ΣΤΗΝ ΙΕΡΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ !

         Η Παναγια  μέσα της ἐβάστασε τὸν Ἥλιο τῆς Ζωῆς.

« Πεποικιλμένη τῇ θείᾳ δόξῃ ἡ ἱερα εὐκλεής, Παρθένε, μνήμη σου». 

Μὲ τὰ λόγια αὐτὰ ὁ ἱερὸς ὑμνωδὸς  συγκαλεῖ ὅλο τὸν χριστιανικὸ κόσμο, τὸ ὀρθόδοξο πλήρωμα, νὰ ἑορτάσει μὲ λαμπρότητα καὶ χαρμονὴ τὴν ἱερὴ καὶ πανσέβαστη μνήμη τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ. Παρθένε, ψάλλει, ἡ μνήμη σου εἶναι ἱερὴ καὶ ἁγία, καὶ μαζὶ δοξασμένη καὶ τιμημένη, ὄχι μὲ δόξα καὶ τιμὴ ἀνθρώπινη ἀλλὰ θεϊκή. 

Μ’ αὐτὴ τὴ θεία δόξα εἶναι στολισμένη καὶ καλλωπισμένη ἡ μνήμη τῆς ἱερᾶς σου κοιμήσεως καὶ μεταστάσεως. 

 Γι’ αὐτὸ καὶ ὅλοι οἱ πιστοὶ ἔχουν συναχθεῖ, συνεχίζει ὁ ἱερὸς ἀσματογράφος, γιὰ νὰ ἑορτάσουν καὶ εὐφρανθοῦν μὲ ἄσματα καὶ ἤχους καὶ χοροὺς πνευματικούς. 

Καὶ τιμώντας ἐσένα, νὰ ψάλουν καὶ νὰ δοξάσουν τὸν μονογενὴ Υἱό σου, τὸν μόνο δοξασμένο αἰωνίως. 

 Κοίμηση ἀντικρίζουμε οἱ πιστοί, καὶ φαιδρὰ πανήγυρη ἐπιτελοῦμε. Ἐξόδιο ὕμνο ἐρχόμαστε νὰ καταθέσουμε, καὶ δοξαστικοὺς παιάνες ἀναπέμπουμε. 

Κηδεία ἑτοιμάζουμε, καὶ γιορτάσι στήνουμε. 

Τὸ «Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ». Τί παράδοξα πράγματα...! Ἀλλὰ μόνο στὴν ἁγία μας Ὀρθοδοξία συναντῶνται τὰ παράδοξα αὐτά. Γιατὶ ὅσα λαμβάνουν ἐδῶ χώρα δὲν εἶναι ἀνθρώπινα ἀλλὰ θεϊκά· ἤ, καλύτερα, θεανθρώπινα. 

Ἐδῶ τελετάρχης ὅλων τῶν θαυμασίων εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ Υἱὸς τῆς Παρθένου, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Αὐτὸς ποὺ πάτησε τὸν θάνατο καὶ τὸν ἔκανε γέφυρα πρὸς τὴν ὄντως ζωή. 

Αὐτὸς ποὺ καὶ τὰ δάκρυα τοῦ πένθους τὰ μετέβαλε σὲ ὕμνους ἀναστάσιμους. 

Κι ἂν ὁ θάνατος κάθε πιστοῦ παρέχει τὴ γλυκιὰ παράκληση στὶς καρδιὲς ὅτι ὁ προσφιλὴς ὄχι μόνο δὲν ἔπαψε νὰ ζεῖ, ἀλλὰ μετέβη σὲ ζωὴ «κρείττονα», ἀνώτερη ἀπὸ αὐτὴ ποὺ μέχρι τώρα ζοῦσε, πόσο περισσότερο αὐτὸ πρέπει νὰ ἰσχύει γιὰ τὴ Μητέρα τοῦ Θεοῦ, τὴν Κεχαριτωμένη, τὴν ἀσυγκρίτως ἀνώτερη καὶ τιμιώτερη ὄχι μόνο ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ἀλλὰ καὶ ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ἀγγέλους καὶ ἀρχαγγέλους, τὴ λαμπρότερη καὶ καθαρότερη καὶ ἀπὸ τὶς ἀκτίνες τοῦ  ἥλιου; 

Καὶ πῶς θὰ ἦταν δυνατὸν ἡ σκοτεινιὰ τοῦ θανάτου νὰ κρατήσει αἰχμάλωτη τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα Ἐκείνης ποὺ μέσα της ἐβάστασε τὸν Ἥλιο τῆς Ζωῆς;  

Γι’ αὐτὸ ἡ μνήμη τῆς Ἀειπαρθένου εἶναι λαμπρή, γι’ αὐτὸ «πεποικιλμένη» μὲ θεία δόξα καὶ λαμπρότητα. 

Καὶ γι’ αὐτὸ καὶ ὁ πιστὸς λαὸς ποὺ συνάζεται γιὰ νὰ προπέμψει τὴ θεοδόξαστη ψυχή της καὶ τὸ θεοτίμητο σῶμα της, ἑορτάζει τὴ μνήμη της μὲ δάκρυα χαρᾶς. 

 Ἔτσι γνωρίζει καὶ ὁ λαός μας, ὁ ἑλληνικὸς λαός, νὰ τιμᾶ τὴν Παναγία. 

Τὸ ἦθος αὐτό, τὸ σύμμικτο ἀπὸ τὸν πόνο τῶν δικῶν του δοκιμασιῶν καὶ τὴ χαρὰ τῆς δικῆς της δόξας καὶ τῆς μητρικῆς της ἀγάπης εἶναι γραμμένο βαθιὰ μέσα στὰ φυλλοκάρδια τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. 

Ζυμωμένο μὲ τὴ ζήση του. 

Ἀναπιασμένο μὲ τὴν ἱστορία του. 

Γι’ αὐτὸ κατ’ ἐξοχὴν στὴν ἑλληνικὴ ἐπικράτεια, τόσο πολύ, τόσο ἔνθερμα, τόσο ἔντονα τιμᾶται ἡ Κοίμηση τῆς Παναγίας. 

Καὶ γι’ αὐτὸ στὸν τόπο τοῦτο δὲν ὑπάρχει σπιθαμὴ γῆς, στεριὰ ἢ θάλασσα, πόλη ἢ χωριό, βουνό, βράχος, ξέρα, κάβος ποὺ νὰ μὴν τὸ στολίζει ἐκκλησιὰ λαμπρὴ ἢ ταπεινὸ ξωκκλήσι ἢ σεμνὸ μοναστήρι τῆς Παναγίας. 

Πρὸς τοῦτο καὶ οἱ ἀμέτρητες εἰκόνες της, περίπυστες καὶ θαυματουργές, τίμια ἀναθήματα τοῦ Γένους ποὺ ἱστοροῦν ἐπάνω τους τὴ σεβασμία μορφὴ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ μὲ τὴ βυζαντινὴ τεχνοτροπία, τὴν ἱερὴ καὶ ἐξαγιασμένη, ἀποδίδουν τὸ ἦθος ποὺ στόλιζε τὸ τίμιο πρόσωπό της: τὴ σιωπή, ἁγνότητα καὶ εὐπρέπεια, τὸν πόνο καὶ τὴν ὑπομονή της, τὴν ἥσυχη ἐγκαρτέρηση, τὴ γλυκύτητα καὶ μειλιχιότητα, τὴ σεμνότητα τῆς συμπεριφορᾶς της. 

 Προσκυνεῖ ὁ ἑλληνικὸς λαὸς καὶ νιώθει νὰ τοῦ «μιλάει» ἡ εἰκόνα. Γιατὶ κι αὐτὸς ὅλα ἐτοῦτα ποὺ ἀποδίδονται στὸ πρόσωπο τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ τὰ ἔχει καταγεγραμμένα στὴν ἐθνική του μνήμη, ἔστω καὶ λησμονημένα. 

Γιατὶ κι αὐτὸς εἶναι λαὸς ποὺ ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα ἀκόμη χρόνια γνώριζε νὰ ζεῖ μὲ φτώχεια καὶ στέρηση, μὲ πόνο καὶ δάκρυ, μὲ ταπείνωση καὶ καρτερία. 

Καὶ ἡ ἀνόθευτη πίστη του τὸν ἔκανε νὰ ἀναζητεῖ μέσα στὴ λιτότητα τὴν ἀρχοντιά, στὴν ἁπλότητα τὴν ἁρμονία, στὴν ταπείνωση τὴ δόξα, στὴ φτώχεια τὸν ἀληθινὸ πλοῦτο. 

 Προσκυνεῖ ὁ ἑλληνικὸς λαὸς τὴν Παναγία. 

Τιμᾶ καὶ δοξάζει τὴ μνήμη της. 

Ἂς γίνει φέτος ἡ προσκύνηση αὐτὴ νὰ μᾶς ὁδηγήσει σὲ αὐστηρότερη θεώρηση τοῦ ἐθνικοῦ μας βίου· σὲ ἐθνικὴ αὐτογνωσία· καὶ ἐπιστροφὴ στὸ ἑλληνορθόδοξο ἦθος ζωῆς. 

Τὸ ἦθος στὸ ὁποῖο παραπέμπει ἡ ἱερὴ καὶ σεβάσμια μνήμη της...ΟΣΩΤΗΡ2050