ΔΕΝ υπάρχει στα χρονικά των «διπλωματικών συναντήσεων» τέτοιο προηγούμενο: Ο Τούρκος πρόεδρος ήρθε στη χώρα μας με εδαφικές διεκδικήσεις.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ έκπληξη οι θέσεις του. Είναι γνωστές. Εχουν υπάρξει στο παρελθόν προκάτοχοί του, που έχουν τοποθετηθεί σκληρότερα και απειλητικότερα στα ελληνοτουρκικά. Το ανεξήγητο ήταν για ποιό λόγο έγινε η επίσκεψη, εφόσον δεν είχε πρόθεση ο τούρκος ηγέτης να αποστεί των θέσεών του.
ΕΚΕΙΝΟΣ κατάφερε να κάνει τη φιγούρα του διατυπώνοντας τις διεκδικήσεις του επί ελληνικού εδάφους, κάνοντας ένα βήμα προς την επισημοποίηση ζητήματος αμφισβήτησης του στάτους κβο στο Αιγαίο και της συνθήκης της Λωζάνης, στοχοποιώντας, στο μεταξύ σε υψηλό επίπεδο την ελληνική Θράκη.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ πλευρά τι κατάφερε; Σύμφωνοι, τον αντικρούσαμε δημόσια, δεν υποχωρήσαμε. Αλλά η όλη εικόνα δεν εξυπηρέτησε, για να το θέσουμε κομψά, το εθνικό συμφέρον. Αντίθετα, το γεγονός ότι υποχρεωθήκαμε να ανεχθούμε έναν προκλητικό επισκέπτη προτάσσοντας ευγενή άμυνα, απέδωσε μια αίσθηση αδυναμίας. Πρόσβαλε και φόβισε τον Ελληνα πολίτη.
ΕΠΡΕΠΕ να περιμένουμε κάτι καλύτερο και σοβαρότερο από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ; Οι επιδόσεις της και οι χειρισμοί της στα άλλα μεγάλα μέτωπα δεν επέτρεπαν μια θετική απάντηση. Πρόκειται για ένα σχήμα που υποτιμά τις καταστάσεις, κινείται ρηχά, παίζει με τη φωτιά, προτάσσει την επικοινωνία έναντι κάθε άλλης προτεραιότητας, δεν γνωρίζει τα αντικείμενα και τα χειρίζεται υποτυπωδώς.
ΟΣΟ η κατάσταση είναι διορθώσιμη μέσω των εκλογών, μικρό αναλόγως το κακό. Αν συνεχίσουμε έτσι όμως πάμε σε μη αναστρέψιμα πράγματα. Αλλά όταν μιλάμε για κυβέρνηση τα στελέχη της οποίας υποβαθμίζουν ως παιδιαρίσματα την καταστροφή περιουσιών των πολιτών, αρχίζεις να διερωτάσαι αν συμμεριζόμαστε τους ίδιους αξιακούς κώδικες. Οχι μόνο με εκείνους που κυβερνούν, αλλά και με εκείνους που δεν ενοχλούνται από τη διακυβέρνησή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου