Ο ΝΑΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΠΟΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΠΟΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Οταν οἱ Ἑβραῖοι ἔφυγαν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο καὶ βάδιζαν πρὸς τὴ γῆ τῆς ἐπαγγελίας, ὁ Μωυσῆς καθ’ ὑπόδειξιν τοῦ Θεοῦ στὸ ὄρος Σινᾶ κα- τασκεύασε τὴ Σκηνὴ τοῦ Μαρτυρίου (Ἐξ. κε΄ 40). Μιὰ σκηνὴ ποὺ ἦταν φορητὸς ναός. Σ’ αὐτὸν τὸν ἱερὸ χῶρο θὰ λάτρευαν τὸν Θεὸ ὅλοι αὐτοὶ ποὺ ἔφυγαν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο. Τὴν σκηνὴ αὐτὴ τὴν σκέπαζε μιὰ νεφέλη, γιὰ νὰ φανερώνεται ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ. Κάθε φορὰ ποὺ μετεκινεῖτο ὁ λαὸς γιὰ νὰ σταθμεύσει σὲ ἄλλη περιοχή, αὐτὴ ἡ νεφέλη καθόριζε τὸν τόπο ὅπου θὰ στηνόταν ἡ σκηνή. Γύρω δὲ ἀπὸ αὐτὴ καὶ σὲ ὁρισμένη ἀπόσταση θὰ στρατοπέδευε ὁ λαός. Στὴ σκηνὴ φυλάσσονταν οἱ πλάκες τοῦ Δεκαλόγου, ποὺ ὀνομάζονταν«μαρτύριον» καὶ μαρτυροῦσαν, διακήρυσσαν τὸ θεῖο θέλημα. Ἐπίσης ὑπῆρχαν ἡ ράβδος τοῦ Ἀαρὼν ποὺ βλάστησε, καὶ μιὰ στάμνα μὲ μάννα, ποὺ μαρτυροῦσαν καὶ αὐτὰ τὴν ἄπειρη δύναμη καὶ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν λαό του. Σκηνὴ ποὺ μαρτυροῦσε καὶ διακήρυσσε τὴ διαθήκη μεταξὺ Αὐτοῦ κα τοῦ λαοῦ. Γι’ αὐτὸ αὐτὸς ὁ φορητὸς ναὸς ὀνομάζεται Σκηνὴ τοῦ Μαρτυρίου. «Μαρτυρίου σκηνὴ οὐκ ἄλλου τινὸς χάριν ἢ τῶν θαυμάτων καὶ τῶν πραγμάτων καλεῖ», σημειώνει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος· ὀνομάζεται Σκηνὴ τοῦ Μαρτυρίου ἐξαιτίας τῶν θαυμάτων πού ἔκανε καὶ τῶν πραγμάτων ποὺ περιεῖχε. Ὁ φορητὸς αὐτὸς ναὸς θὰ ἦταν τόπος λατρείας τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ τό- πος τῆς μαρτυρίας τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Τὸ εἶχε παραγγείλει ὁ Θεὸς με τὸν Μωυσῆ: «Ἡ πρωϊνὴ καὶ βραδινὴ θυσία θὰ γίνεται συνεχῶς σὲ ὅλες τὶς γενεές σας στὴν πύλη τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου, ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ἐκει στὸν ἅγιο τόπο ἀπὸ ὅπου θὰ ἐμφανίζομαι σὲ σένα, γιὰ νὰ σοῦ μιλῶ. Καὶ θὰ δίνω ἐκεῖ τὶς διαταγές μου στοὺς Ἰσραηλίτες καὶ θὰ ἀκτινοβολεῖ ἐκεῖ ἡ ἁγιότητά μου μὲ τὴν παρουσία καὶ τὴ λάμψη τῆς δόξας μου» (Ἐξ. κθ΄ 42-43). 

Τώρα, στὴν ἐποχὴ τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἐμεῖς ἔχουμε τοὺς ἱεροὺς Ναούς μας. Ὁ κάθε μεγαλοπρεπὴς ἱερὸς Ναὸς ἀλλὰ καὶ τὸ πλέον ταπεινὸ καὶ ἀπέριττο ἐκκλησάκι μὲ τὴν ἁγία Τράπεζα, εἶναι τόπος λατρείας τῆς Παναγίας Τριάδος, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἶναι τόπος ὅπου φα- νερώνεται καὶ ἐξαγγέλλεται ἡ ἀποκαλυφθεῖσα θεία ἀλήθεια τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι μία πνευματικὴ ὄαση μέσα στὴν κατάξερη ἔρημο τοῦ κόσμου μας. Τώρα μέσα στὸ Ναὸ καὶ πάνω στὴν ἁγία Τράπεζα δὲν φυλάσσονται ἁπλῶς ἀντικείμενα πρὸς ὑπόμνησιν, ὅπως γινόταν στὴ Σκηνὴ τοῦ Μαρτυρίου, ἀλλὰ φυλάσσεται τὸ ἅγιο καὶ ἱερὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὸ ἅγιο Ἀρτοφόριο, ποὺ περιέχει τὸν «ἄρτον τὸν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάντα». Καὶ αὐτὸς ὁ ἄρτος μεταδίδει ζωὴ πραγματική. Ὁ ὑλικὸς ἄρτος ἐνισχύει καὶ παρατείνει τὴ σωματικὴ ζωή. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς ὡς ἄρτος ἀληθινὸς μὲ τὴ θεία του διδασκαλία καὶ μὲ τὸ Ἄχραντο Σῶμα του καὶ τὸ Τίμιο Αἷμα του στὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας τρέφει καὶ ζωοποιεῖ τὶς ψυχές μας. «Ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ζῶν», εἶπε (Ἰω. ς΄ 48-51). Στὴ θεία μας Λατρεία κατὰ τὴ θεία Λειτουργία προσφέρεται ἡ ἀναίμακτη σταυρικὴ θυσία τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Συγχρόνως ἐξαγγέλλεται ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν ἀνάγνωση τῆς Ἀποστολικῆς καὶ Εὐαγγελικῆς περικοπῆς καὶ μὲ τὸ θεῖο κήρυγμα. Γι’ αὐτὸ ἀπὸ τὶς πρῶτες ἡμέρες τῆς ἱδρύσεως τῆς Ἐκκλησίας οἱ χριστιανοὶ «ἦσαν προσκαρτεροῦντες τῇ διδαχῇ τῶν ἀποστόλων καὶ τῇ κοινωνίᾳ καὶ τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου καὶ ταῖς προσευχαῖς» (Πράξ. β΄ 42). 

Νὰ εὐχαριστήσουμε ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας τὸν Σωτήρα καὶ Λυτρωτή μας Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, διότι κατὰ τὴ μεγάλη ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς ἵδρυσε τὴν Ἐκκλησία του, τὴν ταμιοῦχο τῆς θείας Χάριτος, καὶ μᾶς χάρισε καὶ τὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, ποὺ τελεῖται στοὺς ἱεροὺς Ναούς μας κατὰ τὴ θεία Λατρεία. Νὰ δείχνουμε δὲ τὴν εὐγνωμοσύνη μας ἐμπράκτως, ἐκκλησιαζόμενοι ἀνελλιπῶς καὶ μετέχοντες ὁλόψυχα στὴν ἀληθινή – «ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ» (Ἰω. δ΄ 23) – λατρεία ποὺ τελεῖται στοὺς ἱερούς μας ναούς, ἀσυγκρίτως ἀνώτερους ἀπὸ τὴ Σκηνὴ τοῦ Μαρτυρίου τῶν Ἑβραίων.Ο ΣΩΤΗΡ2043