Γεγονότα τα οποία φανερώνουν τι κρύβουμε μέσα μας.
Πρόσφυγες, λαθρομετανάστες, οικονομικοί μετανάστες ο καθένας όπως θέλει ας τους πει.
Το θέμα δεν είναι να διαπιστώσουμε τί είναι ο καθένας άνθρωπος, αλλά να καταλάβουμε επιτέλους ότι είναι άνθρωπος. Δεν είναι ένα άψυχο αντικείμενο, δεν είναι εχθρός επειδή είναι αλλόθρησκος ή αλλοεθνής.
Μετά από 2000 και πλέον χρόνια κάποιοι «χριστιανοί» μένουν ανυποψίαστοι για το μήνυμα του Χριστού στον κόσμο.
Ζούμε σίγουρα σε δύσκολες εποχές, σε εποχές όπου καλούμαστε ως άνθρωποι κατ’αρχήν αλλά και ως χριστιανοί να δείξουμε το παράδειγμα στις επόμενες γενιές.
Κάποιοι φοβούνται. Φοβούνται τί; Ποιους; Φοβούνται ένα μάτσο ταλαίπωρους ανθρώπους που ο καθένας για τους δικούς του λόγους ξενιτεύτηκε;
Φοβούνται τους άλλους, τους ξένους. Φοβούνται μη τυχόν γίνει κάτι στο μέλλον.
Φοβούνται και προσπαθούν με ύβρεις, με ακραίες συμπεριφορές, ακόμα και με βία να προλάβουν τα «χειρότερα» όπως λέγουν.
Μα, τα χείριστα υπάρχουν ήδη. Υπάρχουν μέσα στις καρδιές εκείνες που μάθανε να φοβούνται, μάθανε να μην ακούνε τους άλλους, να απορρίπτουν πριν γνωρίσουν, να αναθεματίζουν στο όνομα του Χριστού και της Πατρίδος.
Καρδιές που τρέφονται από έναν παραλογισμό, από ένα μένος που φτάνει να πετάξει κεφαλές γουρουνιών στα πόδια των προσφύγων για καλωσόρισμα.
Δεν θέλουν τους πρόσφυγες γιατί τους θεωρούν απολίτιστους, φανατικούς, επικίνδυνους.
Μα πείτε μου, ποιος είναι ο επικίνδυνος τελικά;
Δεν είναι εκείνος ο οποίος ενώ ζει μέσα στον πολιτισμένο κόσμο συμπεριφέρεται ως αγρίμι και ως απάνθρωπος διεκδικεί τα «ανθρώπινα δικαιώματά» του;
Δεν είναι δυνατόν να θέλουμε να είμαστε χριστιανοί και να υιοθετούμε ή να επιβραβεύουμε τέτοιες αντίχριστες συμπεριφορές.
Δεν είναι δυνατόν να θέλουμε να ονομαζόμαστε άνθρωποι όταν γυρίζουμε την πλάτη μας σε συνανθρώπους μας που πέσανε στην ανάγκη μας.
Ευτυχώς η πλειονότητα των ανθρώπων επιλέγει να αγκαλιάσει παρά να σπρώξει, προτιμά να προσφέρει παρά να στερήσει.
Ας πάψουμε να φοβόμαστε τους άλλους, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Ας πάψουμε επιτέλους να δίνουμε υπεραξία σε όλα αυτά τα σενάρια συνωμοσίας και καταστροφής.
Που είναι η πίστη μας στον Θεό;
Γιατί πιστεύουμε στον Θεό; Για να αφανίσει τους «άλλους»; Μα τότε δεν διαφέρουμε σε τίποτα και εμείς (οι χριστιανοί) με τους Εβραίους που θέλανε Μεσσία για να τους λυτρώσει από τους Ρωμαίους.
Χριστιανοί, μα σκεφτόμαστε και πράττουμε αντίχριστα.
Εκεί που δεν υπάρχει ορθόδοξη πίστη στον Θεό εκεί γεννάται τη πίστη στο «εγώ», ένα «εγώ» που παίρνει διάφορες μορφές. Παίρνει την μορφή του εθνικισμού, του ρατσισμού, του μίσους, της απόρριψης των άλλων, του φόβου του ξεβολέματος.
Εγώ φοβάμαι όλους αυτούς. Αυτούς τους χριστιανούς που δεν έχουν για τίποτα να βρίσουν, να κτυπήσουν, να διώξουν κάποιον συνάνθρωπό τους επειδή δεν τηρεί τις δικές τους (εθνικές-θρησκευτικές) προδιαγραφές.
Πώς είναι δυνατόν να ξεχνούμε τα λόγια του ίδιου του Κυρίου μας που λέγει ξεκάθαρα: «Πορεύεσθε απ’ εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού. Επείνασα γαρ, και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα και ουκ εποτίσατέ με, ξένος ήμην, και ουκ συνηγάγετέ με, γυμνός και ου περιεβάλετέ με...αμήν λέγω υμίν, εφ’ όσον ουκ εποιήσατε ενί τούτων των ελαχίστων, ουδέ εμοί εποιήσατε» Ματθ. Κε, 41-45.
Να φοβάσαι άνθρωπε αυτόν τον φόβο που σε καταβάλει, μ’αυτά που ακούς και σε επηρεάζουν τόσο πόλύ, που διαστρέφουν την λογική σου, που σε βάζουν να σκέφτεσαι και να πράττεις ως άφρων και μωρός.
Να φοβάσαι Έλληνα την βαρβαρότητα που κρύβεις μέσα σου και που αφήνεις να κυριαρχεί μέσα στην καρδιά σου.
Να φοβάσαι Χριστιανέ την αντίχριστη ζωή σου που σε οδηγεί χωρίς μετάνοια στην αιώνια απώλεια.
Τους πρόσφυγες, τους ενδεείς ακόμα και τους τζιχαντιστές να μην τους φοβάσαι.
Μπορεί να σε βλάψουν, να πάρουν ακόμα και την ζωή σου, μα δεν μπορούν (εάν δεν τους το επιτρέψεις) να πειράξουν την ελευθερία της καρδιάς σου, την ομορφιά της ψυχής σου, την αρχοντιά της αγάπης σου, την λεβεντιά της κληρονομιάς σου που θα δώσεις στα παιδιά σου.
Υ.Γ. Μην μπείτε στον κόπο να γράψεται σχόλιο. Ότι σχόλιο και αν γραφτεί, υπέρ ή κατά θα διαγράφεται. ευχαριστώ.
https://www.facebook.com/paulos.papadopoulos.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου