(Σημ.Α.Π.)Οι ευρωπαιοι στο παρελθον εκαναν σταυροφοριες εναντιον των οθωμανων.Τωρα αντι να χαιρετισουν με ικανοποιηση τον αυθορμητο ξεσηκωμο των Ελληνων, τι εκαναν ?
Τους εκλεισαν την πορτα του συνεδριου με περιφρονηση !
Το Συνέδριο της Βερόνας μεταξύ του Πάπα Πίου Ζ’ και όλων Ευρωπαίων ηγεμόνων ή πληρεξουσίων τους έλαβε χώρα στη Βερόνα της Ιταλίας μεταξύ 20 Οκτωβρίου και 14 Δεκεμβρίου 1822.
Τις πρώτες ημέρες του Νοεμβρίου έφθασαν στην Αγκώνα και ζήτησαν να συμμετάσχουν και 3 απεσταλμένοι της Ελληνικής προσωρινής κυβέρνησης, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, ο Ανδρέας Μεταξάς,και ο Γεωργάκης Μπεϊζαντές Μαυρομιχάλης.
Η αίτησή τους απερρίφθη, και οι Ευρωπαίοι ηγημόνες ζήτησαν από τον Πάπα να τους απελλάσει από την επικράτεια του Βατικανού, πράγμα που έκανε μετά από αρκετές ακόμη πιέσεις που δέχτηκε.
Παρά την άρνηση των Ευρωπαίων ηγεμόνων να δεχθούν τους Έλληνες στο Συνέδριο, το Ελληνικό Ζήτημα μπήκε στο τραπέζι των συζητήσεων. Η κατωτέρω Διακοίνωση των Ελλήνων, όσο και διάφορες άλλες επιστολές που είχαν μαζί τους οι 3 αντιπρόσωποι, έφθασαν και επιδόθηκαν στους ηγεμόνες πριν τη λήξη των εργασιών του συνεδρίου, όπως φαίνεται από τον χαρακτηρισμό τους εκ μέρους του Μέτερνιχ ως "αυθάδεις και αδέξιοι" (χειρισμοί).
Η κύρια Ελληνική Διακοίνωση.
«Δεκαοκτώ ήδη ολόκληρους μήνες διέτρεξαν, αφ ου η Ελλάς ήρχισε να πολεμή με τον εχθρόν του Χριστεπωνύμου πληρώματος. Όλαι αι δυνάμεις του Μωαμεθανισμού συντρέξασαι αγωνίζονται να εξολοθρεύσουν το Έθνος των Ελλήνων. Η Ευρωπαϊκή και Ασιατική Τουρκία, και αυτή η Αφρική, καθοπλίζονται αμιλλώμεναι δια να υποστηρίξουν την σιδηράν μάστιγα, η οποία εν διαστήματι τόσον αιώνων καταθλίβει το γένος των Ορθοδόξων Χριστιανών, και σήμερον σκοπεύει την εξόντωσιν αυτού.
Από την αρχήν του πολέμου μέχρι τούδε δις ύψωσεν η Ελλάς την φωνήν της, δια μέσου των νομίμων αυτής παραστατών, εξαιτουμένη την συνδρομήν και αντίληψην των Χριστιανικών Βασιλείων της Ευρώπης, ή τέλος απαιτούσα, δικαίω τω λόγω, την ακριβή από μέρους αυτών ουδετερότητα εις τον παρόντα ιερόν αυτής πόλεμον.
Σήμερον δε, επειδή μία επίσημος συνέλευσις των κρατίστων Βασιλέων αυτής συγκροτηθείσα εις την Ιταλικήν Χερσόνησον, επισήμως συνδιασκέπτεται και προνοουμένη περί των ιερών συμφερόντων και δικαιωμάτων εις όλα τα έθνη, αποδέχεται εκ συμφώνου την παρ' αυτής της συνελεύσεως ελπιζομένην διάρκειαν της παγκοσμίου ειρήνης, και ασφάλειαν παντός δικαιώματος, κατά το εικός η προσωρινή Διοίκησις της Ελλάδος παραβαίνει τα επικείμενα ιερά αυτής χρέη αν δεν εκθέσει εκ νέου προς τους υπερτάτους συμμάχους Μονάρχες την αληθή κατάστασιν του οποίου παριστάνει Έθνους των Ελλήνων, τα δικαιώματα αυτού, όσα εννόμως ζητεί και τέλος την σταθεράν απόφασιν των Ελλήνων ή να δικαιωθούν από τους επίγειους εθνάρχας, καθώς εύρον χάριν ενώπιον του υψίστου Θεού, ή να απωλεσθούν, αλλά Χριστιανοί και ελεύθεροι.
Ποταμοί αίματος έρρευσαν έως σήμερον, αλλ' όμως η του ζωοποιού Σταυρού τροπαιοφόρος σημαία, υψωθείσα, κυματίζει ήδη εις τα ωχυρωμένα τείχη της Πελοποννήσου, της Αττικής, της Εύβοιας, της Βοιωτίας, της Ακαρνανίας, εις το πλείστον μέρος της Ηπείρου και Θεσσαλίας, εις την Κρήτην και εις τας νήσους του Αιγαίου Πελάγους. Τοιαύτη είναι η πρόοδος, τοιαύτη η παρούσα κατάστασις των Ελληνικών πραγμάτων, εις την οποίαν όσοι γνωρίζουν την Τουρκίαν, είναι βέβαιον ότι δεν δύνανται οι Έλληνες να αποθέσουν τα όπλα, ειμή αποκτήσαντες δι αυτών των όπλων, ή δια συμβιβασμού ,όλα τα συνιστώντα την πολιτικήν των ύπαρξιν απόλυτον, ανεξάρτητον και περιτειχισμένην με όλα τα εθνικά δικαιώματα, ως μόνην εγγύησιν ικανήν ν' ασφαλίση το ανέπαφον της ιεράς θρησκείας, την ζωήν των πολιτών, την ιδιοκτησίαν και την τιμή του.
Εάν δε η Ευρώπη φροντίζουσα περί της διατηρήσεως της παγκοσμίου ειρήνης συγκαταβαίνη να πραγματευθή με την Οθωμανικήν πόρταν (Πύλη), επί σκοπώ να συμπεριλάβει και το Ελληνικόν Έθνος εις εν και το αυτό σύστημα γενικής ειρήνης, επ΄ αυτή τη υποθέσει και η προσωρινή της Ελλάδος Διοίκησις σπεύδει να διακηρύξη επαγγελματικώς δια της παρούσης , ότι ουδέποτε θέλει παραδεχθή καμμίαν συνθήκην, όσο ωφέλιμος κι αν είναι κατά το φαινόμενον, εν όσω οι εννόμως αποσταλέντες αυτής πρέσβεις δεν επιτύχουν την πρέπουσαν ακρόασιν, απολογούμενοι υπέρ των δικαιωμάτων της Ελλάδος και εκτιθέμενοι τα όσα ευλόγως απαιτεί και ποίαι είναι αι χρείαι και τα ιερώτερα αυτής συμφέροντα..."
"Εν Άργει τη 29 Αυγούστου 1822
Εν απουσία του Προέδρου του Νομοτελεστικού
Ο αντιπρόεδρος Θάνος Κανακάρης ».
Το Συνέδριο της Βερόνας μεταξύ του Πάπα Πίου Ζ’ και όλων Ευρωπαίων ηγεμόνων ή πληρεξουσίων τους έλαβε χώρα στη Βερόνα της Ιταλίας μεταξύ 20 Οκτωβρίου και 14 Δεκεμβρίου 1822.
Τις πρώτες ημέρες του Νοεμβρίου έφθασαν στην Αγκώνα και ζήτησαν να συμμετάσχουν και 3 απεσταλμένοι της Ελληνικής προσωρινής κυβέρνησης, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, ο Ανδρέας Μεταξάς,και ο Γεωργάκης Μπεϊζαντές Μαυρομιχάλης.
Η αίτησή τους απερρίφθη, και οι Ευρωπαίοι ηγημόνες ζήτησαν από τον Πάπα να τους απελλάσει από την επικράτεια του Βατικανού, πράγμα που έκανε μετά από αρκετές ακόμη πιέσεις που δέχτηκε.
Παρά την άρνηση των Ευρωπαίων ηγεμόνων να δεχθούν τους Έλληνες στο Συνέδριο, το Ελληνικό Ζήτημα μπήκε στο τραπέζι των συζητήσεων. Η κατωτέρω Διακοίνωση των Ελλήνων, όσο και διάφορες άλλες επιστολές που είχαν μαζί τους οι 3 αντιπρόσωποι, έφθασαν και επιδόθηκαν στους ηγεμόνες πριν τη λήξη των εργασιών του συνεδρίου, όπως φαίνεται από τον χαρακτηρισμό τους εκ μέρους του Μέτερνιχ ως "αυθάδεις και αδέξιοι" (χειρισμοί).
Η κύρια Ελληνική Διακοίνωση.
«Δεκαοκτώ ήδη ολόκληρους μήνες διέτρεξαν, αφ ου η Ελλάς ήρχισε να πολεμή με τον εχθρόν του Χριστεπωνύμου πληρώματος. Όλαι αι δυνάμεις του Μωαμεθανισμού συντρέξασαι αγωνίζονται να εξολοθρεύσουν το Έθνος των Ελλήνων. Η Ευρωπαϊκή και Ασιατική Τουρκία, και αυτή η Αφρική, καθοπλίζονται αμιλλώμεναι δια να υποστηρίξουν την σιδηράν μάστιγα, η οποία εν διαστήματι τόσον αιώνων καταθλίβει το γένος των Ορθοδόξων Χριστιανών, και σήμερον σκοπεύει την εξόντωσιν αυτού.
Από την αρχήν του πολέμου μέχρι τούδε δις ύψωσεν η Ελλάς την φωνήν της, δια μέσου των νομίμων αυτής παραστατών, εξαιτουμένη την συνδρομήν και αντίληψην των Χριστιανικών Βασιλείων της Ευρώπης, ή τέλος απαιτούσα, δικαίω τω λόγω, την ακριβή από μέρους αυτών ουδετερότητα εις τον παρόντα ιερόν αυτής πόλεμον.
Σήμερον δε, επειδή μία επίσημος συνέλευσις των κρατίστων Βασιλέων αυτής συγκροτηθείσα εις την Ιταλικήν Χερσόνησον, επισήμως συνδιασκέπτεται και προνοουμένη περί των ιερών συμφερόντων και δικαιωμάτων εις όλα τα έθνη, αποδέχεται εκ συμφώνου την παρ' αυτής της συνελεύσεως ελπιζομένην διάρκειαν της παγκοσμίου ειρήνης, και ασφάλειαν παντός δικαιώματος, κατά το εικός η προσωρινή Διοίκησις της Ελλάδος παραβαίνει τα επικείμενα ιερά αυτής χρέη αν δεν εκθέσει εκ νέου προς τους υπερτάτους συμμάχους Μονάρχες την αληθή κατάστασιν του οποίου παριστάνει Έθνους των Ελλήνων, τα δικαιώματα αυτού, όσα εννόμως ζητεί και τέλος την σταθεράν απόφασιν των Ελλήνων ή να δικαιωθούν από τους επίγειους εθνάρχας, καθώς εύρον χάριν ενώπιον του υψίστου Θεού, ή να απωλεσθούν, αλλά Χριστιανοί και ελεύθεροι.
Ποταμοί αίματος έρρευσαν έως σήμερον, αλλ' όμως η του ζωοποιού Σταυρού τροπαιοφόρος σημαία, υψωθείσα, κυματίζει ήδη εις τα ωχυρωμένα τείχη της Πελοποννήσου, της Αττικής, της Εύβοιας, της Βοιωτίας, της Ακαρνανίας, εις το πλείστον μέρος της Ηπείρου και Θεσσαλίας, εις την Κρήτην και εις τας νήσους του Αιγαίου Πελάγους. Τοιαύτη είναι η πρόοδος, τοιαύτη η παρούσα κατάστασις των Ελληνικών πραγμάτων, εις την οποίαν όσοι γνωρίζουν την Τουρκίαν, είναι βέβαιον ότι δεν δύνανται οι Έλληνες να αποθέσουν τα όπλα, ειμή αποκτήσαντες δι αυτών των όπλων, ή δια συμβιβασμού ,όλα τα συνιστώντα την πολιτικήν των ύπαρξιν απόλυτον, ανεξάρτητον και περιτειχισμένην με όλα τα εθνικά δικαιώματα, ως μόνην εγγύησιν ικανήν ν' ασφαλίση το ανέπαφον της ιεράς θρησκείας, την ζωήν των πολιτών, την ιδιοκτησίαν και την τιμή του.
Εάν δε η Ευρώπη φροντίζουσα περί της διατηρήσεως της παγκοσμίου ειρήνης συγκαταβαίνη να πραγματευθή με την Οθωμανικήν πόρταν (Πύλη), επί σκοπώ να συμπεριλάβει και το Ελληνικόν Έθνος εις εν και το αυτό σύστημα γενικής ειρήνης, επ΄ αυτή τη υποθέσει και η προσωρινή της Ελλάδος Διοίκησις σπεύδει να διακηρύξη επαγγελματικώς δια της παρούσης , ότι ουδέποτε θέλει παραδεχθή καμμίαν συνθήκην, όσο ωφέλιμος κι αν είναι κατά το φαινόμενον, εν όσω οι εννόμως αποσταλέντες αυτής πρέσβεις δεν επιτύχουν την πρέπουσαν ακρόασιν, απολογούμενοι υπέρ των δικαιωμάτων της Ελλάδος και εκτιθέμενοι τα όσα ευλόγως απαιτεί και ποίαι είναι αι χρείαι και τα ιερώτερα αυτής συμφέροντα..."
"Εν Άργει τη 29 Αυγούστου 1822
Εν απουσία του Προέδρου του Νομοτελεστικού
Ο αντιπρόεδρος Θάνος Κανακάρης ».
Η έπαυλη Κανόσα που συνήλθε το Συνέδριο της Βερόνας
Παλαιων Πατρων Γερμανος
Γεωργ.Μαυρομιχαλης
Ανδρ.Μεταξας
Παπας Πιος Ζ'
https://www.facebook.com/ioannis.bougas?
https://www.facebook.com/ioannis.bougas?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου