26 Φεβρουαρίου, 2018

Γενιές «χαμένες» και «κερδισμένες»: Το rock n’ roll της γενιάς του ’80 και το προσκήνιο της Ιστορίας



Kίμωνος, του Αθηναίου (σε πρώτη αποκλειστική δημοσίευση στο http://www.istorikathemata.com/)

http://www.istorikathemata.com/2018/02/rock-n-roll-80.html?

Διάβαζα προχθές μερικές σελίδες από ένα πολύ ωραίο βιβλίο του Πέτρου Μακρή-Στάικου: «Κίτσος Μαλτέζος: ο αγαπημένος των Θεών». Το είχα διαβάσει πριν χρόνια και μου είχε αρέσει πολύ. Συχνά πυκνά, ξανακοιτάζω μερικά κομμάτια του, ιδίως αυτά που ιχνογραφούν με λεπτομέρεια την κοινωνική και ιστορική πραγματικότητα της πρωτεύουσας στην περίοδο του Μεσοπολέμου, του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου και στην περίοδο της Κατοχής. Αυτή τη φορά, το βλέμμα μου και το μυαλό μου έμεινε με επιμονή στο εξής κείμενο, μία λιτή, καταπληκτική αναφορά στη γενιά του ’40, της οποίας ο ήρωας του βιβλίου, Κίτσος Μαλτέζος, υπήρξε ξεχωριστή φιγούρα.

«‘Οσοι γεννήθηκαν λίγο πριν, κυρίως όμως λίγο μετά το 1920, ονομάστηκαν αργότερα «Η γενιά του ‘40». Στη διάρκεια του 20ού αιώνα αποτέλεσαν την τελευταία – σημαδεμένη από τον αριθμό μιας από τις δεκαετίες του – «επώνυμη» γενιά, και τούτο γιατί η ενηλικίωσή τους συνέπεσε με τον ελληνοϊταλικό πόλεμο και όσα επακολούθησαν.

Σε σχέση με τις προηγούμενες, η γενιά του ’40 έμοιαζε προνομιούχα: Έζησε κάπου δεκαοκτώ χρόνια ειρήνης (1922-1940), σε μία Ελλάδα με παγιωμένα σύνορα, αναπτυσσόμενη οικονομία και πρωτόγνωρο εκσυγχρονισμό σε πολλούς τομείς κοινωνικής δραστηριότητας. Τα παιδιά εκείνα γνώρισαν την ραγδαία πρόοδο της επιστήμης, της τεχνολογίας και της βιομηχανίας μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν τα πρώτα που άκουσαν ραδιόφωνο, αντίκρισαν αεροπλάνα και υδροπλάνα να πετούν πάνω από την Ακρόπολη, μίλησαν στο τηλέφωνο, είδαν ομιλούντα κινηματογράφο. Διχασμένα ανάμεσα στον απόηχο του 19ου αιώνα που έσβηνε οριστικά και στον ορυμαγδό του 20ού που ειχε ανατείλει για τα καλά, ένιωσαν «το τέλος της βεβαιότητας» για θεσμούς, πρότυπα και αξίες, ώσπου να βρεθούν μπροστά στις νέες, θρησκευτικές, «βεβαιότητες» των ολοκληρωτισμών: του κομμουνισμού στη Σοβιετική Ένωση και των φασισμών στην Ευρώπη. Αποτέλεσμα, η έντονη ψυχική αγωνία της γενιάς εκείνης, το νέο mal di siècle, κατά την έκφραση του Γιώργου Θεοτοκά. (Εισαγωγή, σελ. 15 & 16).

... Σε αυτό το πολιτικό πλαίσιο έζησε τα παιδικά της χρόνια και την εφηβεία της η γενιά του ’40. Παρ’ όλο που το μεγαλύτερο μέρος της δεν πολέμησε το 1940-1941, η γενιά αυτή αποδεκατίστηκε στην Κατοχή και στους εμφυλίους πολέμους. Ενώ διέθετε πατριωτισμό και εντιμότητα όσο καμιά προηγούμενη και, ίσως, όσο καμιά επόμενη γενιά, ενώ στους κόλπους της υπήρχαν πολλά άξια και προικισμένα άτομα που θα μπορούσαν να είχαν αλλάξει την εικόνα αυτού του τόπου, εντούτοις δεν κυβέρνησε ποτέ την Ελλάδα, δεν επέβαλε το δικό της πολιτικό όραμα και, από την άποψη αυτή, θεωρείται «χαμένη γενιά». (Εισαγωγή, σελ. 28).»

Προσπαθήσαμε λοιπόν, παλέψαμε, μορφωθήκαμε, αγωνιστήκαμε, είχαμε κάποια ποιότητα σαν γενιά καθώς και σπουδαία μυαλά σε κάθε τομέα. Τι πήγε στραβά;

Νομίζω, πως δεν είχαμε «ψυχή». Σταθήκαμε αμήχανοι απέναντι σε αυτή την κολοσσιαία διάλυση της κοινωνίας που βλέπαμε να εκτυλίσσεται και έμοιαζε με ένα τεράστιο «γλέντι» που δεν θα σταματούσε ποτέ. Χωρίς συλλογική συνείδηση ξεχωριστής γενιάς, μείναμε να παρακολουθούμε όσα διαδραματίζονταν, χωρίς να ψελλίσουμε μία κριτική φράση, ένα πολιτικό αίτημα. Αντίθετα, τσαλαβουτήξαμε μετά χαράς στα Χρηματιστήρια, τα «διακοποδάνεια» και όλες αυτές τις αεριτζίδικες ιδέες και δραστηριότητες που μας έφερε ο περίφημος «εκσυγχρονισμός», μαζί με τα τόσα άλλα καλά που κόμισε και τα οποία άλλωστε απολαμβάνουμε σήμερα. Και απλά, περιμέναμε τη σειρά μας στη νομή της εξουσίας. Στην Πολιτική, στη Δουλειά, στην Κοινωνία. Έτσι νομίζαμε. Και όταν ήλθε η κρίση που έφερε στην επιφάνεια όλες τις στρεβλώσεις και τα προβλήματα μίας ανάπηρης κοινωνίας, χωρίς ηθική ραχοκοκκαλιά, τα πάντα σαρώθηκαν. Και μαζί κι εμείς.

Και τωρα; Τι;
Δεν ξέρω.

«Είμαστε ακόμα ζωντανοί, στη σκηνή, σαν ροκ συγκρότημα», που τραγουδάει η Πρωτοψάλτη, η δική μας Άλκηστις, που την παραμερίσαμε εύκολα για τους παρακμιακούς διασκεδαστές που θα μας εξασφαλιζαν ένα «πρώτο τραπέζι πίστα».

Κι αν είμαστε ηττημένη γενιά, κι αν διαλυθήκαμε συλλογικά (αν υπήρξε ποτέ συλλογική αίσθηση γενιάς, πράγμα για το οποίο αμφιβάλλω), ο καθένας μας προσπαθεί να σταθεί όρθιος και να υπερασπιστεί την προσωπική, επαγγελματική και οικογενειακή του αξιοπρέπεια. «Τα κουρέλια τραγουδούν ακόμη» αδέλφια. Ναι. Και μην ξεχνάτε πως η ταινία του αγαπημένου Νίκου Νικολαϊδη είναι μέρος μίας τριλογίας που περιλαμβάνει τη «Γλυκειά Συμμορία» και το «Ο Χαμένος τα παίρνει όλα»!

Την πιο ζεστή μου καλησπέρα, κάπου από τη Μέση Ανατολή.

Ένας «’80»-άρης, Φεβρουάριος 2018.

Ένα θαύμα της φύσης στο Σπήλαιο του Διρού


Σπηλιά της Ελλάδας, κορυφαία στην Ευρώπη
Απόλαυσε ένα αριστούργημα ανεπανάληπτης ομορφιάς σε ένα από τα ομορφότερα λιμνοσπήλαια της Ευρώπης.
Ένα θαύμα της φύσης στο Σπήλαιο του Διρού
Δες από κοντά το Σπήλαιο του Διρού, ένα πραγματικό θαύμα της φύσης και μείνε με τις ώρες να θαυμάζεις το μεγαλείο της. 

Τριάντα πέντε χιλιόμετρα δυτικά του Γυθείου βρίσκεται η πανέμορφη βοτσαλιά του Διρού και στα έγκατα της γης ένα από τα πιο όμορφα λιμνοσπήλαια της Ευρώπης! 
Στο σπήλαιο του Διρού η φύση με την υπομονή εκατομμυρίων χρόνων, δημιουργεί σαν ύστατος καλλιτέχνης αριστουργήματα ανεπανάληπτης ομορφιάς. 
Σταλακτίτες και σταλαγμίτες συνθέτουν ένα μοναδικό τοπίο που πρέπει ο καθένας να δει.
 Η περιήγηση με τις βάρκες στους αξιοποιημένους θαλάμους του είναι μια συναρπαστική εμπειρία.
.







Σταλακτίτες ακόμα και σε βάθος 71 μέτρων
Σύμφωνα με τους επιστήμονες και τους ερευνητές το σπήλαιο σχηματίστηκε πριν από περισσότερο από 100.000 χρόνια
Ενώ βρέθηκαν σταλακτίτες σε βάθος ακόμα και 71 μέτρων. Οι ενδελεχείς έρευνες έδειξαν πως σταλακτίτες και σταλαγμίτες που σήμερα βρίσκονται κάτω από το νερό είχαν σχηματιστεί όταν η επιφάνεια της θάλασσας βρισκόταν πολύ χαμηλότερο από τη σημερινή της στάθμη.

Φυσική είσοδος μήκους μισού μέτρου και προϊστορική ανθρώπινη παρουσία
Δες την φυσική είσοδο του σπηλαίου του Διρού που η διάμετρός του ήταν μόλις 50 εκατοστών ενώ βρίσκεται μία ανάσα από την επιφάνεια της θάλασσας. 
Μελετητές κατέδειξαν ότι οι εναλλακτικές είσοδοι που υπήρχαν στο σπήλαιο τις παλαιότερες εποχές έκλεισαν με την πάροδο των ετών. 
Αξίζει επίσης να δείτε τα σημεία κοντά στη φυσική είσοδο όπου βρέθηκαν κεραμικά γεγονός που υποδηλώνει την ανθρώπινη παρουσία μέσα στο σπήλαιο.

Το 80% της τουριστικής διαδρομής είναι λιμναίο
Το συνολικό μήκος της τουριστικής διαδρομής αγγίζει το 1,5 χιλιόμετρο και αξίζει να το εξερευνήσετε όλο. 
Η περιήγηση εντός της λίμνης φτάνει το 80% της συνολικής διαδρομής δηλαδή 1.200 μέτρα. 
Το σπήλαιο πρωτοάνοιξε τις πόρτες του για το κοινό το 1967 μετά την ολοκλήρωση των εργασιών του ΕΟΤ που ξεκίνησαν γύρω στο 1961.
https://www.autotriti.gr/touring/news/

24 Φεβρουαρίου, 2018

Έρχεται το κολλύριο που θα αντικαταστήσει τα γυαλιά οράσεως!




Ισραηλινοί ερευνητές ανέπτυξαν ένα πρωτοποριακό κολλύριο που δίνει ελπίδες σε πάσχοντες από οφθαλμολογικές διαθλαστικές ανωμαλίες, ν’ απαλλαγούν από τα γυαλιά οράσεως. Το διάλυμα θεραπεύει βλάβες στον κερατοειδή χιτώνα και διαπιστώθηκε ότι βελτιώνει την όραση των χοίρων. Οι «νανοσταγόνες» (“nanodrops”) που ανέπτυξε η ομάδα των ερευνητών στο Ιατρικό Κέντρο Shaare Zedek και το Ινστιτούτο Νανοτεχνολογίας και Προηγμένων Υλικών του Πανεπιστημίου Bar Ilan βελτίωσαν τόσο την μυωπία όσο και την πρεσβυωπία σε κλινικές δοκιμές που έγιναν σε χοίρους.
Εάν διαπιστωθεί ότι οι σταγόνες αυτές βελτιώνουν και την ανθρώπινη όραση στα τεστ που θα γίνουν φέτος, τότε το διάλυμα με τα νανοσωματίδια μπορεί να σημάνει την κατάργηση των γυαλιών οράσεως, όπως δήλωσε ο επικεφαλής της ομάδας των ερευνητών.
Σύμφωνα με τον οφθαλμίατρο δρα Νταβίντ Σμάντζα το κολλύριο μπορεί να φέρει την επανάσταση στην αντιμετώπιση των οφθαλμολογικών διαθλαστικών ανωμαλιών. Δεν διευκρίνισε ωστόσο, πόσο συχνά θα πρέπει να εφαρμόζονται οι σταγόνες ώστε να απαλλαγούν οι πάσχοντες οριστικά από τα γυαλιά.

Α΄ Κυριακή των Νηστειών - της Ορθοδοξίας



Η αγία αυτή ημέρα είναι ξεχωριστή, διότι παρά το κατανυκτικό κλίμα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, εορτάζει λαμπρά η Ορθοδοξία μας, η αληθινή Εκκλησία του Χριστού. Ποιούμε ανάμνηση του κορυφαίου γεγονότος της εκκλησιαστικής μας ιστορίας, της αναστηλώσεως των ιερών εικόνων, το οποίο επισυνέβη το 843 μ.Χ. στο Βυζάντιο, χάρις στην αποφασιστική συμβολή της βασιλίσσης και μετέπειτα αγίας Θεοδώρας, συζύγου του αυτοκράτορα Θεοφίλου (840 - 843 μ.Χ.).
.

Αναφερόμαστε στη μεγάλη εικονομαχική έριδα, η οποία συντάραξε κυριολεκτικά την Εκκλησία μας για περισσότερα από εκατό χρόνια. Το 726 μ.Χ. ο αυτοκράτωρ Λέων ο Γ' ο Ίσαυρος (717 - 741 μ.Χ.) αποφάσισε να επιφέρει στο κράτος ριζικές μεταρρυθμίσεις. Μια από αυτές ήταν η απαγόρευση προσκύνησης των ιερών εικόνων, επειδή, παίρνοντας αφορμή από ορισμένα ακραία φαινόμενα εικονολατρίας, πίστευε πως η χριστιανική πίστη παρέκλινε στην ειδωλολατρία. Στην ουσία όμως εξέφραζε δικές του ανεικονικές απόψεις, οι οποίες ήταν βαθύτατα επηρεασμένες από την ανεικονική ιουδαϊκή και ισλαμική πίστη. Η αναταραχή ήταν αφάνταστη. Η αυτοκρατορία χωρίστηκε σε δύο φοβερά αντιμαχόμενες ομάδες, τους εικονομάχους και τους εικονολάτρες. Οι διώξεις φοβερές. Μεγάλες πατερικές μορφές ανάλαβαν να υπερασπίσουν την ορθόδοξη πίστη. Στα 787 μ.Χ. συγκλήθηκε η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος, η οποία διατύπωσε με ακρίβεια την οφειλόμενη τιμή στις ιερές εικόνες. Σε αυτή επίσης διευκρινίστηκαν και άλλα δυσνόητα σημεία της χριστιανικής πίστεως, έτσι ώστε να έχουμε πλήρη αποκρυστάλλωση του ορθοδόξου δόγματος και να ομιλούμε για θρίαμβο της Ορθοδοξίας μας.
.

Η εικόνα στην Ορθοδοξία μας δεν αποτελεί αντικείμενο λατρείας, αλλά λειτουργεί αποκλειστικά ως μέσον τιμής του εικονιζόμενου προσώπου. Ακόμα και ο Χριστός μπορεί να εικονισθεί, διότι έγινε άνθρωπος. Μάλιστα όποιος αρνείται τον εικονισμό του Χριστού αρνείται ουσιαστικά την ανθρώπινη φύση Του! Οι μεγάλοι Πατέρες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας μας, που αναδείχθηκαν μέσα από τη λαίλαπα της εικονομαχίας, διατύπωσαν το ορθόδοξο δόγμα με προσοχή και ευλάβεια. Η προσκύνηση της ιερής εικόνας του Χριστού και των άλλων ιερών προσώπων του Χριστιανισμού δεν είναι ειδωλολατρία, όπως κατηγορούνταν από τους εικονομάχους, διότι η τιμή δεν απευθύνεται στην ύλη, αλλά στο εικονιζόμενο πρόσωπο, καθότι «η της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει» (Μ.Βασίλειος P . G . 32,149) και «Προσκυνούμεν δε ταις εικόσιν ου τη ύλη προσφέροντες την προσκύνησιν, αλλά δι΄αυτών τοις εν αυταίς εικονιζομένοις» (Ι. Δαμασκ. P . G .94 1356). Η ευλογία και η χάρη που λαμβάνει ο πιστός από την προσκύνηση των ιερών εικόνων δίνεται από το ζωντανό ιερό πρόσωπο και όχι από την ύλη της εικόνας.

Η εικόνα έχει τεράστια ποιμαντική χρησιμότητα. Μια εικόνα, σύμφωνα με γλωσσική έκφραση, αξίζει περισσότερο από χίλιες λέξεις. Αυτό σημαίνει ότι μέσω της εκκλησιαστικής εικονογραφίας οι πιστοί βοηθούνται να αναχθούν στις υψηλές πνευματικές θεωρίες και στο θείον.
.

Βεβαίως η ηρεμία δεν αποκαταστάθηκε, διότι εξακολουθούσαν να βασιλεύουν εικονομάχοι αυτοκράτορες. Στα 843 η ευσεβής αυτοκράτειρα Θεοδώρα, επίτροπος του ανήλικου γιου της Μιχαήλ του Γ΄, έθεσε τέρμα στην εικονομαχική έριδα και συνετέλεσε στο θρίαμβο της Ορθοδοξίας.

Οι Πατέρες όρισαν να εορτάζεται ο θρίαμβος του ορθοδόξου δόγματος την πρώτη Κυριακή των Νηστειών για να δείξει στους πιστούς πως ο πνευματικός μας αγώνας θα πρέπει να συνδυάζεται με την ορθή πίστη για να είναι πραγματικά αποτελεσματικός. Νηστεία και ασκητική ζωή έχουν και άλλες αιρέσεις ή θρησκείες, και μάλιστα με πολύ αυστηρότερους κανόνες άσκησης. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να σωθούν και να ενωθούν με το Θεό. Η σωτηρία είναι συνώνυμη με την αλήθεια, αντίθετα η πλάνη και το ψεύδος οδηγούν σε αδιέξοδα και εν τέλει στην απώλεια.

Όταν καταλάβουμε ότι μοιραζόμαστε κοινό μέλλον τότε θα επιβιώσουμε !!!

.απο  την  ταινια '' geostorm''2017

Θρίλερ με ανθρώπινα οστά σε εξωκλήσι- Τα βρήκαν έπειτα από όραμα γυναίκας

 Σάββατο, Φεβρουαρίου 24, 2018


Πέντε ανθρώπινα κρανία και αριθμός οστών ανευρέθηκαν σε εξωκλήσι της επαρχίας Πάφου, μετά από υπόδειξη γυναίκας που το οραματίστηκε!

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Φιλελεύθερος», όλα ξεκίνησαν όταν γυναίκα μετέβη σε αστυνομικό σταθμό της περιοχής της για να αναφέρει στους αστυνομικούς πως οραματίστηκε την ύπαρξη θαμμένων ανθρώπων στο εξωκλήσι της Παναγίας Χρυσοσπηλιώτισσας στις Αρόδες της επαρχίας Πάφου, κατόπιν οράματός της!

Αν και αρχικά δεν έγινε πιστευτή, μέλη της δύναμης μαζί με μέλη της κοινοτικής Αρχής Αρόδων, μετέβησαν στο εξωκλήσι όπου και τους υποδείχτηκε το ακριβές σημείο.

Κατόπιν ανασκαφής εντοπίστηκαν, σε μικρό βάθος, πέντε κρανία ανθρώπων και αριθμός οστών.

Την Παρασκευή 23/2 αναμένετο να γινοταν εξετάσεις στο σημείο και στα οστά από ανθρωπολόγους του Ινστιτούτου Νευρολογίας και Γενετικής αλλά και από λειτουργούς του Τμήματος Αρχαιοτήτων.

Αξιοσημείωτο είναι επίσης και το γεγονός πως στο εν λόγω σημείο, είχε εντοπιστεί πριν από ένα μήνα μικρός αριθμός ανθρώπινων οστών.

Πηγή:
http://frapedoypoli.blogspot.com/2018/02/blog-post_7312.html#ixzz581fA1EvD
Follow us: @frapedoypoli on Twitter | frapedoypoli on Facebook

23 Φεβρουαρίου, 2018

Πολύκαρπος Καλλίκαρπος!



Η πρωτοχριστιανική Εκκλησία ανέδειξε πολλές προσωπικότητες Αγίων. Ο Άγιος Πολύκαρπος κατέχει εξέχουσα θέση ανάμεσά τους, καθώς αφενός υπήρξεν Επίσκοπος Σμύρνης, αφετέρου δε διότι με τον Άγιον Ιγνάτιο τον Θεοφόρον (20/12) απετέλεσαν τον ισχυρό πυρήνα εκφράσεως της αποστολικής παραδόσεως της εποχής, αφού υπήρξαν μαθηταί του Ευαγγελιστού Ιωάννου και χαρακτηρίσθησαν ως Αποστολικοί Πατέρες. 
Ο Λουγδούνων Ειρηναίος -μαθητής και συνεχιστής του έργου του Αγίου Πολυκάρπου- αποτελεί με τις επιστολές του την κυριωτέρα πηγή πληροφοριών 
για τον βίο του μαρτυρικού Επισκόπου.
Τα ιστορικά στοιχεία δεν αναφέρουν επακριβώς τον χρόνο και τον τόπο γεννήσεως του Αγίου Πολυκάρπου. Υπολογίζεται ότι γεννήθηκε περί το 80 από ευσεβεστάτους γονείς, τον Παγκράτιο και την Θεοδώραν (οι οποίοι εφυλακίσθησαν για την πίστη τους) και βαπτίσθηκε Χριστιανός σε νεαράν ηλικίαν.
Ο Άγιος Βουκόλος Επίσκοπος Σμύρνης (6/2) λίγο πριν την κοίμησή του χειροτόνησε, ως διάδοχό του, τον Άγιο Πολύκαρπο.
Το έργο του χαρακτηρίζεται ως σπουδαίο, διότι επετελέσθη κατά την εποχήν οπότε στους κόλπους της Εκκλησίας δρούσαν διδάσκαλοι, των οποίων η διδασκαλία εξέφραζε αμφίβολες απόψεις που απείχαν από την γνησίαν αποστολική Παράδοσιν.
Η σημασία του αγώνος του -όπως αναφέρει ο Άγιος Ειρηναίος- έγκειται στην αποτελεσματικήν αντιαιρετική δράση του ενάντια στον Γνωστικισμό και στις αιρέσεις του Μαρκιανού και του Βαλεντίνου. Η στάση του Αγίου Πολυκάρπου 
έναντι του Μαρκιανού καταγράφεται σε περιστατικόν κατά το οποίον όταν ο αιρεσιάρχης απηύθυνε προς τον Επίσκοπο την παράκλησιν: «Επιγίνωσκε ἠμᾶς», δηλαδή αναγνώρισέ μας, ο Άγιος απήντησεν: «Επιγινώσκω, ἐπιγινώσκω σε τον πρωτότοκον τοῦ Σατανᾶ»!..

Η ιδιαίτερη σύνδεσή του με την άλλη μεγάλη προσωπικότητα της Εκκλησίας της
Μικράς Ασίας -τον Άγιον Ιγνάτιον Αντιοχείας- πιστοποιείται και από την προσωπικήν επιστολή
 που εδέχθη από εκείνον.
Ο Άγιος παρηκολούθησε με συνοχή καρδίας την σύλληψη του Αγίου Ιγνατίου και τα μαρτύριά του. Η αγάπη του προς αυτόν μαρτυρείται και από την Επιστολή την οποίαν έγραψε προς Φιλιππησίους. 
Σε αυτή την επιστολή τούς συγχαίρει για την φιλοξενία την οποία παρείχαν στον Άγιον Ιγνάτιον, όταν αυτός διήλθε από την πόλη τους. Το κείμενον αυτό του Αγίου Πολυκάρπου διακρίνεται για τον αποστολικό, θεολογικό και ποιμαντικό χαρακτήρα του.
Ο Άγιος Πολύκαρπος μετείχε της ειρηνευτικής αποστολής στην Ρώμην, η οποία εκλήθη να επιλύση το διογκούμενο πρόβλημα της ημερομηνίας εορτασμού του Πάσχα. Μετά την επιστροφή του, υπέργηρος πλέον, συνέχισε την αποστολική δράση του με επιτυχίαν, η οποία δεν επέρασεν απαρατήρητη, προκαλώντας το μένος... 
Ο Άγιος συνελήφθη το έτος 167 και οδηγήθηκε ενώπιον τού ανθυπάτου και τελικώς εις το στάδιο 
της Σμύρνης.
Παρά τις παραινέσεις να αρνηθή τον Χριστόν, ο γηραιός Επίσκοπος δεν ταράχθηκε και απήντησε 
πως εφόσον επί 85 έτη υπήρξε λειτουργός του Κυρίου και δεν Τον ηρνήθη ουδέποτε, πώς θα μπορούσε να το πράξη τούτη την ώρα; Το πρόσωπό του παρέμεινε γαλήνιο και λαμπερόν, ακόμη και 
την στιγμή που διετάχθη να απεκδυθή των ιματίων του και να προχωρήση εις την πυράν…

 

Προσευχόμενος ο μαρτυρικός Επίσκοπος είπε: «Κύριε, ὁ Θεὸς ὁ Παντοκράτωρ, ὁ τοῦ ἀγαπητοῦ
 καὶ εὐλογητοῦ Παιδός Σου Ἰησοῦ Χριστοῦ Πατήρ, δι’ Οὗ τὴν περὶ Σοῦ ἐπίγνωσιν εἰλήφαμεν, ὁ Θεὸς τῶν ἀγγέλων καὶ δυνάμεων καὶ πάσης τῆς κτίσεως καὶ παντὸς τοῦ γένους τῶν δικαίων, οἵ ζῶσιν 
ἐνώπιόν Σου, εὐλογῶ Σε, ὅτι ἠξίωσάς με τῆς ἡμέρας καὶ ὥρας ταύτης, τοῦ λαβεῖν με μέρος ἐν ἀριθμῷ τῶν μαρτύρων Σου, ἐν τῷ ποτηρίῳ τοῦ Χριστοῦ Σου, εἰς ἀνάστασιν ζωῆς αἰωνίου, ψυχῆς τε καὶ σώματος, ἐν ἀφθαρσίᾳ Πνεύματος Ἁγίου, ἐν οἷς προσδεχθείην ἐνώπιόν Σου σήμερον ἐν θυσίᾳ πίονι καὶ προσδεκτή, καθὼς προητοίμασας καὶ προσεφανέρωσας καὶ ἐπλήρωσας ὁ ἀψευδὴς καὶ ἀληθινὸς Θεός. Διὰ 
τοῦτο καὶ περὶ πάντων αἰνῶ Σε, εὐλογῶ Σε, δοξάζω Σε, σὺν τῷ αἰωνίῳ καὶ ἐπουρανίω Ἰησοῦ Χριστῷ... ".
Η φωτιά σχημάτισε γύρω του καμάρα χωρίς να τον αγγίζη! Τότε -περί τό 170- ο εκτελεστής τον αποκεφάλισε.
Από το Facebook του Μανώλη Μελινου.

Κώστας Λαζαρίδης, ο πατριάρχης του δραμινού κρασιού

της Κικής Τριανταφύλλη

Είναι ο οινοποιός που με την πίστη του ότι το τερουάρ(εδαφος) της Δράμας είναι εξαιρετικό έφτιαξε μια σειρά από εκλεκτά κρασιά και άνοιξε τον δρόμο για να γίνει η Δράμα μια από τις πιο σημαντικές οινικές περιοχές της Ελλάδας.


Ο Κώστας Λαζαρίδης στο οινοποιείο του Κτήματος στη Δράμα
 

Η αγάπη του Κώστα Λαζαρίδη για το κρασί γεννήθηκε στη Γερμανία, όπου ξεκίνησε την καριέρα του στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ως εκπρόσωπος της οικογενειακής επιχείρησης που δημιούργησε ο πατέρας του και δραστηριοποιείται στον τομέα της εξόρυξης και της
επεξεργασίας μαρμάρων. Έτσι, το 1979, με την πεποίθηση ότι η πατρίδα του διαθέτει το κατάλληλο τερουάρ για την παραγωγή εκλεκτών κρασιών, φύτεψε τα πρώτα 85 στρέμματα γύρω από το σπίτι του και αυτός ήταν ο πρώτος γραμμικός αμπελώνας που δημιουργήθηκε στη Δράμα. Ο Κώστας Λαζαρίδης δικαίως μπορεί να χαρακτηριστεί ο πατριάρχης του δραμινού κρασιού, αφού πριν από τις δικές του προσπάθειες συστηματική παραγωγή κρασιού στη Δράμα δεν υπήρχε. Οι πρώτες φυτεύσεις έγιναν με τρεις ποικιλίες σταφυλιού, δύο γαλλικές, την ερυθρή Cabernet Sauvignon και τη λευκή Sauvignon Blanc, και μια ελληνική, το σαντορινιό Ασύρτικο που δοκιμάστηκαν για πρώτη φορά στα εδάφη και το κλίμα της περιοχής και τα πήγαν τόσο καλά, ώστε τα επόμενα χρόνια θα αποτελούσαν τον βασικό κορμό της οινοπαραγωγής του νομού, όπου πλέον έγιναν μερικές ακόμη πολύ σοβαρές οινικές προσπάθειες, όλες με πολύ καλά αποτελέσματα.


Οι υπερσύγχρονες εγκαταστάσειςτου Κτήματος Κώστα Λαζαρίδη στην Αδριανή Δράμας


Λίγο αργότερα, ο Κώστας Λαζαρίδης κατασκεύασε επίσης ένα μικρό μεν αλλά το μοναδικό, για εκείνη την εποχή, σύγχρονο οινοποιείο της ευρύτερης περιοχής, το οποίο στήριξε τους πρώτους πειραματισμούς και αποτέλεσε τον πυρήνα της οινοποιητικής εταιρείας που δημιούργησε το 1986 μαζί με τον αδελφό του, Νίκο. Το 1992 η κοινή πορεία των δύο αδελφών διακόπηκε, καθώς το όραμα και οι αντιλήψεις τους για το κρασί αποδείχτηκε ότι διαφέρουν ριζικά. Η χρονιά εκείνη υπήρξε αφετηρία μιας νέας λαμπρής εποχής, καθώς δημιουργήθηκε το Κτήμα Κώστα Λαζαρίδη, ιδρύθηκε η ομώνυμη εταιρεία και κατασκευάστηκε στην Αδριανή ένα υποδειγματικά οργανωμένο και εξοπλισμένο οινοποιείο, πλήρως επισκέψιμο, που αποτελεί την καρδιά των δραστηριοτήτων της. Στο τέλος της ίδιας χρονιάς μάλιστα, κυκλοφόρησαν και οι πρώτες ετικέτες «Αμέθυστος» ένα ερυθρό, ένα λευκό και ένα ροζέ κρασί.


Η κάβα του Κτήματος στις εγκαταστάσεις της Αδριανής

Το πάθος είναι αυτό που διέπει κάθε ενέργεια του Κώστα Λαζαρίδη: «Ο στόχος μας δεν είναι να κάνουμε καλό κρασί, θέλουμε να κάνουμε το καλύτερο κρασί. Γι’ αυτό και αντιμετωπίζουμε τα πάντα ως μοναδικά. Κάθε κλήμα είναι το μόνο μας κλήμα και κάθε κρασί είναι το μόνο μας κρασί», έχει πει σε παλιότερη συνέντευξή του. Με στόχο, λοιπόν, το καλύτερο κρασί, ο Κώστας Λαζαρίδης επενδύει συστηματικά στη γνώση και στην πλέον σύγχρονη τεχνολογία και δουλεύει με τους καλύτερους συμβούλους σε κάθε τομέα. Επίσης κατάφερε να δημιουργήσει έναν από τους μεγαλύτερους ιδιόκτητους αμπελώνες στην Ελλάδα, ο οποίος τού παρέχει τον απόλυτο έλεγχο στην ποιότητα της πρώτης ύλης. Σήμερα οι αμπελώνες του Κτήματος στο νομό Δράμας καλύπτουν έκταση 2.300 στρεμμάτων και είναι μοιρασμένοι σε τρεις ενότητες. Περίπου 700 στρέμματα βρίσκονται στην Αδριανή, σε πλαγιά με βορεινή έκθεση, με υψόμετρο 200 μέτρα και σε αμμοαργιλώδη ή αργιλώδη κυρίως εδάφη. Άλλα 1.300 στην Καλή Βρύση, σε υψόμετρο περίπου 400 μέτρα και με εδάφη ως επί το πλείστον πετρώδη, ενώ τα υπόλοιπα 300 στρέμματα απλώνονται σε διάφορες τοποθεσίες του νομού.


Αποψη του Οινοποιείου του Κώστα Λαζαρίδη στη Δράμα και ένα μέρος του αμπελώνα

Το μεγαλύτερο και πιο πρόσφατο τμήμα τους, φυτεμένο με ποικιλίες που αγαπούν τη δροσιά, βρίσκεται στο Κατάφυτο του δήμου Νευροκοπίου, την πιο κρύα περιοχή της Ελλάδας, στις πλαγιές του Ορβήλου όρους και σε υψόμετρο που πλησιάζει τα 900 μέτρα. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 φυτεύθηκαν 200 στρέμματα αμπελώνων στο Καπανδρίτι της Αττικής, όπου το 2006 δημιουργήθηκε το «Κτήμα Οινότρια Γη Κώστα Λαζαρίδη», ένα κτιριακό συγκρότημα 10.500τμ σε στεγασμένους χώρους με πολλαπλές λειτουργικές δυνατότητες, που μεταξύ άλλων συμπεριλαμβάνουν χώρους εστίασης και ένα εξαιρετικό μουσείο οίνου. Το όνομά του που είναι εμπνευσμένο από τον Οίνοτρο - γιο έλληνα βασιλιά, ο οποίος ίδρυσε αποικία στην Κάτω Ιταλία, όπου και καλλιέργησε την άμπελο και οινοποίησε με εξαιρετικά αποτελέσματα - αντικατοπτρίζει την πορεία του Κτήματος Κώστα Λαζαρίδη σε αυτό το νέο εγχείρημα μακριά από την οικεία Δράμα.


Σε πρόσφατο δημοσιογραφικό ταξίδι στη Δράμα, ο Γεράσιμος λαζαρίδης (γιος του Κώστα) μας παρουσιάζει τα κρασιά του Κτήματος, photo: Κική Τριανταφύλλη

Στις φυτεύσεις, έμφαση έχει δοθεί γενικά σε διάσημες διεθνείς ποικιλίες. Εκτός από τις «κλασικές», πλέον, Sauvignon Blanc, Ασύρτικο και Cabernet Sauvignon, καλλιεργούνται ακόμη οι ερυθρές Merlot, Syrah, Cabernet Franc, Refosco και Αγιωργίτικο και οι λευκές Chardonnay, Sémillon και Μαλαγουζιά. Από αυτές, και με την υπογραφή του Κτήματος Κώστα Λαζαρίδη, σήμερα παράγονται πέντε οικογένειες κρασιών, οι Amethystos, Chateau Julia, Domaine Costa Lazaridi, Οινωδία και Οινότρια Γη. Κοινό στοιχείο όλων είναι ότι αναδεικνύουν τα ποικιλιακά τους χαρακτηριστικά αλλά και τις ιδιαιτερότητες του αμπελώνα από τον οποίο προέρχονται, καθώς η φιλοσοφία του Κώστα Λαζαρίδη στηρίζεται στον σεβασμό στη φύση και όχι στον εκβιασμό της, μια φιλοσοφία που τελικά επιβραβεύεται καθώς τα κρασιά του έχουν αποσπάσει εκατοντάδες διακρίσεις σε Διεθνείς Διαγωνισμούς Οίνου, αλλά και εγκωμιαστικά σχόλια από έλληνες και ξένους ειδικούς.



Συλλεκτικά κρασιά "Αμέθυστος" σε επιζωγραφισμένες φιάλες φυλάσσονται στην κάβα του Κτήματος Λαζαρίδη, photo: Κική Τριανταφύλλη

 
Τέλος, κλείνοντας, θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε στα έξοχα αποστάγματα, το ούζο και το παλαιωμένο βαλσαμικό ξίδι, που παράγεται το Κτήμα με τη φροντίδα ιταλού ειδικού. Ειδικά χρειάζεται να αναφερθεί ότι το Τσίπουρο Ηδωνικό, που κυκλοφόρησε το 1992, δημιούργησε σχολή καθώς ήταν το πρώτο επώνυμο, εμφιαλωμένο προϊόν της κατηγορίας του στην ευρύτερη περιοχή. 

ΠΗΓΗhttp://elliniki-paragogi.blogspot.gr/2018/02/blog-post_95.html#more

22 Φεβρουαρίου, 2018

Γιατί να κάνει κάποιος ψυχοθεραπεία;


της Χρυσής Παρασκευοπούλου, φοιτήτριας ψυχολογίας

Αυτή η ερώτηση απασχολούσε και εμένα την ίδια αρκετό καιρό. Στη συνέχεια σπούδασα ψυχολογία και, ολοκληρώνοντας τις βασικές σπουδές η άποψή μου για την ψυχοθεραπεία άλλαξε, μαζί με τους λόγους για τους οποίους πιστεύω πως κάποιος αξίζει να κάνει ψυχοθεραπεία. Υπάρχουν αρκετά βιβλία και άρθρα τα οποία τονίζουν τη σημασία της ψυχοθεραπείας, τα οποία δείχνουν πόσο επηρεάζει η ψυχοθεραπεία τον εγκέφαλο. Εγώ όμως δε θα μιλήσω για τα ευρήματα των ερευνών που είναι προσβάσιμα σε όποιον ενδιαφέρεται. Θα μιλήσω για τους δικούς μου λόγους, για αυτά που έχω καταλάβει μέσα από τις σπουδές μου, μέσα από όλα όσα έχω διαβάσει και έχω δει.

Η ψυχοθεραπεία βοηθάει τον άνθρωπο να κατανοήσει τον εαυτό του, τα μοτίβα συμπεριφοράς του, καθώς και τις σχέσεις που έχει με τους γύρω του, βοηθώντας τον έτσι να αλλάξει, να βελτιώσει ή να εξαλείψει αυτά που χρειάζεται. Υπάρχει ωραιότερος τρόπος να φροντίζουμε τον εαυτό μας; Η φροντίδα αφορά εξίσου σώμα και ψυχή. Το ότι ένα σύμπτωμα οφείλεται στην ψυχική υγεία και όχι στην σωματική δεν το κάνει λιγότερο σημαντικό. Με το ψυχολογικό σύμπτωμα μπορεί να μην πεθαίνεις αλλά μπορείς να καταλήξεις «ζωντανός νεκρός».

Είμαστε μοναδικοί, όπως το ίδιο μοναδική είναι και η οικογένειά μας και η ζωή μας και οι σχέσεις μας. Είναι υπέροχο να ξέρουμε πώς να βοηθάμε το εαυτό μας, να του προσφέρουμε αυτό που χρειάζεται. Οι φίλοι, και γενικότερα το υποστηρικτικό πλαίσιο είναι κάτι πολύ σημαντικό. Ωστόσο ο/η ψυχολόγος είναι το άτομο που θα ακούσει με αντικειμενικότητα και θα βοηθήσει να δούμε τον εαυτό πάνω από τα συναισθηματικά τρίγωνα στα οποία εμπλέκεται. Μερικές φορές χρειάζεται η υποστήριξη από έναν ειδικό ψυχικής υγείας, και αυτό δεν είναι κάτι για το οποίο χρειάζεται να διστάζουμε να παραδεχτούμε ή να ζητήσουμε. Η βοήθεια έρχεται σε όσους τη ζητάνε.

Έτσι λοιπόν, προβληματιζόμαστε, εξελισσόμαστε, για εμάς και για τους άλλους. Εξελισσόμαστε, μέσα από δυσκολίες που φανερώνουν την επόμενη καλύτερη εκδοχή μας και αξιοποιούμε όσες δυνατότητες μπορούμε γνωρίζοντας τον εαυτό μας. Όπως γράφει και ο συγγραφέας/ψυχοθεραπευτής Irvin D. Yalom, «Είναι χαρά να βλέπεις άλλους ανθρώπους να απελευθερώνουν τις πηγές της σοφίας που έχουν μέσα τους. Μερικές φορές νιώθω σαν κάποιος που ξεναγεί τους ασθενείς στο ίδιο τους το σπίτι, από δωμάτιο σε δωμάτιο. Τι καταπληκτικό δώρο να τους βλέπεις να ανοίγουν τις πόρτες δωματίων όπου δεν είχαν ξαναμπεί ποτέ, να ανακαλύπτουν νέες πτέρυγες του σπιτιού τους όπου βρίσκονται δικά τους εξόριστα κομμάτια- σοφά, όμορφα και δημιουργικά συστατικά της ταυτότητάς τους…». Και όπως επίσης υποστήριξε ο Viktor Frankl «Καθώς κάθε κατάσταση στη ζωή αντιπροσωπεύει μια πρόκληση στον άνθρωπο και του θέτει ένα πρόβλημα να λύσει, το ερώτημα του νοήματος της ζωής μπορεί να αντιστραφεί. Αντί να αναρωτιόμαστε σχετικά με το τι περιμένουμε εμείς από τη ζωή μπορούμε να αναρωτηθούμε τι περιμένει η ζωή από εμάς».
Η ζωή περιμένει να τη ζήσουμε. Και πολλές φορές στις δυσκολίες που δεν μπορούμε να διαχειριστούμε, ή στην προσπάθεια να τη ζήσουμε όσο καλύτερα επιθυμούμε αξίζει να κάνουμε στον εαυτό μας ένα δώρο: το δώρο της ψυχοθεραπείας.

Το αρχαιότερο χιονοδρομικό της Ελλάδας

Το αρχαιότερο χιονοδρομικό της Ελλάδας κλείνει φέτος 84 χρόνια ζωής. Επισκεφτείτε το και ανακαλύψτε μαζί του μία πανέμορφη πόλη.

 

Χιονοδρομικό Σελίου: 84 χρόνια ζωής
Το χιονοδρομικό κέντρο Σελίου «γεννήθηκε» το 1934 και είναι το πιο «μαμούθ» χιονοδρομικό της Ελλάδας. 

Στη δεκαετία του 1980 μάλιστα η διοίκηση υλοποίησε το Παγκόσμιο Κριτήριο Δρόμων Αντοχής Μη Αλπικών Χωρών και Αθλητών Πόλεων που χαρακτηρίστηκε από συμμετέχοντες και εκπροσώπους της Διεθνούς Ομοσπονδίας Χιονοδρομίας ως “Μικρή Ολυμπιάδα” και καλύτερη διοργάνωση στην ιστορία του.

Οι εγκαταστάσεις σήμερα
Σήμερα, το Χιονοδρομικό Κέντρο Σελίου διαθέτει 19 πίστες, 4 εκ των οποίων είναι για αρχαρίους και παιδιά, 8 είναι εύκολες, 5 είναι δύσκολες και 2 είναι πίστες δρόμων αντοχής, μία κανονικής και μία αγωνιστικής δυσκολίας. 

Για την ανάβασή σας στις πίστες χρησιμοποιείτε 7 αναβατήρες σύγχρονης κατασκευής. Καθώς, πέρα από τους επισκέπτες χιονοδρόμους, υπάρχει σύλλογος με τροχόσπιτα, μην σας κάνει εντύπωση η κίνηση στο χιονοδρομικό κέντρο που παρέχει χώρο ειδικά διαμορφωμένο για τη φιλοξενία τροχόσπιτων. Βρείτε τη θέση σας στο χώρο στάθμευσης οχημάτων 36 στρεμμάτων και καλή διασκέδαση.


 

Στη Βέροια για την Κυριώτισσα και την Μπαρμπούτα
Στις δύο ιστορικές συνοικίες της Βέροιας της Τουρκοκρατίας θα γυρίσετε πίσω στο χρόνο για να αισθανθείτε τα ίχνη του τότε αστισμού. Για την ιστορία, η Κυριώτισσα ήταν η χριστιανική, ενώ η Μπαρμπούτα η εβραϊκή συνοικία. Μαζί με την οθωμανική -ανατολικά της Μπαρμπούτας- συγκέντρωναν τους αστούς του παρελθόντος. 

Εσείς που έχετε το προνόμιο να περπατάτε στα σοκάκια της Κυριώτισσας, βλέπετε αναστηλωμένα σπίτια με σαχνισιά, -ξύλινους εξώστες που έχουν μέχρι και η Σάμος, η Μάλτα και η Μαγιόρκα-, εντυπωσιακά χρώματα (λουλακί, ώχρα, βυσσινί, καφέ), πόρτες με γυφτόκαρφα και πέτρινους τοίχους με ζωνάρια από ξύλο. 
Η αρχιτεκτονική ταυτότητα της πόλης, σας δένει με το σήμερα αν και νοσταλγείτε την αύρα των περασμένων χρόνων, ενώ πάτε προς την Μακαριώτισσα, την δεύτερη χριστιανική συνοικία της παλιάς Βέροιας.

Η Μπαρμπούτα σας περιμένει βορειότερα, δίπλα στα θορυβώδη νερά του Τριπόταμου και το καταπράσινο λαγκάδι, με την εκπληκτική βλάστηση. 

Η εβραϊκή συνοικία της πόλης ήταν κτισμένη τριγωνικά ως μια κλειστή γειτονιά, ελεγχόμενης κυκλοφορίας, όπου ζούσαν οι εβραίοι της πόλης. 
Θαυμάστε την καταπληκτική σημερινή αναστήλωση που κρατά ανέπαφη την αρχιτεκτονική φυσιογνωμία της εβραϊκής γειτονιάς από άκαιρες επιδράσεις. 
Εντοπίστε τα αρχοντικά της οδού Χάβρας, σε ρυθμό Μπαρόκ και Ροκοκό, που φιλοξενούν το Διεθνές Ινστιτούτο Παραδοσιακής Αρχιτεκτονικής, τα Αρχεία του Κράτους του Νομού Ημαθίας, τη Δημοτική Επιχείρηση Τουρισμού και τον σύλλογο Βλάχων, όλα σε κτίσματα του 19ου αιώνα.

 

Εκεί που δίδαξε ο Απόστολος Παύλος
Από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης, σημείο από όπου δίδαξε ο Απόστολος το λόγο του Χριστού στους κατοίκους της Βέροιας. 

Ο Απόστολος Παύλος δίδαξε στην πόλη της Βέροιας τον 1ο αιώνα το λόγο του Θεού και έπειτα σε ελληνικές πόλεις.
 Το σημείο στο οποίο δίδαξε ήταν έξω από τα τότε τείχη της πόλης, αλλά πολύ κοντά σε αυτά.
 Εδώ, σήμερα, στέκει ένα μνημείο με ψηφιδωτά, όπου κάθε χρόνο την ημέρα εορτασμού του Αποστόλου πραγματοποιείται ακολουθία και εκδηλώσεις με την ονομασία Παύλεια.
 Έχει καθιερωθεί τόπος προσκυνήματος για όλους όσοι επισκέπτονται τη Βέροια, γεγονός που προσθέτει και έναν θρησκευτικό χαρακτήρα στον τουρισμό της.
https://www.greekaffair.gr/archeotero-chionodromiko-tis-elladas/ 

21 Φεβρουαρίου, 2018

ΝΑ ΤΟ ΔΟΥΝ ΟΣΟΙ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΙ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΕΙΡΕΣ ΚΙ ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ

https://periergaa.blogspot.com/2018/02/blog-post_768.html
ΝΑ ΤΟ ΔΟΥΝ ΟΣΟΙ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΙ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΕΙΡΕΣ ΚΙ ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ,

Βρέθηκε άφθαρτο το σώμα του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου του Ντάλας (ΦΩΤΟ)

Μπροστά σε ένα θαυμαστό γεγονός βρέθηκαν όσοι πραγματοποίησαν την εκταφή του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου του Ντάλας (Royster).

Το σώμα του, το λείψανό του βρέθηκε άφθαρτο! Η εκταφή έγινε την Παρασκευή 5 Μαρτίου 2015 προκειμένου να μεταφερθεί σε ένα νέο τόπο ανάπαυσης στον καθεδρικό ναό του Αγίου Σεραφείμ στο Ντάλας. Τεσσεράμισι χρόνια είχαν περάσει από την ημέρα κοιμησής του, 28 Αυγούστου του 2011 – και το σώμα έμοιαζε σαν να ήταν θαμμένο χθες.

Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος πρώην Ντάλας και Νοτίου Αμερικής Δημήτριος (Πατριαρχείο Ρωσίας-Μετροπόλια), κατά κόσμον Ρόμπερτ Ρόιστερ γεννήθηκε στο Teague του Τέξας στις 2 Νοεμβρίου 1923 σε οικογένεια Βαπτιστών. Το 1941 μαζί με την αδελφή του προσήλθε στην Ορθόδοξη πίστη από τον Προτεσταντισμό. Διάκονος και Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε το 1954 από τον Επίσκοπο Ευκαρπίας Θεοδόσιο. Την ίδια χρονιά έλαβε άδεια και ίδρυσε μια Αγγλόφωνη ενορία στο Ντάλας, την οποία υπήγαγε το 1958 στη Μετροπόλια.

Χάρη στις ενέργειές του μια ομάδα Ορθοδόξων του Μεξικό με επικεφαλής τον Ιωσήφ Κόρτες υ Όλμος έγινε δεκτή στην Μετροπόλια το 1972. Στις 22 Ιουνίου 1969 χειροτονήθηκε τιτουλάριος Επίσκοπος Μπέρκλεϋ, Βοηθός Επίσκοπος της Επισκοπής Αγίου Φραγκίσκου. Το 1970 τοποθετήθηκε τιτουλάριος Επίσκοπος Βασιγκτώνος, Βοηθός Επίσκοπος της Επισκοπής Νέας Υόρκης. Στις 19 Οκτωβρίου 1971 εξελέγη Επίσκοπος Χάρτφορδ και Νέας Αγγλίας. Το 1978 εξελέγη Επίσκοπος της νεοσύστατης Επισκοπής Ντάλας και Νοτίου Αμερικής. Το 1980 προήχθη σε Αρχιεπίσκοπο. Στις 31 Μαρτίου 2009 απεσύρθη της ενεργού υπηρεσίας. Εκοιμήθη στις 28 Αυγούστου 2011.

20 Φεβρουαρίου, 2018

Ασκήσεις για πόνους στην μέση



και αλλες δυο ασκησεις... 

 Διατάσεις «90-90» 

 Η θέση «90-90» είναι η καλύτερη για τους πιο συνηθισμένους πόνους μέσης: Ξαπλώνετε στο πάτωμα με τις γάμπες να εφάπτονται σε μία καρέκλα ή κάποια άλλη οριζόντια επιφάνεια, τους γοφούς σε ορθή γωνία με το υπόλοιπο σώμα και τα γόνατα χαλαρά έτσι ώστε να μην καταβάλλετε καμία μυϊκή προσπάθεια. Στόχος είναι να ξεκουράσετε τελείως τους μυς της σπονδυλικής στήλης και τα ισχία. Με την πλάτη να ακουμπά στο πάτωμα, τους γοφούς σχεδόν κάθετα και τις γάμπες οριζόντια, οι μυς της πλάτης που πιέζονταν όλη τη μέρα για να αποτρέψουν τις επώδυνες κινήσεις, μπορούν να χαλαρώσουν. Φροντίστε ώστε η επίπεδη επιφάνεια που ακουμπούν οι γάμπες σας να είναι στο σωστό ύψος. Ανάλογα με το ύψος σας, «ψηλώστε», αν χρειάζεται, την καρέκλα με μερικά επίπεδα μαξιλάρια. Μόλις βολευτείτε και χαλαρώσετε, μείνετε σε αυτή τη θέση για 15 λεπτά. Αν σας ανακουφίσει την πρώτη φορά που θα το δοκιμάστε, συνεχίστε να το κάνετε 3 φορές την ημέρα. 

 «Κρέμασμα της κοιλιάς»

 Η άλλη αξιόπιστη στάση είναι το «κρέμασμα της κοιλιάς». Πέστε στα τέσσερα, ισιώστε τους αγκώνες και φροντίστε οι ώμοι σας να βρίσκονται στην ίδια ευθεία με τους καρπούς σας. «Ρίξτε» το κεφάλι σας προς τα κάτω και απλώς αφήστε την κοιλιά σας να κρέμεται χαλαρά. Μείνετε έτσι για πέντε λεπτά. Η συγκεκριμένη στάση είναι καλή για να σταματήσει τις επώδυνες συστολές και τους σπασμούς στους μυς της σπονδυλικής στήλης.
http://www.topontiki.gr/

ΤΟ ΑΡΙΣΤΟ..ΑΠΑΙΤΕΙ ΠΟΝΟ..ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΝΟ.


Posted on Φεβρουαρίου 14, 2018 by kosmaser







Άλλος ενας φιλος φευγει απο αναμεσα μας, χτυπημενος απο την λεγομενη επαρατο. Τι να του πεις για παρηγορια. Μου λεει δεν θελω παρηγορια, αλλα μπορεις να πεις έναν λογο αληθινο για το μαρτυριο, του να φευγεις απ τη ζωη; Δεν τουγραψα τιποτα. Απλα τουστειλα μια παλιοτερη αναρτηση, που μιλα για ένα πουλι, που επιλεγει το μαρτυριο σαν κατευοδιο.






Το αριστο, επιτυγχανεται μόνο με μεγάλο πόνο. Λεει ένας μύθος για κάποιο πουλί. Δεν το προσδιοριζει, ακριβως γιατι δεν υπαρχει λογος για κατι τετοιο. Ζει στην αφανεια , οσο κρατα η εφημερη υπαρξη του, και μολις φτασει η ωρα του να πεθανει , ξεκινα το κελαηδημα. Αυτο το πουλι, κελαηδεί μια φορά μονάχα στη ζωή του. Πιό γλυκά από κάθε άλλο πλάσμα πάνω στη γη. Από τη στιγμή που αφήνει τη φωλιά ,του ψάχνει για ένα δέντρο με αγκάθια και δεν ησυχάζει ώσπου να το βρει. Τότε, την ώρα που τραγουδάει, ανάμεσα στ’ άγρια κλαδιά, καρφώνεται πάνω στο πιό μακρύ και πιό αιχμηρό αγκάθι. Και, καθώς πεθαίνει, υψώνεται πάνω από την ίδια του την αγωνία για να κελαηδήσει καλύτερα από τον κορυδαλό και το αηδόνι. Ενας θεσπέσιος ύμνος, με τίμημα την ύπαρξή του. Όμως ολόκληρη η πλάση μένει ακίνητη ν’ αφουγκραστεί και ο Θεός από ψηλά του χαμογελά. Οχι μην μπαινετε στη διαδικασια του πως και τί. Έτσι λέει ο μύθος.Να μεινουμε στη σημειολογια . Το αριστο, κι ο πονος. Χαιρετε.






Ὅσιος Ἀβραάμης,

Ἀπὸ τὸ Ἁγιολόγιο τοῦ μηνός Φεβρουαριου

Ὁ ὅσιος Ἀβραάμης ἔζησε τόν 5ο αἰώνα μ.Χ. καί συγκεκριμένα τήν περίοδο πού αὐτοκράτορας τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ἦταν ὁ Θεοδόσιος ὁ Μέγας. 
Γεννήθηκε στήν Κύρο τῆς Συρίας, ὅπου ἀνατράφηκε, ἀλλά καί ἀσκήθηκε ὡς μοναχός. Μετά ἀπό μακροχρόνια ἄσκηση πῆγε σέ ἕνα χωριό στό ὁποῖο κατοικοῦσαν εἰδωλολάτρες μέ σκοπό νά τούς διδάξη τήν ὀρθή πίστη. 
Ὅταν, ὅμως, ἄρχισε νά ὁμιλῆ γιά τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία οἱ εἰδωλολάτρες τόν συνέλαβαν καί τόν σκέπασαν μέ χῶμα μέχρι τό κεφάλι. 
Ἔπειτα τόν ἔβγαλαν καί τόν διέταξαν νά φύγη μακριά. 
Τήν στιγμή ὅμως πού τόν ἔδιωχναν ἦλθαν οἱ φοροεισπράκτορες καί ζητοῦσαν ἀπό τούς κατοίκους τοῦ χωριοῦ τήν βασιλική φορολογία καί ἐκείνους πού δέν εἶχαν τήν δυνατότητα νά πληρώσουν τούς κτυποῦσαν ἄσπλαγχνα.
 Ὁ ὅσιος Ἀβραάμης τούς λυπήθηκε καί ἀφοῦ συνεννοήθηκε μέ τούς φοροεισπράκτορες, συγκέντρωσε τά χρήματα καί πλήρωσε ἐξ ὀνόματος ἐκείνων πού ἀδυνατοῦσαν νά πληρώσουν. 
Ὅταν ἔφυγαν οἱ φοροεισπράκτορες, οἱ χωρικοί, οἱ ὁποῖοι ἔμειναν ἔκπληκτοι ἀπό τήν ἀνεξικακία του καί τήν φιλανθρωπία του, ἔπεσαν στά πόδια του καί τόν παρακαλοῦσαν νά τούς συγχωρήση καί νά μείνη μαζί τους. Ἐκεῖνος τούς συγχώρησε, τούς κατήχησε καί τούς βάπτισε καί παρέμεινε μαζί τους τρία χρόνια στηρίζοντάς τους στήν πίστη. Κατόπιν, ἀφοῦ ἔκτισε ἱερό Ναό καί φρόντισε νά ἔλθη ἱερέας, ἀνεχώρησε γιά τό ἀσκητικό κελλί του.

Ὁ Θεοδώρητος στό βιβλίο του «Φιλόθεη Ἱστορία» ἀναφέρει ὅτι ὁ ὅσιος Ἀβραάμης, ὅσον καιρό παρέμεινε στό χωριό, εἶχε ἐπικοινωνία μέ ὅλους τούς κατοίκους, καί δέν ἔπαυσε οὔτε στιγμή, ὅπως ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, νά νουθετῆ καί νά διδάσκη μέ τόν λόγο του καί τό φωτεινό παράδειγμά του, «μετά δακρύων, νύκτα καί ἡμέρα, ἕνα ἕκαστον». 
Γι’ αὐτό, ὅπως γράφει: «ἄλλου ἐθεράπευσε τήν πλεονεξία, ἄλλου τόν θυμό, ἄλλου χαλίνωσε τήν ἀκολασία, ἄλλους ξύπνησε ἀπό τόν λήθαργο τῆς ἀμέλειας, σέ ἄλλον προσέφερε τήν περί σωφροσύνης διδασκαλία, σέ ἄλλον τήν περί δικαιοσύνης». Καί ὅπως τονίζει, τό ἔκανε αὐτό χρησιμοποιώντας ἕνα μόνον φάρμακο γιά ὅλες τίς περιπτώσεις, καί αὐτό ἦταν ἡ θερμή προσευχή του πρός τόν Θεό.

Ἀργότερα, ἔγινε Ἐπίσκοπος Καρῶν, τῆς Παλαιστίνης. 
Μετά ἀπό ὑπερθαύμαστους ἀγῶνες καί θυσίες κατήχησε καί τούς ἐκεῖ εἰδωλολάτρες καί τούς βάπτισε.
 Ὁ Αὐτοκράτορας Θεοδόσιος ὅταν ἄκουσε τά σχετικά μέ τούς ὑπεράνθρωπους ἀσκητικούς ἀγῶνες του, καθώς καί γιά τήν ἀγάπη καί τήν μέριμνά του γιά τό ποίμνιό του, ἐξέφρασε τήν ἐπιθυμία νά τόν γνωρίση καί τόν προσκάλεσε στήν Κωνσταντινούπολη. 
Ὁ ὅσιος ἀνταποκρίθηκε στήν πρόσκληση τοῦ Αὐτοκράτορα, ἀλλά δέν παρέμεινε ἐκεῖ γιά μεγάλο χρονικό διάστημα, ἀφοῦ ὁ Κύριος τόν κάλεσε στάς αἰωνίους μονάς.
 Ὁ εὐσεβής Θεοδόσιος στήν ἀρχή θέλησε ἀπό εὐλάβεια νά ἐνταφιάση τό σκήνωμα τοῦ ὁσίου στήν Βασιλεύουσα, τελικά ὅμως τό ἀπέστειλε στήν πόλη τῶν Καρῶν, γιά νά εἶναι ὁ ποιμήν μαζί μέ τό ποίμνιό του.


Ὁ βίος καί ἡ πολιτεία τοῦ Ὁσίου μᾶς δίνουν τήν ἀφορμή νά τονίσουμε τά ἀκόλουθα:


«Ἡ καλύτερη Ἱεραποστολή εἶναι αὐτή πού γίνεται μέ τήν ἔνταση τῆς προσευχῆς καί μέ τό παράδειγμα». Αὐτός ὁ λόγος τοῦ ὁσίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, πού ἐλέχθη τόν 19ο αἰώνα μ.Χ., εἶναι στήν πραγματικότητα ὁ τρόπος τῆς ζωῆς τοῦ ὁσίου Ἀβραάμη, ὁ ὁποῖος ἔζησε δεκατέσσερεις αἰῶνες πρίν, καί μέ τόν βίο καί τήν πολιτεία του μᾶς ἔδειξε στήν πράξη τό πῶς ἡ ἀληθινή ἀγάπη τοῦ ποιμένα πρός τό ποίμνιό του δημιουργεῖ πνευματικό σεισμό, ὁ ὁποῖος ἀλλοιώνει ἐσωτερικά τόν ἄνθρωπο καί τόν ὁδηγεῖ στήν ὁδό τοῦ ἁγιασμοῦ καί τῆς σωτηρίας. 
Ἐπίσης, φανερώνει τό πῶς αὐτός ὁ τρόπος ποιμαντικῆς ἐργασίας, ἤτοι μέ τήν ἀγάπη καί τήν προσευχή, ὁπωσδήποτε ἀποδίδει καρπούς πνευματικούς. 
Ἄλλωστε, σύμφωνα μέ τόν πνευματικό νόμο ὅ,τι δώση κανείς, αὐτό καί θά εἰσπράξη. Ἑπομένως, αὐτός πού προσφέρει ἀγάπη θά εἰσπράξη ἀγάπη, καί μάλιστα στό πολλαπλάσιο. Καί ἡ ἀγάπη, ἡ γνήσια, ἡ αὐθεντική, ὅταν εἶναι συζευγμένη μέ τήν προσευχή, κάνει θαύματα, ἀρκεῖ, ἀσφαλῶς, νά ὑπάρχη καί ἡ ἀνάλογη ἀνταπόκριση ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων. 
Διότι, ὅπως στίς σωματικές ἀσθένειες δέν ἀρκεῖ μόνον ἡ διάγνωση καί οἱ συμβουλές τοῦ ἰατροῦ γιά νά ἐπέλθη ἡ θεραπεία, ἀλλά θά πρέπει καί ὁ ἀσθενής νά ἀνταποκριθῆ καί νά ἐφαρμόση αὐτές τίς συμβουλές, ἔτσι καί γιά τήν κατανίκηση τῶν παθῶν χρειάζεται ἡ ὑλοποίηση τῶν συμβουλῶν τοῦ πνευματικοῦ ἰατροῦ, καθώς καί ἡ ἐκζήτηση τῆς βοήθειας τοῦ Θεοῦ μέ θερμή προσευχή.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅπως ἀναφέρθηκε πιό πάνω, καθοδηγοῦσε τούς Χριστιανούς τῶν Ἐκκλησιῶν πού ἵδρυσε μέ τίς ἐπισκέψεις του καί τόν προφορικό του λόγο, ἀλλά καί μέ τίς Ἐπιστολές του.
Παρά ταῦτα, ὅμως, ἀσχολεῖτο καί μέ τήν κατά μόνας καθοδήγηση τῶν πιστῶν, καί τό ἔκανε αὐτό μέ δάκρυα, ὅπως ὁμολογεῖ ὁ ἴδιος, ὅταν λέγη -ἀπευθυνόμενος στούς Πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου, τούς ὁποίους προσκάλεσε στήν Μίλητο ὅπου βρισκόταν- ὅτι «τριετίαν νύκτα καί ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετά δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον». Καί ἀλλοῦ λέγει ὅτι «τοῖς πᾶσι γέγονα τά πάντα, ἵνα πάντως τινάς σώσω».

Αὐτό φανερώνει ἕναν ἀληθινό ποιμένα, ἕναν γνήσιο πνευματικό πατέρα, διότι ἄλλο εἶναι οἱ γενικές συμβουλές πού ἀπευθύνονται στόν λαό τοῦ Θεοῦ μέ τίς ὁμιλίες καί τά κηρύγματα καί ἄλλο ἡ καθοδήγηση πού γίνεται κατά μόνας, κυρίως στό ἐξομολογητήριο, ὅπου ὁ ἄνθρωπος ἀνοίγει τήν καρδιά του καί ὁ πνευματικός πατέρας γνωρίζει τήν πνευματική του κατάσταση, καθώς καί τίς σωματικές καί πνευματικές του δυνατότητες, ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος εἶναι ψυχοσωματική ὕπαρξη, καί τόν κατευθύνει ἀναλόγως. Ἐπίσης, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι δέν ἔχουμε τήν ἴδια σωματική καί πνευματική ἡλικία, οὔτε τίς ἴδιες σωματικές καί πνευματικές δυνάμεις, οὔτε τόν ἴδιο χρακτήρα ἤ τόν ἴδιο ζῆλο. Γι’ αὐτό καί χρειάζεται διάκριση, ἐπειδή, ὅπως τονίζει χαρακτηριστικά ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ἄλλος χρειάζεται ἀφύπνιση-παρακίνηση καί ἄλλος χαλινάρι, ἄλλους ὠφελεῖ ὁ ἔπαινος καί ἄλλους ἡ ἐπίπληξη καί, ἀσφαλῶς, ὅταν αὐτά γίνονται στόν κατάλληλο καιρό. Διαφορετικά βλάπτουν ὅταν γίνονται παράκαιρα καί χωρίς λογική. Ἐπίσης, ὅπως λέγει, ἄλλους διορθώνει ἡ παρηγορία, ἡ καλωσύνη, ἡ ταπείνωση, καθώς καί ἡ προθυμία μας νά ἐμπνεύσουμε σέ αὐτούς τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας.


Ἡ προσευχή, τό φωτεινό παράδειγμα καί ἡ διάκριση ἐκ μέρους τοῦ πνευματικοῦ πατέρα καί ποιμένα, ἀλλά καί ἡ θετική ἀνταπόκριση ἐκ μέρους τοῦ ποιμνίου, ἤτοι ἡ διάθεση γιά ἐφαρμογή τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, νοηματοδοτοῦν τήν ζωή, στηρίζουν, παρηγοροῦν, θεραπεύουν.
http://www.parembasis.gr/index.php/el/menu-teyxos-258/5145-2018-258-06

19 Φεβρουαρίου, 2018

Ο θάνατος είναι απλώς μια ψευδαίσθηση: συνεχίζουμε να ζούμε σε ένα Παράλληλο Σύμπαν

 

Απο αρχαιοτάτους χρόνους φιλόσοφοι, επιστήμονες και οι θρησκευτικοί εκπρόσωποι,
έχουν αναλύσει και δίνουν τη δική τους εξήγηση για το τι συμβαίνει μετά το θάνατο.
Πολλοί αναρωτιούνται αν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο ή απλά εξαφανιζόμαστε στο άγνωστο. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει αυτό που συνήθως ορίζουμε ως θάνατο.
Μια νέα επιστημονική θεωρία υποδηλώνει ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος.
Πριν από λίγο καιρό, οι επιστήμονες ανέφεραν ότι βρήκαν την πρώτη απόδειξη του παράλληλου σύμπαντος.
Αυτή η ανακάλυψη μας οδηγεί σε ένα θέμα που προκαλεί τη σκέψη, που ονομάζεται "Βιοκεντρισμός"

Ο Robert Lanza, M.D., είναι επιστήμονας, θεωρητικός και συγγραφέας του «Βιοκεντρισμού» - και πιστεύει ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους δεν πεθαίνουμε.
Η ζωή και η συνείδηση ​​είναι τα κλειδιά για την κατανόηση της αληθινής φύσης του Σύμπαντος. 
Ο θάνατος δεν είναι το τέλος, όπως πολλοί από εμάς σκέφτονται. 
Πιστεύουμε ότι θα πεθάνουμε, γιατί αυτό μας έχουν πεί και διδάξει.
Συνεχίζεται  η ζωή σε ένα Παράλληλο Σύμπαν;
Υπάρχουν πολλά επιστημονικά πειράματα, που θέτουν σοβαρά υπό αμφισβήτηση τον όρο θάνατο όπως τον ξέρουμε.
Σύμφωνα με την κβαντική φυσική, ορισμένες παρατηρήσεις δεν μπορούν να προβλεφθούν απολύτως. Αντ 'αυτού, υπάρχει μια σειρά από πιθανές παρατηρήσεις, κάθε μία με διαφορετική πιθανότητα.
Η ερμηνεία των "πολλών κόσμων", δηλώνει ότι κάθε μία από αυτές τις πιθανές παρατηρήσεις αντιστοιχεί σε ένα διαφορετικό σύμπαν, αυτό που ονομάζεται γενικά "multiverse".

Ο Robert Lanza έχει προχωρήσει αυτές τις θεωρίες ακόμη περισσότερο.
Οι παράλληλοι κόσμοι συνυπάρχουν με τον δικό μας, και υπάρχει άπειρος αριθμός από σύμπαντα. Επίσης όλα όσα μπορεί να μας συμβούν, συμβαίνουν σε κάποιο σύμπαν που ζούμε.
Η Ενέργεια ποτέ δεν πεθαίνει

Ο θάνατος δεν υπάρχει σε καμία πραγματική έννοια σε αυτά τα σενάρια ζωής. 
Όλα τα σύμπαντα υπάρχουν ταυτόχρονα, ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει σε κάποιο από αυτά.
Αν και τα φθαρτά μας σώματα προορίζονται για αυτοκαταστροφή, το ζωντανό συναίσθημα - το «Ποιος είμαι εγώ» - είναι απλώς μια ενέργεια 20 βατ που λειτουργεί στον εγκέφαλο. Αλλά αυτή η ενέργεια δεν βιώνει τον θάνατο, - δεν πεθαίνει ποτέ, και δεν μπορεί να αναδημιουργηθεί ούτε να καταστραφεί.
Η σημασία της συνείδησης

«Εξετάστε την αρχή της αβεβαιότητας, μία από τις πιο γνωστές και σημαντικές πτυχές της κβαντικής μηχανικής. Τα πειράματα επιβεβαιώνουν ότι ενσωματώνεται στην πραγματικότητα, αλλά έχει νόημα μόνο από μια βιοκεντρική προοπτική.
Εάν υπάρχει πραγματικά ένας κόσμος εκεί έξω με σωματίδια που απλώς αναπηδούν, τότε θα πρέπει να είμαστε σε θέση να μετρήσουμε όλες τις ιδιότητές τους. Αλλά δεν μπορούμε. Γιατί πρέπει να έχει σημασία για ένα σωματίδιο τι αποφασίζετε να μετρήσετε;
Γιατί αλλάζει η παρατήρησή μας; Τι πραγματικά συμβαίνει;
Απάντηση: Επειδή η πραγματικότητα είναι μια διαδικασία που απαιτεί τη συνείδησή μας "λέει ο Lanza.
Δεν θα υπήρχε κανείς χωρίς συνείδηση. Ένας από τους λόγους για τους οποίους δεν πεθαίνουμε είναι επειδή δεν είμαστε άψυχα αντικείμενα. Είμαστε ιδιαίτερα , φωτεινά όντα, που δεν μπορούν να υπάρχουν χωρίς συνείδηση, αλλά δεν μπορούμε να δούμε μέσα από το οστό που περιβάλλει τον εγκέφαλό μας.

Ο χώρος και ο χρόνος είναι πραγματικά δύσκολα θέματα, αλλά και τα εργαλεία προσδιορισμού που χρησιμοποιεί το μυαλό μας για να υφαίνουν τα πάντα μαζί.
Όλα όσα βλέπετε και βιώνετε αυτή τη στιγμή είναι μια καμπύλη πληροφοριών που εμφανίζονται στο μυαλό σας. Ο χώρος και ο χρόνος είναι απλά τα εργαλεία που βάζουν τα τα πράγματα στη θέση τους, άσχετα άν πραγματικά υπάρχουν.
Ο Λάντζερ επισημαίνει ότι ο θάνατος δεν υπάρχει σε ένα διαχρονικό, - χωρίς διαστήματα κόσμο.
Δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Είναι μόνο μια πεισματικά επίμονη ψευδαίσθηση.
Η αθανασία δεν σημαίνει μια διαρκή ύπαρξη στο χρόνο χωρίς τέλος, απλά βρίσκεται άχρονη, εντελώς έξω από το χρόνο .
Πώς μπορούμε να πούμε τι είναι πραγματικό και τι δεν είναι; 
Πώς μπορούμε με βεβαιότητα να γνωρίζουμε ότι το προγραμματισμένο μυαλό μας δεν μας δίνει την ψευδαίσθηση ενός φυσικού κόσμου;

el.gr

Το διαβάσαμε από το: Ο θάνατος είναι απλώς μια ψευδαίσθηση: συνεχίζουμε να ζούμε σε ένα Παράλληλο Σύμπαν http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2018/02/blog-post_562.html#ixzz56oSr9imX

Ο «Εσπερινός της Συγγνώμης» στον Ι.Ν Οσίου Νίκωνος Σπάρτης




Με τον A΄ Κατανυκτικό Εσπερινό, που καλείται και «Εσπερινός της Συγγνώμης», ξεκίνησε το απόγευμα της Κυριακής 18 Φεβρουαρίου 2018 για την Ορθόδοξη Εκκλησία μας η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Στη Σπάρτη ο ‘’Εσπερινός της Συγγνώμης’’ τελέσθηκε, όπως κάθε χρόνο, στον Ι.Ν Οσίου Νίκωνος χοροστατούντος του Παναγιωτάτου Μητροπολίτη μας κ. Ευσταθίου. Κατά τη διάρκεια του Εσπερινού συμπροσευχήθηκαν αρκετοί κληρικοί απο  όλη την Μητροπολιτική μας περιφέρεια και πλήθος πιστών.

Ο σεπτός Ποιμενάρχης μας στο κήρυγμά του, με αφορμή το τροπάριο των αίνων, το οποίο αναφέρει τον στίχο «το στάδιον των αρετών ηνέωκται· οι βουλόμενοι αθλήσαι, εισέλθετε», αναφέρθηκε στον πνευματικό αγώνα που καλούνται να δώσουν οι Χριστιανοί την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής στεκόμενος στην μετάνοια, τη συγγνώμη, τη νηστεία, την συχνή κοινωνία με τον Πανάγαθο Θεό και την ελεημοσύνη. Ιδιαίτερα για τη συγγνώμη τόνισε ότι θα καταφέρουμε να την δίνουμε με όλη μας την καρδιά όταν κατανοήσουμε ότι είμαστε παιδιά του Πανάγαθου Θεού, ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια μας και ότι μέσω αυτής κερδίζουμε ψυχική ειρήνη και γαλήνη. Επίσης επισήμανε ότι είναι αντιφατικό να ζητούμε συγχώρεση από τον Θεό για τα αμαρτήματά μας, ενώ την ίδια ώρα αρνούμαστε να συγχωρήσουμε τον συνάνθρωπό μας. Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο Σεβασμιώτατος ζήτησε πρώτος συγγνώμη για τα όποια λάθη ή παραλείψεις του, ενώ παρείχε και τη δική του συγγνώμη σε κάθε συνάνθρωπο. Παράλληλα ευχήθηκε η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή να αποτελέσει για όλους τους Χριστιανούς εφαλτήριο ψυχικής και πνευματικής αναγέννησης.

Μετά το πέρας του Α΄Κατανυκτικού Εσπερινού, ως είθισται, κληρικοί και πιστοί έδωσαν τον ασπασμό της συγγνώμης.