ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ

 

Kατὰ τὴν περίοδο τοῦ κατανυκτικοῦ Τριωδίου ἡ Ἐκκλησία μας μὲ τὰ ἱερὰ Ἀναγνώσματα καὶ τοὺς ὑπέροχους ὕμνους, στρέφει τὴ σκέψη μας σὲ τρεῖς κρίσεις. Τὶς συναντοῦμε τὴν Κυριακὴ τῆς Κρίσεως, τὴν Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς καὶ τὴ Μεγάλη Παρασκευή. Στὸ ἄρθρο μας αὐτὸ θὰ τὶς μελετήσουμε μὲ τὴ χρονολογικὴ σειρὰ τοῦ περιεχομένου τους, ὄχι μὲ τὴ σειρὰ ποὺ τὶς συναντοῦμε στὸ Τριώδιο. Ἔτσι ἡ πρώτη κρίση ποὺ θὰ δοῦμε εἶναι αὐτὴ τῶν Πρωτοπλάστων, τοῦ Ἀδὰμ καὶ τῆς Εὔας μέσα στὸν Παράδεισο, αὐτὴ ποὺ προβάλλεται τὴν Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς. Τὸ περιεχόμενό της τὸ γνωρίζουμε. Ὁ Θεὸς δημιούργησε τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν ὁδήγησε μέσα στὸν Παράδεισο τῆς εὐτυχίας καὶ τῆς μακαριότητος γιὰ νὰ τὸν καλλιεργεῖ, νὰ τὸν φροντίζει καὶ νὰ τὸν φυλάσσει. Καὶ τοῦ ἔδωσε ἐντολὴ εὔκολη, ἄκοπη, ταιριαστὴ καὶ συμφέρουσα στὸ λογικὸ καὶ τὴν ἐλευθερία του, λέγοντάς του ὅτι ἀπὸ κάθε εἶδος δένδρου ποὺ ὑπάρχει στὸν Παράδεισο μπορεῖ νὰ φάει, ἀπὸ τὸ δένδρο ὅμως τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ ποὺ βρίσκεται στὸ μέσο τοῦ Παραδείσου δὲν πρέπει νὰ φάει, διότι θὰ πεθάνει (βλ. Γεν. β΄ 15-17). Τὴ συνέχεια τὴ γνωρίζουμε. Ἡ Εὔα παρασύρθηκε, παρέσυρε καὶ τὸν Ἀδὰμ καὶ ἡ κρίση ὑπῆρξε φοβερή: Ὁ ἄνθρωπος ἐκδιώχθηκε ἀπὸ τὸν Παράδεισο καὶ παραδόθηκε στὸν θάνατο... Τὴ δεύτερη κρίση θὰ τὴ συναντήσουμε τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ στὸν Γολγοθᾶ, στὸν Σταυρό. Ἐκεῖ θὰ ἀκούσουμε ἀπὸ τὰ χείλη τοῦ Κυρίου μας τὸν αὐστηρὸ λόγο: «Νῦν κρίσις ἐστὶ τοῦ κόσμου τούτου, νῦν ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου ἐκβληθήσεται ἔξω· κἀγὼ ἐὰν ὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς, πάντας ἑλκύσω πρὸς ἐμαυτόν» (Ἰω. ιβ΄ 31-32). Τώρα ποὺ θὰ μὲ δοῦν οἱ ἄνθρωποι περιφρονημένο καὶ σταυρωμένο, θὰ κριθεῖ ὁ κόσμος αὐτὸς καὶ θὰ χωρισθοῦν οἱ πιστοὶ ἀπὸ τοὺς ἀπίστους. Τώρα ὁ ἄρχοντας τοῦ κόσμου αὐτοῦ, ὁ σατανᾶς, θὰ πεταχθεῖ ἔξω ἀπὸ τὸ κράτος του καὶ θὰ χάσει τὴν ἐξουσία του. Ἀντίθετα ὅμως Ἐγώ, ὅταν ὑψωθῶ στὸν Σταυρό, θὰ ἀποσπάσω ἀπὸ τὴ δουλεία τοῦ διαβόλου καὶ θὰ ἑλκύσω κοντά μου ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Μὲ τὴν κρίση αὐτὴ ἄνοιξε ἡ μέχρι τότε κλειστὴ πύλη τοῦ Παραδείσου. Ἡ τρίτη κρίση προβάλλεται τὴν Κυριακὴ τῶν Ἀπόκρεω, μὲ τὴν περικοπὴ περὶ τῆς Δευτέρας καὶ φρικτῆς τοῦ Κυρίου Παρουσίας. Γεγονὸς μοναδικὸ καὶ ἀναμφισβήτητο ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου καὶ ἡ τελικὴ κρίση ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Ὁλόκληρη ἡ μετὰ Χριστὸν ἱστορία τοῦ κόσμου κινεῖται πρὸς τὸ τέλος, ποὺ θὰ ἀντικρίσει τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ «ἐρχόμενον μετὰ δόξης». Οἱ ἄνθρωποι ὅλων τῶν ἐθνῶν ποὺ ἔζησαν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς δημιουργίας μέχρι τὸ τέλος τοῦ κόσμου, ὅλοι θὰ παρουσιαστοῦμε φανεροὶ καὶ ξεσκεπασμένοι μπροστὰ στὸ δικαστικὸ Βῆμα τοῦ Χριστοῦ. Τί φοβερὴ πραγματικὰ ἐκείνη ἡ ὥρα! Ὑπάρχουν ὅμως ὅλες οἱ προϋποθέσεις μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὥστε μὲ τὴν Χάρι τῶν ἱερῶν Μυστηρίων νὰ μποροῦμε νὰ συμπεριληφθοῦμε μεταξὺ αὐτῶν στοὺς ὁποίους θὰ πεῖ ὁ Βασιλιάς: «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου»· ἐλᾶτε σεῖς ποὺ εἶστε εὐλογημένοι ἀπὸ τὸν Πατέρα μου, κληρονομῆστε τὴ Βασιλεία ποὺ ἔχει ἑτοιμαστεῖ γιὰ σᾶς ἀπὸ τότε ποὺ θεμελιωνόταν ὁ κόσμος (Ματθ. κε΄ 34). Τούτη τὴν περίοδο τοῦ Τριωδίου ἂς τὰ μελετήσουμε προσεκτικὰ αὐτά· καὶ ὁ Κύριος ἂς μᾶς δώσει τὴν Χάρι Του γιὰ νὰ ζήσουμε τὸν ἐπὶ γῆς ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς μας μὲ εἰρήνη, μὲ μετάνοια, καὶ τελεία ἀφοσίωση καὶ ὑπακοὴ στὸ θέλημά Του τὸ ἅγιο, ὥστε νὰ ἔχουμε καλὴ καὶ εὐπρόσδεκτη ἀπολογία ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ Βήματός Του.ΟΣΩΤΗΡ2214