Η ΑΓΡΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ '' ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΩΝ '' ΚΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ '' ΑΠΟΛΙΤΙΣΤΩΝ ''

Τὰ τελευταῖα χρόνια πολὺς λόγος γίνεται γιὰ τὴ μόλυνση τοῦ περιβάλλοντος. Ἀναρίθμητες σελίδες περιοδικῶν καὶ βιβλίων ἀφιερώνονται στὴν προστασία τοῦ περιβάλλοντος. 

 Εἶναι πραγματικότητα ὅτι τὸ καθαρὸ καὶ γάργαρο νερὸ λιγοστεύει. Τὰ ὑδροφόρα στρώματα τῆς γῆς μολύνονται ἀπὸ χημικὲς οὐσίες. Τὰ ποτάμια, οἱ λίμνες, οἱ θάλασσες, τὸ ἔδαφος ρυπαίνονται ἀπὸ τὰ τοξικὰ βιομηχανικὰ ἀπόβλητα καὶ τὰ ἀστικὰ λύματα τῶν μεγαλουπόλεων. 

Ὁ καθαρὸς καὶ ζωογόνος ἀέρας μολύνεται ἀπὸ τὴν αἰθαλομίχλη, τὰ καυσαέρια τῶν καμινάδων στὶς μεγάλες βιομηχανικὲς μονάδες ἀλλὰ κι ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν αὐτοκινήτων. Ἄμεσα ἀπειλεῖ ἀκόμη τὸν πλανήτη μας καὶ τὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων ἡ ραδιενέργεια, ποὺ χρησιμοποιεῖται ὄχι μόνο γιὰ εἰρηνικοὺς σκοποὺς ἀλλὰ κυρίως γιὰ στρατιωτικούς.

 Ὁ Θεὸς ἔθεσε τὸν ἄνθρωπο κυρίαρχο ἐπὶ τῆς γῆς. «Καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς λέγων: Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς» (Γεν. α΄ 28). Ἡ κυριαρχία ποὺ ἔχει ὁ ἄνθρωπος πάνω στὴ γῆ τοῦ γεννᾶ καὶ τὴν ὑποχρέωση νὰ τὴν προστατεύει. Τὰ πράγματα, ὅμως, ἄλλαξαν ἀπὸ τὴν ὥρα τῆς πτώσεώς του. Ἔχουν διασαλευθεῖ οἱ σχέσεις τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό, ἀλλὰ καὶ οἱ σχέσεις του μὲ τὸ περιβάλλον. Ὁ ἄνθρωπος ὁλοένα καὶ περισσότερο ζεῖ μακριὰ ἀπὸ τὴ φύση. Κατάντησε μάλιστα νὰ παρουσιάζεται ὡς ξένος κατακτητὴς καὶ νὰ τὴ ληστεύει γιὰ οἰκονομικοὺς λόγους. Ἡ ἀπληστία του τὸν κάνει νὰ θέλει νὰ «καταπιεῖ» τὴ γῆ, ἀδιαφορώντας ἂν ἀφήνει πίσω του ἔρημο, ἀρκεῖ νὰ αὐξήσει τὰ κέρδη του. Ὀρθῶς ἔχει γραφεῖ ὅτι γιὰ τὴ γῆ ὁ ἄνθρωπος «εἶναι ἕνας ξένος ποὺ φτάνει τὴ νύχτα καὶ παίρνει ἀπὸ τὴ γῆ ὅλα ὅσα τοῦ χρειάζονται… Ἡ γῆ εἶναι ἐχθρὸς ποὺ πρέπει νὰ τὸν κατακτήσει». 

 Οἱ σημερινοὶ θεωρούμενοι «πολιτισμένοι» ἄνθρωποι συμπεριφέρονται μὲ ἀγριότητα πρὸς τὸ περιβάλλον. Αὐτὴ τὴν ἀγριότητα τῶν «πολιτισμένων» τὴν περιγράφει μὲ ἀκρίβεια ἕνα κείμενο ποὺ γράφτηκε τὸ 1854 ἀπὸ τὸν ἀρχηγὸ τῶν Ἰνδιάνων Σιὰτλ πρὸς τὸν Πρόεδρο τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς Φράγκλιν Πήρς, ὁ ὁποῖος ἀποφάσισε νὰ ἀγοράσει μιὰ μεγάλη ἔκταση ἀπ᾿ αὐτὲς ποὺ κατεῖχαν οἱ Ἰνδιάνοι. Τὰ λόγια τοῦ ἀρχηγοῦ τῶν Ἰνδιάνων εἶναι ἐκπληκτικά. Ἔγραφε: «Τοῦ ἐρυθρόδερμου εἶναι ἀκριβὸς ὁ ἀγέρας, γιατὶ ὅλα, τὰ πάντα, μοιράζονται τὴν ἴδια πνοή: τὰ ζῶα, τὰ δένδρα, οἱ ἄνθρωποι… Αὐτὴ τὴν γῆ τὴν ἀγαποῦν οἱ ἐρυθρόδερμοι, ὅπως τὸ βρέφος ἀγαπάει τὸν χτύπο τῆς μητρικῆς καρδιᾶς… Κάθε ἀστραφτερὴ πευκοβελόνα, κάθε ἀμμούδα στὶς ἀκρογιαλιές, κάθε θολούρα στὸ σκοτεινὸ δάσος, κάθε ξέφωτο καὶ κάθε ζουζούνι εἶναι γι᾿ αὐτὸν σεβαστό». 

 Ἕνας, ὑποτίθεται, ἄγριος δίδαξε στὸν ψευδοπολιτισμένο Πρόεδρο κορυφαῖο μάθημα: τὸν σεβασμὸ στὸ περιβάλλον. Ὅμως καὶ ὁ καθένας μας ὀφείλει νὰ καταλάβει ὅτι πρέπει νὰ γίνει «πιστὸς οἰκονόμος», τίμιος διαχειριστὴς τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος, δείχνοντας σεβασμὸ πρὸς ὅλα τὰ ἔμψυχα καὶ ἄψυχα δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ. Δὲν εἴμαστε ἰδιοκτῆτες. Στὸν Κύριο ἀνήκει ὅλη ἡ γῆ καὶ τὸ καθετὶ ποὺ τὴ γεμίζει. Δική Του εἶναι ἡ οἰκουμένη καὶ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ποὺ κατοικοῦν σ᾿ αὐτήν: «τοῦ Κυρίου ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς, ἡ οἰκουμένη καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ», τονίζει ὁ θεόπνευστος Ψαλμωδός (Ψαλ. κγ΄ [23] 1-2). Ἂς τὸ καταλάβουμε κάποτε κι ἂς βοηθήσουμε ὅλοι μας ἐγκαίρως, πρὶν εἶναι πλέον πολὺ ἀργά. ΟΣΩΤΗΡ2186