Ορθόδοξος Χριστιανισμός και Ψυχική Υγεία 10o

 Το ανθρωπιστικό – υπαρξιακό μοντέλο αναπτύχθηκε από τους Carl Rogers και Abraham Maslow κυρίως ως αντίδραση στην ψυχανάλυση και τον συμπεριφορισμό με επίκεντρο υγιή, λογικά και ανώτερα κίνητρα. Οι βασικές αρχές του συγκεκριμένου μοντέλου είναι αφενός η ελεύθερη βούληση του ατόμου ανεξάρτητη από προηγούμενες εμπειρίες του και αφετέρου η φαινομενολογική προσέγγιση, με την συμπεριφορά του ατόμου να γίνεται κατανοητή στο πλαίσιο της υποκειμενικής του εμπειρίας. Ο Rogers εισήγαγε την προσωποκεντρική προσέγγιση ως θεωρία για τον εαυτό με την πορεία προς την αυτοπραγμάτωση να γίνεται μέσω της αποδοχής άνευ όρων , της αυθεντικότητας και της ενσυναίσθησης, ενώ ο Maslow έθεσε την πραγμάτωση των αναγκών που είναι ιεραρχικά δομημένες με κύριο στόχο την αυτοπραγμάτωση. Το πλεονέκτημα της μεθόδου είναι ότι ενδυναμώνει την αυτογνωσία μέσω της ενεργητικής ακρόασης και της αντανάκλασης του συναισθήματος, ωστόσο δεν ενδείκνυται για σοβαρές ψυχωτικές καταστάσεις53. 

 Το κοινωνικό – πολιτισμικό μοντέλο ψυχοθεραπείας προσεγγίζει την θεραπεία υπό την επιρροή που ασκείται από τις κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν στο ευρύτερο περιβάλλον και αντιλαμβάνεται τον άνθρωπο ολιστικά σε σχέση με τις συνθήκες που  επικρατούν στο περιβάλλον του. Βασική αρχή της μεθόδου αυτής είναι να λαμβάνονται υπόψη κοινωνικοί παράγοντες όπως η φτώχεια και η διαφορετικότητα ενώ η περιθωριοποίηση που μπορεί να προκύπτει εξαιτίας τέτοιων παραγόντων είναι το ζητούμενο προς καταπολέμηση. Εστιάζει σε ανάλυση κοινωνικών ανισοτήτων που μπορεί να επηρεάζουν τον ασθενή, ενώ καμιά φορά μπορεί να παραμελήσει την προσωπική εμπειρία του ασθενούς.54 

 Τέλος, θα εξετάσουμε το συστημικό μοντέλο ψυχοθεραπείας που περιλαμβάνει την αλληλεπίδραση που μπορεί να έχει ο ασθενής σε συστήματα όπως η οικογένεια, η κοινωνία ή το σχολείο. Η θεραπεία δίνει έμφαση στην σχέση μεταξύ του θεραπευόμενου και του συστήματος στοχεύοντας στην μεταβολή του συνόλου του συστήματος και όχι αποκλειστικά του ασθενούς. Κύριοι εκπρόσωποι του μοντέλου είναι ο Salvador Minuchin ο οποίος εδραίωσε την δομική θεραπεία της οικογένειας δημιουργώντας γέφυρα με αυτή και αναδομώντας την λειτουργία της και ο Paul Watzlawick ο οποίος επικεντρώθηκε στην στρατηγική θεραπεία της οικογένειας με την άμεση αλληλεπίδραση των μελών της διερευνώντας τις υπάρχουσες δυσκολίες και αναπτύσσοντας σχετικό σχέδιο δράσης με εφαρμογή στρατηγικών παρεμβάσεων προς αποκατάστασης του προβλήματος. Η μέθοδος  αυτή ενδείκνυται για οικογενειακά προβλήματα αλλά εφαρμόζεται δύσκολα όταν η θεραπεία είναι ατομική καθώς έχει καλύτερα αποτελέσματα όταν δεν εφαρμόζεται ατομικά αλλά σε όλα τα μέλη της οικογένειας55. Μετά την συνοπτική παρουσίαση των επικρατέστερων μοντέλων ψυχοθεραπείας αξίζει να σημειώσουμε ότι στον σύγχρονο κόσμο υπάρχει η ανάγκη για μελέτη του ανθρώπου ολιστικά μέσω ενός σύγχρονου βιοψυχοκοινωνικού μοντέλου που μπορεί να συνδυάσει βιολογικούς παράγοντες με ψυχολογικούς και κοινωνικούς ώστε να μπορεί να έχει πληρέστερη εικόνα τόσο του εσωτερικού αλλά και του εξωτερικού περιβάλλοντος του ατόμου. Το μοντέλο αυτό συνδυάζει την κατανόηση της ψυχικής υγείας με σύγχρονα δεδομένα επιστημονικής έρευνας παρέχοντας μια πληρέστερη γνωμάτευση και θεραπεία του ασθενούς.  Η αλληλεπίδραση των κοινωνικο-ψυχο-βιολογικών παραγόντων έχουν ως αποτέλεσμα την ψυχική αρμονία ή αντίστοιχη δυσαρμονία του ανθρώπου, για τον λόγο αυτό η σύγχρονη θεραπευτική των ασθενειών της ψυχής, εκτός των ψυχιατρικών μεθόδων και θεραπειών, θεωρεί απόλυτα σημαντική την συνεργασία με άλλες θεραπείες όπως για  παράδειγμα την ορθόδοξη πνευματική ψυχοθεραπεία που μπορεί να έχει εξαιρετικά αποτελέσματα για την ψυχιατρική επιστήμη56.

-30-

1821: Μιλούσαν οι Τούρκοι...Τουρκικά;

Επειδή διαχέονται διάφοροι εθνομηδενιστικοί μύθοι.

Π.χ.,o Κολοκοτρώνης μιλούσε μόνο αρβανίτικα,

οι Έλληνες δεν είχαν εθνική συνείδηση,

η γλώσσα και η εθνική συνείδηση κατασκευάστηκαν μετά την επανάσταση από την κυρίαρχη τάξη… και άλλοι πολλοί.

Κοινός τόπος να μειωθεί η σημασία του 1821.

Ας αρχίσουμε από το τελευταίο. Μπερδεύουν την Ιταλική ενοποίηση του 1861, όπου ο κόμης Καβούρ είπε το αμίμητο «Δημιουργήσαμε κράτος, καιρός να φτιάξουμε και έθνος», και επέβαλε δια της δημόσιας εκπαίδευσης την σημερινή γλώσσα σε Σικελιάνους, Ναπολιτάνους, Βενετούς, Γκρεκάνους Καλαβρούς κλπ.

Εδώ ο «Νεοελληνικός διαφωτισμός» είχε διαμορφώσει την συνείδηση και οι διάφορες διάλεκτοι δεν ήταν τόσο ξένες μεταξύ τους.

Ο διαφωτισμός ως γνωστόν είχε προϋπάρξει και προετοιμάσει την Επανάσταση.

Ο Κολοκοτρώνης δεν ήταν από Αρβανιτοχώρι.

Στην Αρκαδία δεν μιλούσαν Αρβανίτικα (αυτό ήταν προνόμιο της Αργολιδοκορινθίας).

Ακόμα και στις διαπραγματεύσεις με τους Τουρκαλβανούς τον Σεπτέμβρη του 1821, τα υπάρχοντα ντοκουμέντα τον θέλουν να τους μιλάει Ελληνικά.

Αναφέρει ο ίδιος ότι ένα από τα αγαπημένα του βιβλία ήταν η «φυλλάδα του Σκεντέρμπεη», του εθνικού ήρωα της Αλβανίας… γραμμένο όμως Ελληνικά.

Όταν συμπεθέριασε με την Μπουμπουλίνα, θα είπε να την καλοπιάσει και καμιά φράση Αρβανίτικα… πουθενά αλλού δεν τον βρίσκουμε να τα μιλάει.

Λίγα λόγια γιά το ΄΄Γέρο του Μωριά''.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης καταγόταν από την φημισμένη οικογένεια των Κολοκοτρωναίων, από το Λιμποβίσι Αρκαδίας. Γενάρχης ήταν ο Τριανταφυλλάκος Τζεργίνης ο οποίος προερχόταν από το χωριό Ρουπάκι του νομού Αρκαδίας, και περί το 1530 εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Λιμποβίσι, όπου έκτοτε και για αιώνες μεγάλωσαν 12 γενεές Κολοκοτρωναίων.

Ο Κολοκοτρώνης γεννήθηκε στο βουνό Ραμοβούνι του νομού Μεσσηνίας το 1770, κατά την διάρκεια της αναγκαστικής, και για λόγους ασφαλείας, μετακίνησης της μητέρας του, εξαιτίας του αποτυχημένου κινήματος των Ορλωφικών. Η οικογένειά του ζούσε στο Λιμποβίσι Αρκαδίας, παρά ταύτα πέρασε τα παιδικά του χρόνια αρχικά στον πύργο της Καστάνιτσας στη Μάνη, και μετά τον θάνατο του πατέρα του, στο χωριό της μητέρας του στην Αλωνίσταινα.

Τον πατέρα του τον έβλεπε πολύ σπάνια. Το όνομα Θεόδωρος ήταν καινούργιο στη γενιά του. Του το έδωσαν προς τιμήν του Ρώσου αξιωματικού Θεόδωρου Ορλώφ,ο οποίος κατά τη διάρκεια της Ορλωφικής επανάστασης είχε γίνει πολύ αγαπητός εξιστορώντας συνεχώς στους πληθυσμούς την αρχαία ελληνική δόξα. Τον βάφτισε ο Ιωάννης Παλαμήδης από την Στεμνίτσα, πατέρας του Ρήγα Παλαμήδη. Ο πατέρας του Θεόδωρου, Κωνσταντής Κολοκοτρώνης, πήρε μέρος στην ένοπλη εξέγερση των Ορλοφικών, η οποία υποκινήθηκε από την Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας το 1770 και σκοτώθηκε μαζί με δύο αδελφούς και τον φημισμένο Παναγιώταρο στον πύργο της Καστάνιτσας από τους Τούρκους.

Για να δούμε όμως από την άλλη πλευρά τι γινόταν;

Ο Αλή Πασάς, ήταν Αλβανός και μιλούσε άπταιστα Ελληνικά. Στην αυλή του στα Γιάννινα, τα Ελληνικά ήταν η κυρίαρχη γλώσσα.

Το προς τιμήν του ποίημα, η Αληπασιάδα, γραμμένο από Αλβανό είναι στα Ελληνικά!!!

Δεν φαίνεται πουθενά και ποτέ να συνομιλεί στα Τούρκικα.

Εθνική συνείδηση δεν είχε καμία ούτε Τούρκικη, ούτε Αλβανική.

Ήταν ένας στυγνός φεουδάρχης που τον ενδιάφερε μόνο η περιουσία του. Αυτήν υπερασπίστηκε και έχασε το κεφάλι του.

Ο Χουρσίτ ήταν Γεωργιανός.

Βαφτισμένος Χριστιανός ορθόδοξος. Απήχθη από Τούρκους, Πουλήθηκε σκλάβος. Αναγκαστικά εξισλαμίστηκε και εκτουρκίστηκε. Τα Τουρκικά δεν ήταν η μητρική του γλώσσα.

Η δομή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας του επέτρεψε να κάνει καριέρα, γιατί τα παιδιά των καλών Τουρκικών οικογενειών δεν είχαν και ιδιαίτερη διάθεση να πάνε να σκοτωθούν.

Ο Ομέρ Βρυώνης ήταν εντελώς Αλβανός που μιλούσε άπταιστα Ελληνικά. Τον έκαναν πασά για να τον αποσπάσουν από τον Αλή.

Μετά από τα δυο πρώτα χρόνια της Επανάστασης… χάνεται… κατά πάσα πιθανότητα γύρισε στην Αλβανία, στη φάρα του και στα πατρογονικά χωράφια του (φέουδα).

Δεν φαίνεται πουθενά να μιλάει Τουρκικά. Το στράτευμα που διοικούσε επίσης δεν ήξερε Τούρκικα, ήταν από ορεσίβιους Αλβανούς.

Ο Κεχαγιάμπεης ήταν μια από τα ίδια με τον Ομέρ Βρυώνη… Αλβανός μισθοφόρος. Τον έπιασαν αιχμάλωτο οι Έλληνες και τον άφησαν, επειδή τους έδωσε μπέσα ότι δεν θα ξαναπολεμήσει μαζί με τους Τούρκους. Πήγε και αυτός στο χωριό του και συνέχισε να διαφεντεύει τα τσιφλίκια του.

Ο Κιουταχής ήταν και αυτός από την Γεωργία.

Γιος ορθόδοξου παπά. Υπάρχει μια εκδοχή ότι δεν ήταν Γεωργιανός αλλά Ελληνοπόντιος της Γεωργίας.

Δεν είχε καμία Τουρκική Εθνική συνείδηση.

Φίλος (κολλητός) με τον Σουλτάνο και από τους πιο πιστούς του.

Αυτό του επέτρεψε όταν ο σουλτάνος διέλυσε τους Γενίτσαρους και τον φεουδαρχικό στρατό, να είναι από τους πρώτους που εντάχθηκαν στον τακτικό στρατό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (τους νιζάμηδες) και να κάνει καριέρα.

Ο Ιμπραήμ ήταν εξώγαμο τέκνο ενός Αλβανού και μιας Ελληνίδας χήρας. Μεγάλωσε σε Αραβικό περιβάλλον στην Αίγυπτο.

Το επιτελείο του ήταν από Γάλλους αξιωματικούς και ο στρατός του εντελώς από Αιγύπτιους (απελεύθερους δούλους), που δεν ήξεραν καθόλου Τουρκικά.

Δεν υπήρχαν Τούρκοι;

Βεβαίως υπήρχαν.

Ο χειρότερος όλων στο πεδίο της μάχης ο Δράμαλης.

Αυτός, αν και γεννήθηκε σε Ελληνική πόλη, ήταν Τούρκος.

Οι Τούρκοι της Αργολίδας, τι μίλαγαν;

Ο Αλή Πασάς ο Αργείτης, ο τελευταίος Μουχαβούζης του Ναυπλίου, ξέρουμε ότι μιλούσε άπταιστα Ελληνικά… :

α) με τον Φωτάκο τον Δεκέμβριο του 1822 συνομιλεί στα Ελληνικά, χωρίς διερμηνέα,

β) Όταν προεπαναστατικά έκτισε, ιδίοις εξόδοις, το εκκλησάκι του Αγίου Βασιλείου στο Άργος (αυτό που σώζεται στην άκρη του νεκροταφείου) τον προσφώνησε εκ μέρους των Χριστιανών ο Περρούκας και φέρετε να ακούει τα κολακευτικά λόγια στα Ελληνικά.

Προφανώς μιλούσε Τούρκικα, ως την επίσημη γλώσσα της διοίκησης, αλλά και Ελληνικά.

Ο Γιουσούφ Τσαπάρης, αυτός ο φοβερός Τούρκος του Ναυπλίου που πήγε με ένα βαρκάκι από το Ανάπλι στα Χανιά για να ζητήσει βοήθεια μιλούσε ελληνικά,(οι διαπραγματεύσεις που έκανε με τον Ν. Πονηρόπουλο ήταν στα Ελληνικά και επέστρεψε επί Καποδίστρια ως μεταφραστής παλαιών συμβολαίων).

Αυτός ίσως να ήξερε και να γράφει και να διαβάζει γιατί είχε και Ελληνική καταγωγή.

Λοιπόν, αντί να μεμψιμοιρούμε και να αμφιβάλουμε για τους επαναστάτες του 1821, ας ψάχνουμε λίγο παραπάνω την ιστορία.

Δεν βλάπτει.

Το αρχικό κείμενο αναρτήθηκε από τον Τόλη Κοϊνη στις ΑΡΓΟΛΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ,σήμερα το κοινοποιώ συμπληρωμένο .