30 Νοεμβρίου, 2019

Η ινδική “Τρίαινα” εξευτελίζει το ναυτικό του Πακιστάν – πλοία παλιοσίδερα ΡΩΤΑΜΕ ΤΟΥΣ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΑΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΤΙ ΠΑΡΟΜΟΙΟ?


Το 1971 Ινδία και Πακιστάν πολεμούσαν μεταξύ τους για μια ακόμα φορά. Την εποχή εκείνη κύριος ναύσταθμος του πακιστανικού ναυτικού ήταν το Καράτσι που ήταν το βασικό λιμάνι και εμπορικό κέντρο της χώρας. Κατά συνέπεια η ασφάλεια του Καράτσι αποτελούσε απόλυτη προτεραιότητα των Πακιστανών.

Στις 23 Νοεμβρίου 1971, πριν επισήμως κηρυχτεί ο πόλεμος, λόγω της έντασης και των συγκρούσεων που είχαν ήδη πραγματοποιηθεί, το ινδικό ναυτικό ανέπτυξε τρεις πυραυλακάτους κλάσης Vidyut (σοβιετικές κλάσης Osa I) οι οποίες μόλις είχαν τεθεί σε υπηρεσία. Στις 3 Δεκεμβρίου η πακιστανική αεροπορία επιτέθηκε στα ινδικά αεροδρόμια με αποτέλεσμα η Ινδία να κηρύξει τον πόλεμο στο Πακιστάν.

Αμέσως η ινδική Δυτική Ναυτική Διοίκηση αποφάσισε να επιτεθεί στο λιμάνι του Καράτσι.Για τον σκοπό αυτό σχηματίστηκε μια ομάδα κρούσης. Σε αυτήν περιελήφθησαν οι τρεις πυραυλάκατοι – έκαστη των οποίων έφερε τέσσερις σοβιετικούς πυραύλου επιφανείας-επιφανείας SS-N-2B Styx, με βεληνεκές άνω των 70 χλμ. δύο κορβέτες κλάσης Arnala (σοβιετικής προέλευσης κλάσης Petya III) και ένα πετρελαιοφόρο στόλου. Επικεφαλής τέθηκε ο διοικητής της 25ης Μοίρας Πυραυλακάτων πλωτάρχης Γιαντάβ.

Επιθέσεις

Στις 4 Δεκεμβρίου η ινδική μοίρα έπλευσε σε απόσταση 250 ναυτικών μιλίων (ν.μ.) από το Καράτσι και παρέμεινε εκεί όλη την ημέρα για να μην εντοπισθεί. Τα πακιστανικά αεροσκάφη βομβαρδισμού-κρούσης δεν μπορούσαν να επιχειρήσουν τη νύκτα και αυτό σκόπευαν να εκμεταλλευτούν οι Ινδοί. Γύρω στις 22.30 τοπική ώρα η ινδική μοίρα άρχισε να πλέει προς το Καράτσι.

Κατά τον πλου οι Ινδοί εντόπισαν ένα πακιστανικά σκάφη σε απόσταση 70 ν.μ. περίπου. Η ινδική πυραυλάκατος INS Nirghat κινήθηκε προς το ένα πακιστανικό σκάφος και εκτόξευσε εναντίον έναν πύραυλο Styx. Ο στόχος ήταν το πακιστανικό αντιτορπιλικό, βρετανικής κατασκευής PNS Khaibar κλάσης Battle. Το σκάφος επλήγη από τον πύραυλο στην δεξιά του πλευρά. Ακολούθησε έκρηξη στο πρωραίο λεβητοστάσιο με αποτέλεσμα το σκάφος να μην μπορεί να κινηθεί.

Οι Πακιστανοί θεωρώντας ότι δέχτηκαν επίθεση από ινδικά αεροσκάφη άρχισαν να βάλλουν στα τυφλά κατά των υποτιθέμενων εχθρών, στέλνοντας μάλιστα σήμα που έλεγε ότι το σκάφος δέχτηκε επίθεση από ινδικά αεροσκάφη και χτυπήθηκε σοβαρά. Ωστόσο το πακιστανικό σκάφος μετέδωσε λανθασμένα το στίγμα όπου βρισκόταν στο αρχηγείο του πακιστανικού ναυτικού και έτσι οι ομάδες διάσωσης δεν μπορούσαν να το βρουν…

Στο μεταξύ η ινδική πυραυλάκατος βλέποντας ότι το πακιστανικό αντιτορπιλικό δεν είχε βυθιστεί εξαπέλυσε έναν ακόμα πύραυλο εναντίον του. Ο πύραυλος έπληξε το σκάφος στο έτερο λεβητοστάσιο προκαλώντας νέας έκρηξη και την ανατίναξη του πλοίου. Το αντιτορπιλικό βυθίστηκε παίρνοντας μαζί τους 222 άνδρες του πληρώματός του.

Την ίδια ώρα η ινδική πυραυλάκατος INS Nipat εκτόξευσε δύο πυραύλους Styx, έναν κατά του φορτηγού Venus Challenger και έναν κατά του αντιτορπιλικού PNS Shah Jahan – βρετανικής κατασκευής κλάσης C. Το φορτηγό με σημαία Λιβερίας που μετέφερε πυρομαχικά για λογαριασμό του Πακιστάν, τινάχθηκε κυριολεκτικά στον αέρα μόλις επλήγη και βυθίστηκε 23 ν.μ. νότια του Καράτσι. Το αντιτορπιλικό επίσης επλήγη σοβαρά και αργότερα οδηγήθηκε προς διάλυση ως μη επισκευάσιμο.

Επίσης η ινδική πυραυλάκατος INS Veer έπληξε το πακιστανικό ναρκαλιευτικό PNS Muhafiz – αμερικανικής κατασκευής κλάσης Adjutant, το οποίο βυθίστηκε αμέσως, χωρίς καν να προλάβει να στείλει σήμα, παίρνοντας μαζί στου στον βυθό 33 άνδρες του.

Στο μεταξύ η πυραυλάκατος INS Nipat κινήθηκε προς το Καράτσι και φτάνοντας σε απόσταση 26 ν.μ. εκτόξευσε τους δύο πυραύλους Styx που ακόμα διέθετε κατά των δεξαμενών καυσίμων στο Κεμαρί. Ο ένας πύραυλος δεν έφτασε στον στόχο λόγω προβλήματος. Ο άλλος όμως έπληξε τον στόχο και προκάλεσε τεράστια πυρκαγιά.

Αφού ολοκλήρωσε την αποστολή της η ινδική μοίρα αποχώρησε ανενόχλητη. Ήταν μια καταπληκτική νίκη. Οι Πακιστανοί την επομένη εξαπέλυσαν αεροπορικές επιδρομές κατά του ινδικού λιμένα της Okha καταστρέφοντας δεξαμενές καυσίμων και αποθήκες πυρομαχικών. Οι Ινδοί απάντησαν τρεις ημέρες αργότερα (Επιχείρηση Python) βυθίζοντας άλλα τρία πακιστανικά πλοία. Οι Πακιστανοί πανικόβλητοι άρχισαν να χτυπούν όποιο πλοίο έβρισκαν μπροστά τους πλήττοντας και τη δική τους φρεγάτα PNS Zulfiqar.

Είναι καλύτερο να προσευχόμαστε με επιμονή ή να απαρνούμαστε το θέλημά μας;


Προσευχή-εκκλησιασμός Στήλη Αποριών Στο δρόμο για την αρετή

Ερώτηση που λάβαμε:

Είναι καλύτερο να προσευχόμαστε με επιμονή ή να απαρνούμαστε το θέλημά μας;
Όπως ξέρουμε το πιο σωστό και όμορφο στην σχέση μας με τον Θεό είναι η απάρνηση του θελήματος μας. Να προχωράμε στη ζωή κάνοντας την προσπάθειά μας, έχοντας εμπιστοσύνη στον Θεό και στο δικό Του θέλημα.
Σύμφωνα όμως με τα παραπάνω είναι σωστό να παρακαλάμε τον Θεό και μάλιστα με επιμονή(προσευχές, παρακλήσεις, τάματα) για πράγματα που θα θέλαμε στη ζωή μας ή για θέματα που μας δυσκολεύουν και μας στεναχωρούν, όπως θέματα υγείας, επιτυχία σε εξετάσεις, αποκατάσταση επαγγελματική – οικογενειακή κ.α
Δεν δείχνουν όλα αυτά ένα δικό μας ισχυρό θέλημα; Ποια πρέπει να είναι η στάση μας;


Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:

Μέσα στα ιερά Ευαγγέλια γίνεται επανειλημμένα λόγος για την επιμονή που πρέπει να έχουμε στην προσευχή. Όταν, δηλαδή, ένα αίτημα της προσευχής μας δεν εκπληρώνεται, εμείς να μην απογοητευόμαστε, αλλά να συνεχίζουμε να το ζητούμε από τον Θεό χωρίς να παραιτούμαστε, εφόσον βέβαια γνωρίζουμε πως αυτό που ζητούμε δεν είναι αντίθετο με το θέλημάTου. Μπορεί ο Θεός για χρόνια να μη δίνει απάντηση στις προσευχές μας. Αυτό δεν σημαίνει με κανένα τρόπο ότι επιτρέπεται να σταματήσουμε. Διότι οι προσευχές που κρατάνε χρόνια κάνουν τελικά τα μεγαλύτερα θαύματα. Να επιμένουμε, να συνεχίζουμε, να ικετεύουμε με αμείωτη την πίστη μας και με αμετακίνητη την ελπίδα. Ο Θεός ακούει. Και γνωρίζει εκείνος γιατί καθυστερεί. Εμείς γνωρίζουμε ότι δεν πρέπει να υποχωρήσουμε και ότι όσο περισσότερο περιμένουμε, τόσο μεγαλύτερο δώρο μας ετοιμάζει η αγάπη του.

Στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, αφού ο Κύριος διηγείται την παραβολή του αναιδούς φίλου, λέει τους χαρακτηριστικούς λόγους: «Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν· ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε· κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν. πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται.» (Λουκ. ια’ 9-10).

«Αἰτεῖτε», «ζητεῖτε», «κρούετε». Αυτές οι τρεις προστακτικές διαρκείας δείχνουν την επιμονή που πρέπει να διακρίνει τις προσευχές μας. Δεν λέει, “αιτήσατε”, “ζητήσατε”, “κρούσατε” μια φορά. Αλλά «Αἰτεῖτε… ζητεῖτε…. κρούετε».
Πολλές φορές, διαρκώς και χωρίς διακοπή, χωρίς να κουράζεστε, επιμένετε στην προσευχή σας, επανέρχεστε στα αιτήματα σας, χτυπάτε την πόρτα του Θεού.


Ο Ιερός Χρυσόστομος λέει σχετικά τα εξής: «Δεν μας πρόσταξε απλώς να ζητούμε, αλλά με πολλή επιμονή και δύναμη. Αυτό σημαίνει το “ζητείτε”.Χρειάζεται λοιπόν μία τέτοια σταθερή απόφαση και επιμονή: αν δεν λάβω, δεν φεύγω· δεν σταματώ την προσευχή, αν δεν εκπληρωθεί το αίτημά μου.»

Αυτή είναι η ζωντανή προσευχή, η προσευχή με ανυποχώρητη επιμονή. Και τέτοια σχετικά παραδείγματα έχουμε στην Καινή Διαθήκη (π.χ. τη θεραπεία του τυφλού της Ιεριχούς, τη θεραπεία της κόρης της Χαναναίας κ.ά.).

Αυτή βέβαια είναι η στάση που πρέπει να έχουμε στην προσευχή μας. Από την άλλη, όμως, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για απόλυτη ελεύθερη παράδοση στο θέλημα του Θεού, κατά το παράδειγμα του ίδιου του Κυρίου μας, ο Οποίος είπε στον Ουράνιο Πατέρα του στην προσευχή του στη Γεθσημανή, για το πικρό ποτήριο του φρικτού Πάθους που ήξερε ότι θα υποφέρει «Πατέρα μου, ἄς φύγει ἀπό μένα τό ποτήρι αὐτό τοῦ μαρτυρικοῦ θανάτου, ἐάν εἶναι δυνατόν νά συμβιβασθεῖ αὐτό μέ τό σχέδιό σου γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Ὅμως νά γίνει ὄχι ὅπως θέλω ἐγώ, ἀλλά ὅπως ἐσύ θέλεις. (Ματθ. κστ΄ 39)

Αντίστοιχο παράδειγμα είναι εκείνο του Αποστόλου Παύλου, που υπέφερε από μια άσχημη ασθένεια για την οποία παρακάλεσε επίμονα τον Κύριο τρεις φορές να τον απαλλάξει αλλά παραδόθηκε απόλυτα στο θέλημά Του όταν Εκείνος του απάντησε «σοῦ εἶναι ἀρκετή ἡ χάρις πού σοῦ δίνω. Διότι ἡ δύναμή μου ἀναδεικνύεται τέλεια, ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀσθενής καί μέ τήν ἐνίσχυσή μου κατορθώνει μεγάλα καί θαυμαστά» (Β΄ Κορ. ιβ΄ 9).

Επιμονή στην προσευχή, λοιπόν, και εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού!

29 Νοεμβρίου, 2019

Είναι σωστό να σχολιάζουμε αρνητικά τις άλλες θρησκείες;



Ερώτηση που λάβαμε: 
Είναι σωστό να σχολιάζουμε αρνητικά τις άλλες θρησκείες;
Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:
Κατ’ αρχάς, να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ της Ορθοδοξίας και άλλων θρησκειών. Διότι η Ορθοδοξία δεν είναι «μία από τις πολλές θρησκείες». Στην πραγματικότητα δεν είναι καν θρησκεία! Είναι αποκάλυψη του Θεού. Είναι η μόνη αλήθεια, όπως μας αποκαλύφθηκε από το μοναδικό, ανεπανάληπτο και κορυφαίο Θεανδρικό πρόσωπο του Ιησού Χριστού, του αρχηγού της πίστεως μας. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος «ιδρυτής θρησκείας» που είπε για τον εαυτό Του φράσεις που μαρτυρούν απόλυτα πως είναι Θεός (π.χ. ἐγώ εἰμί ἡ ανάστασις καί ἡ ζωή) και που αν δεν έβγαιναν από το στόμα του Θεανθρώπου, τότε θα ήταν λόγια είτε απατεώνα είτε ανθρώπου που είχε χάσει τα λογικά του! Όμως η Ανάστασή Του και η μετέπειτα συμπεριφορά των Αποστόλων και όλων των Χριστιανών, που έσπευδαν και σπεύδουν να δώσουν τη ζωή τους για Αυτόν, συμμαρτυρούν την αλήθεια. Οι ίδιοι οι μαθητές Του έσπευσαν να την διατρανώσουν ακόμα και πριν την Ανάληψή Του στους ουρανούς («ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου», όπως ομολόγησε ο Απόστολος Θωμάς-Ἰω. κ΄ 28) και έκθαμβοι από τη μέγιστη συγκατάβαση του Θεού να κατέβει στον κόσμο, το περιέγραψαν με μεγαλοπρέπεια («Θεός ἧν ὁ Λόγος… καί ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν»-Ἰω. α΄ 1 και α΄ 14).

Όλα τα παραπάνω είναι απολύτως φυσικό να μας γεμίζουν χαρά και σεμνή καύχηση. Αλλά και να εγείρουν μέσα μας την ευθύνη να ζούμε και να βιώνουμε την πίστη μας καθημερινά. 
Στις περιπτώσεις όμως που θα έρθουμε «αντιμέτωποι» με τις απόψεις και τα επιχειρήματα κάποιων άλλων θρησκειών, ας είμαστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί. Οπωσδήποτε πρέπει να αποφύγουμε κάθε αρνητικό σχόλιο. 
Έχουμε χρέος να σεβόμαστε κάθε άλλη θρησκεία, να ακούμε αυτά που πρεσβεύει και εκπροσωπεί και σε καμία περίπτωση να μην εκφραζόμαστε υποτιμητικά και αρνητικά για αυτήν.

Ας αναλογιστούμε ότι αυτό θα ήθελε ο Χριστός από εμάς. Άλλωστε είναι πολύ πιο αποτελεσματικό και σωστό σε κάποια ανάλογη συζήτηση αντί να σχολιάσουμε αρνητικά τις άλλες θρησκείες, να καταδείξουμε την αναντίρρητη υπεροχή της δικής μας θρησκείας. Για να μπορούμε όμως να την υποστηρίξουμε, θα πρέπει να την γνωρίζουμε καλά και να τη ζούμε με συνέπεια και ζέση ψυχής. Και αυτή ακριβώς είναι η ευθύνη μας.

28 Νοεμβρίου, 2019

Γιατί δεν συμφωνούμε με την αστρολογία και τα ζώδια;


Ερώτηση που λάβαμε:

Γιατί δεν συμφωνούμε με την αστρολογία και τα ζώδια; Στο στενό μου οικογενειακό περιβάλλον έχω άτομα που ασχολούνται με την αστρολογία. Μάλιστα, προσπαθούν να πείσουν κι εμένα πως τα ζώδια είναι ο τρόπος που ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο για να προβλέπει το μέλλον. Πως μπορώ με διακριτικότητα να τους εξηγήσω τι είναι τα ζώδια και γιατί δεν πρέπει να τα πιστεύουμε; Μέχρι στιγμής κάθε μου προσπάθεια έχει πέσει στο κενό, αφού με κοροϊδεύουν κι με λένε οπισθοδρομικο.

Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:

Τι είναι τα ζώδια;

Η γη, κάθε χρόνο, διαγράφει έναν κύκλο στον ουρανό ,που λέγεται «ζωδιακός» . Ο κύκλος αυτός από την Αστρονομία έχει διαιρεθεί σε 12 μέρη, που το καθένα πήρε το όνομα του αστεριού που κυριαρχεί. Τα 11 μέρη του κύκλου αυτού έχουν το όνομα ενός μικρού ζώου, ενός ζώδιου, εκτός από ένα, που ονομάζεται «Ζυγός».

Γιατί δεν συμφωνεί η Εκκλησία μας με την αστρολογία και τα ζώδια»;

Η Αστρολογία πιστεύει ότι η θέση των άστρων την ώρα που γεννιέται κάποιος βάζει μια ανεξίτηλη σφραγίδα στην προσωπικότητά του, προδιαγράφει το μέλλον του… Στις κινήσεις – επομένως – των άστρων και στους συνδυασμούς τους, θεμελιώνει η Αστρολογία το φρόνημα και την ελπίδα των ανθρώπων, την αγάπη και τις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων.

Η Αγία Εκκλησία μας δεν παραδέχεται τα ζώδια , καθώς το μέλλον μας προγνωρίζει μόνο ο Θεός, ο οποίος μας δημιούργησε ελεύθερους και αυτεξούσιους, μοναδικούς και ανεπανάληπτους, χωρίς η ημερομηνία της γέννησής μας να μας κατατάσσει σε ζώδια και να επηρεάζει τη ζωή μας.

Είναι δυνατόν, λοιπόν, η Αστρολογία να συμβιβαστεί με την Ορθόδοξη Πίστη μας, που διακηρύττει την ελευθερία του ατόμου, αλλά και την αγάπη του Θεού να ασκεί τη Θεία Του Πρόνοια και να προσφέρει τη Θεία Χάρη Του στους ανθρώπους;

Συμπερασματικά:

Η Εκκλησία μας έχει καταδικάσει την Αστρολογία, η οποία «επικαλείται» «άλλους θεούς», που, κατά την έκφραση της Παλαιάς Διαθήκης, είναι «ου θεοί» αλλά «δαιμόνια» (οι θεοί των εθνών δαιμόνια, Ψαλμ. 95, στ. 5). Ενδεικτικά αναφέρουμε τους ιερούς κανόνες ΚΔ΄ της Άγκυρας και ΛΣτ΄ της Λαοδίκειας , οι οποίοι στους οπαδούς της Αστρολογίας επιβάλλουν αυστηρά επιτίμια, που τους απαγορεύουν τη Θεία Κοινωνία μέχρι και 5 χρόνια.

Και μια άποψη από τον αείμνηστο πατέρα Αντώνιο Αλεβιζόπουλο, ο οποίος μελέτησε σε βάθος και απέδειξε με ατράνταχτα επιχειρήματα τις πλάνες των αιρέσεων, της μαγείας και της παραθρησκείας: «Ο άνθρωπος που θα πέσει θύμα της αστρολογίας χάνει κάθε ίχνος προσωπικότητας, δεν παίρνει ποτέ αποφάσεις με βάση την προσωπική του άποψη… αναμένει τη «σωτηρία» από την «ανάγνωση» των συνδυασμών των άστρων και των «ζωδιακών σχέσεων».

27 Νοεμβρίου, 2019

Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΕΙΡΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΕ ΤΗΝ ΔΡΑΜΑ , ΕΖΗΣΕ ΚΑΙ ΠΕΘΑΝΕ ΣΤΗΝ ΔΡΑΜΑ

(β' δημοσίευση)
Γιολάντα του Μομφερράτου   ή αλλιως  Ειρήνη η Μομφερατική.

Γενικές πληροφορίες
Γέννηση 1274    Κασάλε Μονφεράτο
Θάνατος 1317   Δράμα
Υπηκοότητα Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Θρησκεία Καθολικισμός

Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα μονάρχης
Οικογένεια
Σύζυγος Ανδρόνικος Β΄ Παλαιολόγος
Τέκνα Θεόδωρος Α΄ του Μομφερράτου
Σιμωνίς Παλαιολογίνα
Δημήτριος Παλαιολόγος
Ιωάννης Παλαιολόγος
Γονείς Γουλιέλμος Ζ, Μαρκήσιος του Μομφερά και Βεατρίκη της Καστίλης, Μαρκησία του Μομφερά
Αδέλφια Μαργαρίτα του Μομφερά
Ιωάννης Α΄, Μαρκήσιος του Μομφερά
Οικογένεια Οίκος των Αλεράμιτσι
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα Βυζαντινός αυτοκράτορας(1284–1317)
Ιστορικες  Λεπτομερειες

Η Γιολάντα του Μομφερράτου (1274 – 1317) μέλος του Οίκου των Αλεράμιτσι ήταν δεύτερη σύζυγος του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου.
 Η Γιολάντα ήταν κόρη του Γουλιέλμου Ζ΄ του Μομφερράτου και της δεύτερης συζύγου του Βεατρίκης του Οίκου της Ιβρέας, κόρης του Αλφόνσου Ι΄ της Καστίλης.
 Το 1284 ο χήρος από τον πρώτο γάμο του με την Άννα της Ουγγαρίας Ανδρόνικος Β΄, νυμφεύτηκε την Γιολάντα που μετονομάστηκε σε Ειρήνη ως αυτοκράτειρα.
 Ο Ανδρόνικος Β΄ και η Ειρήνη ήταν μακρινά ξαδέλφια, απόγονοι του Ανδρόνικου Άγγελου
Η μητέρα της Γιολάντας Βεατρίκη ήταν τρισέγγονη του Ιωάννη Β΄ Αγγέλου και της Γιολάντας, 5ης απογόνου του Ιωάννη Β΄ Κομνηνού.
 Η Γιολάντα μετέφερε τα δικαιώματα του Μομφερράτου στο βασίλειο της Θεσσαλονίκης. Αργότερα αποδείχθηκε η Μαρκιωνία του Μομφερράτου δεν διέθετε άρρενες κληρονόμους της δυναστείας των Αλεράμιτσι και οι γιοι της Γιολάντας το κληρονόμησαν μετά τον θάνατο του αδελφού της Ιωάννη Α΄ του Μομφερράτου.
Στο μεταξύ, η βασίλισσα Ειρήνη, που είχε περάσει πολύ καιρό στη Θεσσαλονίκη, αποφάσισε, την περίοδο αυτή, να πάει στην πολίχνη της Δράμας, κάτι που συνήθιζε και από παλιά, για λόγους αναψυχής, όταν βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη.
 Ενώ, λοιπόν, ήταν εκεί, την έπιασε κακός πυρετός ο οποίος γρήγορα της οδήγησε στον θάνατο. Όταν ήρθε και η Κράλαινα ,βασιλισσα των Σερβων, Σιμωνιδα Παλαιολογινα,από τους Τριβαλλούς για το πένθος στης μητέρας της, διακομίστηκε το λείψανο στη Κωνσταντινούπολη, όπου και τάφηκε στη μονή του Παντοκράτορα .
Νικηφόρος Γρηγοράς (1295 − 1360).

Η Αυτοκράτειρα Ειρήνη ζούσε από το 1303 στη Θεσσαλονίκη. Στα τέλη του 1316 έφτασε στην πόλη της Δράμας, όπου υπήρχαν βασιλικά κτήματα και επαύλεις και συνήθιζε να μεταβαίνει για αναψυχή. Μετά από σύντομη ασθένεια πέθανε εκεί το έτος 1317.
 Ο Ναός Παμμεγίστων Ταξιαρχών Δράμας  που ανάγεται στον 14ο αιώνα, εικάζεται ότι συνδέεται με τον θάνατο και την πρώτη ταφή της Ειρήνης. 
Μετά το θάνατό της, μια στρατιωτική αποστολή ξεκίνησε από την Κωνσταντινούπολη για να την μεταφέρει από τη Δράμα. Ετάφη στην Κωνσταντινούπολη.


              ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ Β΄ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ
Οικογένεια
Με το γάμο της με τον Ανδρόνικο Β΄ Παλαιολόγο απέκτησε:
Ιωάννης Παλαιολόγος, νυμφεύτηκε την κόρη του Νικηφόρου Χούμνου.
Θεόδωρος Α΄ του Μομφερράτου
Σιμωνίς Παλαιολογίνα, παντρεύτηκε τον Στέφαν Ούρο Β΄ Μίλουτιν
Δημήτριος Παλαιολόγος, κυβερνήτης της Θεσσαλονίκης, κόρη του ήταν :
Ειρήνη, παντρεύτηκε τον Ματθαίο Καντακουζηνό.
Τρία άλλα τέκνα, ο Βαρθολομαίος, η Θεοδώρα και ο Ισαάκιος απεβίωσαν νωρίς.(Από τη Βικιπαίδεια).


Επιθυμώντας να ακολουθήσει το λατινικό τυπικό, η Ειρήνη ζήτησε η Αυτοκρατορία να μοιραστεί μεταξύ όλων των τέκνων του Ανδρόνικου Β΄, ώστε να εξασφαλίσει με αυτό τον τρόπο μερίδιο κληρονομιάς και για τα δικά της τέκνα, σε βάρος του Μιχαήλ Θ΄. Όταν ο Ανδρόνικος Β΄ αρνήθηκε, η Ειρήνη εγκατέλειψε την Κωνσταντινούπολη με τους γιους της και εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη, από όπου δεν έπαψε να μηχανορραφεί σε βάρος του συζύγου της[5]. Απεβίωσε εκεί το 1317.
https://wikiwand.com/el/

Η περιοχή της Δράμας έχει σημαντικούς δεσμούς με το Βυζάντιο.
Ακόμα και σήμερα διασώζονται τα Βυζαντινά τείχη, ο ναος της αγιας Σοφιας ,ο ναος των Αρχαγγελων, κυρίως αλλά και άλλα μνημεία.

Η Δραμα συνδέεται με την αυτοκρατορική οικογένεια των Κομνηνών (12ος αιώνας), η οποία κατείχε κτήματα στην περιοχή. 
Με τη μεσαιωνική Δράμα συνδέονται επισης ο κουροπαλάτης Αλέξιος Μανιάκης  και οι αυτοκρατορικές οικογένειες των Κομνηνών (Αλέξιος Κομνηνός, νόθος γιος του Μανουήλ Α΄ Κομνηνού,12ος αι.) και οι  Παλαιολόγοι.

Με τη Δράμα συνδέονται επίσης δύο σημαντικές προσωπικότητες, η αυτοκράτειρα Ειρήνη - Ιολάνδη Παλαιολογίνα, ιδιοκτήτρια της περιοχής κληρονομικώ δικαιώματι (πέθανε στην πόλη γύρω στα 1317) και η Ελένη Ευφημία, κόρη του Καίσαρα Βοίχνα, ποιήτρια.(Αναδημοσίευση από την δραμινή εφημερίδα "Ψίθυροι".)
Ίσως να μην πέφταμε έξω εάν υποθέταμε ότι η αυτοκράτειρα Ειρήνη όταν ερχόταν στην Δράμα έμενε στην έπαυλη των Κομνηνών ,μιας και ήταν απόγονος Κομνηνών ,όπως πιθανόν και εκεί να άφησε την τελευταία της πνοή. Ερώτημα που μένει να απαντηθεί  είναι το που βρισκόταν αυτή η έπαυλη.


 Τα Βυζαντινά Ανάκτορα ("βασίλεια") της Θεσσαλονίκης, σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες, καταστράφηκαν στη μεγάλη λαϊκή εξέγερση των "Ζηλωτών" κατά του "Πρωτοστάτορα" (διοικητή) της Θεσσαλονίκης Θεόδωρου Συναδινού και των πλούσιων αρχόντων της πόλης, το καλοκαίρι του 1342.
             Η ανάμνηση του "παλατιού" έμεινε όμως στη λαϊκή παράδοση. 
Έτσι, όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν τη Θεσσαλονίκη (1430), ονόμασαν τη συνοικία του ναού του Προφήτη Ηλία "Μπαλαάτ", που ίσως είναι η ελληνική λέξη "παλάτι", παραφρασμένη.
 Όταν μάλιστα μετέτρεψαν το ναό σε μουσουλμανικό τέμενος ("τζαμί"), το ονόμασαν "Εσκή-Σεράι τζαμί" (=τζαμί των Παλιών Ανακτόρων) και "Σαραλή τζαμί". Άλλωστε και οι Τούρκοι κοντά στον ίδιο χώρο έκτισαν και το ανάκτορο του Τούρκου διοικητή της πόλης, το "Κονάκι". 
Αλλά και το μεταγενέστερο Διοικητήριο,  που κτίσθηκε το 1891, πάλι την ίδια περιοχή τοποθετήθηκε, για να είναι σύμφωνο με την παράδοση που θέλει "επίσημο" το χώρο της περιοχής του ναού του Προφήτη Ηλία. 
Πολλά στοιχεία συνηγορούν στο ότι ο ναός του Προφήτη Ηλία κτίστηκε πάνω σε ερείπια των βυζαντινών ανακτόρων της Θεσσαλονίκης. Από αρχαιολογικές ανασκαφικές έρευνες μικρής κλίμακας που έγιναν γύρω από το ναό, διαπιστώθηκε πως είναι θεμελιωμένος κατά ένα μεγάλο μέρος σε βράχο και κατά το άλλο σε ερείπια παλιών κτισμάτων, πολλά μαρμάρινα στοιχεία των οποίων  υπάρχουν και ακόμα σήμερα στη γύρω περιοχή. Η θεμελίωση αυτή του ναού πάνω σε ανομοιογενή βάση ήταν η αιτία των πολλών ζημιών και ρηγματώσεων που έπαθε με την πάροδο των χρόνων, γεγονός που ανάγκασε να ληφθούν μέτρα για την προστασία του κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας, με την κατασκευή τεράστιων λίθινων αντηρίδων, που κατεδαφίσθηκαν μετά τη ριζική αναστήλωση του μνημείου.
Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ  ΣΤΗΝ ΔΡΑΜΑ ;
Σύμφωνα  με τις σύγχρονες αρχαιολογικές γνώμες (Νοε 2019)  είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστεί  επακριβώς  η θέση του  κτίσματος που χρησίμευε ως αυτοκρατορικό ενδιαίτημα. Το πιο πιθανό  είναι να βρισκόταν  μέσα  στο φρούριο  της Δράμας. Το φρούριο αυτό  ορίζεται από τα απομεινάρια των τειχών που περικλείουν μια έκταση 40 περίπου στρεμμάτων. Ο ναός της Αγίας Σοφίας  είναι το μόνο βυζαντινό κτίριο που διατηρείται  από εκείνη την εποχή.

Όσιος Νίκων ο Μετανοείτε - π. Σεραφείμ Κοσμάς


Ποια είναι η άποψη της Εκκλησίας για τη χορτοφαγία;



Ερώτηση που λάβαμε: 

Ποια είναι η άποψη της Εκκλησίας για τον χορτοφαγισμό; (vegetarianism)

Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:

Τι είναι η χορτοφαγία;

Η χορτοφαγία είναι η μορφή διατροφής που αποκλείει την κατανάλωση κρέατος, πουλερικών, ψαριών και θαλασσινών. Υπάρχουν δύο ομάδες ανθρώπων που ακολουθούν αυτή τη διατροφή και μεταξύ τους έχουν κάποιες διαφορές. Οι vegetarians, οι οποίοι δεν τρέφονται με κρέας ή ψάρια, αλλά όμως καταναλώνουν γαλακτοκομικά προϊόντα, κάποιοι και αυγά. Όσοι επιλέγουν τον τρόπο αυτής της διατροφής κινούνται συνήθως, από την επιλογή ενός πιο υγιεινού τρόπου ζωής. Η άλλη ομάδα είναι οι vegans, οι οποίοι όχι μόνο δεν τρώνε κρέας ή ψάρια, αλλά δεν τρώνε και κανένα ζωικό προϊόν όπως γαλακτοκομικά προϊόντα και αυγά ή προϊόντα που προέρχονται από την εργασία των ζώων όπως το μέλι. Όσοι επιλέγουν τον πιο αυστηρό τρόπο διατροφής, είναι όσοι αντιτίθενται στην οποιαδήποτε εκμετάλλευση των ζώων.

Γιατί κάποιοι επιλέγουν τη χορτοφαγία;

Μερικοί συνάνθρωποί μας από απλή ιδιορρυθμία, χωρίς κάποια θρησκευτική δέσμευση.

Άλλοι αποκλειστικά και μόνο για έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής, για να μην βλαβεί η υγεία τους. Εδώ χρειάζονται να αναρωτηθούμε. Εχουν προχωρήσει σε αυτή την απόφαση έπειτα από συμβουλή γιατρού ή έπειτα από μια προσωπικά αποκλειστική τους απόφαση, που μπορεί ενδεχομένως να αποβεί βλαβερή για την υγεία τους; Το πιο ασφαλές και ενδεικνυόμενο, για να προχωρήσει ένα άτομο σε μια τέτοια απόφαση, είναι να ζητήσει τη γνώμη γιατρού.

Υπάρχει όμως και το ενδεχόμενο άτομα που καταφεύγουν στην επιλογή τέτοιας διατροφής, να έχουν πανθεϊστικές αντιλήψεις. Π.χ. στις ανατολικές θρησκείες οι άνθρωποι απέχουν από το κρέας στηριζόμενοι σε ιδεοληψίες ή πανθεϊστικές αντιλήψεις. Οι άνθρωποι αυτοί εξομοιώνουν τα ζώα με τον άνθρωπο. Μπορεί να τα θεοποιούν ή να τα θεωρούν ιερά (π.χ. στην Ινδία η ιερή αγελάδα). Άλλοι πιστεύουν πως στα ζώα ενυπάρχει η ψυχή κάποιου άλλου ανθρώπου (μετενσάρκωση). Γι’ αυτό και δε δέχονται τη σφαγή και την εκμετάλλευση των ζώων.Κάποιοι άνθρωποι στηρίζονται σε αυτές τις αντιλήψεις και εξυψώνουν τα ζώα με τον άνθρωπο, υπερασπίζονται τα δικαιώματα των ζώων, γι’ αυτό και δεν τρώνε κρέας ή ψάρια, ούτε ζωικά προϊόντα, αλλά ούτε και προϊόντα που προέρχονται από την εργασία των ζώων.

Οι συνέπειες είναι ποικίλες εφόσον φτάνουν να θεοποιούν τα ζώα ή να τα θεωρούν ίσα με τον άνθρωπο ή να τα αγαπούν παθολογικά. Αντιμετωπίζουν με ενδιαφέρον τα ζώα, όχι όμως τον άνθρωπο. Υπερασπίζονται τα ζώα, όχι όμως τον άνθρωπο. Αν σφαγιαστεί ένα ζώο επαναστατούν, αν όμως δολοφονηθεί ένας άνθρωπος αδιαφορούν.

Τι κάνουμε εμείς οι Ορθόδοξοι;

Οι Ορθόδοξοι μπορούμε να συμπεριλάβουμε στη διατροφή μας κρέας, πουλερικά και ψάρια, και όσα προϊόντα παράγονται από αυτά.

Στην Παλαιά Διαθήκη, ο μωσαϊκός νόμος απαγόρευε στους οι Ισραηλίτες να τρώνε από όλα τα ζώα. Μερικά από τα ζώα θεωρούνταν ακάθαρτα.

Ο πιστός χριστιανός δε δεσμεύεται πια από τις τυπικές διατάξεις που ίσχυαν για τους Ισραηλίτες.

Στην Καινή Διαθήκη αναφέρεται ένα όραμα που είδε ο απόστολος Πέτρος, στο οποίο ακούστηκε η φωνή του Θεού να του λέει να σφάξει και να φάει από τα ζώα που υπήρχαν μέσα σε ένα είδος σεντονιού. Μάλιστα ο Θεός διαβεβαίωσε τον Απόστολο «Αὐτά πού ὁ Θεός κατεβάζει ἀπό τόν οὐρανό μέσα στό σεντόνι τά ἔχει κάνει καθαρά. Ἐσύ λοιπόν μήν τά θεωρεῖς ἀκάθαρτα καί μολυσμένα. (Πραξ. ι΄ 13-15)». Ο Θεός του ξεκαθάριζε ότι δεν έπρεπε ο απόστολος Πέτρος (και οι ιουδαιοχριστιανοί), να θεωρούν όπως πριν τα ζώα ως ακάθαρτα.

Ο ίδιος ο Χριστός όταν ήταν στη γη έτρωγε και κρέας και ψάρι. Κρέας αφού εόρταζε το Ιουδαϊκό Πάσχα, το οποίο περιλάμβανε και τον πασχάλιο αμνό. Στο Ευαγγέλιο επίσης αναφέρεται ότι ο Χριστός μετά την Ανάστασή Του ζήτησε από τους μαθητές Του και έφαγε ψάρι και κηρήθρα (Λκ. κδ΄ 41-43).

Ακόμη ο απόστολος Παύλος γράφει προς τον μαθητή του Τιμόθεο «πᾶν κτίσμα τοῦ Θεοῦ καλόν, καί οὐδέν ἀπόβλητον μετά εὐχαριστίας λαμβανόμενον (Τιμ. Α΄ δ΄ 4)». Είναι πλάνη να αποφεύγει κανείς μερικά φαγητά ως δήθεν ακάθαρτα. Διότι καθετί που έκανε ο Θεός είναι καλό, και τίποτε δεν πρέπει να πετάμε ως ακάθαρτο και απορριπτέο, αρκεί να το χρησιμοποιούμε με ευγνωμοσύνη και ευχαριστία προς τον Θεό που μας το έδωσε. Επομένως γίνεται ξεκάθαρο ότι μας επιτρέπεται να τρώμε από όλες τις τροφές.

Βέβαια επειδή η Εκκλησία μας θέλει να μας βοηθήσει να μην κολλάμε στα υλικά αγαθά και να μην γινόμαστε δούλοι παθών όπως η λαιμαργία, γι’ αυτό έχει θεσπίσει περιόδους νηστείας κατά τις οποίες απέχουμε από τροφές ζωικής προέλευσης. Πιο αυστηρή νηστεία ακολουθούν οι μοναχοί, οι οποίοι ειδικά στο Άγιο Όρος δεν τρώνε κρέας, όχι όμως επειδή το αποστρέφονται ή επειδή έχουν λανθασμένες αντιλήψεις γι’ αυτό, αλλά για περισσότερη άσκηση, σαν ένα αγώνισμα που το κάνουν για την αγάπη του Χριστού.

Τι γνώμη έχει η Εκκλησία για την υιοθεσία;

Ερώτηση που λάβαμε:

Τι γνώμη έχει η Εκκλησία για την υιοθεσία;

Η απάντηση της ιστοσελίδας:

Ένα ερώτημα εύλογο και δύσκολο. Μεταφέρουμε τι μας λέει η Ορθόδοξη χριστιανική ηθική.

Η υιοθεσία τέκνων θεωρείται ως μια νόμιμη πράξη τεχνητής σύστασης οικογένειας. Είναι μια εναλλακτική λύση και επιλογή για τους άτεκνους συζύγους. Βασίζεται σε νομοθεσία και σε ρύθμιση με ανάλογα άρθρα του οικογενειακού δικαίου, και αποτελεί αποδεκτή κοινωνική πράξη. Όπως αναφέρει ο ομ. καθηγ. Θεολογίας Α.Π.Θ. Γεώργιος Μαντζαρίδης στην Ηθική του: (Θεσσαλονίκη 1995) «η κλασσική πράξη καλύψεως της ατεκνίας, πού έγινε αποδεκτή και από την Εκκλησία, είναι η υιοθεσία»

Η Παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας έχει θεσπίσει ακολουθία της υιοθεσίας, την οποία κατοχυρώνει ηθικά στη συνείδηση του πληρώματος των πιστών. Στην ακολουθία της υιοθεσίας τονίζεται η πνευματική συγγένεια και σχέση, μεταξύ υιοθετήσαντος και υιοθετουμενου.

Επίσης η Εκκλησία αντιμετωπίζει την υιοθεσία και με μια άλλη διάσταση. Ποιά ειναι αυτή;

Η προσφορά προς τον πλησίον, ιδιαίτερα στον πάσχοντα συνάνθρωπό μας, ορφανά και χήρες.

Έτσι από τα πρώτα αποστολικά χρόνια εμφανίζεται η εντολή για τη φροντίδα των συνανθρώπων που έχουν ανάγκη να διαβιούν στα ορφανοτροφεία. Όπως αυτά πού ίδρυσε ο Μέγας Βασίλειος στη Βασιλειάδα.

Γίνεται γνωστό ότι και ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος αναφέρεται στα «ορφανών συστήματα» τα οποία ήταν συνηρτημένα στα μοναστήρια.Και το στηρίζει ο ίδιος υπογραμμίζοντας ότι «η φιλανθρωπία και η έμπρακτη αγάπη προς τον συνάνθρωπο αποτελεί την πιο σύντομη και εύκολη οδό σωτηρίας».

Ο άγιος Ιωάννης ό Χρυσόστομος PG 64,1041 υπογραμμίζει με νόημα ότι δεν ωφελούν οι νηστείες και οι προσευχές, αν δεν νοιαζόμαστε για τους πάσχοντες αδελφούς μας. Γι’ αυτό πέρασε και μέσα στις είχες της Θείας Λειτουργίας η φροντίδα για τις χήρες και τα ορφανά.

Σημαντικές είναι και οι απόψεις του Διδύμου Αλεξανδρέως (ΒΕΠΕΣ τ.48 στ. 482-490), που παροτρύνει «να γίνουμε γονείς για τα ορφανά και να είμαστε όπως οι σύζυγοι στις χήρες». 

Από τους βίους των αγίων ξεχωρίζουμε τον Άγιο Ζωτικό τον Ορφανοτρόφο που διακρίθηκε για την περιποίηση πού έδειχνε στους λεπρούς την εποχή του Μ. Κωνσταντίνου. Τον Άγιο Στυλιανό τον Παφλαγόνα που σχετίζεται με την προστασία των ορφανών και εγκαταλελειμμένων παιδιών. Στα επόμενα χρόνια δημιουργήθηκαν τα κρατικά ορφανοτροφεία.

Ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα υιοθεσίας είναι η υιοθεσία του Κοσμά μετέπειτα επισκόπου Μαϊουμά από τον Σέργιο, πατέρα του Αγίου Ιωάννη Δαμασκηνού.

Έχουμε όμως μαρτυρίες και από σύγχρονους ορθόδοξους ποιμένες και θεολόγους.

Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος σε ομιλία στην Διεπιστημονική Σύσκεψη περί Συζυγίας και Τεκνογονίας (Δεκ. 2002) μας λέει ότι «Για τον χριστιανό, το ορφανό παιδί είναι το πλάσμα προς το οποίο έχουμε την ευθύνη να το κάνουμε να νιώσει ότι μπαίνει μέσα στην οικογένεια. Μόνο όταν έχουμε ανοικτή την αγκαλιά μας μπαίνει μέσα από αυτή ο Χριστός και αγκαλιάζει εμάς».

Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης στο βιβλίο Πνευματικοί λόγοι Δ΄ Οικογενειακή ζωή, (Σουρωτή 2002) απαντά σε ερωτήσεις για την υιοθεσία τέκνων λέγοντας ότι «ο Θεός δεν δίνει σ’ όλους παιδιά, για να αγαπήσουν όλα τα παιδιά του κόσμου σαν δικά τους και να τα βοηθήσουν στην πνευματική αναγέννηση. Κάποιος δεν είχε παιδιά, αλλά όταν έβγαινε στην γειτονιά όλα τα παιδιά έτρεχαν κοντά του, και τον περιτριγύριζαν με αγάπη. Άλλοτε ο Θεός δεν δίνει παιδιά για να βολευτεί κανένα ορφανό».

Σε άλλο ερώτημα αν μερικοί που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά, σκέφτονται να υιοθετήσουν κάποιο παιδάκι. Τι πρέπει να κάνουν;

Ναι, καλύτερα να υιοθετήσουν. Δεν πρέπει όμως να επιμένουν. Αυτό που θέλει ο άνθρωπος δεν είναι πάντοτε και το θέλημα του Θεού».

Καταληκτικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι το ζητούμενο είναι η αναζήτηση του θελήματος του Θεού με τη βοήθεια του πνευματικού πατρός.

Σπάρτη | Όσιος Νίκων : Αρχιερατική Θεία Λειτουργία | Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2019



 Σπάρτη | Όσιος Νίκων : Πανηγυρικός Εσπερινός | Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2019

26 Νοεμβρίου, 2019

Να πιστεύουμε στις «μεταθανάτιες εμπειρίες»;

Να πιστεύουμε στις μεταθανάτιες εμπειρίες; Πολλές φορές κυκλοφορούν ιστορίες που κάνουν τον γύρο του κόσμου και μιλούν για εμπειρίες ανθρώπων που ισχυρίζονται ότι ενόσω βρίσκονταν σωματικά στο μεταίχμιο ζωής και θανάτου βίωσαν μία υπερφυσική εμπειρία. Λένε ότι είδαν, άκουσαν, γεύτηκαν προσωρινά κάτι από την επόμενη ζωή και επανήλθαν- προσωρινά και πάλι-. Άλλοι μιλούν για ευχάριστα και άλλοι για δυσάρεστα έως και φρικιαστικά σκηνικά. Είναι αληθινά; πρόκειται για θαύματα; τι λεει η εκκλησία σχετικά; γίνεται ο Θεός να επιτρέψει να γευτεί καποιος μεταθανάτια εμπειρία και να ξαναζήσει ανθρωπίνως; και αν όντως υφίσταται, δεν είναι αδικία για την τεράστια πλειονότητα που μπορεί να πιστεύει ή να οραματίζεται την μεταθανάτια ζωή χωρίς όμως ακριβώς να μπορεί να ξέρει τι ακριβώς θα βιώσει;

Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:

Στη Δυτική Ευρώπη και στην Αμερική, έχουν πράγματι κυκλοφορήσει διάφορα βιβλία που αναφέρονται στις μεταθανάτιες εμπειρίες. Δηλαδή στο τι αποκάλυψαν ορισμένοι άνθρωποι, οι οποίοι κλινικά ήταν νεκροί και μετά από κάμποση ώρα επανήλθαν στη ζωή.
Σε όλες αυτές τις μεταθανάτιες εμπειρίες που αποκαλύπτουν τι συνέβη μετά το θάνατό τους συμφωνούν στο ότι βλέπουν ένα λαμπρό φως, αισθάνονται μια μακαριότητα. Συναντούν ένα φωτεινό ον που εκπέμπει αγάπη και τους κάνει παρόμοιες ερωτήσεις του τύπου: «Αν είναι έτοιμοι να πεθάνουν», «Τι μπορούν να δείξουν από όσα έκαναν στη ζωή τους», «Τι σημαντικό έκαναν στη ζωή τους», όχι με σκοπό όμως να κριθούν, να κατηγορηθούν και να καταδικαστούν, αλλά απλώς για να αξιολογήσουν τη ζωή τους.Όσοι είχαν τέτοιες εμπειρίες θανάτου, γύρισαν στη ζωή με καινούργιες αντιλήψεις κι απόψεις για το θάνατο. Κάποιοι μάλιστα ισχυρίζονται ότι μετά από τέτοια εμπειρία απέκτησαν χαρίσματα που δεν είχαν προηγουμένως.
Υπάρχει κάτι το αξιοπρόσεκτο σε όλες αυτές τις μεταθανάτιες εμπειρίες. Ποιο είναι αυτό; Το ότι απουσιάζουν όλες οι παραδοσιακές αντιλήψεις για την τιμωρία που περιμένει στην άλλη ζωή όσους επιμένουν πεισματικά στην αμαρτία.
Αυτά όσον αφορά στις εμπειρίες που είχαν άνθρωποι που ανήκουν όχι στον ορθόδοξο χώρο, αλλά είναι είτε καθολικοί ή προτεστάντες, είτε ακόμη και άνθρωποι που δεν είχαν σχέση με εκκλησία.
Τι συμβαίνει τώρα στον ορθόδοξο χώρο;
Μεταθανάτιες εμπειρίες που συνέβησαν σε διάφορους ανθρώπους αναφέρουν και Άγιοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Τέτοια περιστατικά μας διασώζει ο άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος ή διασώζονται σε βίους Αγίων. Βέβαια είναι λιγότερα και έχουν πολλές διαφορές από αυτά που βίωσαν άνθρωποι που δεν ανήκουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
Σε όλες τις μεταθανάτιες εμπειρίες που βίωσαν όσοι ανήκουν στο χώρο της Ορθοδοξίας ομολογούν ότι φοβεροί δαίμονες προσπαθούν να αρπάξουν την ψυχή τους και να τη ρίξουν στον Άδη, ο φύλακας άγγελός τους προσπαθεί να τους προστατέψει από τα χέρια των δαιμόνων. Βλέπουν επίσης τις τιμωρίες του Άδη, αλλά η θέση τους ελαφρύνεται παρά την πίεση που τους ασκούν οι δαίμονες ώστε να τους κερδίσουν, αν έκαναν κάποιο αγαθό έργο στη ζωή τους.
Δεν συνεπάγεται ότι όποιος έχει τέτοιες εμπειρίες θα σωθεί κιόλας. Όπως αναφέρει ο άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος, υπήρξε άνθρωπος που είχε μια τέτοια εμπειρία, αλλά όμως δεν είχε διορθώσει έπειτα τη ζωή του. Αναφέρει επίσης ο Άγιος πως «Οι τιμωρίες του Άδη, όταν αποκαλύπτονται, συνιστούν αρχή βοηθείας, ενώ για άλλους τεκμήριο καταδίκης. Επομένως οι πρώτοι βλέπουν τα δεινά για να φυλαχθούν από αυτά, ενώ οι άλλοι που δεν μετανοούν και δεν αλλάζουν ζωή κολάζονται περισσότερο».
Από τα διάφορα περιστατικά που διασώζονται στον ορθόδοξο χώρο γίνεται ολοφάνερη η ουσιαστική διαφορά που έχουμε με τις εμπειρίες σε άλλους χώρους εκτός Ορθοδοξίας, ότι μετά το θάνατο θα ακολουθήσει η κρίση όλων όσων κάναμε. Αυτή η αλήθεια είναι καταγεγραμμένη και στην Καινή Διαθήκη (Μτθ. κε΄), την υπογραμμίζουν και οι Άγιοι της Εκκλησίας μας στη διδασκαλία τους, ο Μέγας Αντώνιος, ο Αββάς Ησαΐας κ.ά..
Στο ερώτημα αν είναι αδικία για όσους δεν έχουν τέτοια εμπειρία, αρκούμαστε να υπογραμμίσουμε πως όσα χρειάζεται να ξέρουμε για όλα όσα αφορούν τη σωτηρία της ψυχής μας περιέχονται στην Αγία Γραφή. Ας τη διαβάζουμε, για να λύνουμε τις όποιες απορίες έχουμε. Είναι ανούσιο και άσκοπο να χάνουμε το χρόνο μας με ενασχολήσεις, που κάποτε μπορεί να εξάψουν τη φαντασία μας και να μας δημιουργήσουν τη λανθασμένη εντύπωση πως ό,τι και να κάνουμε σε αυτή τη ζωή θα σωθούμε. Προσοχή, διότι ο διάβολος που είναι «ὁ ἀντίδικος ἡμῶν ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ (Α΄ Πέτρ. ε΄ 8)».
Ας μετανιώνουμε για τα λάθη μας και τις αμαρτίες που κάνουμε στη ζωή μας, ας τα εξομολογούμαστε ενώπιον του ορθόδοξου πνευματικού, ας ευεργετούμε με όποιο τρόπο μπορούμε τους συνανθρώπους μας και ο Θεός βλέποντας την αγαθή μας προαίρεση θα κάμει έλεος και για τη δική μας ψυχή!

Ποιες διαφορές έχει ο Χριστιανισμός με τα άλλα θρησκεύματα;


Ερώτηση που λάβαμε:

Ποιες διαφορές έχει ο Χριστιανισμός με τα άλλα θρησκεύματα;

Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:

Ινδουισμός

Ο Ινδουισμός δεν αποτελεί μια ενιαία θρησκεία με δόγμα, αλλά ένα σύνολο παραδόσεων που αναπτύχθηκαν στην περιοχή της Ινδίας. Βασική ιδέα του είναι η απελευθέρωση της ψυχής μέσα από μία σειρά αλλεπάλληλων μετενσαρκώσεων. Για να το επιτύχει αυτό κάποιος, έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει όποια μέσα θέλει. Υπάρχουν 330 εκατομμύρια θεότητες περίπου, οι οποίες κατά τους ινδουιστές αποτελούν διαφορετικές παραστάσεις του μοναδικού Θεού, του Μπράχμαν. Βασική αρχή του ινδουισμού είναι η απόκτηση από τον άνθρωπο ηρεμίας και γαλήνης προκειμένου να επιτύχει την απόλυτη αυτοκυριαρχία τους σώματος και της ψυχής (με τη χρήση του διαλογισμού, «γιόγκα»).

Βουδισμός

Ο βουδισμός διδάσκει ότι δεν υπάρχει αιώνιος Θεός, αλλά ότι ο άνθρωπος έχει απεριόριστες δυνάμεις μέσα του, με τις οποίες μπορεί να κάνει τα πάντα. Μόνο με τη δύναμη του νου μπορεί να κάνει πράγματα, τα οποία στους άλλους φαντάζουν υπερφυσικά. Επίσης, οι βουδιστές πιστεύουν στη μετενσάρκωση. Υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι μετά το θάνατό τους μετενσαρκώνονται ανάλογα με τη ζωή που έκαναν όσο ζούσαν στην γη (κάρμα).

Ισλάμ

Ο μωαμεθανισμός είναι ένα μίγμα ιουδαϊκών, χριστιανικών και αραβικών αντιλήψεων. Ισλάμ σημαίνει «υποταγή» στο Θεό. Είναι η θρησκεία της υποταγής στο θέλημα του Θεού, όπως αυτό αποκαλύφθηκε στον προφήτη του Μωάμεθ.

Το Κοράνιο περιέχει το λόγο του ίδιου του Θεού, όπως αυτός τον αποκάλυψε στο Μωάμεθ μέσω του ''Γαβριήλ''. Οι βασικές διδασκαλίες του Κορανίου είναι:
Ο Θεός είναι ένας, ο Αλλάχ, και ο Μωάμεθ είναι ο προφήτης του.
Οι άγγελοι είναι δημιουργήματα του Αλλάχ και το έργο τους είναι να εκτελούν τις εντολές του.
Η ζωή και οι πράξεις των ανθρώπων προκαθορίζονται από τη βούληση του Αλλάχ (κισμέτ).
Η ανταμοιβή, που συνίσταται σε μια παραδείσια ζωή με ποικίλες απολαύσεις. Ιδιαίτερα τονίζεται η απόλαυση του παραδείσου ως ανταμοιβής για το θάνατο στη μάχη κατά των απίστων.

Συμπερασματικά και επιγραμματικά κάποια κοινά χαρακτηριστικά αυτών των μεγάλων θρησκειών είναι τα εξής:
Όλες αυτές οι θρησκείες προκειμένου να αναπτυχθούν και να εξαπλωθούν χρησιμοποίησαν εγκόσμια μέσα (πολιτική εξουσία, χρήμα, στρατό). Ο ινδουισμός αναπτύχθηκε όταν πέρασε στα χέρια κάποιων δυνατών φυλών. Ο Βούδας μεγάλωσε σε παλάτια, είχε πατέρα ένα μεγάλο άρχοντα. Ο Κομφούκιος μόλις έγινε υπουργός, επικράτησε η θρησκεία του. Ο Μωάμεθ επικράτησε χρησιμοποιώντας στρατό, χρήματα, βία, σφαγές.
Οι ιδρυτές τους ήταν άνθρωποι με φυσικά, χαρακτηρολογικά και ηθικά ελαττώματα.
Με τις εντολές τους απαιτούν μία εύκολη ηθική, χωρίς αυστηρούς νόμους και κανόνες ζωής. Κάποιες μάλιστα από αυτές τις εντολές καλλιεργούν την ανηθικότητα και τη διαστροφή.
Περιέχουν πολύ μεγάλη ποικιλία διδασκαλιών που συχνά αλληλοσυγκρούονται.
Κανένας ιδρυτής τους δεν πίστευε ούτε δίδασκε ότι είναι Θεός. Όλοι αναγνώριζαν ότι είναι άνθρωποι όπως όλοι μας (ο Κομφούκιος θεοποιήθηκε 500 χρόνια μετά το θάνατό του, ο Βούδας όσο ζούσε το έλεγε ξεκάθαρα ότι δεν είναι Θεός, ο Μωάμεθ έλεγε ότι είναι άνθρωπος, προφήτης του Θεού).

Αν κάνουμε μία σύγκριση μεταξύ του χριστιανισμού και των άλλων θρησκειών με καθαρά εγκόσμια κριτήρια, θα δούμε ότι ο χριστιανισμός είναι μία θρησκεία καταδικασμένη να αποτύχει. Ο Χριστός ζήτησε μία αυστηρή ηθική, μία καθαρότητα στο σώμα αλλά και στην ψυχή και στο νου και στα κίνητρα. Ζητά ανθρώπους που να είναι αφοσιωμένοι σ’ Αυτόν, να αγωνίζονται να γίνουν τέλειοι. Και τους υπόσχεται θλίψεις, διωγμούς, στερήσεις και θάνατο. Κι έναν παράδεισο που ούτε τον είδαμε, ούτε έχει εγκόσμιες απολαύσεις.

Η σημαντικότερη διαφορά του χριστιανισμού από τις άλλες θρησκείες είναι ότι, ο Χριστός δεν είναι ένας εγκόσμιος ιδρυτής θρησκείας, είναι ο ίδιος ο Θεός που έγινε άνθρωπος. Γι’ αυτό λέμε στη θεολογική γλώσσα ότι ο χριστιανισμός δεν είναι «θρησκεία», αλλά «αποκάλυψη». Όλες οι θρησκείες αποτελούν μία ανθρώπινη προσπάθεια αναζήτησης. Στο χριστιανισμό όμως δεν έχουμε έναν άνθρωπο που ψάχνει να βρει ποιος είναι ο Θεός. Αλλά έχουμε τον ίδιο τον Θεό που ψάχνει να βρει τον άνθρωπο. Ο Χριστός είναι ο μόνος θρησκευτικός ηγέτης που είπε ότι είναι Θεός. Η ανυπέρβλητη τελειότητά Του, η ύψιστη διδασκαλία Του, τα θαύματά Του, το Πάθος και η Ανάστασή Του επιβεβαιώνουν την αλήθεια ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι αληθινός Θεός. Είναι όλος Αγάπη, γι’ αυτό και στο πρόσωπό Του εκπληρώθηκε ένα ασύλληπτο σχέδιο για τη σωτηρία του κόσμου! Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος Θεός!

Πηγές

– Μ. Δομουχτσή, Σε ποιον Θεό να πιστέψω, αδελφότης θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ», 2012.

– Δ. Δρίτσα, Δ. Μόσχου, Σ. Παπαλεξανδρόπουλου, Χριστιανισμός και θρησκεύματα, ΙΤΥΕ – ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ, 2011.

25 Νοεμβρίου, 2019

ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ ΝΕΟΣ ΒΟΤΣΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ !


ΕΠΕΙΔΗ  ΓΙΝΕΤΑΙ ΛΟΓΟΣ  ΤΩΡΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ  ΠΛΟΙΟ ''ΦΑΤΙΧ''.
ΜΑΣ  ΗΡΘΕ ΣΤΗΝ  ΜΝΗΜΗ  ΕΝΑ ΑΛΛΟ  ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΠΛΟΙΟ ''ΦΑΤΙΧ '' Η΄''ΦΕΤΙΧ''.
ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ  ''ΦΕΤΙΧ ΜΠΟΥΛΕΝΤ''  ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΚΑΡΑΒΙ ΠΟΥ ΒΥΘΙΣΕ  Ο ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ  ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΟΤΣΗΣ  ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. 
''ΦΑΤΙΧ'' ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΣ, ''ΦΕΤΙΧ ΜΠΟΥΛΕΝΤ'' ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΥΨΗΛΗ  ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ. ΕΧΟΥΝ ΙΔΙΑ ΟΝΟΜΑΣΙΑ  ΝΑ ΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΙΔΙΑ ΚΑΤΑΛΉΞΗ , ΣΤΟΝ ΠΑΤΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ!
Παρακάτω αναδημοσιευουμε ένα άρθρο του 1949 της εφημερίδας ''ΕΜΠΡΟΣ'' που  μας πληροφορεί για  την  περιφρόνηση που έτρεφαν οι γερμανοι προς τους τουρκους  ναυτικούς !