Ἦταν ἀδέρφια καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Ρώμη. Σπούδασαν καὶ οἱ δυὸ τὴν ἰατρικὴ καὶ ἐξάσκησαν αὐτὴ ὄχι σὰν ἐπικερδὲς ἐπάγγελμα, ἀλλὰ σὰν φιλανθρωπικὴ διακονία. Χρήματα δὲν δέχονταν, οὔτε ἀπὸ φτωχό, ἀλλὰ οὔτε καὶ ἀπὸ πλούσιο. Κυρίως, ἔτρεχαν καὶ πρόσφεραν πρόθυμα τὶς ὑπηρεσίες τους στοὺς φτωχούς, παρὰ στοὺς πλουσίους, διότι, ὅπως ἔλεγαν, μία καλύβα ἔχει περισσότερη ἀνάγκη ἀπὸ ἕνα παλάτι. Ἀλλὰ καὶ ὅταν θεράπευαν κάποιον ἀσθενῆ πλούσιο καὶ αὐτὸς μὲ τὴν βία τοὺς ἀνάγκαζε νὰ δεχθοῦν ἀμοιβή, αὐτοὶ τοῦ σημείωναν τὸ ὄνομα ἑνὸς φτωχοῦ ἀσθενοῦς καὶ τὸν προέτρεπαν σ᾿ αὐτὸν νὰ δώσει τὴν ἀμοιβή τους. Ὁ Θεός, μάλιστα, εὐλόγησε τὴν ἰατρική τους καὶ μὲ θαυματουργικὴ δύναμη. Αὐτό, ὅμως, κίνησε τὸ φθόνο τῶν ἄλλων γιατρῶν, μὲ πρῶτο τὸ δάσκαλό τους, ποὺ τοὺς μισοῦσε ἐπιπλέον, διότι αὐτοὶ ἦταν χριστιανοί. Κάποια μέρα, λοιπόν, ἐνῷ μάζευαν θεραπευτικὰ βότανα, τοὺς δολοφόνησαν, ἀφοῦ τοὺς ἔσπρωξαν μὲ ὁρμὴ στὸν γκρεμό. Φάνηκε, ἔτσι, ἡ καταστρεπτικὴ ἰδιοτέλεια τῶν συναδέλφων τους, καὶ ἀντίθετα πόση «φιλαδελφίαν ἀνυπόκριτον», φιλαδελφία ἐλεύθερη ἀπὸ κάθε προσποίηση καὶ ὑποκρισία, καλλιεργοῦσαν οἱ δυὸ Ἅγιοι Ἀνάργυροι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου