Τί ἀπομένει σὲ μᾶς; Τί ἄλλο; Παρὰ ἡ στροφὴ στὶς ἀκατάλυτες ἀξίες τοῦ χριστιανικοῦ πολιτισμοῦ μας καὶ ἡ ἐπιστροφὴ στὸν εὐεργέτη μας Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.
Η πορεία τοῦ νέου Ἰσραήλ, δηλαδὴ τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, εἶναι σὲ ἀρκετὰ σημεῖα παράλληλη μὲ ἐκείνην τοῦ παλαιοῦ Ἰσραήλ. Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ προστάτης Κύριος τοῦ παλαιοῦ Ἰσραὴλ ζητοῦσε ἐπίμονα ἀπὸ τὸν λαό του νὰ μὴ στηρίζεται οὔτε στὶς δυνάμεις του οὔτε στὶς συμμαχίες μὲ ξένα εἰδωλολατρικὰ ἔθνη, ὅσο ἰσχυρὰ καὶ ἂν ἦταν αὐτά. Γι’ αὐτὸ ὁ εὐσεβὴς βασιλιὰς τῶν Ἰουδαίων Ἀσά (913/912 873/872 ἢ 871 π.Χ.) ἀπευθύνθηκε μὲ προσευχὴ στὸν ἅγιο Θεὸ πρὶν ἀντιμετωπίσει τὸν Αἰθίοπα Ζαρέ, ποὺ εἶχε εἰσβάλει στὸ βασίλειό του μὲ ἕνα ἑκατομμύριο ἄνδρες καὶ τριακόσια πολεμικὰ ἅρματα. Ὁ Ἀσὰ προσευχήθηκε πρὸς τὸν Θεὸ καὶ εἶπε: «Κύριε, δὲν εἶναι ἀδύνατο σὲ Σένα νὰ προσφέρεις τὴ σωτηρία μὲ πολλοὺς ἢ μὲ λίγους ἄνδρες. Μπορεῖ νὰ βοηθεῖς ἕναν ἀδύνατο στρατὸ τόσο εὔκολα, ὅσο βοηθᾶς ἕναν ἰσχυρό· ἀριθμοὶ καὶ δύναμη δὲν παίζουν κανένα ρόλο σὲ Σένα, ὅταν θέλεις νὰ βοηθήσεις. Ἐνίσχυσέ μας λοιπὸν τώρα, Κύριε καὶ Θεέ μας, διότι σὲ Σένα στηρίξαμε ὅλη τὴν πεποίθησή μας στὴ δύσκολη αὐτὴ περίσταση καὶ μὲ πίστη καὶ ἐμπιστοσύνη στὸ ὄνομά σου ἤλθαμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε καὶ νὰ πολεμήσουμε τὴ μεγάλη αὐτὴ στρατιωτικὴ δύναμη. Κύριε καὶ Θεέ μας, ἂς μὴν ἐπικρατήσει καὶ ἂς μὴν ὑπερισχύσει Σοῦ τοῦ Θεοῦ καμία ἀνθρώπινη δύναμη» (βλ. Β΄ Παραλ. ιδ΄ [14] 11). Ἡ ἱκετευτικὴ καὶ βαθύτατα εὐλαβικὴ ἐκείνη προσευχὴ τοῦ Ἀσὰ ἔγινε ἀκουστὴ ἀπὸ τὸν ἅγιο Θεό, ὁ Ὁποῖος κτύπησε καὶ κατενίκησε τοὺς Αἰθίοπες, ποὺ δέχθηκαν τέτοιο καίριο πλῆγμα, ὥστε ἦταν πιὰ ἀδύνατο νὰ ἀνασυνταχθοῦν καὶ νὰ προβάλουν ἀντίσταση (Β΄ Παραλ. ιδ΄ [14] 1215). Ὁ Θεὸς ὅμως ἐνῶ βοηθοῦσε τὸν παλαιὸ Ἰσραὴλ σὲ παρόμοιες περιπτώσεις μὲ τέτοιο τρόπο, ἦταν σταθερὰ καὶ κατηγορηματικὰ ἀντίθετος μὲ τὴν πολιτικὴ ὁρισμένων Ἰσραηλιτῶν ἡγετῶν, ποὺ ἔσπευδαν νὰ ζητήσουν βοήθεια ἀπὸ ἔθνη εἰδωλολατρικά. Τοὺς ἡγέτες ἐκείνους τοὺς ὀνόμαζε ἀποστάτες, ἀρνητὲς τῆς ἐμπιστοσύνης ποὺ ἔπρεπε νὰ Τοῦ ἔχουν. Ἔτσι ἐξαφορμῆς τῆς φιλοαιγυπτιακῆς πολιτικῆς τοῦ βασιλιᾶ τῶν Ἰουδαίων Ἐζεκία, ὀνόμασε «τέκνα ἀποστασί ας» ὅσους ἔσπευσαν νὰ συμμαχήσουν μὲ τὸν Φαραὼ τῆς Αἰγύπτου γιὰ νὰ προ στατευθοῦν ἀπὸ τοὺς Ἀσσυρίους. Ἀφήνετε, τοὺς εἶπε, τὸν Θεὸ καὶ ζητᾶτε προστασία ἀπὸ ἀνθρώπους καὶ μάλιστα Αἰγυπτίους, ποὺ ἦσαν ἄλλοτε τύραννοί σας. Θὰ ντροπιασθεῖτε ὅσοι περιμένετε προστασία ἀπὸ τὸν Φαραώ. Οἱ πρε σβευτὲς ποὺ στείλατε στὸν Φαραώ, εἶναι κακοὶ ἀπεσταλμένοι. Θὰ ἀποτύχουν. Κακοὶ εἶναι καὶ οἱ ἄρχοντες τῶν Αἰγυπτίων. Ὄχι μόνο ὠφέλεια δὲν θὰ ἔχετε, ἀλλὰ καὶ θὰ ντροπιασθεῖτε, διότι οἱ Αἰγύπτιοι εἶναι ἀνίκανοι νὰ σᾶς βοηθήσουν, ἀφοῦ θὰ ὑποταγοῦν καὶ αὐτοὶ στοὺς Ἀσσυρίους. Ντροπιάζετε ὅμως καὶ τὸ ἔθνος σας μὲ τὴν τόσο ἔνδοξη ἱστορία του, ἕνεκα τῆς εὐνοίας τοῦ Θεοῦ ἀπέναντί σας! (βλ. Ἡσ. λ΄ [30] 15). Δὲν ἦταν βέβαια μόνον ὁ Ἡσαΐας ποὺ ἐξέφραζε τὴ σταθερὴ αὐτὴ θέση τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς Ἰουδαίους. Καὶ ἄλλοι προ φῆτες πληροφοροῦσαν τὸν παλαιὸ Ἰσραὴλ ὅτι συμμαχία μὲ εἰδωλολατρικοὺς λαοὺς σήμαινε περιφρόνηση πρὸς τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ εἰσβολὴ ξένου πνεύματος στὸν ἐκλεκτὸ λαό. Κάθε φορὰ δὲ ποὺ πολιτικοὶ ἡγέτες τοῦ βορείου καὶ τοῦ νοτίου βασιλείου τοῦ Ἰσραὴλ πρότασσαν τὸ πολιτικὸ «συμφέρον» καὶ στήριζαν τὶς ἐλπίδες τους στὸ στρατό, τὶς συμμαχίες καὶ τὶς ὀχυρώσεις τους καὶ ἀδιαφοροῦσαν γιὰ τὴ θρησκευτικὴ καὶ ἠθικὴ κατάπτωση τοῦ βασιλείου τους, οἱ προφῆτες προειδοποιοῦσαν ὅτι τὸ κράτος τους θὰ καταστραφεῖ (πρβλ. Ὡσ. ι΄ 1213). Ἂς ἔλθουμε τώρα στὴν ἐποχή μας καὶ στὰ δικά μας. Ἐπὶ χρόνια, ἰδιαίτερα μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσή μας ἀπὸ τὴν τυραννία τῶν Τούρκων, οἱ πολιτικοί μας ἄρχοντες ἐλάχιστα ἢ καὶ καθόλου δὲν νοιάστηκαν γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη ἀγωγὴ καὶ τὴν πνευματικὴ θωράκιση τοῦ λαοῦ μας. Μέριμνα συνεχὴς καὶ ἀγωνία τους ἦταν ἡ στροφὴ πρὸς συμμάχους ποὺ δυστυχῶς ἔπαυσαν ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν νὰ εἶναι ὄχι μόνον Ὀρθόδοξοι ἀλλὰ καὶ Χριστιανοί. Συμμαχίες, ἐντολές, ὁδηγίες, δάνεια, δεχόμαστε συνεχῶς ἀπὸ κράτη ποὺ λατρεύουν τὸν μαμωνᾶ καὶ ζοῦν σὲ ἀποστασία ἀπὸ τὸν Θεό. Ἀδιαφοροῦν οἱ ἄρχοντές μας μπροστὰ στὸ κραυγαλέο γεγονός, ὅτι ζητοῦν βοήθεια ἀπὸ λαοὺς ποὺ ἔχουν διαφθαρεῖ καὶ πορεύονται «ὀπίσω τῶν Βααλίμ», ὅπως κατηγόρησε τὸν βασιλιὰ Ἀχαὰβ ὁ πύρινος προφήτης Ἠλίας (Γ΄ Βασ. ιη΄ [18] 18). Δηλαδὴ ὅτι οἱ λαοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους ζητοῦμε βοήθεια δὲν προσκυνοῦν πλέον τὸν Θεὸ ἀλλὰ σύγχρονα εἴδωλα. Καὶ ἐπειδὴ ἡ εἰδωλολατρία εἶναι, ὅπως γράφει ὁ ἅγιος Γρη γόριος ὁ Θεολόγος, «τὸ πάντων ἔσχατον τῶν κακῶν καὶ πρῶτον»1, εἶναι ἐντελῶς ἀνάρμοστο τὸ Ὀρθόδοξο κράτος μας, μιὰ χώρα ποτισμένη ἀπὸ τὰ αἵματα μαρ τύρων τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἡρώων τῆς πατρίδος, νὰ στηρίζεται σὲ λαοὺς ἀποστάτες τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὄχι ἁπλῶς ἀποστάτες, ἀλλά – ἂς μὴ φανεῖ βαρὺς ὁ χαρακτηρισμός – καὶ ὁρισμένες φορὲς ἀντίχριστους. Διότι νομοθετοῦν νεοταξικοὺς ἢ νεοεποχίτικους νόμους ποὺ μαζοποιοῦν τοὺς λαούς· νόμους τοὺς ὁποίους υἱοθετοῦν ἄκριτα οἱ ἔξωθεν κατευθυνόμενοι ἄρχοντές μας καὶ ψηφί ζουν ἐμφορούμενοι ἀπὸ «πολυπολιτισμικὴ» νοοτροπία Ἕλληνες βουλευτές, γιὰ νὰ τὰ υἱοθετήσουν τελικὰ τὰ δέσμια ἀπὸ τοὺς ξένους ὑπουργεῖα μας. Οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες δεχθήκαμε ἀπὸ τὸν φιλάνθρωπο καὶ ἐλεήμονα Κύριό μας πλούσια καὶ ἀνεκτίμητης ἀξίας δῶρα. Μᾶς ἔχει χαρίσει ὅλα ὅσα συντελοῦν στὴν πνευματικὴ ζωὴ καὶ εὐσέβεια. Μᾶς χάρισε μέγιστες ὑποσχέσεις, κατὰ τὸν κορυφαῖο τῶν Ἀποστόλων (βλ. Β΄ Πέτρ. α΄ 34). Ὅμως τὰ ξεχάσαμε ὅλα αὐτά. Ἢ ὀρθότερα, τὰ περιφρονοῦμε. Καὶ περιμένουμε τὴ μοίρα μας, ὅπως λέει ἡ παροιμία, ἀπὸ τοὺς δούλους τοῦ μα μωνᾶ. Ἀντὶ νὰ σεβαστοῦμε τὴν πίστη καὶ τὴν ἱστορία μας ὑπακούουμε σὲ φωνὲς καὶ κελεύσματα ἄλλων. Καὶ ὄχι ἁπλῶς ἄλλων, ἀλλὰ συγχρόνων εἰδωλολατρῶν καὶ ἐχθρῶν τοῦ Θεοῦ. Κι ἂς φωνάζει ὁ ἱερὸς Χρυσόστο μος: Δὲν εἶναι τὸ ἴδιο νὰ λατρεύει τὰ εἴδωλα ὁ εἰδωλολά τρης, νὰ κάνει δὲ τὸ ἴδιο ἁμάρτημα καὶ αὐτὸς ποὺ εἶναι χρι στιανός2. Ἂς γίνουμε προσεκτικότεροι· ὕστερα ἀπὸ πικρὴ πείρα αἰώνων, εἶναι καιρὸς νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι φθάσαμε στὸ φοβερὸ ἀδιέξοδο καὶ τὸν συγκλονισμὸ τῶν τελευταίων ἐτῶν, διότι ἁμαρτήσαμε κατὰ τὸν λόγο τοῦ προφήτη Ἱερεμία: «Ἁμαρτίαν ἥμαρτεν Ἱερουσαλήμ, διὰ τοῦτο εἰς σάλον ἐγένετο· ἰδόντες δὲ οἱ ἐχθροὶ αὐτῆς ἐγέλασαν» (Θρήν. α΄ 8, 7): Ἡ Ἱερουσαλὴμ ἁμάρτησε βαρύτατα, γι’ αὐτὸ ἔπεσε σὲ ταραχή, συγκλονισμὸ καὶ μεγάλη πτώση. Οἱ δὲ ἐχθροί της βλέποντας τὴ συντριβή της χαιρεκάκησαν. Αὐτὸ μήπως δὲν συνέβη καὶ σήμερα γιὰ τὴ χώρα μας καὶ ἔτσι δὲν μᾶς συμπεριφέρονται κάποιοι ποὺ ἦταν πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια ἐχθροί μας; Τί ἀπομένει σὲ μᾶς; Τί ἄλλο; Παρὰ ἡ στροφὴ στὶς ἀκατάλυ τες ἀξίες τοῦ χριστιανικοῦ πο λιτισμοῦ μας καὶ ταυτόχρονα ἡ συντριβή, ἡ μετάνοια καὶ ἡ ἐπιστροφὴ στὸν εὐεργέτη μας Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.
Η πορεία τοῦ νέου Ἰσραήλ, δηλαδὴ τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, εἶναι σὲ ἀρκετὰ σημεῖα παράλληλη μὲ ἐκείνην τοῦ παλαιοῦ Ἰσραήλ. Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ προστάτης Κύριος τοῦ παλαιοῦ Ἰσραὴλ ζητοῦσε ἐπίμονα ἀπὸ τὸν λαό του νὰ μὴ στηρίζεται οὔτε στὶς δυνάμεις του οὔτε στὶς συμμαχίες μὲ ξένα εἰδωλολατρικὰ ἔθνη, ὅσο ἰσχυρὰ καὶ ἂν ἦταν αὐτά. Γι’ αὐτὸ ὁ εὐσεβὴς βασιλιὰς τῶν Ἰουδαίων Ἀσά (913/912 873/872 ἢ 871 π.Χ.) ἀπευθύνθηκε μὲ προσευχὴ στὸν ἅγιο Θεὸ πρὶν ἀντιμετωπίσει τὸν Αἰθίοπα Ζαρέ, ποὺ εἶχε εἰσβάλει στὸ βασίλειό του μὲ ἕνα ἑκατομμύριο ἄνδρες καὶ τριακόσια πολεμικὰ ἅρματα. Ὁ Ἀσὰ προσευχήθηκε πρὸς τὸν Θεὸ καὶ εἶπε: «Κύριε, δὲν εἶναι ἀδύνατο σὲ Σένα νὰ προσφέρεις τὴ σωτηρία μὲ πολλοὺς ἢ μὲ λίγους ἄνδρες. Μπορεῖ νὰ βοηθεῖς ἕναν ἀδύνατο στρατὸ τόσο εὔκολα, ὅσο βοηθᾶς ἕναν ἰσχυρό· ἀριθμοὶ καὶ δύναμη δὲν παίζουν κανένα ρόλο σὲ Σένα, ὅταν θέλεις νὰ βοηθήσεις. Ἐνίσχυσέ μας λοιπὸν τώρα, Κύριε καὶ Θεέ μας, διότι σὲ Σένα στηρίξαμε ὅλη τὴν πεποίθησή μας στὴ δύσκολη αὐτὴ περίσταση καὶ μὲ πίστη καὶ ἐμπιστοσύνη στὸ ὄνομά σου ἤλθαμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε καὶ νὰ πολεμήσουμε τὴ μεγάλη αὐτὴ στρατιωτικὴ δύναμη. Κύριε καὶ Θεέ μας, ἂς μὴν ἐπικρατήσει καὶ ἂς μὴν ὑπερισχύσει Σοῦ τοῦ Θεοῦ καμία ἀνθρώπινη δύναμη» (βλ. Β΄ Παραλ. ιδ΄ [14] 11). Ἡ ἱκετευτικὴ καὶ βαθύτατα εὐλαβικὴ ἐκείνη προσευχὴ τοῦ Ἀσὰ ἔγινε ἀκουστὴ ἀπὸ τὸν ἅγιο Θεό, ὁ Ὁποῖος κτύπησε καὶ κατενίκησε τοὺς Αἰθίοπες, ποὺ δέχθηκαν τέτοιο καίριο πλῆγμα, ὥστε ἦταν πιὰ ἀδύνατο νὰ ἀνασυνταχθοῦν καὶ νὰ προβάλουν ἀντίσταση (Β΄ Παραλ. ιδ΄ [14] 1215). Ὁ Θεὸς ὅμως ἐνῶ βοηθοῦσε τὸν παλαιὸ Ἰσραὴλ σὲ παρόμοιες περιπτώσεις μὲ τέτοιο τρόπο, ἦταν σταθερὰ καὶ κατηγορηματικὰ ἀντίθετος μὲ τὴν πολιτικὴ ὁρισμένων Ἰσραηλιτῶν ἡγετῶν, ποὺ ἔσπευδαν νὰ ζητήσουν βοήθεια ἀπὸ ἔθνη εἰδωλολατρικά. Τοὺς ἡγέτες ἐκείνους τοὺς ὀνόμαζε ἀποστάτες, ἀρνητὲς τῆς ἐμπιστοσύνης ποὺ ἔπρεπε νὰ Τοῦ ἔχουν. Ἔτσι ἐξαφορμῆς τῆς φιλοαιγυπτιακῆς πολιτικῆς τοῦ βασιλιᾶ τῶν Ἰουδαίων Ἐζεκία, ὀνόμασε «τέκνα ἀποστασί ας» ὅσους ἔσπευσαν νὰ συμμαχήσουν μὲ τὸν Φαραὼ τῆς Αἰγύπτου γιὰ νὰ προ στατευθοῦν ἀπὸ τοὺς Ἀσσυρίους. Ἀφήνετε, τοὺς εἶπε, τὸν Θεὸ καὶ ζητᾶτε προστασία ἀπὸ ἀνθρώπους καὶ μάλιστα Αἰγυπτίους, ποὺ ἦσαν ἄλλοτε τύραννοί σας. Θὰ ντροπιασθεῖτε ὅσοι περιμένετε προστασία ἀπὸ τὸν Φαραώ. Οἱ πρε σβευτὲς ποὺ στείλατε στὸν Φαραώ, εἶναι κακοὶ ἀπεσταλμένοι. Θὰ ἀποτύχουν. Κακοὶ εἶναι καὶ οἱ ἄρχοντες τῶν Αἰγυπτίων. Ὄχι μόνο ὠφέλεια δὲν θὰ ἔχετε, ἀλλὰ καὶ θὰ ντροπιασθεῖτε, διότι οἱ Αἰγύπτιοι εἶναι ἀνίκανοι νὰ σᾶς βοηθήσουν, ἀφοῦ θὰ ὑποταγοῦν καὶ αὐτοὶ στοὺς Ἀσσυρίους. Ντροπιάζετε ὅμως καὶ τὸ ἔθνος σας μὲ τὴν τόσο ἔνδοξη ἱστορία του, ἕνεκα τῆς εὐνοίας τοῦ Θεοῦ ἀπέναντί σας! (βλ. Ἡσ. λ΄ [30] 15). Δὲν ἦταν βέβαια μόνον ὁ Ἡσαΐας ποὺ ἐξέφραζε τὴ σταθερὴ αὐτὴ θέση τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς Ἰουδαίους. Καὶ ἄλλοι προ φῆτες πληροφοροῦσαν τὸν παλαιὸ Ἰσραὴλ ὅτι συμμαχία μὲ εἰδωλολατρικοὺς λαοὺς σήμαινε περιφρόνηση πρὸς τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ εἰσβολὴ ξένου πνεύματος στὸν ἐκλεκτὸ λαό. Κάθε φορὰ δὲ ποὺ πολιτικοὶ ἡγέτες τοῦ βορείου καὶ τοῦ νοτίου βασιλείου τοῦ Ἰσραὴλ πρότασσαν τὸ πολιτικὸ «συμφέρον» καὶ στήριζαν τὶς ἐλπίδες τους στὸ στρατό, τὶς συμμαχίες καὶ τὶς ὀχυρώσεις τους καὶ ἀδιαφοροῦσαν γιὰ τὴ θρησκευτικὴ καὶ ἠθικὴ κατάπτωση τοῦ βασιλείου τους, οἱ προφῆτες προειδοποιοῦσαν ὅτι τὸ κράτος τους θὰ καταστραφεῖ (πρβλ. Ὡσ. ι΄ 1213). Ἂς ἔλθουμε τώρα στὴν ἐποχή μας καὶ στὰ δικά μας. Ἐπὶ χρόνια, ἰδιαίτερα μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσή μας ἀπὸ τὴν τυραννία τῶν Τούρκων, οἱ πολιτικοί μας ἄρχοντες ἐλάχιστα ἢ καὶ καθόλου δὲν νοιάστηκαν γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη ἀγωγὴ καὶ τὴν πνευματικὴ θωράκιση τοῦ λαοῦ μας. Μέριμνα συνεχὴς καὶ ἀγωνία τους ἦταν ἡ στροφὴ πρὸς συμμάχους ποὺ δυστυχῶς ἔπαυσαν ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν νὰ εἶναι ὄχι μόνον Ὀρθόδοξοι ἀλλὰ καὶ Χριστιανοί. Συμμαχίες, ἐντολές, ὁδηγίες, δάνεια, δεχόμαστε συνεχῶς ἀπὸ κράτη ποὺ λατρεύουν τὸν μαμωνᾶ καὶ ζοῦν σὲ ἀποστασία ἀπὸ τὸν Θεό. Ἀδιαφοροῦν οἱ ἄρχοντές μας μπροστὰ στὸ κραυγαλέο γεγονός, ὅτι ζητοῦν βοήθεια ἀπὸ λαοὺς ποὺ ἔχουν διαφθαρεῖ καὶ πορεύονται «ὀπίσω τῶν Βααλίμ», ὅπως κατηγόρησε τὸν βασιλιὰ Ἀχαὰβ ὁ πύρινος προφήτης Ἠλίας (Γ΄ Βασ. ιη΄ [18] 18). Δηλαδὴ ὅτι οἱ λαοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους ζητοῦμε βοήθεια δὲν προσκυνοῦν πλέον τὸν Θεὸ ἀλλὰ σύγχρονα εἴδωλα. Καὶ ἐπειδὴ ἡ εἰδωλολατρία εἶναι, ὅπως γράφει ὁ ἅγιος Γρη γόριος ὁ Θεολόγος, «τὸ πάντων ἔσχατον τῶν κακῶν καὶ πρῶτον»1, εἶναι ἐντελῶς ἀνάρμοστο τὸ Ὀρθόδοξο κράτος μας, μιὰ χώρα ποτισμένη ἀπὸ τὰ αἵματα μαρ τύρων τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἡρώων τῆς πατρίδος, νὰ στηρίζεται σὲ λαοὺς ἀποστάτες τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὄχι ἁπλῶς ἀποστάτες, ἀλλά – ἂς μὴ φανεῖ βαρὺς ὁ χαρακτηρισμός – καὶ ὁρισμένες φορὲς ἀντίχριστους. Διότι νομοθετοῦν νεοταξικοὺς ἢ νεοεποχίτικους νόμους ποὺ μαζοποιοῦν τοὺς λαούς· νόμους τοὺς ὁποίους υἱοθετοῦν ἄκριτα οἱ ἔξωθεν κατευθυνόμενοι ἄρχοντές μας καὶ ψηφί ζουν ἐμφορούμενοι ἀπὸ «πολυπολιτισμικὴ» νοοτροπία Ἕλληνες βουλευτές, γιὰ νὰ τὰ υἱοθετήσουν τελικὰ τὰ δέσμια ἀπὸ τοὺς ξένους ὑπουργεῖα μας. Οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες δεχθήκαμε ἀπὸ τὸν φιλάνθρωπο καὶ ἐλεήμονα Κύριό μας πλούσια καὶ ἀνεκτίμητης ἀξίας δῶρα. Μᾶς ἔχει χαρίσει ὅλα ὅσα συντελοῦν στὴν πνευματικὴ ζωὴ καὶ εὐσέβεια. Μᾶς χάρισε μέγιστες ὑποσχέσεις, κατὰ τὸν κορυφαῖο τῶν Ἀποστόλων (βλ. Β΄ Πέτρ. α΄ 34). Ὅμως τὰ ξεχάσαμε ὅλα αὐτά. Ἢ ὀρθότερα, τὰ περιφρονοῦμε. Καὶ περιμένουμε τὴ μοίρα μας, ὅπως λέει ἡ παροιμία, ἀπὸ τοὺς δούλους τοῦ μα μωνᾶ. Ἀντὶ νὰ σεβαστοῦμε τὴν πίστη καὶ τὴν ἱστορία μας ὑπακούουμε σὲ φωνὲς καὶ κελεύσματα ἄλλων. Καὶ ὄχι ἁπλῶς ἄλλων, ἀλλὰ συγχρόνων εἰδωλολατρῶν καὶ ἐχθρῶν τοῦ Θεοῦ. Κι ἂς φωνάζει ὁ ἱερὸς Χρυσόστο μος: Δὲν εἶναι τὸ ἴδιο νὰ λατρεύει τὰ εἴδωλα ὁ εἰδωλολά τρης, νὰ κάνει δὲ τὸ ἴδιο ἁμάρτημα καὶ αὐτὸς ποὺ εἶναι χρι στιανός2. Ἂς γίνουμε προσεκτικότεροι· ὕστερα ἀπὸ πικρὴ πείρα αἰώνων, εἶναι καιρὸς νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι φθάσαμε στὸ φοβερὸ ἀδιέξοδο καὶ τὸν συγκλονισμὸ τῶν τελευταίων ἐτῶν, διότι ἁμαρτήσαμε κατὰ τὸν λόγο τοῦ προφήτη Ἱερεμία: «Ἁμαρτίαν ἥμαρτεν Ἱερουσαλήμ, διὰ τοῦτο εἰς σάλον ἐγένετο· ἰδόντες δὲ οἱ ἐχθροὶ αὐτῆς ἐγέλασαν» (Θρήν. α΄ 8, 7): Ἡ Ἱερουσαλὴμ ἁμάρτησε βαρύτατα, γι’ αὐτὸ ἔπεσε σὲ ταραχή, συγκλονισμὸ καὶ μεγάλη πτώση. Οἱ δὲ ἐχθροί της βλέποντας τὴ συντριβή της χαιρεκάκησαν. Αὐτὸ μήπως δὲν συνέβη καὶ σήμερα γιὰ τὴ χώρα μας καὶ ἔτσι δὲν μᾶς συμπεριφέρονται κάποιοι ποὺ ἦταν πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια ἐχθροί μας; Τί ἀπομένει σὲ μᾶς; Τί ἄλλο; Παρὰ ἡ στροφὴ στὶς ἀκατάλυ τες ἀξίες τοῦ χριστιανικοῦ πο λιτισμοῦ μας καὶ ταυτόχρονα ἡ συντριβή, ἡ μετάνοια καὶ ἡ ἐπιστροφὴ στὸν εὐεργέτη μας Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.
1. Γρηγορίου Θεολόγου, Λόγ.
38, Εἰς τὰ Θεοφάνια 13, PG 36,
325Α καὶ Λόγ. 45, Εἰς τὸ Ἅγιον Πά
σχα 9, PG 36, 633C.
2. Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Εἰς
Ρωμ. Ὁμ. 6, 6, PG 60, 440.Ο ΣΩΤΗΡ2045
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου