ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Εἶναι μιὰ μόνο λέξη. Μιὰ μόνο, συνηθισμένη πιὰ στὰ χείλη μας, ἀφοῦ τὴν ἔχουμε ἐπαναλάβει τόσες φορὲς ἀπαγγέλλοντας τὸ «Σύμβολον τῆς Πίστεως» (Τὸ «Πιστεύω...»). «Πιστεύω... εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν», ὁμολογοῦμε. Τί ὅμως σημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι καὶ «Ἀποστολική»; Στοὺς προχριστιανικοὺς χρόνους οἱ ἄνθρωποι ζοῦσαν σὲ πνευματικὸ σκοτάδι. Ζητοῦσαν φῶς, ἔψαχναν τρόπο νὰ ἐπικοινωνήσουν μὲ τὸν Δημιουργό τους, ἀλλὰ δὲν μποροῦσαν νὰ τὸ κα- τορθώσουν. Ὁ δρόμος εἶχε χαθεῖ. Ἕως ὅτου ἦρθε ὁ Θεάνθρωπος στὴ γῆ μας. Τότε ὁ Κύριός μας φανέρωσε τὸ δρόμο, ἔχυσε φῶς στὸ πυκνὸ σκοτάδι. Καὶ γιὰ νὰ μένει αὐτὸ τὸ φῶς στὴ διάρκεια τῶν αἰώνων, γιὰ νὰ μένει ἀνοιχτὸς ὁ δρόμος τῆς ἑνώσεώς μας μὲ τὸν Δημιουργό μας, ὁ Κύριος συνέστησε τὴν Ἐκκλησία του. Καὶ πῶς τὴ συνέστησε; Τὴ συνέστησε μὲ τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους του. Σ’ αὐτοὺς παρέδωσε τὴ διδασκαλία του καὶ ἔδωσε τὴ χάρη του, ὥστε αὐτοὶ μὲ τὴ σειρά τους νὰ τὰ παραδώσουν στὰ μέλη της, τοὺς πιστούς. Στὸν ὕμνο τῆς ἑορτῆς τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, ποὺ συνέθεσε ὁ μεγάλος ὑμνογράφος μας ἅγιος Ρωμανὸς ὁ Μελωδός, ἐμφανίζεται ὁ Κύριος νὰ λέει στοὺς Ἀποστόλους του: Ἐσεῖς εἶστε «τῶν θησαυρῶν τῶν ἐμῶν οἱ πιστοὶ κλειδοφύλακες»· εἶστε οἱ πιστοὶ κλει- δοκράτορες τῶν θησαυρῶν μου. Καὶ στὴ συνέχεια τοὺς λέει πάλι: Εἶστε «οἱ στῦλοι τῆς Ἐκκλησίας μου»! Ναί! Καὶ στύλοι καὶ κλειδοκράτορες. Στύλοι, διότι πάνω στὴ διδασκαλία τους στηρίζεται ἡ Ἐκκλησία. Καὶ κλειδοκράτορες τῶν θησαυρῶν τοῦ Χριστοῦ, διότι αὐτοὶ παρέδωσαν τὴν ἀλήθεια τῆς πίστεως στὴν Ἐκκλησία καὶ μετέδωσαν τὴ χάρη τῶν ἱερῶν Μυστηρίων στοὺς πιστούς. Καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ τὴ μεταδίδουν. Τὴ μεταδίδουν μέσῳ τῶν Ἐπισκόπων, τοὺς ὁποίους αὐτοὶ χειροτόνησαν καὶ ὅρισαν διαδόχους τους. Ἀντίστοιχα καὶ οἱ Ἐπίσκοποι χειροτονοῦν τοὺς ἱερεῖς ὡς οἰκονόμους τῆς χάριτος τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ διαφύλαξη λοιπὸν τῆς ἀλήθειας ποὺ παρέδωσαν οἱ Ἀπόστολοι καὶ ἡ ἀδιάκοπη διαδοχὴ τῶν χειροτονιῶν εἶναι ποὺ κάνουν τὴν Ἐκκλησία νὰ εἶναι καὶ νὰ παραμένει Ἀποστολική. 

Στὴν Καινὴ Διαθήκη ἡ Ἐκκλησία παρομοιάζεται μὲ οἰκοδόμημα τὸ ὁποῖο στηρίζεται πάνω στὸ θεμέλιο τῶν Ἀποστόλων (Ἐφεσ. β΄ 20). Μάλιστα στὸ προτελευταῖο κεφάλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως ἡ Ἐκκλησία παρουσιάζεται σὲ ὅραμα στὴν τελική της αἰώνια δόξα ὡς πόλη ὁλόλαμπρη μὲ μῆκος, πλάτος καὶ ὕψος 12.000 σταδίων (1.500 χιλιομέτρων) καὶ μὲ τεῖχος ὕψους 144 πήχεων (70 μέτρων περίπου). Τὸ τεῖχος αὐτό, λέει ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστής, εἶναι θεμελιωμένο σὲ 12 θεμέλια, πάνω στὰ ὁποῖα εἶναι γραμμένα τὰ ὀνόματα τῶν 12 Ἀποστόλων. 12 θεμέλια, 12 κολόνες γιὰ τεῖχος συνολικοῦ μήκους 6.000 χιλιομέτρων! Ἀντιλαμβάνεται κανεὶς τί τρομερὴ δύναμη ἔχουν αὐτὰ τὰ θεμέλια, γιὰ νὰ στηρίζουν ἀκλόνητα τὸ τεράστιο τεῖχος. Ἡ εἰκόνα εἶναι συμβολικὴ καὶ αὐτὸ ποὺ κυρίως φανερώνει εἶναι ἡ καίρια σημασία ποὺ ἔχουν γιὰ τὴν ὕπαρξη τῆς Ἐκκλησίας οἱ Ἀπόστολοι. Στὴ δική τους διδασκαλία στηρίζεται ἡ Ἐκκλησία, τὴ δική τους πίστη κράτησαν καὶ περιφρούρησαν οἱ ἅγιοι Πατέρες, τὸ δικό τους κήρυγμα, ποὺ εἶναι τὸ κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ, ἐξακολουθεῖ καὶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία νὰ κηρύττει. Ἐξακολουθεῖ; Νά τὸ μεγάλο ἐρώτημα καὶ ταυτόχρονα τὸ καίριο χρέος ὅλων μας σήμερα. Ναί, πιστεύουμε «εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν». Τὸ ὁμολογοῦμε τόσο συχνά, ἂν καὶ τὶς περισσότερες φορὲς μηχανικὰ καὶ ἀπὸ συνήθεια. Συνειδητοποιοῦμε ὅμως τί σημαίνει αὐτὸ γιὰ τὴ ζωή μας; Ἂς τονίσουμε δύο κυρίως στοιχεῖα. Πρῶτον ὅτι οἱ Ἀπόστολοι, οἱ ἔμπιστοι κλειδοφύλακες τῶν θησαυρῶν τοῦ Χριστοῦ, παρέδωσαν σὲ μᾶς αὐτὸν τὸν ἀμύθητης ἀξίας θησαυρὸ τῆς ἀλήθειας τοῦ Κυρίου. Τὸν παρέδωσαν, καὶ ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιὰ ἔφθασε μέχρις ἐμᾶς ἀνόθευτος, ἀκίβδηλος, γνήσιος, ὑπερπολύτιμος. Τὸ δικό μας καίριο χρέος εἶναι νὰ τὸν παραδώσουμε τέτοιον στὶς ἑπόμενες γενιές. Νὰ μὴν ἐπιτρέψουμε νὰ μᾶς ἐπηρεάσει ἡ φοβερὴ σύγχυση ποὺ ἐπικρατεῖ στὸν κόσμο σήμερα, καὶ μᾶς ὁδηγήσει νὰ κάνουμε ἀνεπίτρεπτους συμβιβασμοὺς στὴν ἀλήθεια τῆς πίστεως, ποὺ εἶναι ὁ ἀτίμητος θησαυρός μας. Ἐδῶ εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ἀναμετρήσει ὁ καθένας μας τὸ χρέος του καὶ τὸν βαθμὸ τῆς γνησιότητας τῶν κριτηρίων του. Ὑπάρχει ὅμως καὶ δεύτερο σημαντικὸ στοιχεῖο: Νὰ σκεφθοῦμε μὲ ποιὸν τρόπο οἱ Ἀπόστολοι παρέδωσαν στὴν Ἐκκλησία τὸν θησαυρὸ τοῦ Χριστοῦ. Κατέβαλαν κόπους μεγάλους, ὑποβλήθηκαν σὲ θυσίες ἀμέτρητες, διέτρεξαν κινδύνους ἀπερίγραπτους, γιὰ νὰ προσφέρουν στὸν δαιμονοκρατούμενο κόσμο τὸν θησαυρὸ τῆς πίστεως. Λοιπόν, ἐφόσον ἀνήκουμε καὶ ὁμολογοῦμε ὅτι πιστεύουμε «εἰς ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ Ἐκκλησίαν», ὀφείλουμε νὰ ἔχουμε καὶ πνεῦμα ἀποστολικό! Νὰ εἴμαστε πρόθυμοι νὰ καταβάλουμε ἀποστολικοὺς κόπους, νὰ ὑποστοῦμε ἀποστολικὲς θυσίες, νὰ διατρέξουμε ἀποστολικοὺς κινδύνους γιὰ τὴ μετάδοση τῆς ἀλήθειας τῆς Ὀρθοδοξίας μας στὸν κατακρημνιζόμενο κόσμο μας. Λίγοι ἱερα- πόστολοι παλεύουν μὲ μύριες δυσκολίες μεταλαμπαδεύοντας τὸ φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν Ἀφρική, τὴν Ἀσία καὶ τὰ ἄλλα μέρη τῆς γῆς. Μὴν τοὺς ἀφήνουμε μόνους. Ἀφοῦ πιστεύουμε εἰς ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ Ἐκκλησίαν, ἂς τὸ δείχνουμε αὐτὸ ἐμπράκτως!O ΣΩΤΗΡ2043