ΠΟΣΟ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ Η ΚΡΙΣΗ ?

         Στὶς δύσκολες μέρες ποὺ ζοῦμε, ἡ ἀνησυχία μας διαρκῶς μεγαλώνει. Κάθε τόσο, καθὼς ἀνακοινώνονται  ὅλο καὶ νέα οἰκονομικὰ μέτρα, φορολογίες, μειώσεις μισθῶν καὶ συντάξεων, 

ἐφεδρεῖες καὶ ἀπολύσεις, στὴ σκέψη ὅλων μας στροβιλίζει ἐναγώνια ἕνα ἐρώτημα: Ποῦ θὰ πάει αὐτὸς ὁ τόπος; Πόσο χειρότερα ἀκόμη θὰ φθάσουμε; Πόσο θὰ κρατήσει ἡ κρίση; Οἱ πολιτικοὶ προσπαθοῦν νὰ διασκεδάσουν τὶς ἀγωνίες μας καὶ μιλοῦν γιὰ λίγα χρόνια λιτότητας ποὺ θὰ περάσουν γρήγορα. Οἱ διεθνεῖς ἀναλυτὲς μιλοῦν γιὰ δεκαετίες οἰκονομικῆς ὑφέσεως. Οἱ ξένοι κερδοσκόποι ὀρέγονται γῆ καὶ ὕδωρ. Καὶ μεῖς φοβόμαστε μὲ ὅλα αὐτὰ καὶ ἀγωνιοῦμε. Πῶς θὰ ζήσουμε; Τί θὰ γίνουν τὰ παιδιά μας; Πόσο θὰ κρατήσει ἡ κρίση; Τὴν ἀπάντηση αὐτὴ δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς τὴ δώσει κανείς.

         Ὅμως ὁ θεόπνευστος λόγος τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νὰ μᾶς δώσει κάποια σημάδια, γιὰ νὰ καταλάβουμε τὸ μέγεθος καὶ τὴν ἔκταση τῆς κρίσεως αὐτῆς. Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη παρουσιάζεται ἀνάγλυφα ἡ πορεία τοῦ ἰσραηλιτικοῦ ἔθνους. Ὁ Ἰσραὴλ ἐπὶ αἰῶνες ἦταν ἕνα πανίσχυρο κράτος. Εἶχε μεγάλη πολιτικὴ καὶ οἰκονομικὴ δύναμη καὶ ἐπιρροὴ σ’ ὅλη τὴ Μεσόγειο καὶ τὴν Ἀνατολή. Ὅμως μέσα στὸ πέρασμα τῶν

 αἰώνων ὁ ἰουδαϊκὸς λαὸς ὅλο καὶ περισσότερο ἐπηρεαζόταν ἀπὸ τὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθνη. Καὶ ἄρχισε σιγά-σιγὰ νὰ περιφρονεῖ τὸν θεῖο Νόμο. Πολλὲς φορὲς μάλιστα χλεύαζε ἢ καὶ κατεδίωκε τοὺς 

ἀπεσταλμένους τοῦ Θεοῦ. 

Ἔτσι τὸ κράτος ἄρχισε σταδιακὰ νὰ εἰσέρχεται σὲ περίοδο παρακμῆς καὶ μεγάλης πνευματικῆς καὶ οἰκονομικῆς κρίσεως. Κάποτε ξέσπασε καὶ ἡ φοβερὴ καταιγίδα. Ὁ πανίσχυρος βασιλιὰς τῶν Βαβυλωνίων Ναβουχοδονόσορ, βλέποντας τὸ κράτος τοῦ Ἰσραὴλ νὰ καταρρέει, βρῆκε τὴν εὐκαιρία, πολιόρκησε καὶ ἐξόντωσε τὸ βασίλειο τῶν Ἰουδαίων!(Μηπως ειναιΤουρκια σημερα?).

 Καὶ μάλιστα μὲ τρόπο πολὺ σκληρό.

 Ἔδεσε  αἰχμάλωτο τὸν βασιλιὰ Ἰωακεὶμ καὶ τὸν ἔσυρε στὴ Βαβυλώνα. Τὸ ἴδιο ἔκανε καὶ μὲ τὸν ἀσεβὴ Σεδεκία. Διέταξε μάλιστα νὰ τοῦ βγάλουν τὰ μάτια. Πυρπόλησε τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ τὴν ἐρήμωσε τελείως 

λεηλατώντας ὅλους τοὺς θησαυροὺς καὶ τὰ ἱερὰ σκεύη τοῦ Ναοῦ! Διέταξε νὰ σφαγοῦν χιλιάδες λαοῦ, καὶ τοὺς ὑπόλοιπους τοὺς μετέφερε αἰχμάλωτους στὴ Βαβυλώνα! Γκρέμισε τὰ τείχη τῆς ἁγίας πόλεως καὶ τὴν ἄφησε ἐρειπωμένη καὶ ἐγκαταλελειμμένη. Καὶ πόσα χρόνια κράτησε αὐτὴ ἡ αἰχμαλωσία; Πέντε, δέκα; Ἑβδομήντα ὁλόκληρα χρόνια! Γιατί ὅμως κράτησε τόσο πολύ; Τυχαῖα; Ἢ μήπως ὁ ἀριθμὸς τῶν ἐτῶν αὐτῶν εἶχε κάποια σημασία; Ἀσφαλῶς καὶ εἶχε. Ἑπτακόσια περίπου χρόνια πρὶν τὸ εἶχε προαναγγείλει ὁ Θεὸς στὸν Μωυσῆ. Εἶχε προειδοποιήσει τοὺς Ἰσραηλίτες γιὰ τὶς τιμωρίες ποὺ θὰ ἔχουν, ἂν δὲν τηρήσουν τὸν Νόμο του: πείνα, ἀνομβρία, πολέμους, ἐρημώσεις. Καὶ τοὺς ἀνήγγειλε ὅτι οἱ τιμωρίες αὐτὲς δὲν θὰ ἔλθουν ὅλες μαζὶ ἀλλὰ σταδιακά, λίγο-λίγο, ἀνάλογα μὲ τὴν παράβαση τῶν ἐντολῶν τοῦ θείου Νόμου. Συγκεκριμένα ὁ Θεὸς εἶχε ζητήσει ἀπὸ τὸν λαό του νὰ τηρεῖ κάθε ἑβδομάδα τὴν ἀργία τοῦ Σαββάτου, καὶ κάθε ἕβδομο χρόνο τὸν σαββατισμὸ τῶν καλλιεργειῶν, τὴν ἀγρανάπαυση. «ἓξ ἔτη σπερεῖς τὸν ἀγρόν σου... τῷ δὲ ἔτει τῷ ἐβδόμω σάββατα, ἀνάπαυσις ἔσται τὴ γῆ, σάββατα τῷ Κυρίω· (Λευϊτ. κε΄ 3-4). Καὶ προειδοποίησε τὸ λαό του γιὰ τὴν τιμωρία ποὺ τὸν περιμένει ἐὰν δὲν τηρήσει τὸν Σαββατισμὸ τῶν καλλιεργειῶν: «Καὶ ἔσται ἡ γῆ ὑμῶν ἔρημος, καὶ αἱ πόλεις ὑμῶν ἔσονται ἔρημοι... καὶ ὑμεῖς ἔσεσθε ἐν τῇ γῇ τῶν ἐχθρῶν ὑμῶν· τότε σαββατιεῖ ἡ γῆ... ἃ οὐκ ἐσαββάτισεν ἐν τοῖς σαββάτοις ὑμῶν, ἡνίκα κατῳκεῖτε αὐτὴν» (Λευϊτ. κς΄ 33-35). Θὰ ἐρημωθεῖ ἡ χώρα σας, καὶ οἱ πόλεις σας θὰ μείνουν ἀκατοίκητες. Τότε ἡ γῆ σας θὰ ἀπολαύσει τὰ Σάββατά της, ἀφοῦ θὰ μείνει ἀκαλλιέργητη ὅλες τὶς ἡμέρες τῆς ἐρημώσεώς της, ἐνῶ ἐσεῖς θὰ βρίσκεστε αἰχμάλωτοι στὴ χώρα τῶν ἐχθρῶν σας. Τότε θὰ ἀναπαύεται ἡ γῆ γιὰ ὅσα Σάββατα δὲν 

ἀναπαύθηκε ὅταν μένατε σ’ αὐτήν. Τί σήμαινε ὅμως αὐτὴ ἡ προειδοποίηση; Ὅτι ὁ Ἰσραὴλ θὰ πλήρωνε ἀνάλογα μὲ τὴν περιφρόνηση ποὺ θὰ ἔδειχνε στὸν Νόμο τοῦ Θεοῦ. Καὶ δὲν ὑπῆρχε περίπτωση νὰ μὴν πραγματοποιήσει ὁ Θεὸς τὴν ἀπειλή του; Ἀσφαλῶς καὶ ὑπῆρχε. Ὁ Θεὸς τοὺς εἶχε δώσει ταυτόχρονα καὶ μιὰ ὑπόσχεση: ὅτι θὰ συγχωρήσει τὴν ἀποστασία τοῦ λαοῦ του, ἐὰν μετανοήσει. Ἂν δηλαδὴ οἱ Ἰσραηλίτες μετανοοῦσαν, θὰ γλύτωναν ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσία κι ἀπὸ ὅλες τὶς ἄλλες φοβερὲς συμφορές· ὅπως ἀκριβῶς ἔκανε ὁ Θεὸς καὶ μὲ τὴν πόλη τῆς Νινευή.

          Νά λοιπὸν ποιὰ εἶναι ἡ ἔξοδος καὶ ἀπὸ τὴ δική μας κρίση: ἡ μετάνοια. Διότι καὶ μεῖς ἐνῶ ἔχουμε δεχθεῖ τόσες εὐλογίες ἀπὸ τὸν Θεό, Τὸν ἐγκαταλείψαμε, Τὸν διώξαμε ἀπὸ τὴ ζωή μας. Καὶ τώρα εἶναι ὥρα νὰ μετανοήσουμε· νὰ ἐπιστρέψουμε μὲ συντριβὴ κοντά του, στὴν Ἐκκλησία του, στὰ θεάρεστα ἤθη μας. Ὅσο πιὸ γρήγορα γίνει αὐτό, τόσο πιὸ σύντομα θὰ βγοῦμε ἀπὸ τὴν κρίση. Ἐὰν δεῖ ὁ Θεὸς νὰ μετανοοῦμε, ὄχι μόνο θὰ κολοβώσει τὶς μέρες τῆς κρίσεως, ἀλλὰ θὰ φέρει καὶ καιροὺς ἀναψύξεως στὴν Ἑλλάδα μας καὶ στὴ ζωή μας.  Ο ΣΩΤΗΡ 2037