31 Μαΐου, 2017

ΓΙΑΤΙ Η ΠΡΟΟΔΟΣ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ....!


.

Βλέπουν το κακό να μεγαλώνει και αντί να μιλήσουν, γίνανε όλοι τους «ψυθιριστές και χαμηλόφωνοι…»

Εδώ, μαζί με κάποια ζωάκια του μοναστηριού του...

        Καὶ τὰ γλέντια ἀκόμη τῶν ἀνθρώπων κλάμα καὶ πόνο ἐκφράζουνε. 
       Ο Καθηγούμενος της Ι.Μ. Δοχειαρίου Αγίου Όρους, Γέροντας Γρηγόριος απλός όπως πάντα, δεν παύει να τονίζει: "Βλέπουν το κακό να μεγαλώνει γύρω τους και αντί να ξεσηκωθούν καί να μιλήσουν, γίνανε όλοι τους «ψυθιριστές και χαμηλόφωνοι…»

       «…Θυμάμαι εκείνα τα παλιά χρόνια στο νησί μου. Ἤρξατο νὰ σείεται ἡ γῆ ὅπως τῆς καλαμιᾶς τὰ φύλλα. Χωρὶς νὰ λέγη κανένας τὴν λέξη «σεισμός», μᾶς ἀπομάκρυναν ἀπὸ τὰ κτίσματα. Ράγισε ἡ γῆ, ράγισαν τοιχοποιΐες παλιὲς καὶ νέες πιὸ πολύ, καὶ ὅλοι περιμέναμε τὸ ἀποβησόμενο.

      Ὅλοι ἀφήσαμε τὴν στρωμνή μας καὶ βγήκαμε στοὺς δρόμους. Χωρὶς νὰ τὸ καλοσκεφτοῦμε, ἄρχισε νὰ σείεται ἡ γῆ καὶ νὰ φουσκώνη ἡ θάλασσα. Φόβος καὶ τρόμος ἦρθε στὴν καρδιά μας, καὶ σὲ μᾶς τὰ μικρὰ παιδιά τότε, περισσότερο...

      Κι΄ ἡ γιαγιὰ θυμήθηκε τὸν σεισμὸ τοῦ 1932 καὶ ἄρχισε νὰ λέγη τὸν στίχο «Ὁ ἐπιβλέπων ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ποιῶν αὐτὴν τρέμειν». Αὐτὸν τὸν καιρὸ ὅμως ἔρχονται στ᾽ αὐτιά μας ψιθυρισμοί, κλαυθμυρισμοί, ἀναστεναγμοί, ἀνήκουστες κραυγές, λαχταρισμοὶ ἀπροσδιόριστοι, ὄχι ἀπὸ τὰ σπλάγχνα τῆς γῆς, ἀλλὰ ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα σπλάγχνα. Ακούς λοιπόν: «Τί θὰ ἀπογίνουμε; Σὲ ποιά κατάσταση βρισκόμαστε καὶ ποῦ θὰ φτάσουμε;» Καὶ τὰ γλέντια ἀκόμη τῶν ἀνθρώπων κλάμα καὶ πόνο ἐκφράζουνε.

        Μετὰ τὸ πέσιμο εκείνου τοῦ χάρτινου πύργου, τοῦ Μάρξ, τοῦ Λένιν, τοῦ Στάλιν καὶ τῶν λοιπῶν, ἦρθε δύο χρονιὲς στὸ μοναστήρι μου στο Δοχειάρι του αγίου Όρους στὴν γιορτὴ τοῦ Αγίου Παντελεήμονος ὁ ἐπίσκοπος Λένινγκραντ Ἀντώνιος. Γλυκύς, εὐπροσήγορος, ἅγιος. Τοῦ λέγω ἐμπιστευτικά:
− Πῶς αἰσθάνεστε τώρα;
− Ἀβεβαιότητα. Δὲν ξέρουμε τὶ θὰ ξημερώση ἡ ἄλλη μέρα... 



          Δὲν ἔχουν καλοπεράσει 150 χρόνια ἀπὸ τὴν ἀπελευθέρωσή μας καὶ ἡ Ἑλλάδα ἔγινε ἡ παραδουλεύτρα τῆς Εὐρώπης.  

       Αὐτὴν τὴν ἀβεβαιότητα ζῆ σήμερα και ὁ λαός μας. Νὰ παντρευτῆ ὁ νέος φοβᾶται. Νὰ κάνη παιδιὰ τὸ νέο ζευγάρι φοβᾶται. Ἡ γιαγιὰ φοβᾶται νὰ κρύψη πιὰ στὶς δίπλες τῆς βελέντζας τὸ δίλεπτο. Καὶ ὁ χειράνακτας μαζεύει τὰ χέρια του, σκύβει τὸ κεφάλι του καὶ λέγει: «Γιὰ ποιόν νὰ δουλέψω; Γιὰ τὸ κράτος, ποὺ κατήντησε μία κόφα χωρὶς πάτο; Γιὰ τὴν οἰκογένειά μου; Ὅσο καὶ νὰ δουλέψω, δὲν φτάνει τὸ ψωμὶ ποὺ θὰ πάω, γιὰ νὰ φάη. Γιὰ νὰ κάνω ἐλεημοσύνες στὰ πλάσματα, τοὺς μουσουλμάνους; (Μάθαμε ἀπ᾽ τὸ Εὐαγγέλιο, ἐκεῖνος ποὺ δὲν εἶναι βαπτισμένος δὲν εἶναι παιδὶ τοῦ Θεοῦ· απλώς εἶναι πλάσμα του Θεού και τίποτα περισσότερο...) Νὰ δημιουργήσω περιουσία; Ὁ Σύριζας θὰ μοῦ τὴν φάη.

         Δὲν βλέπεις, παπᾶ, ποὺ ὅ,τι κατέχεις δὲν τὸ κατέχεις; Καὶ τὶς μικρὲς κληρονομιὲς τῶν γονέων μας τώρα τὶς παίρνουν, μᾶς τὶς καταπίνουν, καὶ μᾶς ἀφήνουν μόνον τὴν ἀναπνοή.»

       Αὐτὸ εἶναι τὸ πιὸ τρομερὸ βουητὸ καὶ ἀπὸ τὸν σεισμὸ τῆς γῆς. Πάλι ὅλα τὰ σκιάζει ἡ φοβέρα καὶ τὰ πλακώνει ἡ σκλαβιά. Δὲν ἔχουν καλοπεράσει 150 χρόνια ἀπὸ τὴν ἀπελευθέρωσή μας καὶ ἡ Ἑλλάδα ἔγινε ἡ παραδουλεύτρα τῆς Εὐρώπης.
− Γιατί, καλέ μου ξάδελφε, δὲν φυτεύετε ἀμπέλια;
− Μᾶς ἀπαγορεύουν. Μετρημένα πρέπει νὰ εἶναι τὰ κλήματα ποὺ θὰ φυτέψουμε στὶς πλαγιὲς τῶν βουνῶν τοῦ νησιοῦ μας, ἀλλιῶς κινδυνεύουμε ἀπὸ προστίματα ποὺ ἐπιβάλλει τὸ κράτος καθ᾽ ὑπαγόρευσιν τῶν κρατούντων.

       Ποῦ εἶσαι μωρὲ ἐσὺ ποὺ ὑποσχέθηκες ὅτι δὲν θὰ ὑπογράψης συμφωνίες καὶ συμφωνητικά; Σε καλοστρωμένο τραπέζι τρῶς καὶ σε μαλακὸ στρῶμα κοιμᾶσαι. Δὲν ξυπνᾶς επιτέλους;

      Ἔχουμε ὅμως καὶ τοὺς ἰσχνόφωνους και χαμηλόφωνους. Ποτὲ ἄλλοτε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δὲν εἶχε τόσους θεολόγους κληρικούς. Καὶ ποτὲ ἄλλοτε ἡ Ἑλλάδα δὲν εἶχε τόση ἐπανάσταση ἐναντίον τοῦ Θεοῦ. Κατ᾽ ἀρχήν, οἱ κηρύττοντες λένε ἄλλα λόγια, βρὲ παιδιά, γιὰ ν᾽ ἀγαπιώμαστε.

      Νοσηλευόμενος κάποτε στὸ νοσοκομεῖο τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ἦρθε στὸν πανηγυρίζοντα ναὸ ἱεροκήρυκας τῆς μεγάλης πόλης. Τὰ μεγάφωνα ἦταν γυρισμένα πρὸς τὸ νοσηλευτικὸ ἵδρυμα. Καὶ αὐτὸς ἀπήγγειλε λόγο χωρὶς νοῦ καὶ γνώση. Λὲς καὶ εἶχε ἀκροατήριο ἀπὸ κάτω ἀνθρώπων ποὺ παιζογλεντοῦνε. Τὸν ἄκουσα καλὰ καλά ἀπὸ τοῦ πόνου τὸ κρεβάτι καὶ εἶπα: «Αυτός ο άνθρωπος έχει συναίσθηση άραγε σὲ ποιοὺς ἀπευθύνει αὐτὸ τὸ κήρυγμα ἀπόψε;».

          Δὲν βλέπουν ὅτι τὸ ἀκροατήριό τους εἶναι μόνον ἄσπρα μαλλιά;

       Ἐντελῶς ἀπροετοίμαστοι λαλοῦσι, τάχατες τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Δὲν ἀγγίζουν τὸν πόνο τοῦ κόσμου, δὲν ἀγγίζουν τὸ ρημαδιὸ τῆς νεότητας. Δὲν βλέπουν ὅτι τὸ ἀκροατήριό τους εἶναι μόνον ἄσπρα μαλλιά; Δὲν θωροῦν τοὺς νέους ποὺ μπουλούκια-μπουλούκια μπαίνουν καὶ βγαίνουν ἀπὸ τὰ κέντρα και τις καφετέριες; Ἡ ἐποχή μας δὲν εἶναι νὰ ψάξουμε τὸ ἕνα χαμένο πρόβατο· εἶναι νὰ ψάξουμε τὰ ἐνενήντα ἐννιά...

       Τὸ κήρυγμα τῆς Κυριακῆς καὶ τῆς ἑορτῆς πρέπει νὰ τὸ ἑτοιμάζης μία ὁλόκληρη ἑβδομάδα, μὲ προσευχή, μὲ νηστεία καὶ ὄχι μὲ βόλτες και σουλάτσα στὰ ἐκκλησιαστικὰ μαγαζιά. Ἔχεις χρόνο. Κάνε τον χρῆμα καὶ δῶσ᾽ τονε στὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ. Στάσου ὄχι πλάι στὸν λαό, ἀλλὰ μέσα στὸν λαό. Μὴ πλαγιάζης, χωρὶς νὰ ἔχης τὴν ἀγωνία τῶν Ἁγίων, τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Διδασκάλων.

       Ἐφιάλτης νὰ σοῦ γίνη τὶ θὰ συναντήσης αὔριο καὶ τὶ θὰ μπορέσης νὰ προσφέρης. Ἔλεγε ἕνας παλιὸς ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας: «Ὅλα τὰ ἀντιμετώπισα μὲ τὴν θεία Λειτουργία». Ἀλλὰ ποιά Λειτουργία; Την σημερινή; Ποὺ κάποιος ἔχει τὸ ρολόι πάνω στὴν ἁγία Τράπεζα, νὰ μὴ χάση λεπτὸ ἀπὸ τὴν ἀπόλυση; Ἢ ἔχει τὸ ρολόι στὸ χέρι, γιὰ νὰ μετρήση τὸν χρόνο τοῦ κηρύγματός του; Ἀδόκιμα καὶ ἀνόσια πράγματα μᾶς ἔκαναν ἰσχνόφωνους καὶ ἔναντι τοῦ Θεοῦ καὶ ἔναντι τῶν ἀνθρώπων.

          «Ἡ ἀλεποῦ ὅταν γήρασε, πῆγε στὸ μοναστήρι νὰ γίνη καλογριά».
  
       Κοιμηθήκατε, ὑπνώσατε, καὶ δὲν ξυπνήσατε. Δὲν φοβᾶστε τὴν ἐρημιὰ τοῦ κόσμου. Μετρᾶτε τὶς γριὲς καὶ τοὺς γέρους ποὺ ἔρχονται κοντά σας, χωρὶς νὰ θυμᾶστε τὴν παλιὰ παροιμία: «Ἡ ἀλεποῦ ὅταν γήρασε, πῆγε στὸ μοναστήρι νὰ γίνη καλογριά». Μετρῆστε ὅμως καὶ τὰ ἀρνο έριφα ποὺ χάνονται. Ἀναλογιστῆτε ὅτι ὁ διάβολος μᾶς παίρνει τὰ παιδιὰ μέσα ἀπ᾽ τὴν ἀγκαλιά μας. Ρώτησα τὸν μακαριστὸ π. Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο:
− Γιατί στοὺς ἐσχάτους χρόνους λέγουν οἱ πατέρες θὰ κυκλώνουν τὸ θυσιαστήριο μουλάρια;
− Τὰ μουλάρια −μοῦ ἀπήντησε− δὲν γεννᾶνε.

Ἔτσι καὶ οἱ πνευματικοὶ ταγοὶ δὲν θὰ γεννᾶνε πνευματικὰ παιδιά. Ὤχ ἀποτισιὰ καὶ ξεραΐλα! Ἀνάστα Ἱερεμία καὶ κλάψε μαζί μας γιὰ τὸν χαμὸ τῆς νέας Σιών…

Γρηγόριος Δοχειαρίου, ὁ Ἀρχιπελαγίτης.


 http://koukfamily.blogspot.gr/2017/05/blog-post_151.html

Στην Κριμαία ανακαλύφθηκε θολωτός τάφος του Βασιλείου του Βοσπόρου

Στην Κριμαία ανακαλύφθηκε θολωτός τάφος του Βασιλείου του Βοσπόρου(ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ)



Φωτό από το Ria.ru

             Κατά την ανασκαφή ενός τύμβου στην Κριμαία, βρέθηκε θολωτός τάφος που προσδιορίζεται ότι ήταν της εποχής του Μεγάλου Αλεξάνδρου, σύμφωνα με το γραφείο Τύπου του  Ρωσικού Ινστιτούτου Αρχαιολογίας (РАН).

          «Αυτό το ανάχωμα αναγέρθηκε το δεύτερο μισό του 4ου αιώνα π.Χ. την περίοδο του Βασιλείου του Βοσπόρου, στο οποίο συμπεριλαμβάνονταν η χερσόνησος του Κερτς και άκμασε στον Βόρειο Εύξεινο Πόντο, που αποτέλεσε ένα σημαντικός σιτοβολώνας του συνόλου του ελληνικού κόσμου», ανέφερε στο Ria.ru, η επικεφαλής της ερευνητικής ανασκαφικής ομάδας του τμήματος της αρχαιολογίας των Σκυθών- Σαρματών, του Ινστιτούτου Αρχαιολογίας,  Ιρίνα Ρουκαβισνίκοβα.


             Από την ελληνιστική εποχή έχουν βρεθεί πολλά αντικείμενα- ερείπια κτηρίων, πολλά αγγεία, αγάλματα, είδη οικιακής χρήσης, κοσμήματα.

           Το βασίλειο του Βοσπόρου, ιδρύθηκε από Έλληνες και είχε μεικτό πληθυσμό – Έλληνες και εντοπίους, είχε καθιερώσει την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό.  Στην περιοχή του Βασιλείου, στο οποίο περιέχονταν η χερσόνησος της Κριμαίας και η  χερσόνησος Ταμάν στα Στενά του Κέρτς, έχουν βρεθεί και άλλοι τύμβοι, ιδιαίτερα ο «αυτοκρατορικός τύμβος» στο χωριό Αντζιμούσκαϊ (Аджимушкай).

           Πρόκειται για ένα θολωτό τάφο μήκους  20 μέτρων που βρέθηκε το 1837, και όπως πιστεύουν οι επιστήμονες, σε αυτόν θάφτηκε ένας από τους βασιλείς του Βοσπόρου.

           Ο πρόσφατα ανακαλυφθείς θολωτός τάφος είναι περίπου της ίδιας ηλικίας, αλλά σε διαστάσεις είναι μικρότερος, περίπου 10 μέτρων σε μήκος και εικάζεται ότι εκεί θάφτηκε ευγενής της εποχής.

           Στα σκαλοπάτια που οδηγούν στην είσοδο του θαλάμου του τάφου, βρέθηκε πρόχειρος τάφος ενός παιδιού που αναφέρεται στον 1ο μετά Χριστό αιώνα. Εκεί βρέθηκαν γυάλινη φιάλη, χάλκινα κουδούνια και χάνδρες καθώς και ένα δοχείο στο οποίο περιείχε την τέφρα από το ανθρώπινο σώμα.

           Από ότι διαφαίνεται ο θολωτός τάφος είχε επαναχρησιμοποιηθεί αργότερα, καθώς βρέθηκαν αντικείμενα που ανάγονται στον δεύτερο μισό του 1ου αιώνα π.Χ.

30 Μαΐου, 2017

Ο ΕΦΕΤ ανακαλεί τσάι

    Ο ΕΦΕΤ και συγκεκριμένα η Περιφερειακή Διεύθυνση Αττικής, κατά την διενέργεια ελέγχων, στο πλαίσιο του προγράμματος «Επίσημος έλεγχος για την παρακολούθηση των επιπέδων των πολυκυκλικών αρωματικών υδρογονανθράκων στα τρόφιμα», έτους 2017 προέβη σε δειγματοληψία τσαγιού Κεϋλάνης και πράσινου τσαγιού Κίνας και σε συνεργασία με το Γενικό Χημείο του Κράτους, διαπιστώθηκε παρουσία πολυκυκλικών αρωματικών υδρογονανθράκων μεγαλύτερη του ανώτατου επιτρεπόμενου ορίου. Ειδικότερα, πρόκειται για τα ακόλουθα τρόφιμα, τα οποία εισάγονται από τον Συνεταιρισμό «ΑΣΣΜΑ ΣΥΝ. Π.Ε.», Παλλάδος 24-26, Ψυρρή, Αθήνα
         Α) Τσάι Κεϋλάνης, με την εμπορική ονομασία «Κίτρινο Κανάρι Νο1», σε συσκευασία των 250 γρ. και ανάλωση πριν από 31-12-2021 και
         Β) Πράσινο Τσάι Κίνας, με την εμπορική ονομασία «
GTea The Vert De Chine, Special Gunpowder», σε συσκευασία των 250 γρ. και ανάλωση πριν από 31-12-2020.
     Ο Ε.Φ.Ε.Τ. απαίτησε την άμεση ανάκληση / απόσυρση του συνόλου των συγκεκριμένων παρτίδων των εν λόγω τροφίμων από τον Συνεταιρισμό «ΑΣΣΜΑ ΣΥΝ. Π.Ε.» και ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη οι σχετικοί έλεγχοι.
    Ο Ε.Φ.Ε.Τ. καλεί τους καταναλωτές, που έχουν προμηθευτεί τα ανωτέρω προϊόντα, η απεικόνιση των οποίων φαίνεται παρακάτω,
να μην τα καταναλώσουν.

Εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για τον Αυτοκρατορα Κων/νο Παλαιολόγο στον Μυστρα

Εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για τον  Αυτοκρατορα  Κων/νο Παλαιολόγο στον Μυστρα ,παρόντος του Προέδρου της Δημοκρατίας


       Η 29η Μαΐου αποτελεί ημέρα ανάμνησης της Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως από τους Οθωμανούς καθώς και της ηρωικής θυσίας του τελευταίου Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και των υπερασπιστών της Βασιλίδας των Πόλεων.
        Στην Καστροπολιτεία του Μυστρά, στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Δημητρίου, παρόντος του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκοπίου Παυλόπουλου, για τρίτη συνεχή χρονιά, τελέσθηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Παναγιωτάτου Μητροπολίτη μας κ. Ευσταθίου. Στη συνέχεια τελέσθηκε επιμνημόσυνη δέηση, για τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, που στις 6 Ιανουαρίου 1449, ανήμερα των Φώτων, στέφθηκε στον ίδιο χώρο Αυτοκράτορας του Βυζαντίου, το οποίο βρισκόταν σε δεινή θέση. Ακολούθησε ομιλία της φιλόλογου κ. Ευαγγελίας Μπέτα, με θέμα «Βυζάντιο: Από το τότε στο σήμερα».



    Αμέσως μετά αρχές και κοινό μετέβησαν στον Ανδριάντα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στην πλατεία του Μυστρά, όπου τελέσθηκε Τρισάγιο και έγινε κατάθεση στεφάνου από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπιο Παυλόπουλο. Οι εκδηλώσεις τιμής και μνήμης ολοκληρώθηκαν με τήρηση ενός λεπτού σιγής και ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου από τιμητικό στρατιωτικό άγημα. Ιδιαίτερης αναφοράς χρήζουν οι κυρίες του Λυκείου Ελληνίδων Σπάρτης, που με τις βυζαντινές ενδυμασίες τους μετέφεραν νοερά τους παρευρισκόμενους στην εποχή του Βυζαντίου καθώς και η πτήση αεροπλάνου το οποίο έρανε με ροδοπέταλα τον Ανδριάντα κατά την ώρα της απόδοσης τιμών.
      Στις φετινές εκδηλώσεις παραβρέθηκαν, μεταξύ άλλων, ο αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης κ. Τζανέτος Φιλιππάκος, ως εκπρόσωπος της Κυβέρνησης, οι Βουλευτές Λακωνίας κ.κ Σταύρος Αραχωβίτης, Αθανάσιος Δαβάκης και Λεωνίδας Γρηγοράκος, ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου κ. Πέτρος Τατούλης, η Αντιπεριφερειάρχης Π.Ε Λακωνίας κ. Αδαμαντία Τζανετέα, ο Πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου κ. Ηλίας Στρατηγάκος, ο Δήμαρχος Δ. Σπάρτης κ. Ευάγγελος Βαλιώτης, ο Δήμαρχος Δ. Τρίπολης κ. Δημήτριος Παυλής, περιφερειακοί και δημοτικοί σύμβουλοι, εκπρόσωποι των Σωμάτων Ασφαλείας, της Εκπαίδευσης, φορέων και συλλόγων.
        Αμέσως μετά οι επίσημοι μετέβησαν στο Ινστιτούτο Έρευνας Βυζαντινού Πολιτισμού του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, που στεγάζεται στο πλήρως ανακαινισμένο κτίριο του πρώην Δημοτικού σχολείου Μυστρά, όπου σε ειδική τελετή επιδόθηκε στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας αναμνηστικός τόμος και τιμητική πλακέτα.




29 Μαΐου, 2017

Η ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΙΣ 9 ΜΑΪΟΥ 1913 ΣΤΗΝ ΒΙΤΑΣΤΑ (ΚΡΗΝΙΔΑ) ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ.

ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΣΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ.

       Ο Δήμος Αμφίπολης ξεκινά πιλοτικά μία προσπάθεια προσέγγισης και κατανόησης της τοπικής μας ιστορίας, Μέσα από την επαφή μας με την τοπική ιστορία εστιάζουμε στο ειδικό, στο μερικό, σε αυτό που είναι άρρηκτα δεμένο με τη ζωή του τόπου μας και κατανοούμε καλύτερα την ιστορία του ευρύτερου κόσμου μας.

       Το σχολείο είναι ο κατεξοχήν τόπος που η ιστορία διδάσκεται και ζωντανεύει καθημερινά.

       Ο Δήμος Αμφίπολης κάλεσε τον κ. Αλέξανδρο Κρουσόβαλη, όχι με την ιδιότητα του πρώην αστυνομικού διευθυντή Θεσσαλονίκης, αλλά με την ιδιότητά του ως ιστοριοδίφη, του ανθρώπου δηλαδή που διψά για την ιστορία, που μελετά τις πηγές και συγκεντρώνει στοιχεία, για να μιλήσει, με την αφορμή της εκδήλωσης μνήμης που τελείται κάθε χρόνο στην Κρηνίδα την 9η Μαΐου, για το ιστορικό αυτό γεγονός και να εξηγήσει τις ιστορικές συνθήκες της εποχής που αυτό συνέβηκε.

Στο κείμενο που ακολουθεί, παρατίθεται μία σύνοψη της ομιλίας του κ. Κρουσόβαλη.

       9 Μαΐου του 1913
       Περί το 1383, δηλαδή εβδομήντα χρόνια πριν οι Τούρκοι καταλάβουν την Κωνσταντινούπολη, είχαν καταλάβει τις περιοχές των Σερρών, Δράμας και Καβάλας.
Ακολούθησε μία περίοδος φρικτής και απάνθρωπης τουρκικής σκλαβιάς, η οποία για την Ήπειρο και την Μακεδονία κράτησε μέχρι το 1912.
       Μετά την επανάσταση του 1821, ελευθερώθηκε από τον τούρκικο ζυγό μόνο η Πελοπόννησος και η Στερεά Ελλάδα, περιοχές που αποτέλεσαν από το 1828 το νεώτερο ανεξάρτητο ελληνικό κράτος, στο οποίο το 1864 δόθηκαν τα Επτάνησα και το 1881 η Θεσσαλία.
       Το 1878 με την διεθνή συνθήκη του Βερολίνου δημιουργήθηκαν τα σημερινά κράτη του Μαυροβουνίου, της Σερβίας και της Βουλγαρίας, τις περιοχές των οποίων επίσης είχαν καταλάβει οι Τούρκοι τον 14ο και τον 15ο αιώνα. Εξαιτίας συνεχών ενόπλων διασυνοριακών επεισοδίων μεταξύ των τεσσάρων προαναφερθέντων κρατών, που ήταν όλα χριστιανικά από την μία πλευρά και της μουσουλμανικής Τουρκίας από την άλλη, αλλά και άλλων διαφορών, τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 1912, πρώτα το Μαυροβούνιο και ύστερα η Ελλάδα, η Βουλγαρία και η Σερβία κήρυξαν τον πόλεμο στην Τουρκία.
       Ο Ελληνικός Στρατός αφού νίκησε τους Τούρκους στο Σαραντάπορο και στα Γιαννιτσά, απελευθέρωσε την Θεσσαλονίκη και την Χαλκιδική και έφτασε μέχρι τον Στρυμώνα ποταμό, απελευθερώνοντας όλη την περιοχή μέχρι την Νιγρίτα Σερρών, βόρεια της οποίας είχε φτάσει ο Βουλγαρικός Στρατός που είχε νικήσει τους Τούρκους.
       H περιοχή του Παγγαίου, δηλαδή τα χωριά μας, αρχικά απελευθερώθηκαν από λίγους Μακεδονομάχους με επικεφαλή τον Σερραίο καπετάν Δούκα, ο οποίος με αγγελιοφόρο κάλεσε τον πέραν του Στρυμώνα ευρισκόμενο Ελληνικό Στρατό, να περάσει το ποτάμι και να εγκατασταθεί στην περιοχή μας πριν προλάβουν και έλθουν οι Βούλγαροι.
       Στο χωριό Γαληψός(τότε Δεδέμπαλι) εγκαταστάθηκε η διοίκηση της 7ης Ελληνικής Μεραρχίας. Στο Ροδολίβος εγκαταστάθηκε ένα τάγμα, ένας λόχος στο Παλαιοχώρι Καβάλας, ενώ στη νοητή γραμμή που ξεκινούσε από το Παλαιοχώρι και έφτανε στο σημερινό χωριό Συμβολή (Μπάνιτσα) και από εκεί ακολουθώντας την ροή του ποταμού Αγγίτη μέχρι το σημείο που αυτός χύνεται στον ποταμό Στρυμώνα, ο Ελληνικός Στρατός τοποθέτησε κατά διαστήματα φυλάκια δυνάμεως 12 περίπου ανδρών το καθένα. Πέρα από τον Αγγίτη ποταμό, την περιοχή την κατείχε ο Βουλγαρικός Στρατός, ο οποίος καταπιέζει, απειλεί, βασανίζει και σκοτώνει Έλληνες και Τούρκους στην προσπάθειά του να τους αναγκάσει να δηλώσουν ότι είναι Βούλγαροι. Οι βουλγαρικές αρχές, επειδή οι κάτοικοι της Αλιστράτης παρά τις πιέσεις και τις απειλές αρνούνται να δηλώσουν ότι είναι Βούλγαροι, αποφάσισαν να τους εξοντώσουν. Ο Μητροπολίτης Δράμας και Ζιχνών Αγαθάγγελος ο Μάγνης στο ημερολόγιο του έγραψε ότι οι Βούλγαροι έκαψαν στην Αλιστράτη (52) σπίτια και καταστήματα και συνεχίζει γράφοντας ότι «ευτυχώς θύματα δεν έχουμε, διότι οι κάτοικοι έφυγαν στις γύρω χαράδρες με τις γυναίκες και τα παιδιά τους, τα οποία έσωσαν οι γενναίοι γείτονες Βιταστινοί, αφού τα πέρασαν από τον ποταμό Αγγίτη και τα περιέθαλψαν αδελφικά στη Βιτάστα».
       Στις 4 η ώρα το πρωί της 9 Μαΐου του 1913, τρία βουλγαρικά συντάγματα πεζικού, ενάμισι σύνταγμα πυροβολικού και δύο χιλιάδες κομιτατζήδες, εξαπέλυσαν από την περιοχή της Αλιστράτης και των σημερινών χωριών Λευκοθέα και Δήμητρα, αιφνιδιαστική επίθεση κατά των ολιγομελών φυλακίων του ελληνικού στρατού. Οι Βούλγαροι, σύμμαχοι υποτίθεται, επιθυμούσαν να εκδιώξουν τον ελληνικό στρατό από την περιοχή και να αποκτήσουν έξοδο στον Στρυμωνικό Κόλπο.
Ενώ ολόκληρη η περιοχή έχει μεταβληθεί σε πραγματική κόλαση , με τους βουλγάρους στρατιώτες και κομιτατζήδες να επιτίθενται κατά χιλιάδες και τις βουλγαρικές οβίδες να σκάβουν κυριολεκτικά το έδαφος, πενήντα άνδρες από την Βιτάστα(Κρηνίδα), με δική τους πρωτοβουλία και επειδή τα πεντακόσια τριάντα χρόνια σκλαβιάς στους Τούρκους δεν μπόρεσαν να ξεριζώσουν την ελληνική τους συνείδηση, έτρεξαν σχεδόν άοπλοι να βοηθήσουν τους λιγοστούς Έλληνες στρατιώτες που βρίσκονταν στην τοποθεσία «Ντούπιες» της Βιτάστας. Κάποιοι στρατιώτες και Βιταστινοί έπεσαν νεκροί, κάποιοι συνελήφθησαν αιχμάλωτοι, ενώ οι περισσότεροι κατάφεραν να διαφύγουν και να φτάσουν στην Ιερά Μονή της Παναγίας της Εικοσιφοίνισσας και από εκεί ύστερα από τέσσερις ημέρες πορεία, έφτασαν στις 13 Μαΐου στην Παλαιοκώμη που την κατείχε ο Ελληνικός Στρατός, ο οποίος τελικά κατόρθωσε να σταματήσει τους Βουλγάρους.
       Λίγο πριν το μεσημέρι της 9ης Μαΐου του 1913, οι Βούλγαροι μπήκαν στην Βιτάστα, οι κάτοικοι της οποίας την είχαν ήδη εγκαταλείψει, τρέχοντας να σωθούν προς το Ροδολίβος. Έμειναν μόνο οι γέροντες και οι ασθενείς. Κάποιους από αυτούς , οι Βούλγαροι τους σκότωσαν μέσα στα σπίτια τους, κάποιους άλλους μαζί με αυτούς που συνελήφθησαν αιχμάλωτοι στις «Ντούπιες», τους οδήγησαν σε κάποιο σημείο λίγο έξω από την Βιτάστα και τους εκτέλεσαν.
Σε αναφορά του προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη Γερμανό τον Ε΄, αλλά και στο ημερολόγιο του ο Μητροπολίτης της Δράμας και Ζιχνών, Αγαθάγγελος, γράφει ότι εκείνη την ημέρα στην Βιτάστα εσφαγιάστηκαν εικοσιπέντε(25) πρόσωπα και ανάμεσά τους ο εφημέριος του χωριού, παπά Δημήτριος, γέροντας εβδομήντα ετών, που ήταν παράλυτος από εξαμήνου ύστερα από εγκεφαλικό. Τον ιερέα τον πυροβόλησαν στο κεφάλι. Την πρεσβυτέρα του Κυριακή, την βασάνισαν ανηλεώς, κόβοντας και τα δάκτυλα του δεξιού της χεριού για να τους αποκαλύψει τα χρήματα που πίστευαν ότι είχε κρυμμένα. Οι Βούλγαροι, γράφει ο μητροπολίτης Αγαθάγγελος, ζητούσαν επίμονα να βρουν τους Βιταστινούς Δημοσθένη Σταματιάδη και Ιωάννη Κύρου για να τους εκτελέσουν, επειδή όπως χαρακτηριστικά τονίζει «εργάζονταν εθνικότατα».
       Για να τιμηθεί η μνήμη των είκοσι πέντε αυτών ανθρώπων, το 2001 από τον τότε καποδιστριακό δήμο Πρώτης, στο σημείο της εκτέλεσης τοποθετήθηκε μνημείο στην αναμνηστική πλάκα του οποίου έχουν γραφτεί τα ονοματεπώνυμα αυτών που σκοτώθηκαν στη μάχη που έγινε στις «Ντούπιες» και αυτών που εκτελέσθηκαν μέσα στο χωριό και στο σημείο εκείνο.
Με πρωτοβουλία της τοπικής κοινότητας Κρηνίδας, καθιερώθηκε από το 2010 να τελείται στο χώρο του μνημείου σχετικό τρισάγιο.

Κρουσόβαλης Αλέξανδρος.

https://www.facebook.com/krousovalispalexandros?pnref=lhc.unseen 

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ,ΤΩΝ ΠΟΘΩΝ,ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ,ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ !

ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ,ΤΟ ΚΡΑΤΑΕΙ ΖΩΝΤΑΝΟ

ΜΙΑ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ! ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΕΝΑΡΙΟΥ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΝΩΝ ΓΙΑ ΛΑΝΘΙΜΟ ΚΑΙ ΦΙΛΙΠΠΟΥ.

Φεστιβάλ Καννών: Βραβείο σεναρίου στους Λάνθιμο και Φιλίππου για το 'Ιερό Ελάφι'
Το "The Killing of a Sacred Deer" έκλεψε την παράσταση στο 70ο Φεστιβάλ Καννών. "Ευχαριστώ για αυτό το ωραίο δώρο", η πρώτη δήλωση του Λάνθιμου. Στο "The Square" ο Χρυσός Φοίνικας. Τα υπόλοιπα βραβεία

Το βραβείο σεναρίου απονεμήθηκε στον Γιώργο Λάνθιμο και τον Ευθύμη Φιλίππου για το «The Killing of a Sacred Deer», στο επετειακό 70ό Φεστιβάλ Καννών, το οποίο μοιράστηκαν με την Λιν Ράμσεϊ για το «You Were Never Really Here».

"Ευχαριστώ την κριτική επιτροπή για αυτό το ωραίο δώρο" είπε ο Έλληνας σκηνοθέτης παραλαμβάνοντας το βραβείο του ενώ η Ράμσεϊ δήλωσε πολύ συγκινημένη για τη βράβευσή της.

Πρόκειται για την τρίτη ταινία του Έλληνα δημιουργού που προβάλλεται στο γαλλικό φεστιβάλ. Το «The Killing of a Sacred Deer», αφορά στην σχέση ενός πετυχημένου καρδιοχειρουργού με ένα νεαρό αγόρι το οποίο έχει πάρει υπό την προστασία του, και του οποίου η συμπεριφορά καταλήγει να απειλεί ολόκληρη την οικογένειά του.

(Photo by Arthur Mola/Invision/AP)

Η ταινία ετοιμάζεται για τη διεθνή πορεία της στα υπόλοιπα φεστιβάλ του κόσμου και στους κινηματογράφους, ενώ έχει ήδη λάβει διανομή για την Αμερική τον Νοέμβριο.

http://news247.gr/eidiseis/psixagogia/cinema/