ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΙΑ ΑΛΛΟ ΠΑΙΔΙ

Γ. Νὰ μὴν ἀρνηθοῦμε τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ 

 Οταν ὁ πανάγαθος Δημιουργὸς ἔπλασε τὸ ζεῦγος τῶν πρωτοπλάστων,  «εὐλόγησεν αὐτοὺς λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς...» (Γεν. α΄ 28). Τοὺς εὐλόγησε καὶ τοὺς εἶπε νὰ αὐξάνονται, νὰ πληθύνονται, καὶ μὲ τοὺς ἀπογόνους ποὺ θὰ ἀποκτήσουν νὰ καλύψουν τὴ γῆ καὶ νὰ γίνουν αὐτοὶ ποὺ θὰ κυριαρχοῦν ἐπάνω της. 

 Αὐτὴ ἦταν ἡ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ, αὐτὴ ἦταν ἡ εὐλογία του στὸ πρωτόπλαστο ζεῦγος. Αὐτὴ εἶναι ἡ εὐλογία του καὶ σὲ κάθε ζεῦγος ἀπογόνων τῶν πρωτοπλάστων. 

Καὶ εἶναι αὐτονόητο ὅτι δὲν ἐπιτρέπεται οἱ ἄνθρωποι νὰ ἀρνοῦνται τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, δὲν μποροῦν οἱ σύζυγοι νὰ ζοῦν ἔτσι, ὥστε νὰ ἀποφεύγουν τὴ σύλληψη ἑνὸς παιδιοῦ. Δὲν μπορεῖ ὁ μικρὸς ἄνθρωπος νὰ ἀρνεῖται τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ, πολὺ περισσότερο τὴν παρέμβαση τοῦ Θεοῦ, τὸ θαῦμα τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή του. 

 Ἡ σύλληψη ἑνὸς παιδιοῦ εἶναι καὶ γιὰ τὴν ἐπιστήμη μυστήριο. Κάθε φορὰ ποὺ μιὰ καινούργια ζωὴ ἀρχίζει νὰ κυοφορεῖται στὰ μητρικὰ σπλάχνα ἔχουμε ἕνα θαῦμα, ἕνα γεγονὸς συγκλονιστικό, ποὺ τὸ ἐργάζεται ἡ ἀγάπη καὶ ἡ παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ. Τὸ διδάσκει καθαρὰ ἡ Ἁγία Γραφή, ὅταν ἀναφέρεται στὴ γέννηση ἀπὸ τὸ πρωτόπλαστο ζεῦγος τοῦ πρώτου παιδιοῦ ἐπάνω στὴ γῆ: «Ἀδὰμ δὲ ἔγνω Εὔαν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκε τὸν Κάϊν καὶ εἶπεν· ἐκτησάμην ἄνθρωπον διὰ τοῦ Θεοῦ» (Γεν. δ΄ 1). Δηλαδὴ ὁ Ἀδὰμ συνευρέθη μὲ τὴ σύζυγό του Εὔα, ἡ ὁποία, ἀφοῦ συνέλαβε, γέννησε τὸν Κάϊν, ὄνομα ποὺ σημαίνει ἀπόκτημα. Καὶ τότε ἡ Εὔα, γεμάτη χαρὰ καὶ εὐγνωμοσύνη πρὸς τὸν Θεό, εἶπε: Ἀπέκτησα γυιό, ποὺ εἶναι ἄνθρωπος ὅμοιος μὲ ἐμένα καὶ τὸν πατέρα του, μὲ τὴ δύναμη καὶ εὐλογία τοῦ Θεοῦ. 

Ὁ Θεὸς ἐνήργησε, καὶ γεννήθηκε ἄνθρωπος ἀπὸ τοὺς πρωτοπλάστους, ποὺ ἦταν καὶ οἱ πρῶτοι γονεῖς. 

 Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ στὴ συνέχεια, σὲ κάθε γέννηση ἀνθρώπου πάνω στὴ γῆ. Καὶ γιὰ τὴ Ρούθ, λέει ἡ Ἁγία Γραφή, ὅτι «ἔδωκεν αὐτῇ Κύριος κύησιν, καὶ ἔτεκεν υἱόν» (Ροὺθ δ΄ 13). Ὁ Θεὸς τῆς ἔδωσε ἐγκυμοσύνη καὶ τὴν ἀξίωσε νὰ ἀποκτήσει γυιό. Τὴν ὥρα ποὺ συλλαμβάνεται ἕνα παιδί, ἐνεργεῖ ὁ Θεός! Δὲν εἶναι οἱ ἄνθρω- ποι ποὺ μποροῦν νὰ τὸ ἀποφασίσουν καὶ νὰ τὸ κάνουν μόνοι τους. Ἂν ὁ Θεὸς δὲν ἐνεργήσει, οἱ ἄνθρωποι δὲν μποροῦν. Πόσοι κάνουν προσευχὲς καὶ τάματα γιὰ νὰ ἀποκτήσουν ἕνα παιδί! Πολὺ περισσότερο αὐτοὶ καταλαβαίνουν κατόπιν, ἂν τελικὰ ἀποκτήσουν, ὅτι ὁ Θεὸς τοὺς τὸ ἔδωσε. Καὶ γι’ αὐτὸ εὐχαριστοῦν καὶ εὐγνωμονοῦν καὶ δοξάζουν τὸν μόνο χορηγὸ τῆς ζωῆς! Ναί! Ὁ Θεὸς ἐνεργεῖ. Οἱ ἄνθρωποι μόνοι τους δὲν μποροῦν. Ἰσχύει ὅμως καὶ τὸ ἀντίστροφο. Καὶ ὁ Θεὸς δὲν μπορεῖ νὰ δώσει, ἂν οἱ ἄνθρωποι μὲ διάφορους τρόπους τὸ ἀπο- φεύγουν. Διότι ἔχουν τὴ δυνατότητα οἱ ἄνθρωποι νὰ μὴν ἀφήσουν νὰ φανερωθεῖ στὴ ζωή τους τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Μποροῦν νὰ ἐμποδίσουν τὸν πανάγαθο Θεὸ νὰ κάνει τὸ ἔργο του, μποροῦν νὰ ἀρνηθοῦν νὰ συνεργαστοῦν μαζί του. Ἐδῶ εἶναι ἡ ἐλευθερία τους, ἀλλὰ ἐδῶ εἶναι καὶ ἡ ἁμαρτία. Στὸ μεγάλο κεφάλαιο τῆς ζωῆς ποὺ εἶναι ἡ ἀπόκτηση παιδιῶν, προχωροῦν χωρὶς τὸν Θεό, ὅπως αὐτοὶ θέλουν, ὅπως ἀποφασίζουν, ἂν καί, ὅπως εἴπαμε, δὲν εἶναι βέβαιο ὅτι θὰ καταφέρουν ὅ,τι προγραμματίζουν. Δὲν ἐξαρτᾶται μόνο ἀπὸ αὐτούς. Ἐξαρτᾶται κυρίως ἀπὸ Ἐκεῖνον, τὸν Ὁποῖο θέλουν νὰ ἀγνοοῦν. Ἐκεῖνος εἶναι ποὺ δίνει «κύησιν». Ἐκεῖνος καὶ στὴ συνέχεια ἐπιστατεῖ μὲ πολλὴ ἀγάπη καὶ στοργὴ σ’ ὅλα τὰ στάδια ἀναπτύξεως τοῦ μικροῦ ἐμβρύου μέσα στὰ σπλάχνα τῆς μητέρας του. «Οὐκ ἐκρύβη τὸ ὀστοῦν μου ἀπὸ σοῦ, ὃ ἐποίησας ἐν κρυφῇ, καὶ ἡ ὑπόστασίς μου ἐν τοῖς κατωτάτοις τῆς γῆς· τὸ ἀκατέργαστόν μου εἶδον οἱ ὀφθαλμοί σου», γράφει μὲ συγκλονισμὸ ὁ ἱερὸς Ψαλμωδός, ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸν Πλάστη καὶ Κύριο (Ψαλ. ρλη΄ [138] 15-16). Δὲν ἦταν κρυμμένη ἀπὸ σένα, λέει, ἡ διάπλαση τῶν ὀστῶν μου, ὅταν ἄρχισε μέσα στὴν κοιλιὰ τῆς μητέρας μου καὶ τὴν ὁποία ἔκανες χωρὶς νὰ φαίνεται, μακριὰ ἀπὸ κάθε μάτι ἀνθρώπου. Ἐσὺ γνώριζες τὴν πρώτη σύσταση καὶ ὑπόστασή μου, ὅταν βρισκόταν στὸ σκοτάδι τῆς μητρικῆς κοιλιᾶς σὰν νὰ ἦταν θαμμένη καὶ κρυμμένη στὰ κατώτατα τῆς γῆς. Τὴν ἀκατέργαστη καὶ ἀδιαμόρφωτη στὰ μητρικὰ σπλάχνα οὐσία μου καὶ τὸ τί θὰ γινόμουν ἀπὸ τὴν ἀσχημάτιστη ἐκείνη κατάσταση, τὸ εἶδαν οἱ ὀφθαλμοί σου καὶ τὸ προγνώρισες μὲ λεπτομέρεια. Πόσο μεγάλη ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ! Πόσο ἐκπληκτικὴ ἡ φροντίδα καὶ ἡ πατρικὴ στοργὴ μὲ τὴν ὁποία περιβάλλει τὰ πλάσματά του! Ὁ ἱερὸς Ψαλμωδὸς θαυμάζει καὶ ἐκστακτικὸς ἀναφωνεῖ: «Ἰδού, Κύριε, σὺ ἔγνως πάντα, τὰ ἔσχατα καὶ τὰ ἀρχαῖα». Ὅλα τὰ γνώρισες, τὰ πρόσφατα καὶ τὰ παλιά, καὶ τὰ τῆς γεροντικῆς μου ἡλικίας καὶ τὰ τῆς νεανικῆς. «Σὺ ἔπλασάς με καὶ ἔθηκας ἐπ’ ἐμὲ τὴν χεῖρά σου». Σὺ μὲ ἔπλασες καὶ μὲ σκέπασες μὲ τὸ παντοδύναμο, τὸ στοργικὸ καὶ προστατευτικό σου χέρι (Ψαλ. ρλη΄ 5). Ὁ πανάγαθος καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ἐνεργεῖ στὴ σύλληψη κάθε ἀνθρώπου. Αὐτὸς παρακολουθεῖ μὲ πολὺ ἐνδιαφέρον καὶ ἀγάπη τὴν κυοφορία του, τὴ γέννηση καὶ τὴν ἀνάπτυξή του, ὅλη τὴ ζωὴ ἀπὸ τὰ νεανικὰ χρόνια μέχρι τὰ γηρατειά. Αὐτὸς μᾶς προορίζει γιὰ τὴν αἰώνια χαρὰ τῆς Βασιλείας του. Ἂς τὰ ἀναλογίζεται αὐτὰ κάθε μητέρα ποὺ ἀναλαμβάνει ὅλους τοὺς κόπους ποὺ ἀπαιτεῖ ἡ κυοφορία, ἡ γέννηση καὶ ἡ ἀνατροφὴ ἑνὸς παιδιοῦ. Ἂς τὰ σκέπτεται καὶ κάθε πατέρας, ποὺ ἐπωμίζεται τὶς ἀνάλογες εὐθύνες. Ἂς σταθοῦν μὲ πίστη οἱ γονεῖς μπροστὰ στὸ μεγάλο αὐτὸ καὶ ἱερότατο ἔργο, στὸ ὕψιστο καθῆκον νὰ συνεργάζονται μὲ τὸν Θεὸ γιὰ τὴ γέννηση ἀνθρώπων, στοὺς ὁποίους ἡ ἀγάπη του σφοδρὰ ἐπιθυμεῖ νὰ χαρίσει αἰωνιότητα εὐτυχίας, δόξης καὶ χαρᾶς. Ο ΣΩΤΗΡ2052