Ηταν ὁλόκληρη βασιλικὴ ἐκστρατεία! Μιὰ ἰδιότυπη βασιλικὴ ἐκστρατεία! Δὲν εἶχε οὔτε κατακτητικοὺς οὔτε ἀπελευθερωτικοὺς
σκοπούς. Δὲν ἀπέβλεπε σὲ σύναψη
διπλωματικῶν σχέσεων οὔτε ἀποσκοποῦσε σὲ κάποια ἐθιμικὴ ἐπίσκεψη ὑψηλοῦ ἐπιπέδου. Εἶχε μοναδικὸ προορισμὸ τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ μοναδικὸ
σκοπὸ τὴν ἀνεύρεση τοῦ Σταυροῦ τοῦ
Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ!
Προεξάρχουσα ἡ ἴδια ἡ βασιλομήτωρ, ἡ ἁγία Ἑλένη, ἡ ὁποία ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη μαζὶ μὲ ὅλη τὴ συνοδεία της.
Ὁ υἱός της, ὁ αὐτοκράτορας ἅγιος Κωνσταντῖνος, ἀφοῦ διὰ θαύματος ἐννόησε καὶ ἔζησε τὴ θαυματουργὴ δύναμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, θέτει ἀρχηγὸ καὶ κυβερνήτη τῆς ζωῆς του Αὐτὸν ὁ ὁποῖος θανατώθηκε πάνω στὸ ξύλο τοῦ Σταυροῦ, καὶ θωρακίζουν τόσο ὁ ἴδιος ὅσο καὶ ἡ μητέρα του τὴ ζωή τους μὲ τὴν πανσθενουργὸ δύναμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Γι’ αὐτὸ καὶ ἀποστέλλει τὴν ἁγία Ἑλένη πρὸς ἀνεύρεσή του στὰ Ἱεροσόλυμα. Καὶ ὅταν ἀπὸ τὰ βάθη τῆς
γῆς τοῦ λόφου τοῦ Γολγοθᾶ οἱ ἄνδρες
τῆς συνοδείας της ἀνασύρουν τὸν Τίμιο τοῦ Κυρίου Σταυρό, ρίγη χαρᾶς καὶ συγκινήσεως δονοῦν ὁλόκληρη τὴν ὕπαρξη τῆς ἁγίας! Καὶ μὲ τέτοια αἰσθήματα «τοῦτον τὸν τίμιον Σταυρὸν προσεκύνησεν ἡ Βασίλισσα καὶ ἠσπάσατο
μετὰ τῆς Συγκλήτου ἁπάσης» (Συναξάριον ΙΔ΄ Σεπτεμβρίου).
Ἀλλὰ καὶ ὅλος ὁ λαός, ὁ ὁποῖος μὲ βαθιὰ προσμονὴ ἀνέμενε τὴν ἀνεύρεση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας, ὅταν πληροφορήθηκε τὴν ἀνάσυρσή του ἀπὸ τὴ γῆ, «ᾐτήσατο κατιδεῖν
αὐτόν» (Συναξάριον ΙΔ΄ Σεπτεμβρίου).
Στὸ αἴτημά του ὁ Πατριάρχης τῆς ἁγίας πόλεως τὸν ὕψωσε γιὰ πρώτη φορὰ ἀπὸ τὸν ἄμβωνα, γιὰ νὰ σπεύσουν ὅλοι οἱ πιστοὶ νὰ τὸν προσκυνήσουν γονυκλινεῖς καὶ μὲ δάκρυα στὰ μάτια νὰ ψάλουν ἐν χορῷ τὸ «Κύριε, ἐλέησον».
Αὐτὴ ἡ συγκλονιστικὴ σκηνὴ ποὺ πραγματοποιήθηκε τότε γιὰ πρώτη φορὰ στὰ Ἱεροσόλυμα, ἐπαναλαμβάνεται σ’ ὁλόκληρη τὴν ὀρθόδοξη οἰκουμένη τὴν ἡμέρα τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Καὶ ὅπως τότε, ἔτσι καὶ σήμερα οἱ πιστοὶ μὲ πίστη καὶ δέος ψάλλουν: «Σταυρὲ ζωηφόρε, ἁγίασον ἡμᾶς τῇ ἐλλάμψει σου» (Ἰδιόμελον Λιτῆς).
Καὶ εἶναι πράγματι ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου μας πηγὴ ἁγιασμοῦ γιὰ ὁλόκληρη τὴν κτίση ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν κάθε ἄνθρωπο ξεχωριστά. Ὄχι λόγῳ τοῦ σχήματός του, ἀλλὰ ἐπειδὴ εἶναι ὁ Σταυρὸς τοῦ
Χριστοῦ, πάνω στὸν ὁποῖο ὁ Κύριος Ἰησοῦς σταύρωσε τὴν ἁμαρτία καὶ μᾶς χάρισε τὴν ἁγιότητα. Εἶναι τὸ «ξύλον τῆς ὄντως ζωῆς, ἐν ᾧ εἰργάσατο σωτηρίαν ὁ τῶν αἰώνων Βασιλεὺς ἐν μέσῳ τῆς γῆς» (Ἰδιόμελον Λιτῆς). Εἶναι πηγὴ
ἁγιασμοῦ, διότι διὰ τοῦ Σταυροῦ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς μᾶς συμφιλίωσε μὲ τὸν Θεὸ Πατέρα καὶ μᾶς χάρισε τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Εἶναι «ἡ θύρα τοῦ Παραδείσου» (Στιχηρὸν προσόμοιον).
Διὰ τοῦ πάθους τοῦ Σταυροῦ ὁ Κύριος Ἰησοῦς φανέρωσε μὲ τὸν πλέον ἀδιαμφισβήτητο τρόπο τὴν ἄπειρη ἀγάπη του πρὸς ὅλους μας καὶ μᾶς δίδαξε ἔτσι ν’ ἀγαπᾶμε κι ἐμεῖς τοὺς συνανθρώπους μας.
Ὁ ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ θάνατος τοῦ Κυρίου μας εἶναι ζωοποιὸς καὶ λυτρωτικός.
Προσφέρει ζωὴ καὶ λύτρωση καὶ ἁγιασμὸ σ’ ὁλόκληρη τὴν ἀνθρωπότητα.
Γι’ αὐτὸ καὶ ὅλοι οἱ πιστοὶ μὲ βαθιὰ συναίσθηση ψάλλουμε: «Ἐσταυρώθης δι’ ἐμέ, ἵνα ἐμοὶ πηγάσῃς τὴν ἄφεσιν· ἐκεντήθης τὴν πλευράν, ἵνα κρουνοὺς ζωῆς ἀναβλύσῃς μοι· τοῖς ἥλοις προσήλωσαι, ἵνα ἐγὼ τῷ βάθει τῶν παθημάτων σου, τὸ ὕψος τοῦ κράτους σου πιστούμενος κράζω σοι· Ζωοδότα Χριστέ, δόξα καὶ τῷ Σταυρῷ, Σῶτερ, καὶ τῷ πάθει Σου» (Ἀκολουθία τῶν Ἁγίων
Παθῶν, Μακαρισμοί).
Αὐτὸν τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου μας, ποὺ γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τὸν ὑψώνει πρὸς χάριν καὶ ἁγιασμό μας, νὰ τὸν προσκυνήσουμε μὲ βαθιὰ κατάνυξη καὶ πίστη. Καὶ μὲ τὴν ἐπίγνωση ὅτι ὑψώνεται σὲ μιὰ ἀντισταυρικὴ καὶ ἀντιπνευματικὴ ἐποχή, ποὺ ἀντιμάχεται τὴν ἁγιότητα, ἂς ὑψώσουμε τὰ μάτια μας, ἂς ἀνυψώσουμε καὶ τὶς καρδιές μας καὶ ἂς παρακαλέσουμε θερμὰ τὸ ζωοπάροχο καὶ
χαριτόβρυτο ξύλο τοῦ Τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας: «Σταυρὲ ζωηφόρε, ἁγίασον ἡμᾶς τῇ ἐλλάμψει σου».
Ο ΣΩΤΗΡ2051
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου