30 Νοεμβρίου, 2018

Είναι οι Παλαιοημερολογίτες σχισματικοί;




Το ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ απαντά σε ερώτηση αναγνώστη (με αφορμή το άρθρο μας για το θαύμα της Β. Πλεξίδα).

Από αναγνώστη μας (υπογράφει ως Δημήτριος Δουμάνης) λάβαμε το εξής εύστοχο σχόλιο στο άρθρο μας «Θαύμα Βασιλικής Πλεξίδα: Παλαιοημερολογίτικο ή νεοημερολογίτικο;»

«Σας ευχαριστώ πραγματικά για αυτό το άρθρο. Είναι ξεκάθαρο πλέον, ότι αποδέχεστε το γεγονός όπως έχει καθοριστεί από την εκκλησία, ότι τα θαύματα δεν είναι δείγματα και αποδείξεις Ορθοδοξίας. Σας ευχαριστώ για αυτό. Εχω να διατυπώσω και μία ερώτηση όμως. Αναφέρεστε στο κείμενο ότι η εκκλησία της Ελλάδος δεν θεωρεί τους παλαιοημερολογίτες αιρετικούς, αλλά σχισματικούς. Επειδή κατανοώ το site σας έχει την απαραίτητη υπευθυνότητα να μιλάει με στοιχεία, Θα με ενδιέφερε πραγματικά να κοινοποιήσετε τις αποφάσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος που χαρακτηρίζουν συλλήβδην τους παλαιοημερολογίτες ως σχισματικούς. Έχω την εντύπωση ότι η εκκλησία της Ελλάδος, η μόνη αναφορά που κάνει στους παλαιοημερολογίτες, είναι ως απάντηση σε ερώτηση επιστολή του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως (δύο φορές σε διάστημα περίπου 20 ετών), στην οποία φυσικά δεν τους χαρακτηρίζει ως σχισματικούς, αλλά αν ενθυμούμαι καλώς, ως απείθαρχα τέκνα. Εάν ενδιαφέρεστε μπορώ να τις βρω και να σας τις κοινοποιήσω. Για την ώρα αναμένω την κοινοποίηση από μέρος σας, Για αυτό που υπεύθυνα γράψατε στο άρθρο. Σας ευχαριστώ.».

Η απάντησή μας είναι ότι συμφωνούμε με τον αγαπητό αναγνώστη, τουλάχιστον ως προς το ότι η Εκκλησία της Ελλάδος δεν έχει επισήμως, με συνοδική απόφαση, έγγραφο κ.λπ., καταδικάσει τους παλαιοημερολογίτες ως σχισματικούς.

Η αλήθεια είναι ότι η Εκκλησία, ως φιλόστοργη Μητέρα, δεν μπορεί να αποκόψει τα παιδιά της από αυτήν.

Μπορεί μια μάνα να πει στα παιδιά της, «δεν είστε παιδιά μου»; Εάν έκανε κάτι τέτοιο, δεν θα ήταν μητέρα.

Ό,τι και να έχουν κάνει, θα εξακολουθήσει να τα πονάει και να τα θεωρεί παιδιά της.

Τα παιδιά όμως μπορούν να πούν: «δεν είσαι μητέρα μου», «δεν σε θέλω για μητέρα μου».

Αυτό έχει γίνει και στην συγκεκριμένη περίπτωση: δεν έδιωξε η Εκκλησία τους Παλαιομερολογίτες από αυτήν, αλλά αυτοί αποκόπηκαν μόνοι τους, προκαλώντας στην ουσία σχίσμα.

Η Εκκλησία βέβαια γνωρίζει ότι πρόκειται στην πραγματικότητα για σχίσμα, αφού οι Παλαιοημερολογίτες, με δική τους επιλογή, συνειδητά αποφεύγουν την κοινωνία με αυτήν και έχουν στην πράξη αποκοπεί από το σώμα της.

Αυτό ακριβώς είναι το σχίσμα, όπως άλλωστε το περιγράφει ο μακαριστός Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης πριν από 60 χρόνια: «το παλαιοημερολογιτικό αποτελεί μεγάλο πειρασμό στην Εκκλησία, καθώς σκανδάλισε χιλιάδες συνειδήσεων. Το ημερολογιακό εψύχρανε πιστούς, ωδήγησε στην απείθεια, στον χωρισμό, στην δημιουργία ξεχωριστής Εκκλησίας. Η ενότητα στην περιοχή της Ελληνικής Εκκλησίας διασπάστηκε» (Θεοκλήτου Μοναχού Διονυσιάτου, «Σχόλια επί της Πανορθοδόξου», περιοδ. «Αγιορείτικη Βιβλιοθήκη» 1957, σ. 103).

Όμως, η Εκκλησία, από αγάπη προς τα τέκνα της, από μεγάλη «οικονομία», και από μέριμνα για την αποκατάσταση της ενότητας, αποφεύγει επίσημα να κηρύξει τους Παλαιοημερολογίτες, που δεν βρίσκονται σε κοινωνία μαζί της, ως σχισματικούς.

Την αλήθεια αυτήν περιγράφει ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος στα συμπεράσματα της εμπεριστατωμένης διδακτορικής διατριβής του στη Θεολογική Σχολή ΑΠΘ «Ιστορική και Κανονική Θεώρησις του Παλαιοημερολογιτικού Ζητήματος κατά τε την γένεσιν και την εξέλιξιν αυτού εν Ελλάδι», Αθήναι 1982, σελ. 431.

«Το ζήτημα αυτό έχει ήδη “εν τοις πράγμασι” προσλάβει τις διαστάσεις σχίσματος, καθώς οι παλαιοημερολογίτες αρνούνται κάθε διοικητική και πνευματική σχέση με την μητέρα τους Εκκλησία, η οποία όμως αποφεύγει επιμελώς μέχρι σήμερα να κηρύξει αυτούς σχισματικούς και προτιμά μάλλον την οδό της αγνοήσεως αυτών».

Όπως ο ίδιος αρχιεπίσκοπος σημειώνει (σελ. 321-322 της διατριβής του), «η Εκκλησία καταπαγίως αποφαίνεται κατά καιρούς ότι αι υπό παλαιοημερολογιτών «Αρχιερέων» τελούμεναι χειροτονίαι ειναι αντικανονικαί (βλ. λ.χ. το υπ’ αρ. 5401/2354/4.10.1969 συνοδικόν έγγραφον), τα δε υπ’ αυτών και των υπ’ αυτών χειροτονηθέντων «κληρικών» τελούμενα Μυστήρια ανυπόστατα και άκυρα και διατάζει την επανάληψή τους. Στο ίδιο πόρισμα κατέληξε και η από 5-4-1971 σχετική εισήγησις της Μ.Σ.Ε. Νομοκανονικών Ζητημάτων προς την Ι. Σύνοδον, η οποία εγκρίθηκε από την ΔΙΣ στην συνεδρία της 27.4.1971.».

Αλλά δεν θέλουμε να κουράσουμε άλλο τον συγκεκριμένο αναγνώστη. Πιστεύουμε ότι γνωρίζει την διατριβή του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου και μπορεί σε αυτήν να βρει όλη την εξέλιξη του παλαιοημερολογιτικού ζητήματος και τί αποφάσεις έχει κατά καιρούς πάρει η Εκκλησία της Ελλάδος.

Η ουσία του θέματος είναι κατά τη γνώμη μας η εξής:

α. Όπως πολύ ορθά σημειώνει ο αναγνώστης, «τα θαύματα δεν είναι δείγματα και αποδείξεις Ορθοδοξίας».

β. Γνωρίζουμε πού είναι ο Θεός, αλλά δεν γνωρίζουμε πού δεν είναι.

Δεν θα συνιστούσαμε σε κάποιον ποτέ να πηγαίνει σε εκκλησία του Παλαιού Ημερολογίου, εφόσον δεν βρίσκεται σε κοινωνία με την κανονική Εκκλησία. Όμως, δεν μπορούμε να πούμε ότι εκεί δεν γίνονται θαύματα, δεν ενεργεί ο Θεός, και να καταδικάσουμε κάθε τί που συμβαίνει εκεί στο πυρ το εξώτερον.

Ταυτόχρονα, όμως, ακριβώς επειδή δεν βρίσκονται σε κοινωνία με την υπόλοιπη Εκκλησία και δεν έχουν κανέναν έλεγχο από αυτήν, θα πρέπει κανείς να είναι πάντα πολύ προσεκτικός σε αυτά που ακούει ότι γίνονται εκεί, διότι όπως επίσης σημειώνει ο μακαριστός Χριστόδουλος, «το γλίστρημα από το σχίσμα στην αίρεση είναι εύκολο, διότι η τάξη μέσα στην Εκκλησία, εναντίον της οποίας ενεργεί το σχίσμα, δεν είναι κάτι εξωτερικό και επουσιώδες…» (σελ. 433).

Σε σχέση δε με σχόλιο άλλου αναγνώστη μας στο ίδιο άρθρο, «γιατί δεν λύνεται το παλαιοημερολογιτικό, ενώ είναι τόσο εύκολο», η απάντησή μας είναι ότι οι Πατέρες, μέσα από την μακραίωνη πείρα τους, λένε:

«Το σχίσμα εύκολα γίνεται, αλλά πολύ δύσκολα θεραπεύεται».

29 Νοεμβρίου, 2018

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ



Ὁ Άπόστολος Ἀνδρέας καταγόταν ἀπὸ τὴν Βηθσαϊδᾶ τῆς Γαλιλαῖας καὶ ἦταν γιὸς τοῦ Ἰωνᾶ καὶ ἀδελφὸς τοῦ πρωτοκορυφαίου Ἀποστόλου Πέτρου. Τὸ ἐπάγγελμά του ἦταν ψαράς.

Ἦταν ὅμως ἀπὸ τὶς εὐγενικὲς ἐκεῖνες ψυχές, ποὺ μελετοῦσαν τοὺς προφῆτες καὶ περίμεναν μὲ λαχτάρα τὴν ἐκπλήρωση τῶν ὑποσχέσεων τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ κόσμου.

Ὁ Ἀνδρέας μαζὶ μὲ τὸν Ἰωάννη τὸν Ἐὐαγγελιστὴ, ὑπῆρξαν στὴν ἀρχὴ μαθητὲς τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Κάποια μέρα μάλιστα, ποὺ βρισκόντουσαν στὶς ὄχθες τοῦ Ἰορδάνη καὶ ὁ Πρόδρομος τοὺς ἔδειξε τὸν Ἰησοῦ καὶ τοὺς εἶπε «ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου», οἱ δυὸ ἁπλοϊκοὶ ἐκεῖνοι ψαράδες συγκινήθηκαν τόσο πολύ, ποὺ χωρὶς κανένα δισταγμὸ καὶ ἐπιφύλαξη ἀφήκαν ἀμέσως τὸν δάσκαλό τους καὶ ἀκολούθησαν τὸν Ἰησοῦ. Τὸν ἀκολούθησαν μὲ προθυμία καὶ ζῆλο κι ἔμειναν κοντά του ἐκείνη τὴν ἡμέρα. Τί εἶδαν καὶ τί ἄκουσαν ὅλες ἐκεῖνες τὶς ἀξέχαστες ὧρες; Χωρὶς ἄλλο, λόγια ἅγια καὶ θεία. Ρήματα ζωῆς αἰωνίου. Λόγια, ποὺ τοὺς συνεπῆραν τὴν ψυχὴ καὶ τοὺς ἔκαμαν νὰ πιστέψουν πὼς στ’ ἀλήθεια ὁ Ἰησοῦς ἦταν Ἐκεῖνος ποὺ περίμεναν.
Ὁ Μεσσίας. Ὁ Σωτήρας καὶ Λυτρωτὴς τῶν ἀνθρώπων.
Τὸν ἐνθουσιασμὸ καὶ τὴν ἱκανοποίησή τους ἀπὸ τὴν ἐπικοινωνία καὶ ἐπαφή τους μὲ τὸν Κύριο τὴν βλέπουμε ἀπὸ τὴν ἐνέργεια τοῦ Ἀνδρέα. Μόλις χωρίστηκαν ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ, ἔτρεξε νὰ συναντήσει τὸν μεγαλύτερο ἀδελφό του Πέτρο καὶ νὰ τοῦ πεῖ μὲ χαρά: «Εὐρήκαμεν τὸν Μεσσίαν (ὁ ἐστὶ μεθερμηνευόμενον Χριστός) καὶ ἤγαγεν αὐτὸν πρὸς τὸν Ἰησοῦν». Πόση καλοσύνη. Πόση εὐγένεια ψυχῆς! Πόση ἀγάπη! Δὲν κράτησε μόνος τὴν χαρά του. Ἔσπευσε νὰ τὴν μοιραστεῖ μὲ τὸν ἀδελφό του. Καὶ εἶχε δίκαιο! Κεῖνος ποὺ γεύτηκε τὸ μέλι τοῦ Εὐαγγελίου δὲν μπορεῖ νὰ τὸ τρώει μόνος του. Ἡ πραγματικὴ χάρη, ὅταν φωτίσει τὴν ψυχή, βάνει τέρμα στὸ πνευματικὸ μονοπώλιο, λέει καὶ ἕνας μεγάλος ἱεραπόστολος τοῦ περασμένου αἰώνα.

Οι άνθρωποι αδιαφορούν για τα πολύ χειρότερα ψυχικά πάθη

Γέροντας Ἀλεξέγιεβ Ἰωάννης (1873-1958-Πνευματικός τῆς μονῆς Βάλαμο)



Οι άνθρωποι αποφεύγουν τη μέθη, την πορνεία, το κλέψιμο και άλλα παρόμοια πάθη (απ’αυτά οι περισσότεροι φυλάγονται), ενώ αδιαφορούν για τα πολύ χειρότερα ψυχικά πάθη όπως φθόνος, μνησικακία, περιφρόνηση, δολιότητα και φιλαργυρία που είναι η ρίζα των κακών.

Για ορισμένους τούτο ασφαλώς θα είναι ακατανόητο και δυσκολοχώνευτο. Αυτά σας τα έγραψα όχι για να σας δικαιολογήσω αλλά για να τα γνωρίζετε και έτσι να μπορείτε να καταλαβαίνετε την πνευματική ζωή από μια ευρύτερη άποψη.

https://proskynitis.blogspot.com/2016/04/blog-post_6.html

Η Αγία και Ιερά Σύνοδος της Τρίτης, 27ης, μέχρι και της Πέμπτης, 29ης τ. μ. Νοεμβρίου 2018. , ομοφώνως αποδεχθείσα εισήγησιν της υπό το Οικουμενικόν Πατριαρχείον Αυτονόμου Εκκλησίας της Φιλλανδίας, ανέγραψεν εις το Αγιολόγιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας τους Όσιον Ιωάννην του Βάλαμο (1873-1958) και Άγιον Μάρτυρα και Ομολογητήν Ιωάννην του Ιλόμαντσι (1884-1918), οι οποίοι έζησαν και έδρασαν εκείσε.

Στό δρόμο γιά τήν τελειότητα


«Ἔτι ἕν σοι λείπει»

Δὲν εἶχε εὐτυχὴ κατάληξη ἡ συνάντηση τοῦ πλούσιου ἐκείνου νεανίσκου μὲ τὸν Κύριο, τὴν ὁποία μᾶς περιγράφει τὸ  ἱερὸ Εὐαγγέλιο. Ἔφυγε λυπημένος ὁ νέος ὅταν ὁ Κύριος τοῦ ζήτησε νὰ ἀποχωριστεῖ αὐτὸ τὸ ἕνα ποὺ κρατοῦσε αἰχμάλωτη τὴν ψυχή του: τὸ χρῆμα.

Γιατί ὅμως νὰ συμβεῖ ἔτσι; Γιατί ὁ Κύριος νὰ μὴ δεχθεῖ κοντά του τὸν πλούσιο νέο, ἔστω μὲ αὐτὴν τὴν ἀδυναμία ποὺ εἶχε στὸν πλοῦτο; Μὰ ὁ Κύριος δὲν θέλει οἱ μαθητές του νὰ Τὸν ἀκολου­θοῦν μὲ ἐπιπολαιότητα ἀλλὰ μὲ σταθερότητα καὶ ἀπόφαση θυσίας. Θέλει νὰ ἀγωνίζονται, ὥστε νὰ μὴν ὑστεροῦν σὲ τίποτε. Νὰ γίνονται τέλειοι! Αὐ­τὸς εἶναι ὁ τελικὸς στόχος γιὰ κάθε χριστιανό.

Ἂς δοῦμε λοιπὸν πῶς κι ἐμεῖς μπο­ροῦ­με νὰ ἐπιτύχουμε αὐτὴν τὴν τελειότητα.

1. Μὲ αὐτογνωσία καὶ ἀγώνα

Πρῶτον, ὀφείλουμε νὰ ἀποκτήσουμε καλὴ γνώση τοῦ ἑαυτοῦ μας. Νὰ ἀνακρίνουμε τὴ ζωή μας καὶ νὰ βαθμολογήσουμε τὴ σχέση μας μὲ τὸν Κύριο ­Ἰησοῦ Χριστό. Ὁ πλούσιος νέος τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου νόμιζε ὅτι εἶναι κα­λὸς ἐπειδὴ τηροῦσε τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Ὅπως ἀποδείχθηκε ὅμως, ἡ θρησκευτικότητά του ἦταν μᾶλλον τυπικὴ καὶ ἐξωτερική. Νόμιζε ὅτι ἡ σχέση του μὲ τὸν Θεὸ καθορίζεται ἀπὸ ἕνα ­σύνολο καλῶν πράξεων. Ἀπέφευγε τὶς σοβαρὲς ­παραβάσεις τοῦ νόμου καὶ περίμενε νὰ μάθει ἂν χρειάζεται καὶ κάτι ἄλλο νὰ κάνει γιὰ νὰ εἶναι τελείως ἐντάξει. Γι’ αὐτὸ καὶ ρώτησε «τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;»· δηλαδή: Τί πρέπει νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή;

Τὸ ἴδιο λάθος ἐπαναλαμβάνουν πολλοὶ ἄνθρωποι ­σήμερα. Σκέπτονται μὲ ἀφέλεια: «Ἐγὼ δὲν ἔχω σκοτώσει κανένα, δὲν κλέβω, δὲν λέω ψέματα, δὲν ἔχω βλάψει κανένα ἄνθρωπο. Τί χρειάζεται λοιπὸν νὰ ἐξομολογηθῶ;». Τὰ πράγματα ὅμως δὲν εἶναι ἔτσι. Κάθε ἄνθρωπος, ἂν ἐρευνήσει βαθιὰ μέσα στὴν ψυχή του, θὰ ἀνακαλύψει πολλὰ ἀγκάθια ποὺ οὐσιαστικὰ τὸν κρατοῦν μακριὰ ἀπὸ τὸν ἅγιο Θεό. Ἀγκάθια ποὺ ἂν δὲν τὰ ξεριζώσει, μεγαλώνουν λίγο-λίγο καὶ καταπνίγουν κάθε καλὸ σπόρο, κάθε καλὴ διάθεση καὶ προσπάθεια.

Ἂς κάνει λοιπὸν ὁ καθένας μας τὴν αὐτοκριτική του μὲ εἰλικρίνεια καὶ εἰς βάθος. Ὄχι ἐπιφανειακά. Ὄχι μόνο τί κάνουμε, ἀλλὰ καὶ τὸ τί σκεπτόμαστε, τί ἐπιθυμοῦμε. Ἂς ἐξετάζουμε σὲ κάθε μας ἐνέργεια ἂν εἶναι καθαρὰ τὰ κίνητρά μας. Μήπως αὐτὸ ποὺ ἔκανα κρύβει κάποια ζήλεια ἢ θυμό; Μήπως ἔχω μεγάλη ἰδέα γιὰ τὸν ἑαυτό μου; Μήπως ἐσωτερικὰ κατακρίνω ἢ ἀδικῶ τοὺς ἄλ­λους;

Ἔτσι θὰ ἐντοπίσουμε ὅτι ὄχι μόνο «ἓν» ἀλλὰ πολλά, πάρα πολλὰ μᾶς λεί­πουν γιὰ νὰ εἴμαστε τέτοιοι ποὺ μᾶς θέλει ὁ Θεός. Καὶ ἑπομένως θὰ πρέπει νὰ ἀγωνιστοῦμε, ὥστε νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὶς πολλὲς ἀδυναμίες καὶ τὰ πάθη μας. Καὶ μάλιστα νὰ ἀγωνιστοῦμε πολύ, διότι τὸ κακὸ εἶναι ριζωμένο βαθιὰ μέσα μας καὶ μᾶς κρατάει ὑποδουλωμένους, μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὸν Χριστό.

2. Μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἕνα δεύτερο ἀπαραίτητο στοιχεῖο, γιὰ νὰ γίνουμε ­τέλειοι καὶ πιστοὶ μαθητές του: ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ. Ὁ δρόμος τῆς χριστιανικῆς ζω­ῆς, ὁ δρόμος γιὰ τὴν τελειότητα δὲν εἶ­ναι εὔκολος. Ἀπαιτεῖ θυσίες καὶ αὐταπάρνηση. Γιὰ τὸν πλούσιο ὁ Κύριος εἶπε ὅτι εἶναι εὐκολότερο νὰ περάσει μία καμήλα ἀπὸ τὴ μικρὴ τρύπα ποὺ ἀνοίγει ἡ βελόνα παρὰ νὰ εἰσέλθει ὁ πλούσιος στὴ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Κι ὅταν οἱ μαθητὲς ρώτησαν μὲ ἔκπληξη «τότε λοιπὸν ποιὸς μπορεῖ νὰ σωθεῖ;», ὁ Κύριος ἀπάντησε: «Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν». Δηλαδή: Ἐ­­­κεῖνα ποὺ εἶναι ἀδύνατον νὰ γίνουν μὲ τὶς ἀσθενικὲς δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι κατορθωτὰ μὲ τὴ χάρη καὶ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ.

Κι ἐμεῖς λοιπὸν ἂς καταφεύγουμε στὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν προσευχή μας καὶ τὴ συμμετοχή μας στὰ ἱερὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἰδικὰ στὸ Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως ἔχουμε τὴν εὐκαιρία νὰ ἐκδηλώσουμε τὴν εἰλικρινή μας μετάνοια καὶ νὰ καταθέσουμε στὸν Κύριο ὅ,τι ­νομίζουμε ὅτι στέκεται πρόσκομμα στὸ δρόμο γιὰ νὰ Τὸν ἀκολουθήσουμε. Νὰ Τοῦ ἐμπιστευθοῦμε τὶς ἀδυναμίες μας καὶ μὲ τὶς εὐχὲς καὶ συμβουλὲς τοῦ πνευματικοῦ μας καὶ μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ συνεχίσουμε τὸν πνευματικό μας ἀγώνα. Τὸν ἀγώνα γιὰ τὴν τελειότητα.
❁ ❁ ❁

«Ἔτι ἕν σοι λείπει», μᾶς λέει ὁ ­Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Μπορεῖ νὰ εἶσαι κα­λὸς ἄνθρωπος, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἀρκεῖ. Ὁ Κύριος δὲν μᾶς θέλει ἁπλῶς «καλοὺς ἀνθρώπους» ἀλλὰ πιστοὺς καὶ ἀφοσιωμένους μαθητές του. Θέλει νὰ γίνουμε τέλειοι, διότι αὐτὲς εἶναι οἱ προδιαγραφὲς ποὺ μᾶς ἔδωσε, ὅταν μᾶς δημιούργησε. Μᾶς ἔπλασε «κατ’ εἰκόνα» καὶ «καθ’ ὁμοίωσίν» του. Ἔχουμε λοι­πὸν τὴ δυνατότητα γιὰ πολὺ περισσότερα. Ἔχουμε τὶς προϋποθέσεις ν’ ἀνεβοῦμε ψηλότερα. Ἀρκεῖ νὰ ἀνακαλύψουμε αὐτὸ τὸ «ἓν» ποὺ μᾶς χωρίζει ἀπὸ κοντά του καὶ νὰ τὸ ξεπεράσουμε μὲ τὴ χάρη καὶ τὴ βοήθειά του. Τότε θὰ εἴμαστε ἄξιοι μαθητές του!

ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ ''NOMOPHOBIA'' ?



Η Μακεδονία της Νεολαίας.

Άρθρο γνώμης του Ευάγγ. Αθανασιάδη *



Τα νέα έρχονται από τον ανταποκριτή μας στην Φλώρινα:
«Όχι στο ξεπούλημα της Μακεδονίας» βροντοφώναξαν οι μαθητές της Φλώρινας, όπως είναι και ο τίτλος του τοπικού blog neaflorina.gr**, από το οποίο πήραμε την φωτογραφία και σας το επισυνάπτουμε.

Ότι δεν πέτυχαν οι άλαλοι πεφωτισμένοι δάσκαλοι του Γένους,
το πέτυχαν οι θολοκουλτουριάρηδες εθνομηδενιστές.
Κατέβασαν την νεολαία σε διαδηλώσεις.

Μπόλιασαν με Ελλάδα, τρείς γενιές μπροστά.
Το «Νέο πολυτεχνείο της Νεολαίας».
Το «Πολυτεχνείο της Μακεδονίας».

Οι «ετερόκλιτοι»… και η αριστερά απούσα.
Και τότε… και τώρα… Η αριστερά των απολαβών..
Η νεολαία είναι εδώ και η κυβέρνηση «αλλού»….
Η νεολαία της προοπτικής… και η πολιτική της αποδρομής…

Κανένα κόμμα δεν μπορεί να μαζέψει τέτοιο μέγεθος, τέτοια ποιότητα, τόσο παλμό, τόση ψυχή, τόση ζωή, τόσα νιάτα, τόση ζωντάνια, τέτοιο μεγαλείο. Τόση Ελλάδα.

Νεολαία χωρίς κουκούλες, χωρίς μολότωφ… Στο φώς της μέρας…
Νέοι με σύνεση, με επίγνωση, με ζήλο, με θυσία, με αποφασιστικότητα, με ευπρέπεια.

Πρόσωπα φωτεινά, μάτια λαμπερά, Προοπτική του Έθνους.
Καρδιές ζεστές, ψυχές αποφασισμένες, η Ζωή του Έθνους.
Εναντίον τέτοιων ποιος δίνει εντολές να ρίχνουν δακρυγόνα;..

Το έθνος είναι ένας οργανισμός. Και όταν και ένα κύτταρο ζει και πάλλεται το Έθνος ζει.
Σε όποιο Έθνος η νεολαία έχει εθνικά ενδιαφέροντα και Ιδανικά, εκεί όλα είναι πλήρη ελπίδος.

Το Έθνος θα ζήσει. Κάποιοι άλλοι θα
γραφούν στις δέλτους της ντροπής και της καταφρόνιας.
Το Έθνος θα ευγνωμονεί τους σημερινούς πολιτικούς
για την αμετροέπεια και την ηλιθιότητά τους.

Σήμερα και σε άλλες πόλεις μαθητές θα διατρανώσουν την αντίδραση τους για τις εξελίξεις για την Μακεδονία.
Η ακριτική Φλώρινα ας είναι παράδειγμα. Παράδειγμα ευπρέπειας, ήθους, σύνεσης, ακομμάτιστου, Εθνικού και Ελλάδος.

Μακεδονία Γη Ελληνική.

*Ο Αθανασιάδης Ευάγγελος είναι Συνταγματάρχης ε.α.
** http://neaflorina.gr/2018/11/quot-ochi-sto-xepoylima-tis-makedonias-quot-vrontofonaxan-