ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 40 ΚΑΙ Ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΤΟΥ 2010-15.

Του Μάνδαλου Παναγιώτη. e-mail: panosmandalos@yahoo.gr

       Ήταν η ηρωική μέρα, της 28^ης Οκτωβρίου του 1940, το «ΟΧΙ» που εκστόμισε ο Μεταξάς εναντίον του Μουσολίνι, που αν και ομοϊδεάτης του, ζήτησε να κυριέψει την Ελλάδα. Ο ξένος πρέσβης έφευγε με τα πόδια κάτω από τα σκέλια, αν και φίλος προσωπικός του τότε πρωθυπουργού και ιδρυτή του ΙΚΑ και σε λίγες ώρες μετά εγκατέλειπε την Ελλάδα, αφού ξεσπούσε η εισβολή των φασιστικών Ιταλικών στρατευμάτων στο μέτωπο της Ηπείρου. Ο λαός, ένα με την ηγεσία, αριστεροί και δεξιοί, επέμειναν και πολλοί θυσιάστηκαν για την μεγάλη ιδέα που λέγεται «ΕΛΛΑΣ» που είναι συνώνυμο της «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ», την γη τους, την ιστορία του τόπου τους και των προγόνων τους. 

           Εκεί λοιπόν με καρτερία και ηρωισμό αντιμετώπισαν σαν ένας άλλος Λεωνίδας, στις καινούργιες Θερμοπύλες, τον υπεράριθμο και αρτιότερα εξοπλισμένο στρατό του Μουσολίνι, οι λίγοι και λιγότερο τεχνολογικά εξοπλισμένοι Έλληνες. Βέβαια ο Μουσολίνι δεν υπολόγισε στο κουράγιο και την ανδρεία των Ελλήνων καθώς και τα δύσβατα και ορεινά μέρη που θα άρχιζε ο πόλεμος. Επίσης ότι η Ελλάδα τον καιρό εκείνο διέθετε μια από τις καλύτερα εκπαιδευμένες μονάδες ορεινού πολέμου. Το αποτέλεσμα, η ήτα και η υποχώρηση του, που εκτός των άλλων ανέτρεψαν την ροή του πολέμου, υποχρεώνοντας τον Χίτλερ σε κάθοδο στα Βαλκάνια τον Απρίλιο και φυσικά το χάσιμο χρόνου στο ανατολικό μέτωπο με αποτέλεσμα να τον βρει ο πολικός χειμώνας στην μάχη με τους Ρώσους και να χάσει στο τέλος τον πόλεμο. Ένα άλλο γεγονός είναι ότι στην Κρήτη έχασε το καλύτερο τάγμα του, αυτό των αλεξιπτωτιστών που ποτέ δεν ξαναεπιχείρησε και φυσικά η Πύρρειος νίκη του, ήταν και μοιραία.

          Το φασιστικό καθεστώς, αυτό του Ι. Μεταξά, σε πολλά έμοιαζε με αυτό του Μπενίτο Μουσολίνι. Η φιλία δε, των δύο ανδρών ήτανε γνωστή, όπως και αυτή με τον ομοϊδεάτη Ιταλό πρέσβη στην Αθήνα. Εξ άλλου υπήρχαν στολές, μαυροχιτώνων και πολλοί μαθητές ήτανε γραμμένοι στην λεγομένη Ε.Ο.Ν. Οι αντικαθεστωτικοί δεν τα περνούσαν και πολύ καλά αφού στα κρατητήρια, το ρετσινόλαδο έρεε άφθονο και ….δωρεάν.

          Ο Ι. Μεταξάς ήτανε αξιωματικός του Ελληνικού στρατού, βασιλόφρων, αλλά μετά τα γεγονότα του εθνικού διχασμού 1914-1917, εξορίστηκε στην Κορσική.

Με την επιστροφή του, ίδρυσε το κόμμα των Ελευθεροφρόνων και πήρε μικρά ποσοστά στις εκλογές. Μετά από διάφορες συγκυρίες και αφού είχε πεθάνει ο πρωθυπουργός, ο Κ. Δεμερτζής διορίστηκε πρωθυπουργός της Ελλάδος σαν αντιπρόεδρος του κόμματος, υπό τον Δεμερτζή. Την 4^η Αυγούστου του 1936, με το κίνημα, επέβαλε δικτατορικό καθεστώς, με χαιρετισμό φασιστικό.

Βέβαια το δικτατορικό καθεστώς είχε τον ίδιο χαιρετισμό με αυτόν του Χίτλερ και του Μουσολίνι, είχε την ΕΟΝ, όπως οι μελανοχιτώνες στην Ιταλία, εδώ φορούσαν μπλε, αλλά δεν ήταν το ίδιο. Οι αστυνομικές αρχές τάχθηκαν και καταδίωξαν του κουμουνιστές, χωρίς όμως στρατόπεδα συγκεντρώσεως που έφερναν την εξόντωση τους, ενώ δεν πείραξε τον Εβραϊκό ή αθίγγανο πληθυσμό της Ελλάδος.

          Ο δικτάτορας αυτός εξ άλλου, ήταν ο πρώτος που θέσπισε εργατική νομοθεσία και υποχρέωσε τους εργοδότες σε κατώτερο εθνικό μισθό και το όχι ανεξέλεγκτο σύστημα όπως υπήρχε, που φυσικά επέφερε πείνα και εξαθλίωση.

Ήταν ιδρυτής του ΙΚΑ και εφάρμοσε για πρώτη φορά την υποχρεωτική ασφάλιση και σύνταξη, ανύπαρκτα μέχρι εκείνη την εποχή που ήτανε όνειρο θερινής νυκτός και έπρεπε να δουλεύεις και μετά θάνατον.

         Στον αγροτικό τομέα εφάρμοσε σύστημα αναδιοργάνωσης των καλλιεργειών ενώ δόθηκαν προνόμια και χρήματα στους αγρότες για να παράγουν με σύγχρονες για την εποχή μεθόδους. Η ανάπτυξη άρχισε να φαίνεται και φυσικά απόκτησε πολλούς οπαδούς.

Όταν λοιπόν σε αυτόν τον δικτάτορα, το φίλο καθεστώς της Ιταλίας, ήθελε να προσαρτήσει την Ελλάδα στον άξονα, αυτός με βαριά καρδιά αντέτεινε το «όχι». Δεν σημαίνει ότι η φιλία και ο κοινός παράγοντας θα έβαζε σε κρίση την εθνική κυριαρχία και το ξεπούλημα της χώρας. Και φυσικά έγινε ο εθνικός ήρωας του «όχι» εναντίον του φασισμού. Του «όχι» στην καταπάτηση της εθνικής κυριαρχίας και της υπόληψης του λαού. Αυτή ήρθε βέβαια με την υποδούλωση της χώρας από τα ναζιστικά στρατεύματα, αλλά ηρωικά και με μεγάλη αντίσταση και παρά την μεγαλειώδη νίκη εναντίον του Μουσολίνι. Ο φασίστας λοιπόν Μεταξάς, είχε την τόλμη να πει «όχι» στον φασισμό της απολυταρχίας της Ευρώπης από τον ναζιστικοφασιστικό κλοιό και φυσικά η καθυστέρηση των στρατευμάτων του άξονα στην Βαλκανική απόφεραν την μοιραία εξόντωση του, από τον πολικό χειμώνα που τους βρήκε στην Σοβιετική Ένωση, ενώ το καλύτερο σώμα τους αυτό των αλεξιπτωτιστών έπαθε πανωλεθρία στην μάχη της Κρήτης και ποτέ δεν ξαναεπιχείρησε, δίνοντας έτσι μια Πύρρειο νίκη στον κατακτητή και αλλόφρονα Χίτλερ. Και φυσικά, ό ίδιος ο Χίτλερ εξήρε τον ηρωισμό των Ελλήνων, στην μάχη αυτή και δεν κράτησε κανέναν στρατιώτη αιχμάλωτο, ως αιχμάλωτο πολέμου.

         Στις μέρες μας η καγκελάριος της Γερμανίας δεν χρειάστηκε ούτε να απωλέσει, αλλά ούτε να αποστείλει τον στρατό της ούτε να κάνει εκστρατεία αλλά ούτε και να ζοριστεί για να έρθει να κάνει την βόλτα της στην Αθήνα που δεινοπαθεί όπως και δεν χρειάστηκε να βάλει καμία σημαία στην Ακρόπολη για να μπορεί να την κατεβάσει κανένας, αλλά άφησε την ίδια την Ελληνική για να μαρτυράει την κατάντια μας. Στην Ακρόπολη δεν κυματίζει η σβάστικα αλλά μια τραυματισμένη σημαία που αντιπροσωπεύει ένα τραυματισμένο έθνος. Η σημαία των αγώνων και της ελευθερίας κυματίζει τραυματισμένη από τους διάφορους Εφιάλτες που ανοίγουν συνεχώς κερκόρπορτες και χωρίς ήθος ξεπουλάνε το κάθε τι Ελληνικό.

Οι φωνές αντίστασης λίγες. Ο κόσμος δέχεται τας άνωθεν εντολές, χωρίς μεγάλη διαμαρτυρία. Βέβαια, είχαμε την μεγάλη ανατροπή. Σε βάρος όλων των προβλέψεων, ο λαός αντέτεινε πάλι το «όχι» στην νέα Γερμανική λαίλαπα .. και ασυδοσία, στην επέλαση των νεοναζί. Και σε αντίθεση με όσα όλα τα ξεπουλημένα κεντροαθηναϊκά λεγόμενα …ίσως Ελληνικά ΜΜΕ…προέβλεπαν ….. αντέτειναν το «όχι». Παρά τα capital control…και ότι σήμαινε αυτό για τον κόσμο ..είπαν όχι….δεν θα περάσετε και ας πεινάσουμε. Και τότε…οι Γερμανοί είχαν υποσχεθεί εκτελέσεις, για όλους του δημοσίους υπαλλήλους που θα απεργήσουν…αλλά αυτοί απάντησαν με μια πανελλαδική ολική απεργία το ΄43. Με κίνδυνο, την ίδια την ζωή τους. Και φυσικά πολλοί παλιοί πολιτικοί του διεφθαρμένου 35 χρονου, πολιτικού συστήματος φώναζαν ….Γερά Γερούν..και μην τους αφήστε τους Έλληνες να πάρουν ανάσα….και ήτανε….Έλληνες….Και όμως τότε φορούσαν κουκούλα…γιατί ντρεπότανε ..σήμερα βγαίνουν και στα όμορα κανάλια τους…και το βρωντοφωνάζουν….Τους καίει, γιατί τους είπανε δωσίλογους και Γερμανοτσολιάδες….και όμως…οι δωσίλογοι είπαμε φορούσανε κουκούλα…..γιατί ντρεπότανε αυτοί…ούτε αυτό. Οι Γερμανοτσολιάδες είχανε Γερμανό κατακτητή και την λόγχη στο κεφάλι, ενώ αυτοί ξεπουλήσανε….χωρίς λόγχες στο κεφάλι τους μια ολόκληρη χώρα.

          Έβλεπα συνέντευξη…ενός από αυτούς….διαπίστωσε ..μόνος του ότι ήτανε ατύχημα …η γέννηση του…..και φυσικά εμείς το ξέραμε….αλλά αυτός το κατάλαβε μετά. Είπε ότι έχει το καλύτερο βιογραφικό Έλληνα πολίτη. Δεν έβαλε, όμως στο βιογραφικό του ότι αυτός και το σόι του, είναι υπεύθυνο, για την κατάντια της χώρας που διοικούσε με τον συρφετό τους και φυσικά ..έπρεπε να γράψει… είμαι υπεύθυνος για την διάλυση της χώρας μου και την καταστροφή του λαού μου. Θεέ μου πόση αλαζονεία και ηλιθιότητα ….να διασπαθίζεις …ότι απλά ..είσαι ηλίθιος…αλλά να διεκδικείς την πρωθυπουργία. Αυτός που έβλεπε παντού άχρηστους υπαλλήλους, άχρηστο λαό….και αυτός ήτανε… απλά….ο χρήσιμος ..της υπόθεσης ή ίσως ο μόνος άχρηστος. Άλλος εθνικιστής….που σήμερα είναι μνημονικότερος ..του μνημονίου …. Και υπερήφανος για το ξεπούλημα ενός λαού. Δεν μιλάμε για ένα άλλο ολόκληρο κόμμα ..που απλά είναι υποχείριο ….και δημιούργημα της διαφθοράς. Ώ, Θεοί του Ολύμπου ..και ότι άλλο υπάρχει…αν υπάρχει….εξαφανίσατε ..λίγο τα μολυσματικά μυαλά ορισμένων ανθρώπων…..που μολύνουν την παραμικρή ..διανοητική υπόσταση. Όσο για το κόμμα της απόλυτης διαφθοράς και της κατάντιας της Ελλάδος… δυστυχώς ..αν και έπρεπε να σβηστεί…από την ιστορία και ας κυβέρνησε 35 χρόνια…αυτό δυστυχώς …ακόμα υπάρχει..

Σήμερα λοιπόν στην μέρα της Ελλάδος, την μέρα της ελευθερίας, την μέρα της υπερηφάνειας…ας ορθώσουμε το κεφάλι ψηλά……και ας πούμε…. «χαίρε ..ώ χαίρε Ελευθέριά»…