24 Σεπτεμβρίου, 2016

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.


      1.  Οἱ τέσσερεις ψαράδες δέν μποροῦσαν νά πιστέψουν αὐτό πού ζοῦσαν.

       Μέ τή σημερινή Κυριακή ἀγαπητοί ἀδελφοί, εἰσήλθαμε στήν περίοδο τῶν εὐαγγελικῶν περικοπῶν ἀπό τό κατά Λουκᾶν ἱερό εὐαγγέλιο. Ἡ προηγούμενη ἦταν ἡ τελευταία ἀπό τήν περίοδο τοῦ κατά Ματθαίον ἱεροῦ εὐαγγελίου, ἡ ὁποία εἶχε ἀρχίσει τή Δευτέρα τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἀπό τή σημερινή πρώτη περικοπή τῆς κατά Λουκᾶν περιόδου, ἀκούσαμε γιά ἄλλη μιά φορά τόν τρόπο μέ τόν ὁποίο κάλεσε ὁ Ἰησοῦς τούς πρώτους μαθητές Του.

       Ὁ Χριστός περιοδεύοντας βρέθηκε στή λίμνη Γεννησαρέτ καί ἐκεῖ εἶδε στήν ὄχθη ἀραγμένα δύο πλοία. Τό ἕνα ἦταν τῶν ἀδελφῶν Πέτρου καί Ἀνδρέα καί τό ἄλλο τῶν ἀδελφῶν Ἰωάννου καί Ἰακώβου. Ἀνέβηκε στό πλοίο τοῦ Πέτρου, τόν παρακάλεσε νά τό τραβήξει λίγο μέσα στή λίμνη καί ἀπό ἐκεῖ μίλησε στόν κόσμο πού ἦταν μαζεμένος.

        Ὅταν τελείωσε εἶπε στόν Πέτρο νά ξανανοιχθεῖ στή λίμνη καί νά ρίξει τά δίχτυα του γιά ψάρεμα. Ὁ Πέτρος, εἰλικρινής καί αὐθόρμητος ὅπως πάντα, τοῦ εἶπε πώς ὅλη τή νύχτα ψάρευε καί δέν ἔπιασε τίποτε. Ἡ πείρα του τοῦ ἔλεγε πώς θά ἦταν μάταιος ὁ κόπος. Ὅμως σίγουρα ἐπηρρεασμένος ἀπό τή διδασκαλία πού ὁπωσδήποτε ἄκουσε ἀπό τόν Ἰησοῦ, ὑπακούει στό κέλευσμά Του. Ἀνοίγεται στή λίμνη καί ρίχνει τά δίχτυα του.

       Τό ἀποτέλεσμα ἦταν θαυμαστό καί πέρα ἀπό κάθε προσδοκία. Τά ψάρια ἦταν τόσα πολλά πού σκίστηκαν τά δίχτυα του. Γι αὐτό ἔκαναν νόημα στό ἄλλο πλοίο, νά ἔρθει πρός βοήθειά τους. Ὅμως ἧταν τόσα πολλά τά ψάρια πού ἀπό τό βάρος κόντεψαν νά βυθιστοῦν καί τά δυό τά πλοία. Οἱ τέσσερεις ψαράδες δέν μποροῦσαν νά πιστέψουν αὐτό πού ζοῦσαν.

        Ὅταν βγῆκαν στήν ὄχθη ὁ Πέτρος ἔπεσε στά γόνατα καί παρακάλεσε τόν Ἰησοῦ νά βγεῖ ἀπό τό πλοίο του. Γιατί κατάλαβε πώς ἡ αἰτία τῆς θαυμαστῆς ψαριᾶς του, ἡ θεία δύναμη αὐτοῦ τοῦ ἄγνωστου διδασκάλου, δέν μπορεῖ νά ὑπάρχει δίπλα στήν ἁμαρτωλότητα του. Ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀπάντησε· «Μή φοβάσαι καί ἀνησυχεῖς. Ἀπό σήμερα μαζί μου θά ψαρεύεις ἀνθρώπους.» Τότε ὅλοι μαζί ἄφησαν τά πλοία τους καί ἀκολούθησαν τό Χριστό.

       2.  Ο Θεος στέκεται μέ ἀγάπη καί εὐγενικά σοῦ ζητάει ἄν θέλεις νά τό κάνεις.

      Θέλοντας νά ἐπισημάνουμε κάτι ὡφέλιμο μέσα ἀπό τήν εὐαγγελική περικοπή θά μπορούσαμε νά μιλήσουμε γιά τόν τρόπο μέ τόν ὁποίο προσεγγίζει ὁ Χριστός τόν Πέτρο καί τούς ἄλλους τρεῖ ψαράδες. Ἀπό αὐτό ἐπίσης νά καταλάβουμε ὅτι αὐτός εἶναι ὁ τρόπος πού προσεγγίζει ὁ Χριστός, δηλαδή ὁ Θεός κάθε ἄνθρωπο. Ὁ τρόπος πού καλεῖ καθένα κοντά Του. Δίπλα δέ σ’ αὐτό νά βάλουμε τή δική μας στάση ἀπέναντί Του.

        Ἄς προσέξουμε λοιπόν τή λεπτότητα καί τήν εὐγένεια πού χαρακτηρίζει τήν προσέγγισή Του. Εἶναι Θεός δυνατός καί μέ μιά ματιά Του μπορεῖ νά σέ κάνει νά τρομάξεις καί τό λιγότερο νά τό βάλεις στά πόδια, ἐάν δέν πάθεις καμιά καρδιακή προσβολή καί μείνεις στόν τόπο! Μπορεῖ νά χρησιμοποιήσει τή δύναμή Του γιά νά γίνει αὐτό πού θέλει χωρίς παρακάλια. Ὅμως βλέπουμε πώς σέβεται ἀπόλυτα τήν προαίρεσή σου, τήν ἐλευθερία σου καί δέ χρησιμοποιεῖ καθόλου τήν παντοδυναμία Του γιά νά σέ ἀναγκάσει νά κάνεις αὐτό πού θέλει. Στέκεται μέ ἀγάπη καί εὐγενικά σοῦ ζητάει ἄν θέλεις νά τό κάνεις. Ἐνῶ ἔχει καί Λόγο καί νόμο καί θέλημα πού τά ἔχει κάνει γνωστά τόσα χρόνια σέ ἐμᾶς καί θέλει νά γίνουν τρόπος ζωῆς μας, ἀνέχεται καί μακροθυμεῖ συνεχῶς καί μᾶς ἐπιτρέπει νά τά ἀγνοοῦμε! Νά τόν ἀγνοοῦμε!

        Αὐτό εἶναι συγκλονιστικό! Ἄν τό δεῖς πραγματικά καί τό ἐκτιμήσεις θά σέ πιάσει ζαλάδα. Αὐτομάτως ἐάν ἔχεις λίγο φιλότιμο θά βάλεις στή θέση τοῦ Χριστοῦ τόν ἐαυτό σου καί θά σκεφθεῖς·
.


        «Μέγας εἶσαι Κύριε καί θαυμαστά τά ἔργα Σου! Μέ τί τρόπο; Μέ τί εὐγένεια; Μέ τί λεπτότητα μᾶς προσεγγίζεις! Μέ πόση ἀγάπη; Μέ πόση ὑπομονή; Μέ πόση διάκριση μᾶς ἔχεις καί μᾶς κρατᾶς; Πόση ἀνοχή καί μακροθυμία δείχνεις σέ ἐμᾶς πού σάν τόν Πέτρο, θά πρέπει νά ὁμολογοῦμε καθημερινά πώς δέν ἀξίζουμε αὐτήν τήν ἀντιμετώπιση ἀπό Ἐσένα.

       3.Πόσες φορές δέν ἐκμεταλεύτηκα τήν ὑπομονή καί τήν ἀδυναμία τοῦ ἄλλου, ἐπιβάλοντας τό δικό μου καθεστώς!
        Γιατί καθημερινά λόγω τῆς ἀνθρώπινης ἀδυναμίας μας, πού συνήθως τήν κάνουμε καί δικαιολογία, ὄχι μόνο ἁμαρτάνουμε ἐνώπιόν Σου! Αὐτό εἶναι ἀναπόφευκτο. Τό ἀδικαιολόγητο γιά ἐμᾶς εἶναι ὅτι κρυβόμαστε πίσω ἀπό αὐτή τήν ἀδυναμία καί δέν προσπαθοῦμε νά διορθωθοῦμε ποτέ. Ἀρνούμαστε, τεμπελιάζουμε νά ἀγωνισθοῦμε τόν καλό ἀγώνα τόν πνευματικό. Δηλαδή δέν μετανοοῦμε! Δηλαδή δέ σέ ποθοῦμε, δέ σέ ἀναζητοῦμε, δέ σ’ ἀγαποῦμε πραγματικά! Κύριε! Πῶς μᾶς ἀντέχεις! Πῶς μᾶς κρατᾶς! Πῶς μᾶς ἀνέχεσαι! Κύριε! Ἐλέησόν μας!»

        Ἐπίσης θά σκεφθεῖς· « Κύριε. Πόσες φορές ἐγώ τό χωματένιο δημιούργημά Σου, πού ὅποια ἀξία ἔχω, τήν ἔχω λόγω τῆς δικῆς Σου ἀγάπης καί παραχώρησης, δέ λειτουργῶ σάν ἄθλιος σατραπίσκος! Πόσες φορές δέν ἔχω πονηρά λειτουργήσει, γιά νά καταφέρω νά πάρω αὐτό πού θέλω! Ἀκόμα καί ἀπέναντί Σου. Πόσες φορές δέ χρησιμοποίησα τήν ὅποια δυνατότητά μου, γιά νά ἐπιβάλω καί νά γίνει αὐτό πού ἐγώ θέλω! Ἀκόμα σέ θέματα πίστεως! Πόσες φορές δέν ποδοπάτησα καί προσπέρασα θριαμβευτικά, ὅπου περνᾶ ἡ δύναμη μου, αὐτόν πού διαφώνησε μέ ἐμένα! Πόσες φορές δέν ἐκμεταλεύτηκα τήν ὑπομονή καί τήν ἀδυναμία τοῦ ἄλλου, ἐπιβάλοντας τό δικό μου καθεστώς. Πόσες φορές δέν ἀπείλησα τό συνάνθρωπό μου λέγοντάς του· ''Ξέρεις ποιός εἶμαι ἐγώ ρέ!'' Ποιός εἶμαι; Μιά χωμάτινη ὕπαρξη ὅπως καί ὁ ἄλλος καί ὑπάρχω γιατί κι ἐμένα καί τόν ἄλλο καί ὅλους μᾶς ἀγαπᾶ καί μᾶς ζωοποιοιεῖ ὁ Θεός. Πόσες φορές δέν... Κύριε! Συγχώρησέ με!»

        4. Ο Γολγοθᾶς εἶναι ἡ ἀπόδειξη τῆς ἀγάπης του Θεού

       Ἀγαπητοί ἀδελφοί·

      Πραγματικά μᾶς αἰφνιδιάζει καί μᾶς συγκλονίζει ὁ Θεός μέ τόν τρόπο Του, ἀναλογικά μέ τόν τρόπο πού ἐμεῖς ἔχουμε γιά νά προσεγγίζουμε τό συνάνθρωπό μας. Μέ τόν τρόπο πού συνήθως γνωρίζουμε καί χρησιμοποιοῦμε γιά νά ζήσουμε μαζί με τούς ἄλλους. Ὥς μοιραίοι καί τραγικοί πρωταγωνιστές, παίζουμε καθημερινά τό ρόλο μας στό θέατρο τῆς ζωῆς, καί ὡς θῦτες καί ὡς θύματα. Λόγω τῆς ἀδυναμίας μας, συνειδητά ἤ καί ἀσυνείδητα παίζουμε στό παιχνίδι, τό μεγάλο ψάρι τρώει τό μικρό. Ἡ δύναμη καί ἡ χρήση της, εἶναι ὁ τρόπος πού ἀποδεχόμαστε ἀλλά καί προτείνουμε ὡς τρόπο ζωῆς, τρόπο ἐπιτυχίας. Ἀντιθέτως μέ τό Θεό ὁ ὁποίος μέ τόν τρόπο Του, μᾶς προτείνει τήν ἀδυναμία, γιά τά δικά μας δεδομένα, ὡς τρόπο ζωῆς. Τήν ἀδυναμία, δηλαδή τό σταυρό. Γι αὐτό καί ὁ Γολγοθᾶς εἶναι ἡ ἀπόδειξη τῆς ἀγάπης Του. Γι αὐτό καί ὁ Σταυρός εἶναι τό λάβαρό Του καί τό ἀντικείμενο μέ τό ὁποίο Τόν ἀναγνωρίζεις. Γι αὐτό καί ὅταν τό φορᾶμε νά θυμόμαστε πάντα τόν προσωπικό μας Γολγοθᾶ. Ὅταν τόν κάνουμε, νά τόν κάνουμε σωστά καί νά εἶναι γιά ἐμᾶς ὁ τρόπος μέ τόν ὁποίο θά ζήσουμε τή ζωή αὐτή. Τότε θά μποροῦμε νά καυχόμαστε πώς εἴμαστε χριστιανοί, πώς εἴμαστε δικοί Του. 


                                                Αποτέλεσμα εικόνας για σταυροσ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου