Μὲ τὴ θεία Κοινωνία ὁ Χριστὸς ἔρχεται καὶ μένει μέσα μας

 Πλησιάσατε... «πνεύμασι δικαίων τετελειωμένων». 

       Τὸ χωρίο μὲ τὸ ὁποῖο ἀρχίσαμε εἶναι ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή. Τί λέει; Λέει ὅτι οἱ πιστοί, εἰσερχόμενοι διὰ τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος στὴν Ἐκκλησία, βρισκόμαστε σὲ νέο κόσμο. Βρισκόμαστε σὲ κάτι πολὺ ἀνώτερο ἀπὸ τὸ ὄρος Σινᾶ, στὸ ὁποῖο βρέθηκαν οἱ Ἑβραῖοι μετὰ τὴ θαυμαστὴ διάβαση τῆς Ἐρυθρᾶς Θαλάσσης. Ποῦ βρισκόμαστε; Βρισκόμαστε στὸν οὐρανό, κοντὰ στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ, ἀνάμεσα στοὺς ἀγγέλους καὶ μεταξὺ τῶν πνευμάτων τῶν δικαίων ἀνθρώπων, ποὺ ἔχουν γίνει τέλειοι: «Προσεληλύθατε... πνεύμασι δικαίων τετελειωμένων» (Ἑβρ. ιβ΄ 18, 23). Ποιοὶ ὅμως εἶναι αὐτοὶ οἱ δίκαιοι; Εἶναι οἱ δίκαιοι ἄνθρωποι καὶ τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης. Πῶς ὅμως οἱ πρὸ Χριστοῦ δίκαιοι ἔγιναν τέλειοι; Οἱ δίκαιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ αὐτοὶ διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ δικαιώθηκαν. Λόγῳ τῆς ἀρετῆς τους ἔλαβαν τὴ χάρη τῆς Θυσίας τοῦ Κυρίου προκαταβολικά. Μὲ τὴ χάρη αὐτὴ εἶχαν φθάσει σὲ τελειότητα ἀρετῆς, γι᾿ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία τὰ ὀνόματά τους τὰ τιμᾶ ἕνα - ἕνα κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ ἔτους καὶ ὅλα μαζὶ τὴν Κυριακὴ πρὶν ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα, ὁπότε μνημονεύει «πάντων τῶν ἀπ’ αἰῶνος Θεῷ εὐαρεστησάντων ἀπὸ Ἀδὰμ ἄχρι καὶ Ἰωσὴφ τοῦ μνήστορος». Ἡ Ἐκκλησία τὸ φανερώνει αὐτὸ καὶ στὴν εἰκόνα τῆς Ἀναστάσεως, ὅπου ὁ Χριστὸς κρατάει μὲ τὸ ἕνα του χέρι τὸν Ἀδὰμ καὶ μὲ τὸ ἄλλο τὴν Εὔα, ἐνῶ πίσω τους εἶναι τὸ λοιπὸ πλῆθος τῶν διὰ τοῦ Χριστοῦ σεσωσμένων. Αὐτοὶ ὅλοι εἶναι τέλειοι, «τετελειωμένοι». Ἀναμένουν δὲ τὴν ἔλευση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ γιὰ τὴν τελικὴ κρίση. Αὐτὸ θὰ γίνει κατὰ τὴ Δευτέρα Παρουσία, ὁπότε θὰ λάβουν τὴν πλήρη δόξα γιὰ τὴν ἀρετή τους, γιὰ τὴν τελειότητά τους. Σ᾿ αὐτὴ τὴν τελειότητα καλεῖται νὰ φθάσει καὶ κάθε πιστὸς χριστιανός, ὅλοι ἐμεῖς ποὺ εἴμαστε μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Γιὰ μᾶς ποιὰ ἦταν ἡ προϋπόθεση εἰσόδου μας στὴν Ἐκκλησία; Προϋπόθεση γιὰ τὴν εἴσοδό μας στὴν Ἐκκλησία ἦταν τὸ ἅγιο Βάπτισμα, ποὺ μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπὸ κάθε ἁμάρτημα καὶ μᾶς ἀναγεννᾶ πνευματικά, καὶ τὸ ἅγιο Χρῖσμα, ποὺ μᾶς παρέχει τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τὰ λάβαμε οἱ περισσότεροι σὲ πολὺ μικρὴ ἡλικία. Καὶ ὄντως βγήκαμε ἅγιοι καὶ τέλειοι ἀπὸ τὴν ἁγία κολυμβήθρα. Ὅμως καὶ μετὰ τὸ Βάπτισμα παραμένει ἡ τάση πρὸς τὴν ἁμαρτία. Στὰ στήθη τοῦ κάθε ἀνθρώπου βαθιά - βαθιὰ ὑπάρχει ἡ φορὰ πρὸς τὴ διαφθορά. Εἶναι οἱ πέντε αἰσθήσεις σὺν τὴν ἕκτη, τὴ φαντασία, ποὺ μᾶς ὠθοῦν πρὸς τὸ κακό. Αὐτὲς τὶς αἰσθήσεις ποιὸς θὰ τὶς ὁδηγήσει γιὰ νὰ μὴν ὠθοῦν τὸν ἄνθρωπο στὴν ἁμαρτία; Ποιὸς θὰ τὶς βοηθήσει νὰ μὴν ἁμαρτάνουν; Ὑπάρχει ἕνας βαθὺς ἀναστεναγμός, μιὰ κραυγὴ πόνου στὴν πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου: Πόσο δυστυχισμένος καὶ ἀξιολύπητος εἶμαι ἐγώ, κραυγάζει ἐκ μέρους τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἀνθρώπου ὁ Ἀπόστολος! Ποιὸς θὰ μὲ ἐλευθερώσει ἀπὸ τὸ σῶμα μου, ποὺ εἶναι κυριευμένο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ ποὺ ἔχει γίνει πλέον ἕδρα καὶ ὄργανο τοῦ θανάτου; Εὐχαριστῶ τὸν Θεό, συνεχίζει ὁ Ἀπόστολος, ποὺ μὲ ἔσωσε διὰ τοῦ Κυρίου μου Ἰησοῦ Χριστοῦ (ζ΄ 24-25). Ὁ ἅγιος Νικόδημος γράφει γιὰ τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἐξομολογήσεως: «Ἀπὸ ὅλα αὐτὰ τὰ ἁμαρτήματα καθαρίζει τὴν ψυχὴν ἡ ἐξομολόγησις καὶ κάμνει αὐτὴν ὡραίαν καὶ πάγκαλον». Καὶ μετὰ τὴν Ἐξομολόγηση ἡ συμμετοχή μας στὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχα- ριστίας. Ἡ θεία Κοινωνία εἶναι τὸ τελικὸ στάδιο γιὰ νὰ κατευθυνθεῖ ὁ ἄνθρωπος στὴν τελειότητα. Μὲ τὴ θεία Κοινωνία ὁ Χριστὸς ἔρχεται καὶ μένει μέσα μας καὶ μᾶς ἁγιάζει, μᾶς τελειοποιεῖ. Τὸ ἔλεος τῆς ἀγαθότητος τοῦ Θεοῦ νὰ δώσει τὴν τελειότητα καὶ σὲ ὅλους ἐμᾶς, γιὰ νὰ πορευθοῦμε πρὸς τὴν ἄνω Ἱερουσαλήμ, τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Τὸ πιστεύουμε, τὸ ἐλπίζουμε. Ἀναζητοῦμε νὰ πληρωθοῦμε καὶ νὰ τελειωθοῦμε ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.Ο ΣΩΤΗΡ2043