Ἔζησε στὰ χρόνια τῶν βασιλέων Ἀρκαδίου καὶ Ὀνωρίου (400 μ.Χ.). Οἱ γονεῖς του τὸν ἀνέθρεψαν σύμφωνα μὲ τὰ διδάγματα τοῦ Εὐαγγελίου, γι᾿ αὐτὸ καὶ ὅταν μεγάλωσε ὁ Τύχων διακρίθηκε γιὰ τὸ ζῆλο του στὴ μελέτη τῶν Γραφῶν. Ὁ ἐπίσκοπος (Ἀμαθοῦντος Κύπρου) Μνημόνιος τὸν χειροτόνησε διάκονο. Ἀλλὰ ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ θέρμη τοῦ θείου κηρύγματός του ἀνέδειξαν τὸν Τύχωνα διάδοχο τοῦ Μνημονίου. Σὰν ἐπίσκοπος ἐπιδόθηκε σὲ φιλανθρωπικὰ ἔργα, καὶ μὲ τὸ κήρυγμά του ἔφερε στὴ χριστιανικὴ πίστη πολλοὺς εἰδωλολάτρες, «κηρύσσων τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ διδάσκων τὰ περὶ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ πάσης παῤῥησίας ἀκωλύτως».Δηλαδή, κήρυττε σ΄ αὐτοὺς τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ποὺ θὰ κληρονομήσουν αὐτοὶ ποὺ πιστεύουν ἔμπρακτα στὸ Μεσσία Ἰησοῦ, καὶ δίδασκε σ΄ αὐτοὺς τὶς ἀλήθειες γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ μὲ ἄφοβη παῤῥησία καὶ θάῤῥος, χωρὶς κανένα ἐμπόδιο. Μάλιστα, ὁ Θεὸς ἔδωσε στὸν Τύχωνα καὶ θαυματουργικὴ δύναμη. Ἔτσι, διδάσκοντας καὶ θαυματουργώντας, σημείωσε μεγάλη ἀποστολικὴ δράση. Ἀποδήμησε στὸν Κύριο, ἀγωνιζόμενος μέχρι τέλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου