–Τί λένε οἱ ἄνθρωποι γιὰ μένα; Ποιὸς νομίζουν ὅτι εἶμαι; «Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου;» (Ματθ. ις΄ 13).
–Ἄλλοι, Διδάσκαλε, ἀπάντησαν ἐκεῖνοι, λένε ὅτι εἶσαι ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής, ἄλλοι ὅτι εἶσαι ὁ προφήτης Ἠλίας, ἄλλοι ὅτι εἶσαι ὁ προφήτης Ἱερεμίας ἢ κάποιος ἀπὸ τοὺς ἄλλους προφῆτες. –Ἐσεῖς τί λέτε; ποιὰ γνώμη ἔχετε γιὰ μένα; ξαναρώτησε ὁ Κύριος.
–Σὺ εἶσαι ὁ Μεσσίας, ποὺ περίμεναν οἱ ἄνθρωποι ἐπὶ αἰῶνες, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, τοῦ Θεοῦ ποὺ ζεῖ καὶ δὲν μοιάζει μὲ τὰ νεκρὰ εἴδωλα, ἀπάντησε μὲ ἐνθουσιασμὸ ὁ Πέτρος.
–Εἶσαι εὐτυχισμένος, Πέτρε, τοῦ εἶπε ἀμέσως ὁ Κύριος, διότι αὐτὴ τὴ γνώμη σου γιὰ μένα, ποὺ εἶναι ἡ μόνη ἀληθινή, δὲν σοῦ τὴν φανέρωσε κάποιος ἄνθρωπος, ἀλλὰ σοῦ τὴν ἀποκάλυψε ὁ οὐράνιος Πατέρας μου (Ματθ. ις΄ 13-17 καὶ Μάρκ. η΄ 27-29).
Πέρασαν εἴκοσι αἰῶνες ἀπὸ τότε.
Τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔχει κηρυχθεῖ σ’ ὅλη σχεδὸν τὴν οἰκουμένη.
Ἔχει μεταφραστεῖ σ’ ὅλες σχεδὸν τὶς γλῶσσες καὶ διαλέκτους τοῦ κόσμου.
Ἡ Ἐκκλησία, τὴν ὁποία Ἐκεῖνος θεμελίωσε μὲ τὸ αἷμα Του, ποὺ ἔχυσε στὸ Σταυρὸ τοῦ Γολγοθᾶ – καὶ γι’ αὐτὸ εἶναι ἀκλόνητη – ἁπλώνεται σταδιακὰ σ’ ὅλα τὰ πλάτη καὶ μήκη τῆς γῆς.
Βέβαια δὲν Τὸν πιστεύουν ὅλοι ἀκόμη ὡς Θεό, τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ποὺ ἔγινε καὶ ἄνθρωπος γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.
Ὁρισμένοι Τὸν θεωροῦν ἁπλῶς ἱδρυτὴ μιᾶς θρησκείας ἀνάμεσα στοὺς ἄλλους ἱδρυτὲς τῶν διαφόρων θρησκειῶν, ὡς μεγάλο μύστη καὶ Διδάσκαλο.
Ἄλλοι Τὸν θεωροῦν ὡς ἕνα σπουδαῖο κοινωνικὸ ἐργάτη καὶ ἀναμορφωτὴ τῆς κοινωνίας καὶ τίποτε περισσότερο.
Ἂν ρωτούσαμε ὅσους πιστεύουν στὸν Χριστό, τοὺς Χριστιανούς: «ποιὰ γνώμη ἔχετε σεῖς γιά τόν Χριστό;», θὰ μᾶς ἔδιναν ἄραγε ὅλοι τὴν ἴδια ἀπάντηση;
Ἢ μήπως θὰ εἴχαμε ποικιλία ἀπαντήσεων;
Ἀπὸ τί ἐξαρτᾶται ἡ ὀρθὴ ἀπάντηση ὡς πρὸς τὸ ποιὸς ἦταν καὶ εἶναι ὁ Κύριος;
Μήπως ἀπὸ τὶς μελέτες σχετικῶν βιβλίων ἢ ἀπὸ κάτι ἄλλο;
Οἱ μελέτες βέβαια τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων καὶ ὀρθοδόξων βιβλίων καὶ περιοδικῶν εἶναι ἀπαραίτητες καὶ βασικὲς προϋποθέσεις γιὰ νὰ γνωρίσουμε πῶς ἔγινε ἄνθρωπος ὁ Κύριος, τί δίδασκε, πῶς ζοῦσε, πῶς θαυματουργοῦσε, πῶς συγχωροῦσε τοὺς μετανοημένους ἁμαρτωλοὺς καὶ τοὺς ἐχθρούς Του, πῶς ἤλεγχε τοὺς ὑποκριτές, πῶς παρηγοροῦσε τοὺς πονεμένους καὶ πενθοῦντες, πῶς ἀγαποῦσε καὶ εὐεργετοῦσε ὅλους τοὺς ἀνθρώπους.
Ἂν μείνουμε ὅμως μόνο στὴ μελέτη, ὅσο καλὴ καὶ τέλεια κι ἂν εἶναι αὐτή, ἡ γνώση μας γιὰ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ θὰ εἶναι θεωρητικὴ καὶ ἡ γνώμη μας γιὰ τὸ ποιὸς ἀκριβῶς εἶναι Ἐκεῖνος θὰ εἶναι ἐλλιπής.
 |
Χρειάζεται κάτι βαθύτερο, κάτι πιὸ πάνω ἀπὸ τὴ γνώση· χρειάζεται ἡ προσωπικὴ γνωριμία μ’ Ἐκεῖνον, ὁ Ὁποῖος γεμίζει τὴν καρδιὰ μὲ τὸ πλήρωμα τῆς γλυκιᾶς παρουσίας Του καὶ πλημμυρίζει τὴν ὕπαρξή μας μὲ τὴν εἰρήνη Του, σὰν τὴν ὁποία τίποτε ὅμοιο δὲν ὑπάρχει στὸν κό- σμο.
Αὐτὴ ἡ προσωπικὴ σχέση καὶ γνωριμία μὲ τὸν Θεάνθρωπο Κύριο, ποὺ δημιουργεῖται καὶ καλλιεργεῖται καὶ ἀναπτύσσεται μὲ τὴν προσευχὴ καὶ κυρίως μὲ τὴ μυστηριακὴ ζωὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, μᾶς κάνει νὰ Τὸν νιώθουμε καὶ νὰ Τὸν ζοῦμε ὡς τὸν Κύριο καὶ Θεό μας· καὶ πλέον Τοῦ παραδίδουμε τὴν κυβέρνηση τοῦ σκάφους τῆς ζωῆς μας, Τοῦ ἐμπιστευόμαστε «τὴν ζωὴν ἡμῶν ἅπασαν καὶ τὴν ἐλπίδα», καθὼς λέει μιὰ Εὐχή τῆς Θείας Λειτουργίας μας.
Ἡ προσωπικὴ γνωριμία μαζί Του ἀποκρυσταλλώνει μέσα μας τὴν ὀρθὴ πεποίθηση ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ Μονογενὴς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, τὸ δεύτερο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου Τριάδος, ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ τὴ σωτηρία μας καὶ ὅτι Αὐτὸς καὶ μόνο μπορεῖ νὰ μᾶς χαρίσει τὴν εἰρήνη στὴν παροῦσα ζωὴ καὶ τὴν αἰώνια εὐτυχία στὴ μέλλουσα.
Αὐτὴ ἡ προσωπικὴ γνωριμία μὲ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, τὴν ὁποία διαιωνίζει καὶ ἐξασφαλίζει αὐθεντικὰ ἡ Ἐκκλησία, ποὺ Ἐκεῖνος ἵδρυσε, ἀξιοποιεῖ στὸ ἔπακρο καὶ τὶς θεωρητικὲς γνώσεις μας γιὰ τὸ Πρόσωπό Του, γνώσεις ποὺ ἀποκομίσαμε τυχὸν ἀπὸ τὶς σχετικὲς μελέτες μας.
Καὶ ἔτσι μποροῦμε νὰ δίνουμε δυνατὴ καὶ τὴν προσωπική μας μαρτυρία γιὰ Ἐκεῖνον παντοῦ ὅπου βρεθοῦμε καὶ ὅπου χρειαστεῖ.
Νὰ προσθέσουμε σ’ αὐτὰ καὶ ἕνα χαρακτηριστικὸ γνώρισμα τῆς θεότητος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τὸ ἔγραψε ὁ θεοκίνητος ἀπόστολος Παῦλος: «Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ἑβρ. ιγ΄ 8).
Ἐνῶ ὅλα φθείρονται καὶ ἀλλάζουν, Ἐκεῖνος πα- ραμένει ἄφθαρτος καὶ ἀναλλοίωτος.
Οἱ λόγοι Του συγκινοῦν καὶ ἐνθουσιάζουν καὶ σήμερα ἑκατομμύρια ἀνθρώπων.
Οἱ ἐντολές Του ἀποτελοῦν πυξίδα στὴν πορεία τῆς ζωῆς καὶ τῶν πιστῶν τοῦ αἰώνα μας.
Καὶ Αὐτὸς τελικὰ θὰ κρίνει κατὰ τὴν Μέλλουσα Κρίση ὅλο τὸν κόσμο μὲ ἀπόλυτη δικαιοσύνη.
Τὸ πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου εἶναι τὸ σημεῖο ἀναφορᾶς ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
Ἄλλοι Τὸν ἀρνοῦνται καὶ Τὸν πολεμοῦν μὲ σατανικὴ μανία, καὶ ἄλλοι Τὸν πιστεύουν καὶ Τὸν λατρεύουν δίνοντας τὴν καρδιά τους σ’ Ἐκεῖνον. Κι Ἐκεῖνος διαχρονικὰ μέσα στοὺς αἰῶνες καλεῖ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους κοντά Του, γιὰ νὰ τοὺς χαρίσει τὴν εὐτυχία.
«Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Ματθ. ια΄ 28).
Εὐτυχισμένοι ὅσοι ἀκοῦν τὴ φωνή Του καὶ Τὸν προσεγγίζουν, ἑνώνονται μαζί Του καὶ Τὸν ἀκολουθοῦν.
Γι’ αὐτοὺς δὲν ὑπάρχουν πλέον βασανιστικὰ καὶ δυσεπίλυτα προβλήματα.
Τὰ ἀναλαμβάνει καὶ τὰ λύνει Ἐκεῖνος.
ΟΣΩΤΗΡ2064
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου