07 Μαΐου, 2020

Γιατί στα Ευαγγέλια ο Χριστός λέγεται ΚΑΙ Υιός του Θεού ΚΑΙ υιός του ανθρώπου;



Ερώτηση που λάβαμε:

Γιατί στα Ευαγγέλια ο Χριστός λέγεται ΚΑΙ Υιός του Θεού ΚΑΙ υιός του ανθρώπου;

Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:

Ο Χριστός είναι ο Κύριος, ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο Μεσσίας, το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Στα Ευαγγέλια, τα 4 βιβλία της Καινής Διαθήκης που παρουσιάζουν το έργο του Ιησού Χριστού όσο καιρό ήταν σωματικώς παρών ανάμεσα στους ανθρώπους, ο Χριστός μας παρουσιάζεται από τους Ευαγγελιστές ως Υιός του Θεού (π.χ. Μαρκ. α΄ 1).

Σε κάποια σημεία όμως της Καινής Διαθήκης ο ίδιος ο Χριστός αναφέρεται στον Εαυτό Του ως «ο υιός του ανθρώπου» (π.χ. Ματθ. κδ΄ 30), που σημαίνει γνήσιος απόγονος του Αδάμ, τέλειος Άνθρωπος. Πώς γίνεται να ισχύουν όμως και οι δύο όροι στο Πρόσωπο του Χριστού, αφού δείχνουν να είναι μεταξύ τους αντίθετοι;

Οι δύο όροι «υιός του ανθρώπου» και «Υιός του Θεού» δηλώνουν το δόγμα για τις δύο φύσεις του Χριστού. Σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας, ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος, τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος. Στο πρόσωπό Του είναι ενωμένες και οι δύο φύσεις ασυγχύτως, ατρέπτως, αχωρίστως, αδιαιρέτως.

Σε αυτό το σημείο να πούμε ότι η αναφορά του Χριστού στον Εαυτό Του με τον όρο «υιός του ανθρώπου» σχετίζεται με το όραμα του Προφήτη Δανιήλ που περιγράφεται στο 7ο Κεφάλαιο του βιβλίου του. Στο τέλος του οράματος, ο Παλαιός των ημερών, δηλαδή ο προαιώνιος και άναρχος Θεός Πατήρ καταδικάζει τα τέσσερα θηρία που είχαν εμφανιστεί προηγουμένως (δηλαδή τέσσερις βασιλείες που θα εμφανιστούν διαδοχικά) και εμφανίζεται τότε ένα πρόσωπο που ομοιάζει με υιό του ανθρώπου (ζ΄ 13), ο οποίος προσάγεται ενώπιο του Θεού και του δίνεται η εξουσία επάνω σε όλα τα έθνη, η οποία εξουσία του είναι αιώνια και ποτέ δεν τελειώνει. Αυτό το πρόσωπο είναι ο Μεσσίας.

Αντιγράφουμε (σε απλούστερη γλώσσα) αποσπάσματα από την ερμηνεία του Ν.Π. Βασιλειάδη στο συγκεκριμένο όραμα του Δανιήλ, τα οποία ουσιαστικά δίνουν την απάντηση στο αρχικό μας ερώτημα:

Ο Μεσσίας ονομάζεται εδώ «υιός ανθρώπου». Όχι απλώς «υιός Δαβίδ» ή «βασιλεύς του Ισραήλ»∙ αλλά η κεφαλή της αποκαταστημένης ανθρωπότητας. Είναι το σπέρμα της γυναίκας (σημ: της Εύας) που συγκρούστηκε με το σπέρμα του όφεως, σύμφωνα με την υπόσχεση του Δημιουργού (Γένεσις γ΄ 15). Είναι ο νέος Γενάρχης, ο οποίος θα γινόταν το κέντρο της ενώσεως του Ισραήλ με τα έθνη! Είναι μεν «ως υιός ανθρώπου» , αλλά είναι ο Υιός του Θεού. […] Στην Καινή Διαθήκη ο Κύριος Ιησούς χρησιμοποιεί τον όρο «υιός ανθρώπου» συχνά και τον ερμηνεύει αυθεντικά ως αναφερόμενο στον εαυτό του (βλ. Ματθ. κδ΄ 30, κς΄ 64, Μαρκ. ιγ΄ 26, ιδ΄ 62, Λουκ. κα΄ 27, Αποκ. ιδ΄ 14). […] Ο χαρακτηρισμός «υιός ανθρώπου» εκφράζει την ορατή κατάσταση της ταπείνωσης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού πρώτον μεν με την αγία ενσάρκωση και ενανθρώπησή του, δεύτερον δε με την αγία Ανάληψη και ένδοξη εξύψωσή του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου