Ἡ Ἁγία Ποταμιαίνη

                                                

Ἔζησε στὰ τέλη τοῦ 3ου μ.Χ. αἰῶνα στὴν Ἀλεξάνδρεια. Ἦταν δούλη, ἀλλὰ χριστιανή, δηλαδὴ μὲ ψυχὴ ἐλεύθερη διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τὴν ἀγόρασε ἀπὸ τὸν πρώην κύριό της κάποιος ἄλλος, εἰδωλολάτρης καὶ αὐτός. Ἐπειδὴ ὅμως ἡ Ποταμιαίνη ἦταν πολὺ ὄμορφη στὸ σῶμα, θεώρησε σὰν δικαίωμά του νὰ τὴν ἀπολαύσει. Ἡ ἐπίμονη ἀντίσταση τῆς Ποταμιαίνης τὸν ἐξέπληξε καὶ τὸν ἐξόργισε. Διότι πρώτη φορὰ ἀπωθεῖτο ἀπὸ μία δούλη. Τῆς ζήτησε λοιπὸν τὸν λόγο. Ἐκείνη δὲν τὸν ἀπέκρυψε καὶ τοῦ εἶπε: «Εἶμαι χριστιανὴ καὶ βάζω τὴν τιμή μου πολὺ πιὸ πάνω ἀπὸ τὴν ζωή μου. Ἡ μόνη μου περιουσία εἶναι ἡ πίστη καὶ ἡ ἁγνότητά μου. Δὲν ἀρνοῦμαι οὔτε τὴν μία οὔτε τὴν ἄλλη. Σκότωσέ με. Δὲν θὰ διαμαρτυρηθῶ. Ἀλλὰ μὴ μὲ ἀκουμπήσεις. Θὰ σκοτωθῶ μόνη μου. Διότι ἡ ἁγία θρησκεία μας, ἐμποδίζει σ΄ ὅλες τὶς περιστάσεις τὴν αὐτοκτονία, τὴν ἐπιτρέπει μόνο, ὅταν ὁ θάνατος ἀπομένει τὸ τελευταῖο μέσο προστασίας τῆς τιμῆς, ἀπὸ τὴν κτηνώδη βία». Ὁ εἰδωλολάτρης ἀφέντης, ἀμέσως τὴν παρέδωσε στὸν ἔπαρχο. Αὐτὸς διέταξε καὶ τὴν θανάτωσαν, μέσα σ΄ ἕνα καζάνι μὲ πίσσα ποὺ ἔβραζε. Καὶ ἔτσι παρέδωσε στὸ Θεό, τὴν ἁγνὴ καὶ καθαρὴ ψυχή της.
https://www.osotir.org/2017/06/07/to-synaksari-tis-imeras-7-6/