ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ....!

Ἐκεῖ ὅπου κατοικεῖ ὁ Θεός,  δὲν ὑπάρχει χῶρος γιὰ θεληματικὴ ἁμαρτία

Συχνὰ ἀκοῦμε ἢ μελετοῦμε στὰ

ἱερὰ  Εὐαγγέλια γιὰ τὰ θαύμα-

τα ποὺ ἔκανε ὁ Χριστός μας

κατὰ τὴν ἐπίγεια ζωὴ καὶ δράση

Του. Μένουμε ἔκθαμβοι μπροστὰ

στὴν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ

συμπονοῦμε τοὺς δυστυχεῖς καὶ

ἀνήμπορους ἀνθρώπους ποὺ ζη-

τοῦσαν βοήθεια, ἴαση ἀπὸ τὸν με-

γάλο Ἰατρὸ ψυχῶν καὶ σωμάτων.

Ἔρχονται ὅμως στιγμὲς στὴ ζωή

μας ποὺ παίρνουμε ἐμεῖς τὴ θέση

  ἐκείνων τῶν πονεμένων καὶ ἀσθε-

νούντων ἀνθρώπων τῆς ἐποχῆς

τοῦ Χριστοῦ καὶ ζητοῦμε εἴτε γιὰ μᾶς

εἴτε γιὰ κοντινὰ συγγενικὰ προσ-

φιλὴ πρόσωπα ἕνα θαῦμα.

Τί χρειάζεται ὅμως γιὰ νὰ γίνει

θαῦμα;

Γιὰ νὰ γίνει θαῦμα, πρέπει ὁπωσ-

δήποτε νὰ συμπράξουν, νὰ συνερ-

γασθοῦν ὁ Θεὸς μὲ τὸν ἄνθρωπο.

Ἡ ἐπιτέλεση δὲ τοῦ συγκεκριμένου

θαύματος νὰ βρίσκεται μέσα στὰ

σχέδια τῆς θείας οἰκονομίας, τῆς σωτηρίας

τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ κόσμου ὅλου. Τίπο-

τε τυχαῖο καὶ ἄσκοπο. Ὅλα ὅσα κάνει ἢ ἐπι-

τρέπει νὰ γίνονται ὁ Θεός, ἐντάσσονται στὴν

προοπτικὴ τῆς αἰωνιότητος. Κι ὅλα τὰ κάνει

ἀπὸ ἀγάπη, ἀπὸ φιλανθρωπία.

Τὸ πρῶτο ποὺ ζητάει ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο ὁ

Κύριος εἶναι ἡ πίστη. Ἄδολη, ἀληθινή, πίστη

ποὺ ἀφήνεται μὲ παιδικὴ ἐμπιστοσύνη στὴν

τελικὴ ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ Πατέρα.

«Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι;»,

ρώτησε τοὺς δύο τυφλοὺς τῆς Ἱεριχοῦς...

«Ναί, Κύριε», ἡ γεμάτη   πίστη ἀπάντηση.

Τότε... «κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω

ὑμῖν» (Ματθ. θ΄ 28-29). Καὶ στὴν αἱμορρο-

οῦσα γυναίκα τὸ ἴδιο εἶπε: «Ἡ πίστις σου σέ-

σωκέ σε» (Λουκ. η΄ 48)‧ στὰ χέρια σου βρι-

σκόταν τὸ φάρμακο τῆς ἀσθενείας σου.

Ἀνάλογη πίστη ὅμως πρέπει νὰ διαθέτουν

καὶ οἱ συγγενεῖς αὐτοῦ ποὺ ζητάει θαῦμα,

ὅταν αὐτοὶ ἐνεργοῦν γιὰ λογαριασμό του,

στὶς περιπτώσεις ποὺ ὁ ἴδιος ἀδυνατεῖ. Στὸ

θαῦμα τοῦ παραλυτικοῦ τῆς Καπερναοὺμ ὁ

Κύριος «ἰδὼν τὴν πίστιν» ἐκείνων οἱ ὁποῖοι

τὸν κατέβαζαν ἀπὸ τὴ στέγη τοῦ σπιτιοῦ

ἐνώπιόν Του, ἐπετέλεσε τὸ θαῦμα (Μάρκ. β΄5-12).

Χωρὶς τὴν δική μας πίστη ἡ δύναμη τοῦ

Θεοῦ μένει ἀνενεργός. Ἂν δὲν ὑπάρχει πί-

στη, ἀδυνατεῖ ὁ Θεὸς νὰ κάνει τὸ θαῦμα. Δὲν

μποροῦσε ὁ Χριστὸς νὰ κάνει κανένα θαῦμα

στὴ Ναζαρέτ, τὴν πατρίδα Του, λόγῳ τῆς

ἀπιστίας τῶν συμπατριωτῶν Του, μᾶς

πληροφορεῖ ὁ εὐαγγελιστὴς Μάρκος:

«Καὶ οὐκ   ἠδύνατο ἐκεῖ οὐδεμίαν δύνα-

μιν ποιῆσαι... καὶ ἐθαύμαζε διὰ τὴν ἀπι-

στίαν αὐτῶν» (Μάρκ. ς΄ 5, 6). Δὲν ἦταν

ἀσθενής (ἀδύναμος) ὁ Χριστός, γράφει

ὁ Ἑρμηνευτὴς Θεοφύλακτος Ἀχρίδος,

ἀλλ’ «ἐκεῖνοι ἄπιστοι ἦσαν».

Ὁπωσδήποτε ἡ σημασία τῆς πίστεως

στὴν ἐπιτέλεση τοῦ θαύματος εἶναι καί-

ρια. Ὅμως αὐτὴ μόνη δὲν ἀρκεῖ. Χρειά-

ζονται καὶ ἄλλα. Καὶ ἀπὸ τὰ πιὸ βασικὰ

εἶναι ἡ προσευχὴ ἐκείνου ποὺ ζητάει τὸ 

θαῦμα.

Θερμὴ καὶ ἐπίμονη προσευχὴ χρειά-

ζεται. Ὁ Κύριος εἶναι κατηγορηματικὸς

ἐπ’ αὐτοῦ: «Πάντα ὅσα ἐὰν   αἰτήσητε ἐν

τῇ προσευχῇ πιστεύοντες,   λήψεσθε»

(  Ματθ. κα΄ 22). Ἡ προσευχὴ δὲν   μπορεῖ

νὰ εἶναι περιστασιακὴ καὶ   νωχελική.

  Πρέπει νὰ βγαίνει ἀπὸ τὴν πιστὴ ψυχὴ

σὰν πυρακτωμένη λάβα. Νά ᾽ναι   ἐπίμονη

καὶ νὰ τελειώνει πάντα μὲ ἕνα ταπεινὸ

καὶ θερμὸ «γενηθήτω τὸ θέλημά σου»

(Μα  τθ. ς΄  10).

Σημαντικὸ ρόλο στὴν ἐπιτέλεση τοῦ

θαύματος παίζει καὶ ἡ καθαρότητα τοῦ

βίου μας, ἡ ἀγωνιστικὴ ζωή μας, ὁ ἀγώ-

νας νὰ ἔχουμε ἐσωτερικὸ ἀπαλλαγμένο

ἀπὸ τὴν κακία καὶ τὴν ἁμαρτία. Ἐκεῖ ὅπου

κατοικεῖ ὁ Θεός, δὲν ὑπάρχει χῶρος γιὰ

θεληματικὴ ἁμαρτία, καὶ ἀντίστροφα ἐκεῖ

ὅπου βασιλεύει ἀνενόχλητη ἡ ἁμαρτία,

δὲν χωράει ὁ Θεός.

Τέλος, ὅταν ζητοῦμε θαῦμα γιὰ ἄλλους

συνανθρώπους μας, χρειάζεται   ἀγάπη

ἐκ καθαρᾶς καρδίας. Τὸ θαῦμα   γίνεται

ὅταν συμμετέχει κανεὶς στὸν πόνο τοῦ

ἄλλου. Τὸ βασικὸ εἶναι νὰ νιώσουμε τὸν

ἄλλο ἀδελφό μας, νὰ τὸν   συμπονέσουμε.

Αὐτὸς ὁ πόνος συγκινεῖ τὸν Θεὸ καὶ Τὸν

κινεῖ στὴν ἐπιτέλεση τοῦ θαύματος.

Μὲ αὐτὲς τὶς προϋποθέσεις μποροῦ-

με νὰ ἐλπίζουμε καὶ νὰ περιμένουμε τὸ

  θαῦμα! OΣΩTHΡ2067