Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

 
Στην Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου  τὸ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας μᾶς θύμισε τὴ διδακτικότατη Παραβολὴ τοῦ νέου ἐκείνου, ὁ ὁποῖος θέλοντας νὰ ζήσει ἐλεύθερα, μακριὰ ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ πατέρα του, κατέληξε νὰ γίνει δέσμιος τῶν ἁμαρτωλῶν παθῶν του. 

1. Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ  ΠΟΥ  ΣΥΜΦΕΡΕΙ 

Οἱ λόγοι τοῦ ἀποστόλου Παύλου σημειωνουν χαρακτηριστικα : «Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, πάντα µοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὐπό τινος». Δηλαδή, εἶμαι ἐλεύθερος νὰ τὰ κάνω ὅλα, δὲν συμφέρουν ὅμως ὅλα. Ὅλα εἶναι στὴν ἐξουσία μου, ἀλλὰ ἐγὼ δὲν θὰ ἐξουσιασθῶ καὶ δὲν θὰ γίνω δοῦλος σὲ τίποτα. Πόσο ἀληθινὸς καὶ ἐπίκαιρος εἶναι ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ Ἀποστόλου, στὴν ἐποχή μας μάλιστα, ποὺ πολλοὶ ἄνθρωποι ἐπιθυμοῦν νὰ ζοῦν χωρὶς ἠθικὲς δεσμεύσεις καὶ φραγμούς, χωρὶς τὰ «μὴ» καὶ τὰ «πρέπει» καὶ τοὺς περιορισμοὺς ποὺ βάζει ἡ Ἐκκλησία, ὅπως ἰσχυρίζονται. Ὅσο ὅμως διασαλπίζουν τὴν ἐλεύθερη καὶ ἀσύδοτη ζωὴ μακριὰ ἀπὸ τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ, ὅσο καυχῶνται γιὰ τὴν ἀνεξαρτησία τους, τόσο καταλήγουν νὰ γίνονται ἐλεεινοὶ δοῦλοι τῶν κατώτερων ἐπιθυμιῶν τους καὶ ἁλυσοδένονται μὲ ἁμαρτωλὲς συνήθειες καὶ ἐξαρτήσεις. Ἂς μὴ μᾶς ξεγελᾶ τὸ ρεῦμα αὐτὸ τῆς ἐποχῆς μας! Δὲν ὁδηγεῖ στὴν ἐλευθερία, ἀλλὰ στὴν ἠθικὴ ἐξαθλίωση. Ἀντίθετα, ἡ ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Κυρίου καθιστᾶ τὸν ἄνθρωπο ἀληθινὰ ἐλεύθερο καὶ τοῦ χαρίζει ὅ,τι συμφέρει τὴν ψυχή του. 

2. Ὁ ΝΑΟΣ ΤΟΥ  ΣΩΜΑΤΟΣ

 Στὴ συνέχεια ὁ ἀπόστολος Παῦλος, γιὰ νὰ τονίσει πόσο βδελυρὰ εἶναι τὰ ἁμαρτήματα τῆς ἀνηθικότητος, ἀναδεικνύει τὸ ἀσύλληπτο ὕψος καὶ τὴν ἱερότητα τοῦ ἀνθρώπινου σώματος. «Οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματός ἐστιν;», ρωτᾶ. Δηλαδή, δὲν ξέρετε ὅτι τὸ σῶμα σας εἶναι ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὸ Ὁποῖο κατοικεῖ μέσα σας; Ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ βαπτισθήκαμε καὶ λάβαμε τὸ Ἅγιο Χρίσμα, τὸ σῶμα μας ἔχει γίνει ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, κατοικητήριο τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ! Κάθε φορὰ μάλιστα ποὺ μετέχουμε στὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας καὶ μεταλαμβάνουμε τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου, τὰ μέλη τοῦ σώματός μας γίνονται μέλη Χριστοῦ. Δὲν ἀνήκουν πλέον στὸν ἑαυτό μας, ἀλλὰ στὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ἐκεῖνος μᾶς ἔπλασε καὶ ἐπιπλέον γιὰ νὰ μᾶς λυτρώσει ἀπὸ τὴ φθορὰ τοῦ θανάτου, ἐνανθρώπησε. Πῆρε δηλαδὴ ἀνθρώπινο σῶμα, ὅμοιο μὲ τὸ δικό μας, καὶ μᾶς ἐξαγόρασε μὲ τὴ θυσία Του, μὲ τὸ ἀτίμητο Αἷμα Του. Πόσο μεγάλη ἀξία ἔχει, λοιπόν, τὸ σῶμα μας! Γι᾿ αὐτό, ὅπως θέλουμε οἱ ἐκκλησίες μας, οἱ χειροποίητοι ναοί μας νὰ λάμπουν ἀπὸ καθαριότητα, νὰ μὴν ἔχουν τὸν παραμικρὸ ρύπο, τὴν παραμικρὴ ἀκαθαρσία, ἔτσι νὰ διατηροῦμε καθαρὸ καὶ τὸν ναὸ τοῦ σώματός μας, τὸν ἔμψυχο αὐτὸν ναὸ τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι ἀσυγκρίτως ἱερότερος. 

3. ΤΟ ΣΩΜΑ  ΚΑΙ  ΤΟ  ΠΝΕΥΜΑ ΜΑΣ  ΝΑ  ΔΟΞΑΖΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟ. 

Πῶς ὅμως θὰ τιμήσουμε τὴν ἱερότητα τοῦ σώματός μας; Οριστε η  ἀπάντηση: «Δοξάσατε τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ». Μᾶς προτρέπει, δηλαδή, νὰ δοξάζουμε τὸν Θεὸ μὲ τὸ σῶμα μας καὶ μὲ τὸ πνεῦμα μας, τὰ ὁποῖα ἀνήκουν σ᾿ Ἐκεῖνον. Μᾶς ζητᾶ νὰ ἀπέχουμε πλήρως ἀπὸ κάθε αἰσχρὴ πράξη καὶ ἀνηθικότητα, φυλάσσοντας ὄχι μόνο τὰ μέλη τοῦ σώματός μας ἅγια καὶ καθαρὰ ἀπὸ κάθε ἁμαρτία, ἀλλὰ καὶ τὸ πνεῦμα μας, τὴ διάνοιά μας δηλαδή, τοὺς λογισμούς μας καὶ τὶς ἐπιθυμίες μας. Μᾶς καλεῖ νὰ δοξάζουμε τὸν Θεὸ μὲ τὰ μάτια μας, ἀποστρέφοντάς τα ἀπὸ τὶς ὀθόνες τῆς τηλεοράσεως καὶ τοῦ διαδικτύου, ποὺ συχνὰ μολύνουν μὲ τὴ σαρκολατρία ποὺ προβάλλουν. Νὰ Τὸν δοξάζουμε μὲ τὸ στόμα μας, μὲ τὰ ἁγνὰ καὶ εἰλικρινὴ λόγια μας, μὲ λόγια ποὺ διατηροῦν τὴν εἰρήνη στὸ περιβάλλον μας. Νὰ Τὸν δοξάζουμε μὲ τὰ χέρια μας, ἐλεώντας τοὺς πτωχοὺς καὶ ἐξυπηρετώντας τὶς ἀνάγκες τῶν συνανθρώπων μας. Νὰ Τὸν δοξάζουμε μὲ τὶς σκέψεις μας, μὲ τοὺς ἁγνοὺς καὶ ἀγαθοὺς λογισμούς μας· ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν καρδιά μας, μὲ τὴν ἀνεξικακία καὶ τὴν εὐσπλαχνία μας· μὲ τὶς ἅγιες ἐπιθυμίες μας. Σὲ κάθε ἱερὴ Ἀκολουθία στὶς ἐκκλησίες μας ψάλλονται ὕμνοι δοξολογητικοὶ πρὸς τὸν Θεό. Μιὰ τέτοια παναρμόνια δοξολογία θὰ ἀναπέμπεται κι ἀπὸ τὸν ἔμψυχο ναό μας κάθε φορὰ ποὺ οἱ πράξεις, οἱ σκέψεις καὶ οἱ ἐπιθυμίες μας εἶναι ἁγνὲς καὶ σύμφωνες μὲ τὸ ἅγιο θέλημά Του.ΟΣΩΤΗΡ2214