Γυαλιά καρφιά
----------------------------
Θα δεις έναν νέο να βρίζει, να σε απαξιώνει, να τα κάνει όλα γυαλιά καρφιά. Και εύκολα θα τον δεις ως τον αλήτη που του αξίζει επίπληξη και τιμωρία.
Μα πίσω από όλα αυτά που κάνει κρύβεται ο πόνος του, η αγωνία του, η αδυναμία του, το πρόβλημά του, η μοναξιά του, η απουσία της ειρήνης, το υπαρξιακό του αδιέξοδο. Κρύβεται η αναζήτηση της αλήθειας, κρύβεται το ύφος των μεγαλυτέρων που του κουνάνε το δάκτυλο δασκαλίστικα σε κάθε του λάθος, σε κάθε του αστοχία.
----------------------------
Πίσω από επαναστατικές συμπεριφορές που οριοθετούνται στο πλαίσιο μιας ψευτοαναρχίας κρύβονται πληγωμένοι άνθρωποι, νέοι που η νιότη τους πέθανε εδώ και χρόνια και τους έμεινε μόνο η οργή και το παράπονο.
----------------------------
Αν δεις πληγωμένο άνθρωπο να πας να τον φιλήσεις, να του φιλήσεις τις πληγές όπως η μάνα κάνει στο παιδάκι της. Έτσι, με το φιλί σου τον ηρεμείς, του δίνεις ελπίδα ότι ο πόνος θα περάσει, του δείχνεις ότι είσαι εκεί γι’αυτόν με κάθε κόστος.
----------------------------
Εμείς αντί αυτού είμαστε έτοιμοι να πληγώσουμε ακόμα και τον σώο, είμαστε έτοιμοι να τραυματίσουμε με τον λόγο και την συμπεριφορά μας την ειρήνη του άλλου, γιατί απλά μπορούμε, γιατί κουβαλάμε μέσα μας το ράπισμα ως κύρια μέθοδο παιδαγώγησεις, γιατί νομίζουμε ότι επειδή απλά είμαστε ηλικιακά μεγαλύτεροι ή θεσμικά μπορούμε να υποδεικνύουμε φασιστικά το πώς θα πρέπει να αισθάνονται οι «μικρότεροι», το πώς θα πρέπει να εκφράζονται και να ζούνε, το πώς θα πρέπει να ντύνονται και να μιλούνε, να κουρεύονται και να τρώνε.
Απορροφημένοι από την ηθική μας, την σοφία μας, τα χρόνια μας καταντούμε αυθεντίες χωρίς καρδιές, έτοιμοι να σηκώσουμε πρώτοι τον λίθο και να τον ρίξουμε χωρίς οίκτο, χωρίς έλεος στους «αμαρτωλούς» νέους που τόλμησαν να μας αμφισβητήσουν, που τόλμησαν να αμφισβητήσουν τα χρόνια μας, την γνώση μας, τον τρόπο ζωής μας.
----------------------------
Ξεχνούμε πως για να οδηγήσεις τον άλλο θα πρέπει τουλάχιστον να κατέχεις δύο πράγματα. Να έχεις όραση και να ξέρεις τον δρόμο. Εμείς πολλές φορές έχουμε είτε το ένα είτε κανένα απ’ αυτά.
----------------------------
Απέναντι στα ατίθασα νιάτα, στέκει συνήθως ο μεσήλικος καθωσπρεπισμός και τα μίζερα γηρατειά τα οποία είναι γεμάτα κόμπλεξ και ανεκλήρωτα πάθη, εγωισμό και ιδιοτροπίες.
Και η σύγκρουση είναι δεδομένη.
Έχουμε πάθει ένα είδους ανοσίας στην ταραχή και στην σύγχυση. Τόσο πολύ υπάρχει στην ζωή μας που πλέον η ησυχία και η ειρήνη μοιάζουν άρρωστες καταστάσεις.
Κάθε διαίρεση, κάθε διάσταση, κάθε τι που τρικυμίζει τις σχέσεις μας με τους άλλους είναι απόρροια μιας νόσου. Νόσου πνευματικής.
Λέγει ο αββάς Ησαΐας, «η αγάπη τίκτει την ψυχήν άνοσον και απαθή».
Μόνο η αγάπη τελικά θεραπεύει την ψυχή και την κρατά χωρίς νόσο.
Μόνο η αγάπη χωρίς δόλο και πάθος σταματά τον πόλεμο των λογισμών, των λόγων και των πράξεων.
----------------------------
Οι πνευματικές τεκνογονίες έρχονται όταν ο άνθρωπος καταλάβει ότι θα πεθάνει, ότι δεν είναι ισχυρός, ότι δεν είναι τέλειος, ότι δεν είναι επαρκής.
Στην τελική και μεις είμαστε ατίθασοι νέοι, αντιμιλάμε, επαναστατούμε χωρίς σοβαρό λόγο και αιτία, βρίζουμε, απαξιώνουμε τον Θεό κι όμως αυτός έρχεται και μας φιλά.
Μας φιλά γλυκά στο μέτωπο, στα μάτια, στα χείλη, στην καρδιά μας, γιατί είναι Πατέρας, γιατί ξέρει καλά ότι ο τρόπος της υπομονής, της συγκατάβασης,της κατανόησης είναι το φάρμακο της οργής.
----------------------------
Θα καταλάβεις τί σε χωρίζει από τον Θεό, όταν συνειδητοποιήσεις τί κάνεις και μένεις χωρισμένος με τον άλλον άνθρωπο.
----------------------------
Οι σχέσεις μας δεν είναι γνήσιες γι’ αυτό και εύκολα χαλάνε.
Εμείς δεν είμαστε γνήσιοι γι’αυτό και εύκολα πληγώνουμε, προδίδουμε, ορφανεύουμε· γινόμαστε σκληροί, αδιάλλακτοι, απότομοι.
----------------------------
Γι’αυτό και κάποιες φορές καλό είναι να γίνονται όλα γυαλιά καρφιά, μπας και καταλάβουμε ότι η γυάλινη ζωή μας ήταν γεμάτη καρφιά.
Θα δεις έναν νέο να βρίζει, να σε απαξιώνει, να τα κάνει όλα γυαλιά καρφιά. Και εύκολα θα τον δεις ως τον αλήτη που του αξίζει επίπληξη και τιμωρία.
Μα πίσω από όλα αυτά που κάνει κρύβεται ο πόνος του, η αγωνία του, η αδυναμία του, το πρόβλημά του, η μοναξιά του, η απουσία της ειρήνης, το υπαρξιακό του αδιέξοδο. Κρύβεται η αναζήτηση της αλήθειας, κρύβεται το ύφος των μεγαλυτέρων που του κουνάνε το δάκτυλο δασκαλίστικα σε κάθε του λάθος, σε κάθε του αστοχία.
----------------------------
Πίσω από επαναστατικές συμπεριφορές που οριοθετούνται στο πλαίσιο μιας ψευτοαναρχίας κρύβονται πληγωμένοι άνθρωποι, νέοι που η νιότη τους πέθανε εδώ και χρόνια και τους έμεινε μόνο η οργή και το παράπονο.
----------------------------
Αν δεις πληγωμένο άνθρωπο να πας να τον φιλήσεις, να του φιλήσεις τις πληγές όπως η μάνα κάνει στο παιδάκι της. Έτσι, με το φιλί σου τον ηρεμείς, του δίνεις ελπίδα ότι ο πόνος θα περάσει, του δείχνεις ότι είσαι εκεί γι’αυτόν με κάθε κόστος.
----------------------------
Εμείς αντί αυτού είμαστε έτοιμοι να πληγώσουμε ακόμα και τον σώο, είμαστε έτοιμοι να τραυματίσουμε με τον λόγο και την συμπεριφορά μας την ειρήνη του άλλου, γιατί απλά μπορούμε, γιατί κουβαλάμε μέσα μας το ράπισμα ως κύρια μέθοδο παιδαγώγησεις, γιατί νομίζουμε ότι επειδή απλά είμαστε ηλικιακά μεγαλύτεροι ή θεσμικά μπορούμε να υποδεικνύουμε φασιστικά το πώς θα πρέπει να αισθάνονται οι «μικρότεροι», το πώς θα πρέπει να εκφράζονται και να ζούνε, το πώς θα πρέπει να ντύνονται και να μιλούνε, να κουρεύονται και να τρώνε.
Απορροφημένοι από την ηθική μας, την σοφία μας, τα χρόνια μας καταντούμε αυθεντίες χωρίς καρδιές, έτοιμοι να σηκώσουμε πρώτοι τον λίθο και να τον ρίξουμε χωρίς οίκτο, χωρίς έλεος στους «αμαρτωλούς» νέους που τόλμησαν να μας αμφισβητήσουν, που τόλμησαν να αμφισβητήσουν τα χρόνια μας, την γνώση μας, τον τρόπο ζωής μας.
----------------------------
Ξεχνούμε πως για να οδηγήσεις τον άλλο θα πρέπει τουλάχιστον να κατέχεις δύο πράγματα. Να έχεις όραση και να ξέρεις τον δρόμο. Εμείς πολλές φορές έχουμε είτε το ένα είτε κανένα απ’ αυτά.
----------------------------
Απέναντι στα ατίθασα νιάτα, στέκει συνήθως ο μεσήλικος καθωσπρεπισμός και τα μίζερα γηρατειά τα οποία είναι γεμάτα κόμπλεξ και ανεκλήρωτα πάθη, εγωισμό και ιδιοτροπίες.
Και η σύγκρουση είναι δεδομένη.
Έχουμε πάθει ένα είδους ανοσίας στην ταραχή και στην σύγχυση. Τόσο πολύ υπάρχει στην ζωή μας που πλέον η ησυχία και η ειρήνη μοιάζουν άρρωστες καταστάσεις.
Κάθε διαίρεση, κάθε διάσταση, κάθε τι που τρικυμίζει τις σχέσεις μας με τους άλλους είναι απόρροια μιας νόσου. Νόσου πνευματικής.
Λέγει ο αββάς Ησαΐας, «η αγάπη τίκτει την ψυχήν άνοσον και απαθή».
Μόνο η αγάπη τελικά θεραπεύει την ψυχή και την κρατά χωρίς νόσο.
Μόνο η αγάπη χωρίς δόλο και πάθος σταματά τον πόλεμο των λογισμών, των λόγων και των πράξεων.
----------------------------
Οι πνευματικές τεκνογονίες έρχονται όταν ο άνθρωπος καταλάβει ότι θα πεθάνει, ότι δεν είναι ισχυρός, ότι δεν είναι τέλειος, ότι δεν είναι επαρκής.
Στην τελική και μεις είμαστε ατίθασοι νέοι, αντιμιλάμε, επαναστατούμε χωρίς σοβαρό λόγο και αιτία, βρίζουμε, απαξιώνουμε τον Θεό κι όμως αυτός έρχεται και μας φιλά.
Μας φιλά γλυκά στο μέτωπο, στα μάτια, στα χείλη, στην καρδιά μας, γιατί είναι Πατέρας, γιατί ξέρει καλά ότι ο τρόπος της υπομονής, της συγκατάβασης,της κατανόησης είναι το φάρμακο της οργής.
----------------------------
Θα καταλάβεις τί σε χωρίζει από τον Θεό, όταν συνειδητοποιήσεις τί κάνεις και μένεις χωρισμένος με τον άλλον άνθρωπο.
----------------------------
Οι σχέσεις μας δεν είναι γνήσιες γι’ αυτό και εύκολα χαλάνε.
Εμείς δεν είμαστε γνήσιοι γι’αυτό και εύκολα πληγώνουμε, προδίδουμε, ορφανεύουμε· γινόμαστε σκληροί, αδιάλλακτοι, απότομοι.
----------------------------
Γι’αυτό και κάποιες φορές καλό είναι να γίνονται όλα γυαλιά καρφιά, μπας και καταλάβουμε ότι η γυάλινη ζωή μας ήταν γεμάτη καρφιά.
Αρχιμ.Παυλος Παπαδοπουλος
Ι.Μ.Παναγίας Δοβρά-Βεροια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου