ΟΙ ΣΥΚΙΕΣ ΤΩΝ ΓΚΡΕΜΩΝ !

«Μερικοὶ ἄνθρωποι εἶναι τόσο φτωχοὶ ποὺ δὲν ἔχουν τίποτε ἄλλο ἐκτὸς ἀπὸ

χρήματα». 

Τὸ σύνθημα εὑρηματικὸ καὶ

τὸ παρουσίασε μιὰ ὁμάδα νέων, κρα-

τώντας ὁ καθένας τους ἀπὸ μιὰ λέξη,

σὲ μιὰ ἀπὸ τὶς πολλὲς κινητοποιήσεις

γιὰ τὸ οἰκονομικὸ πρόβλημα. Εἶναι ἕνα

σύνθημα ποὺ δὲν ἀφορᾶ μόνο μεμο-

νωμένους ἀνθρώπους ἀλλὰ ἀποτελεῖ

καὶ ἀκριβέστατη ψυχογραφία τῆς κοι-

νωνίας καὶ ὅλου τοῦ σημερινοῦ κό-

σμου.

Τόσο φτωχοὶ μὲ τόσα χρήματα... Τό-

σο πράγματι φτωχοί! Ἐκφράζει καίρια

ἀλήθεια τὸ νεανικὸ σύνθημα. Διότι ἡ

μεγαλύτερη καὶ χειρότερη φτώχεια εἶναι

ἡ ἀφθονία τῶν χρημάτων, ὅταν αὐτὴ

δὲν συνοδεύεται ἀπὸ πλοῦτο ψυχῆς.

Ἀντίθετα οἱ πλούσιοι πνευματικῶς, ἀ-

κόμη κι ὅταν δὲν ἔχουν καθόλου χρή-

ματα, εἶναι οἱ πλουσιότεροι ἄνθρωποι

τοῦ κόσμου. Γι᾿ αὐτὸ ὁ Κύριος τοὺς

μακάρισε στὸν πρῶτο ἀπὸ τοὺς Μακα-

ρισμούς του, ὅπως μᾶς τοὺς παραδίδει

ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς καὶ εἶναι βέβαια

διαφορετικοὶ ἀπὸ τοὺς γνωστοὺς Μα-

καρισμοὺς τοῦ Κυρίου ποὺ κατέγραψε

ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος: «Μακάρι-

οι οἱ πτωχοί, ὅτι ὑμετέρα ἐστὶν ἡ βασι-

λεία τοῦ Θεοῦ», εἶπε ὁ Κύριος 

(Λουκ. ς΄20).

Μακάριοι οἱ πτωχοί! Ὁ ἀπόστολος

Παῦλος τὸ γνώρισε αὐτὸ ἐκ πείρας,

γι᾿ αὐτὸ καὶ ἔγραψε ἕνα φοβερὸ λόγο.

Ἐμεῖς, εἶπε γιὰ τὸν ἑαυτό του στοὺς Χρι-

στιανοὺς τῆς Κορίνθου, εἴμαστε «ὡς

πτωχοὶ πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς

μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες»·

μᾶς θεωροῦν οἱ ἄνθρωποι φτωχούς,

ἐμεῖς ὅμως πλουτίζουμε πνευματικῶς

πολλούς. Παρουσιαζόμαστε σὰν νὰ

μὴν ἔχουμε τίποτε, κι ὅμως κατέχουμε

τὰ πάντα (Β΄ Κορ. ς΄ 10).

Ὁ μεγάλος ἀρχαῖος ἰατρὸς Γαληνὸς

γράφει ὅτι ὁ μὲν Ἀντισθένης ὀνόμαζε

τοὺς ἀπαίδευτους πλούσιους «χρυσᾶ

πρόβατα», ὁ δὲ Διογένης συκιὲς τῶν

γκρεμῶν. Χρυσὰ πρόβατα, διότι τῶν

προβάτων ἡ ἀποστολὴ εἶναι νὰ προσ-

φέρουν γάλα, μαλλί, ἀρνάκια καὶ τέλος

τὸ κρέας τους, ὄχι χρυσάφι. Ἀντίστοι-

χα οἱ πλούσιοι ὀνομάζονται ἔτσι, διότι

τὰ χρήματά τους εἶναι ἀνώφελα γιὰ τὴν

κοινωνία, ἀφοῦ τὰ τρῶνε οἱ κόλακες,

οἱ ὁποῖοι κατόπιν κάνουν σὰν νὰ μὴ

γνωρίζουν τοὺς πλούσιους ποὺ δυσ-

τυχοῦν. Καὶ οἱ συκιὲς τῶν γκρεμῶν,

κατὰ τὸν Διογένη, μοιάζουν μὲ τοὺς ἀ-

παίδευτους πλούσιους, διότι τὸν καρ-

πό τους δὲν τὸν τρῶνε οἱ ἄνθρωποι

ἀλλὰ τὰ κοράκια καὶ οἱ κολοιοί (καλοια-

κοῦδες), ὅπως ἀντίστοιχα τῶν πλουσί-

ων οἱ κόλακες.

Ὑπάρχει κάτι τὸ τραγικὸ στὸν σημε-

ρινὸ κόσμο. Εἶναι ὁ ἀχαλίνωτος παρα-

λογισμός του νὰ στηριχθεῖ ἐξ ὁλοκλή-

ρου στὸ χρῆμα. Τὰ πάντα ὑπολογίζον-

ται μὲ βάση τὸ χρῆμα. Ὁ λόγος τοῦ ἱε-

ροῦ Χρυσοστόμου, εἰπωμένος πρὶν ἀ-

πὸ 1.600 τόσα χρόνια, βρῆκε σήμερα

τὴν ἀκριβέστατη ἐφαρμογή του: «Πάν-

τα χρήματα γέγονε· διὰ τοῦτο πάντα

ἄνω καὶ κάτω γέγονε»· τὰ πάντα με-

ταβλήθηκαν σὲ χρήματα, γι᾿ αὐτὸ ὅλα

ἔχουν γίνει ἄνω - κάτω! 

Τέλειο ψυχογράφημα τοῦ βαριὰ ἀρρωστημένου κόσμου μας.

Ποιὸς ὅμως εἶναι τελικὰ ὁ ἀληθινὸς

πλοῦτος τοῦ ἀνθρώπου; Ἂς ἀκούσου-

με πρῶτα πάλι τὸν Γαληνό: «Καλὸς

οὖν, εὖ φησιν ὁ Πλάτων, θησαυρὸς αἱ

τῶν πατέρων ἀρεταί»· ὁ καλὸς θησαυ-

ρός, ὅπως σωστὰ ἀναφέρει ὁ Πλάτω-

νας, εἶναι οἱ ἀρετὲς τῶν προγόνων. Ἐ-

μεῖς αὐτὸ σήμερα θὰ τὸ λέγαμε μὲ μιὰ

λέξη: ἡ παράδοση!

Ναί, ἡ παράδοση. Ἡ πίστη μας, ὁ πο-

λιτισμός μας, ἡ ἱστορία μας! Τὰ ἔχου-

με στὸν μέγιστο βαθμὸ ὅλα 

στὸν τόπο  μας.

Ἱστορία μοναδική, ἱστορία τριῶν καὶ

πλέον χιλιάδων χρόνων. Ἱστορία ποὺ

ἀποτελεῖ κτῆμα καὶ θησαυρὸ ὅλου τοῦ

κόσμου, ἀπὸ τὴ Μινωικὴ ἐποχὴ μέχρι

τὶς Θερμοπύλες καὶ τὴ Σαλαμίνα καὶ

μέχρι τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο, τὸν Μέγα

Κωνσταντῖνο, τὸν Ἰουστινιανό, τὸν Κων-

σταντῖνο Παλαιολόγο, τὸ 1821, τὸ ἔπος

τοῦ ᾿40.

Ἔχουμε τὸν πολιτισμό μας, τὸν κορυ-

φαῖο πολιτισμὸ τοῦ κόσμου, βάση καὶ

πηγὴ ὅλων τῶν μεγάλων ἐπιτευγμά-

των τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Ὅμηρος, οἱ τρα-

γικοὶ ποιητές, οἱ τιτάνες τῆς φιλοσοφί-

ας εἶναι καὶ παραμένουν πρωτοπόροι

καὶ κορυφαῖοι. Κάθε μορφὴ τέχνης, κά-

θε ἀληθινὴ δημιουργία, κάθε ἐπιστή-

μη, τὰ ὕψιστα κατορθώματα τοῦ πνεύ-

ματος ἐδῶ ἔλαβαν ἀρχή, τοῦ ἑλληνικοῦ

πνεύματος κατακτήσεις εἶναι.

Καὶ πάνω ἀπ᾿ ὅλα ἔχουμε τὴν πίστη

μας. Τί πίστη ἀλήθεια! Ἔχουμε τὴν Ὀρ-

θοδοξία μας, τὸν πολυτιμότατο θησαυ-

ρὸ τοῦ σύμπαντος. Ἔχουμε τὸ Εὐαγ-

γέλιο γραμμένο στὴ βασίλισσα τῶν

γλωσσῶν, τὴ γλώσσα μας. Ἔχουμε τὴ

θεολογία τῶν Πατέρων, τὸ ὑπέρτατο

κατόρθωμα τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύμα-

τος. Ἔχουμε τὴ μοναδικὴ Λατρεία μας,

τοὺς Ναούς μας, τὰ Μοναστήρια μας,

τὰ μεγάλα Προσκυνήματα, τὴν ὑψη-

λότερη κορυφὴ τοῦ κόσμου: τὸ Ἅγιον

Ὄρος!

Αὐτά, καὶ ὄχι μόνο αὐτά, εἶναι ὁ δι-

κός μας πλοῦτος, ὁ ἀτίμητος θησαυρός

μας! Ἂς κάνουμε τὸν θησαυρὸ αὐτὸ

κτῆμα μας, γιὰ νὰ μὴν κινδυνεύσου-

με νὰ γίνουμε ἄχρηστα χρυσὰ πρό-

βατα χωρὶς γάλα. Δὲν εἴμαστε συκιὲς

τῶν γκρεμῶν ποὺ τρέφουν τὰ κορά-

κια. Εἴμαστε οἱ πλούσιοι τῆς γῆς, κι ἡ

Ἑλλάδα μας τοῦ κόσμου τὸ πολυτιμό-

τατο πανάκριβο διαμάντι.

Κι ἂν τὸ θελήσουμε, μποροῦμε νὰ εἴ-

μαστε «πτωχοὶ πολλοὺς δὲ πλουτίζον-

τες». Ἀκόμα κι ἂν φθάσουμε σὲ φτώ-

χεια ἔσχατη, κι ἂν χάσουμε τὰ πάντα,

κι ἂν καταντήσουμε «μηδὲν ἔχοντες»,

μποροῦμε, ἂν θελήσουμε, νὰ ἀναδει-

χθοῦμε «τὰ πάντα κατέχοντες»!

Ο ΣΩΤΗΡ2051