Ἡ εἰκὼν τοῦ πιστεύοντος εἰς Χριστὸν
Πόσον ὡραία ἡ εἰκὼν τοῦ πιστοῦ! Πόσον θαυμασία ἡ χάρις αὐτῆς! Τὸ κάλλος αὐτῆς θέλγει, τὸ δὲ ὕφος αὐτῆς ἐκφράζει τὴν πρὸς τὸν Θεὸν πεποίθησιν τοῦ πιστοῦ.
Ἡ γαλήνη ἡ ἐπὶ τῆς μορφῆς ἐκκεχυμένη
ἐκφράζει τὴν τῆς ψυχῆς εἰρήνην, ἡ δὲ ἠρεμία αὐτῆς τὴν τῆς καρδίας ἀταραξίαν.
ἐκφράζει τὴν τῆς ψυχῆς εἰρήνην, ἡ δὲ ἠρεμία αὐτῆς τὴν τῆς καρδίας ἀταραξίαν.
Ἡ ἐπὶ τοῦ προσώπου τοῦ πιστοῦ κεχαραγμένη ἀγαθότης μαρτυρεῖ τὴν ἀταραξίαν τῆς συνειδήσεως αὐτοῦ.
Ὁ πιστὸς ἀληθῶς εἰκονίζεται ὡς μακάριος ἄνθρωπος. Ὁ Θεὸς μυστικῶς ἐλάλησεν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ. Ἡ θεία φωνὴ ἐπλήρωσε τὴν καρδίαν αὐτοῦ, θεία δὲ εὐφροσύνη κατεπλημμύρησεν αὐτήν. Ἡ καρδία αὐτοῦ καὶ ἡ διάνοιά εἰσιν ἀφιερωμέναι τῷ Θεῷ. Ἡ καρδία αὐτοῦ διαθερμαίνεται ἐκ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, τὸ δὲ πνεῦμα αὐτοῦ σπεύδει νὰ ἀναχθῇ πρὸς τὸν Θεόν.
Ὁ πιστὸς διασπάσας τὰ δεσμὰ τοῦ ἐγωισμοῦ τὰ περισφίγγοντα ἐν σμικρῷ κύκλῳ τὴν ἀγάπην αὐτοῦ, διατρέχει τὴν γῆν ἅπασαν πρὸς πάντα τὰ σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος αὐτῆς καὶ σπεύδει πανταχοῦ, ὅπου καλεῖ αὐτὸν ἡ ἀγάπη τοῦ πλησίον.
Τὰ ρήματα τοῦ Θεοῦ ὥσπερ μέλι γλυκὺ ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ. Ἐν αὐτοῖς μελετᾷ ἡμέρας καὶ νυκτός. Ἡ καρδία αὐτοῦ ἐστι καιομένη ἐκ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Σπεύδει πρὸς Αὐτὸν καὶ ἐπιζητεῖ Αὐτὸν ἐν τῇ μελέτῃ τῶν δημιουργημάτων Αὐτοῦ.
Ἔργον αὐτοῦ ἀδιάλειπτον ἡ κατὰ τὸ δυνατὸν τελείωσις αὐτοῦ, καὶ πόθος διακαὴς ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ὁμοίωσις αὐτοῦ.
Ὁ πιστὸς ἀληθῶς εἰκονίζεται ὡς μακάριος ἄνθρωπος. Ὁ Θεὸς μυστικῶς ἐλάλησεν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ. Ἡ θεία φωνὴ ἐπλήρωσε τὴν καρδίαν αὐτοῦ, θεία δὲ εὐφροσύνη κατεπλημμύρησεν αὐτήν. Ἡ καρδία αὐτοῦ καὶ ἡ διάνοιά εἰσιν ἀφιερωμέναι τῷ Θεῷ. Ἡ καρδία αὐτοῦ διαθερμαίνεται ἐκ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, τὸ δὲ πνεῦμα αὐτοῦ σπεύδει νὰ ἀναχθῇ πρὸς τὸν Θεόν.
Ὁ πιστὸς διασπάσας τὰ δεσμὰ τοῦ ἐγωισμοῦ τὰ περισφίγγοντα ἐν σμικρῷ κύκλῳ τὴν ἀγάπην αὐτοῦ, διατρέχει τὴν γῆν ἅπασαν πρὸς πάντα τὰ σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος αὐτῆς καὶ σπεύδει πανταχοῦ, ὅπου καλεῖ αὐτὸν ἡ ἀγάπη τοῦ πλησίον.
Τὰ ρήματα τοῦ Θεοῦ ὥσπερ μέλι γλυκὺ ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ. Ἐν αὐτοῖς μελετᾷ ἡμέρας καὶ νυκτός. Ἡ καρδία αὐτοῦ ἐστι καιομένη ἐκ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Σπεύδει πρὸς Αὐτὸν καὶ ἐπιζητεῖ Αὐτὸν ἐν τῇ μελέτῃ τῶν δημιουργημάτων Αὐτοῦ.
Ἔργον αὐτοῦ ἀδιάλειπτον ἡ κατὰ τὸ δυνατὸν τελείωσις αὐτοῦ, καὶ πόθος διακαὴς ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ὁμοίωσις αὐτοῦ.
Ἡ ἀγάπη καὶ ἡ λατρεία τοῦ Θείου πληροῦσι τὴν ἐπιποθοῦσαν τὸν Κύριον τετρωμένην καρδίαν αὐτοῦ, ὁ δὲ ὕμνος καὶ ἡ δοξολογία, ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ αἴνεσις ἀπαύστως θερμὰ τῷ Θεῷ ἀναπέμπονται ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ.
Ὁ βίος αὐτοῦ ἐστι ποίησις, ἡ δὲ ζωὴ αὐτοῦ ἁρμονία.
Ὅλην τὴν ἡμέραν ἐλεεῖ καὶ δανείζει καὶ ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα.
Ἡ καρδία αὐτοῦ ἑτοίμη ἐλπίζειν ἐπὶ Κύριον, ἡ δὲ ψυχὴ αὐτοῦ παρεσκευασμένη ἐμφανισθῆναι ἐνώπιον τοῦ Πλάστου αὐτῆς.
Ὁ βίος αὐτοῦ ἐστι ποίησις, ἡ δὲ ζωὴ αὐτοῦ ἁρμονία.
Ὅλην τὴν ἡμέραν ἐλεεῖ καὶ δανείζει καὶ ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα.
Ἡ καρδία αὐτοῦ ἑτοίμη ἐλπίζειν ἐπὶ Κύριον, ἡ δὲ ψυχὴ αὐτοῦ παρεσκευασμένη ἐμφανισθῆναι ἐνώπιον τοῦ Πλάστου αὐτῆς.
Πλήρης ἐλπίδος καὶ θάρρους ἀναφωνεῖ μετὰ τοῦ Ψαλμωδοῦ: «Κύριος ἐμοὶ βοηθός, καὶ οὐ φοβηθήσομαι τὶ ποιήσει μοι ἄνθρωπος»! (Ψαλ. ριζ΄ [117] 6).
(Ἁγίου Νεκταρίου, Μητροπολίτου Πενταπόλεως,
Θρησκευτικαὶ Μελέται, Ἀθῆναι 1986, σελ. 110113 [ἐπιλογή])
(Ἁγίου Νεκταρίου, Μητροπολίτου Πενταπόλεως,
Θρησκευτικαὶ Μελέται, Ἀθῆναι 1986, σελ. 110113 [ἐπιλογή])
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου