31 Μαΐου, 2018

Το Ἅγιο Πνεῦμα – Ὅσιος Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ

               

Τον Σεπτέμβριο του 1831 ο γαιοκτήμων Νικόλαος Μοτοβίλωφ, ο οποίος ήταν βαρειά ασθενής, θεραπεύθηκε θαυματουργικά με την προσευχή του οσίου Σεραφείμ.

Μετά την θεραπεία του ο Μοτοβίλωφ έγινε πολύ τακτικός επισκέπτης της μονής. 

Κατά την διάρκεια μίας συνομιλίας του με τον όσιο Σεραφείμ, τέλη Νοεμβρίου του 1831, ευτύχησε να τον δει καταγλαϊσμένο από τη Χάρη και λάμποντα μέσα στο φως, και να ακούσει από αυτόν ότι η χριστιανική ζωή πρέπει να γίνει ζωή εν Αγίω Πνεύματι.

Να τι έγραψε σχετικά ο Μοτοβίλωφ στο σημειωματάριό του, το οποίο βρέθηκε στο αρχείο της μονής Ντιβιέγιεβο, όπου είχε γίνει μοναχή η χήρα Ελένη Μοτοβίλοβα:
* * *
Η ημέρα ήταν συννεφιασμένη· η γη είχε καλυφθεί από παχύ στρώμα χιονιού, το οποίο έπεφτε συνεχώς, όταν ο στάρετς Σεραφείμ με έβαλε να καθήσω δίπλα του σ’ ένα πεσμένο κορμό δένδρου.

«Ο Κύριος μου αποκάλυψε», μου είπε, «ότι στην παιδική σας ηλικία επιθυμούσατε να μάθετε ποιός είναι ο σκοπός της χριστιανικής ζωής. Σας συμβούλευαν να εκκλησιάζεσθε, να προσεύχεσθε, να κάνετε καλές πράξεις, διότι σε αυτά, σας έλεγαν, συνίσταται ο σκοπός τής χριστιανικής ζωής. 

Αυτή η απάντηση όμως δεν μπορούσε να σας ικανοποιήσει. Όντως η προσευχή, η νηστεία, η αγρυπνία, όπως και όλη η χριστιανική άσκηση είναι καλά καθ’ εαυτά. Αλλά ο σκοπός τής ζωής μας δεν είναι μόνο να εκπληρώσουμε αυτά, διότι αυτά είναι μόνο μέσα. Ο πραγματικός σκοπός τής χριστιανικής ζωής είναι να αποκτήσουμε το Άγιο Πνεύμα. Πρέπει να γνωρίζετε ότι μόνο εκείνο το καλό έργο που έχει γίνει από αγάπη προς τον Χριστό φέρει τους καρπούς τού Αγίου Πνεύματος. Σύμφωνα με αυτά η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος είναι ο σκοπός της ζωής μας».

«Με ποιά έννοια λέτε ότι πρέπει να κερδίσουμε το Άγιο Πνεύμα», ερώτησα εγώ, «δεν το καταλαβαίνω καλά αυτό». «Κερδίζω σημαίνει αποκτώ», μου απάντησε. «Εσείς γνωρίζετε σίγουρα τι σημαίνει αποκτώ χρήματα. Αυτό το ίδιο ισχύει και για το Άγιο Πνεύμα. Ο σκοπός της επίγειας ζωής για τον κοινό άνθρωπο είναι να κερδίσει χρήματα ή να αποκτήσει τιμές, διακρίσεις και βραβεία. Το Άγιο Πνεύμα είναι επίσης κεφάλαιο, και μάλιστα το αιώνιο κεφάλαιο και ο μοναδικός θησαυρός, αστείρευτος στον αιώνα. Κάθε έργο που έγινε από αγάπη Χριστού, φέρει την χάρη του Αγίου Πνεύματος· όμως τούτο κατορθώνεται ευκολότερα με την προσευχή, διότι αυτή αποτελεί το όργανο που διαθέτουμε. Μπορεί να τύχει να θέλετε να πάτε στην εκκλησία, αλλά η εκκλησία να μην είναι κοντά ή να έχει τελειώσει η ακολουθία. Ή έχετε ενδεχομένως επιθυμία να ελεήσετε κάποιον φτωχό, αλλά φτωχός δεν υπάρχει. Ίσως επιθυμείτε να γίνετε απαθής, αλλά δεν έχετε γι’ αυτό δυνάμεις. Για την προσευχή όμως υπάρχει πάντοτε δυνατότητα· αυτή είναι προσιτή τόσο στον πλούσιο, όσο και στον φτωχό, τόσο στον εγγράμματο, όσο και στον απλοϊκό, στον ισχυρό, όσο και στον αδύναμο, στον υγιή όσο και στον ασθενή, στον δίκαιο όσο και στον αμαρτωλό. Η δύναμις της προσευχής είναι τεράστια και περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο αυτή ελκύει το Άγιο Πνεύμα».

«Γέροντα», είπα, «όλη την ώρα μιλάτε για την χάρη του Αγίου Πνεύματος, την οποία πρέπει να αποκτήσουμε, αλλά πώς και πού μπορώ να την δω; Τα καλά έργα είναι ορατά. Άραγε το Άγιο Πνεύμα μπορεί να γίνει ορατό; Πώς μπορώ να γνωρίζω αν Αυτό είναι μαζί μου ή όχι;» «Η χάρις του Αγίου Πνεύματος, η οποία μας έχει δοθεί στο βάπτισμα, λάμπει στην καρδιά μας παρά τις αμαρτίες και τα σκοτάδια που μας περικυκλώνουν. Αυτή εμφανίζεται μέσα σε άρρητο φως σ’ εκείνους, με τους οποίους ο Κύριος αναγγέλλει την παρουσία Του. Οι άγιοι Απόστολοι αισθάνθηκαν χειροπιαστά την παρουσία του Αγίου Πνεύματος».

Εγώ τότε ερώτησα: «Πώς θα μπορούσα να γίνω και εγώ προσωπικά μάρτυς αυτού του πράγματος;» Ο π. Σεραφείμ με αγκάλιασε και μου είπε: «Αγαπητέ μου, εμείς είμαστε και οι δυό τώρα εν Πνεύματι. Γιατί δεν με κοιτάζετε;» «Γέροντα, δεν μπορώ να σας κοιτάξω διότι το πρόσωπό σας έγινε φωτεινότερο από τον ήλιο και τα μάτια μου έχουν θαμβωθεί». «Μη φοβείσθε, διότι και εσείς έχετε γίνει τώρα φωτοφόρος όπως και εγώ. Έχετε και εσείς τώρα πληρωθεί από το Άγιο Πνεύμα, αλλιώς δεν θα μπορούσατε να με δείτε έτσι όπως με βλέπετε». Και σκύβοντας κοντά μου, μου ψιθύρισε: «Παρακαλούσα τον Κύριο με όλη μου την καρδιά να σας αξιώσει να δείτε με τα σωματικά σας μάτια αυτή την κάθοδο του Αγίου Του Πνεύματος. Και να, με το μέγα Του έλεος παρηγόρησε την καρδιά σας, όπως θάλπει η μητέρα τα παιδιά της. Λοιπόν, αγαπητέ μου, γιατί δεν με κοιτάζετε; Μη φοβείσθε τίποτε, ο Κύριος είναι μαζί σας!»

Τον κοίταξα και με διαπέρασε ρίγος. Φαντασθείτε τον ήλιο στην πιο δυνατή λάμψη της μεσημβρινής ακτινοβολίας του και στο κέντρο του ήλιου να βλέπετε πρόσωπο ανθρώπου, ο οποίος συνομιλεί μαζί σας. Βλέπετε τις κινήσεις των χειλιών του, την έκφραση των ματιών του, ακούτε την φωνή του, αισθάνεστε ότι το ένα του χέρι είναι απλωμένο γύρω από τον ώμο σας, αλλά δεν βλέπετε ούτε αυτό το χέρι ούτε το πρόσωπο, παρά μόνο το εκτυφλωτικό φως που απλώνεται παντού γύρω σας και φωτίζει με την λάμψη του το χιόνι που καλύπτει το ξέφωτο και τις χιονονιφάδες που πέφτουν.

«Τι αισθάνεστε;» με ερώτησε. «Ησυχία και ειρήνη ανέκφραστη», είπα. «Και τι ακόμη αισθάνεστε;» «Να γεμίζει η καρδιά μου από άρρητη χαρά». «Αυτή η χαρά που αισθάνεστε είναι μηδαμινή όταν συγκριθεί με εκείνη την χαρά, για την οποία έχει γραφεί: οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν (Α’ Κορ. 2:9). Σε μας δόθηκε μία σκια μόνο της χαράς αυτής· τι να πει κανείς για την πραγματική χαρά; Τι αισθάνεστε ακόμη, φιλόθεε;»

«Ανέκφραστη θερμότητα», είπα. «Τι είδους θερμότητα; Είμαστε στο δάσος, τώρα είναι χειμώνας και παντού γύρω μας χιόνι… Τι είδους θερμότητα είναι αυτή που αισθάνεστε;» Και εγώ αποκρίθηκα: «Όπως όταν λούζομαι με ζεστό νερό. Αισθάνομαι ακόμη ευωδία τέτοια που ποτέ μέχρι τώρα δεν έχω αισθανθεί». «Ξέρω, ξέρω», είπε εκείνος· «σας ερωτώ επίτηδες. Αυτή η ευωδία που αισθάνεστε είναι η ευωδία του Αγίου Πνεύματος. Και αυτή η θερμότητα για την οποία μιλάτε δεν υπάρχει στην ατμόσφαιρα, αλλά μέσα μας. Θερμαινόμενοι από αυτήν οι ερημίτες δεν φοβούνταν τον χειμώνα, διότι φορούσαν τον χιτώνα της χάριτος, ο οποίος αντικαθιστούσε το ένδυμα. Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστιν (Λουκ. 17:21). Η κατάσταση στην οποία τώρα βρισκόμαστε το αποδεικνύει. Να τι σημαίνει να είσαι πλήρης Πνεύματος Αγίου».

«Θα θυμάμαι το έλεος αυτό πού μας επισκέφθηκε σήμερα;» ερώτησα. «Πιστεύω ότι ο Κύριος θα σας βοηθήσει να το διαφυλάξετε στην καρδιά σας, διότι αυτό δόθηκε όχι μόνο για μας, αλλά δια μέσου ημών και για τον υπόλοιπο κόσμο. Πορεύεσθε εν ειρήνη! Ο Κύριος και η Παναγία ας είναι μαζί σας!»

Όταν τον άφησα το όραμα δεν είχε παύσει: ο γέροντας βρισκόταν στην ίδια θέση που είχε στην αρχή της συνομιλίας μας και το άρρητο φως που είχα ιδεί με τα μάτια μου συνέχιζε να τον περιβάλλει».

Από το βιβλίο: Αρχιμ. Ιουστίνου Πόποβιτς, Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ Βίος,

Εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας», Θεσσαλονίκη 1991, σελ. 70-3

ΠΗΓΗ: Κοινωνία Ορθοδοξίας

http://enromiosini.gr/biografies/

Το Ιερόν Προσκύνημα του Αγίου Νεκταρίου στην Λακωνία



ΌΨΕΙΣ ΛΑΚΩΝΊΑΣ
Το Ιερόν Προσκύνημα του Αγίου Νεκταρίου στην Λακωνία

Κείμενο + φωτογραφίες: Πάνος Α. Παπαδολιάς

O επισκέπτης της Λακωνίας εύλογα στρέφει το ενδιαφέρον του στους προβεβλημένους προορισμούς και αναζητά τα γνωστά αξιοθέατα που με τόση γαλαντομία του προσφέρει ο τόπος μας. Είναι, όμως, τόσα πολλά τα ειδικού ενδιαφέροντος επισκέψιμα σημεία που θα του ξεφύγουν και ποιος μπορεί να του προσάψει …αστοχία όταν εμείς, οι ίδιοι οι Λάκωνες, δεν έχουμε πλήρη εικόνα του τόπου μας και της ιστορίας του. Η ύπαρξη λ.χ. ενός Ιερού Προσκυνήματος του Αγίου Νεκταρίου, σπάνια τύχη αλλά και ευλογία για τον τόπο μας, είναι από τα πράγματα που δεν είναι δυστυχώς ευρέως γνωστά. Κι όμως. Αν το γνώριζαν οι εκατοντάδες επισκέπτες που κατευθύνονται στα νότια / νοτιοανατολικά του Νομού θα έκαναν μια στάση, εκεί, κοντά τους Μολάους, αφού ο Ιερός Ναός βρίσκεται ακριβώς επί της εθνικής οδού.

Κάνουμε λοιπόν σήμερα Lakonistas μια λιτή παρουσίαση του Ιερού Προσκυνήματος Αγίου Νεκταρίου Συκέας Μολάων όχι μόνον γιατί πρόκειται για τον πρώτο Ναό που χτίστηκε για να τιμηθεί ο Άγιος στην Ελλάδα αλλά και γιατί υπάρχει Λειψανοθήκη με τεμάχιο του Ιερού Λειψάνου του Αγίου [αφού την τέταρτη φορά που έγινε ανακομιδή των Ιερών του λειψάνων το 1953 βρέθηκε το σκηνωμά του διαλυμένο]. Σημειώνοντας τα ωράρια του Ιερού Ναού [8.00 – 12.30 & 15.00 – 17.30 το Χειμώνα και 8.00 – 12.30 και 16.00 – 20.00 το καλοκαίρι] σας καλούμε να κάνετε στάση σε αυτό το χωριό, με την ασύλληπτη ιστορία το οποίο κατάφεραν να απογυμνώσουν από τους κατοίκους του τα απανωτά ρεύματα της Μετανάστευσης. Το γεγονός ότι σύλλογος όπως εκείνος των Συκεωτών Τορόντο Καναδά ονομάζεται «Άγιος Νεκτάριος» φανερώνει πολλά για τη σχέση του χωριού με τον Άγιο…

Τα τηλέφωνα του Ιερού προσκυνήματος είναι: 2732071206, 27320 71220 και κινητό: 6944593032





















Σημείωση: Η συγκεκριμένη ανάρτηση έρχεται ως δική μας ταπεινή παράκληση στον Άγιο υπέρ υγείας της καλής μας φίλης Νεκταρίας η οποία περνάει τη δική της, σοβαρή δοκιμασία υγείας.

Ὁ Ἅγιος Ἑρμείας

                              Î‘ποτέλεσμα εικόνας για Ὁ Ἅγιος Ἑρμείας

Μὲ τὴν σημερινὴ ὁρολογία, θὰ λέγαμε ὅτι ὁ Ἑρμείας ἦταν ἕνας συνταξιοῦχος στρατιώτης. Ὑπηρετοῦσε στὰ Κόμανα τῆς Καππαδοκίας καὶ σὰν γνήσιος χριστιανὸς πρόσφερε στὸν Καίσαρα τὶς ὑπηρεσίες ποὺ τοῦ ἀνῆκαν. 
Ἦταν ἀπὸ τοὺς πιὸ γενναίους μέσα στὸ στράτευμα καὶ ποτὲ δὲν ἔστρεψε τὴν πλάτη του στὸν ἐχθρό, ἀκόμα καὶ στὶς ἧττες.
 Ὅταν, ὅμως, ἐπὶ βασιλέως Μάρκου Αὐρηλίου (177 μ.Χ.), ἔγινε διωγμὸς κατὰ τῶν χριστιανῶν, συνέλαβαν καὶ τὸν Ἑρμεία, χωρὶς νὰ ὑπολογίσουν τὶς μεγάλες του ὑπηρεσίες, οὔτε τὰ σεβάσμια γηρατειά του. 
Κατόπιν, ὁ Δούκας Σεβαστιανὸς διέταξε τὸν Ἑρμεία νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα. Ἡ διαταγὴ προκάλεσε ἔκπληξη στὸν Ἑρμεία, καὶ χαμογελῶντας τοῦ εἶπε: «Θὰ ἦταν πολὺ ἀνόητο, ἄρχοντα, νὰ ἀφήσω τὸ φῶς καὶ νὰ προτιμήσω τὸ σκοτάδι, νὰ ἐγκαταλείψω τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ ἀσπασθῶ τὸ ψέμα, νὰ χάσω τὴν ζωὴ καὶ νὰ πέσω στὸ θάνατο. Ὁ Κύριός μας καὶ Θεός μας Ἰησοῦς Χριστὸς εἶπε, «Ἐγὼ εἰμὶ τὸ φῶς τοῦ κόσμου, καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή». Δηλαδή, ἐγὼ εἶμαι τὸ φῶς ποὺ φωτίζει τὸν κόσμο, καὶ συγχρόνως ἡ ἀπόλυτη ἀλήθεια καὶ ἡ πραγματικὴ πηγὴ ζωῆς. Λοιπόν, δὲ θὰ ἦταν παράλογο τώρα στὸ τέλος τῆς ζωῆς μου νὰ χάσω τέτοια πολύτιμα ἀγαθά;». Τότε ὁ ἄρχοντας διέταξε καὶ τὸν ἔριξαν στὴ φωτιά, ἀλλὰ ἀπὸ θαῦμα ἔμεινε ἀβλαβής. Τελικὰ τὸν ἀποκεφάλισαν.

30 Μαΐου, 2018

Ἡ Ἁγία Ἐμμέλεια

Αποτέλεσμα εικόνας για Ἡ Ἁγία Ἐμμέλεια

Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι σὲ πολλὲς περιπτώσεις πίσω ἀπὸ μεγάλους Ἁγίους βρίσκεται μία Ἁγία μητέρα.
 Ὁ ἅγιος Βασίλειος ὁ Μέγας, Ἀρχιεπίσκοπος Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας καὶ τὰ ἐννέα ἀδέλφια του (μεταξὺ τῶν ὁποίων κυριότεροι ἦταν, Ἅγιος Γρηγόριος Ἐπίσκοπος Νύσσης, Ἅγιος Πέτρος Ἐπίσκοπος Σεβαστείας, Ὁσία Μακρίνα Μοναχή, Ὅσιος Ναυκράτιος μοναχός, τὰ ἄλλα πέντε ἀδέλφια ἔζησαν ἅγιο ἔγγαμο βίο), εἶχαν μητέρα τους τὴν Ἁγία Ἐμμέλεια. 
Οἱ ῥίζες τους περνοῦσαν φυσικὰ καὶ ἀπὸ τὸν πατέρα τοὺς τὸν Ἅγιο Βασίλειο, ἱερέα διδάσκαλο τῆς ῥητορικῆς, ἐνάρετο, εὐσεβὴ καὶ προχωροῦσαν ἀκόμα πιὸ βαθειὰ στοὺς εὐσεβέστατους γονεῖς του, στὴν μητέρα του Μακρίνα καὶ στοὺς γονεῖς τῆς Ἁγίας Ἐμμελείας, οἱ ὁποῖοι κατῆχαν μὲν ὑψηλὰ ἀξιώματα καὶ πλούτη πολλά, εἶχαν ὅμως ἀγαπήσει ἄλλους θησαυροὺς ἀφάνταστα γλυκύτερους, τοὺς πνευματικοὺς καὶ αἰώνιους. 
Ἀπόδειξη ἦταν ἡ θυσία τῆς ζωῆς τοῦ πατέρα της, ὁ ὁποῖος μαρτύρησε κατ΄ ἐντολὴ τοῦ ὁρισθέντος βασιλέως. 
Ἡ Ἁγία Ἐμμέλεια ἔμεινε ὀρφανὴ ἀπὸ πατέρα καὶ μητέρα, ἀλλὰ μὲ μία μεγάλη κληρονομιὰ πνευματικοῦ πλούτου, ὄμορφη στὴν σωματικὴ ἐμφάνιση, ἀλλὰ πεντάμορφη στὴν ψυχή, στολισμένη μὲ ἀγάπη, προσευχὴ καὶ πίστη στὸ Σωτῆρα Χριστό, ποὺ τῆς ἔδωσε τὸν ἄνδρα ποὺ τῆς ἄξιζε, τὸν Ἅγιο Βασίλειο.
 Στὴ συζυγική τους ζωὴ βασίλευε ὁ ἀλληλοσεβασμός, ἡ ἀλληλοβοήθεια, ἡ ταπεινοφροσύνη, ἡ πραότητα, ἡ εἰλικρίνεια, ἡ ἐγκράτεια, ἡ προσευχή, οἱ ἐλεημοσύνες καὶ φυσικὰ ἡ τεκνογονία καὶ ἡ σωστὴ διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν τους γιὰ τὴν δόξα τοῦ Κυρίου τους. 
Ἡ Ἁγία Ἐμμέλεια δοκιμάστηκε μὲ πολλὲς θλίψεις ὅπως ὁ θάνατος τῶν γονιῶν της πρὶν παντρευτεῖ, ὁ θάνατος τοῦ πρώτου της γαμπροῦ, ὁ θάνατος τοῦ συζύγου της μόλις γεννήθηκε ὁ γιός της Πέτρος, ὁ θάνατος τοῦ γιοῦ της Ναυκρατίου γιὰ νὰ πάρει τὰ στεφάνια τῆς Ἁγιότητας. Ὅμως, ὁ πόνος καὶ οἱ θλίψεις δὲν τὴν νίκησαν, τόνωσε τὴν προσευχή της καὶ ἄκουσε τὴν συμβουλὴ τῆς κόρης της Μακρίνας, νὰ δοξάσουν μαζὶ τὸν Σωτῆρα τους στὴν ἀσκητικὴ ζωὴ μὲ τὶς ἄλλες μοναχές.

Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ 1453 (THE FALL OF KONSTANTINOPLE)

ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ ΤΡΙΤΗ 29 ΜΑΙΟΥ 1453. ΚΑΙ Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΡΧΙΖΕΙ. Ο ΕΧΘΡΟΣ ΠΟΛΙΟΡΚΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΡΘΗΤΗ ΠΟΛΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ.
 ΤΑ ΑΠΟΡΘΗΤΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΤΕΙΧΗ ΣΦΥΡΟΚΟΠΟΥΝΤΑΙ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ.
 ΑΛΛΑ ΜΕΝΟΥΝ ΑΠΟΡΘΗΤΑ   ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΠΙΑ ΕΞΩ ΑΠ’ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ.
 Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ: ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΜΩΑΜΕΘ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ.
ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΙ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΕΠΙΤΕΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΠΟΡΘΗΤΗ ΠΟΛΗ.
Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΕΧΕΙ ΟΡΙΣΤΕΙ ΣΤΙΣ ΠΕΝΤΕ Η ΩΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙ. ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 29 ΜΑΪΟΥ 1453.
ΚΑΙ Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΡΧΙΖΕΙ. ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΣΦΥΡΟΚΟΠΟΥΝΤΑΙ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ.
ΤΑ ΠΛΗΘΗ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΧΟΥΝ ΚΥΚΛΩΣΕΙ ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΑΤΙΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΑΝ ΑΓΡΙΑ ΘΗΡΙΑ ΔΙΨΑΝΕ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΝ.
 ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ. ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ.
ΤΑ ΒΕΛΗ ΠΕΦΤΟΥΝ ΣΑ ΒΡΟΧΗ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ.
 ΜΑ ΕΚΕΙΝΟΙ ΑΝΤΕΧΟΥΝ. 
ΦΛΟΓΕΣ ΦΩΤΙΑΣ ΠΕΤΑΓΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ.
ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΟΛΑΣΗ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ.
ΑΜΕΤΡΗΤΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΟΡΜΑΝΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΤΕΙΧΗ ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΑΡΦΑΛΩΣΟΥΝ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ.
ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ.
ΘΑ ΔΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΠΟΛΗ. 
 ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΑΤΙΣΜΕΝΟΙ. ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΤΡΗΤΟΙ. 250.000 ΦΑΝΑΤΙΣΜΕΝΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΛΗ.
 ΜΑΧΟΝΤΑΙ ΣΑΝ ΤΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ.
ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΔΕ ΘΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΝ ΠΟΤΕ.
 ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΤΕΙΧΗ ΜΑΧΟΝΤΑΙ ΜΟΛΙΣ 7.000 ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ.
ΓΥΡΩ ΤΟΥΣ Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΣ.
ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΠΟΛΗ.
ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΤΟΥΣ, ΟΠΩΣ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΠΕΡΣΕΣ.
 ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥΣ Ο ΜΩΑΜΕΘ ΦΑΝΑΤΙΖΕΙ ΤΑ ΠΛΗΘΗ.
ΟΡΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΩΣΕΙ ΜΕΓΑΛΑ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΗ.
 ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΤΕΙΧΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ.
ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΦΟΡΑ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ.
ΑΥΤΗ ΠΡΕΠΕΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ.
 Ο ΜΩΑΜΕΘ ΚΑΛΕΙ ΣΕ ΠΡΟΣΕΥΧΗ. ΖΗΤΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΛΑΧ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΓΚΛΗΜΑ.
ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΤΕΙΧΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΛΙΤΑΝΕΙΑ.
 ΜΑ Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΤΩ.
ΚΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΤΑΥΡΟΚΟΠΙΕΤΑΙ… Ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΤΕΙΧΗ. ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΤΟΥ.
 ΑΛΛΑ ΕΝΑ ΦΟΒΕΡΟ ΚΑΝΟΝΙ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΕΙ ΤΑ ΑΠΟΡΘΗΤΑ ΤΕΙΧΗ.
 Η ΜΕΓΑΛΗ BΟΜBΑΡΔΑ.
ΜΕ ΠΕΙΣΜΑ ΚΑΙ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΝ ΤΟ ΣΤΟΧΟ ΤΟΥΣ.
 ΚΙ ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΔΕΙΛΙΑΖΕΙ Ο ΜΩΑΜΕΘ ΔΙΑΤΑΖΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΜΑΣΤΙΓΩΣΟΥΝ. ΠΕΤΡΕΣ ΚΑΙ ΚΑΥΤΗ ΠΙΣΣΑ ΡΙΧΝΟΝΤΑΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ.
ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΤΡΗΤΟΙ.
 ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ ΚΑΝΟΝΙ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΕΙ ΤΑ ΤΕΙΧΗ.
ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΜΑΧΟΝΤΑΙ ΓΕΝΝΑΙΑ ΑΛΛΑ ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥΣ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΕΞΑΝΤΛΟΥΝΤΑΙ.
 ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ Ο ΜΩΑΜΕΘ ΕΞΑΠΟΛΥΕΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΑΓΡΙΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΟΥ: ΤΟΥΣ ΦΟΒΕΡΟΥΣ ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΥΣ!
 ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΘΟΡΥΒΟΣ ΑΠΟ ΦΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΥΜΠΑΝΑ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΠΑΝΙΚΟΒΑΛΛΕΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ.
 ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΧΤΥΠΟΥΝ.
 ΕΛΕΟΣ, ΕΛΕΟΣ, ΚΥΡΙΕ. ΛΥΠΗΣΟΥ ΜΑΣ!
ΛΥΠΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΣΟΥ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΕΣ ΠΑΝΤΟΤΕ ΣΕ ΜΑΣ! ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΠΙΣΤΟΥΣ ΝΑ ΒΕΒΗΛΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΟΛΗ.
 ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΗ ΜΑΣ ΑΦΗΝΕΤΕ. ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΤΩΡΑ ΤΗΝ ΥΣΤΑΤΗ ΣΤΙΓΜΗ.
ΜΑ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΧΕ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ.
ΟΠΩΣ ΤΟΤΕ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ.
ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΣΤΗ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ. ΕΠΡΕΠΕ Η ΠΟΛΗ ΝΑ ΠΕΣΕΙ.
ΓΙΑΤΙ ΑΞΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΚΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΛΑΤΙΑ, ΑΛΛΑ Η ΟΡΘΗ ΠΙΣΤΗ. ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΑΥΤΗ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕ ΝΑ ΧΑΘΕΙ.
Ο ΕΧΘΡΟΣ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΩΡΑ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΡΗΓΜΑ ΣΤΑ ΤΕΙΧΗ ΜΕ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΜΠΟΜΠΑΡΔΑ.
 ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΟΡΜΟΥΝ ΜΕΣΑ. ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ ΤΟΥ ΤΕΙΧΟΥΣ. 
ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΟ ΗΞΕΡΑΝ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ.
 ΥΠΗΡΧΕ Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΟΤΙ ΜΟΛΙΣ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΘΑ ΚΡΥΦΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΤΟΤΕ Η ΠΟΛΗ ΘΑ ΠΕΣΕΙ.ΚΑΙ Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΑΥΤΗ ΕΙΧΕ ΜΟΛΙΣ ΕΚΠΛΗΡΩΘΕΙ.
 ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΝΥΧΤΑ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΓΙΑ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΩΡΕΣ ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΣΕ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
 ΤΑ ΠΕΡΗΦΑΝΑ ΤΕΙΧΗ, ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΠΟΥ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΤΕ ΔΕ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ, ΛΥΓΙΖΟΥΝ.
ΕΤΣΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ.
Η ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΠΟΛΗ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΛΥΓΙΖΕΙ. 
 ΤΩΡΑ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΤΕΙΧΗ ΕΧΟΥΝΕ ΜΠΕΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΟΥΡΚΟΙ.
ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΑΧΗ ΣΩΜΑ ΜΕ ΣΩΜΑ.
ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΣΙΜΕΣ.
ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΠΑΝΙΚΟ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΠΟΡΤΑ ΣΤΑ ΤΕΙΧΗ ΕΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ ΞΕΚΛΕΙΔΩΤΗ. ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ.
 Ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΠΕΦΤΕΙ.
Η ΠΟΛΗ ΧΑΝΕΙ ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΤΗΣ… ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΛΑΒΑΡΟ ΥΨΩΝΕΤΑΙ.
ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΡΙΧΝΕΙ ΤΟ ΗΘΙΚΟ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ:  Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ! Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ! Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ!
 Βασίλης Φράγκος 
Βασίλης Φράγκος 
Πρεπει να θυμομαστε  την αλωση της  Κωνσταντινουπολης  και να πενθουμε  γιαυτην διοτι ετσι για παντα  θα υπενθυμιζουμε στους τουρκους οτι η Πολη ειναι δικη μας και την πηραν απο εμας !

29 Μαΐου, 2018

Το Άγιο Πνεύμα, ψιθύρισαν,κάθισε πάνω στο κεφάλι του σταυλίτη του Χουσεΐν!




..."Θα είχε περάσει ένας μήνας από τότε. Ήταν ανήμερα της Πεντηκοστής κι όπως ο Ιωάννης έβγαινε, τελευταίος, απ' την εκκλησία, ένα περιστέρι κάθησε πάνω στο κεφάλι του.
Οι λιγοστοί χριστιανοί που βρέθηκαν στον αυλόγυρο της εκκλησίας, έκαναν το σταυρό τους:
- Το Άγιο Πνεύμα, ψιθύρισαν, το Αγιο Πνεύμα κάθισε πάνω στο κεφάλι του σταυλίτη του Χουσεΐν!
Είδαν τον Ιωάννη να πιάνει το περιστέρι με τα δυό του χέρια, χωρίς καν να δείξει φόβο το πουλί.
Το'φερε κοντά στο πρόσωπό του, φίλησε τ' άσπρα του φτερά, το πουλί του τσίμπησε τα χείλη με το ράμφος του κι' αφού ο Ιωάννης έλυσε κάτι που κρεμόταν στο πόδι του πουλιού, άνοιξε τα χέρια του και το άφησε να πετάξει ελεύθερα.
Το περιστέρι όμως ήταν σα να μην ήθελε την ελευθερία του: κάθησε πάλι πάνω στο κεφάλι του Ιωάννη κι όσοι ήταν παρόντες είδαν το σταυλίτη του Χουσεΐν να κατευθύνεται προς τ'αρχοντικό του πασά, με το περιστέρι καθισμένο πάνω στο ξανθό του κεφάλι.
Όταν απομακρύνθηκε απ' τους περίεργους, ο Ιωάννης ξεδίπλωσε το κομμάτι της περγαμηνής, που είχε λύσει απ'το πόδι του πουλιού - διάβασε τα ψιλά γράμματα της Κατερίνας:
"Καλέ μου Ιβάν,
"Πώς να σ' ευχαριστήσω για το ράσο του Αλεξίου; Η μητέρα σου το' στρωσε στην αγία Τράπεζα, κάτω απ'το λινό κάλυμμα, στο παρεκκλήσι μας. Είμαι καλύτερα. Δε θ' αργήσω να' ρθω στο Προκόπι. Κι από κεί, θα σε συνοδεύσω μέχρι το Άγιον Όρος, που είναι τ' όνειρό σου - και που θα πρέπει να είναι, απ' ότι ακούμε, η πύλη του Παραδείσου.

Κατερίνα Αλεξάνδροβνα".
Από το βιβλίο ''Η μορφή ενός Αγίου''Ιωάννης ο Ρώσος.

Εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για τον Κ. Παλαιολόγο και τους υπερασπιστές της Βασιλίδας των πόλεων



Η 29η Μαΐου αποτελεί ημέρα ανάμνησης της Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως από τους Οθωμανούς καθώς και της ηρωικής θυσίας του τελευταίου Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και των υπερασπιστών της Βασιλίδας των Πόλεων.
Στην Καστροπολιτεία του Μυστρά, στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Δημητρίου, τελέσθηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας κ. Ευσταθίου. Στη συνέχεια τελέσθηκε επιμνημόσυνη δέηση, για τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, που στις 6 Ιανουαρίου 1449, ανήμερα των Φώτων, στέφθηκε στον ίδιο χώρο Αυτοκράτορας του Βυζαντίου, το οποίο βρισκόταν ήδη σε δεινή θέση. Ακολούθησε ομιλία του φιλόλογου και Διευθυντή του 4ου Γυμνασίου Σπάρτης κ. Ιωάννη Κονδυλόπουλου, με θέμα «Η 29η Μαΐου και το χρέος μας».



Αμέσως μετά αρχές και κοινό μετέβησαν στον Ανδριάντα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στην πλατεία του Μυστρά, όπου παρόντος του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκοπίου Παυλόπουλου, τελέσθηκε Τρισάγιο και έγινε κατάθεση στεφάνου. Οι εκδηλώσεις τιμής και μνήμης ολοκληρώθηκαν με τήρηση ενός λεπτού σιγής και ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου από τιμητικό στρατιωτικό άγημα. Ιδιαίτερης αναφοράς χρήζουν οι δύο κυρίες του Λυκείου Ελληνίδων Σπάρτης, που με τις βυζαντινές ενδυμασίες τους μετέφεραν νοερά τους παρευρισκόμενους στην εποχή του Βυζαντίου καθώς και η πτήση αεροπλάνου το οποίο έρανε με ροδοπέταλα τον Ανδριάντα κατά την ώρα της απόδοσης τιμών.

Στις φετινές εκδηλώσεις παραβρέθηκαν, μεταξύ άλλων, ο Υφυπουργός Εξωτερικών κ. Τέρενς Κουίκ, ως εκπρόσωπος της Κυβέρνησης, ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κύπρου κ. Δημήτριος Συλλούρης, ο Γενικός Γραμματέας Συντονισμού του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης κ. Τζανέτος Φιλιππάκος, οι Βουλευτές Λακωνίας κ.κ Σταύρος Αραχωβίτης και Αθανάσιος Δαβάκης, ο Βουλευτής Β΄ Αθηνών κ. Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, η Αντιπεριφερειάρχης Π.Ε Λακωνίας κ. Αδαμαντία Τζανετέα, ο Πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου κ. Ηλίας Στρατηγάκος, ο Δήμαρχος Δ. Σπάρτης κ. Ευάγγελος Βαλιώτης, περιφερειακοί και δημοτικοί σύμβουλοι, εκπρόσωποι των Σωμάτων Ασφαλείας, της Εκπαίδευσης, φορέων και συλλόγων.



Αμέσως μετά οι επίσημοι μετέβησαν στο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Σπάρτης, όπου έλαβε χώρα τιμητική εκδήλωση για τον σεπτό Ποιμενάρχη μας κ. Ευστάθιο, κατά τη διάρκεια της οποίας ο Δήμος Σπάρτης τον ανακήρυξε Επίτιμο Δημότη, αναγνωρίζοντας με αυτό τον τρόπο το επί τριάντα οκτώ έτη πολύτιμο πνευματικό, φιλανθρωπικό και κοινωνικό του έργο (σύντομα θα δημοσιευθεί αναλυτική παρουσίαση της εκδήλωσης).




Ἡ Ὁσία Ὑπομονή



Εἰκάζεται ὅτι εἶναι ἡ τελευταία Αὐτοκράτειρα τοῦ Βυζαντίου (1390-1450 μ.Χ.). Λεγόταν Ἑλένη Δραγάση καὶ εἶναι ἡ μοναδικὴ Σλάβα, ποὺ ἔγινε αὐτοκράτειρα τοῦ Βυζαντινοῦ θρόνου.

 Ἐπίσης, ἦταν κόρη τοῦ ἡγεμόνα τῆς Βορειοανατολικῆς Μακεδονίας Κωνσταντίνου Δραγάση καὶ σύζυγος τοῦ Μανουὴλ Β´ Παλαιολόγου. 
Εἶναι ὅπως γράφουν οἱ Ἱστορικοί, ἡ «Πολύπαις καὶ Καλλίπαις», μητέρα, μὲ ὀκτὼ παιδιά, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ὁ Ἰωάννης Η´ Παλαιολόγος αὐτοκράτορας (1425-1448) καὶ ὁ Κωνσταντῖνος ΙΑ´, ὁ Ἐθνομάρτυρας τελευταῖος Αὐτοκράτορας (1448-1453 – 29 Μαΐου μαύρη ἡμέρα ἁλώσεως τῆς Βασιλεύουσας).
 Ἡ Ἁγία Ὑπομονή, εἶχε τὸ ὄνομα τῆς μητέρας τοῦ Πρώτου αὐτοκράτορα Ἁγίου Κωνσταντίνου, τῆς Ἁγίας Ἑλένης: (Κωνσταντῖνος, υἱὸς Ἕλενης ἵδρυσε τὴν Πόλη καὶ Κωνσταντῖνος, υἱὸς Ἑλένης ἔπεσε μαχόμενος ὑπὲρ τῆς Πόλεως αὐτῆς!). Ὁλόκληρη ἡ ζωή της ἦταν ζωὴ ἁγιότητας καὶ προπάντων ζωὴ ἀγῶνος μὲ ὑπομονὴ καὶ καρτερικότητα. Γι᾿ αὐτὸ καὶ μετὰ τὸν θάνατο τοῦ συζύγου της (1425), ἔγινε Μοναχὴ μὲ τὸ ὄνομα Ὑπομονή. Εἶναι ἐκείνη, ποὺ μέσα σ᾿ ὅλα τὰ καθήκοντά της, ὡς Αὐτοκράτειρα, ὡς σύζυγος, ὡς Μητέρα πολλῶν παιδιῶν ἄσκησε ἔντονα καὶ τὸ ἔργο τῆς φιλανθρωπίας, μὲ τὴν ἵδρυση καὶ συντήρηση στὸ Μοναστήρι ποὺ ἐφυλάσσετο τὸ ἱερὸΛείψανο τοῦ Ὁσίου Παταπίου, Γηροκομεῖο μὲ τὸ ὄνομα «Καθίδρυμα τῆς Ἐλπίδος τῶν Ἀπηλπισμένων». 
Τὸ φιλομόναχο ἰδεῶδες, δὲν τὸ ἔζησε μόνον ἡ ἴδια, ἀλλὰ τὸ μετέδωκε σ᾿ ὁλόκληρη σχεδὸν τὴν οἰκογένειά της. Ὁ σύζυγός της Μανουὴλ παραιτήθηκε ἀπὸ τὸ θρόνο του καὶ ἐτελείωσε τὴν ζωήν του ὡς Μοναχός. Ἡ πενθερά της, ἡ κουνιάδα της, τὰ ἀγόρια της Θεόδωρος, Ἀνδρόνικος καὶ Δημήτριος ἐτελείωσαν τὴν ζωή τους ὡς Μοναχοί. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ ἐγγονή της, κόρη τοῦ γιοῦ της Θωμᾶ, Ἑλένη, ἔγινε Μοναχὴ μὲ τὸ ὄνομα Ὑπομονὴ στὴ Λευκάδα. Ἡ Ἁγία Ὑπομονὴ ἔζησε σὰν μοναχὴ περίπου 25 χρόνια μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ συζύγου της καὶ ἡ ἴδια ἐκοιμήθη τὸ 1450. Μόνασε στὴ Μονὴ τῆς Κυρᾶς Μάρθας, ποὺ μετὰ τὴν ἅλωση καταστράφηκε, ὅπως καὶ πολλὰ ἄλλα Μοναστήρια καὶ Ναοί. Εἰκόνα της εὑρίσκεται στὴν Ἱ. Μονὴ ὁσίου Παταπίου στὸ Λουτράκι Κορινθίας. Ἀνάμνησις τῆς θλιβερᾶς ἁλώσεως τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων, τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὑπὸ τῶν ἀντίχριστων (Τρίτη 29 Μαΐου 1453).
https://www.osotir.org/2017/05/29/to-synaksari-tis-imeras-29-5/ 

28 Μαΐου, 2018

Θαυμαστή εμφάνιση της Παναγίας στο Πόρτο Λάγος τον Αύγουστο 2005

Αποτέλεσμα εικόνας για Θαυμαστή εμφάνιση της Παναγίας στο Πόρτο Λάγος τον Αύγουστο 2005
Από Newsroom

Αφήγηση π. Νήφωνος, Ι. Μ. Βατοπεδίου Αγίου Όρους

Είμαστε συγκλονισμένοι γιατί αυτές τις ημέρες ψάλλαμε παρακλήσεις στην Παναγία μας, για την εορτή της Κοιμήσεώς της, ειδικά όμως για ένα εννιάχρονο κοριτσάκι από την Κύπρο, την μικρή Αναστασία, που έπασχε από καρκίνο του πνεύμονα.

Την Κυριακή η μικρή Αναστασία κοιμήθηκε εν Κυρίω, και την Δευτέρα έγινε η κηδεία της στην Κύπρο. Το απόγευμα στις 4 και μισή ένας προσκυνητής από την Καβάλα, άγνωστος σε εμάς και χωρίς να γνωρίζει τίποτε για το κοριτσάκι πήγε να προσκυνήσει την Παναγία στην εκκλησία μας. Βγαίνοντας από τον Ναό συναντήθηκε στην γέφυρα της εκκλησίας με μια μοναχή η οποία κρατούσε στο χέρι της ένα κοριτσάκι.

Η μοναχή του είπε ότι το κοριτσάκι δεν ήταν δικό της αλλά το παίρνει μαζί της και προχώρησε στην εκκλησία.

Ο νεαρός παραξενεύτηκε και νόμισε ότι η μοναχή θα πάρει το μικρό παιδί στην μονή για να μονάσει.Την ακολούθησε για να την ρωτήσει από ποιο μοναστήρι είναι.

Περίμενε ένα τέταρτο να βγει και όταν έβλεπε ότι αργούσε μπήκε στην εκκλησία αλλά μοναχή και κοριτσάκι είχαν εξαφανιστεί. Έψαξε παντού ακόμη και στο ιερό και πάλι μάταια, κανείς δεν υπήρχε.
Τότε έτρεξε σε μένα, μου διηγήθηκε το γεγονός και μου ζήτησε να ψάξουμε ακόμη και σε κρυφές γωνιές του ιερού. Του ζήτησα να μου πει πως ήταν το κοριτσάκι και τι φορούσε. Του έδειξα φωτογραφίες που έχουμε εδώ από άλλες παρακλήσεις και μόλις έφτασε στην μικρή Αναστασία με βεβαιότητα μου είπε: αυτό είναι το κοριτσάκι.
Τον ρωτάω: -είσαι σίγουρος;- – ΝΑΙ- μου λέει μονολεκτικά.

Του εξήγησα ότι το κοριτσάκι αυτό σήμερα το πρωί το έθαψαν στην Κύπρο και του είπα όλη την ιστορία.

Μετά συγκλονισμένος έβαλα τα κλάματα, το ίδιο και ο νεαρός και με ρώτησε -και ποια ήταν η μοναχή;

– Μάλλον η Παναγία του είπα και τότε ήταν που ο νεαρός συγκλονισμένος άρχισε να κλαίει γοερά και συνεχώς.

Ξέραμε ότι η Παναγία είναι πάντα παρούσα στο μέρος αυτό και είναι μοναδική παρηγοριά που έρχεται κοντά μας.

(Από το Βιβλίο-Η ΠΑΝΤΩΝ ΑΝΑΣΣΑ-Φανερώσεις και θαύματα της Θεοτόκου-Εκδόσεις Σταμούλη).
Σχετική εικόνα

Ὁ Ἅγιος Εὐτυχὴς ἐπίσκοπος Μελιτηνῆς

Αποτέλεσμα εικόνας για Ὁ Ἅγιος Εὐτυχὴς ἐπίσκοπος Μελιτηνῆς
Ὑπῆρξε ἄξιος στρατιώτης Χριστοῦ καὶ ἀκούραστος ἐργάτης τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ καρποφόρα διδασκαλία του καὶ τὰ ἐποικοδομητικά του ἔργα κράτησαν πολλὲς ψυχὲς ὄρθιες στὴ χριστιανικὴ πίστη. Μάλιστα, εἶχε τὸ χάρισμα νὰ ἁλιεύει ψυχὲς στὸ Χριστὸ μὲ τὰ σωτήρια δίχτυα τοῦ Εὐαγγελίου. Καὶ τὸ σπουδαιότερο, ἦταν ἕτοιμος νὰ δώσει καὶ τὴν ζωή του γιὰ τὴν ἀσφάλεια καὶ τὴν σωτηρία αὐτῶν τῶν ψυχῶν, μιμούμενος τὸν Κύριο, ποὺ εἶπε: «Καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι, καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν». Δηλαδή, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Μεσσίας, δὲν ἦλθε στὸν κόσμο γιὰ νὰ ὑπηρετηθεῖ, ἀλλὰ ἦλθε γιὰ νὰ ὑπηρετήσει καὶ νὰ δώσει τὴν ζωή του λύτρο, γιὰ νὰ ἐξαγορασθοῦν καὶ νὰ ἐλευθερωθοῦν ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τὸ θάνατο πολλοί. Ὁ φθόνος, ὅμως, τῶν πωρωμένων εἰδωλολατρῶν ὁδήγησε στὴ σύλληψη τοῦ Εὐτυχοῦς καὶ κατόπιν στὸ μαρτυρικὸ θάνατο, μέσα στὰ βαθειὰ νερὰ ἑνὸς ποταμοῦ. Ὁ Σωφρόνιος Εὐστρατιάδης στὸ Ἁγιολόγιό του, ἰσχυρίζεται ὅτι ἐσφαλμένα γράφεται Εὐτυχὴς καὶ μάλιστα ἐπίσκοπος Μελιτηνῆς καὶ ὅτι τὸ σωστὸ εἶναι Εὐτύχιος μάρτυς καὶ ὄχι ἐπίσκοπος.