Σπατάλη τροφίμων

   «Μεγάλο μέρος τοῦ πλανήτη συνεχίζει νὰ ὑποσιτίζεται, κι ὅμως τὸ 30 μὲ 50% τῆς συνολικῆς παραγωγῆς τροφίμων καταλήγει στὴ χωματερή, ἐκτιμᾶ μελέτη βρετανικοῦ Ἰνστιτούτου. (...) 

  Ἡ μελέτη τοῦ Ἰνστιτούτου Μηχανολόγων Μηχανικῶν ὑπολογίζει ὅτι ἀπὸ τὰ 4 δισεκατομμύρια τόνων τροφίμων ποὺ παράγονται ἐτησίως σὲ ὅλο τὸν κόσμο, ἕως καὶ τὸ μισὸ δὲν φτάνει ποτὲ στὸ πιάτο, εἴτε γιατὶ χάνονται σὲ κάποιο στάδιο ἀπὸ τὸ χωράφι ἕως τὸ ράφι, εἴτε ἐπειδὴ οἱ καταναλωτὲς προτιμοῦν τὰ προϊόντα μὲ ἄψογη ἐμφάνιση καὶ σπαταλοῦν φαγητὸ στὸ σπίτι». 

 Ὁ δρ Τὶμ Φόξ, ποὺ εἶναι ὁ «ἐπικεφαλῆς τῆς μελέτης στὸ τμῆμα Ἐνέργειας καὶ Περι- βάλλοντος τοῦ Ἰνστιτούτου, (...) ἐπισημαίνει ὅτι τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι μόνο οἰκονομικό, ἀλλὰ καὶ περιβαλλοντικό, λόγῳ τῆς αὐξημένης χρήσης νεροῦ, γῆς καὶ ἄλλων πόρων. 

 Καὶ μὲ τὸν παγκόσμιο πληθυσμὸ νὰ αὐξάνεται ραγδαῖα, ἡ κατάσταση δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ ἐπιδεινωθεῖ χωρὶς μέτρα. 

Φαίνεται ὅμως ὅτι τὸ πρόβλημα τῆς σπατάλης δὲν ἔχει ἀπασχολήσει ὅσο θὰ ἔπρεπε τὶς κυβερνήσεις» («in.gr» 10-1-2013).       Συγκλονιστικὲς πράγματι οἱ παραπάνω ἀποκαλύψεις, ποὺ φανερώνουν μὲ τρόπο ρεαλιστικὸ τὶς ἔντονες ἀντιθέσεις τοῦ βιοτικοῦ ἐπιπέδου μεταξὺ πλουσίων καὶ φτωχῶν, μεταξὺ ἀναπτυγμένων καὶ ὑπανάπτυκτων χωρῶν.   Ὅπως διευκρινίζεται, τὸ πρόβλημα τῆς σπατάλης τῶν τροφίμων ἑστιάζεται κυρίως στὰ κράτη τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης καὶ στὶς ΗΠΑ, δηλαδὴ σὲ χῶρες ποὺ θεωροῦνταν παλαιότερα χριστιανικές. 

   Σήμερα, λοιπόν, ποὺ ἔχει ἐπικρατήσει τὸ ὑλιστικὸ πνεῦμα στὴ ζωὴ τῶν οἰκονομικὰ ἰσχυρότερων λαῶν, κυριαρχεῖ δυστυχῶς τὸ ἰδιοτελὲς συμφέρον καὶ ἡ ἀδιαφορία γιὰ τοὺς πληθυσμοὺς τῆς γῆς ποὺ ὑποφέρουν ἀπὸ τὶς μάστιγες τῆς φτώχειας καὶ τῶν θανατηφόρων ἀσθενειῶν. 

Καὶ ἰσχύει ὁ αἰώνιος λόγος τοῦ Θεοῦ «ὃς μὲν πεινᾷ, ὃς δὲ μεθύει» (Α΄ Κορ. ια΄ 21). 

Ποῦ εἶναι ὅμως ἡ χριστιανικὴ ἀγάπη καὶ ἀλληλεγγύη τῶν λεγόμενων χριστιανικῶν κρατῶν; 

Ἡ ἔμπρακτη ἀγάπη θὰ ἀποδείξει ὅτι εἴμαστε πράγματι Χριστιανοί.ΟΣΩΤΗΡ2064