23 Μαΐου, 2018

Ὁ Ὅσιος Μιχαὴλ ὁ Ὁμολογητὴς ἐπίσκοπος Συνάδων

Αποτέλεσμα εικόνας για Ὁ Ὅσιος Μιχαὴλ ὁ Ὁμολογητὴς ἐπίσκοπος Συνάδων

Πλῆ­θος ἁ­γί­ων μορ­φῶν προ­βάλ­λει κα­θη­με­ρι­νά τό ἁ­γι­ο­λό­γιο τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας μας. Ἀ­γω­νι­στές τῆς πί­στε­ως, οἱ ὁ­ποῖ­οι σέ δύ­σκο­λες πε­ρι­στά­σεις προ­έ­τα­ξαν τά στή­θη τους στή βί­α καί τήν αἵ­ρε­ση, γιά νά μέ­νει ἡ ὀρ­θό­δο­ξη πί­στη μας ἀ­λώ­βη­τη καί ἀ­νό­θευ­τη, ὅ­πως τήν ἔ­χου­με ἐ­μεῖς σή­με­ρα. Ἕ­νας τέ­τοι­ος ἦ­ταν καί ὁ Μι­χα­ήλ, ἐ­πί­σκο­πος Συ­νά­δων τῆς Φρυ­γί­ας, ὁ­μο­λο­γη­τής καί ἐμ­πνευ­σμέ­νος ἀ­γω­νι­στής τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου πί­στε­ως.

Τό πρῶ­το σπου­δαῖ­ο, τό ὁ­ποῖ­ο θά πρέ­πει νά ση­μει­ώ­σου­με γιά τή ζω­ή τοῦ ἁ­γί­ου, εἶ­ναι ἡ ἐ­πι­με­λη­μέ­νη καί εὐ­λα­βής ἀ­να­τρο­φή του. Ἦ­ταν μο­νο­γε­νής γιός πλου­σί­ων γο­νέ­ων, ἀλ­λά καί βα­θύ­τα­τα εὐ­σε­βῶν, οἱ ὁ­ποῖ­οι μέ τή συ­ναί­σθη­ση τῆς εὐ­θύ­νης τους ἀ­πέ­ναν­τι στόν γιό τους, τόν ἀ­νέ­θρε­ψαν μέ ἰ­δι­αί­τε­ρη προ­σο­χή καί φρον­τί­δα. 
Ὁ Μι­χα­ήλ ἔ­λα­βε ἐ­ξαί­ρε­τη καί σπά­νια μόρ­φω­ση. Βα­θύς γνώ­στης τῶν θεί­ων ἀ­λη­θει­ῶν, τῆς ὀρ­θο­δό­ξου πί­στε­ως καί τῶν δογ­μά­των της, ἀλ­λά καί τῆς ἄλ­λης ἐ­πι­στή­μης καί φι­λο­σο­φί­ας, ἐ­πι­βλή­θη­κε ὅ­σο λί­γοι καί στούς πλέ­ον λό­γι­ους της ἐ­πο­χῆς του.
Συγ­χρό­νως ὅ­μως ἐ­πι­με­λή­θη­κε καί καλ­λι­έρ­γη­σε καί τόν ψυ­χι­κό του κό­σμο μέ ἀ­ρε­τές καί ἁ­γι­ό­τη­τα, προ­σόν, τό ὁ­ποῖ­ο τόν ἔ­κα­νε ἀ­κό­μη πε­ρισ­σό­τε­ρο ἀ­γα­πη­τό καί πο­λύ­τι­μο στό πε­ρι­βάλ­λον του. Μί­α τέ­τοι­α φυ­σι­ο­γνω­μί­α δέν ἦ­ταν δυ­να­τόν πα­ρά γρή­γο­ρα νά κλη­θεῖ ἀ­πό τόν Θε­ό καί νά τε­θεῖ «ὡς λύ­χνος ἐ­πί τήν λυ­χνί­αν», γιά νά φω­τί­σει καί νά κα­ταυ­γά­σει.

Καί πράγ­μα­τι! Τόν πα­τρι­αρ­χι­κό θρό­νο τῆς Κων­σταν­τι­νου­πό­λε­ως κο­σμοῦ­σε τό­τε ἡ λαμ­πρή ἐ­κεί­νη καί ἐ­ξαί­ρε­τη φυ­σι­ο­γνω­μί­α, ὁ ἀ­γω­νι­στής τῆς ὀρ­θο­δό­ξου πί­στε­ως, ὁ Τα­ρά­σιος.
 Ἐ­πι­θυ­μί­α του δι­α­κα­ής ἦ­ταν νά βρεῖ ἄ­ξιους συ­νερ­γά­τες, ἱ­ε­ράρ­χες ἁ­γί­ους, στούς ὁ­ποί­ους νά ἐμ­πι­στευ­θεῖ τίς ἐ­πιμέ­ρους Ἐκ­κλη­σί­ας, τό δο­κι­μα­ζό­με­νο ποί­μνιο τοῦ Χρι­στοῦ. Δέν ἄρ­γη­σε λοι­πόν νά δι­α­κρί­νει στό πρό­σω­πο τοῦ Μι­χα­ήλ τόν ἄ­ξιο κλη­ρι­κό, τόν ὁ­ποῖ­ο καί χει­ρο­τό­νη­σε ἐ­πί­σκο­πο Συ­νά­δων.

Πά­νω στή λυ­χνί­α αὐ­τή ἔ­λαμ­ψε μέ τό λαμ­πρό­τα­το φῶς του ὁ φα­ει­νός ἐ­κεῖ­νος λύ­χνος. Ἡ δι­δα­σκα­λί­α τοῦ θεί­ου λό­γου δη­μό­σια καί κα­τι­δί­αν ἀ­πό τήν πρώ­τη στιγ­μή εἶ­ναι τό κύ­ριό του μέ­λη­μα. 
Συ­ναι­σθά­νε­ται τήν εὐ­θύ­νη του λό­γῳ τῆς κρι­σι­μό­τη­τος τῶν και­ρῶν, γι’ αὐ­τό καί γί­νε­ται ὁ ὑ­πε­ρα­σπι­στής τῶν ὀρ­θο­δό­ξων δογ­μά­των, ὁ ἄ­γρυ­πνος φύ­λα­κας τῆς ποί­μνης τοῦ Χρι­στοῦ. Δι­δά­σκει, νου­θε­τεῖ, κα­τευ­θύ­νει, χω­ρίς νά τόν κα­τα­βάλ­λει πο­τέ ὁ πο­λύς κό­πος. Ἀλ­λά καί στή φι­λαν­θρω­πί­α δέν ὑ­στε­ρεῖ. Τά φι­λό­πτω­χα αἰ­σθή­μα­τά του τόν κά­νουν συμ­πα­ρα­στά­τη πτω­χῶν καί ἀ­σθε­νῶν καί ἀ­δι­κού­με­νων, τόν κά­νουν ὀρ­γα­νω­τή φι­λαν­θρω­πί­ας.

Οἱ χα­λε­ποί ὅ­μως και­ροί τόν φέρ­νουν γρή­γο­ρα ἀ­θλη­τή στό προ­σκή­νιο γε­νι­κό­τε­ρων ἀ­γώ­νων. Ἐ­δῶ φά­νη­κε ἀ­κό­μη πε­ρισ­σό­τε­ρο ἡ εὐ­ρεί­α μόρ­φω­σή του, ἡ ἁ­γι­ό­τη­τα τῆς ζω­ῆς του, ὁ ὅ­λος του ἀ­δα­μάν­τι­νος χα­ρα­κτή­ρας. Διότι τότε ὁ αὐ­το­κρά­τωρ Λέ­ων ὁ Ε΄ ὁ Ἀρ­μέ­νιος (813 – 820), ἐ­γεί­ρει ἄ­γριο δι­ωγ­μό ἐ­ναν­τί­ον τῶν ὀρ­θο­δό­ξων δογ­μά­των καί εἰ­δι­κό­τε­ρα ἐ­ναν­τί­ον τῶν ἁ­γί­ων εἰ­κό­νων. 
Ἡ Ὀρ­θό­δο­ξη Ἐκ­κλη­σί­α βρί­σκε­ται σέ κα­τά­στα­ση ἀ­νάγ­κης. Καί ὁ Πα­τριά­ρχης Κων­σταν­τι­νου­πό­λε­ως Νι­κη­φό­ρος κα­λεῖ τίς δυ­νά­μεις τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας σέ ἐ­πι­στρά­τευ­ση. Με­τα­ξύ τῶν πρώ­των καί τόν ἐ­πί­σκο­πο Συ­νά­δων Μι­χα­ήλ, ὡς δύ­να­μη ἰ­σχυ­ρή τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας νά πά­ρει ἡ­γε­τι­κή θέ­ση στόν ἀ­γώ­να τῆς πί­στε­ως. Ὁ πο­λέ­μιος αὐ­το­κρά­τωρ θέ­λη­σε νά δε­λε­ά­σει τόν με­γά­λο ἀ­γω­νι­στῆ τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας. Ζή­τη­σε ἀ­πό τόν Μι­χα­ήλ νά παύ­σει νά ἀν­τι­τί­θε­ται στά σχέ­δια του, νά τόν ἀ­κο­λου­θή­σει, καί νά τόν βο­η­θή­σει στούς κα­κο­δό­ξους ἀ­γῶ­νες του.

Δέν γνώ­ρι­ζε ὅ­μως ὁ Λέ­ων σέ ποιόν ἀ­πευ­θυ­νό­ταν καί ποι­όν εἶ­χε ἐ­νώ­πιόν του. Ὁ Μι­χα­ήλ ἀν­τά­ξιος τῆς ἀ­να­τρο­φῆς του, ἀ­νώ­τε­ρος κά­θε κο­σμι­κῆς ἐ­πιρ­ρο­ῆς, γνή­σιος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καί τῆς πα­ρα­δό­σε­ως ποι­μήν, ἀν­τέ­τα­ξε σθε­να­ρά τήν ἀρ­νη­σή του. Μέ παρ­ρη­σί­α με­γά­λου ἀν­δρός ἀρ­νή­θη­κε ὑ­πο­τα­γή στίς αὐ­το­κρα­το­ρι­κές ἀ­ξι­ώ­σεις. Καί ἀ­κό­μη πε­ρισ­σό­τε­ρο μέ θάρ­ρος ὁ­μο­λο­γη­τοῦ ἔ­λεγ­ξε τόν αὐ­το­κρά­το­ρα καί ἀ­νε­θε­μά­τι­σε τό ἀ­σε­βές δόγ­μα του. Ἔ­μει­νε στα­θε­ρός στήν πα­ρά­τα­ξη τῆς ἀ­λη­θεί­ας, τῆς ὁ­ποί­ας ἀρ­χη­γό καί πρῶ­το ἀ­γω­νι­στή ὑ­πέρ αὐ­τῆς αἰ­σθα­νό­ταν τόν Κύ­ριον Ἰ­η­σοῦν.

Ἡ θαρ­ρα­λέ­α αὐ­τή ὀρ­θό­δο­ξη ἀν­τι­με­τώ­πι­ση ὄ­χι μό­νο ἐ­ρέ­θι­σε τόν αὐ­το­κρά­το­ρα, ἀλ­λά τόν ὁ­δή­γη­σε σέ προ­σω­πι­κό δι­ωγ­μό ἐ­ναν­τί­ον τοῦ ἐ­πι­σκό­που Μι­χα­ήλ. Τόν ἐκ­δί­ω­ξε, τόν ἐ­ξό­ρι­σε καί τόν πε­ρι­ό­ρι­σε σέ κάποιο ἔ­ρη­μο φρού­ριο μα­κριά ἀ­πό τό ποί­μνιό του καί τά ἐ­πι­σκο­πι­κά του κα­θή­κον­τα. Ἀλ­λά κι ἐ­κεῖ δέν τόν ἄ­φη­σε γιά πο­λύ. Ἐ­πί δέ­κα ὁ­λό­κλη­ρα χρό­νια πε­ρι­φέ­ρε­ται ὁ ὁ­μο­λο­γη­τής ἐ­πί­σκο­πος ἀ­πό τό­πο σέ τό­πο μέ­σα σέ στε­ρή­σεις καί κα­κώ­σεις, σέ ψύ­χος καί καύ­σω­να. Καμ­μί­α ὅ­μως ἀ­πό τίς κα­κώ­σεις αὐ­τές δέν μπό­ρε­σε νά τοῦ ὑ­πο­τά­ξει τό ὀρ­θό­δο­ξο φρό­νη­μα, νά τοῦ κλεί­σει τό στό­μα. Ἀ­πό τή φυ­λα­κή καί τήν ἐ­ξο­ρί­α ἀν­τη­χοῦ­σε ἠ­χη­ρά ἡ μαχητική φω­νή του, φω­νή ὑ­περ­μά­χου καί ὑ­πε­ρα­σπι­στοῦ τῆς ὀρ­θῆς πί­στε­ως. Οἱ συ­νε­χεῖς ὅ­μως αὐ­τές τα­λαι­πω­ρί­ες τοῦ ἔ­καμ­ψαν γρη­γο­ρό­τε­ρα τήν ὑ­γεί­α. Καί με­τά ἀ­πό κά­ποι­α μι­κρή ἀ­σθέ­νεια, κι ἐ­νῶ βρι­σκό­ταν στήν ἐ­ξο­ρί­α, πα­ρέ­δω­σε ἐν εἰ­ρή­νῃ τήν ψυ­χή του στόν Θε­ό σέ ἡ­λι­κί­α 80 ἐ­τῶν. Ἡ τι­μί­α του κά­ρα εἶ­ναι ἀ­πο­θη­σαυ­ρι­σμέ­νη στήν Ἱ­ε­ρά Μο­νή Με­γί­στης Λαύ­ρας τοῦ Ἅ­γιου Ὄ­ρους. Μέ βα­θειά εὔ­λα­βεια προ­στρέ­χουν σ’ αὐ­τήν οἱ πι­στοί, Ἡ ἅ­για του κά­ρα θαυ­μα­τουρ­γεῖ ἰ­διαιτέρως ἐ­ναν­τί­ον τῆς κα­τα­στρε­πτι­κῆς ἐ­πι­δρο­μῆς τῶν ἀ­κρί­δων.

Ὁ ἐ­πί­σκο­πος Συ­νά­δων Μι­χα­ήλ, τοῦ ἀρ­χαγ­γέ­λου ὁ­μώ­νυ­μος, πέ­θα­νε. Ἡ Ὀρ­θο­δο­ξί­α ὅ­μως, γιά τήν ὁ­ποί­α ἀ­γω­νί­σθη­κε καί θυ­σι­ά­σθη­κε, μέ­νει καί θά μέ­νει στούς αἰ­ῶ­νες. Δι­ό­τι ἡ ἀ­λή­θεια καί ἡ Ἐκ­κλη­σί­α προ­έρ­χον­ται ἀ­πό τόν Θε­ό. Καί ἐ­φό­σον ἀ­πό τόν Θε­ό προ­έρ­χον­ται, ἐ­κεῖ­νος πάν­το­τε σέ κά­θε πε­ρί­στα­ση θά ἀ­να­δει­κνύ­ει τούς ὑ­πε­ρα­σπι­στές της καί τούς προ­μά­χους της. Ἄς μήν φο­βό­μα­στε· κι ἄν πολ­λοί καί με­γά­λοι ὑ­πο­νο­μεύ­ουν τήν Ὀρ­θο­δο­ξί­α, γι’ αὐ­τήν ἀ­γρυ­πνεῖ ὁ Θε­ός!

Ἀπό τό βιβλίο «Ἀθλητές Στεφανηφόροι»

Ἀρχιμ. Θεοδώρου Μπεράτη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου