ΤΙ ΔΩΡΟ ΝΑ ΤΟΥ ΚΑΝΩ ?

«Προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσόν  καί λίβανον καί σμύρναν».

Ἔπειτα ἄνοιξαν τά δῶρα τους: Χρυσό  καί λιβάνι καί  σμύρνα.

Παράδοξα, ἀλήθεια, δῶρα. Τί ἄραγε  νά σήμαιναν;

Εἶχε ἤδη περάσει καιρός ἀπό

τότε πού ὁ ὕψιστος Θεός

τοῦ Οὐρανοῦ εἶχε κατέλθει στή γῆ μας,

Βρέφος μέσα στή φάτνη. Μῆνες. Μπο-

ρεῖ καί χρόνος. Καί τώρα, συνέχιζε βέ-

βαια νά μένει στή Βηθλεέμ μαζί μέ τήν

Παναγία μητέρα Του καί τόν προ-

στάτη Του Ἰωσήφ, ἀλλά ὄχι πλέον στό

σπήλαιο τῆς γεννήσεως, μά σέ σπίτι.

Κάποιο πρόχειρο ὁπωσδήποτε σπίτι,

ἴσως κάποια καλύβη πού τούς εἶχε πα-

ραχωρηθεῖ. Ἐξάλλου καί ὁ Ἰωσήφ καί ἡ

Παναγία φτωχοί ἦταν...

Τότε λοιπόν ἐμφανίστηκαν στά Ἱε -

ροσόλυμα κάποιοι εὐγενεῖς, πλούσιοι

ἄνδρες. Ἀξιωματοῦχοι ἀπό τά βάθη

τῆς Ἀνατολῆς. «Μάγοι». Ἔτσι τούς

ἔλεγαν τότε ἐκεῖ στήν πατρίδα τους,

τήν Περσία ἤ Βαβυλωνία (Μεσοποτα-

μία). Καί μέ τή λέξη αὐτή ἐννοοῦσαν

τούς σοφούς, ἐπιστήμονες, ἰατρούς,

ἀστρονόμους, ἱερεῖς, μάντεις.

– Ποῦ εἶναι ὁ βασιλιάς τῶν Ἰουδαίων

πού τώρα πρόσφατα γεννήθηκε; Εἴ-

δαμε τό ἀστέρι του νά βγαίνει στόν

ὁρίζοντα καί ἤρθαμε νά τόν προσκυ-

νήσουμε.

Διαδόθηκε ἡ εἴδηση στήν Ἱερουσα-

λήμ γιά τούς Μάγους. Τά ’μαθε τά νέα

καί ὁ Ἡρώδης. Ταράχτηκε. Τί εἶναι

πάλι καί τοῦτο; Νέες ἀπειλές; Κι ἀμέ-

σως συγκαλεῖ συμβούλιο. Παρόντες

ὅλοι οἱ σοφοί τοῦ ἑβραϊκοῦ ἔθνους:

Ἀρχιερεῖς, νομοδιδάσκαλοι (γραμμα-

τεῖς), οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ... Κι ὁ

λόγος, γιά νά διερευνηθοῦν οἱ παλαιές

προφητεῖες, τί λένε σχετικά μέ τή γέν-

νηση τοῦ Χριστοῦ.

–Στή Βηθλεέμ, ἐκεῖ λένε οἱ προφῆ -

τες ὅτι θά γεννηθεῖ ὁ Χριστός, βασι-

λιά. Τό λέει ὁ Μιχαίας, ὅτι ἀπό ἐκεῖ θά

προέρχεται Ἐκεῖνος πού θά κυβερνή-

σει τόν ἰσραηλιτικό λαό.

Μπῆκε σέ ἀγωνία ὁ Ἡρώδης. Κι ἄν

αὐτός ὁ νέος βασιλιάς τοῦ πάρει τό

θρόνο; Καλεῖ κρυφά τούς Μάγους,

μαθαίνει ἀπό πότε ἄρχισαν νά βλέ-

πουν τό παράξενο αὐτό ἀστέρι καί τέ-

λος τούς στέλνει στή Βηθλεέμ νά δοῦν

καί νά γυρίσουν νά τόν πληροφορή-

σουν. Ἤδη εἶχε ἀρχίσει νά συλλαμβάνει

τό ἀποτρόπαιο σχέδιό του...

Ἔφυγαν ἀνυποψίαστοι οἱ Μάγοι. Καί

μόλις βγῆκαν ἀπό τήν πόλη, νά το πάλι

τό ἀστέρι νά τούς καθοδηγεῖ. Τί χαρά

πού ἔκαναν!

Ἔφτασαν στή Βηθλεέμ, στό σπίτι πού

τούς ὑπέδειξε ὁ ἀστέρας, καί μπῆκαν

μέσα. Ὁ μικρός Χριστός καί ἡ Πανα-

γία! Τίποτε φανταχτερό, τίποτε ἐπί-

σημο. Ὅλα ἁπλά καί λιτά. Φτωχικά.

Στάθηκαν μερικές στιγμές διερευνη-

τικά. Καί ἀμέσως προσέπεσαν στά γό-

νατα. Διέκριναν στή μορφή τοῦ Βρέφους

ἐκείνου τόν Βασιλιά τοῦ σύμπαντος κό-

σμου. Κι ἔπεσαν νά Τόν προσκυνήσουν.

Ἔπειτα ἄνοιξαν τά δῶρα τους: Χρυσό

καί λιβάνι καί σμύρνα.

Παράδοξα, ἀλήθεια, δῶρα. Τί ἄραγε

νά σήμαιναν;

***

Οἱ Μάγοι, τήν ὥρα πού προσέφεραν

στό Χριστό τά δῶρα τους, χωρίς ἴσως

καί οἱ ἴδιοι νά τό καταλαβαίνουν, οὐσια-

στικά προφήτευαν.

Μέ τόν χρυσό ἀναγνώριζαν ὅτι αὐτός

πού προσκυνοῦν εἶναι βασιλιάς (τότε

χρυσάφι προσέφεραν στούς
βασιλιάδες).

Μέ τό λιβάνι ὅτι εἶναι Θεός (στούς

θεούς προσέφεραν θυμίαμα).

Μέ τή σμύρνα ὅτι αὐτός ὁ βασιλιάς

καί Θεός θά πεθάνει γιά τόν κόσμο

(μέ σμύρνα ἄλειφαν τούς νεκρούς).

Μεγαλειωδέστατη ἡ προσφορά τους!

Καί προτρεπτική σέ μᾶς, τά ἴδια δῶρα νά

Τοῦ προσφέρουμε, μέ λίγο διαφορε-

τικό τώρα περιεχόμενο:

Ὡς χρυσό νά Τοῦ δώσουμε τήν

ἀγάπη μας, τήν ἀκριβότερη ἀρετή

καί πολυτιμότερο θησαυρό τῆς καρδιᾶς μας.

Ὡς λιβάνι τίς προσευχές μας, πού

σάν θυμίαμα ἀνεβαίνουν στό θρόνο

Του στόν ούρανό.

Ὡς σμύρνα τή σταθερή μας ἀπόφαση νά θανατώσουμε μέσα μας, δηλαδή νά πολεμήσουμε καί νά  ἐξαφανίσουμε ὅ,τι ἀντίθετο στόν Ἴδιο

καί τό Νόμο Του: τόν κακό μας ἑαυτό,

τίς ἁμαρτωλές συνήθειές μας, τά

ἐλαττώματα καί πάθη μας.

Αὐτά τά δῶρα περιμένει καί ἀπό

μᾶς, ἀπό σένα καί μένα, φίλε μου, τό

θεῖο Βρέφος τῆς Βηθλεέμ. 

Καί καλύτερα δέν ὑπάρχουν.

''ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ ''765

E