30 Απριλίου, 2018

Βίος του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Δανιήλ του εκ Τσιοτίου

Αυτός ο ουράνιος άνθρωπος και επίγειος Άγγελος εβλάστησε στο Τσιότι,σ ένα μικρό χωριό του θεσσαλικού κάμπου,την σημερινή Φαρκαδόνα.
Οι γονείς του,άνθρωποι φτωχοί,εργατικοί και πάνω απ’όλα πιστοί και ενάρετοι χριστιανοί προσπάθησαν με κάθε τρόπο και μέσο να εμφυσήσουν στο παιδί τους το θείο φόβο,την τήρηση των εντολών του θεού και την αγάπη στην πατρίδα.
Η οικογενιεακή προσευχή,οι βίοι των αγίων της εκκλησίας μας αλλά και η γνήσια χριστιανική ζωή τους,βοήθησαν τον Όσιο να αγαπήσει τον Κύριο και την εκκλησία Του.

Με τους γονείς του πήγαινε πολλές φορές στα γύρω μοναστήρια,όπως της Ζωοδόχου Πηγής,του ΄Αϊ-Δημήτρη,του Άϊ-Γιάννη του Θεολόγου…
Η αγία ζωή των πατέρων που ασκούνταν σ΄αυτά,άναψε μέσα του την επιθυμία να μονάσει.Το πύρωμα αυτό της καρδιάς του μετά από προσευχή το γνώρισε στους γονείς του.Αυτοί σαν πιστοί χριστιανοί θεώρησαν την κλίση του παιδιού τους σαν ιδιαίτερη ευλογία του Θεού στο σπίτι τους.
Στο χωριό τους ερχόταν κατά καιρούς μοναχοί από τα μοναστήρια των Μετεώρων.Οί συζητήσεις μαζί τους και το παράδείγμα τους ,τον οδήγησαν στο Πέτρινο δάσος.

Ο πανύψηλος βράχος του Μεγάλου Μετεώρου τράβηξε την προσοχή του.
Μετά από ένα κοπιαστικό ανέβασμα πάτησε το βράχο του Αγίου Αθανασίου του Μετεωρίτου.
Αποτέλεσμα εικόνας για Οσίου Δανιήλ του Μετεωρίτου και εκ Τσιοτίου (Φαρκαδόνος) καταγομένου
Οι Πατέρες τον υποδέχθηκαν με ειληκρινή αγάπη.
Μετά από κάμποσες ημέρες πήρε την απόφαση΄ «εδώ θα μείνω,να αγωνιστώ,να καθαρίσω τον έαυτό μου από τα πάθη,να εργαστώ για την σωτηρία της ψυχής μου».
Αφού δοκιμάσθηκε στις διακονίες και γυμνάσθηκε καλά στην άσκηση μετά την κεκανονισμένη δοκιμασία που κράτησε τρία χρόνια,σύμφωνα με τους θείους θεσμούς.ενεδύθη το μέγα και αγγελικό σχήμα των μοναχών.
Ο Όσιος Δανιήλ κάνοντας υπακοή στον ηγούμενο και την αδελφότητα πέρασε σχεδόν από όλα τα διακονήματα.Εκτός από την αρετή της υπακοής,ο Όσιος καλλιέργησε την αρετή της σιωπής και της προσευχής και ιδιαίτερα της νοεράς προσευχής.Τα λόγια «Κύριε Ιησού Χριστέ ελεήσόν με» δεν έλειπαν καθόλου από το μυαλό και χείλη του.
Όπως τον καθένας μας ο πονηρός δεν τον αφήνει ήσυχο αλλά συνεχώς τον πειράζει και προσπαθεί να τον ρίξει στην αμαρτία,το ίδιο έκανε και με τον Όσιο.
Σε αυτούς τους πειρασμούς αλλά και σε άλλους που επέτρεπε ο Θεός για να φανεί η αρετή του κατάφευγε πάντα στην προσευχή,στο πετραχήλι του γέροντα και στα μυστήρια της εκκλησίας μας.
Η εξομολόγηση, το ιερό ευχέλαιο και η Θεία Κοινωνία του έδιναν την δύναμη να βγαίνει πάντοτε νικητής στις επιθέσεις του πονηρού.
Μιά ζεστή μέρα του καλοκαιριού τα σήμαντρα της μονής κτύπησαν πένθημα.Οι Πατέρες λυπημένοι γιατί έχασαν έναν μεγάλο αγωνιστή του πνεύματος,παρέδωσαν το σώμα του με τις καθιερωμένες ευχές στη γή απ’όπου και προήλθε.Όταν μετά από χρόνια έγινε η εκταφή,η αγία του κάρα καθώς και τα άλλα ιερά του λείψανα ευωδίαζαν και ήταν κίτρινα,χαρακτηριστικό γνώρισμα ότι η ψυχή του κοιμηθέντος ευαρέστησε εξαίρετα στον Θεό
Αποτέλεσμα εικόνας για Οσίου Δανιήλ του Μετεωρίτου και εκ Τσιοτίου (Φαρκαδόνος) καταγομένου
Την αγία του κάρα οι πατέρες την τοποθέτησαν μέσα σε λειψανοθήκη κι από τότε αποτελεί ιερόν κειμήλιον του Μεγάλου Μετεώρου.Εκεί φυλάσσεται η τιμία κάρα του σε επίχρυση λειψανοθήκη με την επιγραφή:
+ ΔΑΝΙΗΛ ΜΕΤΕΟΡ ΤΟΥ
ΚΑΙ ΕΚ ΤΖΙΟΤΙΟ. 1786
Η μνήμη του Οσιού Δανιήλ εορτάζεται στις 16 Αυγούστου.Κάθε χρόνο το απόγευμα του Σαββάτου της Α’εβδομάδας των Νηστειών η αγία του κάρα μεταφέρεται στη γενέτειρά το Τσίοτι που τώρα ονομάζεται Φαρκαδόνα για αγιασμό των πιστών.

Αποτέλεσμα εικόνας για Οσίου Δανιήλ του Μετεωρίτου και εκ Τσιοτίου (Φαρκαδόνος) καταγομένου
Το Α΄ Σάββατο των Νηστειών η Αγία Κάρα του μεταφέρεται στην Φαρκαδόνα (Τσιότι) για προσκύνηση και λιτάνευση και παραμένει εκεί μέχρι την Κυριακή της Ορθοδοξίας.
Τοιχογραφία του οσίου ιστορήθηκε πρόσφατα στην Ιερά μονή του Αγίου Στεφάνου Μετεώρων, δια χειρός Βλασίου Τσοτσώνη (1995)

Ακολουθία και Παρακλητικό κανόνα(ΕΔΩ) προς τιμήν του οσίου Δανιήλ του Μετεωρίτου συνέθεσε ο Γεώργιος Μηλίτσης, συνταξιούχος διδάσκαλος (1995).

Καταρρίψτε το ΤΩΡΑ !

Άρθρο Γνώμης του Ευάγ. Αθανασιάδη (*)

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΜΕΤΡΑ...ΘΑ  ΚΑΤΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΜΕ ΡΟΜΠΟΤ,ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ...!


Η Τουρκία ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο μιας πρωτοείσακτης απειλής.Τα μη επανδρωμένα τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη, γνωστά σαν droneς.
Τα προβλήματα που προκύπτουν είναι πολλά.

Παρά την ύπαρξη του κανονισμού της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας για τα drones (ΦΕΚ 3152/Β/30.9.2016 που ισχύει από την 1 Ιανουαρίου 2017) και προσφάτων αναλόγων Ευρωπαϊκών Οδηγιών, αρκετά θέματα γύρω από αυτάδεν είναι πλήρως νομικά νομοθετημένα και οριοθετημένα, αλλά η αντιμετώπισή τους προκύπτει από τη διεθνή νομική πρακτική και τους γενικούς κανόνες ασφαλείας και ελέγχου εναερίου κυκλοφορίας.
Το φαινόμενο – απειλή πρέπει να οριοθετηθεί εν τη γενέσει του, τώρα στην αρχή. Εάν γίνει κατεστημένο, status quo, συνήθης πρακτική, τότε τα πράγματα θα είναι δύσκολα αντιμετωπίσιμα.
Όπως τώρα γίνεται με τις αεροπορικές παραβάσεις και παραβιάσεις. Δλδ έχουν περιπέσει σε μια κατάσταση που οπωσδήποτε ανεχόμαστε και εν τοις πράγμασι «αποδεχόμαστε».
Η αναγνώριση και αναχαίτιση μη επανδρωμένων αεροσκαφών από επανδρωμένα δικά μας είναι μια ανεπίτρεπτη τακτικά μέθοδος που προσκρούει σε σοβαρές δεοντολογικές αρχές και ασύμβατη χρησιμοποίηση της Πολεμικής Αεροπορίας.
Δημιουργείται μια ασύμφορη – ασύμβατη σχέση όσον αφορά την αμοιβαιότητα: Μέσων, κόστους, διακυβεύματος, απασχολήσεως-καταπονήσεως  μέσων και προσωπικού, αύξηση επικινδυνότητας, υποβάθμιση και υποτίμηση του διακυβεύματος, δημιουργίας μιας φτηνής απειρίας απειλών.
Χρειάζεται λοιπόν μία άμεση και στοιχειοθετημένη αντίδραση αποτροπής, αντιμετωπίσεως και εξαλείψεως της απειλής.

Οριοθέτηση νομικού καθεστώτος.
«Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν» για διεθνολόγους, για νομικούς διεθνούς δικαίου, για ασχολούμενους με διεθνείς σχέσεις και διπλωμάτες.
Απαιτείται τώρα να συγκροτηθεί ένα σκεπτικό νομικής υποστήριξης του θέματος.
Καταθέτουμε κάποιες σκέψεις-προβληματισμούς:
-Να μην ονομάζονται αεροσκάφη μη επανδρωμένα, διότι τα αεροσκάφη υπόκεινται και αντιμετωπίζονται με συγκεκριμένη διεθνή νομοθεσία.
-Να μην ονομάζονται drones. Η νομική αντιμετώπιση των drones δεν έχει σχηματοποιηθεί, δεν έχει μορφοποιηθεί, δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη, αφήνοντας πολλά κενά για τη χρησιμοποίηση και αντιμετώπισή τους.
-Τα αεροσκάφη αυτά έχουν χαρακτηριστικά και προσομοιάζουν:
-- με τηλεκατευθυνόμενες βλητικά συστήματα, όπως πύραυλοι κλπ, και
-- με αγνώστου ταυτότητος ιπτάμενα αντικείμενα ΑΤΙΑ. Και μάλιστα χωρίς να επιβαίνουν υπεύθυνοι κυβερνήτες, που να έχουν την ευθύνη πλοήγησης, συνεννόησης και επικοινωνίας.
-Ως εκ τούτου πρέπει να χαρακτηρίζονται σαν επικίνδυνα για την αεροπλοΐα και αγνώστου βαθμού (αλλά οπωσδήποτε υψηλής) επικινδυνότητας για εναέρια – θαλάσσια μέσα αλλά και επίγεια σημεία και περιοχές, όπως και ατόμων, συνόλων(επιβάτες αεροσκαφών και πλοίων), πληθυσμών και εγκαταστάσεων.

Τελική  κατάταξη βλητικών συσκευών.
Ως εκ τούτου, πρέπει να κατατάσσονται και να θεωρούνται αγνώστου ταυτότητος αντικείμενα (ΑΤΙΑ) με άγνωστο προορισμό και σκοπό πτήσεως με σοβαρό ενδεχόμενο να φέρουν – μεταφέρουν ικανή ποσότητα εκρηκτικών γεμισμάτων και να προκαλέσουν μεγάλης εκτάσεως επικίνδυνα αποτελέσματα. Ως εκ τούτου πρέπει να καταρρίπτονται άμεσα.
-Ακόμη πρέπει να θεωρούνται αγνώστου εθνικότητος διότι τα διακριτικά που ενδεχομένως να φέρονται επ΄ αυτών δεν επαληθεύονται από τη φυσική επικοινωνία με επιβαίνοντα κυβερνήτη και ως εκ τούτου αμφισβητούνται διότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιούνται παραπλανητικά (προβοκάτσια) από τρίτο μέρος ή ενδιαφερόμενο (πχ Γκιουλενιστές).

Η Ελλάδα σαν αποκλειστικά υπεύθυνο κράτος για το FIR Αθηνών, έχει νομική υποχρέωση να εξασφαλίζει ασφαλείς αερομεταφορές και εξ αυτού είναι υποχρεωμένη και εξουσιοδοτημένη να τα καταρρίπτει.
Αλλά  και σύμφωνα με την διεθνή πρακτική, που εφαρμόζεται σήμερα και είναι αποδεκτή και επιβεβλημένη, για την αντιμετώπιση απειλών διεθνούς τρομοκρατίας.
Ακόμη, ειδικά αυτή την εποχή, και σε μια περιοχή που κινούνται ναυτικές και αεροπορικές πολεμικές μονάδες πολλών ξένων κρατών, όπως και επιβατηγά αεροσκάφη, θαλαμηγοί, κρουαζιερόπλοια, πλοία νησιωτικών συγκοινωνιών, κάτοικοι,  αλλά και ομάδες τουριστών, για την ασφάλεια των οποίων στην Ελληνική επικράτεια υπεύθυνο είναι αποκλειστικά το Ελληνικό κράτος.

Κλιμάκωση ενεργειών
-Να γίνει διπλωματική διακοίνωση-διάβημα-ενημέρωση προς γειτονικά κράτη (ενδεικτικά, Βουλγαρία, Τουρκία, Κύπρος, Αίγυπτος), ότι η πτήση droneς, θεωρείται πτήση αγνώστου ταυτότητος και σκοπού ιπτάμενο αντικείμενο και θα καταρρίπτεται άμεσα.
-Πρέπει να καταρριφθεί Σύντομα και Νωρίς το πρώτο.
-Και να είμαστε έτοιμη για κατάρριψη και του δευτέρου,
-Σημείωση. Θα ήταν καλό να βληθεί με γενική κατεύθυνση Ανατολή – Δύση και ενώ να έχει κατεύθυνση κινήσεως δυτική ή από ΝΝδυτική έως ΒΒδυτική και η πτώση του να γίνει, ή δυνατόν εντός χωρικών μας υδάτων. Με ετοιμότητα άμεσου ελέγχου της περιοχής από ελληνικά μέσα έρευνας – διάσωσης – ανάσυρσης. Η ανάσυρση ή μη να γίνει κατόπιν αξιολογήσεως και εκτιμήσεως του ζητουμένου διπλωματικού αποτελέσματος και συγκυρίας.
-Προτεινομένη τεχνική καταρρίψεως Να προηγηθεί διάλογος πιλότου ή χειριστού Α/Α, με το κέντρο ελέγχου κυκλοφορίας του τύπου:
«Άγνωστη πολεμική μηχανή, χωρίς υπεύθυνο κυβερνήτη, με ανεπιβεβαίωτα διακριτικά, άγνωστο προορισμό και σκοπό πτήσεως, δυναμένη να αποτελεί επικίνδυνο οπλικό σύστημα, παραβίασε το FIR Αθηνών, εκτελεί επικίνδυνους, άσκοπους ελιγμούς (κατά περίπτωση) ή έχει επικίνδυνη πορεία, αποτελεί επικίνδυνη απειλή για Α/Φ αεροπλοΐας, πλέοντα πολεμικά σκάφη Ελληνικά και Ξένων κρατών, για επιβατικά σκάφη και για κατοικημένες περιοχές».
-Καμία σκέψη-αξιολόγηση οικονομικού κόστους του μέσου καταρρίψεως. Δλδ σύγκριση του κόστους στόχου και όπλου. Η κατάρριψη πρέπει να γίνει έναντι οποιουδήποτε οικονομικού κόστους, που θα εξασφαλίζει βέβαιο αποτέλεσμα.
-Να εκτιμηθεί και αξιολογηθεί τι είναι προτιμότερο, η βολή να γίνει με κεντρική εντολή ή βολή κατά την απόφαση μεμονωμένου χειριστού.
-Προτιμότερο είναι η κατάρριψη να γίνει από πιλότο και όχι από Α/Α. :
---Η αίσθηση ότι η πολεμική αεροπορία βάλλει και καταρρίπτει, είναι ηχηρότατο μήνυμα, διπλωματικό, στρατιωτικό, πολιτικό, κυριαρχικό.
---Η αίσθηση βολής και κατάρριψης από ελληνικό αεροσκάφος έχει ισχυρότατο συμβολισμό.
---Αποτελεί εκτόνωση συσσωρευμένης αδικίας για τους πιλότους. Αποτελεί Δικαίωση.
---Είναι μια καλή εκπαίδευση των πιλότων μας κατά ανέξοδων ιπταμένων στόχων.
---Δημιουργία ενός κινήτρου στους πιλότους μας. Μια νέα γενιά αεροπόρων που θα μετρούν καταρρίψεις.
---Η βολή κατά ιπταμένων στόχων αποτελεί έντονη κυριαρχική πράξη
---Η βολή κατά των εχθρικών σημάτων και συμβόλων αποτελεί κατεξοχήν πράξη υψηλού συμβολισμού.


Διπλωμάτες, διεθνολόγοι, νομικοί διεθνούς δικαίου και διεθνών σχέσεων, σας θέλουμε ΤΩΡΑ!!

Πιλότους σε ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ 2΄ λεπτών, έχουμε.

Καταρρίψτε το ΤΩΡΑ !!











(*) Ο Ευάγγ. Αθανασιάδης είναι Συνταγματάρχης ε.α.

ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ .....!!

Σεξουαλικά όργια με ανήλικες στις συναντήσεις της Χιτλερικής Νεολαίας – Τι αποκαλύπτει νέα έκθεση στη Γερμανία

900 ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΕΜΕΙΝΑΝ ΕΓΚΥΕΣ ΣΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ 1936 !!!!
Σεξουαλικά όργια με ανήλικες στις συναντήσεις της Χιτλερικής Νεολαίας – Τι αποκαλύπτει νέα έκθεση στη Γερμανία
Μια νέα έκθεση αποκαλύπτει πως οι Ναζί κατάφεραν να κάνουν πλύση εγκεφάλου σε εννέα εκατομμύρια παιδιά στη Γερμανία, ώστε να ακολουθούν πιστά τις εντολές του Αδόλφου Χίτλερ.
Από το 1936 η ένταξη στη Χιτλερική Νεολαία και την Ένωση Γερμανίδων Κορασίδων (BDM) ήταν υποχρεωτική για τα παιδιά ηλικίας 10-18 ετών με την υπόσχεση να οικοδομήσουν έναν καλό χαρακτήρα και συντροφικότητα.
Ωστόσο, μεικτές συγκεντρώσεις όπως εκείνη που φιλοξενούσε κάθε χρόνο η Νυρεμβέργη, οδήγησαν σε εκατοντάδες ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες προκαλώντας τεράστιους πονοκεφάλους στην ελίτ του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος.
900 κορίτσια ηλικίας 15-18 ετών έμειναν έγκυες στη διάρκεια της συγκέντρωσης του 1936 στη Νυρεμβέρτη, με το ναζιστικό κόμμα να διατάζει τις ανύπαντρες να κάνουν εκτρώσεις. Αν και δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία από εκείνη την περίοδο, πολλές από τις έφηβες που έμειναν έγκυες, πιστεύεται ότι ήταν θύματα σεξουαλικών επιθέσεων. Μάλιστα ήταν τόσες οι ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, που πολλοί χλεύαζαν τη ναζιστική οργάνωση των κοριτσιών με το παρατσούκλι “Bund Deutsche Matratzen” - δηλαδή «Ένωση Γερμανικών Στρωμάτων».
Η έκθεση που φιλοξενείται στο μουσείο του Μπίλεφελντ της Γερμανίας περιλαμβάνει καταγεγραμμένες μαρτυρίες, βιβλία, αφίσες, ταινίες και προπαγανδιστικό υλικό που δείχνει πως δελέαζαν οι Ναζί τα παιδιά να ενταχθούν στη Χιτλερική Νεολαία τάζοντάς τους συμμετοχή σε εκδρομές και κατασκηνώσεις «μέσα σε πνεύμα συντροφικότητας». Αποκαλύπτει, όμως, ότι παρά τις προσπάθειες του ναζιστικού καθεστώτος, αναφέρθηκαν αρκετές περιπτώσεις διαφωνούντων, μικρές πράξεις ανταρσίας, που αποδείκνυαν ότι δεν συνεθλίβη πλήρως η προσωπικότητα και η ελεύθερη βούλησή τους.
Όταν έγινε υποχρεωτική η ένταξη στη Χιτλερική Νεολαία και την Ένωση Γερμανίδων Κορασίδων όσοι αρνιόντουσαν να υπακούσουν, βίωναν τον κοινωνικό αποκλεισμό, ενίοτε δε βρίσκονταν αντιμέτωποι με την απειλή εγκλεισμού τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι γνωστότεροι αντιφρονούντες της Χιτλερικής Νεολαίας ήταν οι Πειρατές Έντελβαϊς από εργατικές συνοικίες μεγαλουπόλεων όπως η Κολωνία, οι οποίοι χλεύαζαν τις στολές που φορούσαν τα μέλη της Hitler Jugend, άφηναν μακριά μαλλιά και αρέσκονταν να διακωμωδούν τα εμβατήρια της οργάνωσης.
Οι Πειρατές προχώρησαν μάλιστα και σε πράξεις σαμποτάζ κατά την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τον Οκτώβριο του 1944 ο αρχηγός των SS, Χάινριχ Χίμλερ διέταξε τον δημόσιο απαγχονισμό επτά εξ’ αυτών στην Κολωνία.
Πηγή: iefimerida.gr

Άγιος απόστολος Ιάκωβος Ζεβεδαίου

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ, Θεολόγου – Καθηγητού
Στον κύκλο των δώδεκα μαθητών του Χριστού υπήρχε και ένας στενότερος κύκλος τριών μαθητών, του Πέτρου, του Ιακώβου και του Ιωάννου. Αυτοί οι τρείς βρισκόταν πιο κοντά στον Κύριο και απολάμβαναν περισσότερο της εμπιστοσύνης Του. Ένας λοιπόν από αυτούς ήταν ο απόστολος Ιάκωβος.
Καταγόταν από την πόλη της Βησθαϊδά της Γαλιλαίας και ήταν γιός τουΖεβεδαίου (Ματθ.4,21. Μαρκ.1,19.3,17. Λουκ.5,10) και της Σαλώμης(Ματθ.20,20.Μαρκ.15,40.16,1). Ήταν δε μεγαλύτερος αδελφός του αποστόλου καιΕυαγγελιστού Ιωάννου (Μαρκ.5,37).
Το επάγγελμά του ήταν ψαράς, ασχολούνταν με την αλιεία στη μεγάλη και πλούσια σε αλιεύματα λίμνη Γεννησαρέτ. Μαζί του είχε τον αδελφό του Ιωάννη και τον πατέρα του. Απ’ ότι φαίνεται είχε δική του εύρωστη αλιευτική επιχείρηση, δικό του πλοίο και απασχολούσε πολλούς εργάτες. Συνεργάτης του στην επιχείρηση ήταν και ο Πέτρος (Λουκ.5,10).

Ανήκε σε ευσεβή οικογένεια, η οποία σέβονταν τις θρησκευτικές παραδόσεις και ασκούσαν τα νενομισμένα. Ο ίδιος είχε βαθειά ευσέβεια και πολύ έντονη την προσδοκία της έλευσης του Μεσσία. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι όταν άκουσαν το κήρυγμα του Ιησού, αυτός και ο αδελφός του Ιωάννης, «αφέντες τον πατέρα αυτών Ζεβεδαίον εν τω πλοίω μετά τω μισθωτών απήλθον οπίσω αυτού» (Μαρκ.1,20).

Ο Ιάκωβος, όπως και ο αδελφός του Ιωάννης, μαζί με το συνεργάτη τους τον Πέτρο, έγιναν οι πλέον στενοί συνεργάτες του Κυρίου και αποτέλεσαν το στενό κύκλο των μαθητών Του, την ομάδα των τριών πλησιέστερων αποστόλων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να γίνουν μάρτυρες πολλών μεγάλων γεγονότων, που δεν τα βίωσαν οι άλλοι Απόστολοι.

Αξιώθηκαν να γίνουν αποκλειστικοί μάρτυρες του θαυμαστού γεργονότος της Μεταμορφώσεως του Κυρίου στο όρος Θαβώρ (Ματθ.17,1.Μαρκ.9,2.Λουκ.9,28). Είδαν την θαυμαστή ανάσταση της κόρης του αρχισυνάγωγου Ιάειρου (Μάρκ.5,27. Λουκ.8,51). Είχαν την τιμή να προσκληθούν από τον Ιησού κοντά Του κατά τις ώρες της αγωνίας στον κήπο της Γεσθημανής (Μάρκ.14,33.Ματθ.26,37).
Η οικειότητα αυτή οδήγησαν προφανώς τον Ιάκωβο με τον αδελφό του Ιωάννη να ζητήσουν μέσω της μητέρας τους, της Σαλώμης, επίσης αφοσιωμένης μαθήτριας του Χριστού, από Αυτόν, πρωτοκαθεδρία στην εγκόσμια βασιλεία Του, παρανοώντας την αποστολή του Μεσσία (Ματθ.20,20-23.Μαρκ.10,35). Ήταν και αυτοί δεμένοι με την ιουδαϊκή αντίληψη ότι ο Μεσσίας θα ήταν ένας εγκόσμιος ισχυρός άρχοντας, ο οποίος θα αναβίωνε το θρόνο του Δαβίδ, θα απελευθέρωνε τους Ιουδαίους από τη ρωμαϊκή κυριαρχία και θα τους ανύψωνε σε κυρίαρχο έθνος, το οποίο θα εξουσίαζε όλους τους λαούς του κόσμου.

Ο Χριστός όμως, επειδή τους αγαπούσε και καταλάβαινε τα ευγενή τους αισθήματα τους εξήγησε με πραότητα και καλοσύνη ότι «ουκ οίδατε τι αιτείσθε. Δύνασθε πιείν το ποτήριον ο εγὼ πίνω, και το βάπτισμα ο εγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήναι; οι δε είπον αυτώ· δυνάμεθα. ο δ Ιησούς είπεν αυτοις· το μεν ποτήριον ο εγὼ πίνω πίεσθε, και το βάπτισμα ο εγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε· το δε καθίσαι εκ δεξιών μου και εξ ευωνύμων ουκ έστιν εμὸν δούναι, αλλ᾿ οις ητοίμασται» (Μαρκ.10,38-40). Και πάλι δεν κατάλαβαν τι τους είπε. Εν τω μεταξύ «ακούσαντες οι δέκα ήρξαντο αγανακτείν περὶ Ιακώβου καὶ Ιωάννου»(Μαρκ.10,41), προφανώς διότι φοβήθηκαν ότι θα έπαιρναν εκείνων την πρωτοκαθεδρία. Τότε ο Χριστός«προσκαλεσάμενος αυτοὺς λέγει αυτοίς· οίδατε ότι οἱ δοκούντες άρχειν των εθνών κατακυριεύουσιν αυτών και οι μεγάλοι αυτών κατεξουσιάζουσιν αυτών· ουχ ούτω δε έσται εν υμίν, αλλ᾿ ος εὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας εν υμίν, έσται υμών διάκονος, και ος εὰν θέλῃ υμών γενέσθαι πρώτος, έσται πάντων δούλος· και γαρ ο υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλὰ διακονήσαι, και δούναι την ψυχὴν αυτού λύτρον αντὶ πολλών» (Μαρκ.10,42-45). 

Βρήκε την ευκαιρία να μιλήσει για την φρίκη των εξουσιαστών του κόσμου, η οποία δεν ταιριάζει στη νέα κοινωνία, στην επί γης πνευματική βασιλεία Του, όπου δεν (θα) πρέπει να υπάρχει εξουσία, αλλά αλληλοδιακονία, έχοντας ως πρότυπο τη δική Του διακονία, ο Οποίος έδωσε την ψυχή Του, ως λύτρα για την απελευθέρωση του κόσμου από την αιχμαλωσία του διαβόλου και τη δουλεία της αμαρτίας. 
Τον Ιάκωβο χαρακτήριζε ζωηρός ενθουσιασμός και βαθιά πίστη. Είδε, μαζί με τους υπολοίπους δέκα μαθητές τον Κύριο αναστάντα και τα θαυμαστά γεγονότα, που επακολούθησαν. Έγινε μάρτυρας της ανάληψης του Κυρίου και αποδέκτης της αποστολής του για τον ευαγγελισμό του κόσμου (Ματθ.28,20), «έως εσχάτου της γης» (Παρξ.1,8). Την αγία ημέρα της Πεντηκοστής βρέθηκε στο υπερώο της Ιερουσαλήμ, όπου, μαζί με τους δέκα μαθητές και τη Θεοτόκο, έλαβε το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος (Πραξ.2,1-12) και έλαβε μέρος στην εκλογή τουΜατθία, ο οποίος πήρε τη θέση του προδότη Ιούδα (Πραξ.1,23-26).

Κατόπιν ανέλαβε να κηρύξει το Ευαγγέλιο στην ευρύτερη περιοχή της Παλαιστίνης. Μεγάλο πλήθος ανθρώπων μεταστρέφονταν στη νέα πίστη και άλλαζε τρόπο ζωής χάρις στο έργο του Ιακώβου. Αυτό θορύβησε ιδιαίτερα τους άρχοντες των Ιουδαίων, οι οποίοι τον συνέλαβαν και τον αποκεφάλισαν, με διαταγή του Ηρώδη Αγρίππα, το 44 μ. Χ. (Πράξ.12,2). Ο Ιάκωβος είναι ο πρώτος μάρτυρας μεταξύ των Αποστόλων.
Η μνήμη του εορτάζεται στις 30 Απριλίου.

29 Απριλίου, 2018

Άγιος Ιωάννης ο Καλοκτένης Μητροπολίτης Θηβών


 

Εορτάζει στις 29 Απριλίου εκάστου έτους.
Πολιούχος: Θήβα

 Η εποχή στην οποία έζησε ο Άγιος (12ος αιώνας μ.Χ.) χαρακτηρίζεται από σοβαρά ιστορικά γεγονότα και κοινωνικές ανακατατάξεις όχι μόνο στην περιοχή της Βοιωτίας, αλλά και σε ολόκληρη την Βυζαντινή Αυτοκρατορία από τα βόρεια σύνορα της μέχρι τα ακρότατα, τα νοτιότατα σύνορα.

 Η Αυτοκρατορία επί βασιλείας Μανουήλ Α΄ του Κομνηνού απειλείται από παντού από εχθρούς οι οποίοι οραματίζονταν τον πλούτο του Κράτους. Οι Νορμανδοί με το βασιλιά τους Ρογήρο κατέρχονταν προς τα νότια καί απειλούσαν τις ακραίες περιοχές του Βυζαντίου. 
Οι πρώτοι Σταυροφόροι εγκαθιδρυμένοι από πολλά χρόνια στην περιοχή των Ιεροσολύμων, απειλούνταν από τους Σαρακηνούς και ζητούσαν βοήθεια από τη Δύση την οποία και έδωσαν οι βασιλείς της Γαλλίας Λουδοβίκος Ζ΄ καί της Γερμανίας Κονράδος Γ΄. Ταυτόχρονα οι Νορμανδοί εισβάλλουν στην Ελλάδα, καταλαμβάνουν την Κέρκυρα, περιπλέουν την Πελοπόννησο, λεηλατούν την Αιτωλοακαρνανία, εισπλέουν στον Κορινθιακό καί μέσω της Κρίσας (σημερινό Χρυσό) επιτίθενται εναντίον των Θηβών.

Η Θήβα την εποχή εκείνη είχε μεγάλη ακμή. 

Ήταν σπουδαίο εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο. Φημισμένα ήταν τα μεταξουργεία των Θηβών. Η πόλη κατείχε τα πρωτεία στη Στερεά Ελλάδα καί ήταν πρωτεύουσα της. 
Εκεί είχε την έδρα του ο Μητροπολίτης Θηβών ο οποίος έφερνε τον τίτλο «Έξαρχος πάσης Βοιωτίας».
 Στην πόλη αυτή επέδραμαν οι Νορμανδοί, την βρήκαν ανυπεράσπιστη, επειδή τα βασιλικά στρατεύματα φρόντιζαν την Κωνσταντινούπολη, και την κατέλαβαν. 
Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή του εθνικού μας Ιστορικού Παπαρρηγόπολου «Χρυσός, άργυρος, πολύτιμοι λίθοι, τα πάντα απήχθησαν, εμπορικαί αποθήκαι, ιδιωτικαί οικίαι, ιεροί Ναοί, τα πάντα εγυμνώθησαν καί έπειτα πάντες οι πολίται ηναγκάσθησαν να ομόσωσιν ότι ουδέν απέκρυψαν των πολυτίμων πραγμάτων, καί ουδέ τούτο ήρκεσεν, αλλά πολλοί ηχμαλωτεύθησαν και άνδρες καί γυναίκες, καί μάλιστα όσοι εφημίζοντο ως επιτήδειοι μεταξουργοί». 
Την ίδια εποχή λεηλατήθηκαν η Κόρινθος, η Ευβοια καί η Αθήνα. 
Οι Θηβαίοι αιχμάλωτοι μεταφέρθηκαν στο Πάνορμο της Σικελίας όπου δίδαξαν την τέχνη του μεταξιού στους κατοίκους.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες γεννήθηκε στα μέσα του 12ου αιώνα μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη από γονείς ευγενείς – τον Κωνσταντίνο Καλοκτένη και τη σύζυγό του Μαρία – ο Ιωάννης.

Παιδί προσευχής (μιάς και οι γονείς του ήσαν για χρόνια άτεκνοι) ο Ιωάννης αφιερώθηκε από τη σύλληψη του ακόμη, από τους γονείς του στην Εκκλησία. 
Ανατράφηκε με επιμέλεια από τη μητέρα του η οποία φρόντισε να λάβει ο Ιωάννης την απαιτούμενη μόρφωση.
 «Από μαθήσεως εις μάθησιν προβαίνων ο Άγιος, χάρις εις την μεγάλην αυτού επιμέλειαν καί ευφυΐαν, εγένετο πρότυπο αληθούς μαθητού».

Δωδεκαετή τον παρέδωσε ο πατέρας του στον Μέγα Δομέστικο της Βυζαντινής Αυλής, στον αρχηγό των στρατιωτικών, προκειμένου να τον εκπαιδεύσει στα στρατιωτικά.

 Όμως η κλίση του προς την Εκκλησία παρά προς το στρατό, η επίδραση της μητέρας του, αλλά και η ευχή που είχαν κάνει οι γονείς του, υποχρέωσαν τον Μέγα Δομέστικο να τον κατατάξει στην τάξη των ιερομονάχων. 
Έκτοτε ο Ιωάννης άρχισε να προετοιμάζεται με περισσότερη δραστηριότητα για το υψηλό αξίωμα. 
Από μικρή ηλικία έδειξε την κλήση του στα γράμματα. Σπούδασε τα «ἱερά γράμματα», Ρητορική, Φιλοσοφία άλλες «θύραθεν ἔπιστῆμες». Λόγω της μεγάλης ευσέβειας και της αγάπης του προς τη Θεοτόκο αξιώθηκε να ακούσει τη φωνή Εκείνης όταν κάποια μέρα διάβαζε τους χαιρετισμούς: «Χαίρε, Νύμφη, Ανύμφευτε», «Χαίροις και εσύ των Θηβών προστάτα» ήταν η συνομιλία.

Εν τω μεταξύ η εκκλησιαστική κατάσταση στην πόλη των Θηβών ήταν απελπιστική.

 Ο Μητροπολίτης Θηβών από τη μεγάλη λύπη για την κατάσταση αυτή και λόγω των καταπιέσεων των Νορμανδών πέθανε. 
Ο νέος Μητροπολίτης που εκλέγεται στην Κωνσταντινούπολη, πεθαίνει καθ’ οδόν. Το Πατριαρχείο δεν είχε λάβει σοβαρά υπόψη την κατάσταση της Θήβας. 
Κάτω όμως από την πίεση των Θηβαίων επέλεξε ως καταλληλότερο πρόσωπο για την έδρα Πάσης Βοιωτίας τον Ιωάννη, ο οποίος μόναζε σε Μονή της Κωνσταντινούπολης. 
Ο ήδη εκλεγμένος από τη Θεοτόκο προστάτης των Θηβών δεν μπορούσε να αρνηθεί την εκλογή και τη χειροτονία του ως Μητροπολίτη Θηβών.
 Η εκλογή αυτή χαροποίησε τους Θηβαίους και τους έδωσε ελπίδες και δυνάμεις.

Ο Άγιος Ιωάννης υπήρξε άνθρωπος του πνεύματος και της δράσης.

 Όχι μόνο ανακούφιζε τους πτωχούς Χριστιανούς της επαρχίας του με την ελεημοσύνη, αλλά αγωνίσθηκε και έδωσε ώθηση στην κοινωνική και οικονομική ζωή. Βρήκε κατεστραμμένη την πόλη και την περιοχή και γι’ αυτό ξεκινά αμέσως το δύσκολο έργο του.

Και πράγματι με την είσοδο του ο Άγιος στην πόλη άρχισε αμέσως να εργάζεται για την ευτυχία της. 

Τα εμπόδια ήταν πολλά. Από τη μία οι Νορμανδοί είχαν στην κυριολεξία αφανίσει κάθε πλούτο από την περιοχή και από την άλλη οι 2.000 περίπου Εβραίοι, οι οποίοι εν τω μεταξύ είχαν καταφθάσει, προσπαθούσαν να αλλοιώσουν το φρόνημα των Θηβαίων προσφέροντες δουλειά και χρήματα. 
Η απουσία υλικών αγαθών και η διάβρωση της Χριστιανικής πίστης ήταν δύο μέτωπα εναντίον των οποίων έπρεπε να αγωνισθεί ο Άγιος.

Η ανέγερση του Ναού της Θεοτόκου με χρήματα από την πατρική του περιουσία, η πατρική διδασκαλία του, η διαρκής ελεημοσύνη του και βοήθεια έκανε πολλούς Εβραίους και Αρμένιους να ασπαστούν τη Χριστιανική πίστη, ο δε πιστός λαός από τότε του έδωσε το όνομα του Νέου Ελεήμονος.

Εκτός από αυτά ο Άγιος έκανε πολλά έργα κοινής ωφέλειας στην πόλη. 

Η εκτροπή του ποταμού Ισμηνου προσέφερε στην πεδιάδα των Θηβών, αλλά και στα προάστια, Πυρί και Άγιος Θεόδωρος γονιμότητα και δύναμη, θέτωντας σε λειτουργία υδρόμυλους και θεμελίωσε υδραγωγεία
Το ποτάμι αυτό πήρε αργότερα το όνομα Αγίαννης. 
Στο σημείο της εκτροπής οι Θηβαίοι έκτισαν ναό προς τιμήν του Αγίου, ερείπια του οποίου σώζονται μέχρι σήμερα. 
Κατασκεύασε γέφυρες, διευκολύνοντας τη διέλευση των ανθρώπων. 
Ονομαστή η «Ιωαννιάδα» του, (κατά μίμηση της Βασιλειάδας). Ίδρυσε Γηροκομείο, Πτωχοκομεία, Νοσοκομεία και Σχολεία τόσο χρήσιμα τα έργα αυτά για την εποχή του Αγίου. Σαν άλλο δε Υπουργείο περιβάλλοντος ο Άγιος με την μεταφορά των υδάτων στην πόλη φρόντισε για την δεντροφύτευση ιδιαίτερα μουριών κατάλληλων για την σηροτροφία. 
Όλα τα έργα τα επέβλεπε καθημερινά προσωπικώς. 
Ρηξικέλευθο έργο του ο Παρθενώνας (Σχολή Γυναικών). Μάθαιναν γράμματα και τέχνες. Με τα χειροτεχνήματα τους, βοηθούσαν τους εμπερίστατους. 
«Δεν άφησε το πλοίον εις την διάκρισην των ανέμων και της τρικυμίας, αλλ’ως επιδέξιος κυβερνήτης προεφύλαττε τούτο από πάσης επικινδύνου πορείας, ίνα μη επιπίπτουν εις τους βράχους συντριβή» σημειώνει ο Συναξαριστής.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ο Άγιος τη δύσκολη εκείνη εποχή όχι μόνο έσωσε την πόλη από ολοσχερή καταστροφή, τέτοια που ούτε τα θεμέλια της δεν θα βρίσκαμε σήμερα, αλλά και την ανύψωσε σε θέση περιωπής και την κατέστησε μεγάλο βιομηχανικό και εμπορικό κέντρο. 

Γι’ αυτό οι Θηβαίοι ενόσω ακόμη ζούσε ο Άγιος τον είχαν ανακηρύξει προστάτη τους.

Έλαβε μέρος στη Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως το 1166 μ.Χ. επί Αυτοκράτορος Μανουήλ Κομνηνού.

Από τα πρακτικά αυτής της Συνόδου, διασώζεται η θεολογική διδασκαλία του Αγίου: «Ἐρωτηθεὶς ὁ Θηβῶν Ἰωάννης εἶπεν: Ἐπεί τὸν Υἱὸν συγκτίστην καὶ συνδημιουργὸν τῷ Πατρὶ οἶδα, δι’ Αὐτοῦ γὰρ καὶ τοὺς αἰῶνας ἐποίησεν , ἴσον ἔχω Τοῦτον τῷ Πατρί. Ἐπεί δ’ εἶπεν ὅτι ὁ Πατήρ μου μείζων μού ἐστι, καὶ ἐτυπώθη τῆ προτεραία κατεξετασθῆναι, πῶς τινες τῶν Ἁγίων προσέθεντο. Καὶ κατὰ τὸ ἀνθρώπινον νοῶ τοῦτο εἰρῆσθαι παρ’ Αὐτοῦ διὰ τὴν ταπείνωσιν καὶ τὴν ἄκραν συγκατάβασιν πρὸς τὴν φύσιν τὴν ἀνθρωπίνην ἣν προσελάβετο, καθ’ ἣν παραπλησίως ἡμῖν σαρκὸς καὶ αἵματος κεκοινώνηκεν». 
Η μαρτυρία αυτή είναι πολύ σημαντική, διότι αποδεικνύει τη μεγάλη θεολογική κατάρτιση και τη βαθιά πίστη του Αγίου.

Μετά την ειρηνική κοίμηση του μεταξύ του 1182 και 1193 μ.Χ. και την αναγνώριση της αγιότητος του ανήγειραν μεγαλοπρεπή Ναό όπου κατέθεσαν τα Λείψανα του. 

Σήμερα ο ναός αυτός δεν σώζεται.
 Στα θεμέλια του κτίστηκε στα τέλη του περασμένου αιώνα περικαλλής Ναός ο οποίος και σώζεται μέχρι τις μέρες μας.

Υπάρχουν φήμες πως τα Τίμια & Χαριτόβρυτα Λείψανα του βρίσκονται στην Ιταλία.

Μέχρι σήμερα διατηρείται η ανάμνηση των έργων υποδομής του Αγίου μεταξύ των κατοίκων των Θηβών, και της γύρω περιοχής.

28 Απριλίου, 2018

Ο Ιουδαίος ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος και ο Ιππόλυτος Ρώμης αποφαίνονται για την Ελληνικη εθνικότητα του Μεγ.Αλεξάνδρου και των Μακεδόνων

Δημοσίευση: 28/04/2018

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ESOS

Ι.Ν.Ηλιούδης,δ.Φ- Σχολ. Σύμβουλος Φιλολόγων Λάρισας

Ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος γεννήθηκε το έτος 37 μ.Χ στην Ιερουσαλήμ καταγόμενος από μεγάλη ιερατική γενεά. Το 67μ.Χ ήρθε στη Ρώμη , όπου μεταξύ άλλων συναναστράφηκε την Ποππαία ,γυναίκα του Νέρωνα.
Η επανάσταση της Γαλιλαίας (66μ.Χ) τον βρήκε στο πλευρό των συμπατριωτών του σε ηγετική θέση.
Το 67μ.Χ. έφθασε αιχμάλωτος στη Ρώμη, ελευθερώθηκε όμως από τον Βεσπασιανό και ονομάστηκε Flavius.Το κύριο ιστορικό έργο του είναι η «Ιουδαική Αρχαιολογία».Όσο κι αν ενδιαφερόταν για τις καλές του σχέσεις με τη Ρώμη,ποτέ δεν έχασε από τα μάτια του την Ιουδαική απολογητική (Lesky,μτφρ.Τσοπανάκη).

Κυρίαρχα έθνη κατά την Αρχαιότητα με πρωταγωνιστικό ρόλο στην τότε «Οικουμένη» ήταν οι Ασσυροβαβυλώνιοι, οι Πέρσες, οι Έλληνες και κατόπιν οι Ρωμαίοι.Οι Ιουδαίοι δεν ήταν μεγάλο έθνος με πρωταγωνιστικό ρόλο.Έτσι λοιπόν η διέλευση του Μεγ.Αλεξάνδρου από την Ιερουσαλήμ ήταν γι’ αυτούς ένα πολύ σημαντικό γεγονός ,που παραδόθηκε προφο-ρικά ή/και γραπτά μεταξύ των Εβραίων και κατεγράφη και από τον Ιώσηπο.
Ο Αλέξανδρος λοιπόν κατά τη νικηφόρα πορεία του προς την Αίγυπτο, αφού εκπόρθησε Τύρο και Σιδώνα, πέρασε (κατά τον Ιώσηπο)και από την Ιερουσαλήμ,όπου τον υποδέχθηκαν οι Ιουδαίοι ως νέο κυρίαρχο της Ασίας (ενώ έως τότε ανεγνώριζαν τον Πέρση βασιλιά) χωρίς να προβάλουν καμμιά αντίσταση.
Και η στάση τους αυτή υπαγορεύθηκε από την πεποίθησή τους ότι κατά την επικείμενη σύγκρουση Δαρείου και Αλεξάνδρου νικητής θα εξήρχετο ο Αλέξανδρος.
Η δε πεποίθησή τους αυτή οφείλετο στη διατύπωση-πρόβλεψη του βιβλίου Δανιήλ(κεφ. Η΄) ότι ο «τράγος αιγών-βασιλεύς Ελλήνων» θα συνέτριβε τα κέρατα του «κριού-βασιλέως Περσών». Στο απόσπασμα λοιπόν, που παρατίθεται, περιγράφεται από τον Ιώσηπο η βασιλική συμπεριφορά του Αλέξανδρου έναντι των Ιουδαίων αρχόντων και του πλήθους και υποδηλώνεται και η εθνική του αυτοσυνειδησία:«…Και ανελθών (ο Αλέξανδρος) επί το ιερόν θύειν μεν τω Θεώ κατά την του αρχιερέως υφήγησιν, αυτόν δε τον αρχιερέα και τους ιερείς αξιοπρεπώς ετίμησεν. Δειχθείσης δ’ αυτώ της Δανιήλου βίβλου, εν ή τινα των Ελλήνων καταλύσειν την Περσών αρχήν εδήλου, νομίσας αυτός είναι ο σημαινόμενος,τότε μεν ησθείς απέλυσε το πλήθος τη δ’ επιούση προσκαλεσάμενος εκέλευσεν αυτούς αιτείσθαι δωρεάς …»(Flav.Jos., Ant. Jud.11.336-337). (μτφρ.

Και αφού ανήλθε ο Αλέξανδρος κατά την υπόδειξη του αρχιερέα στο ναό (του Σολομώντα) για να θυσιάσει στον Θεό, ετίμησε με αξιοπρέπεια και τον αρχιερέα και τους ιερείς. Τότε του έδειξαν το βιβλίο του προφήτη Δανιήλ, όπου δηλώνεται ότι κάποιος Έλληνας θα κατέλυε την εξουσία των Περσών.(Διαβάζοντάς το ο Αλέξανδρος) θεώρησε ότι αυτός ο ίδιος είναι ο σημαινόμενος-προφητευόμενος (ως νικητής των Περσών) και ευχαριστήθηκε (απ’ αυτό) και έλυσε τη συγκέντρωση των Ιουδαίων , ενώ την επομένη τους υπέδειξε να του ζητήσουν τι δώρα θέλουν να τους κάνει…(προφανώς ευχαριστημένος απ’ αυτό το αναπάντεχο συμβάν της γνωστοποίησης της ευνοικής γι’ αυτόν προφητείας του Δανιήλ).

Παρατηρούμε ότι η φράση «νομίσας αυτός είναι ο σημαινόμενος» υποδηλώνει σαφέστατα την ελληνική συνείδηση του Μ.Αλεξάνδρου.
Αφετέρου είναι προφανές οτι και οι Εβραίοι πίστευαν (και ο ίδιος ο Ιώσηπος) ότι ο Αλέξανδρος ήταν ο Έλληνας που θα συνέτριβε τη μέχρι τότε επί διακόσια σαράντα πέντε χρόνια κοσμοκράτειρα δύναμη των Περσών και θα εγκαθίδρυε νέα κοσμοκράτειρα δύναμη , των Ελλήνων , προβλεπόμενη από το βιβλίο του Δανιήλ.
Η δε κοσμοκρατορία των Ελλήνων , όπως παρατηρεί και ο Ιππόλυτος Ρώμης, επε-κράτησε στον τότε γνωστό κόσμο επί τριακόσια χρόνια (331 π.Χ.(ίδρυση της Αλεξάνδρειας) έως το 30 π.Χ.(κατάληψη της Αλεξάνδρειας υπό Οκταβιανού Αυγούστου και εφεξής έχουμε την κοσμοκρατορία των Ρωμαίων).

Οι πληροφορίες για τον Ιππόλυτο Ρώμης (2ος-3ος αι.μ.Χ.) δεν είναι απολύτως σαφείς.
Βυζαντινοί συγγραφείς τον αναφέρουν ως επίσκοπο Ρώμης και ως σπουδαίο συγγραφέα.Ένας ανδριάντας του, που χρονολογείται στον 3ο αι. και βρέθηκε το 1551 στην Via Triburtina (από το 1959 στο Μουσείο του Βατικανού),επιβεβαιώνει τα πράγματα.
Καταγόταν από την περιοχή Λουγδούνου (Λυών) και ήταν μαθητής του διάσημου επισκόπου Ειρηναίου.
Κάτοχος γενναίας ελληνικής παιδείας διέπρεψε στη Ρώμη ως φιλόσοφος και ως εκκλησιαστικός κήρυκας.Επί αυτοκράτορα Μαξιμίνου απέθανε στη Σαρδηνία ως μάρτυς (235 μ.Χ.). Στη διεθνή βιβλιογραφία φέρεται ως Hippolyte of Rome.Το συγγραφικό του έργο υπήρξε τεράστιο σε έκταση και σε ποικιλία θεμάτων.
Από τα ερμηνευτικά του έργα εξαιρετικής σημασίας είναι το Υπόμνημα εις Δανιήλ(4 βιβλία),που θεωρείται ως το αρχαιότερο ερμηνευτικό έργο όλης της χριστιανικής γραμματείας (Θεοχ.Δετοράκης 1995).Από αυτό το έργο παραθέτουμε ενδεικτικό από-σπαμα: «Η γαρ εικών η κατ’ εκείνον τον καιρόν δειχθείσα τω Ναβουχοδονόσορ τον τύπον περιείχεν της βασιλείας του παντός κόσμου.Εν οις καιροίς εβασίλευσαν τότε Βαβυλώνιοι, ως κεφαλή χρυσή της εικόνος υπάρχοντες. Έπειτα μετ’ αυτούς εκράτησαν Πέρσαι επί έτη σ΄ (διακόσια) τεσσαράκοντα πέντε, ως δείκνυσθαι τούτους είναι το αργύριον.Μετά τούτους εκράτησαν Έλληνες, αρξάμενοι από Αλεξάνδρου του Μακεδόνος, επί έτη τριακόσια, ως είναι τούτους τον χαλκόν. Μετά τούτους Ρωμαίοι… τινές δε των ιστοριογράφων επί διακόσια τεσσαράκοντα έτη τούτους (τους Πέρσας) κεκρατηκέναι ανεγράψαντο έως της Δαρείου αρχής, ον καθελών Αλέξανδρος ο Μακεδών εν τω εβδόμω έτει μετέστησεν την των Περσών βασιλείαν εις την Ελλάδα, καθώς και ο Δανιήλ λέγει…πάρδαλιν ονομάσας την των Ελλήνων βασιλείαν εσήμανεν, ών ήρχεν Αλέξανδρος ο Μακεδών…» (Hipp.Dan.2.12.2-6). 
Είναι ολοφάνερο ότι και μη Έλληνες ιστορικοί της ελληνιστικής-ρωμαικής περιόδου δεν αμφιβάλλουν και καταθέτουν την ιστορική μαρτυρία τους, ότι ο Μ.Αλέξανδρος και οι Μακεδόνες έχουν ελληνική συνείδηση και ανήκουν στο έθνος των Ελλήνων. Σήμερα όμως παρατηρούμε και αυτό το παράδοξο και παράλογο, κάποιοι ασήμαντοι πολιτικοί και διπλωμάτες να προωθούν το βιασμό και την παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας ότι οι Μακεδόνες ήταν και είναι μέρος του Ελληνισμού «όμαιμον,ομόγλωσσον»με «κοινά των θεών ιδρύματα και θυσίας και ομότροπα ήθη»με τους υπόλοιπους Έλληνες, Θεσσαλούς, Θράκες, Κρήτες, Πελοποννήσιους κ.ά.).Η Ακαδημία Αθηνών πάντως έχει αποφανθεί: «Η πολιτική αξίωση της Δημοκρ.των Σκοπίων να ονομασθεί Μακεδονία αντιβαίνει στα ιστορικά δεδομένα που είναι αποδεκτά από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα…».Αλλά κάποιοι αυτά τα θεωρούν μετα- φυσικά!...

Άγιοι Εννέα Μάρτυρες εν Κυζίκω

Ημερομηνία εορτής: 28/04/2018 
Άγιοι που εορτάζουν:
Αγιος Θεογνις Μαρτυρας Εν Κυζικω, 
Αγιος Ρουφος Μαρτυρας Εν Κυζικω, 
Αγιος Αντιπατρος Μαρτυρας Εν Κυζικω, 
Αγιος Θεοστιχος Μαρτυρας Εν Κυζικω, 
Αγιος Αρτεμας Μαρτυρας Εν Κυζικω, 
Αγιος Μαγνος Μαρτυρας Εν Κυζικω, 
Αγιος Θεοδοτος Μαρτυρας Εν Κυζικω, 
Αγιος Θαυμασιος Μαρτυρας Εν Κυζικω, 
Αγιος Φιλημων Μαρτυρας Εν Κυζικω

Εἰκὼν ἀΰλων Ταγμάτων τῶν ἐννέα,
Οἱ τὰς κάρας τμηθέντες ἄνδρες ἐννέα.
Εἰκάδι ὀγδοάτῃ βιότου λυγροῦ ἐννὲ᾽ ἀπῆραν.

ΜΑΡΤΥΡΙΟ-ΣΥΝΑΞΑΡΙΟ

Οι Άγιοι εννέα μάρτυρες της Κυζίκου δηλ. ο Θεόγνις, ο Ρούφος, ο Αντίπατρος, ο Θεόστιχος, ο Αρτεμάς, ο Μάγνος, ο Θεόδουλος, ο Θαυμάσιος και ο Φιλήμονας καταγόταν από διάφορους τόπους. 
Συνελήφθησαν όμως όλοι μαζί στη Κύζικο την περίοδο των διωγμών. Όταν οδηγήθηκαν μπροστά στον τοπικό άρχοντα επέδειξαν θαυμαστή γενναιότητα και υπερασπίσθηκαν με παρρησία και θάρρος την πίστη τους,για το λόγο αυτό και για να καμφθεί το σθένος τους ρίχθηκαν στη φυλακή. Εκεί χωρίς νερό και ψωμί προσευχόταν και δοξολογούσαν τον Κύριό τους ο οποίος τούς αξίωσε να υποφέρουν για Εκείνον και ο ένας έδινε θάρρος στον άλλον.
 Όταν ο άρχοντας τους εβγαλε από τη φυλακή και τούς ρώτησε για τελευταία φορά αν επιμένουν να πιστεύουν στο Χριστό όλοι «εν ενί στόματι και μία καρδία» του απάντησαν ότι προτιμούν το μαρτύριο από το να αρνηθούν τον Πλάστη και Δημιουργό και Σωτήρα του κόσμου. 
Έξαλλος από οργή ο άρχοντας διέταξε αμέσως τον αποκεφαλισμό τους χαρίζοντάς τους την ουράνια δόξα.

Αποφθέγματα
Η Παναγία κλαίει, κάθε μέρα κλαίει. Λέει στον Υιόν της: «Υιέ μου και Θεέ μου, δώσε στον κόσμον σοφία. Συγχώρεσε τον κόσμον». Παναγία μου, προσκυνώ την χάρη σου. Ο Κύριος λέει: «Εγώ κατέβηκα, σταυρώθηκα, καρφώθηκα και αυτοί δεν πιστεύουν». Αναμένει ο Θεός, αναμένει. Κάνει υπομονή.

27 Απριλίου, 2018

Μία ἐξαιρετική, πολιτικὴ καὶ πνευματικὴ συνάμα προσωπικότητα τῶν Βαλκανίων.

Μιχαὴλ Μπέης – Ὁ γενναῖος καὶ ἡ Ρωμηοσύνη

26 Απριλίου 2018 σε ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ, ΙΣΤΟΡΙΑ

π. Κωνσταντίνου Πετράκη 
διδάκτορος Θεολογίας 


Τὸ τέλος τοῦ 16ου αἰῶνα καὶ οἱ ἀρχὲς τοῦ 17ου σημάδεψε μία ἐξαιρετική, πολιτικὴ καὶ πνευματικὴ συνάμα προσωπικότητα τῶν Βαλκανίων, ἡ ὁποία συνδέθηκε στενὰ μὲ τὴ μοῑρα τῆς Ρωμηοσύνης. Ἦταν ὁ Μιχαὴλ Μπέης, ὁ ἐπονομαζόμενος «Γενναῖος», ἡγεμόνας τῆς Βλαχίας ἀπὸ τὸ 1593 ἕως τὸ 1601. Ἡ μητέρα του ἦταν ἡ Θεοδώρα Καντακουζηνοῦ, θυγατέρα τοῦ Ἰωάννου Καντακουζηνοῦ, ἄρχοντα τῆς Πόλεως. Ὁ πατέρας του ἦταν ὁ Πατράσκου ὁ Ἀγαθόψυχος, ἡγεμόνας τῆς Βλαχίας. 


Περιοχή υπό τον έλεγχο του Μιχαήλ Μπέη (Μάιος – Σεπτέμβριος 1600)
ΠΗΓΗ: Wikimedia ΑΔΕΙΑ: CC BY-SA 3.0

Ὁ Μιχαήλ, κληρονόμος μιᾶς τεράστιας περιουσίας στὴ νότια Βλαχία, γίνεται τοπικὸς ἄρχοντας στὴ γνωστὴ πόλη Κραγιόβα. Ὅμως οἱ ἐχθροὶ τοῦ πατέρα του τὸν θέλουν νεκρὸ καὶ ἐκτὸς πολιτικῆς σκηνῆς. Καταδικάζεται εἰς θάνατον, μὲ τὴν κατηγορία τῆς προδοσίας, καὶ ὁρίζεται ὁ ἀποκεφαλισμός του στὴν ἀγορὰ τῆς πόλης. Ὁ Μιχαὴλ δὲν φοβᾶται τὸν θάνατο καὶ ζητᾶ ἀπὸ τὸν δήμιό του νὰ μὴν τοῦ σκεπάσει τὸ πρόσωπο, ὅπως συνήθιζαν ἐκείνη τὴν ἐποχή. Τὸ φοβερὸ καὶ διαπεραστικὸ βλέμμα τοῦ Μιχαὴλ κάνει τὸν δήμιο νὰ τρέμει, νὰ πετάξει τὸ τσεκούρι καὶ νὰ τρέξει οὐρλιάζοντας. Ἔτσι ἀφήνεται ἐλεύθερος, καὶ ὁ Μιχαὴλ θὰ κρατήσει τὸ συγκεκριμένο τσεκούρι, ποὺ θὰ γίνει τὸ ἀχώριστο ὅπλο του σὲ ὅλες τὶς μάχες. 

Μὲ τὴν εὐλογία καὶ τὴ βοήθεια τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη ὁ Μιχαὴλ καταφέρνει νὰ γίνει ἡγεμόνας τῆς Βλαχίας τὸ 1593, πληρώνοντας στὸν Σουλτᾶνο ἕνα χωρὶς προηγούμενο χρηματικὸ ποσό. Ὁρκίζεται μυστικὰ στὴν Ἱερὰ Μονὴ Δεάλου, ὅπου ἡγούμενος ἦταν ὁ πνευματικός του πατέρας, ὅτι θὰ ἀγωνιστεῖ μέχρι θανάτου γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς χώρας ἀπὸ τὸν τουρκικὸ ζυγό. Σὲ κάθε μάχη φοροῦσε μόνον ἕνα λευκὸ πουκάμισο (σύμβολο τῆς καθαρῆς θυσίας του) καὶ τὸ γούνινο καπέλο μὲ τὸ ἔμβλημα τῆς χώρας, ἔχοντας πάντα τὸ τσεκοῦρι στὸ χέρι. Τὴν 13ην Νοεμβρίου τοῦ 1594 ὁ Μιχαὴλ σκοτώνει τὴν τουρκικὴ φρουρὰ στὸ Βουκουρέστι, ποὺ εἶχε ὡς ἀποστολὴ τὴν παρακολούθηση τοῦ Ρουμάνου βοεβόδα καὶ τὴν ἐπιβεβαίωση τῆς ὑποταγῆς του στὴν Ὑψηλὴ Πύλη. Ὁ Σουλτᾶνος Μεχμὲτ Γ΄ εἶχε ἀρκετὲς ἀμφιβολίες σχετικὰ μὲ τὴ στάση τοῦ Μιχαήλ, διότι στὴν τελετὴ παραλαβῆς τοῦ φιρμανιοῦ ἡγεμονίας τῆς Βλαχίας ὁ Ρουμᾶνος ἄρχοντας δὲν ἔσκυψε νὰ φιλήσει τὸ παπούτσι τοῦ Σουλτάνου. 

Ὁ Μιχαὴλ ξεκινᾶ ἀμέσως αἰφνιδιαστικὲς ἐπιδρομὲς κατὰ τῶν κάστρων καὶ τῶν πύργων ποὺ ἔλεγχαν οἱ Τοῦρκοι στὶς δύο ὄχθες τοῦ ποταμοῦ Δούναβη, προκαλώντας μεγάλες ζημιὲς καὶ ἐκτοπίζοντας τὸ τουρκικὸ στοιχεῖο ἀπὸ τὴν περιοχή. Ὁ Σουλτᾶνος, τὸν Αὔγουστο τοῦ 1595, στέλνει στρατὸ ἀποτελούμενο ἀπὸ 20.000 στρατιῶτες ὑπὸ τὴν ἡγεσία τοῦ Σινὰν Πασᾶ. Δίπλα του, ὁ Μεγάλος Βεζίρης ἔχει τὸν Χασὰν Πασά, Μπεηλέρμπεη τῆς Ρούμελης (δηλαδὴ τῆς Εὐρώπης), ὁ ὁποῖος εἶναι ἕτοιμος νὰ ἀντικαταστήσει τὸν Μιχαήλ. 

Ὁ Ρουμᾶνος πρίγκιπας ἔχει μαζέψει περίπου 10.000 στρατιῶτες καὶ 12 κανόνια. Ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς πολεμιστὲς 2.000 ἦταν Οὗγγροι, καὶ οἱ τοπικὲς παραδόσεις λένε ὅτι ἀρκετοὶ Ἕλληνες ἦρθαν νὰ πολεμήσουν δίπλα στὸν Μιχαήλ, χωρὶς νὰ ξέρουμε ὅμως τὸν ἀκριβῆ ἀριθμό τους. Ὁ Γενναῖος ἀφήνει τοὺς Τούρκους νὰ περάσουν ἀνενόχλητοι τὸν Δούναβη καὶ τοὺς περιμένει στὸ Καλουγαρένι, ὅπου τὸ ποτάμι δημιουργοῦσε πολλοὺς βάλτους μὲ λάσπη, ἔντομα καὶ ἑρπετά, πράγματα ποὺ ἤξερε ὅτι δυσκόλευαν τὸν τουρκικὸ στρατό. Ἀφήνει ὡς μοναδικὴ ἀσφαλῆ ὁδὸ μία ξύλινη στενὴ γέφυρα. 

Οἱ Ρουμᾶνοι τοξότες καὶ τὰ κανόνια προκαλοῦν στὴν πρώτη φάση μεγάλες ἀπώλειες στὸν ἐχθρό. Ἡ μοῖρα τῆς σύγκρουσης ἀποφασίζεται πάνω στὴ γέφυρα, ὅπου ἡ ἐντυπωσιακὴ καὶ ἀσυνήθιστη ἐμφάνιση τοῦ Μιχαήλ, καθὼς καὶ ἡ τρομερὴ δεξιοτεχνία του μὲ τὸ τσεκούρι διαλύει τὸ τουρκικὸ ἱππικό. 

Οἱ πασάδες γλυτώνουν καὶ περνοῦν μὲ ἀσφάλεια τὸν Δούναβη, καταφέρνοντας νὰ συμμαζέψουν τὸν στρατό τους. Ὁ Ρουμᾶνος ἡγεμόνας δὲν τοὺς κυνηγᾶ γιὰ στρατηγικοὺς λόγους. Εἶχε πετύχει τοὺς στόχους του, ἀφοῦ προκάλεσε τεράστια ζημιὰ στοὺς Τούρκους· πάνω ἀπὸ 7.000 νεκρούς, τοὺς κατέστρεψε τὸ ἠθικὸ καὶ κέρδισε ἀρκετὸ χρόνο γιὰ τὴν ἀνασυγκρότηση τοῦ στρατοῦ καὶ τὴν ἀναμονὴ τῆς στρατιωτικῆς βοήθειας ἀπὸ τὶς γειτονικὲς χῶρες. Ἡ τελικὴ μάχη δόθηκε στὴν πόλη Τζιούρτζιου, τὸν μῆνα Ὀκτώβριο τοῦ 1595, δίπλα στὸν Δούναβη, ὅπου ὁ στρατὸς τοῦ Μιχαήλ, μαζὶ μὲ τοὺς 20.000 στρατιῶτες ἀπὸ τὴν Τρανσυλβανία, διέλυσε κυριολεκτικὰ τὸν τουρκικὸ στρατό. 

Μιχαήλ ο Γεναίος 

Οἱ ἱστορικοὶ διαφωνοῦν γιὰ τὴ συνέχεια τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Μιχαήλ. Ὁρισμένοι ὑποστηρίζουν ὅτι δὲν πέρασε τὸ μεγάλο ποτάμι, διότι δὲν εἶχε τόσο στρατὸ καὶ προμήθειες ὥστε νὰ πολιορκήσει τὴ Βασιλεύουσα. Ἄλλοι ὑποστηρίζουν ὅτι ἔφθασε μέχρι τὴν Ἀδριανούπολη. 

Τὸ στοιχεῖο ποὺ ἐπιβεβαιώνεται ἀπὸ ὅλες τὶς ἱστορικὲς πηγὲς εἶναι ὁ πόθος γιὰ τὴ λευτεριὰ καὶ ὁ θαυμασμὸς τῶν Ρωμηῶν γιὰ τὸν Μιχαὴλ τὸν Γενναῖο. Ἐπίσης, ὁ βουλγαρικὸς πληθυσμὸς τὸν ἔβλεπε ὡς ἕναν χαρισματοῦχο ἐλευθερωτή. Οἱ λαοὶ τῶν Βαλκανίων τὸν ὀνόμασαν «Ὁ Ἀστὴρ τῆς Ἀνατολῆς». Ὁ Ρουμᾶνος ἡγεμόνας εἶχε ξυπνήσει τὶς ἐλπίδες τῶν Βαλκανίων γιὰ τὴ λευτεριά. Σημειωτέον τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Μιχαὴλ Μπέης δὲν τιμήθηκε μὲ ὕμνους ἢ δημοτικὰ τραγούδια ἀπὸ τοὺς συμπατριῶτες του γιὰ 200 χρόνια, ἴσως λόγῳ τῆς αὐστηρῆς κοινωνικῆς του πολιτικῆς. Τιμήθηκε ἀμέσως, ὅπως μαρτυροῦν οἱ ἱστορικὲς πηγὲς καὶ τὸ πλῆθος τῶν ποιημάτων καὶ τραγουδιῶν, ἀπὸ τοὺς Ρωμηοὺς καὶ τοὺς Βουλγάρους. 

Μέσα σ’ αὐτὸν τὸν ἀναβρασμό, ὁ Μητροπολίτης Λαρίσης Διονύσιος Β΄ μαζεύει χρήματα, γιὰ νὰ βοηθήσει τὸν Μιχαὴλ νὰ συγκεντρώσει τὸν ἀπαιτούμενο στρατό. Οἱ κατάσκοποι τῆς Ὑψηλῆς Πύλης μαθαίνουν γιὰ τὶς ἐνέργειες τοῦ ἱεράρχου καὶ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἀναγκάζεται νὰ τὸν καθαιρέσει καὶ ὁ ἴδιος νὰ φύγει στὸ ἐξωτερικό. Πάντως οἱ Ρωμηοὶ σὲ ὅλη τὴν Εὐρώπη διηγοῦνται τὰ κατορθώματα καὶ τὴ γενναιότητα τοῦ Μιχαήλ. Ὅπως μᾶς διαβεβαιώνει ὁ Σταυρινός, στενὸς σύμβουλος τοῦ Ρουμάνου πρίγκιπα, τὸ σχέδιο τοῦ Γενναίου ἦταν νὰ ξεκινήσει ἐκστρατεία γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Πόλης καὶ τῆς Ἁγίας Σοφίας. 

Θὰ παραθέσουμε στὴ συνέχεια δημοτικὰ τραγούδια καὶ θρήνους ποὺ δημιούργησαν ἐκείνη τὴν ἐποχὴ οἱ πρόσφυγες Ρωμηοὶ γιὰ τὸν Μιχαὴλ Μπέη τὸν Γενναῖον. 


«Μιχὰλ-μπέης μας κίνησε 

νὰ πάει νὰ πολεμήσει. 

Παίρνει βαγγέλια ἀπ’ τὴ Βλαχιὰ καὶ 

τὸν σταυρὸ ἀπ’ τὴν Πόλιν. 

Μπροστὰ παένει ὁ σταυρός, 

κατόπι τὰ βαγγέλια, 

Μιχὰλ-μπέης ἀνάμεσα 

σὰν ἥλιος, σὰν φεγγάρι. 
…. 

Ὁ καραούλης φώναξεν, 

ὁ καραούλης λέει: 

Νὰ μετροῦμεν τ’ ἀσκέρι μας, 

νὰ μετροῦμεν τὸ σεφέρι. 

Μετροῦν οἱ Τοῦρκοι τρεῖς φορές, τοὺς 

λείπουν τρεῖς χιλιάδες. 

Μετροῦνε τὰ Βλαχόπουλα, 

τοὺς λείπουν τρεῖς νομάτοι», 


Ἕνα ἄλλο ποίημα βρίσκεται σὲ χειρόγραφο τοῦ 18ου αἰῶνα στὴ Μονὴ Σιμωνόπετρα τοῦ Ἁγίου Ὄρους: 


Στίχοι εἴκοσι καὶ δύο εἰς Μιχαὴλ 

τὸν Βοεβόδαν 


ἀρχή: 

Δοῦκα καὶ πρωτομάστορα πάσης 

Τρανσυλβανίας 

Μιχαὴλ βοεβόδα δέ, 

αὐθέντ’ Οὑγγροβλαχίας. 


τέλος: 

Ἐκέρδισες παντοτινὴν δόξαν 

εἰς τὸν αἰῶνα 

Καὶ φήμην τὴν ἀθάνατον 

διὰ τὸν καλὸν ἀγῶνα. 


Μία ἄλλη συγκλονιστικὴ μαρτυρία εἶναι τὸ ἔπος τοῦ Σταυρινοῦ, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε βηστιάρης τοῦ Ρουμάνου πρίγκιπα. Τὸ ἔργο ἔχει τὸν τίτλο «Ἀνδραγαθίες τοῦ εὐσεβεστάτου καὶ ἀνδρειοτάτου Μιχαὴλ Βοεβόδα» καὶ ἐκδόθηκε στὴ Βενετία τὸ 1638, λίγα χρόνια μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Μιχαήλ (1601). 


«Ἄν θέλετε νὰ μάθετε 

καὶ μένα τὴν πατρίδα, 

Μαλσιανὴ ἡ χώρα μου, 

τοῦ Δέλβινου μερίδα. 

Τὸ ὄνομά μου Σταυρινός, 

βηστιάρης τὸ ᾿πινόμη. 

Μόνος μου ἐγὼ τὸ ἔγραψα 

μὲ τὴ δική μου γνώμη». 


Στὴ δεύτερη ἔκδοση τοῦ ἔργου, ὑπὸ τὴν ἐπιμέλεια τοῦ ἱερομονάχου Νεοφύτου, μαθαίνουμε ὅτι ὁ Σταυρινὸς γύρω στὸ 1631 σκοτώθηκε μαζὶ μὲ τὸν υἱό του Γεώργιο ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα Στέφανο Τόμσα, χωρὶς νὰ φταίει μὲ κάτι, σημειώνει ὁ Νεόφυτος. 


Ὁ Σταυρινὸς μαζὶ μὲ τὴ Ρωμηοσύνη θρηνοῦν τὸν χαμὸ τοῦ Μιχαήλ: 


«Ὦ πέτραι, νῦν ραγίσετε, 

δένδρα ξερριζωθῆτε, 

καὶ σεῖς βουνὰ θρηνήσετε, 

καὶ κάμποι λυπηθῆτε, 

ὅτι τὸν ἐστερεύθηκαν 

ὅλα τὰ παλληκάρια, 

ἐκεῖνον ὅπου τρόμαζαν 

καὶ δράκοι καὶ λεοντάρια, 

ἐκεῖνον ποὺ ἐκόπιαζε 

διὰ τὴν Ὀρθοδοξίαν, 

καὶ θάρρειεν νὰ λειτουργηθῆ 

μέσ’ στὴν Ἁγίαν Σοφίαν.» 


Ἡ σπουδαιότητα τοῦ ἔργου τοῦ Σταυρινοῦ φαίνεται ἀπὸ τὴν ἐξαιρετικὴ ἀπήχησή του. Γνώρισε πάρα πολλὲς ἐκδόσεις καὶ τὸ συναντᾶμε σὲ ὅλες τὶς εὐρωπαϊκὲς αὐλές, εἰδικὰ στὶς αὐλὲς τῶν ὀρθοδόξων ἡγεμόνων. Ὁ μεγάλος στρατηγὸς τῆς Βλαχίας, ὁ Μιχαὴλ ὁ Γενναῖος, κατάλαβε καὶ σεβάστηκε τὴ σπουδαιότητα τῆς Ρωμηοσύνης, μὲ πνευματικὸ κέντρο τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ τὴν Ἁγία Σοφία. 


Ἡ Δύση ἐνοχλήθηκε ἀπὸ τὴ φήμη του καὶ τὸν ἀνένδοτο χαρακτῆρα του, διότι, ὡς γνωστόν, ὁ Μιχαὴλ δὲν ἔσκυβε τὸ κεφάλι του σὲ ἔνδειξη ὑποταγῆς. Μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ αὐστριακοῦ αὐτοκράτορα, ὁ συνταγματάρχης Γεώργιος Μπάστα μαχαίρωσε πισώπλατα τὸν Μιχαὴλ καὶ πέταξε τὸ σῶμα του. Ὅμως ὁ χαμός του ἔγινε ἡ θυσία ποὺ ἔτρεφε στοὺς ἑπόμενους αἰῶνες τὴν ἐλπίδα καὶ τὸν πόθο τῆς ἐλευθερίας σὲ ὅλους τοὺς λαοὺς τῶν Βαλκανίων.

Ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Ἀδελφόθεος Ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων


Ημ. Εορτής: 27 Απριλίου
Ημ. Γέννησης:
Ημ. Κοιμήσεως: 107 μ.Χ.
Ημ. Ανακομιδής Λειψάνων:
Πολιούχος:
Λοιπές πληροφορίες:
Εορταζόμενο όνομα:

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυρας Συμεών, ἀναδείχθηκε διάδοχος τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου († τὸ 62 μ.Χ.), μετὰ τὴν καταστροφὴ τῆς Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους τὸ 70 μ.Χ.

Κατὰ τὸν Ἡγήσιππο ἦταν υἱὸς τοῦ Κλωπᾶ, ἀδελφοῦ τοῦ Ἰωσὴφ καὶ ἀδελφὸς τοῦ Ἰούδα. 
Κατὰ ἄλλη δὲ ἐκδοχὴ ἦταν υἱὸς τοῦ Ἰωσὴφ τοῦ Μνήστορος καὶ ἀδελφὸς τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.

Ἐνῷ ἐπισκόπευε στὴν Ἱερουσαλήμ, ἐπὶ αὐτοκράτορος Τραϊανοῦ (98 – 117 μ.Χ.), διαβλήθηκε ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς στὸν ὕπατο Ἀττικὸ γιὰ τὸν ἀποστολικό του ζῆλο.
 Ὁ Συμεὼν κατηγορήθηκε ὄχι ἀπὸ Χριστιανοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ ἀπὸ Ἰουδαίους. Ἡ κατηγορία περιελάμβανε δύο σκέλη. Τὸ ἕνα ἦταν ὅτι καταγόταν ἀπὸ τὸ γένος Δαβὶδ καὶ τὸ ἄλλο ὅτι ἦταν Χριστιανός. Ἀφοῦ συνελήφθη, βασανίσθηκε σκληρὰ καὶ στὴν συνέχεια ὁδηγήθηκε σὲ σταυρικὸ θάνατο, τὸ ἔτος 107 μ.Χ., σὲ ἡλικία ἑκατὸν εἴκοσι ἐτῶν.
Στοὺς Παρισινοὺς Κώδικες βρίσκεται Ἀκολουθία τοῦ Ἁγίου Συμεών, ποίημα τοῦ ὑμνογράφου Θεοφάνους.


Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Χορὸς Ἀγγελικός.

Χριστοῦ σε συγγενῆ, Συμεὼν Ἱεράρχα, καὶ Μάρτυρα στερρόν, ἱερῶς εὐφημοῦμεν, τὴν πλάνην ὀλέσαντα, καὶ τὴν πίστιν τηρήσαντα· ὅθεν σήμερον, τὴν παναγίαν σου μνήμην, ἑορτάζοντες, ἁμαρτημάτων τὴν λύσιν, εὐχαῖς σου λαμβάνομεν.


Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.

Ὡς ἀστέρα μέγιστον ἡ Ἐκκλησία, κεκτημένη σήμερον, τὸν θεηγόρον Συμεών, φωταγωγεῖται κραυγάζουσα· χαίροις Μαρτύρων σεπτὸν ἀκροθίνιον.

Ἕτερον Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.

Τῆς ἄνω Σιῶν, πολίτης γενόμενος, τῆς κάτω Σιῶν, τὸν θρόνον ἐγκεχείρισαι, καὶ καλῶς τὸ ποίμνιον, ὁδηγήσας πρὸς μάνδραν οὐράνιον, ἐσταυρώθης Χριστῷ Συμεών, τὸ θεῖον πάθος αὐτοῦ μιμησάμενος.

Μεγαλυνάριον.

Συγγενὴς ὑπάρχων ὦ Συμεών, τοῦ μέχρι καὶ δούλου, κενωθέντος ὑπὲρ ἡμῶν, σύμμορφος καὶ μάρτυς, παθῶν αὐτοῦ έδείχθης, παγεὶς ὡς ὁ Δεσπότης, Σταυρῷ μακάριε.

26 Απριλίου, 2018

Η μεγάλη απάτη των Τούρκων για τα Ίμια και τον Ανθρωποφάγο: Οι χάρτες πάλι τους διαψεύδουν!!!

Η μεγάλη απάτη των Τούρκων για τα Ίμια και τον Ανθρωποφάγο: Οι χάρτες πάλι τους διαψεύδουν!!!

Ο ψευτης  ειναι επικινδυνος  το ιδιο και σαν τουρκος και σαν ελληνας !

Η ΑΛΗΘΕΙΑ  ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΓΕΜΙΖΕΙ ΤΑ  ΟΠΛΑ ΜΑΣ  ΜΕ  ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ  !!




 ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ  ΤΟΥΡΚΙΚΟ  ΧΑΡΤΗ ΤΟΥ 1994 ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΝΗΣΙ ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΟ .
 ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΧΑΡΤΗ ΤΟΥ 1994  ΠΟΥ  ΑΦΟΡΑ  ΤΑ  ΙΜΙΑ.

 https://hellasjournal.com/2018/04/i-megali-apati-ton-tourkon-gia-ta-imia-ke-ton-anthropofago/