30 Οκτωβρίου, 2017

Λευκό και καστανό ρύζι: Ποιο να προτιμήσετε και πότε


Το ρύζι είναι ένα από τα δημοφιλέστερα συνοδευτικά για το φαγητό, ωστόσο πολλοί είναι αυτοί που δυσκολεύονται να διαλέξουν ανάμεσα ...στο καστανό και στο άσπρο.

Βασικές διαφορές

Η επεξεργασία του κόκκου για την παρασκευή του λευκού ρυζιού συνεπάγεται απώλεια θρεπτικών ουσιών που βρίσκονται στο πίτουρο και στη φύτρα, όπως αντιοξειδωτικά, βιταμίνες του συμπλέγματος Β, μέταλλα, λιπαρά, φυτικές ίνες αλλά και πρωτεΐνες. Ορισμένες ποικιλίες λευκού ρυζιού εμπλουτίζονται ώστε να αναπληρωθούν αυτά τα συστατικά, κυρίως οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β (Β1, Β3, Β9) και ο σίδηρος.
Το καστανό ρύζι παρέχει μεγαλύτερες ποσότητες από τις περισσότερες βιταμίνες και τα περισσότερα μέταλλα που βρίσκονται στο ρύζι, με εξαίρεση τον σίδηρο, τη βιταμίνη Β9 και το σελήνιο.
Τόσο το λευκό όσο και το καστανό ρύζι είναι «φιλικό» προς το στομάχι και το πεπτικό σύστημα γενικότερα, ενώ και τα δύο είδη είναι από τη φύση τους ελεύθερα γλουτένης.
Όταν το ρύζι μαγειρεύεται και στη συνέχεια κρυώνει αλλάζει η δομή του. Συγκεκριμένα, αυξάνεται η περιεκτικότητά του σε ανθεκτικό άμυλο, ένα είδος φυτικών ινών ιδιαίτερα ωφέλιμο για το πεπτικό. Η περιεκτικότητα του ρυζιού σε ανθεκτικό άμυλο δεν μεταβάλλεται αν μετά από μερικές ώρες ζεστάνουμε και πάλι το ρύζι. Η μεταβολή αυτή παρατηρείται τόσο στο λευκό όσο και στο καστανό ρύζι, όμως το καστανό ρύζι είναι ούτως ή άλλως πιο πλούσιο σε φυτικές ίνες.
Ειδικές συστάσεις

Σε ορισμένες περιπτώσεις συνιστάται η κατανάλωση είτε λευκού είτε καστανού ρυζιού.

- Εγκυμοσύνη
Κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης οι γυναίκες είναι καλύτερο να καταναλώνουν λευκό ρύζι, καθώς είναι πιο πλούσιο σε φυλλικό οξύ. Οι ανάγκες της γυναίκας σε φυλλικό οξύ είναι αυξημένες στην εγκυμοσύνη, καθώς η επαρκής πρόσληψη της βιταμίνης μειώνει τον κίνδυνο ανωμαλιών στο μωρό.

- Νεφροπάθεια
Το καστανό ρύζι περιέχει περισσότερο φώσφορο από το λευκό. Το συγκεκριμένο συστατικό είναι επιβαρυντικό για τους ασθενείς με παθήσεις των νεφρών, επομένως και στη συγκεκριμένη περίπτωση συνιστάται το λευκό.

- Γαστρεντερικά προβλήματα
Σε ορισμένες παθήσεις του εντέρου, όπως η εκκολπωματίτιδα και η διάρροια, ή μετά από χειρουργική επέμβαση στο στομάχι ή το έντερο συνιστάται μια διατροφή φτωχή σε φυτικές ίνες, επομένως το λευκό ρύζι είναι καλύτερη επιλογή.
Αντιθέτως, για την αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας και τον καλύτερο έλεγχο της χοληστερόλης η πρόσληψη φυτικών ινών πρέπει να είναι αρκετά υψηλή, επομένως συστήνεται το καστανό ρύζι.
Πηγή:topontiki.gr

ΓΙΑΤΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΩΡΕΣ- ΩΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΧΩΡΙΣ ΝΟΗΜΑ;



       Καλή ερώτηση! Τέτοια ερωτήματα είναι σημάδια υγιούς ψυχής. Μιας ψυχής που δε βολεύεται στην ήσυχη και απροβλημάτιστη ζωή. Διψάει κάτι άλλο πάνω από τα κοινά μέτρα. Η στείρα καθημερινότητα δεν τη γεμίζει. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, ένας ουρανοδρόμος αετός να βολευτεί σ’ ένα κοτέτσι; Πώς να ψαλιδίσει τα φτερά του, να κυκλοφορεί σε μια αυλή και να έχει για τροφή του μερικούς σπόρους; Πώς να δεχθεί να βαδίζει με το κεφάλι σκυμμένο, όταν είναι πλασμένος για τα ψηλώματα;

Ανησυχείς, λοιπόν, γιατί τίποτα δε σε γεμίζει. Η ψυχή σου δε βρίσκει πουθενά ικανοποίηση. Και ευτυχώς που ανησυχείς. Το ανησυχητικό δεν είναι ο προβληματισμός και η αναζήτηση.

Το ανησυχητικό θα ήταν ο συμβιβασμός και η συμφιλίωση με την ήσσονα προσπάθεια, με το «δε βαριέσαι». Να πνίξει μέσα του ο άνθρωπος τους ευγενικούς πόθους και τους υψηλούς οραματισμούς. Να πάψει να νοσταλγεί τους ουρανούς. Να μην τον συγκλονίζει η βαθιά επιθυμία του ιερού Αυγουστίνου: «Μας έπλασες για σένα, Θεέ μου, και η καρδιά μας είναι ανήσυχη ως ότου αναπαυθεί κοντά σου». Το ανησυχητικό και τραγικό θα ήταν στο ερώτημα «γιατί ζω», να μην έχεις άλλη απάντηση από το «φάγωμεν, πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν» (Α΄ Κορ. ιε΄ 32). Δηλαδή «ερχόμαστε από το μηδέν και πηγαίνουμε στο πουθενά»!
Έτσι είναι. Η ψυχή αν δεν έχει ναρκωθεί από τα όπια του ηδονισμού, της φιλαργυρίας, του αισθησιασμού, και αν δεν έχει αποβλακωθεί από την πλύση εγκεφάλου των μέσων μαζικής επικοινωνίας, είναι φυσικό να προβληματίζεται.
Η απάντηση στα προβλήματα αυτά είναι άλλης τάξης. Θα την αναζητήσουμε στο Θεό. Αυτός είναι, για μας τους Χριστιανούς, ο Δημιουργός της ζωής και σ’ Αυτόν θα αναζητήσουμε το σκοπό της. Αν ανοίξουμε, λοιπόν, τη Γένεση, θα μάθουμε ότι ο Θεός μάς δημιούργησε «κατ’ εικόνα» Του και μας καλεί να γίνουμε «ομοίωσή» Του. Να μοιάσουμε στο Θεό! Στην αιώνια πηγή της αγάπης, της ειρήνης, της χαράς, της σοφίας. Σκοπός της ζωής μας είναι να γίνουμε άγιοι. Όλα τ’ άλλα δεν είναι μικρές ή μεγάλες αλήθειες, ούτε μικρά ή μεγάλα ψεύδη. Είναι τεράστια ψέματα και ασύλληπτες απάτες. Όλες οι εντολές του Θεού συντείνουν στο να ερωτευτούμε με όλη μας την καρδιά το Χριστό!
Γράφει σε προσωπικό του ημερολόγιο ο μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος: «Ο άνθρωπος με είχε απογοητεύσει από τα μικρά μου κιόλας χρόνια ως φύση. Με φούντωνε ιδιοφυώς, όμως, μέσα μου η εικόνα του ανθρωπου ως δυνατότητα· αυτό που μπορούσε να γίνει. Το ουράνιο κατορθωτό από τον άνθρωπο με γοήτευε περισσότερο απ’ ό,τι αν το συναντούσα στον αγγελικό κόσμο. Η θεϊκότητα του ανθρώπου ίσως είναι το μόνο σημείο που με εντυπωσίαζε περισσότερο από την θεότητα του… Θεού. Η επιστροφή στην κατάσταση του Παραδείσου είναι πιο συγκλονιστική απ’ ότι η παραμονή σ’ αυτόν. Είναι πιο θεϊκή· όχι ως κίνηση, γιατί θυμίζει πτώση -ο Θεός δεν επιστρέφει- αλλά ως μεγαλείο, ως θαύμα. Η χάρις του βεβαιούται. Η αμφισβήτησή Του εκφυλίζεται. Η ύπαρξή Του διαρκώς αποδεικνύεται».
Ευχόμαστε όλοι μας να ανακτήσουμε αυτό το θεϊκό στόχο στη ζωή μας. Ο Θεός είναι πάντα έτοιμος να μας δεχθεί στην αγκαλιά του και να μας οδηγήσει σ’ αυτό το μεγάλο ταξίδι. Και τότε η ζωή μας όχι μόνο θα έχει ένα βαθύ και ουσιαστικό νόημα, αλλά θα αποτελεί μια ευτυχισμένη πραγματικότητα.

29 Οκτωβρίου, 2017

ΕΓΓΡΑΦΟ-ΣΟΚ για τον Kωνσταντίνο Καραμανλή!

         Μηπως  τωρα εξηγειται γιατι  δεν πληρωσαν οι ναζι τις αποζημειωσεις που οφειλαν !

Antonis-Marios Papagiotis 
Απόρρητο έγγραφο που βρίσκεται στον ιστότοπο της CIA (Το  σχετικό έγγραφο παρατίθεται παρακάτω και) 

.



http://www.press-gr.com/2017/10/k_29.html

Προσοχή: Ποιο αγαπημένο και πασίγνωστο φαγητό των παιδιών προκαλεί καρκίνο !

Πως σώθηκε το Καστελόριζο: Η Ελλάδα πρόσφερε οικειοθελώς το νησί στην Τουρκία

 Από …συμπτώσεις το Καστελόριζο «γλύτωσε» από την Τουρκία, στην οποία μάλιστα προσφέρονταν οικειοθελώς από την Ελλαδα στο πλαίσιο του παζαριού για το Κυπριακό, βάσει της πρότασης Άτσεσον.


ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ  ΟΤΙ  ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ  ΤΟΤΕ  ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ  ΗΤΑΝ Ο ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ! Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΙ ΠΑΠΠΟΥΣ ΤΟΥ ΕΦΙΑΛΤΗ  ΓΑΠ!

Πως σώθηκε το Καστελόριζο: Η Ελλάδα πρόσφερε οικειοθελώς το νησί στην Τουρκία στο παζάρι για την Κύπρο

Το υποβρύχιο ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ και η πυραυλάκατος ΚΑΒΑΛΟΥΔΗΣ στη νήσο Μεγίστη, στο πλαίσιο αποστολής τους. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΡΧΕΙΟΥ. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΕΝ, STR
Γράφει ο Νίκος Μελέτης - Από …συμπτώσεις το Καστελόριζο «γλύτωσε» από την Τουρκία, στην οποία μάλιστα προσφέρονταν οικειοθελώς από την Ελλαδα στο πλαίσιο του παζαριού για το Κυπριακό, βάσει της πρότασης Άτσεσον. Όπως αποκαλύπτεται σε απόρρητα έγγραφα της CIA που αποχαρακτηρίσθηκαν πρόσφατα ο Ατσεσον διαπίστωνε κάποιο ενδιαφέρον των Τούρκων για το Καστελοριζο, αλλά μόνο στο πλαίσιο μιας γενικότερης φόρμουλας.
Στο έγγραφο του Αυγούστου του 1964 οι αναλυτές της CIA αφού κάνουν εκτενή παρουσίαση του Καστελόριζου, εκτιμούν ότι η προσφορά του στην Τουρκία από την Ελλάδα «δεν μπορεί να θεωρηθεί γενναιόδωρη».
Ίσως αν το 1964 ηταν γνωστός ο στρατηγικής σημασίας ρόλος του Καστελόριζου για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στην Ανατολική Μεσόγειο, η Τουρκία θα είχε δεχθεί ασμένως την ελληνική προσφορά και το Καστελοριζο θα είχε περάσει στην τουρκική κυριαρχία ανατρέποντας κρίσιμες ισορροπίες σε ολόκληρη την περιοχή.
Τα δυο έγγραφα της CIA, το πρώτο αφορά στην παρουσίαση και αποτίμηση των γεωγραφικών, πολιτικών και οικονομικών δεδομένων του Καστελόριζου ώστε να εκτιμηθεί εάν αποτελεί ικανοποιητικό «δώρο» στην Τουρκία και το δεύτερο αποτελεί την καταγραφή της πρότασης Ατσεσον στην υποεπιτροπή Άμυνας του Κογκρέσου (Vinson)
ΕΔΩ ΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ: Acheson-Kastelorizo01
CIA/RR GB 64-29 – August 1964
CASTELLORIZO(KASTELLORIZON) ISLAND
(Turkish –Meis, Italian– Castelrosso, French– Chateau-Rouse)
Το νησι του Καστελόριζου είναι το πιο ανατολικό από τα Δωδεκάνησα αποκτήθηκε από την Ελλαδα από την Ιταλία το 1947. Βρισκεται 70 μίλια ανατολικά της Ρόδου και σχεδόν 4 μίλια νοτίως του λιμανιού Andifli στην νότια ακτή της Τουρκίας. Τα βόρεια και Ανατολικά ακρωτήρια του Καστελόριζου απέχουν λιγότερο από 2 μίλια από τα ακρωτήρια της Ηπειρωτικής Τουρκίας.
Το όνομα του Καστελόριζου αναφέρεται συχνά για ένα σύμπλεγμα νησιών που περιλαμβάνουν εκτός του Καστελόριζου και τα ακόλουθα μικρά νησιά:
  1. Νήσος Άγιος Γεώργιος 3 μίλια δυτικά από το Καστελοριζο
  2. Gurmenli Adasi(Marathi Island) 2-1/4 του μιλίου βορειοανατολικά του Αγίου Γεωργιου ( σ.σ. το νησι εχει περιέλθει στην Τουρκία)
  3. Βράχοι Βουτζάκι , ¾ του μιλίου νότια -νοτιοανατολικά του Μαραθι
  4. Νήσος Υψηλή (Στρογγυλή) 2-1/4 μίλια νοτιοανατολικά του Καστελόριζου στην ίδια απόσταση δυτικά-νοτιοδυτικά του Tugh Burnu(Ulu Burun) που είναι το νοτιοτερο μερος της Τουρκίας και σχηματίζει την ανατολική πλευρά του Κόλπου του Καστελόριζου. Οι νησίδες μεταξύ του νησιου και της ακτής είναι Τουρκικές.”
Στο Έγγραφο της CIA περιγράφεται αναλυτικά η μορφολογία του εδάφους ,τα πληθυσμιακά στοιχεία , οι κλιματικές συνθήκες του νησιου οι παραγωγικές δυνατότητες του. Η ελληνικότητα του νησιου επιβεβαιώνεται από τις αναφορές που υπάρχουν στην ιστορία του νησιου .
«..Το νησι είναι βραχώδες και άγονο με σκληρό ασβεστόλιθο .,περιγράφονται οι απόκρημνες ακτές και προστίθεται ότι εχει τυπικό Μεσογειακό κλίμα και το νησι δεν διαθέτει πηγές η ποτάμια .σε περιόδους ξηρασίας τροφοδοτείσαι με νερό και με βάρκες από τις πήγες στην απέναντι τουρκική ακτή.
Αφού αναλύεται η ιστορία του νησιου ,γινεται αναφορά στον πληθυσμό με την επισήμανση ότι είναι Έλληνες αλλά ο πληθυσμός μειώθηκε λόγω της μετανάστευσης με τον αριθμό των κάτοικων να πέφτει σε 2,218 το 1937 και σε 574 το 1960 ,ενώ 8000 περίπου έχουν μεταναστεύσει στην ηπειρωτική Ελλαδα, στην Αίγυπτο στην Νοτιά Αφρική ,την Αυστραλία και στις ΗΠΑ.
Γινεται επίσης ειδική αναφορά στην παρουσία στην Υψηλή του μοναδικού κατοίκου του νησιου του φύλακα του φάρου.
«Σύνοψη και Συμπέρασμα
Μια προσφορά του Καστελόριζου στην Τουρκία από την Ελλάδα, δεν θα θεωρηθεί πολύ γενναιόδωρη. Το νησι είναι γενικά άγονο, δεν εχει αξιοσημείωτη γεωργία η βιομηχανία και εχει έναν φθίνοντα πληθυσμό
Διαθέτει ένα μικρό προστατευμένο λιμάνι αλλα δεν είναι εξοπλισμένο με μοναδες επισκευής πλοίων η χώρους αποθήκευσης. Το Καστελοριζο δεν είναι κατάλληλο για αεροπορικές εγκαταστάσεις.»
ΕΔΩ ΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ: Acheson-Kastelorizo02
«DRAFT DCI Breifing for
Vinson Subcommittee
Κύπρος
Ι. Στην Κυπρο η εικόνα εχει αλλάξει δραστικά από τις αρχές Ιουνίου όταν μια τουρκική εισβολεί αποφεύχθηκε οριακά.
Α. Οι Έλληνες που έδειξαν να αιφνιδιάζονται τον Ιούνιο μεταφέρουν άνδρες και όπλα στην Κυπρο τις τελευταίες έξι εβδομάδες που ξεφορτώνονται νύκτα με μετρά ασφαλείας στην Λεμεσό.
Β. Υπάρχουν 7-8.000 άνδρες στο νησι ,πολλοί εξ αυτών με χαρτιά ελληνοκυπρίων .Πιστεύουμε οτι υπάρχουν τρία συντάγματα πεζικού ,με πρόσθετες μοναδες πυροβολικού και ειδικές δυνάμεις που βρίσκονται στο Τρόοδος….
  1. C. Ελληνοκυπριακές ανεπίσημες δυνάμεις διάσπαρτες σε όλο το νησι φθάνουν τους 30-35 χιλιάδες και είναι εχθρικές τόσο στις σχέσεις με τις δυνάμεις του ΟΗΕ όσο και με τους Τούρκους.
ΙΙ. Οι τούρκοι έχουν ανεπίσημους όχι περισσοτέρους από 13.000 και στερούνται μεταφορικών μέσων ,όπλων και εξοπλισμό.
Α. Και οι τούρκοι διοχετεύουν άνδρες και όπλα στην Κυπρο αλλα δεν συγκρίνονται με αυτά που στέλνουν οι Ελληνοκύπριοι. Δεν υπάρχουν πιθανότατα περισσότεροι από 1000 τούρκοι από το όριο των 650 ανδρών που προβλέπει η Συνθήκη .
Αυτοί οι αριθμοί δείχνουν ότι είναι πολύ δυσκολότερη τώρα η όποια τουρκική παρέμβαση από ότι ηταν τον Ιούνιο.
Οι συνομιλίες Ατσεσον στην Γενευη με εκπροσώπους της Ελλάδας και της Τουρκίας μετα από παρέμβαση του προέδρου Τζόνσον .
Ο Ατσεσον προσφέρει όχι ένα «αμερικανικό σχέδιο» αλλά προκαταρκτικές προτάσεις.
Προβλέπει την δημιουργία τουρκικής βάσης στην Κυπρο μεγάλο βαθμό τοπικής αυτοκυβέρνησης για ητν τουρκική μειονοτητα και διεθνή παρουσία για την διασφάλιση της προστασίας των μειονοτικών δικαιωμάτων .Η προτεινόμενη τουρκική βάση θα βρισκεται στην Καρπασία . Αυτή η βάση θα εξυπηρετεί τόσο την τουρκική εθνική ασφάλεια και σε έκτακτη κατάσταση θα προσφέρει ασφαλή περιοχή για την τουρκοκυπριακή μειονότητα.
Ο Ατσεσον πρότεινε μια επιτροπή του ΟΗΕ που θα εγκατασταθεί στο νησί και θα εγγυάται τον σεβασμό των δικαιωμάτων της Τουρκοκυπριακής μειονότητας
Οι Έλληνες και οι Τούρκοι έδειξαν θέλησή να διαπραγματευθούν στα περισσότερα θέματα αλλα ακομη οι θέσεις τους απέχουν πολύ.
-Οι τούρκοι ενώ επιμένουν για κάτι που θα μοιάζει με πλήρη διχοτόμηση , έχουν δείξει ελαστικότητα στις γραμμές συνόρων.
Επιμένουν πάντως για το δικαίωμα της Τουρκίας για κυριαρχία σε ένα τμήμα της Κυπρου και ότι αυτή η περιοχή πρέπει να είναι αρκετα μεγάλη ώστε να ανταποκρίνεται στις ς ανάγκες κύρους και ασφάλειας της Τουρκίας.
Για λόγους στρατιωτικών αναγκών ,απαιτούν κάθε πρόταση για την Βάση να περιλαμβάνει   ολη την Καρπασία και μια σημαντική λωρίδα γης κατά μήκος της βορειοανατολικής πτέρυγας του νησιου…
Οι τούρκοι έδειξαν κάποιο προκαταρκτικό ενδιαφέρον για την ελληνική προσφορά του μικρού νησιου του Καστελόριζου ακριβώς εξω από τις την νοτιοανατολική ακτή της Τουρκίας αλλα μόνο ως μέρος μιας συνολικότερης φόρμουλας.
Ο τούρκος στρατιωτικός που συμμετέχει στις συνομιλιες , που αντανακλά τις απόψεις του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου, επεμεινε ότι η Τουρκία θα πρεπει να εχει τουλάχιστον ένα λιμάνι , με προτίμηση την Κυρήνεια και επίσης να εχει δικαιώματα και στην Αμμόχωστο.
Οι Έλληνες σύμφωνα με το Έγγραφο απορρίπτουν την ιδέα της κυρίαρχης τουρκικής βάσης και αντιπροτείνουν μια Βάση έναντι μακροχρόνιας μίσθωσης….»
http://greeknation.blogspot.gr/2017/10/blog-post_396.html

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξετάζει την κατάργηση της θερινής ώρας.

 Γιατί η θερινή ώρα, η οποία τελειωσε  χθες  έχει αμφισβητηθεί από την εφαρμογή της. Η αλλαγή της ώρας εισήχθη για πρώτη φορά στη Γερμανία κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο
Επιτελους  να  σταματησει αυτη η  γελοιοτητα της αλλαγης της ωρας ! Ειναι λυπηρο τοσες 10ετιες να  πιθηκιζουν τοσες ελληνικες κυβερνησεις ...χωρις  καθολου μα καθολου μυαλο και κριση !
.

Σήμερα, Κυριακή ξεκινάει ο χειμώνας, τα ρολόγια γυρίζουν πίσω μία ώρα. Πολλοί άνθρωποι ενοχλούνται από αυτό - η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξετάζει τώρα τα αιτήματα για την κατάργηση της θερινής ώρας.

Είναι ένα τελετουργικό που έρχεται από το παρελθόν: την άνοιξη, τα ρολόγια πηγαίνουν μπροστά μια ώρα, το φθινόπωρο γυρίζουν πίσω . Ωστόσο, η αλλαγή του χρόνου μπορεί να μη διατηρηθεί για πάντα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξετάζει τις αιτήσεις για την κατάργηση της θερινής ώρας.
Το θέμα προς το παρόν εξετάζεται, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες, επιβεβαίωσε ένας εκπρόσωπος της ΕΕ. Μόλις υπάρξει αποτέλεσμα, οι πολίτες θα ενημερωθούν.
Η θερινή ώρα, η οποία τελειώνει αύριο έχει αμφισβητηθεί από την εφαρμογή της. Πολλοί άνθρωποι παραπονιούνται ότι τους λείπει ο ύπνος της μιας ώρας. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του ταμείου ασφάλισης υγείας του DAK, σχεδόν τα τρία τέταρτα των Γερμανών ζητούν να καταργηθεί η αλλαγή της ώρας.
Η αλλαγή της ώρας εισήχθη για πρώτη φορά στη Γερμανία κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μεταξύ των δύο παγκόσμιων πολέμων και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η αλλαγή καταργήθηκε. Μόνο το 1980 εισήχθη εκ νέου με στόχο την καλύτερη χρήση του φωτός της ημέρας. Ωστόσο, το αποτέλεσμα είναι αμφιλεγόμενο.

Δεν συμμετέχουν όλες οι χώρες στην αλλαγή της ώρας. Η Ρωσία, για παράδειγμα, δεν αλλάζει την ώρα το καλοκαίρι καθώς η χώρα έχει έντεκα διαφορετικές ζώνες ώρας. Από την άλλη πλευρά , η τεχνητά εισαγόμενη καλοκαιρινή περίοδος ήταν τόσο ελκυστική για την Τουρκία που πέρυσι αποφάσισε να διατηρήσει και τον χειμώνα τη θερινή ώρα.
http://news247.gr/eidiseis/koinonia/allagh-wras-tha-einai-ayth-h-teleytaia-fora-poy-gyrizoyme-ta-rologia.4911361.html

Πόρσε και Χίτλερ: Ποια ήταν η σχέση της γνωστής εταιρείας με το ναζιστικό καθεστώς;

27 Οκτωβρίου, 2017

Τιμή στους Έλληνες που Αντιτάχθηκαν




του Ευάγ. Αθανασιάδη*

28η Οκτωβρίου. Είναι Μέρα Μεγάλη. Τιμούμε τους Έλληνες που αντιτάχθηκαν στην αυθάδεια. Τους Έλληνες που συγκρούσθηκαν στην Πίνδο. Έδωσαν το αίμα τους, τη ζωή τους, για να υπερασπιστούν τη Πατρίδα ΜΑΣ.
Επέτειος του «ΟΧΙ». Της μεγάλης αντίστασης των Ελλήνων του 1940. Είπαν «ΟΧΙ» στη Κατοχή, στη Σκλαβιά, στην απώλεια της Εθνικής Κυριαρχίας.
Αρνήθηκαν στις αξιώσεις των κατακτητών. Τότε η ΕΛΛΑΔΑ δια της Κυβερνήσεως είπε «ΟΧΙ». O ίδιος ο Γκράτσι στα απομνημονεύματά του, που εξέδωσε, περιγράφει τη σκηνή: «Έχω εντολή κ. πρωθυπουργέ να σας κάνω μία ανακοίνωση και του έδωσα το έγγραφο. Παρακολούθησα την συγκίνηση εις τα χέρια και εις τα μάτια του. Με σταθερή φωνή και βλέποντάς με κατάματα ο Μεταξάς μου είπε: αυτό σημαίνει πόλεμο. Του απήντησα ότι αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί. Μου απήντησε ΟΧΙ. Του πρόσθεσα ότι αν ο στρατηγός Παπάγος…, ο Μεταξάς με διέκοψε και μου είπε: ΟΧΙ! Έφυγα υποκλινόμενος με τον βαθύτερο σεβασμό, προ του γέροντος αυτού, που προτίμησε την θυσία αντί της υποδουλώσεως».
Το «ΟΧΙ», επικυρώθηκε με πρωτοφανή ενθουσιασμό απ’ όλο τον Ελληνικό λαό, που ξυπνά στις 6 το πρωί από τους συριγμούς των σειρήνων και ξεχύνεται στους δρόμους, κρατώντας τη γαλανόλευκη. Οι στρατεύσιμοι ετοιμάζονταν για το μέτωπο «με το χαμόγελο στα χείλη» και το ραδιόφωνο μετέδιδε διαρκώς το περίφημο πρώτο ανακοινωθέν του Γενικού Στρατηγείου: «Αι Iταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλουν από της 5:30 πρωινής σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της ελληνοαλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους».
Πρέπει και οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι εξαιτίας της στάσεως της Ελλάδος άλλαξε η πορεία των γεγονότων, άλλαξαν τα σχέδια των Γερμανών. Άλλαξε η τροπή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ήταν ο ίδιος Ελληνικός Λαός το 1936 που δια της Κυβερνήσεως, (όταν έφθασε σε αδυναμία αποπληρωμής δανείου προς την βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgique), αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση αυτού του δανείου. Τότε η Βελγική κυβέρνηση προσέφυγε κατά της χώρας μας στο Διεθνές Δικαστήριο, που είχε ιδρυθεί από την Κοινωνία των Εθνών, με την κατηγορία, ότι αθετεί τις διεθνείς δανειακές της υποχρεώσεις. Ακολούθησαν διαδοχικά υπομνήματα της κυβέρνησης και μεταξύ άλλων αναφέρονταν τα εξής:
«Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση, η οποία καθιστά αδύνατο για τις κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς το λαό τους.
Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα.
Είναι αδύνατον να πληρώσει μια κυβέρνηση το χρέος και την ίδια στιγμή, να παρασχεθεί στο λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη.
Πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα δύο. Και, φυσικά, το καθήκον του κράτους, να εξασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημόσιων υπηρεσιών, υπερτερεί έναντι της πληρωμής των χρεών του.
Από κανένα κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή ολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις, εάν αυτό θέτει σε κίνδυνο τη λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών του και έχει ως αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της Διοίκησης της χώρας.
Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και διοίκηση, η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους»
Αυτά όμως τότε!!! …… Τώρα ;;;;;;;;;;

*Ο Ευάγγελος Αθανασιάδης είναι Συνταγματάρχης ε.
α

Η Ιταλική εισβολή και η ημέρα του ΟΧΙ στους δρόμους των Αθηνών και της Ηπείρου (28 Οκτωβρίου 1940)

Απόσπασμα από το βιβλίο του Αλέξανδρου Ζαούση "Οι δύο όχθες: 1939-1945")
.

Τον Ιούνιο του 1919, ένας μελαγχολικός περιπατητής ανε­βοκατέβαινε τους στενούς δρόμους μιας όμορφης πολιτείας της Τοσκάνης, της Σιένα... Τους δρόμους που είναι σχεδόν πάντα μισοσκότεινοι, σκιασμένοι από τα ψηλά, επιβλητικά κτίρια της Αναγεννησιακής εποχής. Σκιασμένο από βαριές σκέψεις ήταν και το μυαλό του μελαγχολικού περιπατητή. Ο άνδρας αυτός ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς! Πολιτικός αυτοεξόριστος στην Ιτα­λία. Επιτελικός αξιωματικός, σημαδεμένος από την εποχή του Εθνικού Διχασμού για τη γερμανοφιλία και τον βασιλισμό του, είχε αναγκαστεί να καταφύγει στη γειτονική χώρα. Διότι στην Ελλάδα η Κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου τον είχε κατα­δικάσει ερήμην σε θάνατο για την ανάμειξη του στα «Νοεμβριανά»... Μετά ένα χρόνο, το 1920, όταν οι Έλληνες σε μια πρωτοφανή ψυχολογική αναστροφή απέπεμψαν τον Βενιζέλο, ο Μεταξάς επέστρεψε στην Αθήνα. «Τη αιτήσει του» αποστρατεύ­εται οριστικά με το βαθμό του υποστράτηγου και εμπλέκεται με μεγάλες φιλοδοξίες στην πολιτική[1]...

Είκοσι χρόνια αργότερα, τη νύχτα της 27 Οκτωβρίου του 1940, οι προφυλακές μιας πανίσχυρης ιταλικής μεραρχίας κινή­θηκαν υπό την κάλυψη του σκότους προς την ελληνοαλβανική μεθόριο. Το όνομα της μεραρχίας: ΣΙΕΝΑ! Ηγέτης της χώρας, στην οποία είχε διαταγή να εισβάλει η μεραρχία αυτή, ο Ιωάν­νης Μεταξάς. Ο πολιτικός εξόριστος τον οποίο είχε φιλοξενή­σει η ομώνυμη πόλη το 1919... Μια παράξενη σύμπτωση. Ένα παιχνίδι της ιστορίας...
.

Η μεραρχία εισβολής ήταν πανίσχυρη. Διότι δεν πορευόταν μόνη. Το επίσημο όνομα της ήταν 51η Μεραρχία Πεζικού και είχε ενισχυθεί με το 3ο Σύνταγμα Γρεναδιέρων (ο Παπάγος αναφέρει ως ενίσχυση και ένα σύνταγμα ιππικού, το 6ο), τάγματα φανα­τικών φασιστών μελανοχιτώνων και τμήματα «εθελοντών» Αλ­βανών, ουσιαστικά ημιατάκτων. Κι ακολουθούσαν πελώρια φορτηγά που έσυραν βαρύ πυροβολικό. Στους χάρτες των αξιω­ματικών της ΣΙΕΝΑ τα βέλη έδειχναν τη γενική κατεύθυνση της εισβολής. Από Κονίσπολη της Αλβανίας προς Φιλιάτες, την πρώτη μεγάλη ηπειρώτικη κωμόπολη. Στην πραγματικότη­τα στη μεραρχία αυτή είχε ανατεθεί η διάρρηξη ενός μόνο τομ­έα, του παραλιακού ή «τομέα Θεσπρωτίας», που περιλάμβανε και το λιμάνι της Ηγουμενίτσας. Απέναντι σ' αυτή τη δύναμη υπήρχε από ελληνικής πλευράς μόνο μια ισχνή προκάλυψη.

Όσο διαρκούσε η νύχτα της 27 προς 28 Οκτωβρίου, στο α­ριστερό της προωθούμενης ΣΙΕΝΑ, είχε σηκωθεί ένας απερί­γραπτος ορυμαγδός από μηχανήματα, βαρέα οχήματα και τον ανατριχιαστικό ήχο από ερπύστριες... Ο θόρυβος που πάγωνε τις καρδιές των ανδρών της δικής μας προκαλύψεως προερχό­ταν από την 131η θωρακισμένη μεραρχία των Ιταλών, την περί­φημη μεραρχία των Κενταύρων, Centauro στα ιταλικά. Οι άν­δρες που επέβαιναν των αρμάτων κάνανε όλοι μια ευχή. Να μη βρούνε λάσπη... Ώστε να τελειώσει σύντομα ο στρατιωτικός τους περίπατος μέχρι τα Γιάννενα! Τους «Κενταύρους» ακολου­θούσε κι άλλο βαρύ πυροβολικό. Και μια ακόμα μεραρχία πεζι­κού, η 23η, βαφτισμένη κι αυτή με το όνομα μιας όμορφης με­σαιωνικής πόλεως, της ΦΕΡΡΑΡΑ. Με την απαραίτητη συ­ντροφιά και των μελανοχιτώνων, των «αδελφών» Αλβανών και ειδικά στην περιοχή αυτή και των εντυπωσιακών Βερσαλιέρων, που χάλαγαν τον κόσμο με τις μοτοσυκλέτες τους!

Η κατεύθυνση της δεύτερης αυτής επιθετικής αιχμής ήταν, σ' ευρεία έννοια, προς τον ποταμό Καλαμά. Αλλά υπήρχε και ένας τρίτος στόχος. Ακόμα πιο πέρα, στο αριστερό των δυνά­μεων εισβολής. Η Πίνδος! Ένας τρομερός ορεινός όγκος με τον πάντα χιονισμένο Σμόλικα, που η κορυφή του φτάνει τα 2.600 μέτρα... Και ξαφνικά από τον δρόμο που έβαινε παράλλη­λα με τα ελληνικά σύνορα στο αλβανικό έδαφος, την αποκαλού­μενη αρτηρία Ερσέκα-Λεσκοβίκι, μια ατέλειωτη σειρά από φορτηγά άρχισε να ξεφορτώνει μια παράξενη μονάδα. Άνδρες ψηλούς, ξανθούς, με πρόσωπα ηλιοκαμένα, μερικούς με όμορφα γένια... Φορούσαν κάτι καπέλα ψηλά σαν Τυρολέζικα μ' ένα φτερό αιχμηρό. Αλλά σύντομα τά ‘βγαλαν για να φορέσουν και αυτοί τα κράνη του πολέμου.

Ήταν ντυμένοι ζεστά με μακριές μπέρτες και τ' άρβυλα τους με χοντρές πρόκες δείχναν σαν
να ξεκινούσαν για ορειβατική αποστολή... Οι άνδρες αυτοί ανήκαν στην 3η Μεραρχία Αλπι­νιστών, την ΤΖΟΥΛΙΑ! Σ' αυτή που είχε ανατεθεί η πιο τολμηρή επιχείρηση. Να εκβιάσει τις φοβερές διαβάσεις της Πίν­δου και να δημιουργήσει μια επικίνδυνη σφήνα με αιχμή στο Μέτσοβο. Τον στρατηγικό κόμβο στον δρόμο Ιωαννίνων - Τρι­κάλων, που τότε αποτελούσε τη μοναδική οδό επικοινωνίας της Δυτικής με την Ανατολική Ελλάδα. Αν η ΤΖΟΥΛΙΑ έφτανε στο Μέτσοβο ο κορμός της Ελλάδας θα κοβόταν στα δύο...
Στο άκρο αριστερό της ιταλικής επιθετικής διατάξεως με ορμητήριο την Κορυτσά, ο εχθρός είχε αναπτύξει δύο ακόμα μεραρχίες πεζικού. Τη 19η, με τ' όνομα της πόλης των Δόγη­δων, τη ΒΕΝΕΤΣΙΑ, και τη 49η, την ΠΑΡΜΑ. Σε δεύτερο κλι­μάκιο, δηλαδή όχι απόλυτα προωθημένες, βρίσκονταν και οι μεραρχίες ΠΙΕΜΟΝΤΕ και ΑΡΕΤΣΟ. Απέναντι σ' αυτή τη δύ­ναμη που θεωρητικά ήταν προσανατολισμένη προς τη Θεσσαλονίκη είχε αναπτυχθεί ένα σχετικά ισχυρό ελληνικό συγκρό­τημα. Το Τμήμα Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας. Όμως από την πρώτη στιγμή φάνηκε, ότι στο μέτωπο της Δυτικής Μακεδονίας η εχθρική πίεση θα ήταν ελαφρά. Το κέντρο βάρους της ιταλι­κής επιθέσεως θα έπεφτε στην Ήπειρο και στην Πίνδο. Κι εκεί ορθώθηκαν για να φράξουν τον δρόμο στον εισβολέα δύο ψυ­χωμένοι αξιωματικοί. Και δύο μονάδες, μια μεγάλη κι ενισχυμέ­νη και ένα μοναδικό «απόσπασμα αυτοκτονίας». Η VIII Με­ραρχία του στρατηγού Χαράλαμπου Κατσιμήτρου και το «από­σπασμα Πίνδου» υπό τον συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Δαβά­κη. Στην ιδιοφυή προετοιμασία του εδάφους, στην ακατάβλητη οργανωτική τους δραστηριότητα και στην ακλόνητη πίστη τους προς τη νίκη, οφείλει η Ελλάδα τις πρώτες αμυντικές της επιτυχίες!
.

Ο Κατσιμήτρος[2] δεν ήταν απλώς ένας άξιος ηγήτορας. Ή­ταν δεμένος με τη μεραρχία του αλλά και με τη γη της Ηπείρου, σαν ένα σώμα. Από το 1938, όταν ανέλαβε τη διοίκηση της VIII Μεραρχίας, αδιαφορώντας για τις εξελίξεις της διεθνούς πολι­τικής, είχε αφιερωθεί στο να καταστήσει την Ήπειρο αληθινό προμαχώνα. Και όταν κατέστη φανερό, ότι η περιοχή του θα ήταν ο πιθανότερος στόχος μιας εισβολής, κινητοποίησε ολό­κληρο τον άμαχο πληθυσμό. Με τις γλίσχρες πιστώσεις που του δόθηκαν από τον Απρίλιο του '39 και με την εθελοντική προσφορά των πατριωτών κατοίκων της Ηπείρου ανέσκαψε όλα τα σημεία από όπου περίμενε επιθέσεις. Έστησε πρόχειρα α­ντιαρματικά εμπόδια, έφτιαξε πολυβολεία σε σταυροδρόμια κι έκρυψε τα λίγα πυροβόλα που του δόθηκαν ακόμα και σε ορει­νές σπηλιές! Όλοι οι αξιωματικοί του είχαν επανειλημμένα α­ναγνωρίσει το έδαφος και γνώριζαν τυφλά ο καθένας τον τομέα του. Η Ήπειρος ήταν η μόνη περιοχή της χώρας που βρισκό­ταν από καιρό σε πολεμικό οργασμό. Κι επιπλέον, η μεραρχία της είχε ζήσει δύο επιστρατεύσεις, μια τον Αύγουστο του '39, όταν επισημάνθηκαν οι ελλείψεις και μια δεύτερη, τελική, από τις 23 Αυγούστου του '40. Στις 5 Οκτωβρίου η VIII Μεραρχία βρίσκεται πλήρως επιστρατευμένη στις θέσεις της, ενισχυμένη με ένα σύνταγμα ευζωνικό, το 42 της Λαμίας, που έφερε τη δόξα της Μικρασιατικής εκστρατείας στη σημαία του, ένα σύνταγμα ορειβατικού πυροβολικού και μια μοίρα βαρέος.

Το πρόβλημα όμως για τον Κατσιμήτρο ήταν πώς να διαθέ­σει τις δυνάμεις του. Το μέτωπο που ήταν υποχρεωμένος να υ­περασπίσει εκτεινόταν από την Ηγουμενίτσα μέχρι τις δυτικές υπώρειες της Πίνδου και συγκεκριμένα την περιοχή της ακρι­τικής Κόνιτσας. Σε αδρές γραμμές το μέτωπο αυτό στηριζόταν στον ρου του ποταμού Καλαμά, με φορά κάπως λοξή από τα νο­τιοδυτικά προς τα βορειοανατολικά. Η διαμόρφωση του εδά­φους έδειχνε ότι το ισχυρότερο σημείο του μετώπου βρισκόταν στη φυσική στενωπό του Καλπακίου (Ελαία). Ο Κατσιμήτρος είχε μελετήσει τα πάντα. Κι αποφάσισε να τα παίξει όλα για όλα. θα συγκέντρωνε τον κύριο όγκο των δυνάμεων του στο Καλπάκι κι εκεί θα έδινε την αποφασιστική μάχη. Πίστευε, ότι εκεί θα στρεφόταν η κύρια επίθεση των Ιταλών, διότι το Καλπά­κι αποτελούσε την κύρια διάβαση προς τα Γιάννενα. Και δεδο­μένου, ότι οι ιταλικές μεραρχίες ήταν πεδινής συνθέσεως —πλην της ΤΖΟΥΛΙΑ, η οποία όμως είχε προσανατολιστεί στον τομέα της Πίνδου— αναγκαστικά θα πορεύονταν προς το Καλ­πάκι. Η απόφαση του Κατσιμήτρου να τα δώσει όλα για όλα στο Καλπάκι είχε όχι μόνο τα χαρακτηριστικά μιας ακλόνητης πίστεως στο σχέδιο του αλλά κι ενός προσωπικού πείσματος, που τον έκανε να έρθει σχεδόν σε ρήξη με το Γενικό Επιτελείο.

Ο Κατσιμήτρος είχε βεβαίως υπόψη του, ότι όταν θ' άρχιζε η ιταλική επίθεση τα ισχνά τμήματα προκαλύψεως που είχαν πα­ραταχτεί στα αλβανικά σύνορα θα υποχωρούσαν μέχρι τον Κα­λαμά και το Καλπάκι, δίνοντας μάχες επιβραδυντικές. Αλλά εκεί και ιδιαίτερα στο Καλπάκι, όπως αργότερα έγραψε ο ίδιος θ αντέτασσαν «...σταθεράν άμυναν, άνευ ιδέας υποχωρήσεως...» Το Γ.Ε.Σ. όμως έβλεπε την κατάσταση πιο «σφαιρικά». Από τις αρ­χές Αυγούστου τον '40, υπενθύμιζε με αλλεπάλληλες διαταγές στον Κατσιμήτρο, ότι η κύρια αποστολή της μεραρχίας του ή­ταν να καλύψει το δυτικό πλευρό του «θεάτρου πολέμου της Δυ­τικής Μακεδονίας» και να αποφράξει τις οδεύσεις προς την Αι­τωλοακαρνανία, μέχρις ότου συμπληρωθεί η γενική επιστράτευ­ση. Ο Παπάγος[3], γνωρίζοντας, ότι ο Κατσιμήτρος δεν ήταν δια­τεθειμένος να παραχωρήσει ούτε σπιθαμή γης στο Καλπάκι του έστειλε μάλιστα, στα τέλη Αυγούστου του '40, προσωπική επι­στολή δια χειρός του τότε ταγματάρχη Γεωργίου Γρίβα, που έ­μελλε να γίνει αργότερα ο αρχηγός της οργανώσεως Χ και της ΕΟΚΑ στην Κύπρο. Η επιστολή του Παπάγου προς τον Κατσι­μήτρο μετά τις συστάσεις να μη εξαντλήσει τις δυνάμεις του σε μεμονωμένες μάχες κατέληγε με την εγκάρδια φράση:

«Πιστεύω ακραδάντως, ότι η τιμή των Ελληνικών όπλων δεν θα ήτο δυνατόν να είναι εμπεπιστευμένη εις καλλίτερος χείρας από τάς ιδικάς σου.

Σε ασπάζομαι εγκαρδίως
ΑΛ. ΠΑΠΑΓΟΣ
Αντιστράτηγος».

Ακόμα και την τελευταία στιγμή, στις 5 Οκτωβρίου του '40, όταν η VIII Μεραρχία είχε συμπληρώσει την επιστράτευση της, το Επιτελείο του έστειλε μια ύστατη σχετική υπόμνηση. Ο Κα­τσιμήτρος όμως είχε πάρει τις αποφάσεις του. θα αγνοούσε τις υποδείξεις του Επιτελείου. Αυτός είχε συλλάβει τον ρόλο του διαφορετικά, θα άφηνε τους Ιταλούς να πατήσουν την Ήπειρο μέχρι το Καλπάκι. Και από κει δεν θα περνούσαν...

Στην περιοχή της Κόνιτσας, όπου τελείωνε η δικαιοδοσία του Κατσιμήτρου και άρχιζε το μέτωπο του υπό τον Δαβάκη «αποσπάσματος Πίνδου» γινόταν αμέσως αντιληπτή η σοβαρή αριθμητική μειονεξία των ελληνικών δυνάμεων. Υπήρχε εκεί έ­να μόνο τάγμα προκαλύψεως της VIII Μεραρχίας, που αποτε­λούσε τρόπον τινά τον κρίκο με τις μικρές δυνάμεις του Δαβά­κη. Από το τάγμα αυτό ένας λόχος αποσπάστηκε πριν από την εισβολή για την ενίσχυση του αποσπάσματος Πίνδου... Κι έτσι το τάγμα Κονίτσης αδυνάτισε ακόμα περισσότερο. Και το μόνο που του απόμεινε σαν σύμβολο της... ισχύος του ήταν το όνομα του διοικητή του: ταγματάρχης Νικόλαος Γίγας!

Αλλά το πιο κρίσιμο πρόβλημα ήταν και παρέμενε η Πίν­δος. Το μέτωπο που είχε να καλύψει ο Δαβάκης είχε μήκος περίπου 70 χιλιόμετρα κι εκτεινόταν σε αδρές γραμμές από την Κόνιτσα μέχρι το Επταχώρι*. Το πρόβλημα όμως στην Πίνδο δεν ήταν τα χιλιόμετρα... Ήταν ο ορεινός της όγκος με την παντελή έλλειψη αμαξιτών δρόμων και τις δαιδαλώδεις διαβά­σεις μέσα από ποταμιές και μονοπάτια, οι οποίες έπρεπε να α­ποφραχτούν από τη διείσδυση ειδικευμένων ορεινών μονάδων του εχθρού. Για το σκοπό αυτό το «απόσπασμα» του Δαβάκη διέθετε τη νύχτα της 27 προς 28 Οκτωβρίου, όλα - όλα τρία τάγματα! Ή μάλλον δύο, διότι το τρίτο τάγμα κινήθηκε από τον Πεντάλοφο προς το Επταχώρι, όπου βρισκόταν ο Σταθμός Διοικήσεως του Δαβάκη, μόλις το πρωί της 28 Οκτωβρίου... Ο Δαβάκης είχε αναλάβει τη διοίκηση του τομέα της Πίνδου μό­λις δύο μήνες πριν από την εισβολή. Με το ίδιο πάθος που είχε δείξει και ο Κατσιμήτρος όργωσε την περιοχή του και προσπά­θησε να δημιουργήσει εστίες αντιστάσεως. Με τη διαφορά, ότι στα οχυρά σημεία που οργάνωσε δεν είχε να διαθέσει παρά μό­νο λόχους και διμοιρίες! Διέσπειρε στην Πίνδο το απόσπασμα του κυριολεκτικά κερματίζοντάς το, δηλαδή «τα σα εκ των σων»... Το πρωί της 28 Οκτωβρίου, όταν εμφανίστηκε η ΤΖΟΥΛΙΑ, εκτός από το πεζικό, διέθετε μόνο 6 διμοιρίες πολυ­βόλων, λίγα πολυβόλα στους λόχους και για την ακρίβεια μιά­μιση (αριθμός 11/2) πυροβολαρχία ορειβατικού πυροβολικού! Στον Σταθμό Διοικήσεως στο Επταχώρι είχε κρατήσει κοντά του τα πολύτιμα «μεταγωγικά», δηλαδή τα μουλάρια... Καθώς και δύο σωλήνες όλμων, οι οποίοι όμως «εστερούντο προωθη­τικών φυσιγγίων». Τους όλμους τους είχε το τρίτο τάγμα που ήταν ακόμα «εν κινήσει» από τον Πεντάλοφο[4] [5]...

Η επικίνδυνη ισχνότητα του μετώπου μας στην Πίνδο απαι­τεί μια ερμηνεία. Η οποία για έναν
αντικειμενικό ερευνητή οδη­γεί στην ανακάλυψη αλυσιδωτών ευθυνών στα ανώτερα κλιμά­κια της τότε πολιτικοστρατιωτικής ηγεσίας μας, αν και υποστη­ρίχθηκε, ότι ακόμα και στα αμέσως προϊστάμενα του Δαβάκη; κλιμάκια επικρατούσε κάποια εχθρότητα εναντίον του, που οδή­γησε στην ανεξήγητη έλλειψη ενισχύσεως του. Από ότι φαίνεται το Γ.Ε.Σ. είχε από τον Σεπτέμβριο του '40 δώσει την απαιτού­μενη σημασία στον τομέα της Πίνδου. Και το ενδιαφέρον είναι, ότι αυτό οφειλόταν όχι τόσο στις πληροφορίες ότι οι Ιταλοί θα επιχειρούσαν διείσδυση μέσα από τα βουνά αλλά διότι ήθελε να χρησιμοποιήσει, το Επιτελείο μας, τη μεθόριο κατά μήκος της Πίνδου σαν βατήρα για την πρώιμη εξαπόλυση επιθετικών ε­νεργειών! Συγκεκριμένα, το Επιτελείο γνώριζε, ότι οι κύριες ο­δικές αρτηρίες από τις οποίες θα κατέβαιναν στην Ήπειρο οι Ιταλοί ήταν δύο. Η μία από το Αργυρόκαστρο στα δυτικά και η άλλη από την Κορυτσά στα ανατολικά. Η δεύτερη περνούσε α­πό τον αναφερθέντα δρόμο Ερσέκα - Λεσκοβίκι και κατέληγε στη Μέρτζανη, την πύλη εισόδου προς την Κόνιτσα. Και από κει προς το Καλπάκι. Το Γ.Ε.Σ. γνωρίζοντας, ότι η VIII Μεραρ­χία θα υφίστατο το κύριο βάρος της ιταλικής εισβολής, ήθελε να την ανακουφίσει δημιουργώντας στην Πίνδο ένα ισχυρό συ­γκρότημα, το οποίο θα εξαπέλυε άμεσα επίθεση εναντίον της οδού Ερσέκα - Λεσκοβίκι. Ώστε να εμποδίσει την προώθηση των δυνάμεων του εχθρού προς Μέρτζανη - Κόνιτσα και Καλπά­κι. Για τον σκοπό αυτό, στα μέσα Σεπτεμβρίου, ο Παπάγος ζήτη­σε από τον Μεταξά να προεπιστρατευθεί τουλάχιστον η Ι Με­ραρχία και μετακινούμενη από Καλαμπάκα προς Πίνδο να επι­τεθεί από κει στον αμαξιτό δρόμο Ερσέκα - Λεσκοβίκι. Το επι­πλέον πλεονέκτημα ήταν, ότι η μεραρχία αυτή εγκαθιστάμενη στην Πίνδο, θα αποτελούσε ένα σιδερένιο κρίκο μεταξύ VIII Μεραρχίας και του Τμήματος Στράτιάς Δ. Μακεδονίας. Όπως αναφέρθηκε (σελ. 65) ο Μεταξάς, σε μια από τις τελευταίες επι­κίνδυνες και αντιφατικές ταλαντεύσεις του, αρνήθηκε την προεπιστράτευση, επικαλούμενος τις συμβουλές του Βερολίνου! Τις τελευταίες βδομάδες προ της εισβολής, το Τ.Σ.Δ.Μ. αλλά και το Β' Σ.Σ. (Β' Σώμα Στρατού) ζήτησαν, με δική τους πρωτοβουλία, από το Γ.Ε.Σ. να συγκροτηθούν εσπευσμένα για την Πίνδο του­λάχιστον μερικά ειδικά αποσπάσματα. Με σύνθεση το καθένα: ένα τάγμα πεζικού, μια ορειβατική πυροβολαρχία και έναν ουλαμό ιππικού. Το αίτημα αυτό δεν έγινε δεκτό[6].

Τελικά στην Πίνδο όχι μόνο δεν υπήρχαν διαθέσιμες μονά­δες για να εξορμήσουν από τη μεθόριο, αλλά ούτε καν επαρκείς για να την προστατεύσουν από τη διείσδυση της ΤΖΟΥΛΙΑ. Κι έτσι το «απόσπαμα αυτοκτονίας» του Δαβάκη βρέθηκε μόνο του για να γράψει κι αυτό ένα από τα μεγαλύτερα έπη του πολέμου...
.

Δώδεκα μέρες πριν από τη νύχτα της εισβολής, στο άντρο του Μουσολίνι, στο Παλάτσο Βενέτσια μιας ανυποψίαστης Ρώ­μης, συγκεντρώθηκαν μερικοί ανώτατοι αξιωματούχοι που ανήκαν στην πολιτικοστρατιωτική ηγεσία της φασιστικής Ιταλίας. Σκοπός της συσκέψεως ήταν η τελική εκτίμηση των δυνάμεων στην Αλβανία, οι στρατιωτικές και πολιτικές δυνατότητες για την εισβολή, ο καθορισμός της ημερομηνίας επιθέσεως και η αδρά διαγραφή των επιχειρήσεων*. Μεταξύ των παρευρεθέντων βρίσκονταν ο Τσιάνο, ο στρατάρχης Μπαντόλιο, ο τοποτηρη­τής στην Αλβανία Τζακομόνι και ο στρατηγός Βισκόντι-Πράσκα. Ο τελευταίος ήταν ο γενικός διοικητής των δυνάμεων στην Αλβανία, ο τρίτος κατά σειράν... Διότι είχε αντικαταστήσει τον Τζελόζο, ο οποίος είχε διαδεχτεί τον Γκουτζόνι. Ο Βισκόντι-Πράσκα έμελλε να αναδομηθεί και αυτός καθώς και οι διάδοχοι του στη διάρκεια του πολέμου...
.

Το επίκεντρο της συσκέψεως, που κράτησε ακριβώς 1 1/2 ώρα ήταν φυσικά η στρατιωτική πλευρά. Ο Μουσολίνι εξήγη­σε, ότι επειδή έφερε ακέραιη την ευθύνη, ήθελε να γνωρίζει επακριβώς τις εκατέρωθεν δυνάμεις. Ο Βισκόντι - Πράσκα του ανέφερε, ότι σε πρώτη φάση θα επιτεθούν 70.000 άνδρες, χωρίς να υπολογίζονται τα ειδικά τάγματα που πλαισίωναν τις μεραρ­χίες εισβολής. Δεδομένου ότι οι Έλληνες έχουν παρατάξει πε­ρίπου 30.000 άνδρες και μόνο η αριθμητική υπεροχή θα είναι δύο προς ένα. Κι όταν ο Μουσολίνι ρώτησε αν πέραν του πεζι­κού οι Έλληνες διέθεταν άλλα αμυντικά μέσα, άρματα, αερο­πλάνα, ο Ιταλός στρατηγός του απάντησε ότι η ελληνική αερο­πορία είναι ανύπαρκτη... Ωστόσο ο Τζακομόνι σε άλλο σημείο της συσκέψεως διευκρίνισε ότι οι Έλληνες διαθέτουν περίπου 144 αεροπλάνα. Όλοι συμφώνησαν όμως, ότι ο κύριος κίνδυ­νος θα ήταν η ενδεχόμενη εμφάνιση βρετανικών αεροσκαφών. Γι' αυτό, καλού-κακού ο Μουσολίνι δήλωσε, ότι θα διαθέσει 400 αεροπλάνα στην εκστρατεία! Κατά τους υπολογισμούς του Βισκόντι-Πράσκα οι ελληνικές δυνάμεις στην Ήπειρο, μη έχοντας δυνατότητες ενισχύσεως από θαλάσσης ή από ξηράς, λόγω του ορεινού εδάφους, θα εξοντώνονταν σε 10 - 15 μέρες... Και διαβεβαίωσε τον Μουσολίνι, ότι δεν θα φεισθεί ανθρωπίνων απωλειών. «Έδωσα», είπε υπερήφανα, «διαταγή τα τάγματα μας να επιτίθενται συνεχώς ακόμα και εναντίον μιας μεραρχίας...» Ανακεφαλαιώνοντας τα συμπεράσματα της συσκέψεως ο Ντούτσε έκλεισε τη συζήτηση διαγράφοντας τους στόχους της ει­σβολής: «Επίθεση στην Ήπειρο, παρατήρηση και πίεση επί της Θεσσαλονίκης και, σε δεύτερο χρόνο, προέλαση προς Αθήνας![7]»
.

Όταν ξέσπασε ο πόλεμος και με τις πρώτες αμυντικές επιτυ­χίες η Ελλάδα ολόκληρη μέθυσε, δόθηκε στον αγώνα μια επική μορφή. Που πράγματι υπήρχε χάρη στον ενθουσιασμό στρατού και λαού. Αλλά στις επικές περιγραφές παρεισέφρυσαν και ανα­κρίβειες. Οι απλοί Έλληνες πίστεψαν, ότι οι φαντάροι μας κυ­νήγησαν τις «οκτώ εκατομμύρια λόγχες» των δειλών Ιταλών με πέτρες και το τσαρούχι στα χέρια! Όπως έδειχναν και οι γε­λοιογραφίες της εποχής. Τα τελευταία χρόνια, χωρίς να καταρ­γηθεί το έπος, προστέθηκε και η πολιτική σκοπιμότητα. Ότι ο Μεταξάς είπε ένα ψιθυριστά ΟΧΙ, ότι η στρατιωτική ηγεσία ή­ταν διαβρωμένη από προδότες και ηττοπαθείς, αλλά ότι το «α­ντιφασιστικό μένος» του λαού ανέτρεψε τους εισβολείς! Σε μια αντικειμενική έρευνα όμως και ειδικά στο τμήμα αυτό θα πρέπει να παραθέσουμε τα ακριβή στρατιωτικά δεδομένα, που αφορούν στην αντιπαράθεση των αντιπάλων.

Στην πραγματικότητα λοιπόν αντιπαρατάχθηκαν 57 συνολι­κώς ελληνικά τάγματα πεζικού έναντι 78 ιταλικών. Στο πυροβο­λικό η αναλογία ήταν 201 ελληνικά έναντι 400 τουλάχιστον ι­ταλικών. Η μεγάλη υπεροχή σε πυροβολικό των Ιταλών αυξανό­ταν και από την παρουσία της θωρακισμένης μεραρχίας των «Κενταύρων». Απέναντι στη συντριπτική υπεροπλία της ιταλι­κής αεροπορίας, διαθέταμε περίπου 140 - 150 αεροπλάνα. Αλλ' από αυτά μόνο περί τα 50 ήταν καταδιωκτικά και 40 βομβαρδι­στικά, ενώ τα υπόλοιπα ήταν «στρατιωτικής και ναυτικής» συ­νεργασίας, κατά το πλείστον πεπαλαιωμένα. Το παράδοξο ήταν, ότι ο στρατός μας διέθετε και αντιαρματικά, κάπου 64 συνολικά, αλλά στην Ήπειρο είχαν σταλεί μόνο δέκα[8].

Συμπερασματικά μπορεί κανείς να πει, ότι η αμυντική μας διάταξη ήταν σωστή. Αλλά η κατανομή των δυνάμεων δεν ήταν ορθολογική. Στο μέτωπο της Ηπείρου, όπου έπεσε το βάρος της ιταλικής επιθέσεως, υστερούσαμε αισθητά σε πυροβολικό, λιγό­τερο σε πεζικό. Η Πίνδος, για τους λόγους που αναφέρθηκαν, αφέθηκε επικίνδυνα ισχνή. Αντίθετα, στη Δυτική Μακεδονία είχαμε σχεδόν μια ελαφρά αριθμητική υπεροχή έναντι των Ιτα­λών[9]! Η δυναμικότητα δύο τοπικών ηγητόρων, του Κατσιμήτρου και τον Δαβάκη κάλυψε πολλά κενά. Από τη μελέτη των σχεδιασμών του Επιτελείου καθώς και των οδηγιών που δόθη­καν στις κρίσιμες μονάδες των πρόσω, ασχέτως σφαλμάτων ε­κτιμήσεως και δισταγμών, δεν διαπιστώνεται πρόθεση της ανώ­τατης ηγεσίας να «ρίξουμε απλώς μερικές τουφεκιές για την τι­μή των όπλων». Χαρακτηριστική εν προκειμένω είναι και η μαρτυρία ενός από τους μεγαλύτερους στρατιώτες της Ελλάδας. Του Θρασύβουλου Τσακαλώτου[10]. Ο τότε συνταγματάρχης Τσακαλώτος κατείχε επιτελική θέση, αλλά ο Παπάγος του είχε υποσχεθεί, ότι αν εκραγεί πόλεμος θα τον στείλει αμέσως σε μάχιμη μονάδα. Και πράγματι στις 28 Οκτωβρίου το πρωί ανέλαβε στην Ήπειρο τη διοίκηση του 3/40 Συντάγματος Ευζώνων στην περιοχή του Καλαμά. Στις κατοπινές αφηγήσεις του ο Τσακαλώτος επιτίθεται δριμύτατα εναντίον του Γενικού Επιτε­λείου, για ποικίλους λόγους που θα αναφερθούν στα επόμενα. Φτάνει στο σημείο να αποκαλεί το Γενικό Στρατηγείο: «ο Βού­δας - Γενικόν Στρατηγείον»! Αλλά ο Τσακαλώτος με την εντιμό­τητα που τον διέκρινε πάντα, απορρίπτει τις μομφές, που διατυ­πώθηκαν αργότερα, ότι ο Παπάγος έδωσε εντολή να τηρηθεί μό­νον «η τιμή των όπλων», δηλαδή μερικές τουφεκιές... Βάσει των εντολών που πήρε ο ίδιος από τον Παπάγο γράφει: «Ουδέ πόρρωθεν διεφαίνετο τοιαύτη πρόθεσις, αλλά πρόθεσις προς σθεναράν αντίστασιν...»
.

II

Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΟΧΙ! ΣΤΗΝ ΠΡΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΙΚΩΝ. ΣΤΗΝ ΚΗΦΙΣΙΑ, ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ «ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ...»

Στις 27 Οκτωβρίου, το σούρουπο πάνω απ' την ηπειρώτικη γη ήταν συννεφιασμένο... Με την έλευση του σκότους, μπουμπουνητά κι αστραπές προανήγγειλαν τη βροχή. Κι όταν άνοι­ξαν οι κρουνοί του ουρανού η νοτισμένη γη έγινε μέσα σε λίγα λεπτά λάσπη... Λάσπη, ο μεγάλος εχθρός του στρατιώτη. Από το μεθοριακό φυλάκιο της Κακαβιάς, στα δυτικά, μέχρι τη Μέρτζανη, στ' ανατολικά, σ' όλη την έκταση των αλβανικών συνόρων, και πιο πέρα στα παγωμένα υψώματα της Πίνδου, Έλληνες φαντάροι στεκόντουσαν άγρυπνοι και τσιτωμένοι. Το μυαλό τους ήταν καθαρό αλλά τα δάκτυλα στη σκανδάλη κοκα­λιασμένα. Οι άνδρες αυτοί ήταν ψύχραιμοι ντόπιοι, σχεδόν κα­τά τα τέσσερα πέμπτα Ηπειρώτες, θ' αγωνιζόντουσαν κυριολε­κτικά υπέρ βωμών και εστιών... Από μέρες, κάθε νύχτα, τα χέ­ρια σφίγγαν τ' όπλο νευρικά, θα χτυπήσουν σήμερα, θα χτυπή­σουν αύριο; Τους περιμένανε, τους Ιταλούς. Κι όσο περνούσε ο καιρός, η αγωνία έδινε τόπο στην προσμονή... Ας βαρέσουν ε­πιτέλους οι παλικαράδες. Να τους δούμε τι πράγμα είναι. Έ­χουμε κι εμείς όπλα...

Στις 27 Οκτωβρίου, λίγο πριν πέσει το σκοτάδι, από τα φυλά­κια, τα μεθοριακά, μέχρι τις διοικήσεις των Ταγμάτων Προκαλύψεως, οι τηλεφωνικές γραμμές άναψαν... Βραχνές φωνές με βα­ριά ηπειρώτικη προφορά, ανακατεμένες με πλήθος παράσιτα α­κούγονταν από τη μια άκρη: «Έλα, έλα Δελβινάκι... Μ' α­κούς;» Κι από την άλλη άκρη: «Δε σ' ακούω μωρέ, χαλάει ο κόσμος εδώ...» «Έλα Δελβινάκι... Από Δρυμάδες-Μακρύκαμπος... Μ' ακούς; Κάτι σκαρώνουν οι ρουφιάνοι απέναντι... Μ' ακούς;» «Έγινε... Σ' έπιασα... Το μεταδίδω...»
.

Στο διοικητήριο της VIII Μεραρχίας, στα Γιάννενα, ο στρατηγός Κατσιμήτρος δέχεται τα μηνύματα. Κοντά του έχει τον επιτελάρχη του αντισυνταγματάρχη Δρίβα και τον διευθυντή του III Γραφείου Πετρουτσόπουλο. Διαβάζει τις πρόχειρες α­ναφορές που καταφθάνουν, αλλά μοιάζει κάτι ακόμα να περιμέ­νει... θέλει την προσωπική αναφορά ενός ανθρώπου, στον ο­ποίο έχει απόλυτη εμπιστοσύνη. Του συνταγματάρχη Μαυρογιάννη, αρχηγού πυροβολικού της μεραρχίας. Του ανθρώπου που μαζί του ανέσκαψε κι ετοίμασε τον προμαχώνα της Ηπεί­ρου. Ο Μαυρογιάννης λείπει όλη μέρα. Έχει οργώσει σχεδόν ολόκληρη την παραμεθόριο, για να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι την ετοιμότητα του στρατού και τις κινήσεις του εχθρού. Έχει νυκτώσει για καλά, όταν ο Μαυρογιάννης γυρίζει με τα τελευ­ταία μαντάτα. Η εισβολή είναι θέμα ωρών! Τα τηλέφωνα ανά­βουν τώρα από Γιάννενα προς Αθήνα... Στην άλλη άκρη, στο Γενικό Επιτελείο απαντάει ο αντισυνταγματάρχης Κορόζης, το αυτί και το μάτι του Παπάγου. Ο Κατσιμήτρος του αναφέρει, ότι το πρωί της 28 Οκτωβρίου, ίσως και στη διάρκεια της νύ­κτας οι Ιταλοί θα επιτεθούν! Και σε μια έξαρση συγκινητική όσο και χαρακτηριστική του ύφους των παλιών αξιωματικών προσθέτει: «...Μπορεί να μην έχω το ανάστημα του στρατάρχου Πεταίν, όστις κατά το 1916 αμυνόμενος σθεναρώς του Βερντέν, είπε ότι δεν θα περάσουν οι Γερμανοί -όπως και δεν επέρασαν-, αλλά δύναμαι να βεβαιώσω εν πλήρει πεποιθήσει ότι δεν θα περάσουν οι Ιταλοί από το Καλπάκι...»

Το τηλέφωνο προς την Αθήνα κλείνει. Κι αρχίζει άλλος κα­ταιγισμός διαταγών από Μεραρχία προς Προκάλυψη. Συναγερμός... Προσοχή στα απομονωμένα φυλάκια... Επίκειται επίθε­ση... Κι απ' όλα τα σημεία της μεθορίου έρχεται η απάντηση των προμάχων. Αδύνατη, βραχνή, ανακατεμένη με παράσιτα: «Ελήφθη, ναι μωρέ, ελήφθη...»

Είναι μεσάνυχτα της 27 προς 28 Οκτωβρίου... Ο Κατσιμή­τρος στέλνει τους αξιωματικούς του να ξεκουραστούν, όσοι δεν έχουν επιφυλακή. Αλλά το τηλέφωνο ξαναχτυπάει: «Από Χάνι-Δελβινάκι. Επί της οδού Αργυροκάστρου-Κακαβιάς ακούγε­ται συνεχής κρότος κυλινδρουμένων βαρέων οχημάτων...» Άλ­λη μια φορά ο Κατσιμήτρος εξαπολύει τις τελευταίες οδηγίες του προς την Προκάλυψη. Κι έπειτα εξουθενωμένος ανεβαίνει στον πάνω όροφο του διοικητηρίου, όπου βρίσκεται η κατοικία του... Τακτοποιεί το τηλέφωνο δίπλα στο κρεβάτι του και βυθί­ζεται στον ύπνο του ανθρώπου που έχει τη συνείδηση του ήσυ­χη. Έχουν προειδοποιηθεί όλοι. Από τον Παπάγο μέχρι τον τελευταίο φαντάρο που χουχουλιάζει κάτω από τη βροχή μέσα στο σκέπαστρο του, φτιαγμένο «δια φυσικής ξυλείας και γαιοσάκκων[11] [12]..»

Ο Κατσιμήτρος δεν θα μπορέσει να κοιμηθεί πολύ... Στις 4 παρά τέταρτο το πρωί το τηλέφωνο δίπλα του χτυπάει. Χτυπάει, χτυπάει ακατάπαυστα, διότι απλούστατα ο άνθρωπος που έδωσε και την τελευταία ικμάδα του για να ετοιμάσει την άμυνα της Ηπείρου κοιμάται βαθιά, σαν μικρό παιδί... Δεν ακούει τα κου­δουνίσματα. Τρέχει και το σηκώνει η μικρή του κόρη: «Μπα­μπά, σε θέλουν από την Αθήνα..». Στο τηλέφωνο ακούγεται η φωνή του Κορόζη: «Πόλεμος... Ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως απέρριψε ιταλικόν τελεσίγραφον... Ο κ. Αρχηγός ανέλαβεν Αρχιστράτηγος...»

Κόβετε λάθος το ψωμί όλη σας τη ζωή αλλά ποτέ δεν είναι αργά για να αλλάξετε συνήθειες

Ιοί κρυολογήματος: Τα σημεία που μαζεύονται περισσότερο και πρέπει να αποφεύγετε


Αναρτήθηκε από Παναγιωτης Πετρου στις 6:00 μ.μ.
        Με την έλευση του χειμώνα πυκνώνουν οι ιώσεις και η ανάγκη για προστασία γίνεται μεγαλύτερη.
Είναι χρήσιμο λοιπόν να γνωρίζετε ποια είναι τα σημεία που συγκεντρώνουν τους περισσότερους ιούς, ώστε να προφυλαχθείτε.
Όπως έδειξε σχετική έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, τα σημεία στα οποία συγκεντρώνονται οι περισσότεροι ιοί είναι:
-Τα τηλεχειριστήρια των τηλεοράσεων
-Οι βρύσες στο μπάνιο
-Οι ηλεκτρικές συσκευές της κουζίνας

Το χειρότερο είναι πως μπορεί να επιζήσουν εκεί επί δύο ημέρες ή περισσότερο.
Οι επιστήμονες υπέβαλαν νεαρούς που ήταν κρυολογημένοι σε εξετάσεις για να διαπιστώσουν με ποιον από τους 200 ιούς του κρυολογήματος ήταν μολυσμένοι.
Όπως διαπίστωσαν, οι 16 από αυτούς ήταν φορείς ενός ρινοϊού (οι ρινοϊοί προκαλούν περίπου τα μισά απ’ όλα τα κρυολογήματα).
Στη συνέχεια, οι ερευνητές ζήτησαν από τους εθελοντές να θυμηθούν 10 σημεία του σπιτιού τους, τα οποία είχαν αγγίξει τις προηγούμενες 18 ώρες. Από αυτά τα σημεία, πήραν δείγματα και άρχισαν να αναζητούν το γενετικό υλικό (DNA) των ρινοϊών που είχαν απομονώσει.
Έτσι διαπίστωσαν πως οι πόρτες και τα χερούλια των ψυγείων ήταν μολυσμένα με ρινοϊό στο 40% των περιπτώσεων.
Άλλα σημεία όπου εντοπίστηκαν οι ιοί ήταν:
-Τα χερούλια στις πόρτες (στο 30%)
-Τα χερούλια των ψυγείων (στο 57%)
-Στους διακόπτες για τα φώτα (στο 23%)
-Στα τηλεκοντρόλ (στο 60%)
-Στις βρύσες του μπάνιου (στο 80%)
-Στα τηλέφωνα (στο 57%)
-Στα χερούλια των πλυντηρίων πιάτων (στο 75%).
Οι ερευνητές δεν γνωρίζουν πόσο συχνά μεταδίδεται το κρυολόγημα από το άγγιγμα μολυσμένων επιφανειών και πόσο από άλλες οδούς, όπως η χειραψία με έναν άρρωστο άνθρωπο.
Γνωρίζουν όμως με βεβαιότητα ότι οι ιοί έχουν την ικανότητα να επιβιώνουν έξω από το ανθρώπινο σώμα για τουλάχιστον μία έως δύο μέρες.
Σε άλλη μελέτη του ίδιου πανεπιστημίου, βρέθηκε ότι τρία στα δέκα παιχνίδια που βρίσκονται στα ιατρεία των παιδιάτρων ήταν μολυσμένα με ιούς κρυολογήματος, γεγονός που εξηγεί γιατί πολλά παιδιά αρρωσταίνουν δύο-τρεις μέρες μετά την επίσκεψη στον παιδίατρο για άλλο λόγο (π.χ. για να κάνουν ένα εμβόλιο).
Προστασία
Για την προστασία από το κρυολόγημα και τις άλλες ιώσεις οι ειδικοί συνιστούν:
-Να βήχουμε και να φταρνιζόμαστε με χαρτομάντιλο μιας χρήσεως μπροστά στη μύτη και στο στόμα
-Να πλένουμε συχνά τα χέρια μας
-Να πλένουμε τακτικά τα παιχνίδια των παιδιών και
-Να αποφεύγουμε να βάζουμε στο στόμα και στα μάτια μας τα χέρια.
onmed

26 Οκτωβρίου, 2017

Από πού και ως πού … «Ο ΕΛΑΣ απελευθέρωσε την Θεσσαλονίκη»;



http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Θεσσαλονίκη 22 Οκτωβρίου 2017

Ανοικτή Επιστολή

προς τον Δήμαρχο κ. Μπουτάρη και το ΔΣ του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε ότι ο Δήμος Θεσσαλονίκης ,στα πλαίσια του καθιερωθέντος, με το Π.Δ 50/2016-ΦΕΚ 81/Α/2016, εορτασμού της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης από τα Γερμανικά Στρατεύματα Κατοχής την 30 Οκτ 1944, καλεί τους Θεσσαλονικείς να παρακολουθήσουν συναυλία της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δήμου Θεσσαλονίκης με τίτλο: «Ο ΕΛΑΣ απελευθερώνει την Θεσσαλονίκη», που θα πραγματοποιηθεί στο Μέγαρο Μουσικής την Τετάρτη 25 Οκτωβρίου 2017, και επίσης να παρακολουθήσουν ντοκιμαντέρ της Δημοτικής Τηλεόρασης με τίτλο: «30 Οκτωβρίου 1944», η παραμελημένη απελευθέρωση.
Από τον τίτλο της συναυλίας και του ντοκιμαντέρ βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο ΕΛΑΣ (στρατιωτικό σκέλος του ΕΑΜ) απελευθέρωσε τη Θεσσαλονίκη από τα Γερμανικά Στρατεύματα Κατοχής. Αυτό όμως είναι απολύτως αναληθές. Ο ΕΛΑΣ εισήλθε στη Θεσσαλονίκη με την Ομάδα Μεραρχιών Μακεδονίας (ΟΜΜ ) ακωλύτως —δεδομένου ότι έφευγαν οι Γερμανοί από την Ελλάδα. Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να θεωρείται «απελευθέρωση» η άνευ μαχών είσοδος ενόπλων σε μια πόλη. Πέραν αυτού η απελευθέρωση της πόλης μας, που τελούσε υπό 4ετή κατοχή, αποτέλεσε το πιό χαρμόσυνο γεγονός που οδήγησε τους πολίτες σε μια ξέφρενη έκφραση των συναισθημάτων πανηγυρίζοντας στους δρόμους και στις πλατείες χωρίς διακρίσεις και αντιπαλότητες ανήμερα τουλάχιστον. Φρονούμε ότι αυτό είναι και το πνεύμα του Π.Δ και αυτό θα έπρεπε να είναι και το εορταστικό πνεύμα του Δήμου..
Η ιστορική αυτή ανακρίβεια, αν και δεν χρειάζεται επιχειρήματα για τους μεγαλυτέρους προκαλεί όμως σύγχυση στους νεοτέρους και αναβιώνει διχαστικά γεγονότα μίσους τα οποία στοίχισαν ακριβά σε θύματα και υλικές καταστροφές στην Πατρίδα μας διαχρονικά .
Σήμερα, παρά ποτέ, στις δύσκολες μέρες που περνάμε με την οικονομική κρίση που διαρκεί και ένα σωρό εθνικά θέματα ανοικτά, έχουμε την υποχρέωση αλλά και το πατριωτικό καθήκον να μελετήσουμε την ακίβδηλη Ιστορία ώστε να περιέλθουμε σε αυτογνωσία όλοι μας και ιδιαίτερα όσοι πολιτικοί παίζουν με τη φωτιά εξαπολύοντας εμφυλιοπολεμικές τακτικές οι οποίες διχάζουν αντί να ενώνουν τον Ελληνικό Λαό.

Ομάδα Θεσσαλονικέων με σεβασμό στην ιστορική αλήθεια.

Αγγελίδης Ιωαν, Αλεξανδρίδης Αλεξ, Ανεζίνης Αντ, Βασιλειάδης Βας, Δασκόπουλος Αντ, Ευθυμίου Παυλ, Θεοχάρης Βασ, Θωμαϊδης Βασ, Κεχαγιόγλου Αρης, Λάζος Ευαγ, Μανουσάκης Γεώρ, Μαυρουειδής Ελευθ, Μηλιωρίτσας Νικ, Τσιτσιμπίκος Χαρ,Χρυσάφης Σωτ, Κούκης Σπυρ, Μανθόπουλος Δημ, Μελεζιάδης Ανδρ. και πλείστοι άλλοι.

25 Οκτωβρίου, 2017

Μεγαλειώδης διαδήλωση χιλιάδων ατόμων κατά των βιβλίων των Θρησκευτικών, στο Υπουργείο Παιδείας


poreia diamartyria maroysi 2017 01Μεγαλειώδης διαδήλωση χιλιάδων ατόμων -η μεγαλύτερη που έχει διεξαχθεί μέχρι σήμερα στο Μαρούσι- που διοργάνωσαν με επιτυχία η Εστία Πατερικών Μελετών, η Ενωμένη Ρωμηοσύνη, η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων και η Πανελλήνια Ένωση Φίλων των Πολυτέκνων, με βασικό αίτημα την κατάργηση των βιβλίων των Θρησκευτικών, που μετατρέπουν το μάθημα των Θρησκευτικών από μάθημα ομολογιακό, σε απλή Θρησκειολογία, ξεκίνησε από το Δημαρχείο του  Αμαρουσίου στις 5 μ.μ. προς το Υπουργείο Παιδείας.
Συμμετείχαν πλήθος φορέων και οργανώσεων που διαδήλωσαν ειρηνικά, αλλά και σθεναρά, υπέρ της καταργήσεως των εκτρωματικών βιβλίων Θρησκευτικών όλων των βαθμίδων του ελληνικού σχολείου, που επέβαλλε  το Υπουργείο Παιδείας, χωρίς να προϋπάρξει διάλογος για την συγγραφή τους με την εκπαιδευτική κοινότητα και κυρίως με την Εκκλησία.
Επιδόθηκε ψήφισμα από την οργανωτική επιτροπή. 
http://enromiosini.gr/anakoinwseis
poreia diamartyria maroysi 2017 01
poreia diamartyria maroysi 2017 01
poreia diamartyria maroysi 2017 01
poreia diamartyria maroysi 2017 01
poreia diamartyria maroysi 2017 01
poreia diamartyria maroysi 2017 01
poreia diamartyria maroysi 2017 01
poreia diamartyria maroysi 2017 01
poreia diamartyria maroysi 2017 01
poreia diamartyria maroysi 2017 01
poreia diamartyria maroysi 2017 01
poreia diamartyria maroysi 2017 01
poreia diamartyria maroysi 2017 01
poreia diamartyria maroysi 2017 01
poreia diamartyria maroysi 2017 01