ΙΟΥΔΑΙΚΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΑΣΧΑ

Το Ιουδαϊκό Πάσχα (22 – 29 Απριλίου το 2016),

Η λέξη Πάσχα είναι Ελληνοποιημένη απόδοση της Ιουδαϊκής Πεσάχ (διάβαση). 

Εορτάζεται σε ανάμνηση της εξόδου των Ιουδαίων από την Αίγυπτο και της απελευθέρωσής τους από τη δουλεία των Φαραώ και της διάβασής τους από την Ερυθρά θάλασσα προς την Γη της Επαγγελίας.
Στο πασχαλινό τραπέζι υπάρχουν τα σύμβολα της ιστορίας του Ιουδαϊκού Πάσχα: Το αρνί, ως θυσία στον Θεό για την απελευθέρωσή τους,

 το βρασμένο αυγό, που συμβολίζει το δεύτερο ναό που υπήρχε στην Ιερουσαλήμ, 

τα πικρά χόρτα (χαζαρέτ ή μαρόρ) σε ανάμνηση της πικρής ζωής που έκαναν οι δούλοι Ιουδαίοι και την κρέμα από μήλα, ξηρούς καρπούς, κανέλα και κρασί (χαροσέτ), που συμβολίζει το μείγμα λάσπης που χρησιμοποιούσαν για τα τούβλα οι ισραηλίτες σκλάβοι, όταν δούλευαν στα φαραωνικά έργα. 

Και τις επτά ημέρες που διαρκεί η γιορτή του Πάσχα καταναλώνεται άζυμος άρτος. Και αυτό γιατί όταν έφυγαν από την Αίγυπτο δεν είχαν χρόνο να περιμένουν το ζυμάρι να φουσκώσει. Το έψηναν αζύμωτο πάνω στις καυτές πέτρες της ερήμου.

Το Ιουδαϊκό Πάσχα γιόρτασε και ο Ιησούς Χριστός με τους μαθητές του στον Μυστικό Δείπνο πριν τη Σταύρωσή του από τους Ρωμαίους που έγινε κατά την διάρκεια του Ιουδαϊκού Πάσχα, και της Ανάστασής του που ακολούθησε το Πάσχα. Συνεπώς, το Χριστιανικό Πάσχα πρέπει να ακολουθεί πάντα το Ιουδαϊκό, και έτσι ακριβώς ορίστηκε με απόφαση της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, το 325 μ.Χ, να εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας (άρα σήμερα, μεταξύ 4 Απριλίου και 8 Μαίου) και μετά το Ιουδαϊκό Πάσχα (το οποίο αρχίζει μεταξύ 30 Μαρτίου και 27 Απριλίου).

Ο κανόνας αυτός έπαυσε να τηρείται από την Καθολική Εκκλησία μετά την εισαγωγή του Γρηγοριανού ημερολογίου το 1582 μ.Χ., αλλά συνεχίζει να ακολουθείται από όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, ασχέτως αν ακολουθούν το παλαιό ή το νέο ημερολόγιο στο υπόλοιπο εορτολόγιο.