ΤΑ ΩΤΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

«ΤΑ ΩΤΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ»

 

 κ 

        1. Τί ἀποτέλεσμα ἔχει στόν κόσμο μας ἡ σπορά τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ ;
 
        Ἀπό τήν εὐλογημένη ἡμέρα ἀγαπητοί ἀδελφοί, πού στή γῆ αὐτή περπάτησε ὡς ἄνθρωπος ὁ ἀρχηγός τῆς πίστεώς μας καί ἱδρυτής τῆς Ἐκκλησίας μας, Ἰησοῦς Χριστός, ἄρχισε στόν κόσμο αὐτό ἡ σπορά τοῦ θείου λόγου Του, τοῦ Εὐαγγελίου. Ὁ πρώτος σπορέας ἦταν Αὐτός ὅ Ἵδιος. Τή σπορά μετά ἀπό Αὐτόν, τή συνέχισαν οἱ μαθητές Του οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καί μετά ἀπό αὐτούς οἱ διάδοχοί τους, ἅγιοι Πατέρες καί κληρικοί τῆς ἐκκλησίας Του μέχρι σήμερα. Τό ἔργο αὐτό θά συνεχιστεῖ μέχρι Δευτέρας Παρουσίας.

        Στό ἵδιο ἔργο, ἐργάτες τοῦ εὐαγγελίου, εἶναι καί πολλοί λαϊκοί, μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Ἄνδρες καί γυναῖκες. Νέοι και νέες. Ἱεροκήρυκες, κατηχητές καί κατηχήτριες. Ἄνθρωποι πού δείχνουν ἕνα ζῆλο καί μιά ἱδιαίτερη ἀγάπη γιά τό λόγο τοῦ Θεοῦ. Κι αὐτοί, βοηθοί καί συνεργάτες τῶν κατά τόπους ἱερῶν Μητροπόλεων. Κάνοντας κατηχητικό, ὁμιλίες ἤ κύκλους ἁγίας γραφῆς, προσπαθοῦν ὥστε να γίνει ἡ σπορά αὐτή, ὅσο γίνεται περισσότερο καί καλύτερα. Αὐτή ἡ προσφρά τους σίγουρα δέ θά πάει χαμένη. Ὁ Θεός βλέπει καί θά ἀνταμίψει τόν καθένα κατά τό συμφέρον του.

        Αὐτό ὅμως πού θά πρέπει νά προσέξουμε καί νά προβληματισθοῦμε ἰδικά σήμερα στή ἐποχή μας, εἶναι τί γίνεται μέ τό «σπόρο» ὁ ὁποίος σπείρεται τόσα χρόνια. Δηλαδή τί ἀποτέλεσμα ἔχει στόν κόσμο μας ἡ σπορά τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου. Θά μοῦ πεῖτε, αὐτό εἶναι σχετικό. Κάποιοι μπορεῖ νά εἶναι ἰκανοποιημένοι-αἰσιόδοξοι, κάποιοι μπορεῖ νά μήν εἶναι ἰκανοποιημένοι-ἀπαισιόδοξοι. Κάποιοι μπορεῖ νά ἐναποθέτουν τήν καρποφορία στό μεγαλείο τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀγάπη Του. Κάποιοι ὅμως μπορεῖ χωρίς νά ἀγνοοῦν τή δύναμη αὐτή τοῦ Θεοῦ, νά ἀνησυχοῦν καί νά προβληματίζονται γιά τήν καρποφορία.

       2. Πολλοι στρεφονται καί πάλι στή μόνη καί σταθερή ἐλπίδα τῆς ζωής αὐτής, τόν Θεό.

      Τό θέμα θά μπορούσαμε νά τό δοῦμε καί ἀπό τήν ἄλλη ἄποψη, ἀπό τό πόσο ἰκανοποιημένος μπορεῖ νά αἰσθάνεται ὁ καθένας. Κάποιος πού δέ ζητᾶ καί πολλά στή ζωή του, θά πεῖ πώς ὅλα εἶναι καλά. Κάποιος ὅμως πού ἔχει μάθει νά μήν ἰκανοποιεῖται εὔκολα καί νά ψάχνει γιά τό καλύτερο, τό βαθύτερο, τό οὐσιαστικότερο, θά πεῖ πώς κάτι γίνεται, κάτι κινεῖται, ὅμως σίγουρα μπορεῖ κι ἄλλο περισσότερο.

         Εἶναι γεγονός πώς τά τελευταία χρόνια, ὑπάρχει ἕνα ρεῦμα ἐπιστροφῆς πρός τήν πίστη, τήν Ἐκκλησία. Στόν καιρό μας ἄνθρωποι διαφόρων ἡλικιῶν καί τό εὐχάριστο εἶναι πώς καί νέοι, μέ οἰκογένειες ἤ ὄχι, δείχνουν ἐνδιαφέρον γιά τήν πίστη. Εἶναι εὐχάριστο καί παρήγορο νά βλέπεις νέους ἀνθρώπους, νά ἐκκλησιάζονται, νέες μητέρες νά κοινωνοῦν τά παιδιά τους.

           Θές οἱ ἅγιοι γεροντάδες πού φάνηκαν τά τελευταία χρόνια καί μέ τή ζωή καί τό λόγο τους, ἐπιρρέασαν θετικά τοῦς ἀνθρώπους. Θές τό ἄνοιγμα τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί γενικότερα τοῦ μοναχισμοῦ καί ἡ πνευματική βοήθεια πού προσφέρουν στούς προσκυνητές.Ὅπως ἀνάλογα καί τά γυναικεία μοναστήρια, ὅπου μποροῦν νά πᾶνε καί γυναίκες.Θές ἡ οἰκονομική κυρίως καί συνεπακόλουθα κοινωνική δύσκολη κατάσταση. Ἡ ἀποτυχία τῶν κατά καιρούς κυβερνήσεων νά ὀργανώσουν καί νά δημιουργήσουν ζωή καί κοινωνία μέ πρόοδο καί εὐημερία τῶν πολιτῶν, ἔκαναν πολλούς νά στραφοῦν καί πάλι στή μόνη καί σταθερή ἐλπίδα τῆς ζωής αὐτής, τό Θεό, τήν πίστη, τήν Ἐκκλησία.

       3. Κάποιοι ἐκ πεποιθήσεως ἀθεϊστικῆς ἤ πολιτικῆς, γίνονται καί πολέμιοι του Ευαγγελιου.
       Στήν Ἐκκλησία ὅπου τόσα χρόνια ἀκούγεται τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου, σπείρεται ὁ σπόρος τοῦ θείου λόγου. Τώρα, ἀκριβῶς αὐτή ἡ ἐπιστροφή ἐάν εἴμαστε εἰλικρινεῖς, δέν εἶναι ἀπόδειξη τῆς μή ἰκανοποιητικῆς καρποφορίας; Τό ὅτι κάποτε φύγαμε καί τώρα ἐπιστρέφουμε δέν δείχνει τό πῶς σταθήκαμε, δεχθήκαμε καί ἀξιολογήσαμε αὐτόν τό «σπόρο»;

        Ἀλλά καί τά προβλήματα πού δημιουργήθηκαν καί ταλαιπωροῦν τή ζωή μας, δέν εἶναι ἀπόδειξη τοῦ πώς καταλάβαμε τό κήρυγμα καί τό νόημα τοῦ Εὐαγγελίου; Τό ὅτι γιά ὁποιουσδήποτε, κατά πάντα γιά τόν καθένα ,σοβαρούς λόγους, δώσαμε π.χ. τελικά δρόμο στή ζωή μας στόν πολιτικό γάμο καί τώρα μιλοῦμε ἀκόμη καί γιά σύμφωνο συμβίωσης, πού εἶναι ἡ ἐξέλιξή του, εἶναι ἀπόδειξη πώς δεχθήκαμε καί κατανοήσαμε τό Εὐαγγέλιο καί τό μυστήριο τῆς ζωῆς πού διαφυλάσει αὐτό διά τῆς Ἐκκλησίας ;

        Ἴσως ἐδῶ νά φαίνεται τό πῶς ἀξιολογήσαμε-ἀξιολογοῦμε τό λόγο-σπόρο τοῦ Θεοῦ. Ἴσως πολλοί νά ἀντιλαμβάνονται τό Εὐαγγέλιο σάν μιά ἀπό Θεοῦ νομοθεσία. Ὥς ἕνα κώδικα ἠθικῆς καί δεοντολογίας. Μιά καθηκοντολογία πού ἄν θέλεις τήν ἀγνοεῖς, ἄν θέλεις τήν κάνεις καί τά ἔχεις καλά μέ τό Θεό. Εἶσαι νομοταγής ἀπέναντι Του. Ἄλλοι μπορεῖ νά τό βλέπουν σάν μιά ἀκόμη ἰδεολογία τῆς ζωῆς αὐτῆς καί νά τό προσεγγιζουν χλιαρά ἤ ἀκόμη καί μέ φανατισμό, ὅπως κάνουν καί μέ τά κόμματα ἤ τίς ὀμάδες πού ὑποστηρίζουν. Κάποιοι ἐκ πεποιθήσεως ἀθεϊστικῆς ἤ πολιτικῆς, γίνονται καί πολέμιοι του.                        
        
        4. Ενα κάλεσμα σέ μιά προσωπική σχέση μέ τό Θεό.
       Ἀγαπητοί μου·

        Γιά μιά φορά ἀκόμη στή ζωή μας σήμερα, ἀπό τήν Εὐαγγελική περικοπή, ἀκούσαμε τήν ὑπέροχη παραβολή τοῦ σπορέως. Ὁ Χριστός μας ἐξηγώντας αὐτήν στούς μαθητές του, μίλησε γιά τέσσερεις διαφορετικές ὑποδοχές καί κατανοήσεις-ἀξιολογήσεις τοῦ θείου λόγου Του, ἀπό τούς ἀνθρώπους. Τέσσερεις διαφορετικές στάσεις ἀπέναντι σ’αὐτόν. Οἱ διαφορετικές αὐτές ὑποδοχές καί στάσεις ἀπέναντι στό σπόρο-λόγο, ἔχουν νά κάνουν μέ τό ἐσωτερικό περιεχόμενο τοῦ κάθε ἄνθρώπου, σέ ὅποιο κι ἀπό τά τέσσερα ἄν ἀνήκει. Ἔχουν νά κάνουν μέ τό πόσο σοβαρά παίρνει ὁ καθένας αὐτόν τόν ἕνα καί μοναδικό θείο λόγο πού σπέρνεται τόσα χρόνια. Τό τί βλέπει μέσα καί ἴσως καί πίσω ἀπό αὐτόν.

         Ἄν δεῖ μιά συνθήκη, μιά θρησκευτική νομοθεσία καί ὑποχρέωση, μιά καθηκοντολογία ἤ ἱδεολογία, εἶναι σίγουρο πώς δέν θά ἐκτιμήσει σωστά τί εἶναι καί τί διαφορετικό ἔχει νά δώσει τό Εὐαγγέλιο στόν κόσμο, στή ζωή μας. Θά τό μπερδέψει, θά τό συγχήσει, μέ τίς ἕνα σωρό τέτοιες ἀκόμη θεωρίες τοῦ κόσμου αὐτοῦ καί θά χαθεῖ ἐκεῖ μέσα. Ἄν δεῖ ὅμως ἕνα κάλεσμα σέ μιά προσωπική σχέση μέ τό Θεό, τοῦ Ὁποίου ὁ λόγος εἶναι ἡ ἀλήθεια τοῦ κόσμου, τῆς ζωῆς, τοῦ κάθε ἀνθρώπου καί ὁ μόνος τρόπος νά χτίσει αὐτή τή ζωή σωστά καί δημιουργικά τότε σίγουρα θά τό δεχθεῖ μέ χαρά, θά τόν τιμήσει καί κατά δύναμη θά τόν αὐξήσει. Γιά νά τό κάνει ὅμως αὐτό θά πρέπει νά ἔχει καρδιά πού ἀκούει. Γιατί ἡ καρδιά τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ τόπος, πού πρέπει νά φτάσει ὁ σπόρος τοῦ Εὐαγγελίου γιά νά καρποφορήσει ἡ πίστη. 


Δ' ΛΟΥΚΑ