Ἡ πίστη στον Ἰησοῦ Χριστο ὡς Θεο ἀποτελεῖ το θεμέλιο τῆς σωτηρίας μας.

1. Ἡ αἰώνια ζωὴ.

Ἡ σημερινὴ Κυριακὴ εἶναι ἀφι-

ερωμένη στὴ μνήμη τῶν 318 ἁγί-

ων καὶ θεοφόρων Πατέρων οἱ 

ὁποῖοι συνῆλθαν τὸ 325 μ.Χ. 

στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας καὶ συν-­

εκρότησαν τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ 

Σύνοδο, ἡ ὁποία καταδίκασε τὴ 

φοβερὴ αἵρεση τοῦ ἀρειανισμοῦ. 

Πρὸς τιμὴν τῶν ἁγίων Πατέ-

ρων ἀναγινώσκεται ἀπὸ τὸ ἱερὸ 

Εὐαγγέλιο ἕνα τμῆμα τῆς ἀρχι-

ερατικῆς προσευχῆς τοῦ Κυρί-

ου, τῆς προσευχῆς τοῦ Μεγάλου 

Ἀρχιερέως Ἰησοῦ Χριστοῦ πρὸς 

τὸν οὐράνιο Πατέρα Του κατὰ 

τὸ βράδυ τῆς Μεγάλης Πέμπτης 

μετὰ τὸν Μυστικὸ Δεῖπνο. Σ’ ἕ-    ­

να σημεῖο αὐτῆς τῆς συγκλονι-

στικῆς προσευχῆς ὁ Κύριος ὁμι-

λεῖ γιὰ τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ ἐξη-­

γεῖ τί εἶναι ἡ αἰώνια ζωή: «Αὕτη 

ἐστὶν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώ-­

σκωσί σε τὸν μόνον    ἀληθινὸν 

Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν 

Χριστόν», εἶπε. Δηλαδή, αἰώνια ζωὴ εἶ-­

ναι ἡ διαρκὴς πρόοδος στὴ γνώση τοῦ 

μόνου    ἀληθινοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ ἰδίου τοῦ 

Ἰησοῦ Χριστοῦ τὸν Ὁποῖον ὁ Θεὸς Πατὴρ 

ἀπέστειλε στὸν κόσμο. Ἡ γνώση αὐτὴ 

δὲν εἶναι θεωρητικὴ ἀλλὰ ἐμπειρία τῆς 

κοινωνίας τοῦ Θεοῦ. Οὐσιαστικὰ αὐτὴ ἡ 

θεογνωσία παρέχεται ὡς δωρεὰ τοῦ Ἁγί-

ου Πνεύματος στὶς ψυχὲς ποὺ πιστεύ-

ουν καὶ ἀγαποῦν τὸν Κύριο κι ἐπιθυμοῦν 

νὰ Τὸν γνωρίσουν προσωπικά. 

Ἂς καλλιεργοῦμε λοιπὸν τὸν πόθο νὰ 

γνωρίσουμε καὶ νὰ ἀγαπήσουμε τὸν 

Θεό, γιὰ νὰ ζοῦμε σὲ κάποιο βαθμὸ ἤδη 

ἀπὸ τὴν παροῦσα ζωὴ τὴν ἀνέκφραστη 

χαρὰ τῆς αἰωνιότητος. Στὶς ἱερὲς ὧρες 

τῆς προσευχῆς, τῆς μελέτης τοῦ θείου 

λόγου, τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν καὶ τῆς 

συμμετοχῆς στὰ ἱερὰ Μυστήρια τῆς Ἐκ-­

κλησίας μας, συναντοῦμε τὸν Χριστὸ ὁ 

Ὁποῖος ἔρχεται καὶ κατοικεῖ ἐντός μας 

καὶ γεμίζει τὴ ζωή μας μὲ χαρὰ καὶ εἰρή-

νη. Ἀσύγκριτα ὡραιότερη ὅμως θὰ εἶναι 

ἡ ζωὴ μὲ τὸν Κύριο στὴν αἰωνιότητα... 

Ἐκεῖ θὰ πλέουμε μέσα στὸν ὠκεανὸ τῆς 

ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν θὰ χορταίνου-

με τὴ θέα τοῦ προσώπου Του!

2. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς  εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ

Ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἀπευθύνε-

ται ὁ Κύριος Ἰησοῦς στὸν Οὐράνιο Πα-

τέρα φανερώνει τὴ σχέση ἰσοτιμίας με-

ταξύ τους. Τὰ λόγια τῆς προσευχῆς Του 

δὲν θὰ μποροῦσε νὰ τὰ πεῖ ἕνας κοινὸς 

θνητός. Λέγει πρὸς τὸν Πατέρα: «Τὰ ἐμὰ 

πάντα σά ἐστι καὶ τὰ σὰ ἐμά». Ὅλα ὅσα 

ἀνήκουν σὲ μένα δικά σου εἶναι, ὅπως 

καὶ τὰ δικά σου εἶναι δικά μου. 

Εἶναι λοιπὸν φανερὸ ὅτι ὁ Κύριος Ἰη-

σοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ ἀΐδιος Υἱός, ὁ Ὁ-  ­

ποῖος ἀπευθύνεται πρὸς τὸν Πατέρα ὡς 

ἴσος πρὸς ἴσον. Ἂς ἔρθουν τώρα οἱ Ἀρει-

ανοὶ ἢ οἱ ἀπόγονοί τους οἱ Χιλιαστὲς ἢ 

ὅποιοι ἄλλοι αἱρετικοὶ θεωροῦν τὸν Ἰη-

σοῦ Χριστὸ κτίσμα καὶ δημιούργημα τοῦ 

Θεοῦ, κι ἂς μᾶς ἐξηγήσουν πῶς τολ-

μοῦν νὰ λένε ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι κατώ-

τερος ἀπὸ τὸν Θεὸ Πατέρα, ἐφόσον ὁ 

Ἴδιος δηλώνει ὅτι σ’ Αὐτὸν ἀνήκουν ὅλα 

ὅσα ἀνήκουν καὶ στὸν Πατέρα;... Εἶναι 

ἐντελῶς ἀστήρικτη ἡ πλάνη τους, ὅπως 

ἀκριβῶς ἀπέδειξε καὶ «ἡ Σύνοδος ἡ ἐν 

Νικαίᾳ», ἡ ὁποία ἀνεκήρυξε τὸν Χριστὸ 

«Υἱὸν Θεοῦ, Πατρὶ καὶ Πνεύματι σύν-

θρονον» (Στιχηρὸ Ἑσπερινοῦ). Γι’ αὐτὸ 

καὶ στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, τὸ ὁποῖο 

συνέταξαν οἱ ἅγιοι Πατέρες ποὺ ἑορτά-­

ζουμε σήμερα, ὁμολογοῦμε: «Καὶ εἰς ἕνα 

Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ 

Θεοῦ τὸν μονογενῆ».

Ἂς μένουμε λοιπὸν στερεωμένοι στὴν 

πίστη γιὰ τὴ θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. 

Ἡ πίστη στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ὡς Θεὸ ἀπο-

τελεῖ τὸ θεμέλιο τῆς σωτηρίας μας.

3. Προσευχὴ  γιὰ τὴν ἑνότητα

Πολὺ συγκινητικὸ εἶναι καὶ τὸ σημεῖο 

ὅπου ὁ Κύριος ἐκφράζει στὴν ἀρχιερα-

τικὴ προσευχὴ τὴ μεγαλύτερη ἐπιθυμία 

Του γιὰ τοὺς πιστοὺς μαθητές Του ὅλων 

τῶν αἰώνων: Παρακαλεῖ τὸν Οὐράνιο 

Πατέρα νὰ τοὺς διατηρήσει ἑνωμένους 

μαζί Του καὶ ἑνωμένους μεταξύ τους 

μέσα στὴν Ἐκκλησία. 

Ἀποτελεῖ λοιπὸν χρέος ἐπιτακτικὸ ὅ-  ­

λων μας νὰ καλλιεργοῦμε αὐτὸ τὸ πνεῦ-­

μα τῆς ἑνότητος. Νὰ προσευχόμαστε νὰ 

διατηροῦμε τὴν ἑνότητα τῆς   πίστεως καὶ 

τῆς ἀγάπης μέσα στὴν Ἐκκλησία. Νὰ   πα-  ­

ρακαλοῦμε ἐπίσης τὸν ἅγιο Θεὸ γιὰ τοὺς 

πεπλανημένους ἀδελφούς μας, αὐτοὺς 

ποὺ ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τὴν Ποίμνη 

τοῦ Χριστοῦ καὶ δημιούργησαν σχίσμα-

τα καὶ διαιρέσεις, ὥστε νὰ ἐπιστρέψουν 

καὶ νὰ γίνει «μία ποίμνη, εἷς ποιμήν» (Ἰω.ι΄ 16).

ΟΣΩΤΗΡ2068