30 Σεπτεμβρίου, 2016

Ο Ιερέας, η Συμμορία και ο Ευγνώμων Ανδρας

Μια  ωραια  ιστορια  με  νοημα !

     Βρισκόμαστε μέσα σ’ένα ναό. Έχει μερικά λεπτά που η αγρυπνία έχει τελειώσει. Ο νεωκόρος αρχίζει σβήνει τα καντήλια του τέμπλου αφήνοντας αναμμένα μόνο του Χριστού και της Παναγίας.
Ο ιερέας έχει τελειώσει την κατάλυση και αρχίζει σιγά σιγά να βγάζει τα ιερατικά του άμφια. Το ημίφως μέσα στον ναό δίνει μια νότα χαρμολύπης. Δυο τρεις οικογένειες έχουν μείνει μέσα στον ναό περιμένοντας υπομονετικά να πάρουν την ευχή του ιερέα κατ’ ιδίαν πριν φύγουν για το σπίτι τους…είναι ο πνευματικός τους πατέρας, θέλουν να του πούνε έστω ένα «καληνύχτα» πριν τον ξεπροβοδίσουν για το πατρικό του.
     Ο ιεράς, γκριζομάλλης, γύρω στα 45, εξομολογεί αρκετούς ανθρώπους οι οποίοι βρίσκουν παρηγοριά στους λόγους του και ανάπαυση στο πετραχήλι του.
Η πόρτα του ιερού βήματος ανοίγει και ξεπροβάλλει η μορφή του ιερέα. Τα γένια του μακριά ακουμπούν ατημέλητα το στήθος του, τα μαλλιά του και αυτά μακριά αγγίζουν το χρώμα του χιονιού. Χαμογελά καθώς βλέπει κάποιοι να τον περιμένουν για το «καληνύχτα». Δεν το επιζητεί, αλλά ούτε το αρνείται. Χαίρεται που κάποιοι άνθρωποι νιώθουν τον ιερέα της ενορίας τους δικό τους άνθρωπο, πατέρα τους και όχι κάποιον ξένο μισθωτό ο οποίος απλά εκπληρώνει υπαλληλικά καθήκοντα.
Ασπάζονται την δεξιά του βάζοντας μια μικρή μετάνοια. Τον πηγαίνουν μέχρι το αυτοκίνητό του, το οποίο βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο πνευματικό κέντρο που με τόση επιμέλεια δημιούργησε πριν μερικά χρόνια.
   Είχε πολύ κόσμο στην αγρυπνία. Όλοι χαίρονται όταν στην ενορία γίνεται αγρυπνία και πολύ ετοιμάζονται να κοινωνήσουν Σώμα και Αίμα Χριστού. Πριν αναλάβει την ενορία αυτή ο συγκεκριμένος ιερέας όλα αυτά ήταν άγνωστα στο λογικό ποίμνιο. Και όμως τώρα, μετά από χρόνια προσπαθειών, προσευχής, εσπερινών ομιλιών, εντατικής εξομολόγησης, αρχίζει και βλέπει αυτός ο ιεράς την ευλογία του Θεού πάνω στο ποίμνιό του το οποίο έχει αποκτήσει πνευματικά ενδιαφέροντα. Το ποίμνιό του δεν αρκείται πλέον μόνο στην Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία αλλά επιζητεί την συνεχή κοινωνία με τον Θεό διαμέσου των Αγίων Μυστηρίων, κάτι που θα έπρεπε ο κάθε χριστιανός να επιζητεί και να επιδιώκει.
   Ο ιερέας ανάβει την μηχανή του αυτοκινήτου του, χαιρετά τους τα πνευματικά του τέκνα που με τόση αγάπη τον περίμεναν, κάνει τον σταυρό του και αναχωρεί για το πατρικό του σπίτι το οποίο βρίσκεται στην διπλανή πόλη. Η απόσταση είναι περίπου 15 χιλιόμετρα, σε μερικά λεπτά θα βρίσκεται σπίτι του.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός της μητροπόλεως του υπενθυμίζει ότι η ώρα είναι 02:30π.μ. Έχει φτάσει στην πόλη που μεγάλωσε και ανδρώθηκε όχι μόνο σωματικά αλλά και πνευματικά. Εδώ γνώρισε την αγάπη του Χριστού διαμέσου ευλαβών ιερέων αλλά και του μακαριστού επισκόπου ο οποίος και τον χειροτόνησε διάκονο.
   Η διαδρομή του είναι πάντα συγκεκριμένη. Πάντοτε περνά μπροστά από την πλατεία της μικρής αυτής πόλης που συνήθως τα πρωινά είναι γεμάτη με μικρά παιδάκια που παίζουν και ηλικιωμένους που συζητούν και χαίρονται μέσα στα περιποιημένα λουλούδια, δενδρύλλια και το γρασίδι που με επιμέλεια περιποιείται ο κηπουρός του δήμου.
Εκείνο το βράδυ όμως η πλατεία μυρίζει οργή. Ο ιερέας σταματημένος στο φανάρι της πλατείας ακούει φωνές οι οποίες γίνονται όλο και εντονότερες.
Ξάφνου ένα νεαρός περνά μπροστά από το αυτοκίνητο του ιερέως… Δεν προλαβαίνει να κλείσει το ραδιόφωνο όταν άλλοι τρεις νεαροί περνούν τρέχοντας μπροστά από το σταματημένο αυτοκίνητό του. Τον κυνηγούν. Οι τρεις κυνηγούν τον πρώτο νεαρό…όχι για καλό. Το φανάρι έχει ανάψει πράσινο, ο ιερέας όμως δεν λέει να φύγει. Οι φωνές έχουν πλέον μετατραπεί σε κραυγές μίσους για τους τρεις και απόγνωσης για τον άμοιρο νεαρό.
Ο ιερέας ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου του, κάνει τον σταυρό του και με βιαστικό βήμα τρέχει προς το μέρος που ακούγονται οι νεαροί. Σε μερικά μέτρα τους βλέπει. Οι τρεις έχουν πιάσει τον έναν και τον κτυπούν αλύπητα. Είναι κάτω πεσμένος στο έδαφος γεμάτος αίματα και όμως οι νεαροί δεν σταματούν. Το μίσος, η οργή είναι απίστευτη. Ο ιεράς όμως δεν διστάζει.
– Σταματήστε!!! Για όνομα του Θεού….Σταματήστε!!!
Οι νεαροί γυρνούν έκπληκτοι προς το μέρος του ιερέως. Το ανάστημα του μαυροφορεμένου άνδρα με τα γένια και τα μακρυά μαλλιά μοιάζει βγαλμένο από κάποιο ηρωικό έπος στα μάτια τους. Οι δύο πανικοβάλλονται και τρέπονται σε φυγή. Ο ένας βγάζει ένα μαχαίρι, μέσα από την τσέπη του παντελονιού του χωρίς καθυστέρηση. Δεν θέλει να επιτεθεί στον ιερέα, δεν τον νοιάζει αυτός. Θέλει να ξεκάνει μιας και καλή τον αιματοβαμμένο νεαρό, ο οποίος σφαδάζει από τον πόνο. Θέλει να τον σκοτώσει.
Το μαχαίρι υψώνεται με ορμή στον ουρανό και με άλλη τόση και πιο πολύ κατεβαίνει προς το στήθος του νέου που ουρλιάζει βλέποντας το τέλος του.
Το μαχαίρι όμως δεν βρίσκει τον στόχο του. Ο ιερέας βρίσκεται ανάμεσά τους. Κοιτά στα μάτια τον επίδοξο δολοφόνο και με τα χέρια του έχει πιάσει το κοφτερό μαχαίρι.
– Σύνελθε..τί πας να κάνεις; Σύνελθε άνθρωπε, για όνομα του Θεού…σύνελθε!!!
Τα θολωμένα μάτια του νεαρού κοιτούν σαστισμένα τα χείλη του ιερέως ο οποίος με δυο γρήγορες κινήσεις αφοπλίζει τον νεαρό…Στέκονται και οι δυο όρθιοι, σιωπηλοί… το βλέμμα του επίδοξου δολοφόνου είναι σαν χαμένο…κάνει να φύγει, μα το χέρι του ιερέως τον σταματά…
– Πρόσεχε παιδί μου…γιατί τόσο μίσος;
Ο νεαρός απομακρύνεται γοργά από τον τόπο. Ο ιερέας μένει μόνος του με τον αιμόφυρτο νεαρό ο οποίος ανασηκώνεται σιγά σιγά.
– Θα σε πάω στο νοσοκομείο…
– Όχι, στο νοσοκομείο….θα τα καταφέρω…αφήστε με ήσυχο.
– Μα παιδί μου δεν είσαι καλά…θα έρθεις μαζί μου στο νοσοκομείο.
– Σου είπα όχι παπά μου, όχι. Σ’ευχαριστώ για όλα…τώρα πάνε στο καλό σου.
Τα αίματα έχουν σκεπάσει το πρόσωπο του νεαρού. Ο ιερέας τον βοηθά να σηκωθεί. Το ζωστικό του έχει γεμίσει αίμα…
Ο νεαρός κοιτά στα μάτια των σωτήρα του..του φιλά με δυσκολία το χέρι.
– Σ’ευχαριστώ…τώρα άσε με να φύγω, μην στεναχωριέσαι για μένα..
Ο ιερέας δεν ξέρει τι να πει. Βλέπει τον νεαρό να απομακρύνεται αργά αλλά σταθερά από κοντά του, μέχρις που χάθηκε μέσα στην νύκτα.
Νεκρική σιωπή στην πλατεία. Το μόνο που ακούγεται είναι η αναμμένη μηχανή το αυτοκινήτου του. Ο ιερέας κάνει τον σταυρό του με το λουσμένο στα αίματα χέρι του. Μένει για μερικά δευτερόλεπτα εκεί στον τόπο μήπως και καταλάβει τι είχε γίνει. Μάταια.
* * *
     Το Πάσχα έχει έρθει. Ο καιρός ανοιξιάτικός. Ο ιερέας μας βγαίνει από το σπίτι του και ετοιμάζεται να κάνει μια βόλτα πεζός. Περνά από την πλατεία, από το σχολείο. Κοντοστέκεται λίγο στα καφενεία της περιοχής όπου ανταλλάσσει ευχές σχεδόν με όλους. Είναι αγαπητός διότι είναι αληθινός. Σε όλους δίνει αγάπη, για όλους ενδιαφέρεται.
Εδώ και δυο εβδομάδες έχει ανοίξει ένα καινούργιο ζαχαροπλαστείο στην περιοχή. Περνά απ’έξω. Κοντοστέκεται. Κάτι του λέει να μπει μέσα και να χαιρετήσει, έστω για να πει κάποιες ευχές για το νέο ξεκίνημα αυτών των ανθρώπων.
Ανοίγει την πόρτα του ζαχαροπλαστείου και αμέσως ακούγονται κάποια μικρά καμπανάκια, τα οποία κρεμασμένα πάνω από την πόρτα ειδοποιούν τον μαγαζάτορα ότι κάποιος μπήκε.
Ο ιερέας κατευθύνεται προς το ταμείο μιας και δεν φαίνεται κανείς. Πριν προλάβει όμως να πει οτιδήποτε, ένας κύριος βγαίνει βιαστικός μέσα από το εργαστήριο και τον καλημερίζει.
– Καλημέρα και σε σένα παιδί μου. Χριστός Ανέστη!
– Αληθώς Ανέστη, πάτερ μου!
– Έχετε λίγες ημέρες που ανοίξατε το μαγαζί και είπα να περάσω να σας ευχηθώ καλές δουλειές.
Ο μαγαζάτορας ενώ στην αρχή βγήκε γελαστός και ευδιάθετος, τώρα αρχίζει να κοιτά τον ιερέα με σοβαρότητα. Τα μάτια του αρχίζουν να βουρκώνουν…ο ιερέας είναι έτοιμος να ζητήσει συγνώμη και να φύγει μιας και νιώθει ότι κάτι κακό έκανε.
Δεν προλαβαίνει όμως. Ο ζαχαροπλάστης βγάζει βιαστικά την ποδιά του και βγαίνει πίσω από τον πάγκο. Βρίσκεται τώρα δίπλα στον ιερέα. Του πιάνει το χέρι. Το ασπάζεται.
– Συγχώρεσε με, παππούλη. Ήθελα να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ…
Αυτά πρόλαβε να πει πριν ξεσπάσει σε κλάματα. Ο ιερέας τον αγκαλιάζει πατρικά, γεμάτος όμως απορία…
– Τι έχεις παιδί μου;…μίλησέ μου..
Μετά από μερικές στιγμές, ο ζαχαροπλάστης συνέρχεται. Σκουπίζει τα μάτια του. Τα χέρια του δεν αφήνουν το χέρι του ιερέα…σαν να μην θέλει να χάσει την επαφή μαζί του.
-Τι έχεις παιδί μου… Ξαναλέει ο ιερέας.
Μετά από δυο τρεις βαθιές ανάσες, ο ζαχαροπλάστης αρχίζει να μιλά.
– Θυμάστε κάποτε… πριν περίπου 25 χρόνια….ένα βράδυ. Στο πάρκο. Κάποιοι νεαροί δέρνανε κάποιον άλλο ταλαίπωρο; Κάποιος απ’αυτούς έβγαλε και μαχαίρι…θυμάστε;
Είχαν περάσει τόσα χρόνια. Ο γερασμένος, ασπρομάλλης ιερέας, προσπαθούσε να φέρει στην θύμησή του το περιστατικό. Είχε δει και είχε ακούσει πολλά όλα αυτά τα χρόνια…όμως αυτό το περιστατικό δεν ήταν και συνηθισμένο. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα ο ιερέας θυμήθηκε.
– Ναι…θυμάμαι παιδί μου…θυμάμαι.
Ποιος ήταν όμως αυτός ο άνθρωπος που στεκόταν μπροστά του; Ποιος ήταν απ’όλους αυτούς τους νεαρούς που τότε είχε δει; Δεν ήξερε. Υπέθεσε όμως ότι ήταν το «θύμα» της υπόθεσης, και γι’αυτό τον ευχαριστούσε…επειδή τον έσωσε από τα χειρότερα.
Οι σκέψεις του όμως σταμάτησαν απότομα από την φωνή του ζαχαροπλάστη.
-Παππούλη μου, δεν ξέρω αν κατάλαβες ποιος είμαι απ’εκείνους τους νεαρούς, γι΄αυτό και θα σου πως εγώ….είμαι αυτός που κρατούσε το μαχαίρι…είμαι εκείνος που λίγο έλειψε να γίνει δολοφόνος.
Ο ιερέας γούρλωσε τα μάτια του. Δεν περίμενε τέτοια αποκάλυψη. Δεν ήξερε τι να πει….
-Σ’ευχαριστώ που με έσωσες από μια τέτοια μεγάλη αμαρτία, παππούλη. Σ’ευχαριστώ που μπήκες μπροστά μου εκείνη τη νύκτα και με απέτρεψες από τα χειρότερα…σ’ευχαριστώ.
Ασπάστηκε και πάλι την δεξιά του ιερέως, ο οποίος βουβός άκουγε τον ζαχαροπλάστη να του ομολογεί ότι αυτός ήταν ο γεμάτος οργή νεαρός που είχε συναντήσει πριν από πολλά χρόνια.
Μίλησαν για μερικά λεπτά ακόμα. Μοιράστηκε με τον ιερέα την νέα του ζωή. Του μίλησε για την καλή του σύζυγο, για τα τρία του παιδιά, για τους νεαρούς φίλους του που έχει χρόνια να τους δει…για τον νέο που κτύπησε εκείνη τη νύκτα τόσο άγρια και ο οποίος τελικά πέθανε από υπερβολική δόση μερικά χρόνια πριν.
Ζήτησε να εξομολογηθεί. Ανανέωσαν το ραντεβού τους.
Ο ιερέας βγαίνοντας από το ζαχαροπλαστείο αναστέναξε με πόνο αλλά και με χαρά…έκανε τον σταυρό του και απομακρύνθηκε. Κατευθύνθηκε προς την πλατεία, στο σημείο όπου είχε γίνει το περιστατικό.
Κάθισε σε κάποιο παγκάκι κοντά στο σημείο εκείνο αφήνοντας το μπαστουνάκι του στο πλάι. Ατένιζε τον καταγάλανο ουρανό. Άρχισε να φέρνει στην μνήμη του τα θαυμαστά που είχε ζήσει τόσα χρόνια μέσα στο ευλογημένο ράσο. Τα μάτια του βούρκωσαν. Ένα μικρό παιδάκι τον πλησίασε…
-Παππούλη γιατί κλαις; Τι έπαθες; Πονάς;
Ο ιερέας ξαφνιάστηκε από το χαριτωμένο παιδάκι το οποίο έμοιαζε με άγγελο…
– Να με συγχωρείς παιδάκι μου. Όχι δεν πονάω.. δεν είναι όλα τα δάκρυα από λύπη και στεναχώρια. Συγκινήθηκα από κάτι που θυμήθηκα…από κάτι που έζησα πριν χρόνια…από κάτι που έζησα πριν λίγο…

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

Η απίστευτη ζωγραφική της Raphaella Spence

Η απίστευτη ζωγραφική της Raphaella Spence




Δεν θα το πιστέψετε αλλα αυτό που βλέπετε δεν είναι εικόνες αλλα πίνακες ζωγραφικής, φωτορεαλιστικές ελαιογραφίες από την Raphaella Spence, κι όμως μοιάζουν τόσο πολύ με φωτογραφίες που και εμείς όταν τις πρωτοείδαμε δεν το πιστέυαμε.Η Raphaella Spence γεννήθηκε το 1978 στο Λονδίνο. Την παιδική της ηλικία εκτός από το Λονδίνο, την πέρασε στη Γαλλία και την Ιταλία. Η πρώτη της ατομική έκθεση έγινε το 2000 στην Ιταλία.
Σας προσφέρουμε λοιπόν τους πίνακες και ευχόμαστε να ενθουσιαστείτε όσο και εμείς.
Η απίστευτη ζωγραφική της Raphaella Spence
Η απίστευτη ζωγραφική της Raphaella Spence
Η απίστευτη ζωγραφική της Raphaella Spence
Η απίστευτη ζωγραφική της Raphaella Spence
Η απίστευτη ζωγραφική της Raphaella Spence
Η απίστευτη ζωγραφική της Raphaella Spence
Η απίστευτη ζωγραφική της Raphaella Spence
Η απίστευτη ζωγραφική της Raphaella Spence
Η απίστευτη ζωγραφική της Raphaella Spence


29 Σεπτεμβρίου, 2016

Το ελληνικό ποτό που καθαρίζει τις αρτηρίες και προστατεύει το συκώτι!

Το ελληνικό ποτό που καθαρίζει τις αρτηρίες και προστατεύει το συκώτι!
Posted by kalinda Σεπτεμβρίου 25, 2016



   Κι όμως υπάρχει ένα αλκοολούχο ποτό που όχι μόνο δρα ευεργετικά στις αρτηρίες, αλλά προστατεύει το στομάχι και το συκώτι. Μάλιστα, το ποτό αυτό συνοδεύει τα ελληνικά καλοκαίρια, και για πολλούς είναι απαραίτητη συνήθεια.

   Ο λόγος βέβαια για το  ούζο, το οποίο αποτελεί βιομηχανικό μίγμα καθαρής αλκοόλης, νερού και αρωματικών ουσιών με κύριο το γλυκάνισο.

   Λέγεται ότι η ονομασία «ούζο» προέρχεται από το εξής περιστατικό: Μια Ιταλική (ή Επτανησιώτικη) εμπορική εταιρεία είχε συσκευάσει μια παρτίδα τσίπουρου εξαιρετικής ποιότητας και πολύ πλούσιου σε γλυκάνισο. Στα κιβώτια αναγράφονταν η ένδειξη “USO MASSALIA” δηλ. «για χρήση στη Μασσαλία».

Αυτό έγινε “σλόγκαν” και για αρκετό καιρό σήμαινε το πολύ καλό τσίπουρο. Το σλόγκαν γρήγορα συντμήθηκε (έφυγε το “Μασσαλία”). 

  Αρκετά αργότερα το ούζο τυποποιήθηκε σαν άλλο, ξεχωριστό ποτό.

   Σύμφωνα με τον Κλινικό Διαιτολόγο – Διατροφολόγο, ΜSc Επιστημονικό Διευθυντή του Κέντρου Διαιτολογικής Υποστήριξης & Μεταβολικού Ελέγχου ΑΠΙΣΧΝΑΝΣΙΣ – ΛΟΓΩ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ και Προέδρου της Ελληνικής Διατροφολογικής Εταιρείας κ. Δημήτρη Γρηγοράκη, το ούζο έχει περίπου 284 θερμίδες και το άρωμά του οφείλεται στον γλυκάνισο. Στο φυτό αυτό περιέχονται οργανικές χημικές ουσίες οι οποίες ονομάζονται τερπένια. Είναι αυτά που εξασφαλίζουν το χαρακτηριστικό άρωμα του γλυκάνισου, άρα και του ούζου.

   Η ευεργετική δράση των τερπενίων
Πολλαπλές μελέτες έχουν καταδείξει ότι τα τερπένια αποτελούν ουσίες οι οποίες παρουσιάζουν σημαντική αντιφλεγμονώδη και αντιοξειδωτική δράση.
Μεταξύ άλλων εμφανίζουν ισχυρά αντιοξειδωτικά χαρακτηριστικά που προστατεύουν τα κύτταρα και τους ιστούς του οργανισμού από τις ελεύθερες ρίζες, στις οποίες οφείλονται πολλές ασθένειες (π.χ. καρδιοπάθειες, διάφορες μορφές καρκίνου, γήρανση του δέρματος, σκλήρυνση κατά πλάκας κλπ.). Επίσης τα τερπένια είναι γνωστό ότι παρεμποδίζουν την οξείδωση της LDL (γνωστή ως «κακή» χοληστερίνη).

   Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι μπορεί στον άνθρωπο να δρουν προληπτικά κατά του σχηματισμού αθηρωματικής πλάκας.

   Πειράματα, επίσης, έδειξαν ότι προστατεύουν το ήπαρ, δρουν κατά του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού και επομένως συμβάλλουν στην αντιμετώπιση του έλκους και ανακουφίζουν ασθενείς με νόσο του Crohn βελτιώνοντας την κλινική τους εικόνα και μειώνοντας τη φλεγμονή.

28 Σεπτεμβρίου, 2016

Μια ιστορία για το καλό και το κακό......που σε αφηνει αφωνο και σκεφτικο !

Μια ιστορία για το καλό και το κακό που όλοι πρέπει να διαβάσουμε …

        Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας ιερωμένος που έκρινε τις πράξεις των ανθρώπων & τους έβαζε να μετανοούν.

        Έφτασε να πιστεύει πως ξέρει τι είναι το καλό & το κακό.
       Ένα πρωί,εμφανίστηκε ένας άγγελος.
“Ο Θεός με έστειλε για να σου δείξω κάτι”,του είπε.Τον πήρε τον μετέφερε με θαυμαστό τρόπο πίσω από ένα θάμνο.
“Πες μου τι βλέπεις;”,τον ρώτησε. “Βλέπω έναν πλάτανο με παχύ ίσκιο μια βρύση με δροσερό νερό να ρέει πλάι του”,αποκρίθηκε αυτός. “Τώρα θα πρέπει να μου υποσχεθείς πως ό,τι να δεις να συμβαίνει,δεν θα επέμβεις”.
Ο ιερέας συμφώνησε. Μετά από λίγο,εμφανίστηκε ένας πλούσιος με το άλογό του & σταμάτησε να πιει νερό & να ξαποστάσει.
Ήπιε νερό & ξάπλωσε για λίγο κάτω από το δροσερό ίσκιο του πλάτανου,όπου πήρε έναν υπνάκο.Ύστερα ξύπνησε,ανέβηκε στο άλογό του & συνέχισε το δρόμο του,αφήνοντας όμως πίσω του ένα πουγγί παραγεμισμένο με χρυσές λίρες.
       Μετά από λίγη ακόμη ώρα,ένας δεύτερος άνθρωπος εμφανίστηκε πεζός & σταμάτησε να πιει νερό.
Ξαφνικά,είδε το πουγγί με τις λίρες, το σήκωσε & άρχισε να χοροπηδά από χαρά.Έβαλε το πουγγί στην τσέπη του & χωρίς να χάσει καιρό,έτρεξε να εξαφανιστεί.Λίγο αργότερα,ένας τρίτος άνθρωπος, έφτασε κι αυτός στη βρύση.
       Την ώρα όμως που έπινε νερό,επέστρεψε ο πλούσιος,ο οποίος είχε στο μεταξύ αντιληφθεί ότι είχε χάσει το πουγγί του & γύρισε να το αναζητήσει.Μόλις λοιπόν είδε τον άλλο άνθρωπο,άρχισε να τον κατηγορεί ότι του έκλεψε το πουγγί με τις λίρες & να του ζητά να του τις επιστρέψει.
Άρχισαν να καυγαδίζουν & πάνω στον καυγά, ο πλούσιος έσπρωξε απότομα τον άλλο, εκείνος έπεσε στο έδαφος κι έσπασε το σβέρκο του σε μια απ’ τις ρίζες του πλάτανου.Ο πλούσιος πανικόβλητος,ανέβηκε στο άλογό του κι εξαφανίστηκε…
-“Πες μου τώρα”, είπε ο άγγελος στον ιερέα. “Τι πιστεύεις γι’ αυτά που είδες, ήταν καλά ή κακά;”
“-Καλέ μου άγγελε”,απάντησε εκείνος,” η ψυχή μου είναι βαριά από το κακό που είδα να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μου,χωρίς να μπορώ να αντιδράσω.
Ο ένας έκλεψε το πουγγί που δεν ήταν δικό του,ο άλλος κατηγόρησε άδικα έναν αθώο άνθρωπο & από πάνω τον σκότωσε,χωρίς μάλιστα να τιμωρηθεί.”
“-Δεν γνωρίζεις όμως ακριβώς την ιστορία”, αποκρίθηκε ο άγγελος.”Ο πλούσιος που ήρθε πρώτος στη βρύση, είχε καταπατήσει τα χωράφια του δεύτερου & τα δικαστήρια τον είχαν δικαιώσει, όπως κάνει πάντοτε η ανθρώπινη δικαιοσύνη, ν’αδικεί τους φτωχούς & να αθωώνει τους πλούσιους.
Η θεία δικαιοσύνη όμως απαιτούσε ο πλούσιος να πληρώσει το χρέος του και αυτός ήταν ο τρόπος που επέλεξε ο Θεός για να συμβεί αυτό.
Ο τρίτος άνθρωπος,αυτός που σκοτώθηκε,είχε δολοφονήσει τον αδελφό του,χωρίς να το υποψιαστεί κανείς,ούτε & να τον κατηγορήσει.
Οι τύψεις του όμως ήταν τέτοιες, που γονατιστός παρακάλεσε το Θεό να τον απαλλάξει απ’ το βάρος που κουβαλούσε.Αυτός ήταν ο τρόπος που βρήκε ο Θεός για ν’ ανταποκριθεί στην προσευχή του.
Ο ιερέας κοίταξε τον άγγελο εμβρόντητος, μην ξέροντας τι να πει. 
-“Πήγαινε λοιπόν”, τον αποχαιρέτησε ο άγγελος 
-”Να θυμάσαι πόσο λίγα γνωρίζεις, ώστε να μπορείς ν’ αποφασίσεις τι είναι καλό τι κακό.”
enallaktikidrasi.com
http://www.epirusblog.gr/2016/09/blog-post_9779.html

Η ΣΤΑΛΙΝΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΑΠΟΚΡΟΥΣΘΗΚΕ !!! ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΕΠ.ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΦΕΤΩΝ !

 Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ  ΤΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΕΥΘΥΝΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΤΟΥ !!


Oι διδάσκαλοι της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και οι Θεολόγοι καθηγητές της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης έχουν την υποχρέωση και το δικαίωμα να αρνηθούν την εκτέλεση των   αντισυνταγματικών και παρανόμων Υπουργικών Αποφάσεων για τα Θρησκευτικά.
Αυτό αναφέρει Γνωμοδότηση  του  Επιτίμου Προέδρου Εφετών Αποστόλου Φ. Βλάχου, η οποία εκδόθηκε  ύστερα από σχετικά ερωτήματα της Πανελλήνιας Ενωσης Θεολόγων, ενώ τονίζονται τα εξής: ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ

Χρυσοσπηλαιώτισσα: «Επιστρέφω εις την Ορθοδοξίαν…» (ΦΩΤΟ)

ΜΕΓΑΛΟΣ  Ο  ΘΕΟΣ ΤΗΣ  ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ! Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΘΕΟΣ Ο ΙΗΣΟΥΣ  ΧΡΙΣΤΟΣ ,Η ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ !

«Επιστρέφω εις την Ορθοδοξίαν..»
       Αυτά ήταν τα λόγια της πρώην Πεντηκοστιανής Κ.Κ. η οποία διά του Ιερού Μυστηρίου του Χρίσματος εισήλθε εις την Ορθόδοξη Εκκλησία.

         Το Ιερό Μυστήριο έγινε την Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου-Χρυσοσπηλαιωτίσσης με την ευλογία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κκ.Ιερωνύμου με την παρουσία πολλών πιστών.

      Η συγκίνηση τόσο της ιδίας, η οποία κατηχήθηκε από τον πρωτοπρεσβύτερο π.Αθανάσιο Αττάρτ,όσο και των παρευρισκομένων ήταν πολύ μεγάλη!

        Ας ευχηθούμε ο Θεός να φέρει και νέα μέλη από την πλάνη των αιρέσεων στην Ορθοδοξία!


Εκ του Ιερου Ναου

27 Σεπτεμβρίου, 2016

Ο ΚΕΜΑΛ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ! ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥΡΚΟΥ ΔΙΠΛΩΜΑΤΗ !

"Μαϊμού" το σπίτι του Μουσταφά Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη



Επειδή με τις δηλώσεις Ρέμου αρκετοί παίσατε από τα σύννεφα, αφού ακούγατε από δημόσια χείλη ότι ο Κεμάλ Ατατούρκ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο από την πομακική εφημερίδα "Ζαγάλισα" (τεύχος 35, Νοέμβριος 2009), το οποίο καταρρίπτει αυτό το μύθο. Για το αρχείο σας...





Η "Ζαγάλισα" αποκαλύπτει σήμερα (2009) μετά από προσεκτική επιτόπια έρευνα πολλών μηνών, ότι ο ισχυρισμός της γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ (Ατατούρκ) στη Θεσσαλονίκη είναι ένα μεγάλο και ωραίο ΠΑΡΑΜΥΘΙ, για να κοροϊδεύουν οι Τούρκοι τους εαυτούς τους, αλλά και πολλούς μουσουλμάνους από τη Θράκη. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια προσπαθώντας να τονώσουν το εθνικό φρόνημα, έχει δοθεί «γραμμή», ώστε οποιοδήποτε τουριστικό γκρουπ «Τούρκων» της Ελληνικής Θράκης αποτελούμενο από πολιτιστικούς συλλόγους και κυρίως δημοτικά σχολεία, επισκέπτεται τη Θεσσαλονίκη, να πηγαίνει συμβολικά πρώτα στο …σπίτι του Κεμάλ και μετά οπουδήποτε αλλού. Για τον τουρκικό εθνικισμό το ιστορικότερο αξιοθέατο της Θεσσαλονίκης είναι το …σπίτι του Μουσταφά Κεμάλ!
Σε πολλά φύλλα των τουρκόφωνων εφημερίδων καταχωρούνται όλο και πιο συχνά φωτογραφίες από συλλόγους και μειονοτικά σχολεία της Θράκης τα οποία επισκέπτονται το …σπίτι του μεγάλου ηγέτη! Έχει γίνει πλέον της μόδας για κάθε «Τούρκο» της Θράκης! Μόνο που το προσκύνημα είναι σε μαϊμού μέρος…
Ο Κεμάλ, δεν γεννήθηκε στην κοσμοπολίτικη Θεσσαλονίκη της εποχής εκείνης (δεν ήταν «πρωτευουσιάνος» όπως θέλει να τον παρουσιάζει ο Τουρκικός εθνικισμός), αλλά σε ένα μικρό χωριουδάκι έξω από τον Λαγκαδά, την Χρυσαυγή, όπου μέχρι τα οκτώ περίπου χρόνια του φύλαγε αγελάδες και πρόβατα στους γύρω λόφους! Εκεί πήγε στο δημοτικό σχολείο. Φυσικά σε καμιά τουρκική βιογραφία ή εγκυκλοπαίδεια δεν θα διαβάσετε αυτή την αλήθεια.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ
Η Ζαγάλισα εδώ και πολλούς μήνες έχει ξεκινήσει μία μεγάλη επιτόπια (και βιβλιογραφική) έρευνα, τα αποτελέσματα της οποίας (ένα τμήμα μόνο) παρουσιάζονται σε αυτό το φύλλο και οι αναγνώστες μας, θα μάθουν αλήθειες που θα αλλάξουν την εικόνα που είχαν για τα πράγματα και για άλλη μια φορά θα αποδειχθεί το πόσο εύκολα οι Τούρκοι, χρησιμοποιούν το ψέμα για να πετύχουν τους στόχους τους. Η αλήθεια όμως δεν κρύβεται και για να χρησιμοποιήσουμε μια δική τους παροιμία «Ο ήλιος δεν κρύβεται με την λάσπη»!

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΧΡΥΣΑΥΓΗ


Η Χρυσαυγή. Το αληθινό χωριό του Κεμάλ

Όταν οι χριστιανοί ανατολικοθρακιώτες πρόσφυγες πρωτοήρθαν (1922) στο Σαρίγερ (σήμερα Χρυσαυγή), οι Τούρκοι του χωριού δεν είχαν φύγει ακόμα. Έφευγαν σταδιακά κατά ομάδες και χρειάστηκε ένας περίπου χρόνος για να φύγει και η τελευταία οικογένεια. Στο διάστημα αυτό συγκατοίκησαν χριστιανοί πρόσφυγες και ντόπιοι μουσουλμάνοι. Μάλιστα, αναπτύχθηκαν και κάποιες φιλίες παρά τις εντάσεις της εποχής. Από τους ντόπιους μουσουλμάνους κατοίκους του χωριού έμαθαν οι Έλληνες ότι, ο Κεμάλ είχε γεννηθεί στο χωριό αυτό και μέχρι περίπου οκτώ χρονών είχε μεγαλώσει εκεί. Μάλιστα, λίγα χρόνια πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών, στην Χρυσαυγή, ζούσε και η γριά μαμή που τον είχε ξεγεννήσει Φατμέ Χανούμ), η οποία πρέπει να πέθανε γύρω στο 1911.
Τότε, αρχές της δεκαετίας του 1920, ο τουρκικός εθνικισμός δεν είχε προλάβει να δημιουργήσει το μύθο ότι ο Κεμάλ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και έτσι ήταν πολύ φυσικό να γνωρίζουν όλοι και να λένε την αλήθεια.


Ο σημερινός ιδιοκτήτης του οικοπέδου όπου βρισκόταν το σπίτι του Κεμάλ (Αύγουστος 2009)

Στο σπίτι, στο Σαρίγερ, όπου γεννήθηκε ο Κεμάλ, εγκαταστάθηκε η οικογένεια του πρόσφυγα από την ανατολική Θράκη Ανδρέα Στάθη, ο οποίος αργότερα έγινε και πρόεδρος του χωριού Χρυσαυγή. Μάλιστα, οι συγχωριανοί του αστειευόμενοι επειδή εγκαταστάθηκε στο σπίτι που γεννήθηκε ο Κεμάλ, τον φώναζαν με το παρατσούκλι «Κεμάλ» ! Ο Α. Στάθης πέθανε το 1979 στην Χρυσαυγή.


Κάτοικοι της Χρυσαυγής υποδεικνύουν το μέρος που πραγματικά γεννήθηκε ο Κεμάλ

Το σπίτι του Κεμάλ ήταν χτισμένο από πέτρες και πλιθιά και ήταν διώροφο. Στον επάνω όροφο είχε δύο δωμάτια και κάτω το χαγιάτι. Είχε και αυλή. Βρισκόταν στην άκρη του χωριού μακριά από το τζαμί και δεν ανήκε στην κατηγορία των πλούσιων, αλλά των φτωχών σπιτιών. Ήταν χτισμένο κολλητά με άλλα δύο σπίτια.


Στους λόφους αυτούς έβοσκε πρόβατα και αγελάδες ο μικρός Κεμάλ

Οι ντόπιοι μουσουλμάνοι κάτοικοι, πριν μεταναστεύσουν, θυμούνταν ότι σε νεαρή ηλικία έβοσκαν με τον μικρό Κεμάλ πρόβατα και αγελάδες γύρω από το χωριό. Ήταν ένα συνηθισμένο παιδί της εποχής του. Όμως, στη συνέχεια χωρίς να γνωρίζουν γιατί, η μητέρα του τον πήρε και έφυγαν στη Θεσσαλονίκη.
Οι τοίχοι του σπιτιού του Κεμάλ σώζονταν σε ύψος μισού περίπου μέτρου μέχρι τις αρχές του 1980. Τα σπίτι του όπως και τα υπόλοιπα του χωριού τα είχαν γκρεμίσει οι Θρακιώτες πρόσφυγες το 1924-25 για να πάρουν τις πέτρες και να χτίσουν καινούργια σπίτια στη σημερινή νέα Χρυσαυγή (πιο κοντά στον Λαγκαδά).


Υπολείμματα του τζαμιού της παλιάς Χρυσαυγής (Σαριγέρ)

Η αλήθεια αυτή αποσιωπήθηκε από τον καλπάζοντα τουρκικό εθνικισμό ο οποίος επιθυμούσε να παρουσιάσει τον Κεμάλ γεννημένο στην μεγάλη πόλη της Θεσσαλονίκης, η οποία άκμαζε και έλαμπε στα Βαλκάνια την εποχή εκείνη, και όχι σε ένα άγνωστο φτωχό χωριουδάκι έξω από τον Λαγκαδά.

ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ
Τούρκοι πρόσφυγες που έφυγαν με την Ανταλλαγή των Πληθυσμών από το παλιό Σαρίγερ γνώριζαν την αλήθεια και παρά τα ψέματα του τουρκικού εθνικισμού, ερχόντουσαν πριν το 1981, ατομικά κυρίως, για προσκύνημα στον αληθινό τόπο γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ. Υπήρχε μάλιστα ένας ντόπιος αγελαδάρης ο Κωνσταντίνος Γιαμουτζής, ο οποίος γνώριζε πολύ καλά την αληθινή ιστορία και αυτός συνόδευε τους επισκέπτες από την Τουρκία στο Σαρίγερ και τους έδειχνε τα ερείπια του σπιτιού.
Αργότερα άρχισαν να έρχονται και με λεωφορεία από την Τουρκία. Το τελευταίο ήρθε το καλοκαίρι του 2007. Πολλοί επισκέπτες Τούρκοι γνωρίζουν πολύ καλά την αλήθεια και την επιβεβαιώνουν, ότι δηλαδή ο Κεμάλ δεν γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη αλλά στο χωριό αυτό. Μάλιστα, ένας Τούρκος από τη Σμύρνη, προσκύνησε, φίλησε το χώμα και πήρε πέτρες από τα θεμέλια του σπιτιού του Κεμάλ για ενθύμιο. Όταν τον ρώτησαν εάν θα πάει και στο σπίτι της Θεσσαλονίκης, είπε «Αυτό είναι ψέμα. Ντροπή που άλλαξαν τον τόπο γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ. Προσβάλλουν την μνήμη του. Δεν θα επισκεφτώ το ψευτο-σπίτι της Θεσσαλονίκης».

Η... ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΟΥ ΠΡΟΞΕΝΟΥ
Φαίνεται ότι και κάποιοι Τούρκοι αξιωματούχοι γνωρίζουν την αλήθεια, αλλά δεν τολμούν να την αποκαλύψουν. Το έτος 1981, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μουσταφά Κεμάλ, επισκέφθηκε την Χρυσαυγή (το κτίριο της τότε κοινότητας) ο Τούρκος πρόξενος Θεσσαλονίκης μαζί με τον γραμματέα του (σχετικό ρεπορτάζ στην εφημ. Θεσσαλονίκης ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ, 10 Μαίου 1981) συνοδευόμενοι και από Τουρκικό τηλεοπτικό συνεργείο. Ο ίδιος ήξερε την αλήθεια και γι’ αυτό παρακάλεσε τους κατοίκους να του υποδείξουν το ακριβές σημείο γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ. Στάθηκε με σεβασμό και τράβηξε πολλές φωτογραφίες. Σε κάποια στιγμή αποκάλυψε στους Έλληνες συνοδούς του: «γνωρίζω ότι αυτή είναι η αλήθεια, αλλά είναι δύσκολο να το παραδεχθούμε επίσημα και καταλαβαίνετε το λόγο…». Ο ίδιος προθυμοποιήθηκε να χρηματοδοτήσει την ανέγερση μουσείου, το οποίο θα βοηθούσε και την ανάπτυξη του χωριού…


Δημοσίευμα της εφημ. Ελλ. Βορράς της 10.5.1981 όπου τίθεται ζήτημα για τον
αληθινό τόπο γέννησης του Κεμάλ

Το 1981 πάλι, με αφορμή τους …εορτασμούς για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Κεμάλ, οι βουλευτές Νικήτας Βενιζέλος και Κ. Μπαντουβάς, με ερώτησή τους στο Ελληνικό Υπουργείο των Εξωτερικών, αμφισβήτησαν επισήμως τη θεωρία ότι το σπίτι δίπλα στο Τουρκικό Προξενείο Θεσσαλονίκης είναι αυτό στο οποίο γεννήθηκε ο Κεμάλ, επικαλούμενοι μάλιστα και αυτοί την μαρτυρία της ίδιας της αδελφής του, της Μακμπουλέ, όπως διασώθηκε σε τουρκικές βιβλιογραφικές πηγές (Aydemir κλπ)

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ
Αλλά, ακόμα και αν ο Κεμάλ είχε γεννηθεί στη Θεσσαλονίκη, τότε σύμφωνα με μαρτυρία που διασώθηκε από την ίδια την αδερφή του, την Μακμπουλέ, «ο Κεμάλ δεν γεννήθηκε σε αυτό το σπίτι, αλλά σε ένα άλλο, σε κοντινή γειτονιά» (βλ. Μουσταφά Κεμάλ, Χ. Χριστοδούλου, Θεσσαλονίκη 2007, σ. 28). Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση το μουσείο έχει στηθεί σε ΛΑΘΟΣ σπίτι.
Γιατί, λοιπόν, το Ελληνικό κράτος δέχθηκε ως πόλη γέννησης του Κεμάλ την Θεσσαλονίκη και πιο συγκεκριμένα το μαϊμού σπίτι της οδού Αγ. Δημητρίου, δίπλα στο Τουρκικό προξενείο;


Το ροζ σπίτι του Κεμάλ... ή καλύτερα της... Μπάρμπι

Η απάντηση βρίσκεται στο φανφαρόνικο κλίμα της Ελληνοτουρκικής προσέγγισης που επικρατούσε την δεκαετία του 1930, όπου πολλές υπερβολές και χειρονομίες φιλίας ανταλλάσσονταν μεταξύ των Ελληνικών (κυρίως) και Τουρκικών κυβερνήσεων. Ο τουρκικός εθνικισμός - με την ανοχή του ιδίου του Κεμάλ - είχε ήδη ανακηρύξει ως πόλη γέννησής του τη Θεσσαλονίκη και δεν θα ήταν ευγενικό εκ μέρους της Ελλάδας να απομυθοποιήσει τον μύθο. Δεν θα είχε άλλωστε καμία σημασία για τα δεδομένα της εποχής εκείνης.


Επιγραφή που τοποθέτησε ευγενικώς το Ελληνικό κράτος

Το 1934 η Ελληνική κυβέρνηση ανάρτησε έξω από το σπίτι-μαϊμού, μία πινακίδα όπου αναφερόταν ότι «εδώ γεννήθηκε ο Μουσταφά Κεμάλ». Και σαν να μην έφτανε αυτό, το 1937 η κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά, σε μία συμβολική κίνηση προς την …φίλη Τουρκία, έδωσε εντολή στο δήμο Θεσσαλονίκης να αγοράσει το μαϊμού-σπίτι από τον Ελληνική οικογένεια (Σεραφειμίδου, έμποροι υποδημάτων), που το κατοικούσε. Όταν η οικογένεια αρνήθηκε να το πουλήσει προφανώς από εθνική ευαισθησία, τότε το κράτος προχώρησε στην υποχρεωτική απαλλοτρίωσή του… Μετά, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Κ. Μερκουρίου, ενημέρωσε επίσημα με επιστολή του την κυβέρνηση του Ισμέτ Ινονού, ότι χαρίζει το σπίτι στο Τουρκικό κράτος.


Ψεύτικες πληροφορίες, το δωμάτιο όπου δήθεν γεννήθηκε ο Κεμάλ

Ο Κεμάλ και η μητέρα του Ζουμπεϊντέ γνώριζαν την αλήθεια, αλλά έκαναν την …πάπια! Άραγε, θα μπορούσαν να πουν, ότι δεν γεννήθηκε σε αυτό το σπίτι, αλλά σε ένα χωριατόσπιτο στην περιοχή του Λαγκαδά; Και τι θα μπορούσε να γίνει; Να τους χαρίσουν ένα γκρεμισμένο χωριατόσπιτο βουτηγμένο στις λάσπες σε ένα άγνωστο χωριό; Αυτό δεν θα ταίριαζε στην εικόνα και στην ιστορία του μεγάλου ηγέτη της σύγχρονης Τουρκίας.


Το δωμάτιο της Ζουμπεϊντέ, μητέρας του Κεμάλ.
Όλα τα έπιπλα είναι μαϊμού, τίποτα δεν είναι αυθεντικό

Προφανώς και η Ελληνική κυβέρνηση γνώριζε την αλήθεια, αλλά θέλησε με αυτή την κίνηση να κολακεύσει τον ίδιο τον Κεμάλ. Η επίσημη αναγνώριση του σπιτιού από την ίδια την Ελληνική κυβέρνηση, θα έκλεινε οριστικά το ζήτημα. Όμως πέρα από την επίσημη ιστορία που γράφεται και επιβάλλεται από πολιτικές σκοπιμότητες υπάρχει και η αλήθεια του λαού, η μνήμη του οποίου δεν αλλοιώνεται από τέτοιες σκοπιμότητες. Αυτή καταγράφουμε, όπως διασώθηκε αρχικά από τους μουσουλμάνους κατοίκους του χωριού Σαρίγερ και στη συνέχεια μεταδόθηκε στους χριστιανούς πρόσφυγες. Η αλήθεια στην λαϊκή μνήμη επιβιώνει μέχρι σήμερα. Η Ζαγάλισα διαθέτει άφθονο υλικό από βιντεοσκοπημένες συνεντεύξεις κατοίκων, όπου αποδεικνύονται με λεπτομέρειες όλα τα παραπάνω.


Μαϊμού διακόσμηση, άγνωστης προέλευσης

Οι Τούρκοι χαρούμενοι για την ανέλπιστη Ελληνική δωρεά, πήραν το μαϊμού–σπίτι και στη συνέχεια έφεραν μαϊμού έπιπλα και άλλες απομιμήσεις από το ανάκτορα Ντολμά Μπαχτσέ και Τοπ Καπί της Κωνσταντινούπολης, ακόμα και …ρούχα του Κεμάλ και τα εκθέτουν πλέον στο μουσείο δίνοντας την εντύπωση στον σημερινό επισκέπτη του μουσείου, ότι τα μαϊμού έπιπλα και οι φορεσιές χρησιμοποιήθηκαν μέσα σε αυτό το σπίτι, από τον ίδιο τον Κεμάλ. Το χέρι του Κεμάλ ποτέ δεν ακούμπησε αυτά τα ιμιτασιόν έπιπλα…


Η τουαλέτα του Κεμάλ

Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, το σπίτι είχε κατοικηθεί από Ελληνικές οικογένειες για πολλά χρόνια. Έτσι, η όλη υπόθεση θυμίζει μάλλον θεατρικό σκηνικό σε κωμωδία… στην οποία συνέβαλε και το Ελληνικό κράτος. Όμως, η ιδεολογική λειτουργία του βαμμένου με ροζ χρώμα μαϊμού-σπιτιού είναι έντονη και εκεί κατευθύνονται συστηματικά πλέον σχολεία και σύλλογοι από την Θράκη, προκειμένου να βαθαίνουν ακόμη περισσότερο τον συνειδησιακό εκτουρκισμό των Πομάκων.



Οι πυτζάμες

Οι Πομάκοι, όταν επισκεπτόμαστε τη Θεσσαλονίκη πρέπει να γνωρίζουμε την αλήθεια. Πρέπει να πάψουμε να τρώμε κουτόχορτο στο ροζ ψευτόσπιτο! Είναι προτιμότερη μια βόλτα στο λούνα παρκ της Θεσσαλονίκης!

Πηγή: zagalisa.gr
http://antizitro.blogspot.gr/2016/09/

ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΕΝΑ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΘΕΑΜΑ !


26 Σεπτεμβρίου, 2016

ΘΑΥΜΑ: Ο Πλανήτης Υποκλίνεται !

ΘΑΥΜΑ: Ο Πλανήτης Υποκλίνεται: Έλληνίδα Χειρουργός «Σκοτώνει» Τον Καρκίνο  !!!


 Μία πρωτοποριακή μέθοδο έχει αναπτύξει Ελληνίδα γιατρός που διαπρέπει στο εξωτερικό ως μέρος μίας ομάδας που καταπολεμά τον καρκίνο με τη χρήση του ιού της ιλαράς.

Πρόκειται για την κυρία Ευανθία Γαλάνη, καθηγήτρια ογκολογίας, διευθύντρια του τμήματος μοριακής ιατρικής της Mayo Clinic στο Ρότσεστερ της Mιννεσότας στις ΗΠΑ. Για την πρόοδο των ερευνών και για την ίδια προσωπικά αναφέρθηκε πρόσφατα το Foxnews, ένα από τα μεγαλύτερη αμερικάνικα Μέσα Ενημέρωσης. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά το αμερικανικό δίκτυο, η κυρία Γαλάνη χρησιμοποιεί τροποποιημένους τύπους του ιού της ιλαράς με σκοπό τη θεραπεία διαφόρων ειδών καρκίνου. Ο ιός επιλεκτικά εισέρχεται στα 
καρκινικά κύτταρα και τα οδηγεί σε αυτοκαταστροφή χωρίς να επηρεάζει τα υγιή κύτταρα του οργανισμού.

Αρχικά η έρευνα κινήθηκε στην κατεύθυνση αντιμετώπισης του καρκίνου των ωοθηκών αλλά στη συνέχεια επεκτάθηκε στη μοριακή θεραπεία και άλλων μορφών καρκίνου, όπως σε όγκους εγκεφάλου, μεσοθηλίωμα, καρκίνους της κεφαλής και του τραχήλου, καρκίνο του μαστού, καρκίνο του προστάτη και σάρκωμα.
Η πρωτοποριακή μέθοδος που έχει αναπτύξει η ομάδα της κυρίας Γαλάνη καθιστά τη Mayo Clinic ένα από τα μεγαλύτερα ερευνητικά κέντρα στον κόσμο με εξειδίκευση στη μοριακή θεραπεία του καρκίνου. 

25 Σεπτεμβρίου, 2016

Ανακαλύφθηκε η ημερομηνία που σταυρώθηκε ο Χριστός!

Ανακαλύφθηκε η ημερομηνία που σταυρώθηκε ο Χριστός!


Ο Ιησούς πέθανε την Παρασκευή 03 Απριλίου το έτος... 33 μ.Χ., γεγονός που ανακαλύφθηκε από έναν σεισμό!

Οι ερευνητές του International Geology Review, ισχυρίζονται ότι έλυσαν το επί σειράς ετών άλυτο μυστήριο για την επιστημονική κοινότητα, ανακάλυψαν την ακριβή ημερομηνία σταύρωσης του Χριστού.

Το κλειδί για τη λύση του μυστηρίου; Η μελέτη της σεισμικής δραστηριότητας γύρω από την Νεκρά Θάλασσα, 13 περίπου μίλια από την Ιερουσαλήμ.

Όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες, η θεωρία τους βασίζεται στην περιγραφή του σεισμού που ακολούθησε το θάνατο του Ιησού, όπως τον περιγράφει ο Ματθαίος στο Ευαγγέλιό του (Κεφάλαιο 27).

Οι επιστήμονες μελέτησαν πετρώματα από παραθαλάσσια περιοχή της Νεκράς Θάλασσας, τα οποία «έδειξαν» ότι εκείνη την ημέρα η περιοχή, η οποία απέχει μόλις 13 χιλιόμετρα από την Ιερουσαλήμ, χτυπήθηκε από σεισμό μεγάλης έντασης.

24 Σεπτεμβρίου, 2016

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.


      1.  Οἱ τέσσερεις ψαράδες δέν μποροῦσαν νά πιστέψουν αὐτό πού ζοῦσαν.

       Μέ τή σημερινή Κυριακή ἀγαπητοί ἀδελφοί, εἰσήλθαμε στήν περίοδο τῶν εὐαγγελικῶν περικοπῶν ἀπό τό κατά Λουκᾶν ἱερό εὐαγγέλιο. Ἡ προηγούμενη ἦταν ἡ τελευταία ἀπό τήν περίοδο τοῦ κατά Ματθαίον ἱεροῦ εὐαγγελίου, ἡ ὁποία εἶχε ἀρχίσει τή Δευτέρα τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἀπό τή σημερινή πρώτη περικοπή τῆς κατά Λουκᾶν περιόδου, ἀκούσαμε γιά ἄλλη μιά φορά τόν τρόπο μέ τόν ὁποίο κάλεσε ὁ Ἰησοῦς τούς πρώτους μαθητές Του.

       Ὁ Χριστός περιοδεύοντας βρέθηκε στή λίμνη Γεννησαρέτ καί ἐκεῖ εἶδε στήν ὄχθη ἀραγμένα δύο πλοία. Τό ἕνα ἦταν τῶν ἀδελφῶν Πέτρου καί Ἀνδρέα καί τό ἄλλο τῶν ἀδελφῶν Ἰωάννου καί Ἰακώβου. Ἀνέβηκε στό πλοίο τοῦ Πέτρου, τόν παρακάλεσε νά τό τραβήξει λίγο μέσα στή λίμνη καί ἀπό ἐκεῖ μίλησε στόν κόσμο πού ἦταν μαζεμένος.

        Ὅταν τελείωσε εἶπε στόν Πέτρο νά ξανανοιχθεῖ στή λίμνη καί νά ρίξει τά δίχτυα του γιά ψάρεμα. Ὁ Πέτρος, εἰλικρινής καί αὐθόρμητος ὅπως πάντα, τοῦ εἶπε πώς ὅλη τή νύχτα ψάρευε καί δέν ἔπιασε τίποτε. Ἡ πείρα του τοῦ ἔλεγε πώς θά ἦταν μάταιος ὁ κόπος. Ὅμως σίγουρα ἐπηρρεασμένος ἀπό τή διδασκαλία πού ὁπωσδήποτε ἄκουσε ἀπό τόν Ἰησοῦ, ὑπακούει στό κέλευσμά Του. Ἀνοίγεται στή λίμνη καί ρίχνει τά δίχτυα του.

       Τό ἀποτέλεσμα ἦταν θαυμαστό καί πέρα ἀπό κάθε προσδοκία. Τά ψάρια ἦταν τόσα πολλά πού σκίστηκαν τά δίχτυα του. Γι αὐτό ἔκαναν νόημα στό ἄλλο πλοίο, νά ἔρθει πρός βοήθειά τους. Ὅμως ἧταν τόσα πολλά τά ψάρια πού ἀπό τό βάρος κόντεψαν νά βυθιστοῦν καί τά δυό τά πλοία. Οἱ τέσσερεις ψαράδες δέν μποροῦσαν νά πιστέψουν αὐτό πού ζοῦσαν.

        Ὅταν βγῆκαν στήν ὄχθη ὁ Πέτρος ἔπεσε στά γόνατα καί παρακάλεσε τόν Ἰησοῦ νά βγεῖ ἀπό τό πλοίο του. Γιατί κατάλαβε πώς ἡ αἰτία τῆς θαυμαστῆς ψαριᾶς του, ἡ θεία δύναμη αὐτοῦ τοῦ ἄγνωστου διδασκάλου, δέν μπορεῖ νά ὑπάρχει δίπλα στήν ἁμαρτωλότητα του. Ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀπάντησε· «Μή φοβάσαι καί ἀνησυχεῖς. Ἀπό σήμερα μαζί μου θά ψαρεύεις ἀνθρώπους.» Τότε ὅλοι μαζί ἄφησαν τά πλοία τους καί ἀκολούθησαν τό Χριστό.

       2.  Ο Θεος στέκεται μέ ἀγάπη καί εὐγενικά σοῦ ζητάει ἄν θέλεις νά τό κάνεις.

      Θέλοντας νά ἐπισημάνουμε κάτι ὡφέλιμο μέσα ἀπό τήν εὐαγγελική περικοπή θά μπορούσαμε νά μιλήσουμε γιά τόν τρόπο μέ τόν ὁποίο προσεγγίζει ὁ Χριστός τόν Πέτρο καί τούς ἄλλους τρεῖ ψαράδες. Ἀπό αὐτό ἐπίσης νά καταλάβουμε ὅτι αὐτός εἶναι ὁ τρόπος πού προσεγγίζει ὁ Χριστός, δηλαδή ὁ Θεός κάθε ἄνθρωπο. Ὁ τρόπος πού καλεῖ καθένα κοντά Του. Δίπλα δέ σ’ αὐτό νά βάλουμε τή δική μας στάση ἀπέναντί Του.

        Ἄς προσέξουμε λοιπόν τή λεπτότητα καί τήν εὐγένεια πού χαρακτηρίζει τήν προσέγγισή Του. Εἶναι Θεός δυνατός καί μέ μιά ματιά Του μπορεῖ νά σέ κάνει νά τρομάξεις καί τό λιγότερο νά τό βάλεις στά πόδια, ἐάν δέν πάθεις καμιά καρδιακή προσβολή καί μείνεις στόν τόπο! Μπορεῖ νά χρησιμοποιήσει τή δύναμή Του γιά νά γίνει αὐτό πού θέλει χωρίς παρακάλια. Ὅμως βλέπουμε πώς σέβεται ἀπόλυτα τήν προαίρεσή σου, τήν ἐλευθερία σου καί δέ χρησιμοποιεῖ καθόλου τήν παντοδυναμία Του γιά νά σέ ἀναγκάσει νά κάνεις αὐτό πού θέλει. Στέκεται μέ ἀγάπη καί εὐγενικά σοῦ ζητάει ἄν θέλεις νά τό κάνεις. Ἐνῶ ἔχει καί Λόγο καί νόμο καί θέλημα πού τά ἔχει κάνει γνωστά τόσα χρόνια σέ ἐμᾶς καί θέλει νά γίνουν τρόπος ζωῆς μας, ἀνέχεται καί μακροθυμεῖ συνεχῶς καί μᾶς ἐπιτρέπει νά τά ἀγνοοῦμε! Νά τόν ἀγνοοῦμε!

        Αὐτό εἶναι συγκλονιστικό! Ἄν τό δεῖς πραγματικά καί τό ἐκτιμήσεις θά σέ πιάσει ζαλάδα. Αὐτομάτως ἐάν ἔχεις λίγο φιλότιμο θά βάλεις στή θέση τοῦ Χριστοῦ τόν ἐαυτό σου καί θά σκεφθεῖς·
.


        «Μέγας εἶσαι Κύριε καί θαυμαστά τά ἔργα Σου! Μέ τί τρόπο; Μέ τί εὐγένεια; Μέ τί λεπτότητα μᾶς προσεγγίζεις! Μέ πόση ἀγάπη; Μέ πόση ὑπομονή; Μέ πόση διάκριση μᾶς ἔχεις καί μᾶς κρατᾶς; Πόση ἀνοχή καί μακροθυμία δείχνεις σέ ἐμᾶς πού σάν τόν Πέτρο, θά πρέπει νά ὁμολογοῦμε καθημερινά πώς δέν ἀξίζουμε αὐτήν τήν ἀντιμετώπιση ἀπό Ἐσένα.

       3.Πόσες φορές δέν ἐκμεταλεύτηκα τήν ὑπομονή καί τήν ἀδυναμία τοῦ ἄλλου, ἐπιβάλοντας τό δικό μου καθεστώς!
        Γιατί καθημερινά λόγω τῆς ἀνθρώπινης ἀδυναμίας μας, πού συνήθως τήν κάνουμε καί δικαιολογία, ὄχι μόνο ἁμαρτάνουμε ἐνώπιόν Σου! Αὐτό εἶναι ἀναπόφευκτο. Τό ἀδικαιολόγητο γιά ἐμᾶς εἶναι ὅτι κρυβόμαστε πίσω ἀπό αὐτή τήν ἀδυναμία καί δέν προσπαθοῦμε νά διορθωθοῦμε ποτέ. Ἀρνούμαστε, τεμπελιάζουμε νά ἀγωνισθοῦμε τόν καλό ἀγώνα τόν πνευματικό. Δηλαδή δέν μετανοοῦμε! Δηλαδή δέ σέ ποθοῦμε, δέ σέ ἀναζητοῦμε, δέ σ’ ἀγαποῦμε πραγματικά! Κύριε! Πῶς μᾶς ἀντέχεις! Πῶς μᾶς κρατᾶς! Πῶς μᾶς ἀνέχεσαι! Κύριε! Ἐλέησόν μας!»

        Ἐπίσης θά σκεφθεῖς· « Κύριε. Πόσες φορές ἐγώ τό χωματένιο δημιούργημά Σου, πού ὅποια ἀξία ἔχω, τήν ἔχω λόγω τῆς δικῆς Σου ἀγάπης καί παραχώρησης, δέ λειτουργῶ σάν ἄθλιος σατραπίσκος! Πόσες φορές δέν ἔχω πονηρά λειτουργήσει, γιά νά καταφέρω νά πάρω αὐτό πού θέλω! Ἀκόμα καί ἀπέναντί Σου. Πόσες φορές δέ χρησιμοποίησα τήν ὅποια δυνατότητά μου, γιά νά ἐπιβάλω καί νά γίνει αὐτό πού ἐγώ θέλω! Ἀκόμα σέ θέματα πίστεως! Πόσες φορές δέν ποδοπάτησα καί προσπέρασα θριαμβευτικά, ὅπου περνᾶ ἡ δύναμη μου, αὐτόν πού διαφώνησε μέ ἐμένα! Πόσες φορές δέν ἐκμεταλεύτηκα τήν ὑπομονή καί τήν ἀδυναμία τοῦ ἄλλου, ἐπιβάλοντας τό δικό μου καθεστώς. Πόσες φορές δέν ἀπείλησα τό συνάνθρωπό μου λέγοντάς του· ''Ξέρεις ποιός εἶμαι ἐγώ ρέ!'' Ποιός εἶμαι; Μιά χωμάτινη ὕπαρξη ὅπως καί ὁ ἄλλος καί ὑπάρχω γιατί κι ἐμένα καί τόν ἄλλο καί ὅλους μᾶς ἀγαπᾶ καί μᾶς ζωοποιοιεῖ ὁ Θεός. Πόσες φορές δέν... Κύριε! Συγχώρησέ με!»

        4. Ο Γολγοθᾶς εἶναι ἡ ἀπόδειξη τῆς ἀγάπης του Θεού

       Ἀγαπητοί ἀδελφοί·

      Πραγματικά μᾶς αἰφνιδιάζει καί μᾶς συγκλονίζει ὁ Θεός μέ τόν τρόπο Του, ἀναλογικά μέ τόν τρόπο πού ἐμεῖς ἔχουμε γιά νά προσεγγίζουμε τό συνάνθρωπό μας. Μέ τόν τρόπο πού συνήθως γνωρίζουμε καί χρησιμοποιοῦμε γιά νά ζήσουμε μαζί με τούς ἄλλους. Ὥς μοιραίοι καί τραγικοί πρωταγωνιστές, παίζουμε καθημερινά τό ρόλο μας στό θέατρο τῆς ζωῆς, καί ὡς θῦτες καί ὡς θύματα. Λόγω τῆς ἀδυναμίας μας, συνειδητά ἤ καί ἀσυνείδητα παίζουμε στό παιχνίδι, τό μεγάλο ψάρι τρώει τό μικρό. Ἡ δύναμη καί ἡ χρήση της, εἶναι ὁ τρόπος πού ἀποδεχόμαστε ἀλλά καί προτείνουμε ὡς τρόπο ζωῆς, τρόπο ἐπιτυχίας. Ἀντιθέτως μέ τό Θεό ὁ ὁποίος μέ τόν τρόπο Του, μᾶς προτείνει τήν ἀδυναμία, γιά τά δικά μας δεδομένα, ὡς τρόπο ζωῆς. Τήν ἀδυναμία, δηλαδή τό σταυρό. Γι αὐτό καί ὁ Γολγοθᾶς εἶναι ἡ ἀπόδειξη τῆς ἀγάπης Του. Γι αὐτό καί ὁ Σταυρός εἶναι τό λάβαρό Του καί τό ἀντικείμενο μέ τό ὁποίο Τόν ἀναγνωρίζεις. Γι αὐτό καί ὅταν τό φορᾶμε νά θυμόμαστε πάντα τόν προσωπικό μας Γολγοθᾶ. Ὅταν τόν κάνουμε, νά τόν κάνουμε σωστά καί νά εἶναι γιά ἐμᾶς ὁ τρόπος μέ τόν ὁποίο θά ζήσουμε τή ζωή αὐτή. Τότε θά μποροῦμε νά καυχόμαστε πώς εἴμαστε χριστιανοί, πώς εἴμαστε δικοί Του. 


                                                Αποτέλεσμα εικόνας για σταυροσ

23 Σεπτεμβρίου, 2016

Προσοχή: Ο ΕΦΕΤ ανακαλεί σνακ


Προσοχή: Ο ΕΦΕΤ ανακαλεί σνακ



Στην ανάκληση προϊόντος σνακ από αλατισμένο και αποξηραμένο ψάρι από την αγορά προχωρά ο...
Ενιαίος Φορέας Ελέγχου Τροφίμων.

Συγκεκριμένα, ο ΕΦΕΤ ενημερώθηκε, μέσω του Συστήματος Έγκαιρης Προειδοποίησης για τα Τρόφιμα και τις Ζωοτροφές (RASFF), σχετικά με τη διακίνηση σνακ από αποξηραμένο και αλατισμένο ψάρι (σκαρμός - Saurida undosquamis), που παρήχθη στην Ταϊλάνδη και το οποίο περιέχει βιοτοξίνη (ισταμίνη) σε ποσότητα που υπερβαίνει το ανώτατο νομοθετικά επιτρεπόμενο όριο.
Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση, πρόκειται για το προϊόν με εμπορική ονομασία "Byschok" της γερμανικής εταιρείας "OCTOPUS GmbH", σε συσκευασία των 40 γραμ. με ανάλωση κατά προτίμηση πριν από 20.04.18.
Σε εξέλιξη βρίσκονται ήδη οι σχετικοί έλεγχοι από τον ΕΦΕΤ.
Οι καταναλωτές, οι οποίοι έχουν προμηθευτεί το συγκεκριμένο προϊόν καλούνται από τον ΕΦΕΤ να μην το καταναλώσουν.

«Αυτό το ξυλαράκι, σε εμποδίζει να έρθεις;» Συγκλονιστικη Ιστορια !


Tου δείχνω το ξύλινο σταυρουδάκι και του λέω: «Αυτό το ξυλαράκι, σε εμποδίζει να έρθεις;»

Του Βασιλείου Χ. Στεργιούλη, Θεολόγου


Πολλοί παραλληλίζουν τις ανατολικές θρησκείες και τις πρακτικές τους με την ορθόδοξη άσκηση και πνευματικότητα.Δεν γνωρίζουν ότι οι πρακτικές αυτές, πέρα από κάποια εξωτερικά γνωρίσματα, όπως η λιτή ζωή και η νηστεία, η αποφυγή κρεοφαγίας και λιπαρών ουσιών κ.ά., δεν έχουν καμιά σχέση με την ορθόδοξη άσκηση.
Είναι άλλο θέμα ο στοχασμός, ο διαλογισμός και γενικά η δια του νου και του συναισθήματος προσπάθεια ένωσης του ανθρώπου με το Θεό. Και άλλο η δια της ορθοδόξου ασκήσεως κάθαρση του ανθρώπου από τα ψεκτά του πάθη και η ενίσχυσή του με τα μυστήρια της Εκκλησίας ώστε να ελκύσει μέσα του τη χάρη του Θεού και να ενωθεί μαζί του. Να επιτύχει τη θέωσή του.
Η ένωση με το Θεό δεν είναι απλώς θέμα δίαιτας, στοχασμού και διαλογισμού και σωματικών ασκήσεων, αλλά εσωτερικής κάθαρσης και ετοιμασίας, για να γίνει ο άνθρωπος κατοικητήριο του μόνου σε απόλυτη έννοια καθαρού Θεού.Ανέφερε συχνά ο γνωστότατος σύγχρονος μας αγιορείτης ασκητής Γέροντας Παϊσιος, ότι πολλοί κατέφευγαν στο ερημητήριό του και τον ρωτούσαν για την τεχνική που εφάρμοζε κατά τη μονολόγιστη ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Δηλαδή για τη στάση που έπαιρνε, για την τεχνική της αναπνοής που εφάρμοζε κ.ά. Και σχολίαζε θυμόσοφα ο καλός Γέροντας, πως δεν ήρθαμε στο Άγιον Όρος για να γίνουμε… πρωταθλητές!
Την υπεροχή της ορθόδοξης άσκησης έναντι της βουδιστικής καταδεικνύει εναργέστατα ο συγγραφέας Γιάννης Κοτζάμπασης στο βιβλίο του «Από το Θιβέτ στο Άγιον Όρος, στο Γέροντα Παϊσιο». Το βιβλίο έχει 208 σελίδες, τέθηκε σε κυκλοφορία το 2006, γνώρισε επτά εκδόσεις ως τώρα και έχει μεταφραστεί στις γλώσσες: Αγγλική, Ρωσική, Ρουμανική. Το βιβλίο περιγράφει τη συγκλονιστική ιστορία ενός νέου 16 ετών, του Γιωργάκη, τον οποίο γνώρισε ο συγγραφέας στην Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους και από τον Γέροντα Παΐσιο.
Όπως εκμυστηρεύτηκε το παιδί στον συγγραφέα, γεννήθηκε στον Πειραιά και όταν ήταν δύο ετών μεταφέρθηκε από τον ναυτικό (καπετάνιο στα καράβια) παππού του στην περιοχή της δυτικής Κίνας, το Θιβέτ, όπου κλείστηκε για 14 χρόνια σε βουδιστικό μοναστήρι. Έζησε εκεί μια ζωή αυστηρής άσκησης. Ζωή παρθενίας, με ύπνο κάτω στο πάτωμα, πάνω σε μια λεπτή ψάθα, με σωματική άσκηση και εξάσκηση στις πολεμικές τέχνες (Αϊ κίντο, Καράτε, Ταε Κβο Ντο, Ζίου Ζίτσου κ.ά.).
Δεν είχε βγει καθόλου από το βουδιστικό μοναστήρι, που ήταν άβατο σε γυναίκες, και είχε μεγάλη επίδοση σε αυτό. Μπορούσε ακόμη και να ταξιδεύει με υπερφυσικό τρόπο, χωρίς μεταφορικά μέσα, «παίρνοντας φτερά από τις σαράντα αποθήκες», όπως λέει ο ίδιος.Με τον τρόπο αυτό ταξίδεψε πρώτα στις Ινδίες, κατόπιν στο Σικάγο και μετά στη Σουηδία, όπου ήταν εγκατεστημένοι οι γονείς του, επειδή ο πατέρας του ήταν έμπορος ξυλείας. Εκεί συνάντησε τον ορθόδοξο ασκητή ιερομόναχο π. Ευσέβιο Βίττη, που ασκήτευε σε ερημητήριο των Σερρών.
Ήταν γνωστός του πατέρα του και καθώς βρέθηκε στη Σουηδία, πέρασε από εκεί για μια τυπική επίσκεψη. Από τον ορθόδοξο αυτόν ερημίτη ζήτησε και έλαβε πληροφορίες για τον Χριστό και την Ορθοδοξία. Μέχρι τότε ήξερε πως μόνος αληθινός Θεός είναι «ο πολυδύναμος σατανάς». Αξίζει ν’ ακούσουμε την αφήγηση του νέου, που την έκανε στον συγγραφέα του βιβλίου:«Είχε προχωρήσει η συζήτηση για τα καλά, όταν κάποια στιγμή ο ιερέας, ζήτησε ένα ποτήρι νερό.Ήταν μια καλή ευκαιρία, σκέφθηκα, για να δείξω τη δύναμη του σατανά δια μέσω εμού.
-Μην κουνηθεί κανείς, είπα, σε λίγο, θα έλθει το ποτήρι με το νερό. Με την υπερφυσική δύναμη που είχα, από τον σατανά, έλεγα κάποια λόγια τυποποιημένα, τα οποία λέγοντάς τα, ερχόταν ένας διάβολος και με υπηρετούσε και έτσι εκπληρωνόταν οι επιθυμίες μου.Είπα λοιπόν τα λόγια και σε λίγο ένα ποτήρι πεντακάθαρο νερό, βρέθηκε πάνω στο τραπέζι. Ήπιε το νερό ο ιερέας, ξεδίψασε και δόξασε τον Θεό.Βλέπεις του λέω, σου απέδειξα πως ο δικός μου ο θεός είναι δυνατός και μπορεί να κάνει θαυμαστά πράγματα.
-Θέλω να κάνεις κάτι κι εσύ, για να μου αποδείξεις, ότι ο δικός σου Θεός, είναι πιο δυνατός από τον δικό μου, για να με πείσεις.-Ξέρεις, λέει ο ιερέας, ο δικός μου Θεός, είναι ταπεινός και δεν κάνει επιδείξεις.Βγάζει τότε από την τσέπη του, ένα ξύλινο σταυρουδάκι και μου λέει:
-Κράτα αυτό στο χέρι σου και κάνε πάλι αυτό που έκανες.Γέλασα μόλις το είδα και είπα:
-Αυτό το ξυλαράκι, θα σταματήσει τη δύναμη του σατανά;
-Δοκίμασε, λέει ο ιερέας με αυτοπεποίθηση.
-Πράγματι, είπα τα λόγια της επίκλησης, αλλά ο σατανάς δεν εμφανίστηκε.Κάποιο λάθος θα έκανα, σκέφθηκα, γι’ αυτό δεν εμφανίστηκε. Τα λέω δεύτερη φορά τα λόγια, με περισσότερη προσοχή, διότι πίστεψα ότι είχα κάνει λάθος, αλλά και πάλι δεν είχα αποτέλεσμα.Την τρίτη φορά, είπα τα λόγια αργά καθαρά με περισσότερη προσοχή και λίγο νευριασμένα. Εμφανίστηκε μπροστά μου ο διάβολος που με υπηρετούσε, τρέμοντας.
-Τι έπαθες, του λέω, γιατί δεν έρχεσαι τόση ώρα που σε καλώ;
-Πέταξε αμέσως, αυτό που κρατάς στο χέρι σου .Ανοίγω την παλάμη μου, του δείχνω το ξύλινο σταυρουδάκι και του λέω:
-Αυτό το ξυλαράκι, σε εμποδίζει να έρθεις;
-Πέταξε αμέσως, αυτό που κρατάς στο χέρι σου, ούρλιαξε δυνατά, κρύβοντας τον χώρο των ματιών του, με τα χέρια του και αμέσως μας γύρισε την πλάτη του. Ζήτησα, όπως ήταν φυσικό, κάποιες εξηγήσεις, διότι μέχρι εκείνη την στιγμή, δεν είχε βρεθεί άλλη δύναμη, μεγαλύτερη από αυτήν του σατανά.
-Γιατί δεν μου μίλησες τόσον καιρό, για κάποια άλλη δύναμη, μεγαλύτερη από τη δική μας;
-Μην δίνεις σημασία, μου λέει ο διάβολος, έχεις δει, όλα αυτά τα χρόνια που είσαι κοντά μου, τόσα θαυμαστά πράγματα αυτά που βλέπεις τώρα, είναι μια μικρή λεπτομέρεια.Αυτή η σκηνή ήταν αρκετή και μια καλή ευκαιρία, για να πάρω απαντήσεις, σε αρκετά ερωτηματικά που δημιουργήθηκαν, αφού οι απαντήσεις που πήρα από τον διάβολο, δεν με κάλυψαν».
Στο βιβλίο αναφέρονται και άλλα ανάλογα περιστατικά, που καταδεικνύουν τη μοναδικότητα της πίστης στο Χριστό και την ασύγκριτη υπεροχή της ορθόδοξης άσκησης και πνευματικότητας. Είναι όμως δυστυχώς, άγνωστα στους πολλούς. Και ιδίως στους νέους, που διψούν για δύναμη και κυριαρχία. Γι’ αυτό εύκολα παρασύρονται στα δίχτυα του σατανά. Έτσι αρχίζει ο δρόμος που οδηγεί στην καταστροφή.

simeiakairwn

http://radiofloga.blogspot.nl/2016/09/t.html