26 Ιουνίου, 2020

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΠΑΥΛΟΣ,ΒΙΛΩΝ,ΘΕΩΝ,ΗΡΩΝ ΟΙ ΕΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ


Καθὼς μελετοῦμε τὰ ἱερὰ Συναξάρια τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας, μένουμε ἔκθαμβοι ὄχι μόνο ἀπὸ τὸ ἀπειράριθμο πλῆθος τῶν Μαρτύρων ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸν ἀσυγκράτητο ἐνθουσιασμὸ μὲ τὸν ὁποῖο ὁρμοῦσαν νὰ ὁμολογήσουν τὴν ἀγάπη τους πρὸς τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Ὁρισμένοι μάλιστα ἀπὸ τοὺς Μάρτυρες αὐτοὺς ὁδηγήθηκαν μπροστὰ στοὺς τυράννους αὐτόκλητοι. Τελείως αὐθόρμητα, χωρὶς νὰ ἐξαναγκασθοῦν ἀπὸ κανέναν, ὁμολόγησαν τὴν πίστη τους στὸν ἀληθινὸ Θεό! 
 Μιὰ τέτοια ὁμάδα πολυπληθὴς γενναίων μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, περιφρονώντας τὶς ἀπειλὲς τῶν διαταγμάτων τοῦ αὐτοκράτορα Μαξιμιανοῦ Γαλερίου, παρουσιάστηκε στὸν διοικητὴ τῆς ἐπαρχίας τῆς Αἰγύπτου Ἀμπλιανὸ καὶ τοῦ εἶπε: «Ἔπαρχε, θέλουμε νὰ σοῦ δηλώσουμε ὑπεύθυνα τὸ θρήσκευμά μας: Εἴμαστε χριστιανοί! Βασάνισέ μας ὅσο θέλεις. Δὲν φοβόμαστε τὸν θάνατο». Λόγια λίγα ἀλλὰ μὲ δυνατὴ πίστη! Λόγια ποὺ προξένησαν στὸν Ἀμπλιανὸ ὄχι μόνο ἔκπληξη ἀλλὰ καὶ ἐκνευρισμό. Διέταξε λοιπὸν ἀμέσως τοὺς ραβδούχους νὰ μαστιγώσουν σκληρὰ τοὺς ἀνυπότακτους ὑπηκόους του καὶ στὴ συνέχεια νὰ γδάρουν τὰ σώματά τους μὲ σιδερένια ἄγκιστρα. Οἱ ὑποψήφιοι μάρτυρες ἐνδυναμώθηκαν ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ ἔτσι δὲν ἔνιωθαν πόνους. Ἔμεναν ἀκλόνητοι καὶ γενναῖοι, ἄν καί ἦταν καταπληγωμένοι καὶ τραυματισμένοι. Ὁ Ἀμπλιανὸς δὲν θέλησε ἄλλο νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὴν ὑπόθεσή τους καὶ τοὺς παρέπεμψε στὸν Γαλέριο στὴ Θεσσαλονίκη γιὰ νὰ δικασθοῦν. Τί ταξίδι ἦταν αὐτό! Μακρὺ καὶ εὐλογημένο. Μιὰ ἱερὴ χορεία ὁμολογητῶν μὲ τὰ στίγματα τοῦ Χριστοῦ ταξιδεύει γιὰ τὴν ἔνδοξη Θεσσαλονίκη καὶ μὲ σκοπὸ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ. Ὁ Γαλέριος ἀντίκρισε μὲ οἶκτο τὸ θέαμα τῶν καταπονημένων αὐτῶν ἀνθρώπων. Ὅσους εἶδε πολὺ ἐξαντλημένους ἀπὸ τὰ μαρτύρια διέταξε νὰ θανατωθοῦν χωρὶς νὰ δικασθοῦν. Ἄφησε στὴ ζωὴ μόνο τέσσερις μισογδαρμένους: τὸν Παῦλο, τὸν Βίλωνα, τὸν Θέωνα καὶ τὸν Ἥρωνα, ποὺ εἶχαν τὴν καταγωγή τους ἀπὸ τὴν Τάνιδα. Στὴ δίκη ποὺ ἐπακολούθησε, ὁ Παῦλος ἐκπροσωπώντας καὶ τοὺς ὑπολοίπους τρεῖς ὁμολόγησε: 
 –Αὐτοκράτωρ, τὸ διάταγμά σου γιὰ καταδίκη ἀθώων χριστιανῶν εἶναι ἀσεβὲς καὶ παράνομο. Ἀρνούμαστε τὶς διαταγές σου νὰ θυσιάσουμε στὰ εἴδωλα. Προχωροῦμε μαζὶ ἑνωμένοι καὶ οἱ τέσσερις! Εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ δεχθοῦμε μὲ χαρὰ γιὰ τὸν Κύριό μας κάθε εἴδους μαρτύριο. 
 Ἡ σταθερὴ αὐτὴ ὁμολογία δὲν ἄφηνε περιθώρια στὸ σκληρὸ τύραννο νὰ διαπραγματευθεῖ τὴν ἐλευθερία τῶν τεσσάρων χριστιανῶν καταδίκων ποὺ εἶχε μπροστά του. Γι’ αὐτὸ διέταξε ἀμέσως νὰ τοὺς ἁπλώσουν τεντωμένους στὸ τιμωρητικὸ ξύλο καὶ νὰ τοὺς γδάρουν ἐντελῶς καὶ συγχρόνως νὰ ἀνάψουν φωτιὰ γιὰ νὰ τοὺς κάψουν. Τὴ δύσκολη αὐτὴ ὥρα οἱ πιστοὶ τοῦ Χριστοῦ μαθητὲς προσευχήθηκαν μὲ δυνατὴ πίστη: 
 –Κύριε, εἶπαν, ἔλα καὶ ἐνίσχυσέ μας, ὅπως ἐνίσχυσες τοὺς τρεῖς παῖδες στὸ καμίνι τῆς Βαβυλώνας. 
 Καὶ ὁ Κύριος ἀπάντησε ἀμέσως. Ἄκουσαν τὴ φωνή Του τὴ στοργικὴ ποὺ τοὺς ἔλεγε: «Μὴ φοβάστε! Εἶμαι δίπλα σας, εἶμαι κοντά σας». Ἀμέσως τὰ χέρια τῶν δημίων παρέλυσαν καὶ ἡ φωτιὰ ποὺ εἶχαν ἀνάψει ἔσβησε. Τὸ θαῦμα αὐτὸ ἐρέθισε ἀκόμη πιὸ πολὺ τὸν αὐτοκράτορα. Τὸ θεώρησε πρόκληση. Ταπεινώθηκε. Καὶ ἀντὶ νὰ ὁμολογήσει μὲ εἰλικρίνεια τὴν ἀδυναμία του, διέταξε ὀργισμένα νὰ ριχτοῦν καὶ οἱ τέσσερις στὴν ἀρένα (ἀγωνιστικὸ χῶρο τοῦ σταδίου) γιὰ νὰ κατασπαραχθοῦν ἀπὸ τὰ νηστικὰ ἄγρια θηρία. Κάλεσε ἀκόμη καὶ τὸν κόσμο τῆς πόλεως νὰ ἀπολαύσει τὸ θέαμα. Ἀλλὰ καὶ ἐδῶ ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ ἦταν συντριπτική. Γιατὶ τὰ θηρία, ὅταν ἀντίκρισαν τὰ θύματά τους, κατέστειλαν τὰ αἱμοβόρα ἔνστικτά τους καὶ συμπεριφέρθηκαν σὰν φίλοι. Χάιδευαν μὲ τὶς οὐρές τους τὰ πρόσωπα τῶν γενναίων αὐτῶν χριστιανῶν, λὲς καὶ ἤθελαν νὰ εὐλογηθοῦν ἀπὸ τοὺς Ἁγίους. Βλέποντας τὸ παράδοξο αὐτὸ θαῦμα οἱ προσκεκλημένοι θεατὲς κραύγασαν μὲ μιὰ φωνή: «Μέγας ὁ Θεὸς τῶν Χρι- στια νῶν»! Αὐτὴ ὅμως ἡ οὐρανομήκης ἀπρόσμενη δοξολογία τοῦ Θεοῦ προξένησε νέο κύμα ὀργῆς στὸν αὐτοκράτορα. Ὀργισμένος διέταξε νὰ σφαγιασθεῖ ἐκείνη τὴν ὥρα μεγάλο πλῆθος τοῦ κό- σμου καὶ νὰ ριχτοῦν τὰ νεκρὰ σώματά τους στὰ θηρία. 1.000 ἄνθρωποι τότε δέχθηκαν τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου. Τὰ θηρία ὅμως τοὺς σεβάστηκαν καὶ δὲν ἄγγιξαν τὰ νεκρά τους σώματα. Τί ἄλλο ἀπέμενε τώρα; Τὸ τέλος καὶ τῶν πρωταιτίων. 
Σὲ λίγο ἔξω ἀπὸ τὰ τείχη τῆς ἔνδοξης Θεσσαλονίκης κάτω ἀπὸ τὸ σπαθὶ τοῦ δημίου ἔπεφταν περιχαρεῖς καὶ οἱ τέσσερις Αἰγύπτιοι Μάρτυρες. Ἦταν 2 Ἰουλίου. Λίγο πρὶν μαρτυρήσουν, ἄκουσαν ἀπὸ τὸν οὐρανὸ φωνή: «Ἡ προσευχή σας ἀκούσθηκε. Οἱ πύλες τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν ἄνοιξαν γιὰ σᾶς καὶ Χάρις Θεοῦ σᾶς δόθηκε γιὰ νὰ ἐπιτελεῖτε θαύματα». Ἕνας πλούσιος καὶ φιλάγιος κάτοικος τῆς Θεσσαλονίκης, ὁ Πάνης, πλήρωσε τοὺς φρουροὺς καὶ πῆρε τὰ τίμια Λείψανα τῶν Μαρτύρων καὶ τὰ ἐνταφίασε κρυφά. Καὶ ἀργότερα ὁ φιλόθεος αὐτὸς ἄνθρωπος φρόντισε καὶ γιὰ τὴ μετακομιδὴ τῶν ἱερῶν Λειψάνων στὸν τόπο τῆς γενέτειράς τους, τὴν Τάνι (σημερινό Σάν). Ἔτσι οἱ τέσσερις ἅγιοι Παῦλος, Βίλων, Θέων καί Ἥρων δοξάσθηκαν καὶ τιμήθηκαν καὶ στὴν πόλη ποὺ τοὺς ἀνέθρεψε. Ἐπιτελοῦσαν δὲ σὲ ὅσους καταπονημένους ζητοῦσαν βοήθεια, μὲ τὶς πρεσβεῖες τους πλῆθος θαυμάτων. Ἂς ἱκετεύουν καὶ γιὰ μᾶς οἱ ἅγιοι αὐτοὶ Μάρτυρες νὰ ἀκολουθοῦμε τὰ ἴχνη τους καὶ νὰ μένουμε πιστοὶ καὶ ὁμολογητὲς τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στὴν ἀποστατημένη ἐποχή μας.
ΟΣΩΤΗΡ2070

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου