Στὴν πληγωμένη ἀπὸ τὴν κρίση κοινωνία μας, στὴν οἰκονομικὰ τραυματισμένη ἀγορά μας ἡ ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων ποὺ πλησιάζει γεννᾶ ἐκ διαμέτρου ἀντίθετα συναισθήματα. Ὁ γιορτινὸς διάκοσμος, τὰ φῶτα καὶ οἱ στολισμένες βιτρίνες φαντάζουν στὰ σχέδια κάποιων ὡς ἡ ἔσχατη εὐκαιρία γιὰ κάποιες εἰσπράξεις, γιὰ λίγα ἔσοδα μέσα στὴν ξηρασία τῆς οἰκονομικῆς στενότητας. Δὲν εἶναι ἰδιαίτερα πιστοί. Ἴσως καὶ καθόλου. Ὅμως ἐλπίζουν ὅτι ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ θὰ τοὺς ὠφελήσει. Θὰ κινηθοῦν λίγο τὰ ἀδιάθετα προϊόντα τους. Θὰ εἰσπράξουν τὸ δῶρο τῶν ἑορτῶν, ἔστω καὶ κουρεμένο. Ἀπὸ τὴν ἄλλη δὲν εἶναι λίγοι αὐτοὶ στοὺς ὁποίους κάθε στολισμένη βιτρίνα καὶ κάθε φωταγωγημένος δρόμος γεννᾶ καὶ ἐπιτείνει τὸν πόνο τους. Ὄχι γιατὶ κάτι τοὺς ἐμποδίζει στὴ βίωση τοῦ γεγονότος τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ. Ὄχι. Ἁπλῶς καὶ μόνο ἐπειδὴ ἡ συνειδητοποίηση ὅτι δὲν μποροῦν νὰ γιορτάσουν ὅπως παλιά, τοὺς πληγώνει. Ποῦ εἶναι ἐφέτος τὰ πλούσια δῶρα; Ποῦ οἱ ἑορταστικὲς ἀποδράσεις τους σὲ ὀρεινοὺς προορισμοὺς στὰ πανάκριβα χιονοδρομικὰ ἐντὸς ἢ ἐκτὸς Ἑλλάδος; Ποῦ...; Καὶ καθὼς τὰ ἀναπολοῦν ἢ τραγικὰ συνειδητοποιοῦν ὅτι δὲν τὰ μποροῦν ἐφέτος, μελαγχολοῦν. Ἀλλιώτικα φέτος τὰ Χριστούγεννα. Μὲ πολλοὺς ἀπὸ ἐμᾶς νὰ πλησιά ζουμε στὴν ἑορτή – καθὼς οἱ ἡμέρες μία - μία μᾶς ὁδηγοῦν ἐκεῖ – χωρὶς νὰ ἔχουμε ζήσει μέχρι τώρα ἄλλη φορὰ σὲ συνθῆκες στερήσεως, φτώχειας, ἀνεργίας καὶ ἀνέχειας. Ἀμάθητοι. Καὶ ψυχολογικὰ ἀνέτοιμοι. Ἀλλιώτικα φέτος τὰ Χριστούγεννα! Ἀλλιώτικα;
Ἀλλὰ τί ἄλλαξε ἀλήθεια; Μήπως ὁ Χριστὸς καὶ πάλι φέτος δὲν θὰ γεννηθεῖ; Μήπως ἡ ἀγάπη Του δὲν θὰ πλησιάσει τὸν ἄχαρο κόσμο μας γιὰ νὰ τὸν ἀγκαλιά σει γεμάτη στοργή; Μήπως ἡ χαρὰ τοῦ ἐρχομοῦ Του δὲν θὰ γεμίσει καὶ πάλι ὅσες ψυχὲς τρέφονται ἀπὸ τὴ θεία ἐνανθρώπησή Του; Μήπως ἡ χάρη Του δὲν θὰ δοθεῖ καὶ πάλι πλούσια σ’ ὅσους μὲ πόθο κι εὐγνωμοσύνη θὰ σπεύσουν νὰ Τὸν προσκυνήσουν στὴ φάτνη Του τὴν ταπεινή; Καὶ ἡ εἰρήνη Του μήπως δὲν θὰ πληρώσει τὶς ὑπάρξεις ἐκεῖνες ποὺ παρὰ τὴν ταραχὴ τῶν ὅποιων παθῶν τους ἐλπίζουν στὴ γαλήνη τοῦ ἐρχομοῦ Του; Γιατὶ τὰ Χριστούγεννα δὲν εἶναι οὔτε γιὰ τοὺς πλούσιους μόνο οὔτε μόνο γιὰ τοὺς φτωχούς. Γιὰ ὅλους εἶναι. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ σαρκωθεὶς Θεὸς δέχθηκε τότε βρέφος ὅλους ὅσοι, ἀνταποκρινόμενοι στὸ κάλεσμά Του, ἔσπευσαν κοντά Του. Πλούσιους καὶ φτωχούς. Μορφωμένους καὶ ἀγραμμάτους. Δέχεται τοὺς μάγους. Δέχεται καὶ τοὺς ποιμένες. Καὶ στοὺς πρώτους ἐμφανίζεται μὲ ἄστρο ὑπερφυσικὸ καὶ καθοδηγητικό, καὶ στοὺς δεύτερους μὲ ἀγγελικὴ ἀποκάλυψη καὶ θεία ὑμνωδία. Αὐτοὺς ποὺ ἀνταποκρίθηκαν στὸ κάλεσμά Του καὶ ἔσπευσαν κοντά Του καὶ Τὸν βρῆκαν καὶ Τὸν προσκύνησαν. Γιατὶ ὁ Ἰησοῦς δὲν κρύβεται. Ὅπου κι ἂν βρίσκεται κανεὶς καὶ σ’ ὅποια κατάσταση κι ἂν διάγει τὴ ζωή του, μπορεῖ νὰ Τὸν συναντήσει καὶ νὰ Τὸν προσκυνήσει. Ἀρκεῖ μονάχα νὰ Τὸν ἀναζητᾶ ὅπως οἱ ποιμένες καὶ οἱ μάγοι. Ἀργότερα οἱ Ἰουδαῖοι θὰ Τὸν ἀναζητοῦν καὶ δὲν θὰ Τὸν βρίσκουν. Θὰ τοὺς μιλᾶ καὶ δὲν θὰ Τὸν καταλαβαίνουν. Θὰ Τὸν βλέπουν καὶ δὲν θὰ Τὸν ἀναγνωρίζουν. Γιατὶ πάντοτε ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ποὺ σαρκώθηκε στὸν κόσμο μας μέχρι τὴν ἔνδοξη Δευτέρα Παρουσία Του, θὰ φανερώνεται μόνο σὲ ὅσους Τὸν ἀναζητοῦν, καὶ θὰ παραμένει κρυμμένος ἀπὸ ὅλους ἐκείνους ποὺ δὲν Τὸν ποθοῦν. Μόνο ὅσοι ριχθοῦν μὲ πίστη, ἐλπίδα καὶ πόθο βαθὺ στὴ μεγάλη καὶ ἐπίπονη περιπέτεια τῆς ἀναζητήσεώς Του, θ’ ἀπολαύσουν στὴ ζωή τους τὴ χαρὰ τῶν ποιμένων καὶ τῶν μάγων. Θὰ ἀξιωθοῦν νὰ ἀτενίσουν καὶ νὰ προσκυνήσουν τὸ θεῖο Βρέφος. Θὰ ζοῦν Χριστούγεννα!
❁ ❁ ❁
Πλησιάζουν οἱ μέρες. Ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ καιρὸ μὲ τὴ νηστεία καὶ τοὺς υμνους μᾶς προετοιμάζει γιὰ τὸν ἐρχομό Του καὶ μᾶς παρακινεῖ νὰ πορευθοῦμε πρὸς συνάντησή Του. Ἂς ξεκινήσουμε κι ἐμεῖς. Ν’ ἀναζητήσουμε μέσα στὶς ὅποιες δυσκολίες τὸν Χριστό. Αὐτὸν νὰ ψάξουμε νὰ βροῦμε. Αὐτὸν νὰ προσκυνήσουμε. Αυτὸν νὰ ποθήσουμε, γιὰ ν’ ἀλλάξει τὴ ζωή μας. Γιατὶ καὶ πάλι ὁ νεογέννητος Χριστὸς μᾶς προσμένει. Στὴ Φάτνη Του τὴν ταπεινὴ πτωχὸς μὲ ὅλο τὸν πλοῦτο τῆς θεότητός Του. Ἔτσι ποὺ κανένας νὰ μὴν αἰσθανθεῖ ντροπὴ ἢ δυσκολία νὰ Τὸν προσεγγίσει. Γιατὶ ἡ Φάτνη Του κανέναν δὲν ἀπωθεῖ. Κι ὁ πλούσιος μπορεῖ νὰ πλησιάσει, καὶ ὁ φτωχὸς δὲν αἰσθάνεται ταπεινωμένος δίπλα Του. Μόνο ἡ διάθεση μένει σ’ ἐμᾶς. Ὁ πόθος. Ἂς ξεκινήσουμε λοιπὸν γιὰ νὰ Τὸν βροῦμε στὴ θεία Λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας. Στὴν καθαρὴ καρδιά μας μετὰ τὴ μετάνοια καὶ ἐξομολόγησή μας. Στὴν ἁγία Τράπεζα τῶν ἐκκλησιῶν μας, ἐκεῖ ποὺ πάντοτε γεννᾶται, γιὰ νὰ ἀναγεννᾶ ὅλους ὅσοι πλησιάζουν μὲ πόθο, μὲ φόβο καὶ μὲ πίστη. ΟΣΩΤΗΡ2057
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου