Κάποιοι
οδοιπόροι καθώς βασανίζονταν μές την κάψα του καλοκαιριού μεσημεριάτικα, είδαν
έναν πλάτανο, και με ανακούφιση κάθισαν κάτω απο τη σκιά του, για να
ξεκουραστούν και να δροσιστούν.
Τότε,
σάν κοίταξαν κατα πάνω, είδαν τα φύλλα και τους καρπούς του πλάτανου, τους
ήρθαν σκέψεις και έπιασαν συζητούσαν πόσο άχρηστο δέντρο είναι ο πλάτανος:
«Βλέπεις, οι
καρποί του είναι εντελώς άχρηστοι, ούτε τα ζώα δέν τους τρώνε, ούτε τα πουλιά!»
«Και μήπως
κάνει κανένα ωραίο λουλούδι; ούτε! Ή μήπως μοσκοβολάει, ας πούμε σάν τα φύλλα
της καρυδιάς; ούτε!»
«Αλλα και το ξύλο του δέν είναι χρήσιμο: έχεις δεί να
φτιάχνουν έπιπλα ή εργαλεία απο ξύλο πλάτανου; ακόμη και για καυσόξυλο δέν
είναι και τόσο κατάλληλο.»
Λέγε
ο ένας, λέγε ο άλλος, έβγαζαν συμπέρασμα οτι το πιό άχρηστο απο όλα τα δέντρα
του κόσμου είναι το πλατάνι. Ώσπου πιά και το δέντρο αγανάκτησε και μίλησε με
ανθρώπινη φωνή:
"Καλά ρέ σείς, δέν ντρέπεστε; την ίδια ώρα που
κάθεστε στη σκιά μου και ανακουφίζεστε απο το ηλιόκαμα, δέν ντρέπεστε να
συζητάτε οτι είμαι άχρηστο δέντρο;"...
Ελεύθερη απόδοση. Ανδρέας Μελεζιάδης
***************************************************************
Ὁδοιπόροι καὶ πλάτανος
Ὁδοιπόροι θέρους ὥρᾳ περὶ
μεσημβρίαν ὑπὸ καύματος τρυχόμενοι, ὡς ἐθεάσαντο πλάτανον, ὑπὸ ταύτην
καταντήσαντες καὶ ἐν τῇ σκιᾷ κατακλιθέντες ἀνεπαύοντο.
Ἀναβλέψαντες δὲ εἰς τὴν πλάτανον ἔλεγον
πρὸς ἀλλήλους ὡς ἀνωφελές ἐστιν ἀνθρώποις τοῦτο ἄκαρπον τὸ δένδρον.
Ἡ δὲ ὑποτυχοῦσα ἔφη·
«Ὦ
ἀχάριστοι, ἔτι τῆς ἐξ ἐμοῦ εὐεργεσίας ἀπολαύοντες, ἀχρείαν με καὶ ἄκαρπον ἀποκαλεῖτε»....
Ο ΜΥΘΟΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΟΤΙ…
Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων
τινὲς ἀτυχεῖς εἰσιν ὡς καὶ εὐεργετοῦντες τοὺς πέλας ἐπὶ τῇ χρηστότητι ἀπιστεῖσθαι..
Επιμύθιο…Σκέψεις…
Υπάρχουν άνθρωποι που είναι άτυχοι, διότι δεν
αναγνωρίζεται η ευεργεσία την οποία πρόσφεραν σε κάποιους που είχαν ανάγκη.
Στη ζωή, οι άνθρωποι άλλοτε θυμούνται τη βοήθεια και
στήριξη που έλαβαν όταν την είχαν ανάγκη και άλλοτε όχι μόνο ξεχνούν αλλά και
λοιδορούν την πηγή που τους την πρόσφερε.
Κάθε άνθρωπος έχει θετικά και αρνητικά στοιχεία, την
επίδραση των οποίων στην καθημερινότητα, όταν τύχει, οφείλουμε να αξιολογούμε
αντικειμενικά πριν να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.
Η αχαριστία είναι αίσθημα και πράξη που υποδηλώνουν
χαρακτήρα αγνώμονα, αδιάφορο, σκληρόκαρδο και με αυξημένο υπερεγώ.
Προσφέροντας τη βοήθειά μας σε κάποιον που την έχει
ανάγκη, ας μην περιμένουμε πάντοτε αναγνώριση ή θετική ανταπόκριση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου