Posted on Οκτωβρίου 19, 2016 by kosmaser
Τα ¨γεράματα¨ θεωρούνται βάσανο,
....ο κόσμος μοιάζει να αδιαφορεί για τους ηλικιωμενους..
(«κανείς δεν θυμάται ότι υπάρχω»,
έλεγε 85χρονη)
και οι ίδιοι ,πιστεύεται ότι αδιαφορούν για τον κόσμο,
βυθισμένοι στη μοναξιά τους.
Το γήρας περιγράφεται ως φάση εκφυλισμού, ως η κατιούσα στην καμπύλη της ζωής,
οι ηλικιωμένοι ως ενσάρκωση της κόπωσης,
μη ικανοί για.. ουτοπίες
όλο και σπανιότερα αποζητείται η πείρα τους.
Ο χρόνος στον οποίο ζει ο ηλικιωμένος, θεωρείται ότι είναι το παρελθόν.
Ο χρόνος του μέλλοντος είναι πολύ λίγος,
το αύριο δεν τους ανήκει,
είναι η περιρρέουσα αντίληψη.
Αν όμως κουβεντιάσει κανείς με έναν ηλικιωμένο, θα ανακαλύψει πως κάθε άλλο παρά νιώθει ότι πλησιάζει στο τέλος της διαδρομής,
αντίθετα συνήθως κατατρύχεται από το συναίσθημα ότι δεν πρόλαβε να κάνει πολλά,
δεν κατάφερε να «κλείσει» υποθέσεις,
ότι θα μπορούσε να επιχειρήσει ακόμη αρκετά (μόνο η φυσική αδυναμία είναι εκείνη που
σταδιακά τον πείθει να παραιτηθεί από τη σκέψη της ολοκλήρωσης).
Οι ιδέες του παραμένουν άφθαρτες, η απλή σοφία του μια ώθηση που αφυπνίζει.
Χωρίς ηλικιωμένους, δηλαδή χωρίς το χθες, που είναι η βάση του αύριο,
δεν υφίσταται ο κύκλος της ζωής, άρα η δυναμική της νέας αρχής…
Μια προγραμματισμένη βόλτα, σ ένα απ τα μεγάλα νοσοκομεία, θα είναι σοκ, γι αυτόν που βιώνει το δώρο της, έστω και σχετικής, υγείας..
Δεν θα πιστεύει στα μάτια του…
Ανθρώπινο δυναμικό, απο νέους, παιδιά, μεχρι ηλικιωμένους στο τελευταιο στάδιο της..ψυχικής εξαθλίωσης,
να περιμένουν με υπομονή κάποιο λόγο παρηγοριάς, απ όπου μπορεί να τους έλθει..
Οχι δεν φταίει το άθλιο σύστημα υγείας, που αν το δεί κανείς με τη σωστή προοπτική δεν είναι και τόσο για πέταμα..
Κι αυτό γιατί..Υπάρχουν γιατροί και νοσηλευτές που προσφέρουν τη ζωή τους,
όπως και κάθε είδους βοήθεια, όμως δεν ακούγονται, μια κι οι άρρωστοι έχουν μάθει το δικό τους τρόπο,
μη δεχόμενοι υποδείξεις..
Ημουν αυτήκοος μάρτυς στις ξεκάθαρες υποδείξεις του Ζάχου σ ένα 68χρονο υπέρβαρο με διαβήτη και Χ.Α.Π…
που αφού του μιλησε για αρκετή ώρα γύρω απ την κατάστασή του, δίνοντας του και πλήρεις οδηγίες, μαζί με ένα διαιτολόγιο,
κατέληξε πως με κλάσμα εξώθησης 23, αν δεν χάσει, με τη δίαιτα και προσπάθεια απο μέρους του 10 κιλά μεσα σε τρεις μήνες,
θάχει οξύτατο πρόβλημα..
Η απάντηση που πήρε ήταν: Προτιμώ να πεθάνω χορτάτος..
Ομως απ την άλλη μεριά υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι.. ιδίως μεγάλης ηλικίας, που συχνά παρουσιάζουν μία δεύτερη νεότητα
και δραστηριοποίηση σε πολλούς τομείς ενδιαφερόντων..
Δεν είναι μόνο η οικογένεια..Η Ελένη μου…Ο Παναγιώτης μου..
Δεν είναι ¨μου¨ δικός μου..Είναι δικός Του…δική Του…Δώρο Του..
Δεν Είμαστε Μόνο Γονείς,όσοι είμαστε,αλλά είμαστε και άνθρωποι
και ή ύπαρξη μόνο υποχρεώσεων είναι αναπόφευκτο να οδηγήσει σε μία ψυχική κούραση και αίσθηση πρόωρου γήρατος.
Ο απολογισμός μιας ζωής η οποία αφιερώθηκε αποκλειστικά στη φροντίδα των άλλων φέρνει συνήθως θλίψη.
Γιορτές και επέτειοι μπορούν να μας βοηθήσουν σε μία συμβολική αφετηρία για αλλαγές στη ζωή μας.
Αν νιώθουμε αδύναμοι, λέγοντας σιγά μην αλλάξει κάτι, αυτό είναι ένα σημάδι μελαγχολίας,
την οποία πρέπει να παραδεχτούμε στον εαυτό μας έγκαιρα.
Σε κάποιες περιπτώσεις πάντως, αυτή η έλλειψη ικανοποίησης από τη ζωή μπορεί να οδηγήσει σε..κουτές χειρουργικές επεμβάσεις
οι οποίες προσπαθούν να σταματήσουν τον χρόνο, δεν μπορούν όμως να ανανεώσουν τον εσωτερικό μας εαυτό,
ούτε να αλλάξουν τις καταστάσεις που πραγματικά μας κάνουν να νιώθουμε κουρασμένοι και γερασμένοι στη ζωή μας.
Η αίσθηση είναι ότι ο χρόνος περνά πολύ γρήγορα.
Πόσο συχνά έχουμε πει τη φράση ‘αλήθεια, πώς πέρασε έτσι η ώρα’;
Νιώθουμε μάλιστα σαν να έχουμε μια απώλεια της αίσθησης του χρόνου, π.χ δεν ξέρουμε και δεν μας ενδιαφέρει τι ημερομηνία έχουμε, απλά ζούμε, από τη μία μέρα στην άλλη.
Το οξύ και παρατεταμένο άγχος της επιβίωσης, σταδιακά οδηγεί όλο και περισσότερους ανθρώπους σε μελαγχολία ή κατάθλιψη.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η συναισθηματική μας διάθεση προκύπτει από τις σκέψεις που κάνουμε.
Η απόσυρση και το κλείσιμο στο σπίτι, λόγω περικοπών αυξάνουν την καταθλιπτική διάθεση και το άγχος και απειλούν την υγεία μας.
Η κατάθλιψη φέρνει απόσυρση και σταδιακή παραίτηση από τη ζωή, εκφράζει τον θυμό για την κατάστασή μας ενάντια στον ίδιο μας τον εαυτό.
Τι είναι αυτό όμως που καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο άλλοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τη ζωή τους,
αισιόδοξα και με δυναμισμό, και άλλοι είτε με φόβο, είτε απαισιόδοξα ή και παθητικά;
Πρόκειται για αυτό που ονομάζουμε προσωπικότητα.
Η έννοια της προσωπικότητας όμως στην ψυχολογία, είναι κάπως διαφορετική από αυτήν που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητα.
Πρόκειται για ένα σύνολο τρόπων με τον οποίο, έχουμε μάθει, από πολύ μικρή ηλικία,
να αντιδρούμε απέναντι σε καταστάσεις που μοιάζουν με καταστάσεις που αντιμετωπίσαμε στο παρελθόν.
Ο ψυχισμός μάς μαθαίνει και αποθηκεύει όχι μόνο γνώσεις, αλλά και συμπεριφορές των άλλων
ανθρώπων σε διάφορες καταστάσεις, πχ των γονιών μας, από την παιδική μας ηλικία.
Αυτά αποθηκεύονται από το νοητικό μας σύστημα,ως συγκεκριμένοι τρόποι σκέψης,
συγκεκριμένα νοητικά σχήματα, τα οποία μαθαίνουμε να χρησιμοποιούμε σε παρόμοιες καταστάσεις.
Οι άνθρωποι που έχουν μάθει Να Παραμελούν Την Φροντίδα Του Εαυτού Τους, και όχι να τη συνδυάζουν με τη φροντίδα των άλλων,
Βιώνουν Αναπόφευκτα Μία Ψυχική Κούραση, η οποία οδηγεί στην αίσθηση ότι έχουν γεράσει πρόωρα.
Οι άνθρωποι λοιπόν που νιώθουν ότι γερνούν, μπορούν να το αλλάξουν αυτό.
Δεν οφείλεται στα χρόνια που περνούν, και τα κεριά που θα σβήσουν σε μία τούρτα.
Είναι οι λογισμοί, που μας γερνουν, ή το αντίθετο μας ενισχύουν..
Υπάρχουν άνθρωποι που στην ηλικία των εβδομήντα ετών πηγαίνουν στο γυμναστήριο
και δείχνουν δέκα χρόνια νεότεροι…
και σωματικά, αλλά το σπουδαιότερο ψυχικά..Χαμογελούν…συνομιλούν…μεταφέρουν την πολύτιμη πείρα τους στους νεωτέρους, που τους ακούν έκπληκτοι..
Αν τους ρωτήσει κάποιος την ηλικία τους, τη λένε με χαμόγελο..χωρίς κόμπλεξ..για να εισπράξουν την απορία και το…
¨Δεν το πιστεύω¨…
Αλλωστε , είμαστε πλέον πεπεισμένοι οτι αυτή εδώ η ζωή δεν είναι το τέρμα..άρα μπορούμε να τη ζήσουμε με χαρά και προσμονή, χωρίς να τρέμουμε για την κάθε μέρα που περνα..
Μούλεγε κάποιος άγνωστος οτι φοβάται να κοιμηθή το βράδυ γιατί πιστευει οτι μπορει να μην..ξυπνήσει…..
Κλείνοντας, είναι τραγικό να τελειώνει κανείς τη ζωή του δολοφονημένος..
Πολλά μπορεί να πεί, να ζητήσει, να οργισθεί, να φωνάξει..
Τελικά αν το καλοσκεφθεί, θα βρεί εναν πανίσχυρο Νόμο να υφέρπει στις σχέσεις θύματος θύτη..
Είναι ο Πνευματικός Νόμος, απ τον οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς, όσο ισχυρές γνωριμίες κι αν διαθέτει..
Ενας μόνο μπορεί να απαλύνει τις συνέπειες αυτού του άτεγκτου Νόμου..
Να απαλύνει, όχι να καταργήσει..Οψόμεθα..
https://kosmaser.wordpress.com/2016/10/19
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου