Στὸ βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ''Τωβὶτ'' περιγράφεται ἡ πολυτάραχη ζωὴ τοῦ πιστοῦ αὐτοῦ ἀνθρώπου
ποὺ σ’ ὅλη του τὴ ζωὴ ἀκολουθοῦσε τὸ
δρόμο τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς δικαιοσύνης. Ἦταν πιστὸς τηρητὴς τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ.
Μεταξὺ τῶν πολλῶν ἐντολῶν ποὺ
ἔλαβαν ἀπὸ τὸν Θεὸ οἱ Ἰσραηλίτες διὰ
τοῦ δούλου του Μωυσέως, ἦταν νὰ με-
ταβαίνουν στὰ Ἱεροσόλυμα τρεῖς φορὲς
τὸ χρόνο.
Μὲ τὴν πάροδο ὅμως τοῦ χρόνου οἱ
φυλὲς τοῦ Ἰσραήλ, ἡ μία κατόπιν τῆς
ἄλλης, παρέλειπαν νὰ ἐκτελοῦν αὐτὴ
τὴν ἐντολή, καθὼς καὶ τὶς θυσίες ποὺ
ἔπρεπε νὰ προσφέρουν στὰ Ἱεροσό-
λυμα. Ἀντὶ γιὰ τὶς καθορισμένες θυσίες πρὸς τὸν ἀληθινὸ Θεό, «ἔθυον τῇ
Βάαλ τῇ δαμάλει» (Τωβ. α΄ 5). Δηλαδὴ
ἀποστάτησαν ἀπὸ τὴ θρησκεία τῶν
πατέρων τους καὶ πρόσφεραν θυσίες
μπροστὰ σ’ ἕνα μοσχάρι ποὺ ἦταν σύμβολο τοῦ ψεύτικου θεοῦ Βάαλ.
Μεταξὺ αὐτῶν τῶν φυλῶν ἦταν καὶ ἡ φυλὴ
Νεφθαλίμ, ἡ φυλὴ τοῦ πατέρα τοῦ Τωβίτ.
Μὲ πόνο ψυχῆς σημειώνει ὁ Τωβὶτ ὅτι
καὶ «πᾶσα φυλὴ τοῦ Νεφθαλὶμ τοῦ πα-
τρός μου ἀπέστη (=ἀποκόπηκε, ἀπο-
ξενώθηκε) ἀπὸ τοῦ οἴκου Ἱεροσολύ-
μων». Μὲ ραγισμένη τὴν καρδιά του θὰ
συμπληρώσει: «Κἀγὼ μόνος ἐπορευό-
μην πλεονάκις εἰς Ἱεροσόλυμα ἐν ταῖς
ἑορταῖς» (Τωβ. α΄ 6). Ἐγὼ ὅμως δια-
χώρισα τὴ θέση μου ἀπὸ τοὺς ἄλλους.
Πήγαινα μόνος πολλὲς φορὲς στὰ Ἱεροσόλυμα κατὰ τὶς ἑορτές.
Τὸ «μόνος» ἀποκαλύπτει τὸν μεγά-
λο καθημερινὸ ἀγώνα τοῦ Τωβὶτ γιὰ νὰ
φανεῖ συνεπὴς πρὸς τὶς ὑποχρεώσεις
ποὺ εἶχε ἔναντι τοῦ Θεοῦ. Φανερώνει
τὸν κόπο στὸν ὁποῖο ὑποβαλλόταν,
προκειμένου νὰ μεταβεῖ ἀπὸ τὴ Θίσβη
στὰ Ἱεροσόλυμα, πορεία περίπου 40
ὡρῶν. Ἤθελε τρεῖς περίπου ἡμέρες
νὰ πάει καὶ ἄλλες τρεῖς νὰ ἐπιστρέψει
πίσω. Ἀκόμη ἔπρεπε νὰ μείνει ἑπτὰ ἡ-
μέρες γιὰ νὰ προσφέρει τὶς καθιερωμέ-
νες θυσίες καὶ ὅ,τι ὁ Νόμος τοῦ Θεοῦ
προέβλεπε. Καὶ ὅλα νὰ τὰ κάνει τρεῖς
φορὲς τὸ χρόνο, κατὰ τὸ Πάσχα, τὴν
Πεντηκοστὴ καὶ τὴν ἑορτὴ τῆς Σκηνο-
πηγίας καὶ «πλεονάκις», ὅπως ὁ ἴδιος
ὁμολογεῖ.
Ὁ γενναῖος Τωβὶτ παρὰ τὸ ἀρνητικὸ
περιβάλλον μένει ἀμετακίνητος στὴν
πίστη τῶν Πατέρων του καὶ στὴν πιστὴ
τήρηση τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ. Ὅλες οἱ
φυλὲς τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ἡ δική του φυλὴ
Νεφθαλὶμ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὴ λατρεία
τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Αὐτὸς ὅμως ξεχωρίζει. «Κἀγὼ μόνος ἐπορευόμην πλεονάκις εἰς Ἱεροσόλυμα ἐν ταῖς ἑορταῖς»
(Τωβ. α΄ 6). Μορφὴ γενναία, μὲ ἰσχυρὴ
θέληση καὶ ἀποφασιστικότητα.
«Μόνος». Μιὰ κατάσταση ποὺ μπο-
ρεῖ νὰ τὴ βιώσει καὶ σήμερα ὁ πιστὸς
καὶ συνειδητὸς χριστιανός, ὅταν θε-
λήσει νὰ προχωρήσει μὲ συνέχεια καὶ
συνέπεια στὴ χριστιανική του ζωή.
«Μόνος» μπορεῖ νὰ εἶναι ὁ τίμιος ὑπάλληλος, ὁ ὁποῖος ἀντιτίθεται σὲ ὁποιαδήποτε ἀβαρία τοῦ ζητοῦν νὰ κάνει στὴν ὑπηρεσία του.
«Μόνος» μπορεῖ νὰ εἶναι ὁ σεμνὸς
καὶ ὁ σώφρων νέος μέσα στὸ σχολεῖο,
στὸ Πανεπιστήμιο, στὴν παρέα του,
γιατὶ ἀσφαλίζει τὸν ἑαυτό του ἀπὸ καθετὶ ποὺ λερώνει τὴν ψυχή του.
«Μόνος» μπορεῖ νὰ εἶναι στὴν περιοχή του ὁ συνεπὴς πρὸς τὸ θέλημα τοῦ
Θεοῦ πολύτεκνος οἰκογενειάρχης, ποὺ
κάποτε ἀκούει καὶ πικρόχολα σχόλια,
ὅπως καὶ ἡ πολύτεκνη μητέρα.
«Μόνος» μπορεῖ νὰ εἶναι ὁ τακτικὰ
ἐκκλησιαζόμενος μὲ τὴν οἰκογένειά του
στὸ χωριὸ ἢ στὴν ἐνορία του στὴν πόλη ποὺ ζεῖ.
Εἶναι ὅμως πραγματικὰ μόνος; Ἔτσι
νόμιζε καὶ ὁ προφήτης Ἠλίας, ὅτι ἦταν
«μονώτατος». Ὁ Θεὸς ὅμως τὸν βεβαίωσε ὅτι ὑπῆρχαν ἀκόμη 7.000 ποὺ δὲν
εἶχαν προσχωρήσει στὴν εἰδωλολατρία, δὲν εἶχαν προσκυνήσει τὸν ψευτοθεὸ Βάαλ: «Οὐκ ἔκαμψαν γόνυ τῇ Βάαλ» (Ρωμ. ια΄ 4).
Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει καὶ σήμερα.
Δὲν εἴμαστε μόνοι! Ἂς μὴ μᾶς ξεγελάει
ἡ γενικὴ εἰκόνα. Ὑπάρχουν πολλοὶ ποὺ
ἀγωνίζονται μὲ ἡρωισμὸ καὶ πίστη, μένουν ἀσυμβίβαστοι, ἀγαποῦν εἰλικρινὰ
τὸν Κύριο.
Ὅταν ἔρχονται περιστάσεις ποὺ πολλοὶ γύρω μας ἀποστατοῦν ἢ φέρονται
μὲ πλαδαρότητα σὲ θέματα χριστιανικῆς ζωῆς καὶ ἀκριβοῦς τηρήσεως τοῦ
θελήματος τοῦ Θεοῦ, καὶ αἰσθανόμαστε μόνοι, νὰ θυμόμαστε τὸν γενναῖο
Τωβίτ. Νὰ μένουμε σταθεροὶ καὶ ἀμετακίνητοι στὴν Ὀρθόδοξη πίστη τῶν Πατέρων μας καὶ νὰ προχωροῦμε ἀταλάντευτοι μὲ ὁδηγὸ τὴν ἀλήθεια, ποὺ μᾶς ἀποκάλυψε ὁ μοναδικὸς Σωτήρας καὶ
Λυτρωτὴς Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός.
Ὁ ἅγιος Θεὸς εἶναι μαζί μας καὶ δὲν
θὰ μᾶς ἀφήσει· θὰ μᾶς κρατεῖ ἀσφαλι-
σμένους κάτω ἀπὸ τὴν πανσθενὴ καὶ
κραταιὰ προστασία του καὶ σταθεροὺς
στὸ ἅγιο θέλημά του μέχρι τέλους τῆς
ζωῆς μας.Ο ΣΩΤΗΡ2048
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου