Τα αμύγδαλα του Οφρυνίου: Τρεις χιλιάδες χρόνια ιστορίας και ο μύθος τους !
Στην περιοχή Οφρυνίου και στα γύρω χωριά, Αμφίπολη, Μεσολακκιά, Γαληψό, Ορφάνι και Κάρυανη, παράγεται ένα από τα πιο νόστιμα Ελληνικά αμύγδαλα.
Για τουλάχιστον τρεις χιλιάδες χρόνια αυτή η γη δίνει ένα εξαιρετικής ποιότητας καρπό, το αμύγδαλο Οφρυνίου!
Μάλιστα υπάρχει και ο σχετικός μύθος που μας γυρίζει πολλά χρόνια πίσω, τότε που έγινε ο Τρωικός πόλεμος για τον οποίο έχουν γράψει τόσο ο Καλλίμαχος ο Κυρηναίος, αρχαίος ποιητής και επιγραμματοποιός, όσο και ο Λατίνος ποιητής Οβίδιος.
Στην περιοχή Οφρυνίου και στα γύρω χωριά, Αμφίπολη, Μεσολακκιά, Γαληψό, Ορφάνι και Κάρυανη, παράγεται ένα από τα πιο νόστιμα Ελληνικά αμύγδαλα.
Για τουλάχιστον τρεις χιλιάδες χρόνια αυτή η γη δίνει ένα εξαιρετικής ποιότητας καρπό, το αμύγδαλο Οφρυνίου!
Μάλιστα υπάρχει και ο σχετικός μύθος που μας γυρίζει πολλά χρόνια πίσω, τότε που έγινε ο Τρωικός πόλεμος για τον οποίο έχουν γράψει τόσο ο Καλλίμαχος ο Κυρηναίος, αρχαίος ποιητής και επιγραμματοποιός, όσο και ο Λατίνος ποιητής Οβίδιος.
Σύμφωνα με τον εν λόγω μύθο υπήρχε στην περιοχή μας ένας Θράκας βασιλιάς, κατά μία εκδοχή με το όνομα Λυκούργος, ο οποίος είχε μια κόρη την Φυλλίδα, η οποία συνάντησε τον γιο του Θησέα Δημοφώντα κατά την επιστροφή του από τον πόλεμο της Τροίας.
Οι δύο νέοι ερωτεύτηκαν και αποφάσισαν να ενώσουν τις ζωές τους, αλλά ο Δημοφώντας ήθελε πρώτα να ενημερώσει τον πατέρα του. Ο πρίγκιπας της Αθήνας ξεκίνησε το ταξίδι για την πατρική εστία, αλλά αυτό κράτησε παραπάνω απ’ ότι υπολόγισαν. Η Φυλλίδα πήγαινε κάθε μέρα στην θάλασσα περιμένοντας την επιστροφή του, αλλά μάταια.
Κατά μια εκδοχή του μύθου η Φυλλίδα απαγχονίστηκε σε ένα ξερό δέντρο, κατά μία άλλη από τον πόνο της και την προσμονή της επιστροφής έμεινε στην ακτή επί μέρες χωρίς τροφή και νερό, οπότε η θεά Αρτέμιδα την λυπήθηκε και την μεταμόρφωσε σε ένα ξερό δένδρο. Είχε χειμωνιάσει πια όταν ο Δημοφώντας έφτασε στα μέρη μας, όπου το πρώτο που έκανε ήταν να αναζητήσει την Φυλλίδα… Τότε του έδειξαν το ξερό δέντρο, το πλησίασε, το αγκάλιασε σφιχτά και ξέσπασε σε κλάματα, τότε από θαύμα το δέντρο άνθησε μέσα στον χειμώνα και γέμισε ανθούς!!!
Αυτό το δέντρο, σύμβολο της αιώνιας αγάπης της Φυλλίδας με τον Δημοφώντα είναι η αμυγδαλιά, γι’ αυτό και ανθίζει στο καταχείμωνο, ως ανάμνηση εκείνης της συνάντησής τους στην παραλία, κοντά στον Στρυμόνα ποταμό.
Από τότε ξεκινάει η καλλιέργεια της αμυγδαλιάς στην περιοχή του Στρυμονικού κόλπου.
Ωστόσο, ενώ μέχρι το 2000 η Ελλάδα ήταν αυτάρκης στην παραγωγή αμυγδάλου και μόνο στην περιοχή του Οφρυνίου παράγοντας περίπου 400 τόνοι αμυγδαλόψυχας.
Σήμερα η χώρα μας εισάγει αμύγδαλα και στην περιοχή του Οφρύνιου, η παραγωγή κινείται γύρω στους 100 τόνους το χρόνο.
Τι μένει;
Αυτή η μικρή ποιοτική παραγωγή να αποκτήσει προστιθέμενη αξία, αυτό θα το προσφέρει η καλή συσκευασία και η σύνδεση με ένα μύθο.
Αμύγδαλα βγάζουν και άλλες περιοχές της Ελλάδας και άλλες χώρες (ΗΠΑ, Αυστραλία, Ιταλία κ.λπ.) αλλά κανένα δεν συνδέεται με τον μύθο της Φυλλίδας και του Δημοφώντα.
Ο συνδυασμός ποιότητας, συσκευασίας και μυθολογίας μπορούν να το απογειώσουν, για να είναι κάτι παραπάνω από αμύγδαλο, να συνδεθεί με ένα ισχυρό βίωμα, όπως είναι ο αιώνιος έρωτας!!!
Ο μύθος της Φυλλίδας έχει εμπνεύσει και ζωγράφους και ενώ το όνομά της έχει δοθεί στον αστεροειδή 556 Φυλλίς (556 Phyllis), που ανακαλύφθηκε το 1905, δεν έχει δοθεί στα αμύγδαλα Οφρυνίου!!!
Θεόδωρος Αν. Σπανέλης
xronometro.com
Οι δύο νέοι ερωτεύτηκαν και αποφάσισαν να ενώσουν τις ζωές τους, αλλά ο Δημοφώντας ήθελε πρώτα να ενημερώσει τον πατέρα του. Ο πρίγκιπας της Αθήνας ξεκίνησε το ταξίδι για την πατρική εστία, αλλά αυτό κράτησε παραπάνω απ’ ότι υπολόγισαν. Η Φυλλίδα πήγαινε κάθε μέρα στην θάλασσα περιμένοντας την επιστροφή του, αλλά μάταια.
Κατά μια εκδοχή του μύθου η Φυλλίδα απαγχονίστηκε σε ένα ξερό δέντρο, κατά μία άλλη από τον πόνο της και την προσμονή της επιστροφής έμεινε στην ακτή επί μέρες χωρίς τροφή και νερό, οπότε η θεά Αρτέμιδα την λυπήθηκε και την μεταμόρφωσε σε ένα ξερό δένδρο. Είχε χειμωνιάσει πια όταν ο Δημοφώντας έφτασε στα μέρη μας, όπου το πρώτο που έκανε ήταν να αναζητήσει την Φυλλίδα… Τότε του έδειξαν το ξερό δέντρο, το πλησίασε, το αγκάλιασε σφιχτά και ξέσπασε σε κλάματα, τότε από θαύμα το δέντρο άνθησε μέσα στον χειμώνα και γέμισε ανθούς!!!
Αυτό το δέντρο, σύμβολο της αιώνιας αγάπης της Φυλλίδας με τον Δημοφώντα είναι η αμυγδαλιά, γι’ αυτό και ανθίζει στο καταχείμωνο, ως ανάμνηση εκείνης της συνάντησής τους στην παραλία, κοντά στον Στρυμόνα ποταμό.
Από τότε ξεκινάει η καλλιέργεια της αμυγδαλιάς στην περιοχή του Στρυμονικού κόλπου.
Ωστόσο, ενώ μέχρι το 2000 η Ελλάδα ήταν αυτάρκης στην παραγωγή αμυγδάλου και μόνο στην περιοχή του Οφρυνίου παράγοντας περίπου 400 τόνοι αμυγδαλόψυχας.
Σήμερα η χώρα μας εισάγει αμύγδαλα και στην περιοχή του Οφρύνιου, η παραγωγή κινείται γύρω στους 100 τόνους το χρόνο.
Τι μένει;
Αυτή η μικρή ποιοτική παραγωγή να αποκτήσει προστιθέμενη αξία, αυτό θα το προσφέρει η καλή συσκευασία και η σύνδεση με ένα μύθο.
Αμύγδαλα βγάζουν και άλλες περιοχές της Ελλάδας και άλλες χώρες (ΗΠΑ, Αυστραλία, Ιταλία κ.λπ.) αλλά κανένα δεν συνδέεται με τον μύθο της Φυλλίδας και του Δημοφώντα.
Ο συνδυασμός ποιότητας, συσκευασίας και μυθολογίας μπορούν να το απογειώσουν, για να είναι κάτι παραπάνω από αμύγδαλο, να συνδεθεί με ένα ισχυρό βίωμα, όπως είναι ο αιώνιος έρωτας!!!
Ο μύθος της Φυλλίδας έχει εμπνεύσει και ζωγράφους και ενώ το όνομά της έχει δοθεί στον αστεροειδή 556 Φυλλίς (556 Phyllis), που ανακαλύφθηκε το 1905, δεν έχει δοθεί στα αμύγδαλα Οφρυνίου!!!
Θεόδωρος Αν. Σπανέλης
xronometro.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου