ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΙ!

Νίκησαν μὲ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ! Ὁ οὐρανὸς ἦταν μαζί τους, τοὺς ἐνίσχυε στὸν τιτάνιο ἀγώνα τους.

Η ζωὴ εἶναι ἕνας συνεχὴς ἀγώνας, σκληρὸς ἀγώνας ἐπιβιώσεως. Ὁ χριστιανὸς αἰσθάνεται αὐτὸν τὸν ἀγώνα καὶ μέσα του καὶ γύρω του. Διό- τι γιὰ τὸν πιστὸ χριστιανὸ ὁ ἀγώνας τῆς ζωῆς δὲν εἶναι ἁπλὸς ἀγώνας· εἶναι πόλεμος! Ἀγωνίζεται ὁ πιστός, πολεμάει ἐναντίον τῆς αὐτοκρατορίας τοῦ κακοῦ, πρὸς τοὺς χιλιάδες φανεροὺς καὶ ἀφα- νεῖς ἐχθρούς, ἐνάντια στὰ κρυφὰ καὶ ἄνομα σχέδιά τους. Στὸν πόλεμο τοῦτο ἀντίπαλός του εἶναι καὶ ἡ σύγχρονη τεχνολογία, ποὺ μαζὶ μὲ τὰ καλά της συχνὰ γίνεται ἐξαιρετικὰ ἐπικίνδυνη μὲ τοὺς πειρασμοὺς ποὺ δημιουργεῖ κατὰ τὴν ἀπρόσεκτη χρήση της. Ὁ ἀγώνας τοῦ πιστοῦ γίνεται ἔτσι μετωπικὸς καὶ συγχρόνως κυ- κλωτικός, πολυμέτωπος, ἀφοῦ ποικίλα εἶναι τὰ προβλήματα καὶ παντοειδεῖς οἱ πειρασμοὶ ποὺ τὸν ἀπειλοῦν. Εἶναι προβλήματα οἰκονομικά, μορφωτικά, εἶναι ποικίλες πνευματικὲς καὶ ὑλικὲς ἀνάγκες. Ὅλα αὐτὰ δημιουργοῦν συχνὰ καταστάσεις ἀγχώδεις, προκαλοῦν ἀρρώστιες πνευματικὲς πρωτοφανέρωτες. Εἶναι ὅμως τὰ πράγματα τόσο δύσκολα ὅπως μᾶς παρουσιάζονται; Δύσκολα εἶναι. Ἄλυτα... ὄχι! Ὑπάρχει λύση. Ὑπάρχει, διότι εἶναι κοντά μας ὁ Θεὸς καὶ μᾶς βλέπει. Μᾶς παρακολουθεῖ μὲ φροντίδα καὶ στοργή, καὶ στὴν κατάλληλη στιγμὴ ἐπεμβαίνει. Πῶς ἀρχίσαμε; Οἱ χριστιανοὶ στὸν ἀγώνα τους ποτὲ δὲν εἶναι μόνοι, ποτὲ λίγοι. Nαί, αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια. Μπροστὰ στὴν καταστροφικὴ δράση τοῦ κακοῦ, μπροστὰ στὴν ἀπειλὴ τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους, ἐμεῖς λέμε: Ποτὲ δὲν εἴμαστε μόνοι, ποτὲ λίγοι! Κάποιοι μᾶς ἐμπαίζουν. Κάποιοι ἄλλοι μᾶς οἰκτίρουν. Ἄλλοι μᾶς μετρᾶνε καὶ μᾶς βρίσκουν λίγους. Κάνουν ὅλοι λάθος μεγάλο. Ἀπόδειξη; Ἰδού! Εἴμαστε στὴν Παλαιὰ Διαθήκη στὰ 850 π.Χ. περίπου. Βασιλιὰς τοῦ Ἰσραὴλ εἶναι ὁ Ἰωράμ, βασιλιὰς τῆς Συρίας ὁ γιὸς τοῦ Ἄδερ. Βρίσκονται σὲ πόλεμο μεταξύ τους. Ὁ Ἰωρὰμ ἀποφεύγει τὶς παγίδες τοῦ βασιλιᾶ τῆς Συρίας καὶ ἐκεῖνος ἀνησυχεῖ: «Κάποιος μὲ προδίδει», λέει στὸ περιβάλλον του. «Ὄχι, βασιλιά», τοῦ ἀπαντοῦν, «δὲν σὲ προ- δίδει κανεὶς ἀπὸ μᾶς· φανερώνει τὶς κινήσεις σου στὸν βασιλιά τους ὁ προφήτης τους Ἐλισαῖος, ποὺ μένει στὴν περιοχὴ τῆς Δωθαΐμ». Ὁ βασιλιὰς τῆςΣυρίας στέλνει ἀμέσως στρατό, ἱπ- πικό, ἅρματα, περικυκλώνει τὴν Δωθαΐμ. Ὁ μαθητὴς τοῦ προφήτη Ἐλισαίου βγαίνοντας τὸ πρωὶ ἀντικρίζει τὸ ἐχθρικὸ στράτευμα· τὸν καταλαμβάνει φόβος καὶ τρόμος. Τρέχει καταπτοημένος στὸν Προφήτη: «Τί θὰ κάνουμε, πάτερ;», τοῦ λέει. «Μὴ φοβᾶσαι», τοῦ ἀπαντάει ἐκεῖνος, «αὐτοὶ ποὺ εἶναι μαζί μας εἶναι περισσότεροι ἀπὸ ἐκείνους ποὺ εἶναι μὲ τοὺς ἐχθρούς μας». «Μὴ φοβοῦ, ὅτι πλείους οἱ μεθ᾿ ἡμῶν ὑπὲρ τοὺς μετ᾿ αὐτῶν» (Δ΄ Βασ. ς΄ 16). Ταυτόχρονα προσεύχεται στὸν Θεὸ νὰ ἀνοίξει τὰ μάτια τοῦ παιδιοῦ καὶ νὰ δεῖ τὰ ἀόρατα. Καὶ τότε τὸ παιδὶ εἶδε τὸ βουνὸ γεμάτο μὲ ἱππικὸ καὶ πύρι- να ἅρματα νὰ τοὺς προστατεύουν ὁλόγυρα. Ὁ οὐράνιος κόσμος ἦταν κοντά τους, στράτευμα ἀνίκητο! Ἂς δοῦμε τώρα τὴν ἀλήθεια αὐτὴ στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ πανίσχυρη Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία ἔχει πλοῖα, ἱππικό, ἅρματα, πεζικό. Κατέλαβε ὅλο τὸν κόσμο. Τώρα ἀντιπαρατάσσεται πρὸς ἕναν ἄλλο στρατό. Δὲν εἶναι ἱππεῖς, δὲν εἶναι στρατηγοί. Εἶναι ἁπλοὶ τοῦ λαοῦ ἄνθρωποι, ποὺ ἐπικεφαλῆς τους βρίσκεται ἕνας ἄγνωστος στὴν ἐξουσία ἄνθρωπος. Αὐτὸς ὁ πόλεμος κράτησε περίπου τέσσερις αἰῶνες. Πόσοι μάρτυρες ὁδηγήθηκαν στὸ Κολοσσαῖο, στὶς λίμνες, στὶς θάλασσες, στὰ γυμναστήρια... Οἱ δήμιοι κουράστηκαν νὰ κόβουν κεφάλια... Καὶ μετά... ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ θριάμβευσε. Τὸ ὅραμα τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου «ἐν τούτῳ νίκα» ἐπισφράγισε τὴ νίκη! Πῶς νίκησαν οἱ πι- στοί; Νίκησαν μὲ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ! Ὁ οὐρανὸς ἦταν μαζί τους, τοὺς ἐνίσχυε στὸν τιτάνιο ἀγώνα τους. Καὶ δὲν ἦταν μόνο ἐκείνη ἡ μάχη. Πρόσφατα, στὴ διάρκεια τῆς σοβιετικῆς τυραννίας, ἑβδομήντα ὁλόκληρα χρόνια οἱ χριστιανοὶ διώκονται, ἐξαφανίζονται. Γέμισαν οἱ φυλακές, τὰ κάτεργα στὴ Σιβηρία, ἐκτελέσεις ἀμέτρητες, οἱ πιστοὶ θάβονται ζωντανοί. Κάποια ὅμως μέρα τὸ σύστημα καταρρέει ξαφνικὰ σὰν χάρτινος πύργος. Χάθηκαν οἱ ἐχθροὶ μηδενὸς διώκοντος αὐτούς. Τώρα οἱ κατὰ τόπους Ἐκκλησίες ἐρευνοῦν τὰ ἀρχεῖα τῶν ἀπολεσθέντων, γιὰ νὰ βροῦν ὅλους ἐκείνους ποὺ ἐκτελέστηκαν ἐπειδὴ ἦταν χριστιανοί. Τώρα οἱ ἀγωνιστὲς ἀναγνωρίζονται ἅγιοι καὶ μνημονεύονται στὰ Μαρτυρολόγια. 

 Χριστιανοὶ τοῦ σήμερα, σηκωθεῖτε! Μὴ μετρηθεῖτε! Δὲν εἴμαστε μόνοι, οὔτε λίγοι. Σηκῶστε τὶς σημαῖες ψηλά... εἶναι ματωμένες, ἔχουν τὸ αἷμα τοῦ Ἐσταυρωμένου, τὸ αἷμα τῶν μαρτύρων, τὸ χρυσὸ μονόγραμμα Ι Χ (Ἰησοῦς Χριστός) καὶ τὸ «ἐν τούτῳ νίκα» τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου. Δὲν ἀκοῦτε; Ἀπὸ μακριά, ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων ἔρχεται ἕνας ὕμνος... μᾶς πλησιάζει. Εἶναι τραγούδι... ὕμνος ἑκατομμυρίων ἀγωνιστῶν... Μιὰ στρατιὰ ἀπὸ ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, μοναχούς, μοναχές, ἄνδρες, γυναῖκες, παιδιά... ἀπὸ ὅλες τὶς ἡλικίες, ὅλες τὶς φυλές, ὅλα τὰ χρώματα... ἄσπροι, μαῦροι, κίτρινοι, μελαμψοί. Εἶναι τὸ ἀμέτρητο πλῆθος ποὺ ψάλλει ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα! Εἶναι ὁ ὕμνος τῶν μαρτύρων τῆς «Ἀποκαλύψεως», εἶναι καὶ δικός μας ὕμνος. Μᾶς παρακινοῦν ὅλοι: Σηκῶστε ψη- λὰ τὶς καρδιές, ψηλὰ τὶς ψυχές, ψηλά, ὅπου ὁ Χριστός! Ὄχι! Δὲν εἴμαστε μόνοι! Εἶναι μαζί μας ὁ Οὐρανός! Ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα!

Ο ΣΩΤΗΡ2046