Ἡ πρωτεύουσα τῆς Θεσσαλίας, ἡ Λάρισα, πανηγυρίζει τήν 15η Μαΐου τήν ἑορτή τοῦ πολιούχου της ἁγίου Ἀχιλλίου.
Ἀρχιερέας τοῦ 4ου αἰώνα ὁ Ἀχίλλιος μέ τή λαμπρότητα τῆς ἀκτινοβόλου φυσιογνωμίας του καταύγασε τήν ἐποχή του καί ἐξακολουθεῖ νά φωτίζει τίς γενεές τῶν ὀρθοδόξων πιστῶν.
Ἀποτελεῖ δέ ὄχι μόνο καύχημα καί προστάτη τῆς Λάρισας ἀλλά καί παράδειγμα ἐμπνευσμένου, ἀξίου καί ἁγίου κληρικοῦ.
Ἡ ἔνδοξη Καππαδοκία εἶναι ἡ πατρίδα του. Γεννήθηκε καί γαλουχήθηκε ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐνδιαφέρθηκαν νά μεταδώσουν ἀπό πολύ νωρίς στό τρυφερό τους βλαστάρι ὅ,τι πιό πολύτιμο διέθεταν, τήν πίστη στό Χριστό καί τήν εὐσέβεια. Καί αὐτός ἀπό τά παιδικά του χρόνια ἐκδήλωσε τήν ἀγαθή του φύση καί ἀνταποκρίθηκε στούς ἵερους πόθους τῶν γονέων τοῦ προσπαθώντας νά μιμηθεῖ τίς ἀρετές τους. Νέος ἀκόμη παρουσίασε προσωπικότητα σεβαστῆ μέ μόρφωση φιλοσοφική καί θεολογική καί συγχρόνως καλλιέργεια ἀξιόλογή της ψυχῆς.
Σ αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἡλικία τῆς νεότητάς του, πού ἄλλοι νέοι ἑλκύονται καί τέρπονται ἀπό κατακτήσεις θέσεων, ἀξιωμάτων καί πλούτου ὑλικοῦ, ὁ Ἀχίλλιος αἰσθάνθηκε ἔντονη μέσα του τήν κλήση τοῦ Θεοῦ καί τόν πόθο τῆς ἀφιερώσεως σ’ αὐτόν. Τότε πῆρε τήν ἀπόφαση νά ἐπισκεφθεῖ τούς τόπους πού ἔζησε, δίδαξε καί ἔπαθε ὁ Κύριος Ἰησοῦς, ἀλλά καί τή Ρώμη, ὅπου μαρτύρησαν οἱ δυό μεγάλοι πρωτοκορυφαῖοι ἀπόστολοι Πέτρος καί Παῦλος.
Ἡ ἔνδοξη Καππαδοκία εἶναι ἡ πατρίδα του. Γεννήθηκε καί γαλουχήθηκε ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐνδιαφέρθηκαν νά μεταδώσουν ἀπό πολύ νωρίς στό τρυφερό τους βλαστάρι ὅ,τι πιό πολύτιμο διέθεταν, τήν πίστη στό Χριστό καί τήν εὐσέβεια. Καί αὐτός ἀπό τά παιδικά του χρόνια ἐκδήλωσε τήν ἀγαθή του φύση καί ἀνταποκρίθηκε στούς ἵερους πόθους τῶν γονέων τοῦ προσπαθώντας νά μιμηθεῖ τίς ἀρετές τους. Νέος ἀκόμη παρουσίασε προσωπικότητα σεβαστῆ μέ μόρφωση φιλοσοφική καί θεολογική καί συγχρόνως καλλιέργεια ἀξιόλογή της ψυχῆς.
Σ αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἡλικία τῆς νεότητάς του, πού ἄλλοι νέοι ἑλκύονται καί τέρπονται ἀπό κατακτήσεις θέσεων, ἀξιωμάτων καί πλούτου ὑλικοῦ, ὁ Ἀχίλλιος αἰσθάνθηκε ἔντονη μέσα του τήν κλήση τοῦ Θεοῦ καί τόν πόθο τῆς ἀφιερώσεως σ’ αὐτόν. Τότε πῆρε τήν ἀπόφαση νά ἐπισκεφθεῖ τούς τόπους πού ἔζησε, δίδαξε καί ἔπαθε ὁ Κύριος Ἰησοῦς, ἀλλά καί τή Ρώμη, ὅπου μαρτύρησαν οἱ δυό μεγάλοι πρωτοκορυφαῖοι ἀπόστολοι Πέτρος καί Παῦλος.
Πῆγε ὡς εὐλαβής προσκυνητής καί εἶδε καί ἀναπόλησε ἱερές σκηνές καί θεῖες διδασκαλίες. Συγκινήθηκε καί ἐνθουσιάσθηκε. Γέμισε ὁ ἐσωτερικός του κόσμος ἀπό ἱερά συναισθήματα. Οἱ προσκυνηματικές αὐτές εὐλαβεῖς ἐπισκέψεις του ἔγιναν φωνή τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία τόν καλοῦσε πλέον μόνιμα καί ὑπεύθυνα στή διακονία τῆς Ἐκκλησίας. Καί πῆρε ὁ Ἀχίλλιος τήν τελική πλέον ἀπόφαση νά ἀφιερώσει τή ζωή του στό κήρυγμα τοῦ θείου λόγου.
Ἀρχίζει ἀπό τότε τήν περιοδεία του καί κηρύττει συνέχεια τό λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἀψηφᾶ δυσκολίες, ἐμπόδια, δυσμενεῖς συνθῆκες. Θαυμαστής καί μιμητής τοῦ ἀποστόλου Παύλου θά μποροῦσε καί αὐτός νά ἐπαναλάβει: ''Ἐν κόπῳ καί μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καί δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καί γυμνότητι…'' (Β΄ Κορ. ια΄ 27).
Ἡ σπουδαία ὅμως προσωπικότητα τοῦ Ἀχιλλίου καί ἡ ἐνθουσιώδης ἱεραποστολική δράση του ἦταν φυσικό νά γίνει γρήγορα γνωστή ὄχι μόνο στά μέρη ἀπό ὅπου αὐτός πέρασε ἀλλά καί πιό πέρα. Ἔτσι ἔγινε ἀπό τούς ἐγγύς καί τούς μακράν πολύ ἀγαπητός καί σεβαστός.
Ἀλλά ἦρθε καί ὁ καιρός πού ὁ Κύριος τόν τίμιο καί καλά διακονήσαντα ἐργάτη Του θά τόν ἀνεβάσει ψηλότερα. Οἱ γάρ καλῶς διακονήσαντες βαθμόν ἑαυτοῖς καλόν περιποιοῦνται (Α΄ Τίμ. γ΄ 13). Συγχρόνως ὅμως θά ζητήσει ἀπό αὐτόν διακονία πιό ὑπεύθυνη. Καί νά ὅτι ὁ πιστός λαός τῆς Λάρισας, ὅταν πληροφορήθηκε καί εἶδε τόν ζηλωτή κήρυκα, ζήτησε νά τόν κάνει Ἐπίσκοπό του. Διακρινόταν ἄλλωστε ὁ Ἀχίλλιος καί συγκέντρωνε τά ἀπαραίτητα προσόντα τά ὁποῖα ζητοῦσε ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀπό τούς Ἐπισκόπους (Α΄ Τιμ. γ΄ 1 καί ἑξῆς).
Μιά τέτοια μορφή ὅπως ὁ Ἀχίλλιος, ὅταν ἀνέβηκε στό ἀξίωμα τῆς Ἀρχιερωσύνης, δέν πρόσεξε μόνο τό μέγεθος τῆς τιμῆς ἀλλά κυρίως τή βαρύτητα τῆς εὐθύνης. Τό συνεχές κήρυγμα καί ἡ ἄσκηση τῆς φιλανθρωπίας ἦταν τό κύριο ἔργο τοῦ νέου Ἐπισκόπου. Ἡ ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου πρέπει νά γίνει γνωστή σ’ ἐκείνους πού τήν ἀγνοοῦν καί ἀκόμη πιό γνωστή καί πιό ἀγαπητή σ’ ἐκείνους πού τήν κατέχουν.
Ὅμως ἐκείνη ἡ ἐποχή ἦταν κρίσιμη γιά τήν Ἐκκλησία. Ἡ αἵρεση τοῦ Ἀρείου σάν ἀρρώστια ἐπιδημική μάστιζε τήν Ἐκκλησία ὁλόκληρη μέ κίνδυνο νά μολύνει τήν ὀρθόδοξη πίστη. Μπροστά στό μεγάλο αὐτό κίνδυνο ὁ πρῶτος Χριστιανός αὐτοκράτορας, ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, συγκάλεσε στή Νίκαια τήν Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδο. Μεταξύ τῶν 318 θεοφόρων Πατέρων συμμετεῖχε καί ὁ ἐπίσκοπος Λαρίσης Ἀχίλλιος. Μέ τή συναίσθηση τῆς κρισιμότητας τῶν καιρῶν καί τῆς ἐπισκοπικῆς του εὐθύνης παρακολούθησε τίς ἐργασίες τῆς Συνόδου μέ πολλή σοβαρότητα καί συνοχή. Ὕψωσε φωνή διαμαρτυρίας καί στηλίτευσε τήν αἵρεση καί τόν αἱρεσιάρχη Ἄρειο.
Τό Ἅγιον Πνεῦμα κατηύγασε τή Σύνοδο καί ἔδωσε τήν ὄρθη λύση καί τή μεγάλη νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας. Στό τέλος περιχαρής γιά τή νίκη τῆς Ἐκκλησίας, εὐγνώμων πρός τόν Θεό ὑπέγραψε καί ὁ Ἀχίλλιος τά πρακτικά της ἁγίας Συνόδου, ἡ ὁποία θά μείνει στήν ἱστορία ὡς λαμπρός καθοδηγητικός προβολέας τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀρχίζει ἀπό τότε τήν περιοδεία του καί κηρύττει συνέχεια τό λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἀψηφᾶ δυσκολίες, ἐμπόδια, δυσμενεῖς συνθῆκες. Θαυμαστής καί μιμητής τοῦ ἀποστόλου Παύλου θά μποροῦσε καί αὐτός νά ἐπαναλάβει: ''Ἐν κόπῳ καί μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καί δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καί γυμνότητι…'' (Β΄ Κορ. ια΄ 27).
Ἡ σπουδαία ὅμως προσωπικότητα τοῦ Ἀχιλλίου καί ἡ ἐνθουσιώδης ἱεραποστολική δράση του ἦταν φυσικό νά γίνει γρήγορα γνωστή ὄχι μόνο στά μέρη ἀπό ὅπου αὐτός πέρασε ἀλλά καί πιό πέρα. Ἔτσι ἔγινε ἀπό τούς ἐγγύς καί τούς μακράν πολύ ἀγαπητός καί σεβαστός.
Ἀλλά ἦρθε καί ὁ καιρός πού ὁ Κύριος τόν τίμιο καί καλά διακονήσαντα ἐργάτη Του θά τόν ἀνεβάσει ψηλότερα. Οἱ γάρ καλῶς διακονήσαντες βαθμόν ἑαυτοῖς καλόν περιποιοῦνται (Α΄ Τίμ. γ΄ 13). Συγχρόνως ὅμως θά ζητήσει ἀπό αὐτόν διακονία πιό ὑπεύθυνη. Καί νά ὅτι ὁ πιστός λαός τῆς Λάρισας, ὅταν πληροφορήθηκε καί εἶδε τόν ζηλωτή κήρυκα, ζήτησε νά τόν κάνει Ἐπίσκοπό του. Διακρινόταν ἄλλωστε ὁ Ἀχίλλιος καί συγκέντρωνε τά ἀπαραίτητα προσόντα τά ὁποῖα ζητοῦσε ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀπό τούς Ἐπισκόπους (Α΄ Τιμ. γ΄ 1 καί ἑξῆς).
Μιά τέτοια μορφή ὅπως ὁ Ἀχίλλιος, ὅταν ἀνέβηκε στό ἀξίωμα τῆς Ἀρχιερωσύνης, δέν πρόσεξε μόνο τό μέγεθος τῆς τιμῆς ἀλλά κυρίως τή βαρύτητα τῆς εὐθύνης. Τό συνεχές κήρυγμα καί ἡ ἄσκηση τῆς φιλανθρωπίας ἦταν τό κύριο ἔργο τοῦ νέου Ἐπισκόπου. Ἡ ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου πρέπει νά γίνει γνωστή σ’ ἐκείνους πού τήν ἀγνοοῦν καί ἀκόμη πιό γνωστή καί πιό ἀγαπητή σ’ ἐκείνους πού τήν κατέχουν.
Ὅμως ἐκείνη ἡ ἐποχή ἦταν κρίσιμη γιά τήν Ἐκκλησία. Ἡ αἵρεση τοῦ Ἀρείου σάν ἀρρώστια ἐπιδημική μάστιζε τήν Ἐκκλησία ὁλόκληρη μέ κίνδυνο νά μολύνει τήν ὀρθόδοξη πίστη. Μπροστά στό μεγάλο αὐτό κίνδυνο ὁ πρῶτος Χριστιανός αὐτοκράτορας, ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, συγκάλεσε στή Νίκαια τήν Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδο. Μεταξύ τῶν 318 θεοφόρων Πατέρων συμμετεῖχε καί ὁ ἐπίσκοπος Λαρίσης Ἀχίλλιος. Μέ τή συναίσθηση τῆς κρισιμότητας τῶν καιρῶν καί τῆς ἐπισκοπικῆς του εὐθύνης παρακολούθησε τίς ἐργασίες τῆς Συνόδου μέ πολλή σοβαρότητα καί συνοχή. Ὕψωσε φωνή διαμαρτυρίας καί στηλίτευσε τήν αἵρεση καί τόν αἱρεσιάρχη Ἄρειο.
Τό Ἅγιον Πνεῦμα κατηύγασε τή Σύνοδο καί ἔδωσε τήν ὄρθη λύση καί τή μεγάλη νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας. Στό τέλος περιχαρής γιά τή νίκη τῆς Ἐκκλησίας, εὐγνώμων πρός τόν Θεό ὑπέγραψε καί ὁ Ἀχίλλιος τά πρακτικά της ἁγίας Συνόδου, ἡ ὁποία θά μείνει στήν ἱστορία ὡς λαμπρός καθοδηγητικός προβολέας τῆς Ἐκκλησίας.
Στή Σύνοδο δόθηκε εὐκαιρία καί στό Μέγα Κωνσταντῖνο, πού πολλά ἄκουγε γιά τόν Ἀχίλλιο, νά τόν γνωρίσει προσωπικά. Καί μαζί μέ τήν τιμή καί τόν ἔκδηλο σεβασμό του τοῦ πρόσφερε ἀξιόλογο χρηματικό ποσό γιά τίς ἀνάγκες τῆς ἐπαρχίας του.
Ἀπό τήν Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδο ὁ Ἀχίλλιος ἐπέστρεψε ἀνανεωμένος στή Λάρισα. Μέ νέες δυνάμεις συνεχίζει τό ἔργο του. Μαζί μέ τήν περιοδεία, τό κήρυγμα καί τή φιλανθρωπία, κτίζει ναούς περικαλλεῖς στή θέση τῶν εἰδωλολατρικῶν ναῶν καί συγχρόνως κάνει πολλά θαύματα. Ὁ Θεός ἀμείβοντας τήν πίστη του τοῦ ἔδωσε τό θαυματουργικό χάρισμα, γιά νά εὐεργετεῖ τά πνευματικά του τέκνα μέ τά ὁποῖα ἔρχεται σέ συνεχῆ ἐπικοινωνία ὡς πραγματικός καί φιλόστοργος πατέρας.
Γιά ὅλα αὐτά ἡ πόλη τῆς Λάρισας τιμᾶ τόν Ἅγιο. Βεβαίως στερήθηκε τό ἱερό του λείψανο, γιατί ὁ Σαμουήλ, ὁ βασιλιάς τῶν Βουλγάρων, σέ μιά ἐπίθεση ἐναντίον τῆς Θεσσαλίας τόν 10ο αἰώνα τό μετέφερε στή Βουλγαρία. Ἡ θεόσωστη ὅμως ἐπαρχία του μπορεῖ νά μήν ἔχει τό ἅγιο λείψανο, ἔχει ὅμως τή μεσιτεία καί τίς ὅλοθερμες εὐχές τοῦ ἁγίου της Ἐπισκόπου κοντά στό θρόνο τοῦ Θεοῦ!
Ἅς φιλοτιμεῖ ἡ μορφή τοῦ ἁγίου Ἀχιλλίου ὅλους τούς κληρικούς νά τόν μιμηθοῦν στή σημερινή μάλιστα κρίσιμη ἐποχή μας. Ἄς γίνει πρότυπο καί γιά ὅσους ἑτοιμάζονται νά γίνουν ἐργάτες καί κήρυκες τῆς Ἐκκλησίας Του. Ἄς προτρέπει καί ὅλους ἐμᾶς νά συνεργοῦμε κατά τό δυνατόν, γιά νά ἀναδεικνύονται τέτοιοι ἐργάτες τῆς Ἐκκλησίας, «φωστῆρες ἐν κόσμῳ, λόγον ζωῆς ἐπέχοντες» (Φιλιπ. 6 15-16), ὅπως καί ὁ Ἀχίλλιος.
Κοντάκιον τοῦ Ἁγίου. Ἦχος πλ. δ΄
Τῆς οἰκουμένης τόν ἀστέρα τόν ἀνέσπερον καί Λαρισαίων τόν ποιμένα τόν ἀκοίμητον,
τόν Ἀχίλλιον ὑμνήσωμεν ἐκβοώντες· Παρρησίαν κεκτημένος πρός τόν Κύριον,
ἐκ παντοίας τρικυμίας ἡμᾶς λύτρωσαι, ἵνα κράζωμεν Χαίροις, πάτερ Ἀχίλλιε.
Ἀπό τό βιβλίο «Καλλίνικοι Μάρτυρες»
Ἀρχιμ. Θεοδώρου Μπεράτη.
Ἀπό τήν Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδο ὁ Ἀχίλλιος ἐπέστρεψε ἀνανεωμένος στή Λάρισα. Μέ νέες δυνάμεις συνεχίζει τό ἔργο του. Μαζί μέ τήν περιοδεία, τό κήρυγμα καί τή φιλανθρωπία, κτίζει ναούς περικαλλεῖς στή θέση τῶν εἰδωλολατρικῶν ναῶν καί συγχρόνως κάνει πολλά θαύματα. Ὁ Θεός ἀμείβοντας τήν πίστη του τοῦ ἔδωσε τό θαυματουργικό χάρισμα, γιά νά εὐεργετεῖ τά πνευματικά του τέκνα μέ τά ὁποῖα ἔρχεται σέ συνεχῆ ἐπικοινωνία ὡς πραγματικός καί φιλόστοργος πατέρας.
Γιά ὅλα αὐτά ἡ πόλη τῆς Λάρισας τιμᾶ τόν Ἅγιο. Βεβαίως στερήθηκε τό ἱερό του λείψανο, γιατί ὁ Σαμουήλ, ὁ βασιλιάς τῶν Βουλγάρων, σέ μιά ἐπίθεση ἐναντίον τῆς Θεσσαλίας τόν 10ο αἰώνα τό μετέφερε στή Βουλγαρία. Ἡ θεόσωστη ὅμως ἐπαρχία του μπορεῖ νά μήν ἔχει τό ἅγιο λείψανο, ἔχει ὅμως τή μεσιτεία καί τίς ὅλοθερμες εὐχές τοῦ ἁγίου της Ἐπισκόπου κοντά στό θρόνο τοῦ Θεοῦ!
Ἅς φιλοτιμεῖ ἡ μορφή τοῦ ἁγίου Ἀχιλλίου ὅλους τούς κληρικούς νά τόν μιμηθοῦν στή σημερινή μάλιστα κρίσιμη ἐποχή μας. Ἄς γίνει πρότυπο καί γιά ὅσους ἑτοιμάζονται νά γίνουν ἐργάτες καί κήρυκες τῆς Ἐκκλησίας Του. Ἄς προτρέπει καί ὅλους ἐμᾶς νά συνεργοῦμε κατά τό δυνατόν, γιά νά ἀναδεικνύονται τέτοιοι ἐργάτες τῆς Ἐκκλησίας, «φωστῆρες ἐν κόσμῳ, λόγον ζωῆς ἐπέχοντες» (Φιλιπ. 6 15-16), ὅπως καί ὁ Ἀχίλλιος.
Κοντάκιον τοῦ Ἁγίου. Ἦχος πλ. δ΄
Τῆς οἰκουμένης τόν ἀστέρα τόν ἀνέσπερον καί Λαρισαίων τόν ποιμένα τόν ἀκοίμητον,
τόν Ἀχίλλιον ὑμνήσωμεν ἐκβοώντες· Παρρησίαν κεκτημένος πρός τόν Κύριον,
ἐκ παντοίας τρικυμίας ἡμᾶς λύτρωσαι, ἵνα κράζωμεν Χαίροις, πάτερ Ἀχίλλιε.
Ἀπό τό βιβλίο «Καλλίνικοι Μάρτυρες»
Ἀρχιμ. Θεοδώρου Μπεράτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου