Η ΝΤΡΟΠΗ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Η ντροπὴ εἶναι ἀρετὴ ποὺ στολίζει τὸν ἄνθρωπο καὶ δείχνει ἄνθρωπο μὲ εὐγένεια συμπεριφορᾶς, μὲ ψυχικὴ ἀνωτερότητα, ποὺ προβάλλεται πρὸς τὰ ἔξω, πρὸς τὸ κοινωνικὸ σύνολο, πρὸς τοὺς ἀνθρώπους. ῾Η ἐνδυμασία τῶν ἀνθρώπων, ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, ἔχει ἕναν ὅρο, τὴ σεμνότητα. Αὐτὴ ἡ σεμνότητα, ἡ ντροπή, δὲν καταργεῖται οὔτε τὸν χειμώνα οὔτε τὸ καλοκαίρι. Δὲν ἔχει κανεὶς τὸ δικαίωμα νὰ τὴν καταργήσει καὶ νὰ πεῖ ὅτι ἡ γύμνια δὲν σχετίζεται μὲ τὴν ντροπή, εἶναι μόδα. Οἱ ἀρχαῖοι ῞Ελληνες εἶχαν μία λέξη ποὺ σήμαινε αὐτὸ ποὺ λέμε ἐμεῖς σήμε- ρα ντροπή. Ἡ λέξη αὐτὴ ἦταν ἡ αἰδώς. Τί σημαίνει αἰδὼς καὶ πῶς ἀναλύεται; Εἶναι κάτι βαθύτερο καὶ γιὰ τὴν ἀρχαιότητα ἀλλὰ καὶ γιὰ σήμερα. Σημαίνει ἀξιοπρέπεια, μεγαλεῖο ψυχῆς, φιλότιμο, αἴσθημα τιμῆς, ποὺ ὅλα τονίζουν τὴν ἀξία τῆς ντροπῆς. Ἡ ντροπὴ εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο. Φαίνεται αὐτὸ ἀπὸ μερικὰ γεγονότα τῆς ῾Αγίας Γραφῆς.
 Ἂς θυμηθοῦμε τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὔα. Ὁ Θεὸς ἐγκαθιστᾶ τοὺς πρωτοπλάστους στὸν Παράδεισο (Γεν. β´ 25). ῞Ομως τοὺς ἔβαλε ἕναν περιορισμό: «Δὲν θὰ φᾶτε ἀπὸ τὸν καρπὸ αὐτοῦ τοῦ δέντρου. ῍Αν φᾶτε, θὰ πεθάνετε», τοὺς εἶπε. Αὐτοὶ ὅμως ἔφαγαν, τοὺς παρέσυρε ὁ διάβολος. Τώρα δὲν μιλοῦν μὲ τὸν Θεό, κρύβονται. Λένε στὸν Θεό: «Εἴμαστε γυμνοί· πῶς μποροῦμε νὰ Σὲ δοῦ- με;». Σὰν νὰ ἔλεγαν: Ντρεπόμαστε νὰ παρουσιαστοῦμε ἐμπρός σου γυμνοί. Μὲ τὴν ἁμαρτία ἐμφανίστηκε καὶ ἡ ντροπή. Μὲ τὴν ντροπὴ βοηθοῦσε ὁ Θεὸς τοὺς ἀνθρώπους νὰ καταλάβουν τὸ σφάλμα τους, νὰ συνέλθουν, νὰ μετανοήσουν. Ὁ διάβολος ὅμως διέστρεψε τὰ πράγματα μὲ τὴν ἁμαρτία καὶ ἀφαίρεσε ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο τὴν ντροπή. Τὸ βλέπουμε σὲ ἄλλο γεγονὸς ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη. Ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ Εὔα κάνουν δύο παιδιά, τὸν Κάιν καὶ τὸν Ἄβελ. Ὁ Κάιν σκοτώνει τὸν Ἄβελ. Ὁ Θεὸς ἐρωτᾶ τὸν Κάιν: «Ποῦ εἶναι ὁ ἀδελφός σου;». Ὁ Κάιν ἀπαντᾶ: «Δὲν ξέρω, μήπως εἶμαι φύλακας τοῦ ἀδελφοῦ μου;». Ἀπάντηση ξεδιάντροπη. Ἁμαρτία χωρὶς συναίσθηση, χωρὶς ντροπή. Ἂς προχωρήσουμε καὶ σὲ ἄλλο περιστατικό, πάλι ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη. Ἕνας νέος 17-18 ἐτῶν, Ἑβραῖος, πουλημένος ἀπὸ τὰ ἀδέλφια του στὴν Αἴγυπτο, ὁ Ἰωσὴφ ὁ γυιὸς τοῦ Ἰακώβ, εἶναι ὑπηρέτης στὸν Πετεφρή (Γεν. λα΄ 9). Ἡ γυναίκα τοῦ Πετεφρῆ ζητᾶ νὰ συνάψει ἄνομες σχέσεις μαζί του. Ὁ Ἰωσὴφ λέει: «Πῶς ἐγὼ νὰ ἁμαρτήσω μπροστὰ στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ μου;». Φεύγει. Ἡ γυναίκα τοῦ Πετεφρῆ κρατᾶ στὰ χέρια της τὰ ροῦχα τοῦ Ἰωσήφ. Φωνάζει καὶ δείχνει τὰ ροῦχα του, λέει ὅτι αὐτὰ εἶναι ἡ ἀπόδειξη ἐνοχῆς του. Ὁ Ἰωσὴφ ἔφυγε γυμνός, καὶ δὲν ντρεπόταν τὴ γύμνωσή του, γιατὶ τὸν δικαίωνε ἡ ἁγνότητά του. Ἐκείνη ἡ ἁμαρτωλὴ ἦταν ξεδιάντροπη καὶ συκοφαντοῦσε τὸν ἀθῶο, ὁ δὲ Ἰωσὴφ ἀνένοχος καὶ δὲν «ᾐσχύνετο ὡς ὁ πρωτόπλαστος πρὸ τῆς παρακοῆς», λέει ἕνα τροπάριο τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος. Νά λοιπόν, ὁ μὲν Θεὸς δίνει τὴν ντροπὴ γιὰ νὰ συγκρατήσει τὸν ἄνθρωπο, καὶ ὁ διάβολος μὲ τὴν ἁμαρτία προσπαθεῖ νὰ διώξει τὴν ντροπὴ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο. Καὶ συνεχίζει καὶ σήμερα νὰ τὸν κάνει ξεδιάντροπο καὶ νὰ τὸν ὁδηγεῖ ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο. Ὁ διάβολος μπῆκε στὸν παράδεισο τῆς Ἐδὲμ καὶ ὁ ἄνθρωπος ἔχασε τὴν ντροπή. Ὅμως ἦλθε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ἄνοιξε τὸν Παράδεισο τοῦ Οὐρανοῦ μὲ τὴν ἔλευσή του καὶ τὴ σταυρικὴ θυσία του. Δὲν ὑπολόγισε πρὸς χάριν μας τὴν αἰσχύνη τοῦ ἀτιμωτικοῦ θανάτου τοῦ σταυροῦ. Καὶ πλέον μποροῦμε μὲ τὴ χάρη τοῦ Χριστοῦ, ποὺ μᾶς τὴ χαρίζει ἡ Ἐκκλησία του διὰ μέσου τῶν ἱερῶν Μυστηρίων της, νὰ ἀποφεύγουμε τὴν ἁμαρτία, νὰ μετανοοῦμε, νὰ ἐξομολογούμαστε, νὰ ντρεπόμαστε γιὰ ὅ,τι ἁμαρτωλὸ ἔχουμε κάνει καὶ νὰ ζητοῦμε τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου. Τώρα ἔχουμε τὸν Χριστό, ποὺ ἐπανέφερε στὴ ζωή μας τὸ αἴσθημα τῆς ντροπῆς, τὴν ὁποία χάσαμε ἐξαιτίας τοῦ Σατανᾶ. Μὲ τὴ δική του ἀτίμωση πάνω στὸ Σταυρὸ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἔφερε καὶ πάλι τὴν ντροπὴ στὴ ζωή μας, γιὰ νὰ μᾶς συγκρατεῖ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. 

 Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, χάρισέ μας στὸ σπίτι μας, στοὺς δρόμους, παντοῦ ὅπου βρισκόμαστε, νὰ νιώθουμε ντροπὴ γιὰ καθετὶ ἁμαρτωλὸ καὶ γιὰ ὅ,τι σκανδαλίζει τοὺς ἄλλους. Χριστέ μας, Σὺ ποὺ μᾶς ἔφερες καὶ πάλι τὴν ντροπὴ στὴ ζωή μας, Σὺ ποὺ δὲν μᾶς ἄφησες στὴν κατάπτωση τῆς ἁμαρτίας, ἡ ὁποία μᾶς εἶχε καταντήσει σὰν κτήνη ποὺ δὲν νιώθουν ντροπή, Σὲ εὐχαριστοῦμε μὲ ὅλη μας τὴν ψυχή.Ο ΣΩΤΗΡ2040