28 Φεβρουαρίου, 2017

Το Ράιχσταγκ στις Φλόγες: Μαλλον Ναζιστικη Προβοκατσια !

Το Ράιχσταγκ στις φλόγες: Τυχαίο γεγονός ή ναζιστική προβοκάτσια; ( 27 ΦΕΒ 1933 )

Το Ράιχσταγκ στις φλόγες: Τυχαίο γεγονός ή ναζιστική προβοκάτσια; ( 27 ΦΕΒ 1933 )
    Σαν σήμερα, το 1933, πυρπολήθηκε το γερμανικό κοινοβούλιο. 
Αν και είναι κοινός τόπος ότι οι ναζί εκμεταλλεύτηκαν το συμβάν για να καταλύσουν τη δημοκρατία, η απάντηση στο «ποιος έκαψε το Ράιχσταγκ» συνεχίζει να διχάζει τους ιστορικούς.
    Στις 27 Φεβρουαρίου του 1933, «κάποιος» έβαλε φωτιά στη γερμανική βουλή. Συγχρόνως, άναψε το φιτίλι ενός εφιάλτη που σήμανε το τέλος της Δημοκρατίας και την αντίστροφη μέτρηση προς το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Επίσης, πυροδότησε πολλούς ατομικούς εφιάλτες - κυριολεκτικά.
    Το 1934, ένας Γερμανός γιατρός αφηγείται το όνειρό του στη δημοσιογράφο Σαρλόττε Μπέραντ:
    «Δεν είχα άλλους πελάτες και μόλις είχα ξαπλώσει στον καναπέ να χαλαρώσω(…), όταν ξαφνικά οι τοίχοι του δωματίου μου και ύστερα το διαμέρισμά μου εξαφανίστηκαν. Κοίταξα γύρω μου και ανακάλυψα ότι, όσο έφτανε το μάτι μου, κανένα διαμέρισμα δεν είχε τοίχους. Τότε άκουσα ένα μεγάφωνο να ηχεί: “Σύμφωνα με το διάταγμα της 17ης τρέχοντος μηνός για την Κατάργηση των Τοίχων”…»
        Είναι ένα δείγμα του πόσο ασφυκτικός γινόταν ο έλεγχος του ναζιστικού καθεστώτος ακόμη και στην πιο ιδιωτική σφαίρα της ζωής των πολιτών. Πριν δολοφονήσουν τον ύπνο, οι ναζί είχαν καταλύσει τις περισσότερες πολιτικές ελευθερίες με αυτό που έμεινε γνωστό ως «Διάταγμα της φωτιάς του Ράιχσταγκ» και ουσιαστικά ήταν το νομικό θεμέλιο του Τρίτου Ράιχ. Εκδόθηκε την επόμενη μέρα της πυρκαγιάς από τον πρόεδρο Χίντενμπουργκ ύστερα από απαίτηση του Χίτλερ, ο οποίος είχε ήδη αναλάβει καγκελάριος, από το Γενάρη του 1933.
    Ο εμπρησμός ήταν ό,τι ακριβώς ζητούσε ο Φύρερ για να βάλει στο γύψο τους Γερμανούς. Την ώρα της πυρκαγιάς, ο ίδιος δειπνούσε με τον Γκέμπελς. Με τις φλόγες ακόμη να μαίνονται, οι δύο τους έφτασαν στο φλεγόμενο Ράιχσταγκ, όπου συνάντησαν τον Γκέρινγκ (υπουργό εσωτερικών και «υπαρχηγό» του Χίτλερ), μαινόμενο εναντίον των κομμουνιστών.
 Σύμφωνα με το δημοσιογράφο Σέφτον Ντέλμερ που ήταν παρών στη σκηνή, ο Χίτλερ δεν έκρυβε τον ενθουσιασμό του: «Ο Θεός να δώσει αυτό να είναι έργο των κομμουνιστών! Βρίσκεσαι μάρτυρας στην έναρξη μιας σπουδαίας νέας εποχής, χερ Ντέλμερ. Αυτή η φωτιά είναι μόνον η αρχή».

    Λίγο μετά, ο Χίτλερ πληροφορήθηκε ότι η αστυνομία είχε συλλάβει ως αυτουργό του εμπρησμού έναν φτωχοδιάβολο, τον Ολλανδό Μαρίνους Βαν ντερ Λούμπε. Πάνω του βρέθηκαν ένα διαβατήριο και η κομματική ταυτότητα του κομμουνιστικού κόμματος. Αυτά αρκούσαν για να εκραγεί ο Χίτλερ, φωνάζοντας ότι κάθε κομμουνιστής πρέπει να πεθάνει και κάθε «συμπαθών», συμπεριλαμβανομένων των σοσιαλδημοκρατών, να φυλακιστεί
Ύστερα από αυτή τη μίνι παράσταση, έφυγε για τα γραφεία της εφημερίδας που ήλεγχε και, μαζί με τον Γκέμπελς, ετοίμασαν ένα φύλλο που περιέγραφε με κάθε λεπτομέρεια το δήθεν κομμουνιστικό σχέδιο που περιελάμβανε τη βίαιη κατάληψη του Βερολίνου. Σύμφωνα με το σχέδιο, ο εμπρησμός του Ράιχσταγκ θα έδινε σήμα στους οπλισμένους κομμουνιστές για μια σειρά τρομοκρατικών επιθέσεων σε ολόκληρη τη Γερμανία. «Ο κομμουνιστικός ξεσηκωμός θα οδηγούσε στην καταστροφή του πολιτισμού, όπως έχει γίνει και στη Ρωσία», έγραφαν την επομένη τα ναζιστικά φύλλα.
    Αμέσως ξεκίνησαν μαζικές συλλήψεις, όχι μόνο των ηγετών και των αντιπροσώπων των κομμουνιστών στο κοινοβούλιο, αλλά και σοσιαλδημοκρατών, αριστερών διανοούμενων και συνδικαλιστών. Την πρώτη κιόλας νύχτα μετά τη φωτιά, περίπου 1.500 άνθρωποι προσήχθησαν στις εγκαταστάσεις των ταγμάτων εφόδου και κακοποιήθηκαν.
 Πολλοί από τους «εχθρούς του κράτους» που συνελήφθησαν εκείνες τις ημέρες θα είχαν αργότερα την «τιμή» να εγκαινιάσουν τα πρώτα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Ράιχ.

    Η επινόηση της κομμουνιστικής απειλής από τους Ναζί ήταν ιδιαίτερα χρήσιμη γιατί μπορούσαν να την επικαλεστούν για να συντρίψουν οποιονδήποτε εναντιωνόταν στο καθεστώς. 
Με το «Διάταγμα της φωτιάς του Ράιχσταγκ» μπήκε τέλος στην ελευθερία του Tύπου, της έκφρασης και στο δικαίωμα του συνέρχεσθαι. Το κομμουνιστικό κόμμα τέθηκε εκτός κοινοβουλίου, στις επόμενες εκλογές οι Εθνικοσοσιαλιστές κατέλαβαν την πλειοψηφία και λίγο αργότερα τροποποίησαν το Σύνταγμα μετατρέποντας πρακτικά την εξουσία τους σε απολυταρχική. 
    Ακόμη και σήμερα, κανείς δεν είναι απόλυτα σίγουρος για το ποιος έκαψε το Ράιχσταγκ. Το ερώτημα δεν είναι αστυνομικού χαρακτήρα. Έχει σημασία γιατί ουσιαστικά ψάχνει απάντηση σε ένα σημαντικότερο ζήτημα: Αν το τέλος της Δημοκρατίας ήταν μια μεθοδικά σχεδιασμένη ναζιστική προβοκάτσια ή αν προέκυψε εκείνη τη στιγμή από ένα συγκυριακό συμβάν.
       Ο Βαν ντερ Λούμπε, στο μητρώο του οποίου υπήρχαν κι άλλες καταδίκες για εμπρησμό, ομολόγησε ότι αυτός έβαλε τη φωτιά. Όμως η ομολογία του ήταν αποτέλεσμα βασανιστηρίων ή μήπως ήταν ένας αφελής συνεργάτης των ναζί, όπως υποστήριζε η απέναντι πλευρά; Όπως και να έχει, ήταν ο αποδιοπομπαίος τράγος. Στη δίκη που άρχισε το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου στη Λειψία, μαζί με τον Ολλανδό βρέθηκαν στο εδώλιο άλλοι 4 κομμουνιστές, μεταξύ των οποίων ο Γκεόργκι Δημητρόφ, μετέπειτα γραμματέας της Τρίτης Κομμουνιστικής Διεθνούς και ο πρώτος κομμουνιστής ηγέτης της Βουλγαρίας. Όλοι τους είχαν ισχυρό άλλοθι, ενώ ο Δημητρόφ απέδειξε την αθωότητά του στη διάρκεια της διαδικασίας, φέρνοντας σε δύσκολη θέση τον Γκέρινγκ που κατέθετε ως μάρτυρας. Η δίκη τελείωσε με αθωωτική απόφαση για τους κατηγορούμενους, εκτός του Βαν ντερ Λούμπε που καταδικάστηκε σε θάνατο και καρατομήθηκε το Γενάρη του 1934.
    Ο κόσμος εκτός Γερμανίας είχε αρχικά  την πεποίθηση ότι ο Βαν ντερ Λούμπε ήταν όργανο -και θύμα- σε μια καλοστημένη προβοκάτσια των ναζί με ηθικό αυτουργό τον Γκέρινγκ, η κατοικία του οποίου επικοινωνούσε με το Ράιχσταγκ μέσω ενός υπογείου τούνελ. Η δίοδος αυτή φέρεται να χρησιμοποιήθηκε το βράδυ του εμπρησμού από άνδρες των ταγμάτων εφόδου, οι οποίοι πέρασαν στο εσωτερικό του κοινοβουλίου και «βοήθησαν» τον Ολλανδό, καταβρέχοντας το χώρο με βενζίνη.
    Στα χρόνια του ψυχρού πολέμου, η εκδοχή αυτή άρχισε να αμφισβητείται και, το 1960, το Der Spiegel δημοσίευσε την έρευνα ενός part time ιστορικού, του Φριτς Τομπίας, ο οποίος αποφαινόταν πως ο Βαν ντερ Λούμπε ήταν ένας πυρομανής που έδρασε αυτοβούλως. Πολλοί έγκριτοι ιστορικοί συμμερίστηκαν αυτή την άποψη, νεότερες ερευνητικές απόπειρες όμως υπέδειξαν ότι ο Τομπίας -με προηγούμενη θητεία σε μυστικές υπηρεσίες- ήταν εντεταλμένος να ξεπλύνει τη ναζιστική εμπλοκή στην υπόθεση, καθώς πολλοί ναζί εξακολουθούσαν να διατηρούν θέσεις εξουσίας και ισχύος στη μεταπολεμική Γερμανία.

    Το 2001, τεσσερεις(4) ιστορικοί, έχοντας μελετήσει 50.000 σελίδες εγγράφων που προήλθαν από σοβιετικά και ανατολικογερμανικά αρχεία, υποστήριξαν ότι ο Adolf Rall, στέλεχος των ταγμάτων εφόδου που βρέθηκε δολοφονημένος το Νοέμβριο του 1933, είχε καταθέσει ότι ήταν ανάμεσα στους άνδρες που δέχθηκαν εντολή να περάσουν στο Ράιχσταγκ μέσω του τούνελ και να προετοιμάσουν την πυρπόλησή του.
    Στο συμπέρασμα ότι οι ναζί δεν εκμεταλλεύτηκαν απλώς αλλά οργάνωσαν την καταστροφή του Ράιχσταγκ κατέληξε πρόσφατα και ο ιστορικός Μπέντζαμιν Χετ, ερευνώντας τη σχέση του Τομπίας με πρώην στελέχη του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος και παραθέτοντας εκτιμήσεις ειδικών, σύμφωνα με τις οποίες θα ήταν αδύνατο ένας μόνον άνθρωπος, χωρίς κατάλληλα μέσα, να κάψει τόσο γρήγορα αυτό το μεγάλο κτίριο.
    Οι συγγενείς του Βαν ντερ Λούμπε προσπαθούσαν για πολλά χρόνια να πετύχουν αναψηλάφηση της υπόθεσης. 
Εν τέλει, το 2008, γερμανικό δικαστήριο εξέδωσε μια συμβολική αθωωτική απόφαση, με βάση  νόμο του 1998 που προέβλεπε ότι όσοι καταδικαστήκαν εκείνη την περίοδο μπορούσαν να αιτηθούν την αθώωσή τους, με το σκεπτικό ότι η ναζιστική νομοθεσία ήταν αντίθετη με βασικές αρχές του δικαίου.

27 Φεβρουαρίου, 2017

Δύο τύποι πονοκεφάλου που μάλλον αγνοείτε

Δύο τύποι πονοκεφάλου που μάλλον αγνοείτε

Δύο τύποι πονοκεφάλου που μάλλον αγνοείτε

Υπάρχουν δεκάδες είδη πονοκεφάλων και κάποια είναι αρκετά σπάνια.
Γι’ αυτό και οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι κάθε τύπος πονοκεφάλου είναι μια ξεχωριστή περίπτωση, που απαιτεί το πλήρες ιστορικό του ασθενούς για να εντοπιστεί.
Όσο περισσότερα χαρακτηριστικά δώσει κάποιος για την κεφαλαλγία του, τόσο πιο αξιόπιστη μπορεί να είναι η διάγνωση, άρα και η αντιμετώπισή της.
Δείτε δύο άγνωστα στους περισσότερους είδη πονοκεφάλων...
Πονοκέφαλος λόγω υπερβολικής προσπάθειας
Αυτός ο πονοκέφαλος συμβαίνει λίγα λεπτά μετά από έντονη σωματική προσπάθεια, όπως η γυμναστική, το σεξ, ένα δυνατό φτάρνισμα ή το έντονο γέλιο.
Η πίεση του εγκεφαλονωτιαίου υγρού στον εγκέφαλο αυξάνεται απότομα, με αποτέλεσμα να προκαλείται πονοκέφαλος, ο οποίος τις περισσότερες φορές υποχωρεί σε λίγα λεπτά.
Σπανιότερα ο πόνος μπορεί να οφείλεται σε πρόβλημα των αιμοφόρων αγγείων. 
Πονοκέφαλος λόγω υπέρτασης
Πολλοί άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι τους έχει... ανέβει η πίεση λόγω του έντονου πονοκέφαλου που αισθάνονται. Η υψηλή αρτηριακή πίεση περιορίζει τη ροή του αίματος στον εγκέφαλο και έτσι προκαλείται πονοκέφαλος. Αυτός ο τύπος πονοκέφαλου είναι συνήθως χειρότερος το πρωί και υποχωρεί στη διάρκεια της ημέρας. Είναι λοιπόν σημαντικό να ελέγχετε την αρτηριακή σας πίεση και να τη διατηρείτε σε φυσιολογικές τιμές.

Ο ''Εσπερινός της Συγγνώμης'' στον Ι.Ν Οσίου Νίκωνος Σπάρτης

Ο ''Εσπερινός της Συγγνώμης'' στον Ι.Ν Οσίου Νίκωνος Σπάρτης

 http://www.immspartis.gr/wp-content/uploads/2017/02/0133.jpg


Με τον A΄ Κατανυκτικό Εσπερινό, που καλείται και «Εσπερινός της Συγγνώμης», ξεκίνησε το απόγευμα της Κυριακής 26 Φεβρουαρίου 2017 για την Ορθόδοξη Εκκλησία μας η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Στη Σπάρτη ο ''Εσπερινός της Συγγνώμης'' τελέσθηκε στον Ι.Ν Οσίου Νίκωνος χοροστατούντος του Παναγιωτατου  Μητροπολίτη μας κ. Ευσταθίου. Κατά τη διάρκεια του Εσπερινού συμπροσευχήθηκαν αρκετοί κληρικοί και πλήθος πιστών.
Ο σεπτός Ποιμενάρχης μας στο κήρυγμά του, με χαρακτηριστική γλαφυρότητα, μίλησε για την αξία της συγγνώμης τονίζοντας ότι θα καταφέρουμε να την δίνουμε με όλη μας την καρδιά όταν κατανοήσουμε ότι είμαστε παιδιά του Πανάγαθου Θεού, ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια μας και ότι μέσω της συγγνώμης κερδίζουμε ψυχική ειρήνη και γαλήνη. Επίσης επισήμανε ότι είναι αντιφατικό να ζητούμε συγχώρεση από τον Θεό για τα αμαρτήματά μας, ενώ την ίδια ώρα αρνούμαστε να συγχωρήσουμε τον συνάνθρωπό μας. Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο Παναγιωτατος ευχήθηκε η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή να αποτελέσει για όλους τους Χριστιανούς εφαλτήριο ψυχικής και πνευματικής αναγέννησης.
Μετά το πέρας της Ακολουθίας ο Παν. Μητροπολίτης μας κ. Ευστάθιος ζήτησε πρώτος συγγνώμη για τα όποια λάθη ή παραλείψεις του, ενώ παρείχε και τη δική του συγγνώμη σε κάθε συνάνθρωπο. Εν συνεχεία, ως είθισται, κληρικοί και πιστοί έδωσαν τον ασπασμό της συγγνώμης.
003 004 006 013 007 015 020 021 023 031 037 039

ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΤΟ ΗΞΕΡΕΣ ΣΙΓΟΥΡΑ ! ΓΙΑΤΙ ΤΡΩΜΕ ΛΑΓΑΝΑ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ;


Η λαγάνα πρωταγωνιστεί στο νηστίμο τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας. Ποιά, όμως, είναι η ιστορία της; Τί συμβολίζει;

Η λαγάνα, παρασκευάζεται χωρίς προζύμι, και έναν τέτοιο πρόχειρο άρτο χρησιμοποίησαν και οι Ισραηλίτες κατά τη νύχτα της Εξόδου τους από την Αίγυπτο υπό την αρχηγία του Μωυσή.

Έκτοτε επιβαλλόταν από το Μωσαϊκό Νόμο για όλες τις ημέρες της εορτής του Πάσχα, μέχρι που ο Χριστός στο τελευταίο του Πάσχα ευλόγησε τον ένζυμο άρτο.
Η ιστορία της λαγάνας διατρέχει όλη τη διατροφική παράδοση από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Ο Αριστοφάνης στις «Εκκλησιάζουσες» λέει «Λαγάνα πέττεται» δηλ .»Λαγάνες γίνονται». Ο δε Οράτιος στα κείμενά του αναφέρει τη λαγάνα ως «Το γλύκισμα των φτωχών».

Το έθιμο της λαγάνας παρέμεινε αναλλοίωτο ανά τους αιώνες και συνηθίζεται να παρασκευάζεται με μεράκι από τον αρτοποιό της γειτονιάς, τραγανή λαχταριστή και σουσαμένια και καταναλώνεται κατά την Καθαρά Δευτέρα, την Πρωτονήστιμη Δευτέρα της Σαρακοστής.


Η ονομασία της «Καθαρά» προήλθε από τη συνήθεια που είχαν οι νοικοκυρές το πρωί της ημέρας αυτής, να πλένουν με ζεστό νερό και στάχτη όλα τα μαγειρικά σκεύη, ως «ημέρα κάθαρσης». Στη συνέχεια τα κρεμούσαν στη θέση τους όπου και παρέμεναν μέχρι τη λήξη της νηστείας. Επίσης κατά την ημέρα αυτή εξέρχονταν όλοι οικογενειακώς στην ύπαιθρο και έστρωναν κάτω στη γη και έτρωγαν νηστίσιμα φαγητά όπως χαλβά, ελιές, ταραμά και λαγάνα.

Από την Καθαρά Δευτέρα προετοιμάζεται ο άνθρωπος μετά τις εορτές και την καλοφαγία των Απόκρεων, να καθαρίσει την ψυχή και το σώμα του για να φτάσει στο τέρμα δηλ. στο Πάσχα και να αναστηθεί ξανά με την Ανάσταση του Κυρίου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η λαγάνα που έχει το σχή­μα της«κυρα-Σαρακοστής»,που παριστάνει μια μακριά γυναίκα που έχει ένα σταυρό στο κεφάλι, δεν έχει στόμα γιατί είναι όλο νηστεία.


Τα χέρια της είναι σταυρωμένα για τις προσευχές, έχει επτά πόδια που συμβολίζουν τις επτά εβδομάδες της νηστείας. Έθιμο που συνηθιζόταν για να μετρούν το χρόνο κατά την περίοδο της Σαρακοστής ήταν κάθε Σάββατο να κόβουν το ένα πόδι και το τελευταίο το έκοβαν το Μ.Σάββατο όπου το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο ή σε ένα καρύδι και όποιος το έβρισκε ήταν ο τυχερός της επόμενης χρονιάς.

Η νόστιμη και λαχταριστή για όλους μας λαγάνα είναι ένα προιόν άξιο σεβασμού και με πραγματική πλούσια ιστορία, θα είναι μεγάλη απώλεια για τις επερχόμενες γενεές να ξεχάσουν τις παραδόσεις μας, να ξεχάσουν τις παλιές σαρακοστιανές μυρουδιές. Οι αρτοποιοί της γειτονιάς πιστοί στις παραδόσεις μας παρασκευάζουν την Καθαρά Δευτέρα τη λαγάνα συμβάλλοντας έτσι στη διατήρηση του εθίμου, ώστε οι νέες γενεές να έχουν την ευκαιρία να ακούσουν, να μυρίσουν και να γευτούν τη Σαρακοστή γιατί οι Σαρακοστιανές μυρωδιές είναι έμμεσοι φορείς μιας βαθιάς πνευματικότητας.

Μαρία Γκιουδφέση, Βοϊακή γή ,Μάρτιος-Απρίλιος 2003, τεύχος αριθ.182

http://olastifora.gr/archives/56236

26 Φεβρουαρίου, 2017

ΙΠΤΑΜΕΝΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ !


ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΛΑΣΤΙΚΟΥ ΜΠΟΥΚΑΛΙΟΥ !


Διατροφή για υγιή μάτια

Διατροφή για υγιή μάτια

Διατροφή για υγιή μάτια

Όργανο πολύτιμο και ευαίσθητο τα μάτια χρειάζονται φροντίδα και προσοχή. Ακόμα και μικρή έκπτωση της όρασης δυσχεραίνει σημαντικά καθημερινές μας δραστηριότητες όπως η οδήγηση, η ανάγνωση ή η παρακολούθηση τηλεόρασης. Ο ρόλος της διατροφής στην προκείμενη περίπτωση καθίσταται σημαντικός καθώς ανεπαρκής πρόσληψη συγκεκριμένων συστατικών μπορεί να οδηγήσει σε οφθαλμολογικές παθήσεις.
Το κυριότερο ίσως θρεπτικό συστατικό για την αίσθηση της όρασης είναι η βιταμίνη Α (ή αλλιώς ρετινόλη). Η βιταμίνη Α δεν συντίθεται από τον ανθρώπινο οργανισμό, έτσι πρέπει να λαμβάνεται εξωγενώς μέσω της διατροφής. Πηγές αυτής είναι τα τρόφιμα ζωικής προέλευσης όπως το συκώτι, τα γαλακτοκομικά και τα ψάρια.
Ο τρόπος δράσης της συνίσταται στην παραγωγή ροδοψίνης από τον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ματιού- μια ουσία απαραίτητη για την όραση στο σκοτάδι. Επομένως, ένα από τα συμπτώματα της ανεπάρκειας σε βιταμίνη Α είναι η αδυναμία όρασης στο σκοτάδι (νυκταλωπία).
Άλλα συμπτώματα είναι η ξηροφθαλμία, που εκδηλώνεται με συμπτώματα πόνου και ερεθισμού του επιπεφυκότα και η εξέλκωση του κερατοειδούς που μπορεί να καταλήξει σε τύφλωση. Η ανεπάρκεια σε βιταμίνη Α είναι σπάνια στις ανεπτυγμένες χώρες και συνδέεται συνήθως με διαταραχές δυσαπορρόφησης, όπως πχ στεατόρροια ή με ανεπάρκειες άλλων θρεπτικών συστατικών, όπως πχ ψευδάργυρος.
Πιο συγκεκριμένα το λίπος και ο ψευδάργυρος είναι δύο συστατικά απαραίτητα για την απορρόφηση της: το λίπος διότι η βιταμινη Α ανήκει στις λιποδιαλυτές βιταμίνες και έτσι η απορρόφηση της είναι άμεσα συνδεδεμένη με την απορρόφηση των λιπιδίων και ο ψευδάργυρος διότι συμμετέχει στη μεταφορά της από το ήπαρ (όπου αποθηκεύεται) στον οφθαλμό.
Πηγές ψευδαργύρου είναι τα θαλασσινά (κυρίως στρείδια και μαλάκια), τα κόκκινα κρέατα, τα δημητριακά ολικής αλέσεως και τα λαχανικά.
Εκτός από τη βιταμίνη Α, τα τελευταία χρόνια γίνεται εκτεταμένη έρευνα και για το ρόλο των αντιοξειδωτικών στις οφθαλμολογικές παθήσεις. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής με τη μόλυνση, το κάπνισμα και την παρατεταμένη έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία έχει ως αποτέλεσμα την αυξημένη παραγωγή ελευθέρων ριζών, οι οποίες θα μπορούσαν να προκαλέσουν βλάβες στον αμφιβληστροειδή χιτώνα.
Αυτό που κάνουν τα αντιοξειδωτικά είναι ότι αντιδρούν εύκολα με τις ελεύθερες ρίζες και εμποδίζουν την καταστρεπτική τους δράση. Τα αντιοξειδωτικά που μελετώνται για την επίδραση τους στην όραση είναι τα καροτενοειδή, η βιταμίνη Ε και η βιταμίνη C.
Tα καροτενοειδή ανευρίσκονται σε μία ποικιλία φρούτων και λαχανικών όπως πχ σπανάκι, λάχανο, καρότα, ντομάτα κτλ. Κυριότερη πηγή βιταμίνης Ε είναι το λάδι, ενώ τη βρίσκουμε επίσης στα σπαράγγια, στο αβοκάντο, τα βατόμουρα και στους σπόρους ορισμένων φυτών όπως το σιτάρι, το κριθάρι και η βρώμη.  Η βιταμίνη C θεωρείται το κατ΄εξοχήν αντιοξειδωτικό καθώς δρα νωρίτερα σε σχέση με όλα τα άλλα αντιοξειδωτικά, ενώ ταυτόχρονα συμμετέχει και στην αναγέννηση κάποιων ουσιών, ανάμεσα τους και η βιταμίνη Ε. Ιστοί με υψηλή παραγωγή οξειδωτικών όπως οι ιστοί των ματιών προστατεύονται ιδιαιτέρως από τη δράση του ασκορβικού οξέος (βιταμίνη C).
Οι φράουλες, τα πορτοκάλια, τα λεμόνια, τα γκρειπφρουτ είναι έξοχες πηγές βιταμίνης C – χωρίς να ξεχνάμε βέβαια και όλα τα υπόλοιπα φρούτα και λαχανικά. Αν και απαιτούνται περαιτέρω έρευνες προκειμένου να διαλευκανθεί πλήρως ο ρόλος των αντιοξειδωτικών, προς το παρόν φαίνεται να ασκούν ευεργετική επίδραση σε παθήσεις όπως ο εκφυλισμός της ωχρής κηλίδας και ο καταρράκτης.
Θα πρέπει να αναφερθεί και ο ρόλος των λιπαρών όσον αφορά τον εκφυλισμό της ωχρής κηλίδας (λόγω αλλοιώσεων στον αμφιβληστροειδή χιτώνα), πάθηση που παρατηρείται στους ηλικιωμένους αλλά και στους ασθενείς με διαβήτη (διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια) και οδηγεί αναπόφευκτα σε σημαντική μείωση της όρασης.
Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι η αθηροσκλήρωση των αγγείων στον αμφιβληστροειδή χιτώνα μπορεί να συμβάλλει στην εμφάνιση της παραπάνω πάθησης, κάτι αντίστοιχο δηλ. με αυτό που γίνεται στην καρδιά κατά τη στεφανιαία νόσο. Έτσι, συστατικά της τροφής που είναι γνωστό ότι επάγουν την αθηρωματική διαδικασία, όπως το κορεσμένο λίπος και τα τρανς λιπαρά οξέα συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνιση της.
Αντιθέτως προστατευτικό ρόλο φαίνεται να παίζει η πρόσληψη ω-3 λιπαρών οξέων, με κυριότερη τη δράση του δοκοσαεξανοικού οξέος. Αρα η εβδομαδιαία κατανάλωση ψαριών (βασικές πηγές ω-3 λιπαρών οξέων) όπως ορίζει η μεσογειακή διατροφή κρίνεται κάτι παραπάνω από απαραίτητη για την προστασία του αμφιβληστροειδή χιτώνα και κατ’ επέκταση για την ομαλή λειτουργία της όρασης.
Συνοψίζοντας, όπως και σε όλες τις άλλες λειτουργίες του οργανισμού δε θα μπορούσε να παραβλεφθεί η αξία της διατροφής και στην όραση. Η πρόσληψη των κατάλληλων θρεπτικών συστατικών είναι αναγκαία για την επαρκή ανάπτυξη της αίσθησης της όρασης αλλά και για την πρόληψη της εμφάνισης οφθαλμολογικών παθήσεων.Συνεπώς αυτό που χρειάζεται και σε αυτή την περίπτωση είναι μία ισορροπημένη διατροφή με την επιλογή τροφίμων από όλες τις ομάδες (φρούτα, λαχανικά, ψάρια, άμυλο, κρέας, γαλακτοκομικά) και την ένταξη τους στο καθημερινό μας διαιτολόγιο.iatronet.gr

ΝΗΣΤΕΙΑ. ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΟΥΡΑΝΙΟΣ.


Κυριακή τῆς Τυρινῆς
Ἡ τέταρτη Κυριακή τοῦ Τριωδίου, ἀγαπητοί ἀδελφοί, εἶναι καί ἡ τελευταία του. Εἶναι ἡ Κυριακή τῆς Τυρινῆς, ὅπως ἐκ παραδόσεως γνωρίζουμε καί λέμε. Εἶναι ἡ μέρα πού γιά τελευταία φορά θά καταλύσουμε ψάρι, αὐγό καί γαλακτερά. Ἀπό αὔριο ἀρχίζει ἡ Μεγάλη Τεσσαροκοστή μέ τήν συνοδό νηστεία της. Ἀπό αὔριο μπαίνουμε πιά στό στάδιο γιά νά ἀγωνιστοῦμε, τόν καλό ἀγώνα. Τό στάδιο ὅπως καί ὁ ἀγώνας εἶναι πνευματικό. Εἶναι στάδιο τῶν ἀρετῶν.

Θά μπορούσαμε νά ποῦμε πώς τό Τριώδιο εἶναι μιά περίοδος προετοιμασίας πνευματικῆς. Πώς ἔχει τή θέση ζεστάματος ὅπως λέγεται στόν ἀθλητισμό. Ὅπως ὁ ἀθλητής προτοῦ μπεῖ στό στάδιο κάνει προθέρμανση, γιά νά μπορέσει νά ἀγωνισθεῖ ὅσο γίνεται καλά καί μέ ἐπιτυχία, ἔτσι καί ὁ χριστιανός πού ζεῖ αὐτό πού λέει πώς πιστεύει, ἀπό τήν ἀρχή τοῦ Τριωδίου ἔχει ἀρχίσει νά προσανατολίζεται πρός τόν πνευματικό αὐτό ἀγώνα καί νά προετοιμάζετα γι αὐτό.

Μή σᾶς φαίνονται τά λόγια αὐτά παράξενα, ἄσχετα ἤ ἀλλόκοτα. Ὁ ἵδιος ὁ ἀπόστολος Παῦλος χαρακτηρίζει τόν πνευματικό ἀγώνα τοῦ χριστιανοῦ ὡς ἄθλημα. Μάλιστα τόσο τόν ταυτίζει μέ τόν ἀθλητισμό, πού τονίζει πώς ὁ χριστιανός δέν πρέπει νά τό βλέπει μέ ἐλαφρότητα καί ἐπιπολαιότητα. Ἀντιθέτως νά τό βλέπει πολύ σοβαρά καί μάλιστα νά γνωρίζει καί τούς κανόνες του, τούς ὁποίους θά πρέπει νά τηρεῖ ἀπαρέγκλητα, γιά νά εἶναι νόμιμος καί νά μπορεῖ ἔτσι νά δικαιοῦται τό βραβεῖο, τό στεφάνι τοῦ νικητή. «Ἐάν δέ καί ἀθλή τίς, οὔ στεφανοῦται , ἐάν μή νομίμως ἀθλήση», ἐπισημαίνει στή δεύτερη πρός Τιμόθεον ἐπιστολή του.

Ἀπό αὔριο λοιπόν ἀρχίζει ὁ πνευματικός ἀγώνας τῆς νηστείας. Μιάς νηστείας πού εἶναι ἡ πιό δυνατή, ἀφοῦ κανονικά οἱ πέντε ἡμέρες τῆς ἐβδομάδος εἶναι ξηροφαγία-ἀλάδοτο φαγητό καί μόνο σαββατοκύριακο λαδερό, καί ἡ ποιό μακρά ἀφοῦ διαρκεῖ περισσότερο ἀπό σαράντα ἡμέρες. Γι αὐτό καί σήμερα ἀναγινώσκεται ἡ εὐαγγελική περικοπή πού εἶναι ἕνα κομμάτι ἀπό τήν «ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλία» τοῦ Χριστοῦ καί μᾶς συμβουλεύει γιά τό πῶς θά πρέπει νά νηστεύσουμε.
«...Ἐάν συγχωρεῖτε τούς ἀνθρώπους, θά συγχωρήσει καί ἐσᾶς ὁ Θεός. Ἄν ὅμως δέν τούς συγχωρεῖτε, οὔτε ὁ Θεός θά συγχωρήσει ἐσᾶς.» Καταλαβαίνουμε ἀπό αὐτό πώς πρώτο στοιχείο τῆς νηστείας, εἶναι ἡ ἀλληλοσυγχώρηση, ἡ ἀποκατάσταση τῶν σχέσεων.

«Ὅταν νηστεύητε, μή γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταί σκυθρωποί, ἀφανίζουσι γάρ τά πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανώσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμήν λέγω ὑμῖν, ὅτι ἀπέχουσιν τόν μισθόν αὐτῶν». Ἡ νηστεία θά πρέπει νά μήν εἶναι ὑποκριτική, φτιασίδωμα τοῦ ἐαυτοῦ, εἰκόνα χωρίς περιεχόμενο, διάθεση αὐτοπροβολῆς, ἀποσκοποῦσα στήν προσοχή τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά...

«... Σύ δέ νηστεύων ἄλειψαί σου τήν κεφαλήν καί τό πρόσωπό σου νίψαι, ὅπως μή φανῆς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων ἀλλά τό πατρί σου τῶ ἐν τῶ κρυπτῶ· καί ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῶ κρυπτῶ ἀποδώσει σοι ἐν τῶ φανερῶ». Ἡ νηστεία θά πρέπει νά εἶναι ἕνα βαθύ πνευματικό γεγονός μέσα μας. Θά πρέπει νά γίνεται, ἀλλά νά μήν κάνει φασαρία. Θά πρέπει νά εἶναι μιά κρυφή χαρά. Αὐτό θά πρέπει νά ἐκφράζεται μέ τήν ἐμφάνισή μας καί ἱδιαίτερα τοῦ προσώπου μας. Θά πρέπει δηλαδή ἡ ἔκφραση καί ἡ ἐμφάνισή μας στόν κοινωνικό περίγυρο νά εἶναι ὅπως ὅταν δέ νηστεύουμε. Ἡ συντριβή, ἡ θλίψη, τά δάκρυα καί ὅ,τι ἄλλο μπορεῖ νά μᾶς φέρει ὁ πνευματικός ἀγώνας, νά ἐκφράζονται ἐλεύθερα ὅταν βρισκόμαστε μόνοι μας κατά τήν ὥρα τῆς προσωπικῆς προσευχῆς μας. Εἶναι σίγουρο πῶς τίποτε δέν ξεφεύγει ἀπό τό μάτι τοῦ Δίκαιου Κριτή Θεοῦ καί ἀκόμη ποιό σίγουρο πώς ἔτσι ὑπάρχει κι Αὐτός καί ἀναλόγως εὐχαριστεῖται καί εὐλογεῖ. Τελικά μέ τό τρόπο αὐτό θά δείξουμε καί θά καταλάβουμε καί ἐμεῖς πώς ἡ νηστεία δέ γίνεται γιά τήν ἀφεντιά μας, ἀλλά γιά τήν ἀγάπη μας στό Θεό.

«...Μή θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυρούς ἐπί τῆς γῆς, ὅπου σής καί βρῶσις ἀφανίζει, καί ὅπου κλέπται διορύσσουσιν καί κλέπτουσιν»· Δηλαδή ἡ καρδιά σας, νά μήν εἶναι προσκολημένη στόν ἐπίγειο πλουτισμό καί ἔτσι καί ἡ νηστεία σας νά εἶναι κάτι ἀνάλογο. Ἔνας ἐπίγειος πλουτισμός. Εἶναι καταδικασμένος  νά χαθει  πρίν καλά-καλά τον χαρεῖτε.

«...Θησαυρίζετε  δέ ὑμῖν θησαυρούς ἐν οὐρανῶ, ὅπου οὔτε σής οὔτε βρώσις ἀφανίζει, καί ὅπου κλέπται οὔ διορύσσουσιν οὐδέ κλέπτουσιν· ὅπου γάρ ἐστίν ὁ θησαυρός ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καί ἡ καρδία ὑμῶν». Ἀφῆστε τήν καρδιά σας νά ἀνεβεῖ ψηλά καί νά ζητήσει τά ὑψηλά, τά ἅγια, τά τίμια, τά ἀρεστά στό Θεό. Ἔτσι ὥστε νά δημιουργεῖτε οὐράνιο πνευματικό πλουτισμό. Νά κάνετε ἀποταμίευση στήν πνευματική τράπεζα τοῦ Θεοῦ, ὅπου ἐκεῖ σίγουρα θά εἶναι ἀσφαλισμένος ο πλουτος καί θά τον χαρεῖτε καί στή ζωή αὐτή, ἀλλά πολύ περισσότερο στήν ἄλλη. Ἀσφαλεῖστε τήν ἵδια τήν καρδιά σας στόν οὐρανό. Γιατί ἐκεῖ πού εἶναι ἡ καρδιά σας, ἐκεῖ εἶναι καί ὁ θησαυρός σας. «Ἄνω σχῶμεν τᾶς καρδίας», ψηλά νά ἔχουμε τίς καρδιές μας.

Ἕνα ἄλλο ἀπαραίτητο στοιχείο πού θά πρέπει νά ἔχει ἡ νηστεία μας, γιά νά εἶναι σωστή, εἶναι ἡ φιλανθρωπία. Θά πρέπει κατά τή διάρκεια της, κατά δύναμη νά κάνουμε καί ἔμπρακτη φιλανθρωπία, νά βοηθοῦμε ἀδύναμους καί ἐμπερίστατους συνανθρώπους μας. Ὅπως ἐπίσης ἡ προσευχή καί ἡ περισυλλογή γιά τόν ἐαυτό μας.

Ἀγαπητοί μου·

Στό λίγο χρόνο πού ἔχουμε προσπαθήσαμε νά δείξουμε, μέ βάση τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας ὅσο γίνεται καλύτερα, πώς ἡ νηστεία δέν πρέπει νά νοεῖται ὡς μία ξερή στέρηση τροφῶν, ὡς ἕνα πάρεργο ἤ ἀκόμη ως καταναγκασμός τῆς πίστεως ἤ ως μία ἐπίδειξη ψευτοαγιότητος. Ἀλλά νά κατανοεῖται καί νά ἐνεργεῖται ὡς κάτι ἀνώτερο, σίγουρα πνευματικό, ἕνας συνδιασμός ἀθλήσεως καί ἐπί ὕλης καί ἐπί πνεύματος. Ὡς μία σκάλα πού μᾶς ἀνεβάζει καί μᾶς φέρνει ποιό κοντά στό Θεό, ἀλλά καί πού μᾶς κατεβάζει στά βάθη τοῦ ἐαυτοῦ μας καί μᾶς βοηθᾶ νά δοῦμε τά φαντάσματα, τά σκιάχτρα καί τίς μάγισες πού κρύβουμε μέσα μας. Τό κακό πού ὑπάρχει μέσα μας καί χρειάζεται θεραπεία καί ἡ σωστή-ὁλοκληρωμένη νηστεία, ἡ ὁποία θά συνοδεύεται καί ἀπό σωστή ἐνσυνείδητη ἐξομολόγηση, εἶναι ὁ μόνος τρόπος νά θεραπευτεῖ. Ἐπίσης πώς ἡ νηστεία ὄχι μόνο αὐτή τῆς σαρακοστῆς, ἀλλά κάθε νηστεία θά πρέπει νά μᾶς ὑπενθυμίζει πώς ὁ πλουτισμός πού θά ἐπιδιώκουμε, θά πρέπει νά εἶναι κυρίως πνευματικός. Μέ τόν τρόπο ζωῆς μας, νά ἀγοράζουμε ἀπό τώρα μετοχές στό οὐράνιο-πνευματικό χρηματιστήριο, τοῦ πατέρα Θεοῦ.
Η χριστιανική διδασκαλία δε δείχνει περιφρόνηση στην ύλη και στο ανθρώπινο σώμα, αλλά επιδιώκει την απελευθέρωση από τα πάθη του


25 Φεβρουαρίου, 2017

Νηστεία: Ποια τα οφέλη για την υγεία

Νηστεία: Ποια τα οφέλη για την υγεία



Νηστεία: Ποια τα οφέλη για την υγεία
Από αρχαιοτάτων χρόνων η νηστεία αποτελούσε κύριο μέλημα των θρησκευτικών, πολιτισμικών και διατροφικών παραδόσεων των ανθρώπων. Μέσα από τη νηστεία ενδυναμώνονταν θρησκευτικές και ηθικές αξίες, όπως η εγκράτεια, η εξάσκηση της θέλησης, η αποχή από πειρασμούς, καταχρήσεις, άσχημες σκέψεις και θυμό. Εντούτοις, η νηστεία πέρα από τη θρησκευτική και πνευματική της αξία, είναι ιδιαίτερα ευεργετική για την υγεία μας όταν γίνεται με το σωστό τρόπο.
Βασική αρχή της νηστείας είναι η αποχή από την κατανάλωση προϊόντων ζωικής προέλευσης και η προτίμηση τροφίμων όπως είναι τα φρούτα τα λαχανικά και τα αμυλούχα (ψωμί, ρύζι, μακαρόνια, πατάτες, δημητριακά).

Η περιορισμένη κατανάλωση τροφίμων ζωικής προέλευσης σε περιόδους νηστείας είναι ιδιαίτερα ευεργετική γιατί:
Βελτιώνει το λιπιδαιμικό προφίλ: Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η αποχή από προϊόντα ζωικής προέλευσης συνεπάγεται και τη μειωμένη πρόσληψη κορεσμένων λιπιδίων που με τη σειρά τους βελτιώνουν τα επίπεδα της χοληστερόλης και των τριγλυκεριδίων. Η μείωση της χοληστερίνης μπορεί να φτάσει ακόμα και τα 40 – 50mg, εάν ακολουθηθεί σωστά η νηστεία για όλη την περίοδο της Σαρακοστής.

Οι μελέτες του Τμήματος Προληπτικής Ιατρικής και Διατροφής του Πανεπιστημίου Κρήτης έχουν δείξει ότι όσοι κάνουν νηστεία 180 μέρες το χρόνο, έχουν ολική χοληστερόλη 12,5% χαμηλότερη και «κακή» (LDL) χοληστερόλη 20% χαμηλότερη απ’ ό,τι οι άνθρωποι που δεν νηστεύουν.
Κάνει καλό στο έντερο: η νηστεία χαρακτηρίζεται από την αυξημένη πρόσληψη φυτικών ινών χάρη στη μεγαλύτερη κατανάλωση φρούτων και λαχανικών. Η αυξημένη πρόσληψη φυτικών ινών συμβάλλει στην καλή λειτουργικότητα του πεπτικού σωλήνα με μείωση της δυσκοιλιότητας, περιορισμένη απορρόφηση της χοληστερόλης από το βλεννογόνο του εντέρου και μείωση της εκδήλωσης καρκίνων του παχέος εντέρου.
Ενισχύει την άμυνα του οργανισμού: κατά τη νηστεία αυξάνεται η πρόσληψη των φυτοχημικών ουσιών που είναι ευεργετικές για την υγεία. Οι βιταμίνες, οι φλαβονοειδείς και καροτινοειδείς ουσίες, το λυκοπένιο, το σελήνιο είναι μερικές από τις φυτοχημικές ουσίες με αντιοξειδωτικές ιδιότητες που ευεργετούν διάφορα συστήματα του οργανισμού μας. Συνεπώς, κατά τη νηστεία συνίσταται η κατανάλωση τροφίμων όπως καρότα, πιπεριές, φράουλες, μούρα, ντομάτες, βερίκοκα, σπανάκι, σόγια, γλυκές πατάτες, σκόρδο, κρεμμύδι, πράσο, τα οποία βοηθούν το καρδιαγγειακό σύστημα, μειώνουν τον κίνδυνο καρκίνου και βελτιώνουν τις πνευματικές ικανότητες.
Αδυνατίζει: η νηστεία μπορεί να αποτελέσει μία καλή ευκαιρία για να χάσουμε κιλά μιας και ο αποκλεισμός των ζωικών τροφίμων συνεπάγεται τη μειωμένη πρόσληψη λιπαρών και θερμίδων. Ταυτόχρονα, η σαρακοστή είναι πολύ πλούσια σε αντιοξειδωτικά αφού χαρακτηρίζεται από υψηλή κατανάλωση φρούτων, λαχανικών, οσπρίων, δημητριακών, ζυμαρικών και ξηρών καρπών. Έτσι, η νηστεία είναι συνώνυμο της αντιοξειδωτικής δίαιτας, της υγείας και της ευεξίας.
Ενίσχυση του ανοσοποιητικού λόγω της αυξημένης κατανάλωσης αντιοξειδωτικών από τη μεγάλη ποικιλίας φρούτων, λαχανικών, οσπρίων, δημητριακών, ζυμαρικών και ξηρών καρπών.
Μειώνεται η αρτηριακή πίεση! Τα φρούτα, τα λαχανικά, τα όσπρια και τα δημητριακά αποτελούν διατροφικό θησαυρό λόγω των αντιοξειδωτικών ουσιών και των στοιχείων που περιέχουν, ενώ χάρη στην υψηλή τους περιεκτικότητα σε κάλιο συμβάλλουν στην καλύτερη λειτουργία της καρδιάς και τη διατήρηση της αρτηριακής πίεσης στα φυσιολογικά πλαίσια.
Το κάλιο είναι στοιχείο που δρα ανταγωνιστικά στην αρτηριακή πίεση και βοηθάει στη ρύθμιση της τελευταίας, ιδιαιτέρως σε άτομα με πολύ υψηλές τιμές.


  ΤΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΝΗΣΤΕΙΑ
 
Η νηστεία όμως κρύβει ίσως και κάποιες παγίδες, από στοιχεία που δεν προσφέρονται απλόχερα από φυτικές τροφές. Η διαιτολόγος μας εξηγεί ποια συστατικά της νηστείας είναι ιδιαίτερα σημαντικά:
Αυξημένη κατανάλωση τροφίμων πλούσιων σε σύνθετους υδατάνθρακες και φυτικές ίνες: Είναι βασική πηγή ενέργειας για τον οργανισμό και βελτιώνουν τη λειτουργία του εντέρου! Ιδανική επιλογή αποτελούν τρόφιμα όπως: δημητριακά/ζυμαρικά ολικής άλεσης, κριθάρι, πλιγούρι, βρώμη, καστανό ρύζι, όσπρια.
Επαρκής πρόσληψη πρωτεϊνών: Οι πρωτεΐνες αποτελούν καλή πηγή ενέργειας και συντελούν στη διατήρηση του μυικού ιστού. Βασική πηγή πρωτεΐνης κατά την περίοδο της νηστείας αποτελούν τα θαλασσινά, τα όσπρια, τα μανιτάρια, το σουσάμι και οι ξηροί καρποί. Σημαντικός είναι και ο συνδυασμός τροφών, αφού ο συνδυασμός των αμινοξέων που περιέχουν προσφέρει πρωτεΐνη υψηλής βιολογικής αξίας (π.χ. φακές με ρύζι).
Επαρκής πρόσληψη σιδήρου: Η αποχή από το κρέας και τα αυγά, βασικές πηγές σιδήρου, ενδέχεται να προκαλέσει ελάττωση των επιπέδων σιδήρου στο αίμα, ιδιαίτερα σε άτομα ευαίσθητα όπως γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία λόγω της έμμηνου ρύσης. Χαμηλά επίπεδα σιδήρου συνδέονται με εμφάνιση ατονίας και εξάντλησης. Βασικές πηγές σιδήρου κατά τη νηστεία αποτελούν τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, όπως μπρόκολο και σπανάκι και τα όσπρια, όπως φακές και φασόλια. Λόγω του ότι ο σίδηρος φυτικής προελεύσεως απορροφάται δύσκολα ή σε μικρό ποσοστό συνίσταται η παράλληλη κατανάλωση τροφίμων πλούσιων σε βιταμίνη C, όπως πιπεριές, εσπεριδοειδή, λαχανάκια Βρυξελλών.

http://www.aigialeia24.gr/?p=19927 

Σανίδα......Άσκηση για σιδερένιους κοιλιακούς!!!

Σανίδα......Άσκηση για σιδερένιους κοιλιακούς!!!


Σανίδα......Άσκηση για σιδερένιους κοιλιακούς!!!

24 Φεβρουαρίου, 2017

Δημιουργία της φύσης ή «Θεϊκό σημάδι» σε κοιμητήριο του Ναυπλίου

                 Δημιουργία της φύσης ή «Θεϊκό σημάδι» σε κοιμητήριο του Ναυπλίου !

Μια αξιοπερίεργη και συνάμα σπάνια εικόνα αντίκρισαν οι επισκέπτες στην είσοδο του κοιμητηρίου στο Ναύπλιο. Στο ένα από τα κυπαρίσσια, που βρίσκονται μπροστά στο κοιμητήριο , η Λευκοθέα Τσελεπάκη ,που εργάζεται ως νεωκόρος παρατήρησε πως στην κορυφή του σχηματίζεται ένας σταυρός. Τα κλαδιά που βρίσκονται στην κορυφή του πανύψηλου δέντρου σχηματίζουν πράγματι σταυρό και αυτό για πολλούς εκλήφθηκε ως «θεϊκό σημάδι…» λόγω και του χώρου. Τα κινητά πήραν φωτιά κι οι φωτογραφίες με τον σταυρό στην κορυφή του δέντρου έγινε viral στα social media.
 .




http://www.exapsalmos.gr/2017/02/24/dimiourgia-tis-fysis-theiko-simadi-se-kimitirio-tou-nafpliou/ 

23 Φεβρουαρίου, 2017

Η ζωή ενός εργάτη της βυζαντινής μουσικής


Η ζωή ενός εργάτη της βυζαντινής μουσικής
Ο Γιώργος Ρεμούνδος, για χρόνια ψάλτης στην Καπνικαρέα και συνεργάτης της Δόμνα Σαμίου μας διηγείται τη ζωή του και τον έρωτα του για την ψαλτική τέχνη που χαϊδεύει τα όνειρα του από μικρό παιδί.
Φωτογραφίες: Άγγελος Χριστοφιλόπουλος/ FOSPHOTOS
14L1035297.
Έχει μόλις μπει η Μεγάλη Εβδομάδα και οι μέρες σηκώνουν πολλή περίσκεψη και ήρεμη κουβεντούλα. Έτσι αποφασίσαμε να επισκεφθούμε τον Γιώργο Ρεμούνδο, ψάλτη της βυζαντινής μουσικής. Ο κ. Ρεμούνδος είναι ένας καλοσυνάτος «άνθρωπος του Θεού», που μας υποδέχτηκε στο σπίτι του. Όταν μπήκαμε, τα σύνεργα του καφέ ήταν ήδη έτοιμα. «Πώς πίνεις τον καφέ σου», με ρώτησε. «Μέτριο με λίγο γάλα», του είπα, πιο πολύ κατά λάθος, προδίδοντας ότι δε νηστεύω. Όμως ο κ. Ρεμούνδος δε με κακολόγησε. Ίσα ίσα, μου επιφύλασσε  μία πολλή ενδιαφέρουσα συζήτηση γύρω από τη ζωή του από τότε που ήταν μικρό παιδί. Καθίσαμε στο γραφείο του, στο οποίο έβρισκε κανείς ράφια γεμάτα βιβλία εκκλησιαστικής μουσικής και εικόνες. Καθώς κάθισε στην καρέκλα, πίσω του δέσποζε μία μεγάλη εικόνα του Απόστολου Παύλου.
IMG_5341b
Η ενασχόληση μου με την ψαλτική τέχνη είναι μία ολόκληρη ζωή, μία ολόκληρη ιστορία με πολλά θαυμαστά γεγονότα που με έκαναν να θέλω να την ακολουθήσω και να την υπηρετώ όσο τα μάτια μου είναι ανοιχτά. Είμαι γόνος μικρασιατικής οικογένειας, με τους παππούδες μου να κατάγονται από την Πόλη, τα προάστια της Κωνσταντινούπολης και της Προποντίδας. Όταν ήρθαν στην πατρίδα, έφεραν στην Παλαιά Ελλάδα έναν πολιτισμό πλούσιο. Γι’αυτούς οι παραδόσεις ήταν τρόπος ζωής και είχαν χαρακτήρα καρδιακό, ό,τι και αν έκαναν ήταν πηγαίο.
Γεννήθηκα στη Νίκαια. Δεν ήμουν ούτε 5 χρονών, όταν πήγαινα με τον παππού μου για να καθαρίσει τα κανάρια του – καμιά 20αριά θα ήταν. Η διαδικασία για να τα καθαρίσει και να τους βάλει κανναβούρι και μαρουλάκι για να φάνε, έπαιρνε μία-μιάμιση ώρα. Την ώρα που έκανε αυτή τη δουλειά, τις περισσότερες φορές έψελνε. Τέτοιο ψάλσιμο δεν έχω ακούσει από κανέναν άλλον μέχρι σήμερα. Και το περίεργο είναι ότι δεν ήξερε μουσική. Αυτό που έμεινε χαραγμένο στην παιδική μου μνήμη ήταν το σφύριγμά του. Και τι σφύριζε; Τα τροπάρια της Μεγάλης Παρασκευής. Μία σφύριζε, μία έψελνε. Κεντούσε. Θυμάμαι και τη γιαγιά μου – τσανακαλιώτισσα – να πλένει στη σκάφη και να ψέλνει. Με είχε μαγέψει η ειλικρίνεια που έβγαζε όταν έψελνε, το πηγαίο. Ήταν ο δεύτερος σπόρος που έπεσε μέσα στην καρδιά μου για την ψαλτική μετά από το τραγούδι του παππού μου. Και ποτέ δεν μου είπαν – και αυτό ήταν το σημαντικό – να πάω στην εκκλησία, παιδί καθώς ήμουν.
Για μεγάλα διαστήματα, δεν ντρέπομαι να το πω, έμενα στο σπίτι των παππούδων μου για να ξαλαφρώσει ο πατέρας μου και η μάνα μου οικονομικά. Για να με ταΐζουν, να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Όταν, λοιπόν, ερχόταν η Κυριακή και η γιαγιά μου με ρωτούσε «Γιώργο, θέλεις να πάμε στην εκκλησία;», εγώ έλεγα «ναι γιαγιά» και σηκωνόμουν μόνος μου από τα χαράματα. Το αργότερο 7 το πρωί ήμουν στην εκκλησία. Τότε η Νίκαια είχε έντονο το προσφυγικό στοιχείο και οι περισσότεροι ψάλτες ήταν μικρασιάτες. Όταν έψελναν μιλούσαν στην ψυχή του ανθρώπου και αυτό εμένα με συγκινούσε. Άρχισα, λοιπόν, 5 χρονών να παρατηρώ τους ψάλτες και να προσπαθώ να ψέλνω. Καθόμουν και μέτραγα πόσα «χαίρε» έχουν οι χαιρετισμοί. Γεννήθηκε ασυνείδητα μέσα μου κάτι πολύ μεγάλο και βαθύ.
Στο σπίτι του κ. Γιώργου, λίγα στενά κάτω από την οδό Αχαρνών.
Στο σπίτι του κ. Ρεμούνδου, λίγα στενά κάτω από τη λεωφόρο Αχαρνών.
Αυτή την κλίση μου – ίσως και να ήταν και κλήση με «η» από πάνω – την είδε ο πατέρας μου και αποφάσισε να με πηγαίνει κάθε Κυριακή σε διαφορετική εκκλησία. «Θα σε πηγαίνω στις καλύτερες που έχουν ψάλτες», μου έλεγε, «να ακούς τους ψαλμούς και να τους ευχαριστιέσαι». Αυτό το έκανα μέχρι τα 12-13 μου χρόνια, όταν και ξεκίνησα να ψέλνω. Όμως από μουσική; Άρχισα να καταλαβαίνω την ανάγκη να μάθω μουσική, να γίνει όλο αυτό που ένιωθα μέσα μου πιο ζωτικό, πιο βαθύ. Εκείνη την εποχή, το 1967, όταν και συστάθηκε η μητρόπολη Νίκαιας, δημιουργήθηκε μία σχολή βυζαντινής μουσικής. Όταν το έμαθα, πήρα μεγάλη χαρά και πήγα τρεχάλα στον σπίτι να πω τα ευχάριστα νέα. Με πήρε τότε ο πατέρας μου από το χέρι και με πήγε στα εγκαίνια της σχολής. Μετά τον αγιασμό, ακούσαμε ένα πρόγραμμα από μία χορωδία. Όταν τελείωσε η τελετή και καθώς γυρνούσαμε σπίτι, είπα στον πατέρα μου: «Πατέρα, πήρα μία χαρά με τη χορωδία και τη σχολή, όμως, να σου πω την αμαρτία μου, δεν μου άρεσε». Το ψάλσιμό τους  ήταν το λεγόμενο ωδιακό ψάλσιμο, ενώ εμείς είχαμε μάθει το ψάλσιμο της Πόλης. Η διαφορά ήταν σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Μετά από κανένα χρόνο, έγινε ο εσπερινός της ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου Γεωργίου. Όταν πήγα στην εκκλησία, άκουσα μία χορωδία που με μάγεψε. Μου άρεσε πάρα πολύ. Τότε ζήτησα από μία γειτόνισσα να μεσολαβήσει για να μπω και εγώ σε αυτή. Όταν τελείωσε ο εσπερινός, η γειτόνισσά μου έπιασε το χοράρχη – Κακουλίδη τον έλεγαν – και του είπε: «αυτό το παιδάκι θέλει να μάθει μουσική, αν το στύψεις, θα βγάλει νότες, στο χέρι σου είναι να το μάθεις να ψέλνει». Όταν έμαθε ότι μένω στη Νίκαια, μου είπε πως εκείνοι έψελναν στην Αγία Βαρβάρα, στα Άνω Πατήσια, και ήταν μακριά για μένα να πηγαίνω. «Πώς θα έρχεσαι εκεί πέρα;», με ρώτησε. «Αυτό αφήστε το σε έμενα», του απάντησα εγώ.
«Είπα τότε στον εαυτό μου: «Γιωργάκη, ή θα ξεκινήσεις και θα μπεις στο σωστό δρόμο, ή θα τα παρατήσεις». Ένιωθα πως σκοποβολούσα και μου είχε μείνει το τελευταίο βόλι, με το οποίο έπρεπε να πετύχω το στόχο μου»
Τα επόμενα χρόνια έγινα βασικό μέλος της χορωδίας ως ισοκράτης και άρχισα να συμμετέχω στις ηχογραφήσεις της ΕΡΤ, όταν το ραδιομέγαρο της ήταν ακόμη στο Ζάππειο. Αυτό που με προβλημάτιζε ήταν ότι υπήρχε ένας εφησυχασμός και δεν γινόταν ιδιαίτερη προσπάθεια να διαμορφωθούν νέοι ψάλτες. Ο χοράρχης επαναπαυόταν στο υλικό που είχε. Αυτό μου προκάλεσε μία νέα απογοήτευση, καθώς ένιωσα ότι δεν μπορούσα να ασχοληθώ σε βάθος με αυτό που ένιωθα ότι ήταν σκοπός της ζωής μου». «Τότε όμως έγινε κάτι θαυμαστό. Εγώ είχα τη συνήθεια να φεύγω από τη Νίκαια και να πηγαίνω στο Φάληρο, κοντά στο Καραΐσκάκη, για να παίρνω από έναν ψάλτη της ενορίας μου τις ηχογραφήσεις που κάναμε την ΕΡΤ. Ο πατέρας μου μού είχε πάρει με χίλιες δυο στερήσεις ένα μαγνητοφωνάκι Φίλιπς. Το έπαιρνα και πήγαινα στο σπίτι του ψάλτη για να μου μεταφέρει σε αυτό τις ηχογραφήσεις. Έκανα 10 χιλιόμετρα για να πάω εκεί και 10 πίσω. Ένα Σάββατο, λοιπόν, ο ψάλτης μου είπε: «θα σου βάλω να ακούσεις ένα δίσκο». Ήταν οι ύμνοι του επιταφίου και του Πάσχα. Άλλο άκουσμα, κάτι έξω από αυτό τον κόσμο, ήχος μοναστικός. Αυτό που είχα μόλις ακούσει με σημάδεψε αμέσως. «Ποιος είναι αυτός που τραγουδάει;», ρώτησα τον ψάλτη. «Είναι ο Σίμων Καράς, που κάνει και σε εμάς σεμινάρια μουσικής», μου είπε εκείνος. «Και πού κάνει τα μαθήματα;», ρώτησα εγώ,πάλι με λαχτάρα. «Στο λόφο του Στρέφη, προς τα Εξάρχεια», μου αποκρίθηκε ο ψάλτης, ο οποίος μου έδειξε τους τέσσερις δίσκους του Καρά που κυκλοφορούσαν τότε. Έμελλε μάλιστα στα χρόνια που θα δούλευα η διασκέδασή μου να είναι κανένα δισκάκι κάθε φορά που πληρωνόμουν. Τα υπόλοιπα τα έδινα στην οικογένεια, άντε να κρατούσα τίποτα για να πάρω κανένα παντελόνι ή κάλτσες.
Τέτοια ήταν η ζέση μου για την ψαλτική τέχνη που στα δέκα χρόνια παραμονής μου στη σχολή έλειψα μόνο 5 φορές. Το ψάλσιμο είχε γίνει για μένα αυτοσκοπός, καθώς μπροστά μου έβλεπα έναν πλούτο που δε θα μπορούσα να τον πάρω από πουθενά αλλού.
Στον Καρά έκατσα 10 χρόνια, στη διάρκεια των οποίων πήρα μία βασική παιδεία. Καθώς η σχολή αυτή μας έδινε γνώση αφιλοκερδώς, έπρεπε να βοηθήσουμε και εμείς με τη σειρά μας. Πώς το κάναμε αυτό; Ο σύλλογος είχε ένα παρεκκλήσι που λειτουργούσε την περίοδο των χαιρετισμών και όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα. Τέτοια ήταν η ζέση μου για την ψαλτική τέχνη που στα δέκα χρόνια παραμονής μου στη σχολή έλειψα μόνο 5 φορές. Το ψάλσιμο είχε γίνει για μένα αυτοσκοπός, καθώς μπροστά μου έβλεπα έναν πλούτο που δε θα μπορούσα να τον πάρω από πουθενά αλλού. Επρόκειτο για τις δύο όψεις ενός νομίσματος: τη βυζαντινή μουσική και το δημοτικό τραγούδι. Σύντομα ο Καράς είδε τις δυνατότητές μου και με έβαλε να διδάξω. Ήμουν ταυτόχρονα δάσκαλος και μαθητής. Αυτό έγινε το 1988. Πρέπει να ομολογήσω πως αυτός ο άνθρωπος μου άνοιξε την καρδιά. Αποτελεί έναν από τους σταθμούς της ζωής μου, καθώς μου ενστάλαξε το δέος που αισθανόταν ο ίδιος για την ψαλτική και το τραγούδι. Δεν ήταν ιδιαίτερα καλλίφωνος, αλλά μιλούσε η ψυχή του όταν έψελνε. Μου θύμιζε τον παππού μου.
«Όπως λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, η ψαλμωδία πρέπει να ακούγεται σαν να ψάλλεται από ένα πρόσωπο. Είναι ομαδική, γιατί συμβολίζει τον ομαδικό χαρακτήρα της λατρείας. Δεν πάμε στην εκκλησία για να υπηρετήσουμε το εγώ μας, αλλά τη συλλογικότητα, το σώμα της εκκλησίας»
Ανάμεσα στους πρώτους μαθητές μου ήταν και η κόρη του Παπαγιώργη του Μεταλλινού που μου είπε μία μέρα: «Δάσκαλε, θέλεις να έρθεις ψάλτης στο ναό μας;». Μου μίλησε για την εκκλησία και για το ότι δεν είχαν ψάλτη. Εγώ φοβήθηκα να πάω, γιατί ο Καράς μας παραινούσε να μην πηγαίνουμε, καθώς, όπως έλεγε, «δεν είστε έτοιμοι». Δίστασα, αλλά πήγα και ανέλαβα καθήκοντα ιεροψάλτου. Τυχαία μάλιστα εκείνη την εποχή έγινε μία ηχογράφηση από το ναό όταν έψελνα. Αυτή την εκπομπή την άκουσε ο Καράς, όμως δεν κατάλαβε ότι ήμουν εγώ. Σε ένα συμβούλιο λοιπόν – εμένα αυτά μου τα διηγήθηκαν μετά, δεν ήμουν μπροστά – συμβούλεψε τους παρευρισκόμενους να ακούν ΥΕΝΕΔ, γιατί, όπως είπε τότε, «χθες άκουσα κάτι ψάλτες εκπληκτικούς. Αποφάσισα να του πω ότι είχα πιάσει αναλόγιο, για να μην το μάθει από κάπου αλλού. Και ενώ περίμενα να με καρατομήσει όταν του το είπα, αυτός μου είπε «την ευχή μου». Ήταν άνθρωπος διαισθητικός και είχε δει τις ικανότητές μου. Δέκα μήνες πέρασαν από τότε που άρχισα να ψέλνω στον Άγιο Αντίπα και εκλέχθηκα παμψηφεί για να μεταπηδήσω στην Καπνικαρέα, που ήταν ο πρώτος πανεπιστημιακός ναός. Εκεί έμεινα αρκετά χρόνια και έζησα συγκλονιστικές εμπειρίες. Ο χώρος της Καπνικαρέας είναι το κάτι άλλο. Οι πέτρες μιλάνε από μόνες τους. Μνημείο του 11ου αιώνα και αγιογραφημένο από τον Κόντογλου, προσφέρει στους πιστούς μία άλλου είδους σχέση με την λειτουργία, με την ευρύτερη του όρου έννοια.
«Το Σεπτέμβρη του περασμένου χρόνου, μου απονεμήθηκε το ανώτατο αξίωμα του άρχοντος πρωτοψάλτου του Οικουμενικού Θρόνου. Πρόκειται για μεγάλη τιμή, την οποία βλέπω ως ευθύνη και όχι ως ευκαιρία για κομπορρημοσύνη. Το θεωρώ ως έναν επίλογο στη μέχρι τώρα πορεία μου στην ψαλτική τέχνη».
«Το Σεπτέμβρη του περασμένου χρόνου, μου απονεμήθηκε το ανώτατο αξίωμα του άρχοντος πρωτοψάλτου του Οικουμενικού Θρόνου. Πρόκειται για μεγάλη τιμή, την οποία βλέπω ως ευθύνη και όχι ως ευκαιρία για κομπορρημοσύνη. Το θεωρώ ως έναν επίλογο στη μέχρι τώρα πορεία μου στην ψαλτική τέχνη».
Πλέον η ζωή μου είναι γεμάτη μελέτη, αφού καταπιάνομαι με την ψαλτική τουλάχιστον οχτώ ώρες την ημέρα. Έχω βέβαια την πολυτέλεια του χρόνου. Τώρα δεν ψάλλω, καθώς για να το κάνω θέλω να «αναπαύομαι» στην λατρεία. Και αυτό σημαίνει να έχω σύμμαχο και όχι αντίπαλο το χρόνο. Τώρα πια οι περισσότερες παπάδες κάνουν λειτουργίες για να δικαιολογούν το μισθό τους και όχι για να εκπληρώνουν την αποστολή στην οποία είναι ταγμένοι. Με το ευτελές επιχείρημα ότι ο κόσμος κουράζεται. Γι’αυτό πιστεύω ότι δεν αξίζει τον κόπο. Η παρουσία του ψάλτη στην εκκλησία είναι μία δέσμευση για τον ίδιο. Και αν έχει μία αμοιβή, αυτή δεν ανταποκρίνεται ούτε στις γνώσεις του, ούτε στην καλλιτεχνική του αξία. Η αμοιβή καλύπτει ένα μέρος της δέσμευσης. Υπάρχουν ναοί που σε αναπαύουν, αλλά είναι λίγοι. Αν η Παναγία μου φανερώσει κάτι, θα ήθελα να ξαναψάλλω, αλλά δεν το βιάζω. Το ότι απέχω από την ψαλτική τέχνη με πονάει, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο των εορτών. Το ψάλσιμο μου άνοιγε κάθε μέρα περισσότερο την καρδιά. Έχω κατορθώσει να αφήνω τον εαυτό μου προς τα πάνω. Αν θες να πετύχεις κάτι, μία είναι η συνταγή: να ζητήσεις έλεος. Και όλα θα γίνουν. Το έχω ζήσει άπειρες φορές αυτό και δε νιώθω πανικό σε δύσκολες στιγμές.
«Ήρθε λοιπόν στην εκκλησία και με άκουσε. Μόλις τελείωσε η ακολουθία, η Δόμνα ήρθε και με βρήκε: «Έλα δω βρε μπαγάσα», μου είπε, «ποιος είσαι εσύ; Προσπαθούσα σε όλη την ακολουθία να σε δω, αλλά είμαι κοντή και δεν τα κατάφερα». Παρευρέθηκε στο ναό και τις δύο επόμενες χρονιές, οπότε και μου πρότεινε να κάνουμε ένα δίσκο»
Πρέπει να ομολογήσω πως ως προσωπικότητα με καθόρισε βαθιά η υφή και τα χαρακτηριστικά της ψαλτικής τέχνης. Η βυζαντινή μουσική είναι καταρχάς καθαρά φωνητική. Δεν επιδέχεται όργανα. Αυτό στηρίζεται στην πυθαγόρεια αντίληψη, που ήθελε το θείο να υμνείται μόνο με φυσικά και όχι με τεχνικά μέσα. Δεύτερον, στηρίζεται στο λόγο. Η μουσική είναι, πάλι κατά τον Πυθαγόρα, υπηρέτρια του λόγου. Το αποτέλεσμα αυτών των δύο παραμέτρων είναι η βυζαντινή παράδοση να βασίζεται εξολοκλήρου στη φωνή. Ακόμη, η βυζαντινή μουσική είναι μονόφωνη, σε αντίθεση με τη δυτική  θρησκευτική παράδοση. Όπως λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, η ψαλμωδία πρέπει να ακούγεται σαν να ψάλλεται από ένα πρόσωπο. Είναι ομαδική, γιατί συμβολίζει τον ομαδικό χαρακτήρα της λατρείας. Δεν πάμε στην εκκλησία για να υπηρετήσουμε το εγώ μας, αλλά τη συλλογικότητα, το σώμα της εκκλησίας. Η εκκλησιαστική μουσική ψυχαγωγεί τον άνθρωπο με την αρχαία του όρου έννοια, οδηγεί την ψυχή του προς το θείο. Βέβαια αυτή η πορεία είναι και γλέντι, διασκέδαση.
14L1035286.
Αυτό που σήμερα λέμε ελληνική μουσική είναι ένα μουσικό είδος μόνο κατά το λόγο ελληνικό. Δεν αναφέρομαι μόνο στη σύγχρονη μουσική, αλλά και στην εποχή που υπήρχε ακόμη ποιότητα, όπως με το Θεοδωράκη και το Χατζιδάκι. Και αυτό γιατί αυτή η μουσική είναι γραμμένη στο πεντάγραμμο. Ο ελληνικός λαός όμως δεν γνωρίζει πως ο πολιτισμός μας έχει δικό του μουσικό σύστημα, τόσο στη σημειογραφεία, όσο και στην πολυηχία. Είναι βασικό να γνωρίζουμε πως η μουσική μας παράδοση είναι ένα νόμισμα με δύο όψεις. Οι ίδιοι δρόμοι, η ίδια σημειογραφεία που χρησιμοποιούνται στην ψαλτική, χρησιμοποιούνται και στα δημοτικά τραγούδια. Είναι το ίδιο σύστημα. Αυτό που αλλάζει είναι το αισθητικό περιεχόμενο. Η ψαλμωδία είναι για δέηση, το δημοτικό τραγούδι για γλέντι. Και τα δύο είδη ήχου ήταν τρόπος ζωής. Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν τα κατέγραφε ο κόσμος και πολλά δημοτικά τραγούδια χάθηκαν. Μία πτυχή της προσφοράς του δασκάλου μου του Καρά έγκειται ακριβώς στην καταγραφή 20.000 δημοτικών τραγουδιών. Από την άλλη, πέτυχε να δώσει στην ιστορία της μουσικής τη διαχρονική εξέλιξή της.
Πολύ σημαντική για τη ζωή μου ήταν η γνωριμία μου με τη Δόμνα Σαμίου. Ένας από τους δίσκους που έχουμε κάνει είναι Ο όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης: Το τροπάριο της Κασσιανής. Αυτό το cd είναι μία ολόκληρη ιστορία που οφείλεται και στη Δόμνα Σαμίου. Η Δόμνα ήταν μεγάλο μουσικό δαιμόνιο με πολλές ευαισθησίες. Ήταν και εκείνη μαθήτρια του Καρά. Έλεγε λοιπόν – όλα αυτά μου τα είπε μετά – «πού να πάω να ακούσω το τροπάριο της Κασσιανής;». Της είπαν για μένα που έψελνα στην Καπνικαρέα. Εκείνη το άφησε για δύο-τρία χρόνια. Όμως μετά είπε: «δεν πάω στην Καπνικαρέα; Τι έχω να χάσω;». Ήρθε λοιπόν στην εκκλησία και με άκουσε. Μόλις τελείωσε η ακολουθία, η Δόμνα ήρθε και με βρήκε: «Έλα δω βρε μπαγάσα», μου είπε, «ποιος είσαι εσύ; Προσπαθούσα σε όλη την ακολουθία να σε δω, αλλά είμαι κοντή και δεν τα κατάφερα». Παρευρέθηκε στο ναό και τις δύο επόμενες χρονιές, οπότε και μου πρότεινε να κάνουμε ένα δίσκο. Έτσι αποφασίσαμε να ηχογραφήσουμε τον όρθρο της Μεγάλης Τετάρτης, που ήταν ο πρώτος ψαλμός που άκουσε η Δόμνα από εμένα. Είναι και στο youtube να το ακούσετε.


http://popaganda.gr/zoi-enos-ergati-tis-vizantinis-mousikis/

Επική μάχη: Μικρός ελέφαντας κατάφερε και νίκησε 14 λιοντάρια !

Επική μάχη: Μικρός ελέφαντας κατάφερε και νίκησε 14 λιοντάρια !

Το βίντεο αυτό αποδεικνύει πως και οι αδύναμοι αν το θέλουν μπορούν να νικήσουν…


Ένας μικρός ελέφαντας βγαίνει νικητής μετά από επίθεση 14 λιονταριών…
Δείτε το!
 
 

22 Φεβρουαρίου, 2017

ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ….ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ…Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ..ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΑ..Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ..

ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ….ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ…Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ..ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΑ..Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ..

alt
alt
Η Λεξη Θρησκεια Αναφερεται Στα Ομηρικα Επη…χρησιμοποιείται και από τον Ηρόδοτο για να δηλώση ..
την λατρεια και την τιμη που οφειλει να Αποδιδη Ο Ανθρωπος Στον Θεο.
Ετυμολογικά η λέξη θρησκεία προέρχεται από το Θρώσκω και σημαίνει Αναβαίνω,
και επομένως με τον όρο θρησκεία νοείται η ανάβαση του Ανθρώπου προς τον Θεό…        
alt
Αλλά και η λέξη Άνθρωπος ετυμολογικά…παράγεται από το Άνω Θρώσκω και σημαίνει Ανάβαση..Όμως, όπως φαίνεται εκ πρώτης όψεως η ανάβαση προϋποθέτει την αποδοχή της ουσίας της μεταφυσικής, σύμφωνα με την οποία η ψυχή του ανθρώπου που περιέπεσε από τον αθάνατο και απρόσωπο κόσμο των ιδεών και περικλείσθηκε στο σώμα,πρέπει να απαλλαγή από το..Σώμα-Σήμα-Τάφο και να επιστρέψη στον κόσμο των ιδεών.  .
Αποτέλεσμα εικόνας για στον κόσμο των ιδεών. .
 Είναι γνωστόν ότι ο Φόϋερμπαχ κατ’ αρχάς…και ύστερα ο Μάρξ, είπαν ότι Η ¨Θρησκεία Είναι Το Όπιο Του Λαού¨.Μπορούμε να δεχθούμε αυτήν την άποψη,ότι η θρησκεία, όπως την συναντούμε στην Ανατολή και στην θρησκειο-ποι-η-μέ-νη θεώρηση του δυτικού Χριστιανισμού, Είναι Το Όπιο Του Λαού,Αφού Αδρανοποιεί Τον Λαό,Νεκρώνει Τις Κοινωνίες και τις οδηγεί σε τέτοιο βαθμό απενεργοποίησης,ώστε να είναι εκμεταλλεύσιμο υλικό για εγκαθίδρυση μιάς τυραννίας που στερεί τον άνθρωπο από το αναφαίρετο δικαίωμα της ελευθερίας του. 
alt
 Είναι γνωστόν ότι κατά τον Βουδισμό..Εκείνο Που Απασχολεί Τον Άνθρωπο..Είναι Το Πρόβλημα Της Οδύνης, Που Προέρχεται Από Τον Πόθο Της Ζωής.Οπότε, ο ύψιστος σκοπός του Πεφωτισμένου, είναι να απαλλαγή από τον Πόθο Αυτόν Της Ζωής… 


alt
Η νεκρωση της επιθυμιας της ζωης γινεται με ειδικη μεθοδο που λεγεταιγιογκα…με τούς διαφόρους τύπους της, όπως είναι η Χάτα Γιόγκα. (ένωση με το.. Βράχμαν με σωματικές ασκήσεις), Κάρμα Γιόγκα (ένωση με το Βράχμαν με έργα και λειτουργικές πράξεις), Μάντρα Γιόγκα (ένωση με το Βράχμαν με ψαλμωδίες και μαγικές συλλαβές),Βάκτι Γιόγκα (ένωση με το Βράχμαν με την ολοκληρωτική λατρεία μιάς θεότητος ή του ιδίου του Γκουρού), Γκνάνα Γιόγκα(ένωση με το Βράχμαν με μυστικιστική γνώση), Κουνταλίνι Γιόγκα (ένωση με το Βράχμαν με δαιμονικές ενέργειες), Τάντρα Γιόγκα (ένωση με Βράχμαν με αχαλίνωτες σεξουαλικές πράξεις). Μέ τις μεθόδους αυτές πρέπει ο άνθρωπος να φθάση :
Αποτέλεσμα εικόνας για στον κόσμο των ιδεών. .


Στο απόλυτο.. νιρβανα, που είναι Η Σβέση Της Ύπαρξης και η απαλλαγή Του Πόθου Για Την Ζωή,και απώτερο σκοπό Να Αποφύγη Την Σαμσάρα,ήτοι την ανακύκληση της ζωής, την μετενσαρκωση. Έτσι το ατομικό Άτμαν, ενώνεται με το καθολικό Βράχμαν..όπως η σταγόνα εισέρχεται μέσα στον ωκεανό.Είναι φανερό ότι σε μιά τέτοια θρησκευτική ζωή..δεν υπάρχει πρόσωπο…Ο άνθρωπος θεωρείται απλώς άτομο,καθώς επίσης δεν υπάρχει κοινωνία,δεν αναπτύσσεται κοινωνική ζωή, Αφού Η Κάθε Ζωή Θεωρείται Απαρχή Μιάς Οδύνης.Τό άλλο παράδειγμα προέρχεται…Απο Τις Θεωριες Του Ανσελμου Καντερβουριας,Ενος Σχολαστικου Θεολογου,ο οποίος θεμελιώνει ένα χριστιανικό στατους,που επεκράτησε στην Δύση, έχοντας υπ’ όψη του…Το Φεουδαλιστικό Σύστημα διοργάνωσης της κοινωνίας…

alt
Όπως Ο Φεουδάρχης Έχει Την Απόλυτη Αξία Και Τιμή..και κανείς δεν μπορεί να την προσβάλη, διότι κάθε προσβολή της τιμής του,και κάθε διασάλευση του φεουδαλιστικού συστήματος, που θεωρείται έργο του Θεού,συνεπάγεται την τιμωρία του παραβάτη…Ετσι Και Ο Θεος Ειναι Η Υψιστη Δικαιοσυνη,έχει τιμή, και έχει θεσπίσει την τάξη μέσα στην δημιουργία,οπότε ο παραβάτης Πρεπει Η Να Ικανοποιηση Την Δικαιοσυνη Του Θεου, Η Να Τιμωρηθη…

Αποτέλεσμα εικόνας για στον κόσμο των ιδεών. .

 Έτσι ο Άνσελμος… ερμήνευσε την σταυρική θυσία του Χριστού:  όχι ως εκφραση αγαπης για τον ανθρωπο…αλλά Ως Εξιλέωση της δικαιοσύνης του Θεού Πατέρα.Αυτό το σύστημα και με την συνδρομή Του Απολύτου Προορισμού δημιούργησε τεράστια προβλήματα στον δυτικό χώρο, προβλήματα προσωπικά και κοινωνικά,(όπως ανέλυσε ο Μάξ Βέμπερ στο βιβλίο του..η προτεσταντικη ηθικη και το πνευμα του καπιταλισμου.)
 alt
Τά δύο αυτά παραδείγματα..ένα από τον ανατολικό και το άλλο από τον δυτικό χώρο,μάς δείχνουν.. πώς έφθασε ο Φόϋερμπαχ στην ρήση ότι:¨Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού¨..Καί βέβαια και εμείς οι Ορθόδοξοι πιστεύουμε ότι αν στην θρησκεία δώσουμε αυτόν τον ορισμό. Τον μεταφυσικό. τότε… μπορεί να είναι το όπιο του λαού, γιατί καταστρέφει κάθε προσωπική ζωή, αφανίζει την προσωπική ελευθερία, ακόμη δέ διασπά και αυτήν την κοινωνική ζωή,τον άνθρωπο από πρόσωπο τον κάνει άτομο.Ο Χριστιανισμός όμως παρουσιάσθηκε στην ιστορία της ανθρωπότητος… ως το τελος της θρησκειας…και ως η βιωση της Εκκλησιας.Ο όρος Εκκλησία είναι αρχαιοελληνικός και δείχνει μιά κοινότητα, την σύναξη του λαού -του Δήμου- για να λύση τα προβλήματά του…. 
alt


Φυσικά, με τον όρο Εκκλησια..δεν εννοούμε κάτι εξωτερικό, αλλά δηλώνουμε;Την Προσωπικη Κοινωνια Του Ανθρωπου Με Τον Θεο και Τούς Συνανθρώπους Του,όπως το βλέπουμε στούς Προφήτας της Παλαιάς Διαθήκης,στούς Αποστόλους της Καινής Διαθήκης.,στις Πράξεις των Αποστόλων, όπου..Πάντες Οι Πιστεύοντες Ήσαν Επί Το Αυτό Και Είχον Άπαντα Κοινά..Την συναντούμε στα κοινόβια των μοναχών.στην ζωή και την διδασκαλία των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίαςκαι φθάνει μέχρι τις ημέρες μας, όπως το βλέπουμε στις εκκλησιαστικές κοινότητες του Παπαδιαμάντη και στα απομνημο-νεύματα του Μακρυγιάννη
 alt
Καί γνωρίζουμε καλά, από διάφορες μελέτες ότι ο Παπαδιαμάντης και ο Μακρυγιάννης Δεν…Ήταν Θρησκευτικοί Άνθρωποι Αλλά Εκκλησιαστικοί,Δεν διαπνέονταν από..Τον Δυτικό Πουριτανισμό,αλλά από την ησυχαστική-νηπτική Ορθόδοξη παράδοση.Τό μεγαλύτερο πρόβλημα του δυτικού Χριστιανισμού,. (αλλά και πολλών Ορθοδόξων),είναι ότι, θρησκειοποιησαν Τον Χριστιανισμο…Μετετρεψαν Την Εκκλησια Σε …θρησκεια.
 alt
Καί έτσι καλλιεργούνται…Οι φονταμενταλισμοι,Τα μιση και οι διαιρεσεις,Η μαγικη αντιληψη και σχεση με τον θεο….Η ανταγωνιστικη διαθεση του ενος προς τον αλλο…Η ατομοκρατικη θεωρηση της ζωης…Η χρησιμοθηρικη και ωφελιμιστικη αντιληψη της κοινωνιας…Η φανταστικη ερμηνεια των παντων…Η συναισθηματικη προσεγγιση του βιου και γενικα..Η αποψη οτι ο αλλος αποτελει και είναι απειλή της δικής μας ύπαρξης…
 alt
Οπότε σε αυτές τις περιπτώσεις…..Οι Συναισθηματικές Μελωδίες…Οι Ηθικοπλαστικές Αναλύσεις..Καλύπτουν Εγκληματικά Την Υπαρξιακή Γύμνια Και Καθιστούν Τον Άνθρωπο Τραγικό ΌνΟ Σύγχρονος Άνθρωπος Υποφέρει.. Από Τον Πονο.Τις Ενοχες Και Τον Θανατο, (Την Τραγική Τριάδα, όπως θα έλεγε ο Βίκτωρ Φράνκλ)..Αισθάνεται Την Ζωή Του Ως Μιά Προθανάτεια Εμπειρία,.Εναν Υπαρξιακο Και Αιωνίο Θανάτο..και αναζητά…Όχι Απλώς Την Βίωση Της Ηδονής, αλλά ίσως και μέσα από αυτήν, Την Επιβίωση Της Ύπαρξης.
  alt
Η Ενανθρωπηση Του Χριστου….θεωρήθηκε και εορτάσθηκε από τούς Πατέρες της Εκκλησίαςκαι από την λατρευτική εκκλησιαστική κοινότητα ως… ..καταργηση της θρησκειας και Μετατροπη Της Σε Εκκλησια.      Κατά τον πιό κατηγορηματικό τρόπο ο μακαριστός π. Ιωάννης Ρωμανίδης έλεγε ότι ...Ο Χριστος Ενηνθρωπησε Για Να Μας Ελευθερωση Απο Την ¨Ασθενεια Της Θρησκειας¨.
           alt
Πηγη: Μητροπολίτου Ναυπάκτου.. Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ